Warsztaty z Sieci komputerowych Lista 7

Transkrypt

1 Warsztaty z Sieci komputerowych Lista 7 1 Uwagi ogólne Na początku pracy wydaj polecenie netmode lab a później dhclient eth0. 2 Zadania do wykonania Zadanie 1. Uruchom klienta ftp poleceniem $> lftp a następnie połącz się z jakimś serwerem ftp zawierającym duże pliki, np. ftp.kernel.org wpisując w tym programie polecenie > o ftp.kernel.org Wpisz polecenie > debug 9 które spowoduje wyświetlanie poleceń protokołu FTP. Nie należy mylić poleceń protokołu FTP z poleceniami programu lftp!. Polecenia protokołu FTP wyświetlane są po znaku --->, zaś odpowiedzi na nie po znaku <---. Po strukturze katalogów można się poruszać poleceniami cd, zaś listę plików wyświetla się poleceniem ls. Wpisz zatem polecenie > cd /pub/linux/kernel/v2.6 W drugim terminalu wyświetl aktualnie nawiązane połączenia poleceniem $> netstat -tapn Które z nich odpowiada za połączenie FTP? Włącz tryb pasywny poleceniem > set ftp:passive-mode on i zacznij pobierać jakiś duży plik, np. wydając polecenie > mget linux tar.bz2 1

2 Podczas pobierania ponownie wyświetl nawiązane połączenia poleceniem $> netstat -tapn Jakie porty są wykorzystywane do przesyłania danych? Postaraj się odnaleźć ustalanie tych portów w poleceniach protokołu FTP. Kto ustalił numer portu, klient czy serwer? Włącz tryb aktywny poleceniem > set ftp:passive-mode off Ponownie zacznij pobieranie dużego pliku i wyświetl nawiązane połączenia. Jakie porty wykorzystywane są tym razem? Kto je ustala? Zadanie 2. Uruchom przeglądarkę Firefox (Iceweasel). Znajdź i zainstaluj rozszerzenie Live HTTP Headers (jeśli jeszcze nie jest zainstalowane). Umożliwia ono wyświetlanie w pasku bocznym przeglądarki wysyłanych i odbieranych nagłówków HTTP (w tym celu wybierz z menu pozycję View Sidebar LiveHTTPHeaders. Wejdź przeglądarką na stronę i obejrzyj przesyłane nagłówki protokołu HTTP. Zobacz jak zmieniają się przesyłane informacje kiedy klikniesz ikonę Odśwież i kiedy klikniesz ją z naciśniętym klawiszem Shift. Jakie kody odpowiedzi otrzymujesz w obu tych przypadkach na większość zapytań? Zmień w ustawieniach przeglądarki (Edit Preferences, karta Content Languages) język stron WWW na polski (jeśli był ustawiony polski, zmień na angielski) i ponownie odśwież stronę. Jak zmieniły się wysyłane nagłówki i odpowiedź serwera WWW? Zadanie 3. Wykorzystując rozszerzenie z poprzedniego zadania sprawdź, co jest wysyłane podczas umieszczania komentarza na stronie index.phtml. W tym zadaniu spróbujemy umieścić jakąś treść na tej stronie bez pośrednictwa przeglądarki. Wykorzystamy w tym celu program nc. 1. Wejdź przeglądarką na stronę phtml. 2. W terminalu uruchom polecenie $> nc -l 8888 tworzące serwer TCP nasłuchujący na porcie 8888; 3. Zmień w ustawieniach przeglądarki (Edit Preferences, karta Advanced Network Connection Manual proxy configuration) serwer proxy na localhost, port Wpisz jakąś treść w polu Dodaj uwagę i kliknij przycisk Wyślij. Zauważ, że żądanie HTTP zostało wysłane do nasłuchującego na porcie 8888 serwera TCP i wyświetlone w terminalu. Oczywiście słuchający na tym porcie program nc nie jest prawdziwym serwerem proxy i nie przekazał tego żądania HTTP dalej. Dlatego też odpowiedni komunikat nie został wysłany do serwera WWW, a przeglądarka nic nie wyświetliła. 5. Skopiuj wyświetlane żądanie HTTP myszką i zapisz do pliku zapytanie. 6. Wyślij to zapytanie do serwera WWW poleceniem $> nc -q < zapytanie 2

3 (Opcja -q 3 czeka 3 sekundy przed zamknięciem połączenia.) Sprawdź przeglądarką, czy odpowiedni komunikat został dodany na stronie WWW (uprzednio usuń ustawienia serwera proxy w przeglądarce). 7. Zmień zawartość pliku zapytanie, wpisując inny komunikat do umieszczenia na stronie. Nie zapomnij odpowiednio zmodyfikować pola Content-Length. 8. Ponownie wyślij zapytanie do serwera WWW i sprawdź, czy komunikat został dodany na stronie WWW. Zadanie 4. Skonfiguruj wybrany program pocztowy (dostępne powinny być KMail i Evolution) do korzystania z adresu pocztowego ccnai@example.com, gdzie i jest numerem Twojego komputera. W tym celu w uruchamianym na początku programu kreatorze ustawień jako serwer poczty przychodzącej ustaw POP o adresie eagle-server.example.com, zaś jako serwer poczty wychodzącej SMTP o takim samym adresie. Nie włączaj szyfrowania. Włącz wiresharka nasłuchującego na interfejsie eth0. W programie Evolution kliknij przycisk New, napisz i wyślij testową wiadomość do samego siebie. W wiresharku znajdź jeden z przesyłanych segmentów TCP i wybierając z kontekstowego menu opcję Follow TCP Stream sprawdź, jakie komunikaty zostały wymienione między Twoim komputerem a serwerem SMTP. Następnie kliknij przycisk Send/Receive i pobierz maile z serwera, podając hasło cisco. Ponownie obejrzyj w wiresharku przesyłane komunikaty (tym razem między Twoim komputerem a serwerem POP3). Wyślij wiadomość do sąsiada i odbierając pocztę sprawdź, czy sąsiad też Ci taką wysłał. Posiłkując się danymi zdobytymi przed chwilą w wiresharku, poleceniem $> telnet eagle-server.example.com 25 połącz się z portem SMTP i wyślij wiadomość do konta sąsiada. Jako nadawcę wpisz nieistniejący adres . Możesz pominąć pola nagłówka, lub wpisać tylko niektóre. Sprawdź, czy wiadomość dotarła. Zadanie 5. W tym zadaniu wykonamy wysyłanie wiadomości przez SMTP, ale w połączeniu szyfrowanym. W programie Evolution włącz szyfrowanie w ustawieniach programu (Edit Preferences, karta Mail Accounts Sending ) wybierając SSL Encryption). Po wpisaniu ustawień uruchom ponownie program Evolution, inaczej zmiany nie odniosą skutku. Przy próbie wysyłania poczty będziemy musieli zaakceptować certyfikat serwera. W wiresharku sprawdź, że połączenie nastąpiło z portem 465 serwera. Ponownie spróbuj przeczytać zawartość komunikacji wybierając z menu kontekstowego opcję Follow TCP Stream. Następnie nawiąż szyfrowane połączenie z serwerem SMTP poleceniem $> openssl s_client -quiet -connect eagle-server.example.com:465 Wydawane polecenia mogą być takie same jak w przypadku programu telnet z poprzedniego zadania. Sprawdź w wiresharku, że przesyłane dane są zaszyfrowane. Zadanie 6. W tym zadaniu zapoznamy się z programem gpg będącym wolną implementacją standardu OpenPGP. Poleceniem 3

4 $> gpg --gen-key utwórz parę kluczy PGP: publiczny i prywatny. Wybierz wartości domyślne poza: (i) swoimi danymi, (ii) adresem (wpisz ccnai@example.com) oraz (iii) sensownym hasłem zabezpieczającym klucz prywatny. Posiadane klucze (odpowiednio prywatne i publiczne) można wyświetlić poleceniami $> gpg --list-secret-keys $> gpg --list-keys Na razie będą tam widoczne tylko Twoje klucze. Zapisz swój klucz publiczny w czytelnej postaci do pliku klucz-pgp poleceniem $> gpg -a --export identyfikator klucza > klucz-pgp Wyślij powyższy plik sąsiadowi. Otrzymany od sąsiada klucz zapisz w pliku klucz-pgp-sasiada. Zaimportuj go do programu gpg poleceniem $> gpg --import < klucz-pgp-sasiada Ponownie wyświetl listę posiadanych kluczy: $> gpg --list-secret-keys $> gpg --list-keys Zadanie 7. W pliku wiadomosc umieść jakąś tajną treść. Podpisanie wiadomości swoim kluczem prywatnym i zaszyfrowanie kluczem publicznym sąsiada następi po wydaniu polecenia $> gpg -a -r odbiorca -se wiadomosc gdzie odbiorca jest ciągiem umożliwiającym zidentyfikowanie klucza odbiorcy (np. imię odbiorcy lub identyfikator jego klucza). Program ostrzeże nas, że nie mamy zaufania do klucza, który właśnie wykorzystujemy. (Dostaliśmy go pocztą, ale jesteśmy pewni, że nadawcą był sąsiad a nie ktoś podszywający się pod sąsiada?) Aby to naprawić, przerwijmy szyfrowanie wciskając Ctrl+C i wydajmy polecenie $> gpg --edit-key identyfikator klucza sasiada Po znaku zachęty wpisz polecenie > fpr co wyświetli skrót dla posiadanego klucza publicznego sąsiada. Jeśli sąsiad ma taki sam skrót dla swojego klucza (sprawdźcie to, tj. niech sąsiad wejdzie w tryb edycji swojego klucza i też wywoła polecenie fpr!), to można bezpiecznie założyć, że posiadany klucz faktycznie do niego należy i podpisać go poleceniem > sign 4

5 a następnie opuścić tryb edycji poleceniem > quit Następnie ponownie wydaj polecenie $> gpg -a -r odbiorca -se wiadomosc Szyfrogram zostanie zapisany do pliku wiadomosc.asc, który należy wysłać em sąsiadowi. Otrzymaną od sąsiada wiadomość zapisz do pliku otrzymane. Następnie odszyfruj ją swoim kluczem prywatnym i zweryfikuj prawdziwość podpisu sąsiada poleceniem $> gpg -d otrzymane Lista i materiały znajdują się pod adresem 5