Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Podobne dokumenty
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

A4.05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości

Miareczkowanie potencjometryczne

A4.04 Instrukcja wykonania ćwiczenia

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY METODĄ STOKESA

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Izoterma rozpuszczalności w układzie trójskładnikowym

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wpływ stężenia kwasu na szybkość hydrolizy estru

Wyznaczanie współczynnika sztywności zastępczej układu sprężyn

Ćwiczenie 8 (studenci biotechnologii) Potencjometria Potencjometryczne wyznaczanie PK miareczkowania słabego kwasu

Sprawozdanie powinno zawierać:

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE

TWARDOŚĆ WODY. Ca(HCO 3 ) HCl = CaCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2. Mg(HCO 3 ) 2 + 2HCl = MgCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2

Wyznaczenie współczynnika podziału kwasu octowego pomiędzy fazą organiczną a wodną

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

Równowagi w roztworach elektrolitów

Porównanie precyzji i dokładności dwóch metod oznaczania stężenia HCl

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Zależność napięcia powierzchniowego cieczy od temperatury. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

BADANIA CHARAKTERYSTYK HYDRAULICZNYCH KSZTAŁTEK WENTYLACYJNYCH

Bufory ph. Pojemność buforowa i zakres buforowania

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy. opracowała dr A. Kacperska

Wykład 7. Podstawy termodynamiki i kinetyki procesowej - wykład 7. Anna Ptaszek. 21 maja Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego

Współczynnik przenikania ciepła U v. 4.00

PEHAMETRIA I ROZTWORY BUFOROWE

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

α i = n i /n β i = V i /V α i = β i γ i = m i /m

POMIAR WSPÓŁCZYNNIKÓW ODBICIA I PRZEPUSZCZANIA

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie ciepła właściwego cieczy metodą kalorymetryczną

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie względnej przenikalności elektrycznej kilku związków organicznych

Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie przewodnictwa granicznego mocnego elektrolitu

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Parachora kilku związków organicznych. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

BADANIE WŁAŚCIWOŚCI POWIERZCHNII

Potencjometryczna metoda oznaczania chlorków w wodach i ściekach z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej

Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Pomiar mocy i energii

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów. W.a. w roztworach elektrolitów (2) W.a. w roztworach elektrolitów (3) 1 r. Przypomnienie!

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

PODSTAWOWE TECHNIKI PRACY LABORATORYJNEJ: OCZYSZCZANIE SUBSTANCJI PRZEZ DESTYLACJĘ I EKSTRAKCJĘ

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

Miareczkowanie potencjometryczne Na 2 CO 3 roztworem HCl

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów

OGŁOSZENIE TARYFA DLA ZBIOROWEGO ZAOPATRZENIA W WODĘ I ZBIOROWEGO ODPROWADZANIA ŚCIEKÓW. Taryfa obowiązuje od do

Ćwiczenie 2. Parametry statyczne tranzystorów bipolarnych

Oznaczanie zawartości fluorków w naparze herbacianym z wykorzystaniem potencjometrii bezpośredniej

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

ĆWICZENIE 5 Barwniki roślinne. Ekstrakcja barwników asymilacyjnych. Rozpuszczalność chlorofilu

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

A4.06 Instrukcja wykonania ćwiczenia

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Współczynniki aktywności w roztworach elektrolitów

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Wyznaczanie stałej dysocjacji i masy molowej słabego kwasu metodą potencjometryczną

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

Zajęcia 10 Kwasy i wodorotlenki

TERMODYNAMIKA TECHNICZNA I CHEMICZNA

ANALIZA MIARECZKOWA. ALKACYMERIA

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Lepkościowo średnia masa cząsteczkowa polimeru. opiekun ćwiczenia: dr A.

Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej

AUTOMATYKA I STEROWANIE W CHŁODNICTWIE, KLIMATYZACJI I OGRZEWNICTWIE L3 STEROWANIE INWERTEROWYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM W TRYBIE PD ORAZ PID

KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI

INSTRUKCJA Do ćwiczenia nr 6

Ustalenie wartości ph i kalibracja elektrody ph - Podstawowe zasady pomiaru ph

Wyznaczanie oporu naczyniowego kapilary w przepływie laminarnym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)

Refraktometria. sin β sin β

Ćw. 1. Wyznaczanie wartości średniego statycznego współczynnika tarcia i sprawności mechanizmu śrubowego.

ĆWICZENIE 2 WSPÓŁOZNACZANIE WODOROTLENKU I WĘGLANÓW METODĄ WARDERA. DZIAŁ: Alkacymetria

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Temperaturowa charakterystyka termistora typu NTC

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

Ćwiczenie 1. Technika ważenia oraz wyznaczanie błędów pomiarowych. Ćwiczenie 2. Sprawdzanie pojemności pipety

II. ODŻELAZIANIE LITERATURA. Zakres wiadomości obowiązujących do zaliczenia przed przystąpieniem do wykonania. ćwiczenia:

MIANOWANE ROZTWORY KWASÓW I ZASAD, MIARECZKOWANIE JEDNA Z PODSTAWOWYCH TECHNIK W CHEMII ANALITYCZNEJ

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Spektrofotometryczne oznaczanie stężenia jonów żelaza(iii) opiekun mgr K. Łudzik

Pneumatyczne pomiary długości

Oznaczanie tiosiarczanu metodą miareczkowania kulometrycznego

WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

III A. Roztwory i reakcje zachodzące w roztworach wodnych

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie termodynamicznych funkcji aktywacji lepkiego przepływu cieczy. opracowała dr A.

LABORATORIUM Z PODSTAW BIOFIZYKI ĆWICZENIE NR 4 1. CEL ĆWICZENIA

Rachunek niepewności pomiaru opracowanie danych pomiarowych

Badania hydrologiczne

KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI

Laboratorium ochrony danych

Transkrypt:

Katedra Chem Fzycznej Unwersytetu Łódzkego Wyznaczane współczynnka podzału Nernsta w układze: woda-kwas octowychloroform metodą potencjometryczną ćwczene nr 9 Opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwak Zakres zagadneń obowązujących do ćwczena 1. Wyprowadzene prawa podzału Nernsta.. Współczynnk podzału w układach rzeczywstych. 3. Zależność współczynnka podzału od nnych parametrów fzykochemcznych.. Zastosowane współczynnka podzału w laboratorum przemyśle. Lteratura 1. Praca zborowa pod redakcją Woźnckej J. Pekarskego H., Ćwczena laboratoryjne z chem fzycznej, Wydawnctwo UŁ, Łódź 005.. Sobczyk L., Ksza A., Gatner K., Koll A., Eksperymentalna chema fzyczna, PWN, Warszawa 198. 3. Brdčka R., Podstawy chem fzycznej, PWN, Warszawa 1970.. Praca zborowa pod redakcją Belańskego A., Chema fzyczna, PWN, Warszawa 1980. 5. Sobczyk L., Ksza A., Chema fzyczna dla przyrodnków, PWN, Warszawa 1975. 6. Pgoń K., Rudzewcz Z., Chema fzyczna, PWN, Warszawa 1980. 7. Tomass W., Jankowska H., Chema fzyczna, WNT, Warszawa 1980. 8. Bursa S., Chema fzyczna, PWN, Warszawa 1979. 1

Celem ćwczena jest wyznaczene współczynnka podzału kwasu octowego mędzy wodę chloroform oraz parametru asocjacj kwsu octowego w chloroforme. Odczynnk chemczne sprzęt laboratoryjny: roztwory kwasu octowego, woda destylowana, chloroform, wytrząsarka, 6 zakręcanych probówek, 1 bączek magnetyczny, zlewk (50 cm 3 ), ppety: automatyczna cm 3 zwykła 10 cm 3, tryskawka, gruszka gumowa. Układ pomarowy Układ pomarowy stanow zestaw do przeprowadzena podzału kwasu octowego mędzy wodę chloroform. Jest to sześć ponumerowanych zamykanych probówek, które po napełnenu umeszcza sę na wytrząsarce. Stężene kwasu octowego przed po podzale oznacza sę metodą mareczkowana ph-metrycznego. Oznaczene przeprowadza sę przy użycu ph-metru z elektrodą kombnowaną. Elektroda kombnowana składa sę z elektrody pomarowej, czułej na zmany ph roztworu elektrody chlorosrebrnej (o stałym potencjale), jako elektrody odnesena. Elektrody te umeszczone są w jednej obudowe. Wykonane ćwczena 1. Do sześcu suchych ponumerowanych zakręcanych probówek umeszczonych w statywe nalać po 10 cm 3 chloroformu 10 cm 3 roztworu kwasu octowego o różnych stężenach od 0,3 do 1,0 mola dm -3. Student wnen zgłosć sę do prowadzącego ćwczena w celu dokonana wyboru zakresu stężeń roztworów kwasu octowego.. Probówk zamknąć dobrze dokręcając nakretkę umeścć na wytrząsarce. Całość wytrząsać przez 15 mnut. Następne probówk przeneść do statywu odstawć na 1 godznę w celu ustalena sę równowag w badanym układze. 3. W tym czase wykonać mareczkowane ph-metryczne (patrz dalej) roztworów kwasu octowego użytych do podzału w celu określena ch dokładnego stężena przed podzałem c. Roztwory mareczkować NaOH o stężenu 0,1 mola dm -3. Roztwory do mareczkowana poberać ppetą automatyczną.

Uwaga! W celu pobrana próbk kwasu przycsk na ppece automatycznej wcskamy palcem do perwszego oporu zanurzamy do ceczy a nastepne puszczamy palec roztwór zostaje zacągnęty do ppety. W celu wylana roztworu z ppety do zlewk palcem przycskamy przycsk do oporu.. Po upływe mnmum 1 godzny, z każdej probówk przy pomocy ppety automatycznej pobrać określoną lość górnej (wodnej) warstwy (patrz: tabela B mareczkowane ph-metryczne kwasu octowego po podzale). Przeprowadzć mareczkowane ph-metryczne roztworu kwasu octowego po podzale w celu wyznaczena jego dokładnego stężena w warstwe wodnej c. 5. Po zakończenu ćwczena puste probówk umeścć w statywe do góry dnem bez dodatkowego myca wodą!!! Mareczkowane ph-metryczne 1. Przeprowadzć mareczkowane ph-metryczne kolejno 6-cu roztworów kwasu octowego przy użycu ph-metru oraz elektrody kombnowanej.. Włączyć pehametr do sec. 3. Uruchomć pehametr wyłącznkem znajdującym sę na prawej bocznej ścance przyrządu. Ustawć przełącznk zakresu pomarowego na pomar ph 0 1.. Zlewkę o pojemnośc 50 cm 3 napełnć roztworem buforowym o wartośc ph=3. 5. Elektrodę pomarową wyjąć ze zlewk z wodą destylowaną, osuszyć za pomocą bbuły, a następne zanurzyć w zlewce z buforem. 6. Pokrętłem kalbracja ustawć na skal przyrządu wartość ph odpowadającą wartośc ph roztworu buforowego, czyl ph = 3. 7. Do zlewk o pojemnośc 50 cm 3 włożyć bączek magnetyczny. Ppetą automatyczną pobrać taką lość kwasu octowego, jak podano w tabel A (mareczkowane kwasu octowego przed podzałem) w odnesenu do poszczególnych roztworów. Roztwór uzupełnć wodą destylowaną do objętośc ok. 150 cm 3. 8. Zlewkę ustawć na meszadle magnetycznym do roztworu zanurzyć elektrodę w tak sposób, aby znajdowała sę ona mnmum 1,5 cm nad bączkem magnetycznym; odległość ta jest koneczna, aby bączek ne uszkodzł elektrody. Należy zwrócć uwagę, aby elektroda była zanurzona do 1/3 swojej 3

długośc. Objętość roztworu, ok. 150 cm 3 pownna być wystarczająca. W raze konecznośc dodać wody destylowanej. 9. Włączyć meszadło magnetyczne. 10.Przystąpć do mareczkowana perwszego roztworu. Na początku mareczkowana do roztworu kwasu octowego dodać jednorazowo taką lość roztworu NaOH, jak podano w tabel A. Odczekać do ustalena sę wartośc ph roztworu, a następne dodawać po jednej kropl roztworu zasady sodowej. Mareczkowane zakończyć, gdy po dodanu kolejnej kropl roztwór osągne ph 8. Wartość ph należy przez jakś czas obserwować, poneważ często zdarza sę, że po dokładnym wymeszanu roztworu jego ph < 8. W takm przypadku, należy dodać kolejną kroplę zasady sodowej. Jeśl ph roztworu ustal sę ostateczne (ph 8), mareczkowane zakończyć. Jest to punkt końcowy mareczkowana, wynkający z krzywej mareczkowana ph-metrycznego. Całkowtą objętość roztworu zasady sodowej zużytej na zmareczkowane kwasu zapsać w tabel. 11.Po zakończonym mareczkowanu roztwór wylać. Elektrodę, zlewkę oraz bączek magnetyczny dokładne opłukać wodą, a następne wodą destylowaną. 1.Zmareczkować kolejny roztwór kwasu octowego przed podzałem..po zakończenu tej ser pomarów przystąpć do mareczkowana roztworów kwasu octowego po podzale. Roztwory do mareczkowana przygotować według tabel B (mareczkowane kwasu octowego po podzale). 1. Po wykonanu wszystkch pomarów szklany sprzęt dokładne umyć przemyć wodą destylowaną. Elektrodę pozostawć w naczynu z wodą destylowaną.

Tabele wynków pomarów A. Mareczkowane ph-metryczne kwasu octowego przed podzałem Przyblżone stężene Objętość V k użyta do mareczkowana Jednorazowa objętość dodanej NaOH c z = 0,1 mol dm -3 Całkowta objętość NaOH zużyta na zmareczkowane V z 0,3 0, 0,5 0,6 0,7 0,8 0,9 1,0 9 17 1 11 15 18 B. Mareczkowane ph-metryczne kwasu octowego po podzale Przyblżone stężene Objętość V k użyta do mareczkowana Jednorazowa objętość dodanej NaOH c z = 0,1 mol dm -3 Całkowta objętość NaOH zużyta na zmareczkowane V z 0,3 0, 0,5 0,6 0,7 0,8 0,9 1,0 8 17 0 11 1 16 Opracowane dyskusja wynków pomarów 1. Oblczyć stężene roztworów kwasu octowego przed podzałem c po podzale c w warstwe wodnej wg ogólne znanego wzoru: c k czv z = (1) V k gdze: c k stężene roztworu kwasu octowego (c c wg symbolk stosowanej w opse tego ćwczena), V k objętość roztworu kwasu octowego pobrana do 5

mareczkowana, c z stężene roztworu zasady, V z objętość roztworu zasady sodowej zużyta na zmareczkowane kwasu octowego.. Oblczyć stężene kwasu octowego w warstwe chloroformowej c. c = c c () 3. Oblczyć stopeń dysocjacj kwasu octowego w warstwe wodnej dla poszczególnych stężeń. W tym celu należy skorzystać z równana wyprowadzonego na podstawe danych lteraturowych dotyczących zależnośc stopna dysocjacj w wodze od jego stężena:. Korzystając z równana: = 0, 003565 0, 0081ln c (3) 1 lg[ c ( 1 )] = lg Kc + lg c () n sporządzć wykres zależnośc lnowej lg[ c ( 1 )] = f (lg c ). W równanu tym poszczególne symbole oznaczają: c stężene substancj rozpuszczonej w faze wodnej, c stężene substancj rozpuszczonej w faze organcznej, n = M M stosunek średnej masy cząsteczkowej substancj rozpuszczonej w faze organcznej do masy cząsteczkowej tej substancj w faze wodnej, K c współczynnk podzału. 5. Wyznaczyć stałe K c 1/n równana Nernsta metodą grafczną oraz metodą najmnejszych kwadratów. Oblczone wartośc zapsać w tabel. 6. Przeprowadzć dyskusję uzyskanych rezultatów. Tabela wynków oblczeń c c c 1 c (1 ) c lg[ ( 1 )] lg c Stałe równana Nernsta 1/n n lgk c K c Metoda grafczna Metoda najmnejszych kwadratów 6