Mycoplasma pneumoniae-iga-elisa medac. Polski 361-VPPL/130505

Transkrypt

1 Mycoplasma pneumoniaeigaelisa medac Polski 361VPPL/130505

2 WYTWÓRCA medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbh Fehlandtstraße 3 D20354 Hamburg DYSTRYBUCJA medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbh Geschäftseinheit Diagnostika Theaterstraße 6 D22880 Wedel Telefon/Phone: ++49/ 4103 / Fax: ++49/ 4103 / ADRES DO ZAMÓWIEŃ Telefon/Phone: ++49/ 4103 / Fax: ++49/ 4103 / VPPL/130505

3 Mycoplasma pneumoniaeigaelisa medac Test immunoenzymatyczny do oceny ilościowej przeciwciał klasy IgA przeciwko Mycoplasma pneumoniae w surowicy ludzkiej Nr kat.: 361 TYLKO DO DIAGNOSTYKI IN VITRO WSTĘP Mykoplazmy są bakteriami pozbawionymi ściany komórkowej (klasa Mollicutes = miękka skórka, rząd Mycoplasmatales) posiadającymi nieduży genom. Charakteryzują się niewielkim rozmiarem ( nm) oraz umiejętnością do przyjmowania różnych kształtów (pleomorfizm). Obecnie znanych jest ponad 100 gatunków rzędu Mycoplasmatales. Większość z nich występuje wyłącznie u zwierząt. Do tej pory u człowieka wyizolowano czternaście gatunków. Kolonizują one błonę śluzową układu oddechowego oraz moczowopłciowego. Chorobotwórcze są tylko niektóre. Należy do nich gatunek Mycoplasma pneumoniae. Znane są dwie odmiany M. pneumoniae. M. pneumoniae jest zewnątrzkomórkowym pasożytem błony śluzowej układu oddechowego. Wyróżnia się dużego stopnia swoistością w stosunku do gospodarza. Swoiste adhezyny odpowiadają za zdolność przylegania bakterii do powierzchni komórek gospodarza. Adhezyny te warunkują też powstanie czynnika wirulencji, przeciwko któremu skierowana jest właściwa odpowiedź humoralna. Do zakażenia M. pneumoniae dochodzi drogą kropelkową, a okres inkubacji jest stosunkowo długi i wynosi od 10 do 20 dni. M. pneumoniae występuje endemicznie; charakterystyczne są dwa szczyty zachorowania wiosną i jesienią. Nierzadko epidemie występują z 34 letnimi przerwami. Zakażenia M. pneumoniae są najczęstszą przyczyną zapalenia tchawicy i oskrzeli oraz atypowego zapalenia płuc wśród dzieci i młodzieży. Największy odsetek zachorowań obserwuje się w wieku od pięciu do piętnastu lat. 1015% wszystkich przypadków atypowego zapalenia płuc ma etiologię M. pneumoniae. Dodatkowo może też powodować zapalenie gardła i krtani, zapalenie ucha środkowego i błony bębenkowej. W następstwie zakażenia M. pneumoniae układu oddechowego, może dojść do infekcji innych narządów i układów. Dotyczy to m.in. zapalenia osierdzia, zapalenia mięśnia sercowego, odczynowego zapalenia stawów, zapalenia opon mózgowych i mózgu, zapalenia 361VPPL/

4 wielonerwowego oraz skóry. To początkowo pozornie niegroźne zakażenie, może w konsekwencji mieć odległe poważne następstwa. Schorzenie może przybrać groźny przebieg u pacjentów z upośledzeniem odporności oraz u pacjentów poddanych leczeniu immunosupresyjnemu. Przebyte zakażenie M. pneumoniae nie pozostawia odporności. Stosunkowo często obserwuje się reinfekcje. U dzieci poniżej piątego roku życia zakażenie ma najczęściej charakter bezobjawowy. W takich przypadkach choroba przybiera łagodny przebieg. U dzieci starszych, młodzieży i dorosłych infekcji towarzyszy osłabienie, ból głowy, gorączka oraz suchy kaszel. Jednak te objawy kliniczne nie są specyficzne i nie prowadzą do wykrycia przyczyny zakażenia. Potrzebny jest do tego wiarygodny test diagnostyczny. W ostrej fazie choroby izolacja patogenu jest metodą z wyboru. Materiał do badań stanowią wymazy z gardła, próbki plwociny oraz popłuczyny oskrzelowopęcherzykowe (BAL). Klasyczne techniki wykrywania M. pneumoniae za pomocą hodowli komórkowej jest czasochłonne (1014 dni). Izolacja mikroorganizmu kończy się powodzeniem tylko w 40 60% przypadków. Test wykrywający antygenelisa wymaga bogatokomórkowego materiału ze względu na niską czułość. Efektywne jakościowe testy DNA wykrywające materiał genetyczny mykoplazm mają ograniczoną dostępność. Badanie serologiczne stanowi metodę z wyboru u pacjentów z zakażeniem przewlekłym, reinfekcją lub pozapłucnymi chorobami wywołanymi M. pneumoniae. Wśród testów komercyjnych wyróżnia się próbę wiązania dopełniacza (CFT), test hemaglutynacji (HAT) oraz test immunoenzymatyczny (ELISA). Technika ELISA, w przeciwieństwie do CFT i HAT, umożliwia rozróżnienie poszczególnych klas immunoglobulin: IgG, IgA oraz IgM, i w związku z tym daje możliwość zróżnicowania zakażenia ostrego, przewlekłego i przebytego. W teście Mycoplasma pneumoniaeigaelisa medac do diagnostyki serologicznej wykorzystana została mieszanina rekombinowanych antygenów. Zapewnia to wysoką swoistość i czułość testu. Ponadto, zastosowanie w zestawie medac jednostek arbitralnych (AU/ml)pozwala na uzyskanie powtarzalnych wyników i umożliwia pomiar serii rozcieńczeń mian VPPL/130505

5 Oprócz zestawu Mycoplasma pneumoniaeigaelisa medac Nr kat.: 361 na 96 oznaczeń Dostępne są również następujące produkty: Mycoplasma pneumoniaeiggelisa medac Nr kat.: 360 na 96 oznaczeń, Mycoplasma pneumoniaeigmelisa medac Nr kat.: 362 na 96 oznaczeń. 361VPPL/

6 ZASADA TESTU Płytka jest pokryta rekombinowanym antygenem swoistym dla M. pneumoniae. Przeciwciała z próbki swoiste dla Mykoplazma selektywnie wiążą się z antygenem. Znakowane enzymem peroksydazą przeciwciała antyludzkie klasy IgA wiążą się z przeciwciałami IgA (P = peroksydaza). Inkubacja z substratem TMB (*). Reakcja jest zatrzymana przez dodanie kwasu siarkowego. Absorbcję odczytuje się spektrofotometrycznie. Zalety testu Paski z możliwością podziału pozwalają na efektywne użycie testu. Można używać w urządzeniach zautomatyzowanych ELISA. Kwantyfikacja jednopunktowa, bez wykreślania krzywej standardowej VPPL/130505

7 SKŁAD ZESTAWU: Nr kat.: MTP Mikropłytka: 12 x 8 dołków, oznaczona na żółto, (z ramką i pochłaniaczem w torebce aluminiowej), z możliwością podziału, w kształcie litery U, pokryta rekombinowanymi antygenami swoistymi dla M. pneumoniae oraz FCS, gotowa do użycia. 2. CONTROL Kontrola ujemna: 2 fiolki każda po 0,75 ml, surowica ludzka, gotowa do użycia, barwiona na niebiesko, zawierająca NBCS, fenol, ProClin 300 i siarczan gentamycyny. 3. CONTROL + Kontrola dodatnia: 2 fiolki każda po 0,75 ml, surowica ludzka, gotowa do użycia, barwiona na niebiesko, zawierający BSA, fenol, ProClin 300 i siarczan gentamycyny. 4. CAL Kalibrator: 2 fiolki każda po 0,75 ml, surowica ludzka, gotowa do użycia, barwiona na niebiesko, zawierający BSA, fenol, ProClin TM 300 i siarczan gentamycyny. 5. WB Bufor myjący: 1 butelka ze 100 ml PBS/Tween (10x), ph 7,2 7,4, zawierający ProClin BACDIL Rozcieńczalnik próbki: 1 butelka ze 110 ml PBS/Tween/NBCS, ph 7,0 7,2, gotowy do użycia, barwiony na niebiesko, zawierający ProClin CON Koniugat: 3 fiolki każda po 5,0 ml, kozie antyludzkie IgA, znakowane HRP, gotowy do użycia, barwiony na żółto, zawierający BSA, fenol, ProClin TM 300 i siarczan gentamycyny. 8. TMB Substrat TMB: 1 fiolka z 10 ml, gotowa do użycia. 9. STOP Roztwór hamujący: 2 fiolki, każda po 14 ml, 0,5 M kwas siarkowy (H 2 SO 4 ), gotowy do użycia. 361VPPL/

8 1. PRZECHOWYWANIE I TRWAŁOŚĆ MATERIAŁ/ODCZYNNIK STAN PRZECHOWYWANIE TRWAŁOŚĆ Zestaw testowy zamknięty 2 8 C Do końca daty ważności Mikropłytka otwarty 2 8 C w 12 tygodni torebce z pochłaniaczem Kontrole/Kalibrator otwarty 2 8 C 12 tygodni Bufor myjący rozcieńczony 2 8 C 12 tygodni Rozc. próbki otwarty 2 8 C 12 tygodni Koniugat otwarty 2 8 C 12 tygodni Substrat TMB otwarty 2 8 C 12 tygodni Roztwór hamujący otwarty 2 8 C Do końca daty ważności Nie używać odczynników po dacie ważności. 2. ODCZYNNIKI I MATERIAŁY WYMAGANE, ALE NIE DOSTARCZONE 2.1. Woda do iniekcji (H 2 O redyst.). Użycie wody dejonizowanej może zakłócić przebieg reakcji Mikropipety o zmiennej pojemności Czyste szklane lub plastikowe pojemniki do rozcieńczania buforu myjącego i próbki Odpowiednie urządzenie do mycia mikropłytki (tj. pipeta wielokanałowa lub płuczka do ELISA ) Cieplarka na 37 C Czytnik mikropłytki z filtrami na 450 nm i nm. 3. PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKÓW Przed rozpoczęciem wykonywania testu wszystkie elementy zestawu muszą być w temperaturze pokojowej (TP). Obliczyć ilość potrzebnych dołków Mikropłytka Po każdorazowym wyjęciu płytki torebka aluminiowa musi zostać szczelnie zamknięta wraz z pochłaniaczem. Przechowywanie i trwałość płytek jest wyjaśnione w punkcie VPPL/130505

9 3.2. Bufor myjący Zmieszać jedną objętość buforu myjącego (10x) z dziewięcioma objętościami wody iniekcyjnej (tj. 50 ml buforu myjącego (10x) z 450 ml wody). 10 ml rozcieńczonego buforu myjącego potrzeba na osiem dołków. W przypadku krystalizacji, w buforze myjącym (10x) podgrzać (max. 37 C) i/lub wymieszać w TP. Nie mieszać odczynników (mikropłytek, kontroli, kalibratorów, koniugatów) z różnych zestawów. Rozcieńczalnik próbki, bufor myjący, substrat TMB i roztwór zatrzymujący można stosować wymiennie z produktami innych zestawów firmy Medac (Chlamydiai MycoplasmaELISA). Nie można mieszać odczynników z zestawów innych producentów. Wiarygodne i powtarzalne wyniki uzyskuje się tylko wówczas jeśli ściśle przestrzegane są procedury testowe. 4. PRÓBKA 4.1. Test stosuje się do próbek surowicy krwi Przygotowanie surowic, tj. inaktywacja, nie jest konieczne. Nie mogą one jednak być zanieczyszczone mikroorganizmami ani nie powinny zawierać erytrocytów Surowice muszą być rozcieńczone w stosunku 1:100 przy użyciu rozcieńczalnika próbki. 5.A. PROCEDURA WYKONANIA TESTU 5.1. Przeciąć torebkę aluminiową powyżej zgrzewu i wyjąć potrzebną ilość mikropłytek z dołkami (patrz 3.1.). Mikropłytki z dołkami są gotowe do użycia i nie muszą być przemywane Pipetą dodać 50 µl rozcieńczalnika próbek do dołka A1 (blank patrz 6.A.). Dodać 50 µl każdej rozcieńczonej próbki, jak też kontroli ujemnej, kontroli dodatniej i kalibratora podwójnie do dołków. Jeśli jest to konieczne mikropłytki mogą być przechowywane w wilgotnej komorze do 30 min w temp. pokojowej przed wykonaniem testu. 361VPPL/

10 5.3. Inkubować mikropłytkę przez 60 min (± 5 min) w temp. 37 (± 1 C) w wilgotnej komorze lub szczelnie zakleić folią inkubacyjną Po inkubacji wypłukać mikropłytkę trzykrotnie, używając do każdego dołka po 200 µl buforu myjącego. Zwrócić uwagę czy wszystkie dołki są wypełnione. Po płukaniu osuszyć mikropłytkę na bibule filtracyjnej. Nie dopuścić do całkowitego wysuszenia płytki! Działać natychmiast! 5.5. Dodać koniugatu (barwa żółta) do każdego dołka. 50 µl koniugatu musi być wprowadzone za pomocą pipety do każdego dołka jeśli test jest wykonywany ręcznie. Uwaga: Podczas pracy ze sprzętem automatycznym, do dołków musi być wprowadzone 60 µl koniugatu, ze względu na większe odparowywanie w komorach inkubacyjnych w automatach. Podczas oceny testu została zatwierdzona jego przydatność do użytku z wykorzystaniem sprzętu automatycznego. Tym niemniej zalecamy weryfikację kompatybilności sprzętu używanego w laboratorium ze stosowanym zestawem testowym. o C 5.6. Ponownie inkubować próbkę przez 60 min (± 5 min) w temp. 37 (± 1 C) w wilgotnej komorze lub zakryć folią inkubacyjną. o C 5.7. Po inkubacji ponownie przemyć mikropłytkę (patrz 5.4.) Dodać 50 µl substratu TMB do każdego dołka i inkubować przez 30 min (± 2 min) w temp. 37 o C (± 1 C) w wilgotnej komorze lub zakryć folią inkubacyjną i przechowywać w ciemnym miejscu. Próbki dodatnie zmienią zabarwienie na niebieskie Zatrzymać reakcję przez dodanie 100 µl roztworu hamującego do każdego dołka. Próbki dodatnie zmieniają zabarwienie na żółte. Wysuszyć mikropłytkę od spodu przed odczytem fotometrycznym i zadbać, żeby w dołkach nie było pęcherzyków powietrza. Odczyt powinien nastąpić w ciągu 15 min po dodaniu roztworu zatrzymującego! 8 361VPPL/130505

11 5.B. TABELE PROCEDURY TESTU Blank (A1) Kontrola ujemna Kontrola dodatnia Kalibrator Próbka Rozc. próbki Kontr.ujemna Kontr.dodatnia Kalibrator Próbka 50 µl 50 µl 50 µl 50 µl 50 µl Inkubować przez 60 min w temp. 37 C, przemyć 3 x przy użyciu 200 µl buforu myjącego. Koniugat 50/60 µl*) 50/60 µl*) 50/60 µl*) 50/60 µl *) 50/60 µl*) Inkubować przez 60 min w temp. 37 C, przemyć 3 x przy użyciu 200 µl buforu myjącego. Substrat TMB 50 µl 50 µl 50 µl 50 µl 50 µl Roztwór zatrzymujący Inkubować przez 30 min w temp. 37 C w ciemnym miejscu 100 µl 100 µl 100 µl 100 µl 100 µl Odczyt fotometryczny przy 450 nm (ref nm) *) ręczna/automatyczna procedura (patrz 5.5.) 6.A. OBLICZANIE WYNIKÓW (WAŻNOŚĆ) Oceny dokonuje się przy użyciu jednostek arbitralnych(au). Odczytaj wartość OD przy 450 nm (referencyjna długość fali nm). Odejmij wartość OD (gęstość optyczna)próby ślepej (dołek A1) od wszystkich innych wartości OD. Specyfikacja serii Protokół serii dostarczony wraz z zestawem zawiera następujące informacje: Krzywa kalibracyjna charakterystyczna dla zestawu Parametry krzywej a i b Wartość nominalna OD kalibratora Graniczna wartość OD kalibratora Zakres stężenia nominalnego kontroli dodatniej (AU/ml) 361VPPL/

12 Obliczanie wyników Wartość OD próby ślepej (blank) musi być < 0,100. Średnia wartość OD kontroli ujemnej musi być < 0,100. Wartość jednostkowa kontroli dodatniej musi się mieścić w zakresie nominalnym podanym w protokole. Średnia wartość OD kalibratora musi być większa niż najniższa graniczna wartość OD podana w protokole. Powtórzyć wszystko od początku jeśli wyniki nie są zgodne ze specyfikacją! Korekta wyników Zmierzone wyniki OD kontroli dodatniej i próbek koryguje się w następujący sposób: Nominalna wartość OD kalibratora OD korygowana = x OD mierzona Zmierzona wartość OD kalibratora Ustalanie wyników Odpowiednie stężenia skorygowanych wartości OD w jednostkach AU/ml można odczytać z krzywej kalibracyjnej (patrz dane specyfikacji serii). Stężenie może zostać też obliczone przy pomocy następującego wzoru: Stężenie a [AU/ml] = b/ 1 OD korygowana W większości nowych czytników ELISA istnieje możliwość zaprogramowania wzoru, co pozwala na automatyczne uzyskanie danych. Zakres pomiarów zawiera się w przedziale od 9 do 125 AU/ml. Próbki poniżej dolnej wartości interpretuje się jako < 9 AU/ml, a powyżej górnej jako > 125 AU/ml. Nie należy ekstrapolować tych wartości. Punkt odcięcia wynosi 10 AU/ml. Szara strefa = 9 11 AU/ml VPPL/130505

13 6.B. INTERPRETACJA WYNIKÓW/OGRANICZENIA METODY Za ujemne uznaje się próbki, których wartości w jednostkach są niższe niż dolna wartość szarej strefy (grey zone). Za wątpliwe uznaje się próbki, których wartości w jednostkach znajdują się w obrębie szarej strefy (grey zone). Takie próbki powinny zostać ponownie zbadane razem ze świeżymi próbkami pobranymi po 14 dniach, w celu oznaczenia zmian miana. Za dodatnie uznaje się próbki, których wartości w jednostkach przekraczają górną granicę szarej strefy (grey zone). Wyniki powinny zawsze być interpretowane w odniesieniu do objawów klinicznych oraz dodatkowych parametrów diagnostycznych. Wysokie stężenie hemoglobiny w surowicy nie ma wpływu na wynik badania. Jednak wysokie stężenia lipidów mogą wpływać na wynik testu. Nie można wykluczyć wystąpienia w pojedynczych przypadkach reakcji krzyżowej z przeciwciałami heterofilnymi. 361VPPL/

14 6.C. INTERPRETACJA SWOISTYCH IgM/IgA/IgG Możliwy wynik IgM IgA IgG Interpretacja Wskazuje na wczesne stadium zakażenia lub pojedyncze przetrwałe IgM. Powtórzyć IgM, IgA i IgG po 14 dniach. 1, Wskazuje na wczesne stadium zakażenia lub na pojedyncze, przetrwałe IgA. Powtórzyć IgA i IgG po 14 dniach Wskazuje na ostre zakażenie. 1,2 Powtórzyć badanie po 14 dniach Wskazuje na ostre zakażenie Wskazuje na ostre zakażenie Wskazuje na pierwsze zakażenie lub powtórne zakażenie Wskazuje na przebyte zakażenie. W przypadku podejrzeń klinicznych wykonać badanie drugiej próbki surowicy po 14 dniach w kierunku przeciwciał IgA i IgG. 8. Brak serologicznych wskaźników obecnego lub przebytego zakażenia. W przypadku uzasadnionych podejrzeń klinicznych wykonać badanie drugiej próbki surowicy po 14 dniach w kierunku przeciwciał IgM, IgA i IgG. Komentarz: Wyniki wątpliwe mogą wskazywać na zakażenie wczesne lub ustępujące. Zaleca się powtórzenie badania po 14 dniach. 1 Obecne, ostre zakażenia najłatwiej rozpoznać oznaczając równolegle zarówno przeciwciała klasy IgM i IgA. 2 Jednoczesne wykrycie przeciwciał klasy IgM i IgA szczególnie częste u dzieci. 3 U dorosłych, oznaczenie przeciwciał klasy IgA jest bardziej wiarygodnym badaniem wskazującym na obecne zakażenie niż przeciwciała IgM. 361VPPL/130505

15 7. ZASTOSOWANIE Podczas oceny diagnostycznej zanotowano następujące wyniki pracy. 7.A. SWOISTOŚĆ I CZUŁOŚĆ Grupa pacjentów Swoistość IgA Surowice bez przeciwciał IgA przeciwko M. pneumoniae (referenceelisa/aggl. Assay) 98% (n=40) Grupa pacjentów Czułość IgA Surowice z przeciwciałami IgA przeciwko M. pneumoniae (reference ELISA/Aggl. Assay) Pacjenci z zakażeniem układu oddechowego 57% (n=35) 7.B. DOKŁADNOŚĆ Próbka Różnice w obrębie próby Próbka Różnice pomiędzy próbami Śr. AU SD CV (%) n Śr. AU SD CV (%) n PC 12,3 0, PC 13 0, N 1 20,6 0, N 4 21,7 1, N 2 21,7 0, N 5 20,8 1, N , N 6 114,7 11, PC = kontrola dodatnia 361VPPL/

16 OGÓLNE ZASADY UŻYTKOWANIA W celu uniknięcia skażenia nie używać zamiennie fiolek i zakrętek. Odczynniki muszą zostać zakryte natychmiast po użyciu aby uniknąć odparowywania i skażenia bakteryjnego. Odczynniki należy przechowywać zgodnie z dopuszczalnym okresem magazynowania. Po użyciu, wszystkie elementy testu powinny być przechowywane w oryginalnych opakowaniach, w celu uniknięcia pomieszania odczynników z innych zestawów diagnostycznych(patrz też 3.). INFORMACJE DOTYCZĄCE ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA Należy przestrzegać miejscowych regulacji prawnych dotyczących zasad bezpieczeństwa pracy i zdrowia. Odczynniki pochodzenia ludzkiego zostały przetestowane i są ujemne jeśli chodzi o HBsAg, przeciwciała przeciwko HIV1/2 i HCV. Jednakże, zalecane jest postępowanie z tymi materiałami, jak i z materiałami pochodzenia zwierzęcego,(patrz zawartość zestawu) jak z potencjalnie zakaźnymi oraz używanie ich z należytą ostrożnością. POZBYWANIE SIĘ ODPADÓW Pozostałości chemikaliów i preparatów są generalnie uważane za odpady niebezpieczne. Usuwanie tego rodzaju odpadów jest regulowane przez krajowe i regionalne rozporządzenia. Skontaktuj się z władzami lokalnymi lub firmami gospodarującymi odpadami, w celu uzyskania informacji w jaki sposób pozbyć się groźnych odpadów. Opublikowano dnia: VPPL/130505

17 LITERATURA Clyde, WA: Clinical overview of typical Mycoplasma pneumoniae infections. Clin Infect Dis 17 (Suppl 1), S326 (1993). Dionisio D, Valassina M, Uberti M, Fabbri C, Parri F, Saffi EG: Mycoplasma pneumoniae nonpulmonary infection presenting with pharyngitis, polyarthritis and localized exanthem. Scand J Infect Dis 33, (2001). Döller G, Döller PC, Jacobs E, Schuy W: Zur Differentialdiagnostik von Infektionen des Respirationstrakts. Diagnose & Labor 43, 2133 (1993). Drasbek M, Nielsen PK, Persson K, Birkelund S, Christiansen G: Immune response to Mycoplasma pneumoniae P1 and P116 in patients with atypical pneumonia analyzed by ELISA. BMC Microbiol. 4, 7ff. (2004). Ferwerda A, Moll HA, de Groot R: Respiratory tract infections by Mycoplasma pneumoniae in children: a review of diagnostic and therapeutic measures. Eur J Pediatr 160, (2001). Granstrom M, Holme T, Sjogren AM, Ortqvist A, Kalin M: The role of IgA determination by ELISA in the early serodiagnosis of Mycoplasma pneumoniae infection, in relation to IgG and mucapture IgM methods. Med Microbiol. 40, (1994). Hammerschlag MR: Mycoplasma pneumoniae infections. Curr Opin Infect Dis 14, (2001). Jacobs E: Das Adhäsin von Mycoplasma pneumoniae: Seine Bedeutung als Virulenzfaktor in der Pathogenese und in der Diagnostik. Klin Lab 40, (1994). Kleemola M, Käyhty H: Increase in titers of antibodies to Mycoplasma pneumoniae in patients with purulent meningitis. J Infect Dis 146, (1982). Krause D: Mycoplasma pneumoniae cytadherence: organization and assembly of the attachment organelle. Trends Microbiol 6, 1518 (1998). Seggev JS, Semak GV, Kurup VP: Isotypespecific antibody responses to acute Mycoplasma pneumoniae infection. Ann Allergy Asthma Immunol. 77, 6673 (1996). Sillis M: The limitations of IgM assays in the serological diagnosis of Mycoplasma pneumoniae infections. Med Microbiol. 33, 2538 (1990). Sotgiu S, Pugliatti M, Rosati G, Deiana GA, Sechi GP: Neurological disorders associated with Mycoplasma pneumoniae infection. Eur J Neurol 10, (2003). 361VPPL/