Topologia działek w MK2005 (Mariusz Zygmunt) Podział działki nr 371 w środowisku MicroStation (PowerDraft) Uruchomić program MicroStation (PowerDraft). Wybrać przestrzeń roboczą GeoDeZy przez Uzytkownik
Zakładamy nowy plik roboczy
Wybieramy dla nowo tworzonego rysunku plik prototypowy mk2004 2D PL (plaski).dgn Nadajemy nazwę dla nowo tworzonego pliku z rysunkiem (tu Podział-AdamZ )
Wybieramy nowy rysunek do edycji
Uruchomić program MK2005 Ustawić skalę 1:2000 Wybrać paletę Ewidencja
Wczytać raster syt-wys.cit
W celu pokazania rastra w oknie użyj Ikony Dopasuj Widok na pasku widoku. Zamknij menedżer plików rastrowych (ewentualnie zmień kolor rastra przyciskiem Kolory)
Wygląd okna po wczytaniu skalibrowanego rastra. Przedmiotem podziału jest działka nr 371.
Korzystając z palety Rysujemy granicę zewnętrzną z rastra. Korzystając z palety Opisujemy numer działki macierzystej.
Obliczona powierzchnia działki powinna wynieść około 1.12 ha Do kontroli topologii używamy narzędzia z palety
Do lokalizacji błędów narzędzia z palety Obiekty kontrolowane muszą być zaznaczone ogrodzeniem (Fence)
Podczas usuwania błędów należy ustawić powiększenie w oknie widokowym 2 tak, aby umożliwić sprawną pracę podczas poprawiania błędów mapy. Należy przejrzeć wszystkie błędy z listy. Następnie ponownie uruchomić program do kontroli. Komunikat: informuje o poprawności topologicznej obiektu.
Wraz z procesem kontroli zapisywany jest raport z wykazem powierzchni i wykazem punktów granicznych. Znajduje się w katalogu głównym programu MicroStation (PawerDraft) w podkatalogu obiekty\test
Przykład zawartości pliku wynikowego: Korzystając z palet oraz narzędzi Microstation (PawerDraft) dokonujemy podziału działki wg zamieszczonego szkicu: (UWAGA! przekreślić stary numer działki używając narzędzia z palety Ewidencja.)
Należy pamiętać o przestrzeganiu podstawowych regułach topologicznych podczas opracowywania podziału działki: Po zaprojektowaniu i opisaniu nowych numerów należy sprawdzić poprawność topologiczną całego układu gruntowego.
Warunki geometryczne rysowania granic działek. Technologia, jaką przyjmuje się zwykle podczas tworzenia mapy wektorowej z podkładów rastrowych jest bardzo prosta. Operator rysuje te obiekty, które widzi na rysunku rastrowym. W pierwszym etapie przetwarzania, operator kreśli jedynie linie graniczne oraz opisy (identyfikatory) obiektów. Aby z tak wprowadzonych danych można było uzyskać mapę obiektową, z której będzie można pozyskać informacje o numerach działek, ich powierzchniach i obwodnicach, niezbędne jest doprowadzenie rysunku mapy do stanu poprawności topologicznej. W opisywanym rozwiązaniu jedynymi obiektami geometrycznymi są odcinki reprezentujące linie graniczne obiektów oraz ich numery (identyfikatory). Aby mapa była poprawna topologicznie obiekty, które ją tworzą muszą spełniać szereg warunków. Warunki te można zebrać w grupy związane z poszczególnymi typami elementów graficznych rysunku mapy. Warunki dotyczące linii granicznych: 1. Linie graniczne nie mogą się przecinać.
2. Nie może wystąpić przerwanie kontynuacji prowadzenia ciągów linii od węzła do węzła. 3. Nie mogą występować powtórzone odcinki granic. 4. Nie mogą występować odcinki granic o zerowej długości. 5. Nie powinny występować odcinki granic działek o długości nieprzekraczającej wartości minimalnej, określonej przez operatora. 6. W strefie buforowej każdego odcinka granicy, określonej przez operatora, nie powinny znaleźć się inne odcinki granic. Warunki dotyczące opisów obiektów: 1. Numery nie mogą się powtarzać. 2. W obrębie jednego obiektu może wystąpić tylko jeden opis (identyfikator). 3. Punkt wstawienia opisu (identyfikatora) musi znajdować się wewnątrz obiektu. 4. Poza granicami obiektu nie mogą występować żadne inne opisy (identyfikatory). Proces przekształcania mapy z postaci rastrowej do wektorowej jest operacją której nie można w pełni zautomatyzować. Interpretacja treści rastra oraz metoda jego wektoryzacji są źródłem wielu błędów. Szczególnie podczas pracy zespołowej polegającej na wprowadzaniu tysięcy połączeń trudno wymagać 100% poprawności uzyskanych efektów. Aby stworzyć w pełni poprawny rysunek mapy, niezbędna jest kontrola poprawności topologicznej. Kontrola topologii mapy. Program kontrolujący poprawność topologiczną mapy, musi pracować w sposób umożliwiający szybką lokalizację i skuteczne usunięcie błędów. Informacja o wystąpieniu błędu musi być wsparta narzędziami do jego precyzyjnej lokalizacji.
W opisywanym rozwiązaniu odnalezienie błędu topologicznego sygnalizowane jest odpowiednim komunikatem. Dostępna staje się również funkcja lokalizacji błędów na mapie. Dla niektórych typów błędów otwierane jest dodatkowe okno, w którym w ustalonym przez operatora powiększeniu widać wszystkie niezgodności. Błędy liniowe. Błąd braku kontynuacji połączeń linii granicznych (bagnet) dyskwalifikuje obiekt pod kątem możliwości stworzenia obwodnic. Błąd ten bardzo często występuje na skutek nie dodania wierzchołka na linii granicy, do której dochodzą kolejne linie graniczne. Usunięcie tego błędu polega na zmianie położenia końca wiszącego odcinka i podłączeniu go do już istniejącego węzła lub dodaniu kolejnych węzłów wzdłuż istniejącej linii granicznej.
Poprawny topologicznie rysunek mapy nie może zawierać również powtarzających się elementów. Wszystkie duplikaty są sygnalizowane przez opisywany program. Redundancja danych w obrębie linii granicznych może przyczynić się np. do problemów w przypadku eksportu obiektu do innych systemów. Kolejnym błędem topologicznym dyskwalifikującym mapę jako dokument obrazujący rzeczywistość (np. prawny jej aspekt - granice działek) jest brak wierzchołka w miejscu przecięcia linii granicznych. Innym rodzajem błędów są błędy odcinków o zerowej długości. Nie stanowią one wprawdzie zagrożenia dla wyników analiz topologicznych, powodują jednak wydłużenie czasu ich trwania oraz zaśmiecają rysunek. Dlatego opisywany system został wyposażony w procedury do wykrywania i lokalizowania tych błędów.
Błąd bliskości jest szczególnym rodzajem błędu. Dla każdego z wektorów opisującego przebieg linii granicznych tworzona jest strefa buforowa o zadanej przez operatora wielkości. Jeżeli w obrębie tej strefy znajdzie się inna linia graniczna, lub jej część fakt ten jest sygnalizowany. Błędy opisowe. Częstym błędem pojawiającym się podczas ręcznej wektoryzacji podkładów mapowych jest błąd pominięcia numeru działki. Numer musie się znajdować wewnątrz opisywanego przez niego obiektu. W przypadku wykrycia obiektu bez numeru program wskazuje bardzo dokładnie miejsce
wystąpienia błędu. Funkcja ta jest szczególnie użyteczna w przypadku obiektów wydłużonych (drogi, rzeki itp.). Sygnalizowane są również błędy opisu polegające na opisaniu obiektu większą niż wymagana ilością oznaczeń. Przypadkowe wprowadzenie oznaczenia poza granicą opracowania jest także sygnalizowane.
W opisywanym systemie sprawdzane są nie tylko warunki geometryczne obiektu, ale także ich poprawność pod kątem zgodności z zasadami przyjętymi dla prowadzenia operatu ewidencji gruntów. Jeżeli na obiekcie zdarzą się powtórzone oznaczenia numerów działek program wychwytuje je.