HAMA-ELISA medac. Polski A-VPPL/010512

Transkrypt

1 HAMAELISA medac Polski 10018AVPPL/010512

2 PRODUCENT medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbh Fehlandtstraße 3 D20354 Hamburg DYSTRYBUCJA medac Gesellschaft für klinische Spezialpräparate mbh Geschäftseinheit Diagnostika Theaterstraße 6 D22880 Wedel Tel.: ++49/ 4103/ Faks: ++49/ 4103/ ADRES DLA ZAMÓWIE Tel.: ++49/ 4103/ Faks: ++49/ 4103/ AVPPL/010512

3 HAMAELISA medac Test immunoenzymatyczny do oznaczania ilościowego Human AntiMouse Antibodies (HAMA) Znak: 10018A WYŁĄCZNIE DO UśYTKU IN VITRO WSTĘP Mysie przeciwciała monoklonalne są uŝywane in vivo do wywoływania immunosupresji po transplantacjach, aby zapobiec odrzuceniom, ostrym stanom autoimmunopatii oraz przy immunoscyntygrafii i immunoterapii in vivo u pacjentów z nowotworami. Stosowanie mysich przeciwciał monoklonalnych moŝe wywołać u tych pacjentów pojawienie się HAMA. Powtarzające się podawanie mysich przeciwciał monoklonalnych prowadzi regularnie do znaczącego zwiększenia stęŝenia HAMA w surowicy pacjenta. Wytwarzane HAMA są najczęściej antyizotypowe, rzadko antyidiotypowe. HAMA mogą wpływać na skuteczność immunoterapii lub immunoscyntygrafii: HAMA łączą się ze stosowanymi przeciwciałami monoklonalnymi, a tworzenie się kompleksów immunologicznych (HAMAmAb) zmniejsza skuteczność terapeutyczną i wartość diagnostyczną przeciwciał monoklonalnych. U pacjentów z pozytywnymi wynikami HAMA po wielokrotnym podawaniu mysich przeciwciał monoklonalnych istnieje zwiększone ryzyko reakcji anafilaktycznych. Testy immunologiczne dla diagnostyki in vitro są często oparte na stosowaniu mysich przeciwciał monoklonalnych. HAMA mogą w tych testach wywoływać wyniki błędne pozytywne i negatywne. Dodanie przeciwciał mysich do rozcieńczalników testów immunologicznych nie zawsze całkowicie usuwa efekty zaburzające wywoływane przez HAMA. Test HAMAELISA medac jest prostym i szybkim jednoetapowym testem immunologicznym do oznaczenia ilościowego HAMA w surowicy. Test ten jest skalibrowany na przeciwciała IgG antymysie. Amplituda pomiarów dla HAMA ELISA medac wynosi od 40 do 2000 ng/ml AVPPL/

4 ZASADA OZNACZANIA Płytka jest opłaszczona przeciwciałami IgG myszy (antygen). Dodanie próbek oraz przeciwciałek IgG myszy oznaczonych peroksydazą (koniugat) (P = peroksydaza). Ludzkie przeciwciała antymysie (HAMA) wiąŝą się z fazą stałą i z IgG myszy oznaczoną peroksydazą. Inkubacja z substratem TMB (*). Reakcja jest zatrzymywana przez dodanie kwasu siarkowego. Spektrometryczny pomiar kompleksu przeciwciałek, peroksydazy i substratu (450 nm/ 630 nm). Zalety oznaczania Jednoetapowy test z krótkim okresem inkubacji. Mikropłytki ze studzienkami z moŝliwością łamania umoŝliwiają optymalne korzystanie z testu. Odczynniki z barwnikami umoŝliwiają wizualizację kaŝdego etapu pipetowania. Test moŝe być stosowany automatyczne w otwartych urządzeniach ELISA AVPPL/

5 SKŁADNIKI ZESTAWU Znak: 10018A 1. MTP Mikropłytka: 12 x 8 studzienek (oznaczone nadrukiem HAM, z podstawą i środkiem odwadniającym, w woreczku aluminiowym pakowanym próŝniowo), z moŝliwością łamania, kształt dna studzienki typu U, opłaszczenie z IgG myszy i SAB, gotowa do uŝycia. 2. CONTROL 1 + Kontrola pozytywna 1: 1 buteleczka zawierająca 0,75 ml kozich przeciwciał antymysich IgG, gotowa do uŝytku, preparat zabarwiony na niebiesko, zawiera SAB, FSC, fenol, ProClin TM 300 i siarczan gentamycyny. 3. CONTROL 2 + Kontrola pozytywna 2: 1 buteleczka zawierająca 0,75 ml kozich przeciwciał antymysich IgG, gotowa do uŝytku, preparat zabarwiony na niebiesko, zawiera SAB, FSC, fenol, ProClin TM 300 i siarczan gentamycyny. 4. CAL Etalony: 1 buteleczka zawierająca 0,75 ml kozich przeciwciał antymysich IgG, gotowa do uŝytku, preparat zabarwiony na niebiesko, zawiera SAB, FSC, fenol, ProClin TM 300 i siarczan gentamycyny. 4a. CAL 1 Etalon 1: 2000 ng/ml 4b. CAL 2 Etalon 2: 1000 ng/ml 4c. CAL 3 Etalon 3: 500 ng/ml 4d. CAL 4 Etalon 4: 200 ng/ml 4e. CAL 5 Etalon 5: 40 ng/ml 10018AVPPL/

6 5. WB Roztwór buforujący do przemywania: 1 buteleczka 100 ml, PBS/Tween (10x), ph 7,2 7,4, zawiera ProClin TM VIRDIL Rozcieńczalnik dla próbek: 1 buteleczka 110 ml, PBS/Tween/SAB, ph 7,2 7,4, gotowa do uŝytku, preparat zabarwiony na niebiesko, zawiera ProClin TM CON Koniugat: 2 buteleczki zawierające kaŝda 5,0 ml IgG myszy, skoniugowanej z HRP, gotowy do uŝytku, preparat zabarwiony na pomarańczowo, zawiera SAB, fenol, ProClin TM 300 i siarczan gentamycyny. 8. TMB Substrat TMB: 2 buteleczki 10 ml kaŝda, gotowe do uŝytku. 9. STOP Roztwór zatrzymujący reakcję: 1 buteleczka 11 ml zawierająca kwas siarkowy 0,5 M (H2SO4), gotowa do uŝytku. 1. PRZECHOWYWANIE I STABILNOŚĆ Sprzęt/odczynniki Stan Przechowywanie Stabilność Przybornik przed otwarciem 2 do 8 C Do daty przydatności do uŝytku Mikropłytka po otwarciu 2 do 8 C w 4 tygodnie opakowaniu ze środkiem odwadniającym Kontrole po otwarciu 2 do 8 C 4 tygodnie Etalony po otwarciu 2 do 8 C 4 tygodnie Roztwór rozcieńczony 2 do 8 C 4 tygodnie buforujący do przemywania Rozcieńczalnik po otwarciu 2 do 8 C 4 tygodnie dla próbek Koniugat po otwarciu 2 do 8 C 4 tygodnie Substrat TMB po otwarciu 2 do 8 C 4 tygodnie Roztwór zatrzymujący reakcję po otwarciu 2 do 8 C Do daty przydatności do uŝytku Nie uŝywać odczynników po dacie przydatności do uŝycia AVPPL/

7 2. NIEZBĘDNE ODCZYNNIKI I SPRZĘT NIEWCHODZĄCE W SKŁAD ZESTAWU 2.1. Woda do iniekcji lub woda podwójnie destylowana. UŜycie wody dejonizowanej moŝe zakłócić procedurę testową Mikropipety regulowane Czyste pojemniki plastikowe lub szklane do rozcieńczenia roztworu buforującego do przemywania i surowicy pacjentów Urządzenie do mycia mikropłytek (na przykład multistepper lub płuczka ELISA) Inkubacja w temperaturze 37 C Czytnik płytek z filtrami, długość fali 450 nm i nm. 3. PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKÓW Przed rozpoczęciem procedury dozowania wszystkie składniki zestawu powinny zostać doprowadzone do temperatury pokojowej. Przeliczyć liczbę studzienek, jeśli to konieczne Mikropłytka Aluminiowy woreczek ze środkiem odwadniającym powinien być starannie zamykany po wyjęciu mikropłytki. Sposób przechowywania i stabilność są podane w punkcie Roztwór buforujący do przemywania Czyste pojemniki plastikowe lub szklane do rozcieńczenia roztworu buforującego do przemywania i surowicy pacjentów. 5 ml rozpuszczonego roztworu buforującego do przemywania wystarcza do przemycia 8 studzienek. Kryształki w roztworze buforującym do przemywania (10x) powinny zostać rozpuszczone przez podgrzanie (maks. 37 C) i/lub przez wstrząsanie w temperaturze pokojowej. Nie mieszać odczynników z róŝnych partii ani pochodzących od róŝnych producentów. Poprawne i powtarzalne wyniki moŝna uzyskać tylko wtedy, gdy procedura testowa jest dokładnie przestrzegana i jeŝeli są stosowane odpowiednie odczynniki z zestawu AVPPL/

8 4. PRÓBKI 4.1. Test jest odpowiedni dla surowicy. Próby pacjentów mogą być przechowywane przez 7 dni w temperaturze 28 C. DłuŜsze przechowywanie powinno odbywać się w temperaturze poniŝej 20 C. Niewskazane jest wielokrotne odtajanie i ponowne zamraŝanie próbek Uprzednia obróbka surowicy (na przykład inaktywacja), nie jest konieczna. Mimo to nie powinna być ona skaŝona drobnoustrojami ani zawierać czerwonych krwinek Próbki surowicy powinny być rozcieńczane w proporcjach 1:10 z uŝyciem rozcieńczalnika do próbek (przykładowo 20 µl surowicy µl rozcieńczalnika) (patrz punkt 6.A.). Próbki poza zakresem pomiaru mogą być bardziej rozcieńczane. 5.A. PROCEDURA DOZOWANIA 5.1. Przeciąć opakowanie aluminiowe nad zamkiem i wyjąć konieczną liczbę studzienek (patrz 3.1.). Studzienki są gotowe do uŝycia i nie powinny być przemywane Wlać 100 µl rozcieńczalnika do próbek w studzienkę A1 w celu określenia bieli. Wlać 50 µl kaŝdego etalonu, roztworu kontrolnego i rozcieńczonej próbki (po dwa), w odpowiednie studzienki. Wlać pipetą 50 µl roztworu skoniugowanego do wszystkich studzienejk z wyjątkiem A1. Pipetowanie etalonów, roztworów kontrolnych, próbek i koniugatu powinno zostać zakończone w ciągu 10 minut. Następnie mikropłytka powinna być natychmiast inkubowana (patrz 5.3.). Uwaga: JeŜeli procedura jest wykonywana przez automat, ze względu na szybsze parowanie w komorze inkubacyjnej urządzenia naleŝy rozlać do kaŝdej studzienki 60 µl etalonu, roztworu kontrolnego, próbki i koniugatu. Stosowanie testu w sprzęcie automatycznym zostało dopuszczone podczas oceny testu. Mimo to zaleca się sprawdzenie kompatybilności testu ze sprzętem uŝywanym w laboratorium Inkubować mikropłytkę przez 30 min. (± 1 min.) w temperaturze 37 C (± 1 C) w wilgotnym pomieszczeniu lub przykrytą folią AVPPL/

9 5.4. Po inkubacji przemyć mikropłytkę trzykrotnie stosując 200 µl roztworu buforującego do przemywania na studzienkę. UwaŜać. aby wszystkie studzienki były wypełnione. Po przemyciu ostukać mikropłytkę na papierowym ręczniku. Nie wolno dopuścić, by studzienki wyschły! NaleŜy natychmiast kontynuować procedurę! 5.5. Dodać 100 µl substratu TMB do kaŝdej studzienki (równieŝ (A1) i inkubować przez 15 min. (± 1 min.) w temperaturze 37 C (± 1 C) w wilgotnym pomieszczeniu lub przykrytą folią do inkubacji (w ciemności). Próbki pozytywne przybierają kolor niebieski Zatrzymać reakcję dodając 50 µl roztworu zatrzymującego na studzienkę (równieŝ A1). Próbki pozytywne przybierają kolor Ŝółty. Dokładnie wymieszać zawartość studzienek lekko wstrząsając, oczyścić spody studzienek przed odczytem fotometrycznym. UwaŜać, aby nie pojawiły się pęcherzyki powietrza. Odczyt powinien być wykonany w ciągu 10 minut po dodaniu roztworu zatrzymującego. 5.B. TABELA DYSTRYBUCJI ODCZYNNIKÓW Biały Etalony Kontrole Próbki (A1) Rozcieńczalnik 100 µl dla próbek Etalony Kontrole Próbki 50/60 µl*) 50/60 µl*) 50/60 µl*) Koniugat 50/60 µl*) 50/60 µl*) 50/60 µl*) Inkubować przez 30 min w temperaturze 37 C, przemyć 3krotnie 200 µl roztworu buforującego do przemywania Substrat TMB 100 µl 100 µl 100 µl 100 µl Inkubować przez 15 min w temperaturze 37 C (chronić przed światłem) Roztwór zatrzymujący reakcję 50 µl 50 µl 50 µl 50 µl Odczyt fotometryczny 450 nm (referencyjna długość fali nm) *)procedura ręczna/automatyczna (patrz 5.2.) 10018AVPPL/

10 6.A. OBLICZANIE WYNIKÓW (POPRAWNOŚĆ) Odczytać wartości gęstości optycznej OD dla długości fali 450 nm (referencyjna długość fali nm). Odjąć wartość OD próby ślepej (studzienka A1) od wszystkich pozostałych wartości OD. Zakres stęŝeń nominalnych roztworów kontrolnych jest podany na etykietach buteleczek. Kryteria poprawności Wartość OD próby ślepej powinna być < 0,050. Wartość średnia OD etalonu 5 powinna być < 0,200. Wartość średnia OD etalonu 1 powinna być > 1,500. StęŜenia kontroli powinny znajdować się w zakresie stęŝeń nominalnych (patrz etykiety na buteleczkach). Seria powinna być wykonana ponownie, jeŝeli wyniki nie są zgodne ze specyfikacjami. Krzywa kalibracji i kwantyfikacja wyników Wartości gęstości optycznej OD etalonów są umieszczane na wykresie względem stęŝeń. Dla krzywej kalibracji zaleca się krzywą typu cubic spline. Odpowiednie stęŝenia HAMA uzyskane na podstawie średnich gęstości optycznych OD próbek moŝna odczytać na krzywej kalibracji. Zakres pomiarowy mieści się w przedziale od 40 do 2000 ng/ml. Próbki o niŝszym stęŝeniu muszą być interpretowane jako < 40 ng/ml. Próbki powyŝej zakresu pomiaru muszą być interpretowane jako > 2000 ng/ml. Te wartości nie mogą być ekstrapolowane. Takie próbki muszą powinny być przetestowane ponownie przy większym rozcieńczeniu. JeŜeli próbka była poddana pomiarom w rozcieńczeniu większym niŝ 1:10, stęŝenie odczytane na krzywej kalibracji powinno być przemnoŝone przez dodatkowy współczynnik rozcieńczenia (np. rozcieńczenie w teście 1:40, stęŝenie odczytane = 1500 ng/ml stęŝenie rzeczywiste = 1500 ng/ml x 4 = 6000 ng/ml) AVPPL/

11 Przykładowa krzywa kalibracji: 2,5 OD (450/630 nm) 2,0 1,5 1,0 0,5 0, HAMA conc. [ng/ml] 6.B. INTERPRETACJA WYNIKÓW/GRANICE ZASTOSOWANIA METODY Test HAMAELISA medac moŝe być stosowany wyłącznie do pomiaru stęŝenia przeciwciał antyizotypowych. StęŜenia HAMA > 40 ng/ml są określane jako pozytywne. MoŜe to mieć wpływ na skuteczność terapeutyczną mysich przeciwciał monoklonalnych i interpretację metod diagnostycznych opartych na takich przeciwciałach. W przypadku interpretacji indywidualnej zaleca się wykonywanie pomiarów próbek kontrolnych. W niektórych przypadkach nie moŝna wykluczyć błędnych reakcji pozytywnych, wywołanych przez przeciwciała heterofilne. Surowice zawierające czynniki reumatoidalne mogą mieć wysokim poziom HAMA. StęŜenia > 40 ng/ml zostały zmierzone w 63 % przypadków z 43 badanych surowic. 5 % surowic miało wartość > 320 ng/ml. Wartości HAMA > 1000 ng/ml nie zostały stwierdzone w badanym panelu. Bardzo wysokie stęŝenia lipidów lub hemoglobiny i bilirubiny nie mają wpływu na wyniki. Linearność rozcieńczenia została ustalona na podstawie wybranych próbek (patrz rozdział 7.D.). NaleŜy zauwaŝyć. Ŝe niektóre próbki od pacjentów wykazują słabą linearność rozcieńczenia AVPPL/

12 7. CECHY CHARAKTERYSTYCZNE OZNACZANIA Cechy oznaczenia podczas oceny diagnostycznej podano poniæej. 7.A. PREWALENCJA Podczas oceny diagnostycznej zostało przebadanych 101 próbek dawców krwi. 98 próbek było negatywnych (stęŝenie HAMA < 40 ng/ml). 7.B. PRECYZJA Próbka Zmienność w obrębie jednego oznaczenia Próbka Zmienność między oznaczeniami Średnia ekstynk cja (OD) SD CV (%) n Średnia ng/ml SD CV (%) Etal.1 2,460 0,204 8,3 21 C ,6 11 Etal.5 0,070 0,008 11,4 21 C ,8 11 C1 1,013 0,053 5,2 21 No ,1 11 C2 2,205 0,121 5,5 21 No ,4 11 No 1 0,128 0,011 8,6 22 No ,8 11 No 3 2,341 0,129 5,5 22 Etal. = etalon ; C= kontrola ; No = próbka 7.C. REKUPERACJA Średnia rekuperacja 99 % (odchylenie standardowe SD = 12 %) została obliczona przez dodanie ośmiu określonych stęŝeń do trzech róŝnych surowic. n 10018AVPPL/

13 7.D. LINEARNOŚĆ ROZCIEŃCZENIA Linearność rozcieńczenia została zbadana dla 10 wysoce reaktywnych surowic, które zostały przetestowane dla 5 róŝnych rozcieńczeń (kolejne rozcieńczenia 1:2). Roz. 1 Roz. 2 Roz. 3 Roz. 4 Roz. 5 Średnia SD CV ng/ml ng/ml ng/ml ng/ml ng/ml ng/ml ng/ml No % No % No % No % No % No % No % No % No % No % 7.E. GRANICA KWANTYFIKACJI (LOQ) Granica kwantyfikacji wynosi 40 ng/ml. To stęŝenie jest znacząco większe niŝ zero. ZALECENIA OGÓLNE Nie zamieniać buteleczek i ich korków, aby uniknąć kontaminacji krzyŝowych. Buteleczki z odczynnikami muszą być zamykane natychmiast po uŝyciu, aby zapobiec parowaniu i skaŝeniu mikrobiologicznemu. Po uŝyciu odczynniki muszą być przechowywane we wskazany sposób, aby zapewnić ich właściwą trwałość. Po uŝyciu wszystkie składniki zestawu naleŝy przechowywać w oryginalnym opakowaniu, aby zapobiec mieszaniu się z odczynnikami dla innych technik dozowania lub odczynnikami z innych partii (patrz równieŝ punkt 3.) AVPPL/

14 ZASADY BEZPIECZEŃSTWA NaleŜy przestrzegać obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Odczynniki pochodzenia zwierzęcego (patrz Zawartość zestawu)naleŝy traktować jako potencjalne źródła infekcji oraz stosować je z zachowaniem niezbędnych środków ostroŝności. ZALECENIA DOTYCZĄCE ELIMINACJI Resztki produktów chemicznych i preparatów są uznawane ogólnie za odpady niebezpieczne. Usuwanie tego typu odpadów jest regulowane przez prawa i normy krajowe i regionalne. Skontaktuj się z władzami lokalnymi lub firmami zajmującymi się utylizacją odpadów, aby uzyskać informacje, w jaki sposób naleŝy postępować z odpadami niebezpiecznymi. Data publikacji: AVPPL/

15 LITERATURA Baum, R.P., et al.: Clinical Course of Ovarian Cancer Patients Under Repeated Stimulation of HAMA Using MAb OC 125 and B HYBRIDOMA 12 (5), (1993) Baum, R.P. et al.: Activating AntiIdiotypic Human AntiMouse Antibodies for Immunotherapy of Ovarian Carcinoma. CANCER 73 (3), (1994) Bock, J.L., J. Forgiuele, B. Wenz: False positive immunometric assays caused by antiimmunoglobulin antibodies: a case report. CLIN. CHIM. ACTA. 147, (1985) Boscato, L.M., G. Egan, M.C. Stuart: Covert cross reactants in a twosite immunoassay studied with monoclonal antibodies. ANAL. BIOCHEM. 146, (1985) Boscato, L.M. and M.C. Stuart: Incidence and specificity of interference in twosite immunoassays. CLIN. CHEM. 32, (1986) Boscato, L.M. and M.C. Stuart: Heterophilic Antibodies: A Problem for all immunoassays. CLIN. CHEM. 34/1, 2733 (1988) CourtenayLuck, N.S., et al.: Development of Primary and Secondary Immune Responses to Mouse Monoclonal Antibodies Used in the Diagnosis and Therapy of Malignant Neoplasms. CANCER RESEARCH 46, (1986) CourtenayLuck, N.S., A.A. Epenetos, C.G. Winearls, M.A. Ritter: Preexisting Human AntiMurine Immunoglobulin Reactivity Due to Polyclonal Rheumatoid Factors. CANCER RESEARCH 47, (1987) Cusick, C.F., K. Mistry, G.M. Addision: Interference in a TwoSite Immunoradiometric Assay for Thyrotropin in a Child. CLIN. CHEM. 31, (1985) Davies, A.G., et al.: Preexisting Antimouse Immunoglobulin in a Patient Receiving 131Imurine Monoclonal Antibody for Radioimmunolocalization. BR. J. CANCER 53, (1986) Hansen, H.J., E. Newman, G. LaFontaine: Human AntiMurine Antibody (HAMA) Can Cause FalsePositive and FalseNegative Carcinoembryonic Antigen (CEA) Assay Results. Presented at the Third International Conference of Monoclonal Antibody Immunoconjugates for Cancer, February 46 (1988) Hertel, A., et al.: Antiidiotypic HAMA Triggered by OC 125 Radioimmunoscintigraphy: Beneficial to the Patient? in R. Klapdor (ed.): Tumor Associated Antigens, Oncogenes, Receptors, Cytokines in Tumor Diagnosis and Therapy at the Beginning of the Nineties. Cancer of the BreastState and Trends in Diagnosis and Therapy. Zuckerschwerdt Verlag München, Bern, Wien, New York, (1992) Hertel, A. and R. Baum: Influence of Human AntiMurine Antibodies on in vitro Assays in Ovarian Cancer Patients. HYBRIDOMA 12 (5), (1993) 10018AVPPL/

16 Klein, J.L., et al.: Detection of specific antiantibodies in patients treated with radiolabelled antibody. INT. J. RAD. ONCOL. BIOL. PHYS. 12, (1986) Kricka, L.J. and D. SchmerfeldPruss: Interlaboratory Survey of Methods for Measuring Human AntiMouse Antibodies. CLINICAL CHEMISTRY 38 (1), (1992) LaFontaine, G.S., H.J. Hansen, B.F. Weiss and D.M.Goldenberg: Enzyme Immunoassay for the Detection of Circulating Immunoglobulins in Humans to Mouse Monoclonal Antibody (HAMA). Presented at the Third International Conference of Monoclonal Antibody Immunoconjugates for Cancer, February 46 (1988) McCarthy, R.C., F.J. Ryan: Interference in immunoenzymometric assays (IEMA) using mouse monoclonal antibodies (MCAB) caused by human IgM antibody to mouse IgG (Abstract). CLIN. CHEM. 33, 918 (1987) Pimm, M.V., et al.: The Characteristics of Blood Borne Radiolabels and the Effect of AntiMouse IgG Antibodies on Localization of Radiolabelled Monoclonal Antibody in Cancer Patients. J. NUCL. MED. 26, (1985) Porstmann, T. (Hrsg.): Human antimausantikörper immer häufiger Ursache fehlerhafter Immunoassayergebnisse. INVITRO DIAGNOSTICA NACHRICHTEN 2 + 3, 15 (1993) Porstmann, T. (Hrsg.): Interferenzen durch humane AntiMausAntikörper (HAMA). INVITRO DIAGNOSTICA NACHRICHTEN 10, 8 (1993) 10018AVPPL/