Wyrównanie swobodne w programie Winkalk: 1. Przed rozpoczęciem sprawdzić kompletność pomiarów, właściwe nazewnictwo mierzonych punktów. 2. Ustawienie opcji: Systemopcje (ctrl+p)
3. Kasujemy punkty zgrane z tachimetru: Punkty Kasowanie
4. Obliczamy współrzędne przybliżone wszystkich punktów (np. metoda biegunowa, wcięcia przestrzenne wstecz). Ważne: Przyjmujemy zaczepienie układu w dowolnie wybranym punkcie (najlepiej początek układu) i nadajemy orientację (ustawiając dowolny punkt na osi Y). Punktyedycja (ctrl+e) SystemMenedżer zadańpomiary totalstation (met. biegunowa+opcja oblicz stanowisko) Moduł wyrównania ścisłego w WINKALKu nie akceptuje wysokości równych 0. Dlatego jeśli w punkcie ma być początek układu to H musi mieć dowolną minimalną wartość np. 0,00001m. 5. Przystępujemy do wyrównania ścisłego sieci. Określamy punkty stałe (w tym przypadku tylko punkt zaczepienia układu) i punkty przybliżone (czyli te, które będą wyrównywane). WyrównanieZmian typu punktu nastałe/przybliżone 6. Dodajemy obserwacje: wyrównanieazymuty Dodajemy pseudoobserwację azymutu dla pary punktów określającej oś Y naszego układu lokalnego 100gradów z bardzo małym błędem np. 0,00001gradów. Dzięki temu azymut otrzyma bardzo dużą wagę i w procesie wyrównania otrzyma bardzo małą poprawkę (zaniedbywalnie małą). wyrównaniekierunkiimport z modułu rejestrator
Należy zaimportować wszystkie obserwacje i uaktywnić je poprzez nadanie atrybutu NAW (np. przez podwójne kliknięcie) wyrównanieprzewyższeniaimport z modułu rejestrator Należy zaimportować wszystkie obserwacje z zaznaczoną opcją wagowania. 7. Wyrównujemy sieć wysokościowo Wyrównanie Obliczenia(sieć niwel.) 8. Wyniki zapisujemy jako współrzędne przybliżone i analizujemy poprawki dla poszczególnych obserwacji. Obarczone największymi (odznaczającymi się na tle pozostałych) błędami możemy wyłączyć z procesu wyrównania i wykonać obliczenie ponownie.
9. Wyrównujemy sieć sytuacyjnie: WyrównanieObliczenia (sieć płaska) Wykonujemy kilka iteracji do momentu aż przyrosty do współrzędnych przybliżonych będą zaniedbywalnie małe (np. <1[mm]). Wyniki zapisujemy jako współrzędne przybliżone i analizujemy poprawki dla poszczególnych obserwacji. Obarczone największymi (odznaczającymi się na tle pozostałych) błędami możemy wyłączyć z procesu wyrównania i wykonać obliczenie ponownie. Proponuje się w pierwszej kolejności wykonanie analizy poprawek dla odległości Vd a potem dla kierunków. Średni błąd aproksymacji m 0 powinien być w okolicy wartości 1. Dla wartości 2 i więcej na pewno są błędy grube. 10. Eksportujemy wyrównane współrzędne obserwowanych punktów: punktyeksporttekstowy do pliku (Nr X Y H) Transformacja izometryczna 3D (6 parametrowa) w programie trafostar 2.0 i wyznaczenie przemieszczeń znaczków. 1. Podajemy ścieżki do plików ze współrzędnymi dla układu wtórnego i pierwotnego. (FileInput files). Separator dziesiętny - kropka
2. Obliczenie (aproksymacja) parametrów transformacji: TransformationCalculation
3. Punkty obarczone największymi błędami wyłączamy z procesu aproksymacji poprzez podwójne kliknięcie i ponownie klikamy Calculate. Proces powtarzamy do momentu aż odchylenia (transformacji) na poszczególnych punktach (dev) są zbliżone do błędów z jakimi określono współrzędne(np.3-5mm). Odchylenia większe będą określały przemieszczenia obserwowanych punktów (po osiach XYZ). THE END