Aktywność elektryczna serca. Elektrokardiografia.
|
|
- Henryk Nowakowski
- 9 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Ćw. M3 Zagadnienia: Aktywność elektryczna serca. Elektrokardiografia. Podstawy elektrodynamiki. (Pole elektryczne, pole magnetyczne, oddziaływanie ww pól z ładunkami, dipole) Podstawowe prawa przepływu prądu elektrycznego. (Definicje: ładunek elektryczny, potencjał elektryczny, napięcie elektryczne, natężenie prądu, opór elektryczny; prawo Ohma, prawa Kirchhoffa). Czynności elektryczne błon biologicznych: mechanizm powstawania potencjału spoczynkowego (mechanizmy utrzymujące rozmieszczenie jonów wzdłuż błony komórkowej), mechanizm powstawania i przewodzenia potencjału czynnościowego na przykładzie komórek nerwowych i komórek serca (układ bodźcotwórczoprzewodzący, mechanizmy biofizyczne powstawania i przewodzenia pobudzenia w sercu). Wektor elektryczny serca. Elektrokardiografia: metody rejestracji, elektrokardiogram. Prawidłowe funkcjonowanie organizmu wymaga sprawnego przekazywania informacji, zarówno między organizmem a otoczeniem, jak i wewnątrz organizmu. Informacje te są w większości przekazywane za pomocą impulsów elektrycznych. Nośnikami ładunków elektrycznych są jony rozmieszczone wzdłuż błon komórkowych. Przepływ jonów powodujący depolaryzację błony można porównać do przepływu prądu elektrycznego w przewodniku. Mają tu zastosowanie wszelkie prawa rządzące przepływem prądu elektrycznego. Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z czynnościami elektrycznymi błon biologicznych na podstawie aktywności elektrycznej komórek serca. Celem szczegółowym jest wykonanie elektrokardiogramu i zanalizowanie go pod względem przebiegu zjawisk elektrycznych. 1
2 Czynności elektryczne serca Pobudzenie elektryczne błony komórkowej następuje dzięki przepływom jonów (głównie Na +, K + i w przypadku serca Ca 2+ ). Bodziec nadprogowy powoduje lokalną zmianę potencjału spoczynkowego błony komórkowej z ujemnego (w komórkach nerwowych potencjał spoczynkowy wynosi ok. -90 mv) na dodatni. Tę fazę nazywamy fazą depolaryzacji. Pobudzenie to rozprzestrzenia się wzdłuż błony komórkowej. Fazie depolaryzacji w sercu odpowiada skurcz komórek mięśniowych. Następnie błona komórki powoli wraca do stanu spoczynkowego, następuje faza repolaryzacji, odpowiadająca w sercu fazie rozkurczu mięśnia. W sercu wyróżniamy komórki mięśniowe oraz komórki układu bodźcoprzewodzącego. Autonomiczny układ bodźcoprzewodzący wytwarza cyklicznie pobudzenie elektryczne, które następnie jest przenoszone na włókna mięśniowe. Układ bodźcotwórczy zbudowany jest z ośrodków automatyzmu (węzeł zatokowo-przedsionkowy, węzeł przedsionkowokomorowy, włókna Purkiniego i pęczek Hisa), które generują impulsy z różną częstotliwością. Jeżeli połączenia pomiędzy poszczególnymi ośrodkami są prawidłowe to rytm pracy serca narzuca węzeł zatokowo-przedsionkowy, który kurczy się z najwyższą częstotliwością. W przypadku komórek rozrusznikowych nie można praktycznie mówić o potencjale spoczynkowym, ponieważ po fazie repolaryzacji zachodzi natychmiast spontaniczna depolaryzacja. Im szybszy jest proces spontanicznej depolaryzacji, tym większa jest częstotliwość wytwarzanych pobudzeń. W komórkach rozrusznikowych węzła zatokowo przedsionkowego średnia częstotliwość pobudzeń wynosi około 1,2 Hz (70/min.). Wektorowy model serca Rozsunięte na pewną odległość różnoimienne ładunki elektryczne tworzą dipol elektryczny. Ładunki elektryczne rozmieszczone po wewnętrznej i zewnętrznej stronie błony komórkowej możemy traktować jako zbiór małych dipoli (Ryc. 1), które są źródłem pola elektrycznego. Każdy dipol charakteryzuje elektryczny moment dipolowy: gdzie: q wartość ładunku elektrycznego 2
3 wektor łączący obydwa ładunki o zwrocie od ładunku dodatniego do ujemnego. Wartość wektora równa jest odległości między ładunkami. Ryc. 1. Schematyczny rozkład ładunków wzdłuż błony komórkowej przy potencjale spoczynkowym, z zaznaczeniem lokalnego dipola. Ponieważ punkty na ciele, pomiędzy którymi mierzymy spadek potencjału są w dużo większej odległości niż poszczególne dipole, momenty dipolowe wszystkich małych dipoli na błonach komórkowych mięśnia sercowego sumują się. Dlatego serce możemy traktować jako jeden duży dipol o wypadkowym momencie dipolowym. W trakcie przechodzenia fali depolaryzacji wypadkowy moment dipolowy ulega zmianie, co jest źródłem spadku napięcia mierzonego na skórze w różnych punktach ciała. Wypadkowy moment dipolowy serca zmierzony w danej chwili jest nazywany chwilowym wektorem elektrycznym serca. Wektor ten ma punkt zaczepienia w środku serca, a jego kierunek i zwrot zmienia się zgodnie z przebiegiem fali depolaryzacyjnej. Jeżeli uśrednimy chwilowe wektory elektryczne serca z czasu depolaryzacji komór (załamek QRS) i zrzutujemy taki wektor na płaszczyznę to otrzymamy oś elektryczną serca. Elektrokardiografia Zmiany napięcia będące wynikiem zmiany chwilowego wektora elektrycznego serca można mierzyć w różnych punktach ciała. Miejsce przyłożenia elektrody pomiarowej nazywamy odprowadzeniem. Wielkość napięcia mierzonego między różnymi parami odprowadzeń będzie zależała od położenia tych punktów względem środka serca i względem siebie. Niezależnie jednak od położenia odprowadzeń, otrzymamy zawsze charakterystyczny zapis zespołu elektrokardiograficznego, w którym poszczególne załamki (odchylenia od linii izoelektrycznej) obrazują odpowiednie fazy pracy serca, (Ryc. 2). 3
4 Ryc. 2. Schemat zespołu elektrokardiograficznego. Załamki umownie oznacza się dużymi literami P, Q, R, S, T i U: załamek P związany z depolaryzacją przedsionków, zespół załamków QRS depolaryzacja komór, załamek T repolaryzacja komór, załamek U niewyjaśniony, spotykany w ok. 25 % zapisów EKG, linia izoelektryczna rejestrowana jest w czasie, gdy w sercu nie ma pobudzenia. Wstawkę między dwoma sąsiednimi załamkami nazywa się odcinkiem. Odcinek łącznie z sąsiednim załamkiem określa się mianem odstępu. Odstępem nazywają się także odległości pomiędzy szczytami dwóch kolejnych załamków R (odstęp R-R) i P (odstęp P-P). Podstawy elektrokardiografii opisał Willem Einthoven. Przyjął on kilka uproszczeń, które do dziś mają zastosowanie w praktyce klinicznej. Po pierwsze założył, że ciało jest jednorodnym ośrodkiem. Oczywiście w rzeczywistości tak nie jest. Ciało człowieka można traktować jako przewodnik objętościowy (taki, w którym prąd może płynąć we wszystkich kierunkach). Jedne tkanki lepiej przewodzą prąd, np. tkanka mięśniowa, inne gorzej np. kości. Drugie założenie Einthovena serce ma centralne położenie w klatce piersiowej, a punkty odprowadzeń elektrod dwubiegunowych znajdujących się na rękach i lewej nodze są jednakowo oddalone od siebie i od serca. Tworzą one wierzchołki trójkąta równobocznego, w którego środku znajduje się serce. (Ryc. 4b). Kolejne założenia opisane były już wcześniej i mówią o tym, że serce uważa się za przestrzenny układ ładunków elektrycznych, a zjawiska elektryczne serca można wyrazić jednym wypadkowym dipolem. Odprowadzenia stosowane w elektrokardiografii 4
5 W badaniu EKG standardowo stosuje się trzy typy odprowadzeń: odprowadzenia dwubiegunowe (zwane często odprowadzeniami Einthovena), odprowadzenia jednobiegunowe, odprowadzenia przedsercowe. Odprowadzenia dwubiegunowe Elektrody umieszcza się na kończynach pacjenta prawej i lewej ręce oraz lewej nodze (Ryc. 3). Dodatkową elektrodę odniesienia umieszcza się na prawej nodze. Odprowadzenie I napięcie mierzone jest między lewą (biegun dodatni), a prawą ręką (biegun ujemny). Odprowadzenie II prawa ręka (biegun ujemny), lewa stopa (biegun dodatni). Odprowadzenie III lewa ręka (biegun ujemny), lewa stopa (biegun dodatni). Ryc. 3. Schemat rozmieszczenia odprowadzeń dwubiegunowych. Wykres z odprowadzeń I, II, III można zastosować do wykreślenia osi elektrycznej serca. W tym celu wykreślamy na papierze milimetrowym trójkąt równoboczny w odpowiednio dobranej skali w stosunku do wykresu EKG. Boki trójkąta obrazują odpowiednie odprowadzenia. Wyznaczamy rzuty chwilowego wektora elektrycznego, uśrednionego w czasie depolaryzacji komór na osie odpowiednich odprowadzeń. Długości wektorów wyznacza się, w przybliżony sposób, sumując dla odpowiednich odprowadzeń załamek QRS z uwzględnieniem znaków. Jeżeli załamek jest nad linią izoelektryczną otrzymuje znak (+), jeśli pod linią izoelektryczną znak (-), (Ryc. 4a). Naniesione wektory powinny być zaczepione w środku boków trójkąta i mieć zwrot: w kierunku bieguna dodatniego danego odprowadzenia, gdy wartość wektora jest dodatnia, 5
6 w kierunku bieguna ujemnego danego odprowadzenia, gdy wartość wektora jest ujemna. Po naniesieniu rzutów dla wszystkich trzech odprowadzeń na boki trójkąta równobocznego prowadzimy proste prostopadłe do boków trójkąta (osie odprowadzeń) od wierzchołków poszczególnych wektorów do środka trójkąta. Punkt przecięcia prostych stanowi wierzchołek wektora będącego osią elektryczną serca. Początek wektora zaczepiony jest w środku trójkąta. Wszystkie trzy proste powinny się przeciąć w jednym punkcie, jednak z uwagi na niepewności pomiaru, zwykle tworzą one mały trójkąt równoboczny. Wierzchołek wektora należy wtedy zaczepić w środku tego trójkąta (Ryc. 4b). W praktyce często stosuje się tylko rzuty z dwóch odprowadzeń. Oś elektryczna serca charakteryzowana jest przez kąt jaki tworzy z odprowadzeniem I, (wartość dodatnia gdy wektor skierowany jest w dół, ujemna, gdy w górę). U zdrowego człowieka wartość nachylenia osi elektrycznej serca zawiera się w granicach od -20 o do +105 o. a) Wyznaczenie długości chwilowych wektorów elektrycznych uśrednionych w czasie depolaryzacji komór z załamków QRS dla odpowiednich odprowadzeń: Odprowadzenie I: Q: -1,5 mm, R: +4 mm, S: -1 mm (-1, = 1,5 mm) Odprowadzenie II: Q: -2,5 mm, R: +11 mm, S: -1 mm (-2, = 7,5 mm) Odprowadzenie III: Q: -1,5 mm, R: +7 mm, S: 0 mm ( = 6 mm) 6
7 1 mm. Przyjmujemy, że niepewność standardowa wyznaczenia długości wektorów wynosi b) Ryc. 4. Schemat wykreślania osi elektrycznej serca a) fotografia elektrokardiogramu z zaznaczonymi załamkami QRS, które były wzięte do wykreślenia osi elektrycznej serca, b) wykreślona na papierze milimetrowym oś elektryczna serca w skali 4:1, z zaznaczeniem niepewności odczytu rzutów chwilowego wektora elektrycznego, uśrednionego w czasie depolaryzacji komór, na osie odpowiednich odprowadzeń. Odprowadzenia jednobiegunowe kończynowe Elektrody umieszcza się na kończynach pacjenta podobnie jak w odprowadzeniach dwubiegunowych prawej i lewej ręce oraz lewej nodze. Biegun dodatni jest zawsze na danej kończynie. Różnica potencjałów mierzona jest między daną elektrodą a specjalnie skonstruowaną obojętną elektrodą odniesienia. Elektroda ta może powstać poprzez: połączenie ujemnych biegunów wszystkich trzech przewodów we wspólną końcówkę, łączoną dalej z ujemnym biegunem aparatu. Odprowadzenia te nazywane są wtedy: V R (voltage right), V L, V F. Połączenie ujemnych biegunów dwóch przewodów we wspólną końcówkę. Wyłączany jest przewód dla tej kończyny, której potencjał jest w danej chwili mierzony. Odprowadzenia takie nazywamy jednobiegunowymi wzmocnionymi 7
8 (często nazywane też od nazwiska pomysłodawcy odprowadzeniami Goldbergera): av R (augmented voltage right), av L, av F (Ryc. 5). Ryc. 5. Schemat rozmieszczenia doprowadzeń jednobiegunowych, wzmocnionych. Odprowadzenia jednobiegunowe przedsercowe Elektrody (zwykle 6) umieszcza się na klatce piersiowej, stanowią one biegun dodatni. Biegun ujemny stanowi centralna końcówka (Willsona), skonstruowana przez połączenie ujemnych biegunów trzech przewodów z odprowadzeń jednobiegunowych kończynowych. Rozmieszczenie elektrod przedsercowych przedstawione jest na Ryc. 6. Ryc. 6. Rozmieszczenie elektrod przedsercowych. Parametry odczytywane z wykresu EKG 8
9 Zapis EKG umożliwia m. in. ustalenie: Czasu trwania poszczególnych zjawisk w sercu (znamy prędkość przesuwu papieru). Częstości pobudzeń w sercu, czyli ilości pobudzeń/min. Częstość pobudzeń wyznacza się z odstępu RR lub PP. Jeden ze sposobów: Częstość pobudzeń = 60 : x gdzie: x czas trwania odstępu RR w sekundach. Napięcia powstającego podczas pracy serca (znamy czułość zapisu, co pozwala określić wysokość amplitud załamków i przełożyć na wielkość napięcia). Wyznaczenie osi elektrycznej serca. Zalecana literatura: Halliday D., Resnick R., Walker J., Podstawy fizyki, tom 3. Jaroszyk F., Biofizyka. 9
10 Instrukcja do ćwiczenia: 1. Osobie badanej należy zmierzyć ciśnienie krwi metodą Korotkowa (patrz instrukcja). 2. Osoba badana kładzie się na kozetce. Podłączamy elektrody zgodnie ze schematem umieszczonym na stanowisku. 3. Sprawdzamy czy przewód zasilający jest włączony do gniazdka oraz włączamy wyłącznik sieciowy znajdujący się z tyłu aparatu. 4. Włączamy aparat naciskając przycisk. Ekran powinien przyjąć postać: STOP I II III 25 mm/s 10 mm/mv ilość i rodzaj drukowanych odprowadzeń prędkość zapisu czułość zapisu Aparat nadzoruje stan kontaktu elektrod z ciałem pacjenta, niezadowalający stan sygnalizuje komunikatem INOP. Należy wtedy poprawić umocowanie elektrod. 5. Możliwe jest wprowadzenie swoich danych. Po naciśnięciu klawisza Enter można wprowadzić nazwisko, imię, itd. W dowolnym momencie można wyjść z tej opcji klawiszem Esc. 6. Przeczytaj wszystkie podpunkty jest to krótka instrukcja wprowadzania ustawień aparatu. a. Wybierz prędkość rejestracji klawiszem. Możliwy jest zapis przy czterech prędkościach: 5, 10, 25 i 50 mm/s. Przejście z jednej prędkości do kolejnej odbywa się poprzez kolejne przyciskanie klawisza 25 lub 50 mm/s. Wybierz prędkość zapisu b. Wybierz czułość rejestracji klawiszem. Czułość może przyjmować wartość 2,5, 5, 10 i 20 mm/mv. Wybranie czułości zapisu odbywa się przez kolejne przyciskanie klawisza. Ustaw czułość na 10 mm/mv. c. Wybierz tryb rejestracji klawiszem. Ustawiamy tryb 3-kanałowy co oznacza, że jednocześnie drukuje się wynik z 3 odprowadzeń. Tryb ustawia się poprzez kolejne naciskanie klawisza. 10
11 d. Wybierz odprowadzenia do rejestracji klawiszem. Odprowadzenia w trybie pracy 3-kanałowej zmieniają się w grupach: I-II-III, avr-avl-avf i V1-V2-V3, V4-V5-V6. zmieniamy je poprzez kolejne naciskanie klawisza. e. Wciśnij przycisk Aparat rozpocznie rejestrację elektrokardiogramu. f. Zapis można przerwać klawiszem. Po zatrzymaniu można zmienić rodzaj odprowadzeń, czułość i prędkość zapisu i uruchomić ponownie klawiszem. 7. Wykonaj krótki zapis przy prędkości 25 mm/s lub 50 mm/s, i czułości 10 mm/mv dla odprowadzeń I-II-III, avr-avl-avf, V1-V2-V3, V4-V5-V6. 8. Osoba badana proszona jest o zrobienie 10 pełnych przysiadów. 9. Ponownie mierzymy ciśnienie krwi i wykonujemy ekg. 10. Wyznacz: czas trwania poszczególnych zjawisk w sercu (patrz tabela), częstość pobudzeń w sercu z odcinka R - R, Wykreśl na papierze milimetrowym oś elektryczną serca (z zapisu w spoczynku). Zaznacz na wykresie ekg miejsce, z którego wzięte były dane. odległość w mm (szybkość zapisu mm/s) czas trwania (s) załamek P odcinek P-Q odstęp P-Q zespół QRS odstęp R-R odcinek P-P w spoczynku po wysiłku ciśnienie skurczowe ciśnienie rozkurczowe 11
Podstawy elektrokardiografii część 1
Podstawy elektrokardiografii część 1 Dr med. Piotr Bienias Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii WUM Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus w Warszawie ELEKTROKARDIOGRAFIA metoda rejestracji napięć elektrycznych
DIPOLOWY MODEL SERCA
Ćwiczenie nr 14 DIPOLOWY MODEL SERCA Aparatura Generator sygnałów, woltomierz, plastikowa kuweta z dipolem elektrycznym oraz dwiema ruchomymi elektrodami pomiarowymi. Rys. 1 Schemat kuwety pomiarowej Rys.
EKG (Elektrokardiogram zapis czasowych zmian potencjału mięśnia sercowego)
6COACH 26 EKG (Elektrokardiogram zapis czasowych zmian potencjału mięśnia sercowego) Program: Coach 6 Projekt: na ZMN060c CMA Coach Projects\PTSN Coach 6\EKG\EKG_zestaw.cma Przykład wyników: EKG_wyniki.cma
Dwiczenie laboratoryjne nr 9: ELEKTROKARDIOGRAFIA (EKG) A. ZAGADNIENIA DO PRZYGOTOWANIA
Dwiczenie laboratoryjne nr 9: ELEKTROKARDIOGRAFIA (EKG) Cel dwiczenia: Celem dwiczenia jest zapoznanie się z budową i obsługą urządzeo do rejestracji i monitorowania sygnałów EKG oraz wykonanie pomiarów
(L, S) I. Zagadnienia. 1. Potencjały czynnościowe komórek serca. 2. Pomiar EKG i jego interpretacja. 3. Fonokardiografia.
(L, S) I. Zagadnienia 1. Potencjały czynnościowe komórek serca. 2. Pomiar EKG i jego interpretacja. 3. Fonokardiografia. II. Zadania 1. Badanie spoczynkowego EKG. 2. Komputerowa rejestracja krzywej EKG
ZAGADNIENIA DO PRZYGOTOWANIA DO ĆWICZEŃ Z BIOFIZYKI DLA STUDENTÓW I ROKU WYDZIAŁU LEKARKIEGO W SEMESTRZE LETNIM 2011/2012 ROKU.
ZAGADNIENIA DO PRZYGOTOWANIA DO ĆWICZEŃ Z BIOFIZYKI DLA STUDENTÓW I ROKU WYDZIAŁU LEKARKIEGO W SEMESTRZE LETNIM 2011/2012 ROKU. B1 CIŚNIENIE JAKO WIELKOŚĆ BIOFIZYCZNA, CIŚNIENIE A FUNKCJE PODSTAWOWYCH
Analiza i Przetwarzanie Biosygnałów
Analiza i Przetwarzanie Biosygnałów Sygnał EKG Historia Luigi Galvani (1737-1798) włoski fizyk, lekarz, fizjolog 1 Historia Carlo Matteucci (1811-1868) włoski fizyk, neurofizjolog, pionier badań nad bioelektrycznością
FIZJOLOGICZNE I PATOFIZJOLOGICZNE PODSTAWY INTERPRETACJI EKG. Aleksandra Jarecka
FIZJOLOGICZNE I PATOFIZJOLOGICZNE PODSTAWY INTERPRETACJI EKG Aleksandra Jarecka CO TO JEST EKG? Graficzne przedstawienie zmian potencjałów kardiomiocytów w czasie mierzone z powierzchni ciała Wielkość
Elektrokardiografia: podstawy i interpretacja
Elektrokardiografia: podstawy i interpretacja Podstawy EKG 1887 rok- Waller dokonał bezpośredniego zapisu potencjałów serca. 1901 rok- galwanometr strunowy Einthovena pozwolił na rejestrację czynności
Badanie własności hallotronu, wyznaczenie stałej Halla (E2)
Badanie własności hallotronu, wyznaczenie stałej Halla (E2) 1. Wymagane zagadnienia - ruch ładunku w polu magnetycznym, siła Lorentza, pole elektryczne - omówić zjawisko Halla, wyprowadzić wzór na napięcie
Dodatek A Odprowadzenia i techniki rejestracji badania EKG. 178
Dodatki Dodatek A Odprowadzenia i techniki rejestracji badania EKG. 178 Dodatek B Związki zachodzące w sercu i ich wpływ na zmiany pola elektrycznego oraz związany z tym proces tworzenia elektrokardiogramu
Rejestracja i analiza sygnału EKG
Rejestracja i analiza sygnału EKG Aparat do rejestracji czynności elektrycznej serca skonstruowany przez W. Einthovena. Proszę zauważyć w jakich miejscach na ciele zbierana jest sygnał. Rozchodzenie się
Fizjologia układu krążenia II. Dariusz Górko
Fizjologia układu krążenia II Dariusz Górko Fizyczne i elektrofizjologiczne podstawy elektrokardiografii. Odprowadzenia elektrokardiograficzne. Mechanizm powstawania poszczególnych załamków, odcinków oraz
II KATEDRA KARDIOLOGII CM UMK
II KATEDRA KARDIOLOGII CM UMK 2014 6 elektrod przedsercowych V1 do V6 4 elektrody kończynowe Prawa ręka Lewa ręka Prawa noga Lewa noga 1 2 Częstość i rytm Oś Nieprawidłowości P Odstęp PQ Zespół QRS (morfologia,
Badanie rozkładu pola elektrycznego
Ćwiczenie E1 Badanie rozkładu pola elektrycznego E1.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie rozkładu pola elektrycznego dla różnych układów elektrod i ciał nieprzewodzących i przewodzących umieszczonych
Analiza zapisu elektrokardiograficznego
134 funkcję elektryczną serca można wyrazić w postaci dipola, czyli najprostszego generatora prądu składającego się z bieguna dodatniego i ujemnego. Dipol znajduje się w geometrycznym środku trójkąta utworzonego
MONITOROWANIE EKG, ZABURZENIA RYTMU SERCA RC (UK)
MONITOROWANIE EKG, ZABURZENIA RYTMU SERCA Zagadnienia Wskazania i techniki monitorowania elektrokardiogramu Podstawy elektrokardiografii Interpretacja elektrokardiogramu formy NZK groźne dla życia zaburzenia
E1. OBWODY PRĄDU STAŁEGO WYZNACZANIE OPORU PRZEWODNIKÓW I SIŁY ELEKTROMOTORYCZNEJ ŹRÓDŁA
E1. OBWODY PRĄDU STŁEGO WYZNCZNIE OPORU PRZEWODNIKÓW I SIŁY ELEKTROMOTORYCZNEJ ŹRÓDŁ tekst opracowała: Bożena Janowska-Dmoch Prądem elektrycznym nazywamy uporządkowany ruch ładunków elektrycznych wywołany
Wyznaczanie sił działających na przewodnik z prądem w polu magnetycznym
Ćwiczenie 11A Wyznaczanie sił działających na przewodnik z prądem w polu magnetycznym 11A.1. Zasada ćwiczenia W ćwiczeniu mierzy się przy pomocy wagi siłę elektrodynamiczną, działającą na odcinek przewodnika
Badanie rozkładu pola elektrycznego
Ćwiczenie 8 Badanie rozkładu pola elektrycznego 8.1. Zasada ćwiczenia W wannie elektrolitycznej umieszcza się dwie metalowe elektrody, połączone ze źródłem zmiennego napięcia. Kształt przekrojów powierzchni
Ćwiczenie nr 43: HALOTRON
Wydział PRACOWNIA FIZYCZNA WFiIS AGH Imię i nazwisko 1. 2. Temat: Data wykonania Data oddania Zwrot do popr. Rok Grupa Zespół Nr ćwiczenia Data oddania Data zaliczenia OCENA Ćwiczenie nr 43: HALOTRON Cel
ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNO PROGRAMOWE
ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNO PROGRAMOWE Rodzaj kształcenia Kurs specjalistyczny jest to rodzaj kształcenia, który zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 1996r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001r. Nr
Badanie rozkładu pola elektrycznego
Ćwiczenie 8 Badanie rozkładu pola elektrycznego 8.1. Zasada ćwiczenia W wannie elektrolitycznej umieszcza się dwie metalowe elektrody, połączone ze źródłem zmiennego napięcia. Kształt przekrojów powierzchni
Opracował: Arkadiusz Podgórski
Opracował: Arkadiusz Podgórski Serce to pompa ssąco-tłocząca, połoŝona w klatce piersiowej. Z zewnątrz otoczone jest workiem zwanym osierdziem. Serce jest zbudowane z tkanki mięśniowej porzecznie prąŝkowanej
Część 1. Podstawowe pojęcia i zasady wykonania i oceny elektrokardiogramu
Podstawy EKG Część 1. Podstawowe pojęcia i zasady wykonania i oceny elektrokardiogramu Wojciech Telec telec@ump.edu.pl EKG Elektrokardiograf to bardzo czuły galwanometr - wykonuje pomiary natężenia prądu
Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym
Ćwiczenie E6 Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym E6.1. Cel ćwiczenia Na zamkniętą pętlę przewodnika z prądem, umieszczoną w jednorodnym polu magnetycznym, działa skręcający moment
BIOSENSORY SENSORY BIOMEDYCZNE. Sawicki Tomasz Balicki Dominik
BIOSENSORY SENSORY BIOMEDYCZNE Sawicki Tomasz Balicki Dominik Biosensor - jest to czujnik, którego element biologiczny oddziałuje z substancją oznaczaną, a efekt jest przekształcany przez zespolony z nim
Odp.: F e /F g = 1 2,
Segment B.IX Pole elektrostatyczne Przygotował: mgr Adam Urbanowicz Zad. 1 W atomie wodoru odległość między elektronem i protonem wynosi około r = 5,3 10 11 m. Obliczyć siłę przyciągania elektrostatycznego
Ćwiczenie nr 31: Modelowanie pola elektrycznego
Wydział PRACOWNIA FIZYCZNA WFiIS AGH Imię i nazwisko.. Temat: Rok Grupa Zespół Nr ćwiczenia Data wykonania Data oddania Zwrot do popr. Data oddania Data zaliczenia OCENA Ćwiczenie nr : Modelowanie pola
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
RAMOWY PROGRAM KURSU SPECJALISTYCZNEGO WYKONANIE I INTERPRETACJA ZAPISU ELEKTROKARDIOGRAFICZNEGO Program przeznaczony dla pielęgniarek i położnych AUTORZY WSPÓŁPRACUJĄCY Z CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO
Efekt Halla. Cel ćwiczenia. Wstęp. Celem ćwiczenia jest zbadanie efektu Halla. Siła Loretza
Efekt Halla Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie efektu Halla. Wstęp Siła Loretza Na ładunek elektryczny poruszający się w polu magnetycznym w kierunku prostopadłym do linii pola magnetycznego działa
Układ bodźcoprzewodzący
ZABURZENIA RYTMU I PRZEWODZENIA II KATEDRA II KATEDRA KARDIOLOGII CM UMK 2014 2014 Układ bodźcoprzewodzący Węzeł zatokowo-przedsionkowy Węzeł przedsionkowo-komorowy Pęczek Hisa lewa i prawa odnoga Włókna
EKG w stanach nagłych. Dr hab. med. Marzenna Zielińska
EKG w stanach nagłych Dr hab. med. Marzenna Zielińska Co to jest EKG????? Układ bodźco-przewodzący serca (Wagner, 2006) Jakie patologie, jakie choroby możemy rozpoznać na podstawie EKG? zaburzenia rytmu
Wyznaczanie składowej poziomej natężenia pola magnetycznego Ziemi za pomocą busoli stycznych
Ćwiczenie E12 Wyznaczanie składowej poziomej natężenia pola magnetycznego Ziemi za pomocą busoli stycznych E12.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie wartości składowej poziomej natężenia pola
Fizjologia układu krążenia
Fizjologia układu krążenia Ćwiczenie II. l. Badanie fizykalne serca a/ oglądanie klatki piersiowej - punkty i linie orientacyjne, ocena kształtu, budowy klatki piersiowej /symetria, wysklepienie, ruchomość
Wprowadzenie do elektrokardiografii P. Strumiłło
Wprowadzenie do elektrokardiografii P. Strumiłło Instytut Elektroniki Politechniki Łódzkiej 2 electron - kardia - grapho bursztyn - serce - pisać The Bakken Początki elektrofizjologii 3 www.geocities.com/bioelectrochemistry/
Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem
Ćwiczenie E7 Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem E7.1. Cel ćwiczenia Prąd elektryczny płynący przez przewodnik wytwarza wokół niego pole magnetyczne. Ćwiczenie polega na pomiarze
Modelowanie wektora magnetycznego serca na podstawie jonowych prądów komórkowych
Modelowanie wektora magnetycznego serca na podstawie jonowych prądów komórkowych Wstęp Podstawy modelu komórkowego Proces pobudzenia serca Wektor magnetyczny serca MoŜliwości diagnostyczne Wstęp Przepływający
Potencjał spoczynkowy i czynnościowy
Potencjał spoczynkowy i czynnościowy Marcin Koculak Biologiczne mechanizmy zachowania https://backyardbrains.com/ Powtórka budowy komórki 2 Istota prądu Prąd jest uporządkowanym ruchem cząstek posiadających
CECHY MIĘŚNIA SERCOWEGO
CECHY MIĘŚNIA SERCOWEGO HISTOLOGICZNE włókna mięśniowe są cieńsze niż w mięśniu szkieletowym jądra komórkowe leżą w środku włókna, a nie na obwodzie jest zespólnią komórkową (syncytium) posiada rozgałęzienia
Przedsionkowe zaburzenia rytmu
Przedsionkowe zaburzenia rytmu 4 ROZDZIAŁ Wstęp Załamki P elektrokardiogramu odzwierciedlają depolaryzację przedsionków. Rytm serca, który rozpoczyna się w węźle zatokowo-przedsionkowym i ma dodatnie załamki
Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum kl. II
Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum kl. II Semestr I Elektrostatyka Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który: Wie że materia zbudowana jest z cząsteczek Wie że cząsteczki składają się
ELEKTROKARDIOGRAFIA UKŁAD KRĄŻENIA. Joanna Grabska-Chrząstowska
ELEKTROKARDIOGRAFIA UKŁAD KRĄŻENIA Joanna Grabska-Chrząstowska EKG Na początek trochę teorii UKŁAD KRĄŻENIA UKŁAD KRĄŻENIA UKŁAD KRĄŻENIA BUDOWA SERCA ETAPY PRACY SERCA UKŁAD KRĄŻENIA PŁODU I NOWORODKA
Wyznaczanie stosunku e/m elektronu
Ćwiczenie 27 Wyznaczanie stosunku e/m elektronu 27.1. Zasada ćwiczenia Elektrony przyspieszane w polu elektrycznym wpadają w pole magnetyczne, skierowane prostopadle do kierunku ich ruchu. Wyznacza się
Wprowadzenie do elektrokardiografii Paweł Strumillo, Piotr Romaniuk
Wprowadzenie do elektrokardiografii Paweł Strumillo, Piotr Romaniuk 2 electron - kardia - grapho bursztyn - serce - pisać The Bakken Początki elektrofizjologii 3 www.geocities.com/bioelectrochemistry/
Dielektryki polaryzację dielektryka Dipole trwałe Dipole indukowane Polaryzacja kryształów jonowych
Dielektryki Dielektryk- ciało gazowe, ciekłe lub stałe niebędące przewodnikiem prądu elektrycznego (ładunki elektryczne wchodzące w skład każdego ciała są w dielektryku związane ze sobą) Jeżeli do dielektryka
Badanie transformatora
Ćwiczenie 14 Badanie transformatora 14.1. Zasada ćwiczenia Transformator składa się z dwóch uzwojeń, umieszczonych na wspólnym metalowym rdzeniu. Do jednego uzwojenia (pierwotnego) przykłada się zmienne
Wielkością i kształtem przypomina dłoń zaciśniętą w pięść. Położone jest w klatce piersiowej tuż za mostkiem. Otoczone jest mocnym, łącznotkankowym
Wielkością i kształtem przypomina dłoń zaciśniętą w pięść. Położone jest w klatce piersiowej tuż za mostkiem. Otoczone jest mocnym, łącznotkankowym workiem zwanym osierdziem. Wewnętrzna powierzchnia osierdzia
1.4 Badanie EKG Hendrik Sudowe. 1.4.1 EKG 3-odprowadzeniowe, dwubiegunowe
26 e) Zbieranie wywiadu pytanie do osób z rodziny Ryc. 1.12 Szybkie badanie pacjenta bez urazu (ciąg dalszy) f) Zbieranie wywiadu poszukiwanie leków RATOWNIK 2 Ewentualnie podać tlen do oddychania. Przygotować
Badanie transformatora
Ćwiczenie E9 Badanie transformatora E9.1. Cel ćwiczenia Transformator składa się z dwóch uzwojeń, umieszczonych na wspólnym metalowym rdzeniu. W ćwiczeniu przykładając zmienne napięcie do uzwojenia pierwotnego
Badanie transformatora
Ćwiczenie 14 Badanie transformatora 14.1. Zasada ćwiczenia Transformator składa się z dwóch uzwojeń, umieszczonych na wspólnym metalowym rdzeniu. Do jednego uzwojenia (pierwotnego) przykłada się zmienne
Fizjologia czlowieka seminarium + laboratorium. M.Eng. Michal Adam Michalowski
Fizjologia czlowieka seminarium + laboratorium M.Eng. Michal Adam Michalowski michal.michalowski@uwr.edu.pl michaladamichalowski@gmail.com michal.michalowski@uwr.edu.pl https://mmichalowskiuwr.wordpress.com/
BADANIE ELEKTRYCZNEGO OBWODU REZONANSOWEGO RLC
Ćwiczenie 45 BADANE EEKTYZNEGO OBWOD EZONANSOWEGO 45.. Wiadomości ogólne Szeregowy obwód rezonansowy składa się z oporu, indukcyjności i pojemności połączonych szeregowo i dołączonych do źródła napięcia
Aby mieć możliwość przeglądania danych z 12 kanałów rejestrator powinien być ustawiony na 12-kanałowy tryb pracy. Dostępne tryby 12-kanałowe to:
Dane 12-kanałowe Oprogramowanie Holter LX umożliwia przeglądanie i edycję 12-kanałowego zapisu zarejestrowanego za pomocą rejestratora DR-180+ przy użyciu jednego z trybów rejestracji 12-kanałowej. Dane
13 K A T E D R A F I ZYKI S T O S O W AN E J
3 K A T E D R A F I ZYKI S T O S O W AN E J P R A C O W N I A P O D S T A W E L E K T R O T E C H N I K I I E L E K T R O N I K I Ćw. 3. Wyznaczenie elementów L C metoda rezonansu Wprowadzenie Obwód złożony
MAGNETYZM, INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. Zadania MODUŁ 11 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY
MODUŁ MAGNETYZM, INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA OPRACOWANE W RAMACH PROJEKTU: FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA. PROGRAM NAUCZANIA FIZYKI Z ELEMENTAMI TECHNOLOGII
Krwiobieg duży. Krwiobieg mały
Mięsień sercowy Budowa serca Krązenie krwi Krwiobieg duży Krew (bogata w tlen) wypływa z lewej komory serca przez zastawkę aortalną do głównej tętnicy ciała, aorty, rozgałęzia się na mniejsze tętnice,
Układ bodźcoprzewodzący ZABURZENIA. Prawidłowa generacja i przewodzenie impulsów RYTMU I PRZEWODZENIA
Układ bodźcoprzewodzący ZABURZENIA RYTMU I PRZEWODZENIA Węzeł zatokowo-przedsionkowy Węzeł przedsionkowo-komorowy Pęczek Hisa lewa i prawa odnoga Włókna Purkinjego II KATEDRA KARDIOLOGII CM CM UMK UMK
Biologiczne mechanizmy zachowania - fizjologia. zajecia 8 :
Biologiczne mechanizmy zachowania - fizjologia zajecia 8 : 19.11.15 Kontakt: michaladammichalowski@gmail.com https://mmichalowskiuwr.wordpress.com/ I gr 08:30 10:00 II gr 10:15 11:45 III gr 12:00 13:30
Ćwiczenie 1: Wyznaczanie warunków odporności, korozji i pasywności metali
Ćwiczenie 1: Wyznaczanie warunków odporności, korozji i pasywności metali Wymagane wiadomości Podstawy korozji elektrochemicznej, wykresy E-pH. Wprowadzenie Główną przyczyną zniszczeń materiałów metalicznych
CENTRUM KSZTA CENIA PODYPLOMOWEGO PIEL GNIAREK I PO O NYCH
RAMOWY PROGRAM KURSU SPECJALISTYCZNEGO WYKONANIE I INTERPRETACJA ZAPISU ELEKTROKARDIOGRAFICZNEGO (Nr 03/07) Program przeznaczony dla pielęgniarek i położnych Warszawa, dnia 28 maja 2007 2 2 AUTORZY WSPÓŁPRACUJĄCY
Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2
1 z 6 Zespół Dydaktyki Fizyki ITiE Politechniki Koszalińskiej Ćw. nr 3 Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2 Cel ćwiczenia Pomiar okresu wahań wahadła z wykorzystaniem bramki optycznej
Ładunki elektryczne i siły ich wzajemnego oddziaływania. Pole elektryczne. Copyright by pleciuga@ o2.pl
Ładunki elektryczne i siły ich wzajemnego oddziaływania Pole elektryczne Copyright by pleciuga@ o2.pl Ładunek punktowy Ładunek punktowy (q) jest to wyidealizowany model, który zastępuje rzeczywiste naelektryzowane
autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 21 ELEKTROSTATYKA CZĘŚĆ 1. POLE CENTRALNE I JEDNORODNE
autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 21 ELEKTROSTATYKA CZĘŚĆ 1. POLE CENTRALNE I JEDNORODNE Rozwiązanie zadań należy zapisać w wyznaczonych miejscach pod treścią zadania TEST JEDNOKROTNEGO
OBRAZY WEKTOROWE W MAGNETOKARDIOGRAFII
OBRAZY WEKTOROWE W MAGNETOKARDIOGRAFII Celem pracy jest budowa prostego modelu opisującego obrazy magnetokardiograficzne Prosty model pozwala lepiej zrozumieć obrazy magnetokardiografii wektorowej Magnetokardiogramy
Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym
Ćwiczenie 11B Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym 11B.1. Zasada ćwiczenia Na zamkniętą pętlę przewodnika z prądem, umieszczoną w jednorodnym polu magnetycznym, działa skręcający
Ćw. 27. Wyznaczenie elementów L C metoda rezonansu
7 K A T E D R A F I ZYKI S T O S O W AN E J P R A C O W N I A F I Z Y K I Ćw. 7. Wyznaczenie elementów L C metoda rezonansu Wprowadzenie Obwód złożony z połączonych: kondensatora C cewki L i opornika R
PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO
ĆWICZENIE 53 PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO Cel ćwiczenia: wyznaczenie wartości indukcyjności cewek i pojemności kondensatorów przy wykorzystaniu prawa Ohma dla prądu przemiennego; sprawdzenie prawa
Budowa i zróżnicowanie neuronów - elektrofizjologia neuronu
Budowa i zróżnicowanie neuronów - elektrofizjologia neuronu Neuron jest podstawową jednostką przetwarzania informacji w mózgu. Sygnał biegnie w nim w kierunku od dendrytów, poprzez akson, do synaps. Neuron
Ładunek elektryczny. Żabie udka Luigi Galvaniego. Pole elektryczne. Prawo Coulomba. Biofizyka, Położnictwo 2017/18, W.
Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne Wykład 3 Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne Prąd elektryczny Własności elektryczne ciał Bioimpedancyjny pomiar zawartości tkanki
Ile wynosi całkowite natężenie prądu i całkowita oporność przy połączeniu równoległym?
Domowe urządzenia elektryczne są często łączone równolegle, dzięki temu każde tworzy osobny obwód z tym samym źródłem napięcia. Na podstawie poszczególnych rezystancji, można przewidzieć całkowite natężenie
Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu
Ćwiczenie E5 Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu E5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest pomiar siły elektrodynamicznej (przy pomocy wagi) działającej na odcinek przewodnika
EKG. Zjawiska elektryczne w izolowanym włóknie m. sercowego
Zjawiska elektryczne w izolowanym włóknie m. sercowego Pomiędzy wnętrzem komórki a jej powierzchnią w stanie spoczynku utrzymuje się różnica potencjałów. Spoczynkowy potencjał błonowy -90 mv > wnętrze
Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.
Ćwiczenie M- Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego. Cel ćwiczenia: pomiar przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła fizycznego.. Przyrządy: wahadło rewersyjne, elektroniczny
(F) I. Zagadnienia. II. Zadania
(F) I. Zagadnienia 1. Podstawowe prawa przepływu prądu elektrycznego. 2. Potencjały elektryczne komórek nerwowych i mięśni poprzecznie prążkowanych. 3. Rodzaje prądów stosowanych w elektrolecznictwie,
Materiały pomocnicze 10 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej
Materiały pomocnicze 10 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej 1. Siła Coulomba. F q q = k r 1 = 1 4πεε 0 q q r 1. Pole elektrostatyczne. To przestrzeń, w której na ładunek
DPS-3203TK-3. Zasilacz laboratoryjny 3kanałowy. Instrukcja obsługi
DPS-3203TK-3 Zasilacz laboratoryjny 3kanałowy Instrukcja obsługi Specyfikacje Model DPS-3202TK-3 DPS-3203TK-3 DPS-3205TK-3 MPS-6005L-2 Napięcie wyjściowe 0~30V*2 0~30V*2 0~30V*2 0~60V*2 Prąd wyjściowy
Magnetyzm cz.i. Oddziaływanie magnetyczne Siła Lorentza Prawo Biote a Savart a Prawo Ampera
Magnetyzm cz.i Oddziaływanie magnetyczne Siła Lorentza Prawo Biote a Savart a Prawo Ampera 1 Magnesy Zjawiska magnetyczne (naturalne magnesy) były obserwowane i badane już w starożytnej Grecji 2500 lat
Ładunek elektryczny. Żabie udka Luigi Galvaniego. Pole elektryczne. Prawo Coulomba -q 1. Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne
Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne Wykład 3 Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne Prąd elektryczny Własności elektryczne ciał Potencjał czynnościowy Pomiary EKG Pomiar
POWTÓRKA PRZED KONKURSEM CZĘŚĆ 14 ZADANIA ZAMKNIĘTE
DO ZDOBYCIA PUNKTÓW 50 POWTÓRKA PRZED KONKURSEM CZĘŚĆ 14 Jest to powtórka przed etapem rejonowym (głównie elektrostatyka). ZADANIA ZAMKNIĘTE łącznie pkt. zamknięte otwarte SUMA zadanie 1 1 pkt Po włączeniu
Aktywność elektryczna serca
Aktywność elektryczna serca 1 Serce budowa 2 Budowa serca 3 Układ bodźcotwórczo bodźcoprzewodzący serca 4 Układ włókien mięśniowych w sercu 5 Rozchodzenie się fali depolaryzacyjnej w przedsionkach PP-prawy
1. Jeśli częstotliwość drgań ciała wynosi 10 Hz, to jego okres jest równy: 20 s, 10 s, 5 s, 0,1 s.
1. Jeśli częstotliwość drgań ciała wynosi 10 Hz, to jego okres jest równy: 20 s, 10 s, 5 s, 0,1 s. 2. Dwie kulki, zawieszone na niciach o jednakowej długości, wychylono o niewielkie kąty tak, jak pokazuje
układu krążenia Paweł Piwowarczyk
Monitorowanie układu krążenia Paweł Piwowarczyk Monitorowanie Badanie przedmiotowe EKG Pomiar ciśnienia tętniczego Pomiar ciśnienia w tętnicy płucnej Pomiar ośrodkowego ciśnienia żylnego Echokardiografia
Przykładowe zadania/problemy egzaminacyjne. Wszystkie bezwymiarowe wartości liczbowe występujące w treści zadań podane są w jednostkach SI.
Przykładowe zadania/problemy egzaminacyjne. Wszystkie bezwymiarowe wartości liczbowe występujące w treści zadań podane są w jednostkach SI. 1. Ładunki q 1 =3,2 10 17 i q 2 =1,6 10 18 znajdują się w próżni
Wykład 3. Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne. Zakład Biofizyki CM UJ
Wykład 3 Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne Oddziaływanie prądu na organizm, pomiary bioelektryczne Prąd elektryczny Własności elektryczne ciał Potencjał czynnościowy Pomiary EKG Pomiar
Magnetyzm cz.i. Oddziaływanie magnetyczne Siła Lorentza Prawo Biote a Savart a Prawo Ampera
Magnetyzm cz.i Oddziaływanie magnetyczne Siła Lorentza Prawo Biote a Savart a Prawo Ampera 1 Magnesy Zjawiska magnetyczne (naturalne magnesy) były obserwowane i badane już w starożytnej Grecji 500 lat
POMIARY OSCYLOSKOPOWE
Ćwiczenie 51 E. Popko POMIARY OSCYLOSKOPOWE Cel ćwiczenia: wykonanie pomiarów wielkości elektrycznych charakteryzują-cych przebiegi przemienne. Zagadnienia: prąd przemienny, składanie drgań, pomiar amplitudy,
30P4 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - IV POZIOM PODSTAWOWY
30P4 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - IV Magnetyzm POZIOM PODSTAWOWY Indukcja elektromagnetyczna Prąd przemienny Rozwiązanie zadań należy zapisać w wyznaczonych miejscach pod
SYMULATOR EKG. Bartłomiej Bielecki 1, Marek Zieliński 2, Paweł Mikołajaczak 1,3
SYMULATOR EKG Bartłomiej Bielecki 1, Marek Zieliński 2, Paweł Mikołajaczak 1,3 1. Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie 2. Państwowy Szpital im. Ludwika Rydygiera w Chełmie 3. Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Holter. odprowadzeń CM5, CS2, IS.
Norman Jefferis Jeff (1.1.1914-21.7.1983) amerykański biofizyk skonstruował urządzenie rejestrujące EKG przez 24 godziny, tzw. EKG. W zależności od typu aparatu sygnał EKG zapisywany jest z 2, 3, rzadziej
i elementy z półprzewodników homogenicznych część II
Półprzewodniki i elementy z półprzewodników homogenicznych część II Ryszard J. Barczyński, 2016 Politechnika Gdańska, Wydział FTiMS, Katedra Fizyki Ciała Stałego Materiały dydaktyczne do użytku wewnętrznego
3.5 Wyznaczanie stosunku e/m(e22)
Wyznaczanie stosunku e/m(e) 157 3.5 Wyznaczanie stosunku e/m(e) Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stosunku ładunku e do masy m elektronu metodą badania odchylenia wiązki elektronów w poprzecznym polu magnetycznym.
LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 2004/2005 Zawody II stopnia
LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 004/005 Zawody II stopnia Zadanie doświadczalne Masz do dyspozycji: cienki drut z niemagnetycznego metalu, silny magnes stały, ciężarek o masie m=(100,0±0,5) g, statyw, pręty stalowe,
Aby nie uszkodzić głowicy dźwiękowej, nie wolno stosować amplitudy większej niż 2000 mv.
Tematy powiązane Fale poprzeczne i podłużne, długość fali, amplituda, częstotliwość, przesunięcie fazowe, interferencja, prędkość dźwięku w powietrzu, głośność, prawo Webera-Fechnera. Podstawy Jeśli fala
Definicja obrotu: Definicja elementów obrotu:
5. Obroty i kłady Definicja obrotu: Obrotem punktu A dookoła prostej l nazywamy ruch punktu A po okręgu k zawartym w płaszczyźnie prostopadłej do prostej l w kierunku zgodnym lub przeciwnym do ruchu wskazówek
Rozdział 22 Pole elektryczne
Rozdział 22 Pole elektryczne 1. NatęŜenie pola elektrycznego jest wprost proporcjonalne do A. momentu pędu ładunku próbnego B. energii kinetycznej ładunku próbnego C. energii potencjalnej ładunku próbnego
Czytanie wykresów to ważna umiejętność, jeden wykres zawiera więcej informacji, niż strona tekstu. Dlatego musisz umieć to robić.
Analiza i czytanie wykresów Czytanie wykresów to ważna umiejętność, jeden wykres zawiera więcej informacji, niż strona tekstu. Dlatego musisz umieć to robić. Aby dobrze odczytać wykres zaczynamy od opisu
Niższy wiersz tabeli służy do wpisywania odpowiedzi poprawionych; odpowiedź błędną należy skreślić. a b c d a b c d a b c d a b c d
Jak rozwiązać test? Każde pytanie ma podane cztery możliwe odpowiedzi oznaczone jako a, b, c, d. Należy wskazać czy dana odpowiedź, w świetle zadanego pytania, jest prawdziwa czy fałszywa, lub zrezygnować
Ćwiczenie nr 254. Badanie ładowania i rozładowywania kondensatora. Ustawiony prąd ładowania I [ ma ]: t ł [ s ] U ł [ V ] t r [ s ] U r [ V ] ln(u r )
Nazwisko... Data... Wydział... Imię... Dzień tyg.... Godzina... Ćwiczenie nr 254 Badanie ładowania i rozładowywania kondensatora Numer wybranego kondensatora: Numer wybranego opornika: Ustawiony prąd ładowania
PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO. Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 53 PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO Instrukcja wykonawcza 1 Wykaz przyrządów a. Generator AG 1022F. b. Woltomierz napięcia przemiennego. c. Miliamperomierz prądu przemiennego. d. Zestaw składający