Inventor cw1 Otwieramy nowy rysunek typu Inventor Part (ipt) pojedyncza część. Wykonujemy to następującym algorytmem, rys. 1: 1. Na wstędze Rozpocznij klikamy nowy 2. W oknie dialogowym Nowy plik klikamy zakładkę Metryczne. 3. Przewijamy zakładkę do dołu i zaznaczmy Standard (mm).ipt. Rys. 1. Rozpoczynamy rysunek pojedynczej części Rysowanie bryły przebiega w następujących etapach: 1. Wskazujemy płaszczyznę, na której zamierzamy szkicować. 2. Szkicujemy - zamknięty, płaski zarys. 3. Wymiarujemy nanosząc wszystkie potrzebne wymiary i więzy, aż płaski szkic zmianą koloru zasygnalizuje, że nie potrzeba już nowych wymiarów (można stosować parametryzację). 4. Przechodzimy z obszaru szkicu do przestrzeni 3D i nadajemy trzeci wymiar (np. przez wyciągnięcie). Gdy rozpoczynamy rysunek Inventor - zgłasza się z przygotowaną płaszczyzną szkicu XY, co sygnalizowane jest w lewym dolnym rogu ekranu kolorowymi osiami X i Y. na tej zatem płaszczyźnie rozpoczniemy rysowanie. Zamierzamy narysować trapez linią łamaną, w tym celu na wstędze Szkic, rys. 2, wybieramy narzędzie Linia i rysujemy zamknięty zarys, zwracając uwagę na piktogramy sygnalizujące równoległość lub ewentualnie prostopadłość linii, rys. 3. Copyright 2010, Janusz Bonarowski 1
Rys. 2. Wybieramy narzędzie szkicu - Linia Wymiarowanie Po narysowaniu zarysu wymiarujemy go. Narzućmy warunek, aby wymiar dolnej podstawy był 100 mm, a wymiar górnej podstawy był o połowę mniejszy. Niech oba kąty pochylenia będą równe 60 stopni, z tym, że kąt po lewej stronie niech będzie sterujący w stosunku do prawego. Aby rozpocząć wymiarowanie, na wstędze Szkic wybieramy narzędzie Wymiar, rys. 4, a następnie klikamy myszą dolną podstawę trapezu i przeciągamy wymiar ku dołowi, klikając miejsce, w którym ma on pozostać na ekranie. Inventor odczyta i umieści obok linii wymiarowej bieżącą, aktualną długość podstawy. Jeśli klikniemy wymiar ponownie przejdzie on w stan edycji, rys. 5, co pozwoli nam wpisać w okno edycji wymiaru wymaganą długość 100. Proszę zwrócić uwagę, że wymiar ten, co widać na pasku tytułu okna edycyjnego uzyskał nazwę d0. Rys. 3. Szkicujemy zamknięty zarys, widoczne więzy równoległości Copyright 2010, Janusz Bonarowski 2
Rys. 4. Rozpoczynamy wymiarowanie Rys. 5, Nadajemy wymagana długość podstawie trapezu korygując wymiar o nazwie d0 Rys. 6. Definiujemy wymiar górnej podstawy jako połowa wymiaru d0 Po zwymiarowaniu obu podstaw (górnej i dolne) oraz obu kątów (oba maja mieć po 60 stopni) trapez jest w pełni zwymiarowany. Nadal ma jednak kolor zielony, a uchwycony myszą za narożnik nie zmienia już swego kształtu, ale daje się przesuwać po ekranie. Aby w pełni zakończyć wymiarowanie należy odebrać mu jeszcze ten jeden stopień swobody. Narzucimy mu ten więz wybierając wiązanie Mocujące, rys. 7, i klikając lewy narożnik dolnej podstawy. Rys. 7. Wiązaniem mocującym przypinamy lewy narożnik Szkic zmienił kolor na niebieski czyli został w pełni zwymiarowany. Copyright 2010, Janusz Bonarowski 3
Trzeci wymiar Po zakończeniu wymiarowania przechodzimy do przestrzeni 3D klikając przycisk Zakończ szkic, rys. 8. Rys. 8. Zakończenie szkicowania i przejście do 3D Rys. 9 Grubość nadamy wybierając na wstędze Model opcję Wyciągnięcie proste, rys. 9. Po jego kliknięciu pojawi się okno dialogowe, rys. 10, w którym wpisujemy grubość 50 mm. Rys. 10. Definiowanie wyciągnięcia prostego Copyright 2010, Janusz Bonarowski 4
Tworzenie wyciągnięcia prostego z okręgu Na płaszczyźnie, pokazanej na rys. 11, narysujmy okrąg, a następnie konstrukcją wyciągnięcia prostego uzyskajmy kształt walca. W tym celu ponownie musimy wykonać algorytm szkicowania: 1. Określenie płaszczyzny szkicu. 2. Szkic. 3. Nadanie wymiarów i/lub więzów. 4. Powrót do przestrzeni 3D. 5. Nadanie grubości poprzez wyciągnięcie. W tym celu, klikamy ikonę Szkic 2D, rys. 11, i wskazujemy płaszczyznę szkicu, rys. 12 Rys. 11. Rozpoczynamy nowy szkic Rys. 12. Wskazanie płaszczyzny szkicu Inventor przejdzie w stan szkicowania. Na wskazanej płaszczyźnie rysujemy okrąg, zwymiarujemy go w stosunku do bocznych krawędzi płaszczyzny szkicu i powrócimy do przestrzeni 3D. Płaszczyznę, na której zamierzamy rysować okrąg, wygodnie jest ustawić równolegle do ekranu niż wtedy, gdy znajduje się w rzucie perspektywicznym. W tym celu klikamy ikonę Widok powierzchni, rys. 13, a następnie klikamy płaszczyznę, na której zamierzamy rysować okrąg. Inventor obróci model i ustawi wskazaną płaszczyznę równolegle do ekranu, rys. 13. Copyright 2010, Janusz Bonarowski 5
Rys. 13. Zwymiarowany okrąg Po zakończeniu wymiarowania przechodzimy do przestrzeni 3D klikając przycisk Zakończ szkic, rys. 8. Nadanie grubości poprzez wyciągnięcie Ze wstęgi Model wybieramy Wyciągnięcie proste. W poprzednim przypadku wyciągania, na rysunku istniał tylko jeden zamknięty profil i Inventor domyślnie wybrał go jako profil do wyciągnięcia. Obecnie to projektant, najpierw, po wybraniu przycisku Profil powinien kliknięciem myszy wskazać okrąg, rys. 14, a następnie rozmiar wyciągnięcia, np. 60 mm. Na zakładce Więcej możemy określić Zwężenie. Kat Zwężenia może mieć znak plus lub minus. Operowanie znakiem pozwala uzyskać zwężenie lub rozszerzenia wyciągnięcia. Copyright 2010, Janusz Bonarowski 6
Rys. 14. Wskazanie profilu Efekt Wyciągnięcia prostego z kątem Zwężenia pokazuje rys. 15. Rys. 15. Wyciągnięcie proste ze zwężeniem Copyright 2010, Janusz Bonarowski 7
Zaokrąglanie i fazowanie brył Aby nadać bardziej realistyczny wygląd projektowanej części można zastosować zaokrąglanie i fazowanie. Fazowanie Na wstędze Model wybierzmy Fazowanie, rys. 16. Po wskazaniu krawędzi do fazowania możemy określić wielkość fazy (w polu Odległość), a także zdecydować się na sposób zdefiniowania fazy, wybierając jedną z trzech ikon (Odległość, Odległość i kąt, Dwie odległości) po lewej stronie okna dialogowego. Rys. 16. Fazowanie Copyright 2010, Janusz Bonarowski 8
Zaokrąglanie Na wstędze Model wybierzmy Zaokrąglanie, rys. 17. Po wskazaniu krawędzi do zaokrąglenia możemy określić jego promień. Rys. 17. Zaokrąglenie Stałe Można zaokrąglać krawędzie zbiegające się w jednym punkcie, rys. 18. Rys. 18. Zaokrąglanie krawędzi zbiegających się w jednym punkcie Copyright 2010, Janusz Bonarowski 9