GPSz2 WYKŁAD 15 SZCZEGÓŁOWA WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "GPSz2 WYKŁAD 15 SZCZEGÓŁOWA WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA"

Edward Biernacki
6 lat temu
Przeglądów:

1 GPSz2 WYKŁAD 15 SZCZEGÓŁOWA WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA 1

2 STANDARD TECHNICZNY ZAŁACZNIK NR 1 DO ROZPORZĄDZENIA 2

3 3

4 4

5 5

6 TO TZW. POŚREDNIE WYMAGANIA DOKŁADNOŚCIOWE 6

7 Przy niwelacji w druku dziennika pomiaru lub na osobnym zawieramy m.in.: szkic ciągu, oznaczenie reperów (w tym ewentualnych punktów pośrednich), długości celowych i odcinków, linii, ciągów, typ, model nr fabryczny instrumentu, rodzaje i numery łat (warto oznaczyć, która z łat była wstecz, a która w przód), data, godziny wykonania pomiaru, warunki atmosferyczne, temperatura, obliczenia kontrolne (sumowe), imię i nazwisko obserwatora i sekretarza (plus podpisy), sprawdzenie pośrednich wymagań dokładnościowych, kto i kiedy wykonał te obliczenia (data, podpisy). 7

8 Uwagi praktyczne: przy obliczeniach niwelacji geometrycznej programami komputerowymi - rzędne reperów (H) - punktów stałych odpowiedni typ, oznaczyć te punkty w bazie punktów, - opcje: ilość cyfr po przecinku dla H, (techniczna 3, podwyższonej dokł. 4) - pamiętać czy niwelacja techniczna czy precyzyjna wybrać odpowiedni moduł programu do obliczeń, - w n. precyzyjnej ustawić dokładność odczytu z łaty, czy podział podwójnie zagęszczony? - długości ciągów L, odchyłki maksymalne f h często liczone przez program są przy założeniu maksymalnych długości celowych na stanowiskach (jeżeli nie podajemy długości celowych)!!! - obliczając jako 2 ciągi ( rozrzucamy odchyłkę ) w kierunku głównym (zapisujemy H gł. ) i powrotnym (H powr. ) jeżeli nie ma błędów grubych lub różnic przekraczających wartości dopuszczalne (niezbędna kontrola operatora) uśredniamy H pkt. 8

9 Szkic ciągu 9

10 Obecnie szczegółowa wysokościowa osnowa geodezyjna - 3 klasy (dawniej osnowa szczegółowa III i IV klasy) Niwelacja: - geometryczna: niwelacja techniczna (dawniej niwelacja techniczna reperów, tzw. techniczna o podwyższonej dokładności), niwelacja precyzyjna, - niwelacja trygonometryczna, - niwelacja przy użyciu technik satelitarnych (satelitarna). 10

11 Podział niwelacji satelitarna (przy użyciu technik satelitarnych) 11

12 Standardy obowiązujące wcześniej: Instrukcja Techniczna G-2 z 1981 r. WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA kolor czarny Instrukcja Techniczna G-2 z 2001 r. SZCZEGÓŁOWA POZIOMA I PIONOWA OSNOWA GEODEZYJNA I PRZELICZENIA WSPÓŁRZĘDNYCH MIĘDZY UKŁADAMI - kolor czerwony 12

13 Podział niwelacji geometrycznej (nieco inna interpretacja w G-2 z 2001 r.) Zależnie od stopnia uzyskiwanej dokładności niwelację geometryczną dzieli się na: niwelację precyzyjną wykonywaną dla wyznaczenia wysokości stałych punktów z bardzo dużą dokładnością, punkty te tworzą precyzyjną sieć niwelacyjną, zwaną podstawową osnową wysokościową, która jest oparciem dla osnowy szczegółowej; niwelację techniczną reperów wykonywaną dla wyznaczenia wysokości szeregu stałych punktów, które tworzą sieć niwelacyjną, zwaną szczegółową osnową wysokościową, która stanowi zagęszczenie osnowy podstawowej; niwelację techniczną wykonywaną dla wyznaczenia pomiarowej osnowy wysokościowej, która stanowi zagęszczenie osnowy szczegółowej i służy do takich celów technicznych jak wyznaczanie przekroju terenu lub jego rzeźby; 13

14 5. Dokładność osnowy danego rodzaju i klasy charakteryzuje ogólnie średni błąd pomiaru niwelacji, po wyrównaniu (m o ). Kryteria dopuszczalnej wielkości tego błędu są następujące: Rodzaj osnowy Klasa m o w mm/km podstawowa I II ± 1,0 ± 2,0 (w tym sat.) szczegółowa III IV ± 4 lub ± 10mm dla m H x) ± 10 lub ± 20mm dla m H x) pomiarowa V ± 20 lub ± 5cm dla m x) H x) Dopuszczalna wartość średniego błędu wyznaczenia wysokości punktu m H odnosi się do pozostałych technik pomiaru, poza niwelacją techniczną (w tym niwelacji przy użyciu technik satelitarnych). Średnie błędy osnowy (sieci) danej klasy wyznacza się przy założeniu 14 bezbłędności punktów nawiązania.

15 - niwelacja techniczna (dawniej niwelacja techniczna reperów), - niwelacja precyzyjna, POŚREDNIE WYMAGANIA DOKŁADNOŚCIOWE Różnica (n) między dwoma wyznaczeniami przewyższenia na stanowisku nie powinna być większa niż: klasa III IV n 2 mm 3 mm 15

16 Różnica (V) wyników dwukrotnego pomiaru odcinka niwelacyjnego R, obliczona z pomiarów w kierunku głównym i powrotnym nie powinna być większa niż: klasa III IV V 6 mm 12 mm - długość odcinka w km Odchyłka zamknięcia (f) poligonu, wyznaczona z wartości pomierzonych, nie powinna być większa, niż: klasa III IV f 6 mm 12 mm - długość obwodnicy w km 16

17 Odchyłka nawiązania (f l ) linii (ciągu) do punktów wyższych klas nie powinna być większa niż: klasa III IV f l 4 mm 10 mm - długość ciągu pomiędzy punktami nawiązania w km 17

18 75. Przed wyrównaniem sieci linii (ciągów) danej klasy należy wykonać obliczenia wstępne, na które składają się: 1) sprawdzenie obliczeń polowych, 2) obliczenie przewyższeń odcinków linii, 3) ewentualne wprowadzenie poprawek łat. Szczegółowa osnowa wysokościowa (III i IV klasa) - przewyższenia, ewentualne poprawki, odchyłki zamknięcia, dopuszczalne różnice podajemy do 0,1 mm. 18

19 LITERATURA Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych (Dz.U. 2012, poz. 352). Dawniej obowiązujące: Instrukcja Techniczna G-2 z 1981 r. WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA Instrukcja Techniczna G-2 z 2001 r. SZCZEGÓŁOWA POZIOMA I PIONOWA OSNOWA GEODEZYJNA I PRZELICZENIA WSPÓŁRZĘDNYCH MIĘDZY UKŁADAMI 19

Podobne dokumenty

Wyrównanie podstawowej osnowy geodezyjnej na obszarze Polski

Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Dział Osnów Podstawowych Wyrównanie podstawowej osnowy geodezyjnej na obszarze Polski Ewa Kałun kierownik działu osnów podstawowych CODGiK Warszawa,