Stephen Hawking case study
1955 (13 lat): Młody Stephen nudzi się na fizyce i patrzy w gwiazdy Gdy jako mały chłopiec uczęszcza do szkoły, fizyka to dla niego najnudniejszy przedmiot, bo wszystko wydaje mu się najzupełniej oczywiste. Jego mama wspominała, że często kładł się w ogródku i patrzył w gwiazdy mocno się nad nimi zastanawiając. 1959 (17 lat): Z braku matematyki zostaje fizyka Stephen pragnął studiować matematykę, ale w tym czasie nie wykładano jej jako odrębny kierunek. Wybrał zatem zamiast tego fizykę na Uniwersytecie w Oxfordzie. Po 3 latach bez wysiłku otrzymał stopień naukowy. Studia go nudziły. Tak szybko zapamiętywał, że wystarczała mu godzina nauki dziennie, aby bez problemu ją skończyć. Poświęcał znacznie więcej czasu na rozrywki i sport. Twierdził, że wioślarstwo ratowało go przed studencką nudą.
1963 (21 lat): Diagnoza - od 2 do 3 lat życia Kiedy pojawiły się pierwsze sygnały ostrzegawcze zbagatelizował je. Dopiero jego ojciec lekarz, gdy zobaczył, co się dzieje dopilnował, by zostały przeprowadzone wszelkie możliwe badania. Diagnoza była jednoznaczna - stwardnienie zanikowe boczne. Rodzina Stephena przeżyła szok. On sam załamał się. Stracił wszelką motywację do kontynuowania niedawno rozpoczętego doktoratu z kosmologii w Cambridge. 1965 (23 lata): małżeństwo z Jane Wilde powrót sił mentalnych Młodego naukowca uratowała miłość. Przywróciła go do życia i przywróciła wiarę w marzenia. Był zakochany, a jego kobieta nie bała się związać z niepewnym swej przyszłości chorym partnerem. Z ich małżeństwa narodziła się, aż trójka dzieci! A według prognoz lekarzy jeszcze przed ślubem mógł umrzeć. 1973 (31 lat) : Pierwsza ważna publikacja naukowa Choć choroba postępowała Stephen odnalazł w sobie motywację do pracy. Zafascynowany tematyką kosmosu i jego powstania zgłębiał ten temat. Przełomem w karierze naukowej została publikacja udowadniająca, że kosmos powstał na skutek wielkiego wybuchu i w czarnych dziurach zachodzi jego rozpad.
1974 (32 lata): Choroba zajmuje większe terytorium Nadchodzi dzień, gdy naukowiec nie jest już w stanie samodzielnie wstać z łóżka. W tym samym roku udowadnia przełomową teorię odnośnie promieniowania w czarnych dziurach nazwanego później jego imieniem. Przynosi mu to sławę i liczne nagrody. 1985 (43 lata): Całkowita utrata mowy Zapalenie płuc, którego Stephen nabawił się będąc za granicą skutkuje koniecznością tracheotomii. Zabieg powoduje zupełną utratę mowy. Wymagał wówczas całodobowej opieki. Pojawia się jednak programista z Kalifornii, który konstruuje dla niego syntezator. 1988 (46 lat): Przybliżenie kosmosu masowym odbiorcom Książka A Brief History of Time sprawiła, iż kosmologia stała się o wiele bardziej przystępna. Sprzedała się na całym świecie w milionach egzemplarzy i została przetłumaczona na 40 języków.
2007 (65 lat): Pierwszy krok do realizacji marzenia o locie w kosmos Podczas wizyty w Kennedy Space Center na Florydzie umożliwiono mu doświadczenie stanu nieważkości. W specjalnie przystosowanym samolocie Hawking cieszył się brakiem ograniczeń cielesnych przez 2 godziny. 2012 (70 lat): Udział w badaniach nad opaską czytająca myśli (iband) Dla człowieka, który walczy z paraliżem urządzenie, które zbiera i odtwarza myśli to nadzieja na ulepszenie życia. Stephen brał udział w trzymanym w tajemnicy projekcie testującym opaskę, która zbiera elektryczne sygnały z mózgu, które następnie są interpretowane przez szereg algorytmów. Urządzenie nosi nazwę iband i ma potencjał zrewolucjonizować życie chorych na ALS i wiele innych schorzeń. Przyszłość: lot w kosmos! Stephen Hawking marzy o tym, by polecieć w kosmos, któremu zadedykował swoją karierę naukową. Ma być jednym z pierwszych turystów na pokładzie statku Sir Richarda Bransona lecącego w przestrzeń kosmiczną. ŹRÓDŁA: https://pl.wikipedia.org/wiki/stephen_hawking http://www.hawking.org.uk/about-stephen.html http://www.biography.com/people/stephen-hawking-9331710#related-video-gallery