Zeszyty naukowe nr 7

Transkrypt

1 Zeszyty naukowe nr 7 Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni 2008 Piotr Regnowski Rola wymiany informacji o VAT w transakcjach wewnątrzwspólnotowych 1. Wprowadzenie Realizując postanowienia Traktatu z Schengen Rada Wspólnot Europejskich w 1991 roku zdecydowała o ustanowieniu tzw. schematu przejściowego VAT, zgodnie z którym dostawy towarów na teren państwa członkowskiego, podlegają opodatkowaniu przy nabyciu towarów, w wysokości i na zasadach obowiązujących w docelowym państwie członkowskim. W konsekwencji przyjętych rozwiązań na obszarze Unii Europejskiej z dniem 01 stycznia 1993 roku zniesione zostały kontrole graniczne o charakterze fiskalnym dla celów naliczania podatków, przekazywania danych statystycznych do statystyk handlu zagranicznego oraz kontroli ładunku. Kontrola podatkowa na granicach została zastąpiona systemem rozliczeń wewnętrznych, polegających m.in. na wypełnianiu i gromadzeniu przez przedsiębiorców dokonujących transgranicznych operacji gospodarczych odpowiednich dokumentów, potwierdzających ruch towarów między państwami członkowskimi. 1 Przyjęte rozwiązania ograniczyły biurokrację i usprawniły ruch towarów miedzy państwami członkowskimi UE, wpłynęły jednakże na zwiększenie ryzyka nadużyć, prowadzącego do omijania przepisów podatkowych i uchylania się od płacenia podatków. 2 Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na system wymiany informacji o wewnątrzwspólnotowych transakcjach w zakresie VAT, jako jednej z metod zwalczania występujących nieprawidłowości oraz ocena roli wymiany informacji w kontrolowaniu prawidłowości realizowanych transakcji wewnątrzwspólnotowych.

2 82 2. Zasady wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów Podstawowym aktem prawnym Unii Europejskiej regulującym zagadnienia VAT jest od dnia 01 stycznia 2007 roku Dyrektywa Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 3. Dokument ten zachowuje uregulowania wielokrotnie zmienianej Szóstej Dyrektywy Rady z dnia r., normuje strukturę wspólnego systemu VAT, m.in. przedmiot, podmiot opodatkowania, definiuje miejsce i moment powstania obowiązku podatkowego i stawki podatku. Jednym z istotniejszych zagadnień systemu VAT są zasady opodatkowania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Ustalenie miejsca opodatkowania tych dostaw ma zasadnicze znaczenie dla stron dokonywanych operacji gospodarczych. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oznacza wywóz towarów z terytorium jednego kraju i ich dostawę na terytorium drugiego państwa. Dostawa ta w Polsce może być opodatkowana zerową, korzystną dla podatnika dokonującego dostawy stawką VAT, przede wszystkim z tego powodu, iż ma on prawo do odliczania podatku naliczonego od nabycia towarów, które są przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Uprawnienie do tej stawki przysługuje wówczas, gdy spełnione są co najmniej następujące warunki: 1) dostawa została wykonana na rzecz podmiotu, posiadającego status podatnika VAT w innym państwie członkowskim UE oraz 2) towary opuściły kraj wysyłki, a dostawca posiada stosowne dowody potwierdzające ten fakt (dowody te określane są w ustawodawstwach krajowych poszczególnych państw członkowskich UE) oraz 3) dostawca podał na fakturze prawidłowy numer, za pomocą którego zarówno on jak i jego kontrahent są identyfikowani dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w VAT. W dostawach wewnątrzwspólnotowych podatnicy posługują się numerami identyfikacyjnymi VAT, poprzedzonymi dwuliterowym prefiksem wskazującym na wydające go państwo członkowskie 4. Jeśli którykolwiek z wymienionych powyżej warunków nie zostanie spełniony, należy naliczyć i rozliczyć podatek na terenie Polski wg stawek obowiązujących na te towary w Polsce. Dostawa wewnątrzwspólnotowa następuje także wówczas, gdy podatnik podatku od towarów i usług przemieści swój towar należący do jego przedsiębiorstwa na terytorium innego państwa członkowskiego, w celu wykonywania przez niego jako podatnika czynności na terytorium tego państwa członkowskiego. Dotyczy to także towarów, które zostały uprzednio zaimportowane przez tego podatnika, a więc nie ogranicza się tylko do towarów wyprodukowanych na terytorium kraju podatnika wywożącego te towary. W ustawie zawarto jednakże szereg wyłączeń spod pojęcia wewnątzwspólnotowych dostaw, m.in. w przypadku gdy wywożone towary będą na terytorium innego kraju instalowane lub mon-

3 83 towane w celu próbnego uruchomienia, przemieszczenie następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej, towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego do którego zostały wywiezione, nie dłużej niż 24 miesiące, a import takich towarów z kraju trzeciego byłby zwolniony od cła 5. Podatnicy dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych, oprócz wypełniania i składania w terminie deklaracji podatkowych, są zobowiązani do wypełniania i składania do właściwego urzędu skarbowego kwartalnych informacji podsumowujących VAT UE. 6 W tych informacjach podaje się numery identyfikacyjne VAT dostawcy i nabywcy jak również łączną wartość towarów i związanych z nimi usług dostarczonych każdemu nabywcy za dany okres. Dane z deklaracji podatkowych są komputerowo kojarzone z właściwymi danymi z informacji podsumowujących poszczególnych podmiotów. W efekcie służą kontroli prawidłowości deklarowanych przez podatników z różnych krajów członkowskich danych dotyczących realizowanych między nimi transakcji wewnątrzwspólnotowych. Jest to o tyle istotne, że z dokonywaniem dostaw wewnątrzwspólnotowych opodatkowanych preferencyjną 0% stawką VAT wiąże się ryzyko braku rzeczywistego przemieszczania towaru. Administracje podatkowe państw członkowskich UE identyfikują dwa główne rodzaje oszustw związanych bezpośrednio z transakcjami transgranicznymi: a) deklarowanie fikcyjnych dostaw wewnątrzwspólnotowych towary objęte 0% stawką VAT są sprzedawane na rynku wewnętrznym, w ten sposób unika się płacenia VAT od ostatecznej konsumpcji, b) niedeklarowanie należnego podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów może to prowadzić w efekcie do nieprawidłowości w zakresie ostatecznej konsumpcji i w rezultacie do strat budżetowych poszczególnych krajów UE. Komisja Europejska nie ma dokładnych danych dotyczących strat narodowych budżetów, ponoszonych w wyniku przestępstw podatkowych. Ale już same szacunki są zatrważające. Państwa członkowskie szacunkowo tracą rocznie 200 mld euro wskutek nieopodatkowanego przepływu towarów między krajami Unii. 7 Podjęcie zatem kroków w celu przeciwdziałania niekorzystnym zjawiskom wydaje się jak najbardziej słuszne. 3. Istota współpracy administracyjnej państw UE Państwa członkowskie Unii Europejskiej w ramach tzw. systemu środków własnych odprowadzają do budżetu ogólnego Wspólnoty składkę członkowską, której zarówno wysokość jak i struktura ustalana jest na podstawie metodologii wynikających z przepisów wspólnotowych. 8 Jeśli zatem do budżetów państw UE, w wyniku oszustw podatkowych, wpłynie mniej środków, wyliczony pro-

4 84 cent składki będzie mniejszy, a to oznacza niski budżet Wspólnoty, w efekcie ograniczenie bądź uniemożliwienie realizacji zadań Unii. Zaakcentować należy, iż skuteczne przeciwdziałanie występowaniu oszustw w wewnątrzwspólnotowych operacjach gospodarczych wymaga efektywnej współpracy administracyjnej pomiędzy państwami członkowskimi. Współpraca taka co trzeba podkreślić została uznana za podstawowy warunek zniesienia kontroli na granicach pomiędzy państwami członkowskimi UE. Dlatego też już w 1992 roku podjęto decyzję o ustanowieniu elektronicznej wymiany informacji o dostawach wewnątrzwspólnotowych 9. W wyniku tej decyzji opracowano system VIES (VAT Information Exchange System), system wymiany informacji o VAT pomiędzy państwami członkowskimi, który, zaimplementowany przez wszystkie państwa członkowskie, zaczął funkcjonować od dnia 1 stycznia 1993 r. 4. Zinstytucjonalizowana wymiana informacji Współpraca administracyjna w zakresie VAT znajduje się w obszarze szczególnego zainteresowania Komisji Europejskiej, dlatego też jednym z warunków przystąpienia Polski do UE było utworzenie w Polsce Biura Wymiany Informacji o VAT (Central Liaison Office CLO) oraz wdrożenie systemu VIES 10. Należy nadmienić, iż w 1992 roku centralne biura łącznikowe zostały utworzone w 12 państwach członkowskich Unii. Szwecja, Finlandia i Austria zorganizowały CLO w 1994 r., zaś w Polsce biuro to powstało w styczniu 2004 r. Aktualna lista biur jest publikowana przez Komisję Europejską w Dzienniku Wspólnot Europejskich. Zadaniem CLO jest nadzór nad dokonywaną wymianą informacji. Pełni ono role koordynatora, łącza komunikacyjnego całości wymiany informacji o VAT, jest głównym punktem kontaktowym dla Komisji Europejskiej. Wymaga podkreślenia, iż w państwach członkowskich UE istnieją różne struktury centralnego biura łącznikowego, jednakże w każdym państwie biuro to funkcjonuje w ramach administracji podatkowej. Struktury odpowiedzialne za wymianę informacji o VAT w Polsce zostały przedstawione na rysunku 1.

5 85 Rys. 1. Struktury odpowiedzialne za wymianę informacji o VAT w Polsce Źródło: Opracowanie własne na podstawie załącznika do decyzji nr 2/AP Ministra Finansów z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie procedur wymiany informacji o podatku VAT w handlu wewnątrzwspólnotowym. Podstawowym aktem prawnym UE, regulującym zagadnienia wymiany informacji o VAT w handlu wewnatrzwspólnotowym oraz współpracy administracyjnej w tym zakresie, jest Rozporządzenie Rady UE nr 1798/2003 z 7 października 2003 roku 11 oraz Rozporządzenie Komisji Europejskiej WE nr 1925/2004 z dnia 29 października 2004 r. 12 Wymiana jest traktowana jako narzędzie umożliwiające uzyskanie od władz podatkowych innych państw członkowskich UE informacji i dowodów służących do sprawdzenia prawidłowego i rzetelnego wypełniania przez podatników ciążących na nich obowiązków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług. Należy podkreślić, iż system VIES nie jest systemem analizy ryzyka, jest jedynie narzędziem gromadzącym i udostępniającym stosowne informacje. W ramach tego systemu administracje podatkowe w UE mają możliwość zweryfikowania wszystkich transakcji dokonanych pomiędzy kontrahentami państw członkowskich. Co istotne, system VIES obejmuje dostawy towarów. Celem systemu VIES jest wymiana informacji przede wszystkim o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów na Wspólnym Rynku Unii Europejskiej, (w przypadku Polski także o nabyciach), która w założeniach ma wspomagać państwa członkowskie w kontrolowaniu transgranicznych operacji gospodarczych.

6 86 System VIES działa na płaszczyźnie następujących baz danych: elektronicznej bazy danych o podmiotach dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierającej dane identyfikacyjne podmiotów VAT, uprawionych do prowadzenia transakcji wewnątrzwspólnotowych, w szczególności: numer VAT podatnika, imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres zarejestrowania lub wyrejestrowania podatnika dla potrzeb dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych, 2. elektronicznej bazy danych o transakcjach wewnątrzwspólnotowych zawierającej dane o obrotach podatników z tytułu dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych, w różnym stopniu szczegółowości. Każde państwo członkowskie udostępnia innym państwom Unii Europejskiej swoją krajową bazę podatników zarejestrowanych dla handlu wewnątrzwspólnotowego, zawierającą dane wszystkich podmiotów, którym nadano numer VAT, a to: 1) indywidualny numer identyfikacyjny VAT, 2) nazwisko lub nazwę podatnika, 3) adres przedsiębiorstwa, zgodnie z którym przedsiębiorstwo przypisane jest do odpowiedniego urzędu skarbowego, 4) datę przyznania numeru identyfikacyjnego, 5) datę wygaśnięcia numeru identyfikacyjnego. Numer identyfikacyjny, który jest nadawany podatnikom VAT, odgrywa w tym systemie znaczącą rolę. Numer ten ma charakter niezmienny i każdy podatnik z reguły dysponuje jednym własnym numerem (dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych jest to zawsze jeden numer). Wyjątek stanowią podatnicy Niemiec, którzy posiadają dwa odrębne numery identyfikacyjne. Jeden na potrzeby handlu wewnątrzwspólnotowego (tzw. Umsatzsteuer-Identifikationsnummer), a drugi wyłącznie na potrzeby obrotu krajowego (tzw. Steuernummer). Struktura numerów nadawanych w państwach członkowskich składa się z dwuliterowego prefiksu kodu państwa członkowskiego oraz z unikatowego układu cyfr i liter, których struktura i wielkość nie jest w ramach Unii Europejskiej ujednolicona. Państwa członkowskie UE zobowiązane są także do przetwarzania informacji o wewnątrzwspólnotowych dostawach i przechowywania tych informacji w bazie danych przez 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym mają być wymienione. Z założeń tego systemu wynika, iż państwo członkowskie bezzwłocznie może bezpośrednio uzyskać potwierdzenie co do ważności numeru identyfikacyjnego VAT 14. Na wyraźne żądanie administracja państwa członkowskiego udzielającego odpowiedzi informuje również o dacie nadania, a także o dacie wygaśnięcia ważności numeru identyfikacyjnego VAT 15. W stosownym komunikacie zamieszcza się wówczas następujące informacje:

7 87 numer VAT nie został przydzielony przez państwo członkowskie, nieprawidłowy numer VAT dla danego kraju, numer VAT nie był aktywny w danym okresie, w trakcie danego okresu nastąpił koniec aktywności numeru VAT. Tak więc dostawca za pośrednictwem własnej administracji podatkowej ma możliwość upewnienia się czy nabywca towarów jest zarejestrowanym podatnikiem do transakcji wewnątrzwspólnotowych, bo tylko wówczas spełnia jeden z kluczowych wymogów pozwalających na uznanie się 0% stawką VAT dla dokonywanych dostaw. Przepisy w/w rozporządzenia Rady jak i polskiej ustawy o podatku od towarów i usług 16 uprawniają polskich podatników i osoby prawne nie będące podatnikami podatku VAT do składania wniosków o zidentyfikowanie kontrahenta z państwa członkowskiego na piśmie, faksem, telefonicznie, pocztą elektroniczną do Biura Wymiany Informacji o VAT Ośrodek Zamiejscowy w Koninie lub do właściwego urzędu skarbowego. Dodatkowo Komisja Europejska uruchomiła stronę internetową, 17 na której podatnik może sprawdzić poprawność i ważność numerów kontrahenta i upewnić się, że podmiot gospodarczy o podanym numerze VAT rzeczywiście istnieje. Należy zaakcentować, iż system VIES zapewnia różne poziomy wymiany informacji, mianowicie: poziom I, podstawowy, bezzwłocznie i automatycznie otrzymywane są następujące dane: numery identyfikacyjne oraz całkowita wartość dostaw wszystkich podatników z Polski do poszczególnych podatników w danym państwie UE 18, z podziałem na kwartały. Wartości dostaw wyrażone są w walucie kraju dostarczającego informację. Termin dostarczania danych do krajów członkowskich wyznaczony jest zawsze na koniec następnego kwartału po kwartale, którego informacja dotyczy; poziom II, szczegółowy, zaliczany również do wymiany automatycznej, obejmującej numery identyfikacyjne VAT podatników, którzy dokonali dostaw wewnątrzwspólnotowych oraz całkowitej wartości dostaw każdego z polskich podatników do konkretnego podatnika w danym państwie UE 19, z podziałem na kwartały. Także i w tym przypadku wartości dostaw wyrażone są w walucie kraju dostarczającego informację; poziom III, obejmuje przesyłanie takich informacji jak: dane identyfikacyjne podatnika, numery faktur, daty i wartości dostaw konkretnego polskiego dostawcy do konkretnego nabywcy w UE oraz dokumenty uzyskane w wyniku czynności kontrolnych lub sprawdzających.

8 88 Wymiana informacji z poziomu I i II odbywa się automatycznie, drogą elektroniczną za pomocą systemu VIES. Dane z poziomu I wymieniane są pomiędzy systemami informatycznymi w ostatnim dniu kwartału, następującym po kwartale, którego dotyczy informacja z formularza VAT UE. Zasady przetwarzania danych zgromadzonych w systemie VIES prezentuje rysunek 2. Rys. 2. VIES obieg informacji Źródło: Opracowanie własne na podstawie załącznika do decyzji nr 2/AP Ministra Finansów z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie procedur wymiany informacji o podatku VAT w handlu wewnatrzwspólnotowym. Wymiany informacji z poziomu III poza systemem VIES odbywa się również w formie pisemnej, w postaci formularzy SCAC 2004 oraz SCAC 383. Nazwa formularza SCAC pochodzi od skrótu angielskiej nazwy Stałego Komitetu ds. Współpracy Administracyjnej, tj. Standing Commitee on Administrative Cooperatioon. Został on utworzony na mocy rozporządzenia 218/92. Składa się z przedstawicieli państw członkowskich UE, a działa pod przewodnictwem Komisji Europejskiej Dyrekcja Generalna TAXUD. Komitet ten jest odpowiedzialny za podejmowanie decyzji, m.in. za określanie wzoru wniosku o informację i wniosku o postępowanie administracyjne, określenie zakresu wymiany bez uprzedniego wniosku, elektroniczne potwierdzanie numerów VAT, zasad elektronicznej wymiany informacji. Państwa członkowskie dokładnie przedstawiają wszelkie okoliczności i rezultaty przeprowadzanych czynności kontrolnych. Do ogólnej wymiany informacji o VAT wykorzystywany jest formularz SCAC Natomiast formularz SCAC 383 wykorzystywany jest tylko i wyłącznie w takich przypadkach, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie dokonania oszustwa typu znikający podatnik, czyli twór, który w założeniu działa krótko, a powstał w celu wyłudzenia VAT. Przedmiotowe formularze składają się z określonego tekstu w formie pytań i uwag, których nie wolno zmieniać oraz miejsc na

9 tekst dowolny. Formularze mogą być użyte w każdym z oficjalnych języków UE, jednakże w celu przyspieszenia wymiany, używany jest jeden z roboczych języków UE: j. angielski, j. francuski lub j. niemiecki. Na postawione w formularzu SCAC 2004 pytania państwa członkowskie zobligowane są do udzielenia odpowiedzi możliwie szybko, jednak nie później niż w terminie 90 dni kalendarzowych od daty jego otrzymania 20, natomiast termin realizacji SCAC 383 wynosi 30 dni. Przewidywany maksymalny termin do udzielenia odpowiedzi przeznaczony jest zwykle na przeprowadzenie czynności sprawdzających bądź kontroli u podatnika w celu zdobycia wymaganych informacji. Jednakże w przypadku, gdy odpowiedź z danego państwa może zostać udzielona bez konieczności podejmowania dodatkowych czynności na podstawie posiadanych danych i informacji termin do odpowiedzi wynosi maksymalnie do 30 dni. Nadmienia się, iż państwa członkowskie przyjęły za zasadną także inną możliwość skrócenia terminu do 30 dni, tj. gdy istnieje uzasadnione podejrzenie dokonania oszustwa i konieczna jest szybka interwencja w celu jego wykrycia. Jednakże ocena zasadności skrócenia terminu leży zawsze w gestii państwa udzielającego odpowiedzi wniosek może być zatem zrealizowany w terminie podstawowym (90 dni). Wszystkie państwa członkowskie UE przyjęły zasadę, że wnioski muszą być realizowane niezwłocznie po ich otrzymaniu, bowiem szybka reakcja jednego państwa na wniosek innego państwa to możliwość zapobiegania ewentualnym oszustwom podatkowym. Wymaga zaakcentowania, że w szczególnych przypadkach państwo członkowskie może odmówić przyjęcia do realizacji wniosku o udzielenie informacji. Wówczas zobowiązane jest do powiadomienia o tym administrację państwa, które taki wniosek przygotowało. Może się tak stać, w przypadku gdy wartość transakcji netto nie przekracza 15 tys. euro. Dla interesów państw członkowskich UE istotne jest bowiem, aby wartość nie była zbyt niska, a poniesione nakłady na udzielenie odpowiedzi znacznie jej nie przewyższały. Trzeba jednak podkreślić, iż możliwe jest przesłanie wniosku na niższą kwotę transakcji, jednak tylko po podaniu ważnego powodu i uzasadnienia. 21 Podkreślenia wymaga fakt, iż zapytania kierowane do administracji podatkowych innych państw członkowskich powinny być generowane wyłącznie po wyczerpaniu wszystkich dostępnych w danym kraju środków i źródeł informacji. Dlatego też wniosek o uzyskanie informacji może być kierowany wyłącznie wtedy, gdy na podstawie innych źródeł informacji nie można stwierdzić o prawidłowości transakcji. 89

10 90 5. Zakończenie Głównym celem wymiany informacji o podatkach pośrednich jest uzyskiwanie od władz podatkowych innych państw członkowskich UE informacji i dowodów, koniecznych dla organów podatkowych do wypełniania nałożonych na nie zadań. Wymiana ta przede wszystkim służy do zapewnienia prawidłowego i rzetelnego wypełniania podatnikom ciążących na nich obowiązków podatkowych. Polska dołączyła do pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej w dążeniu do zwalczania coraz bardziej wyrafinowanych oszustw, wdrażając i rozwijając systemy wymiany informacji. Trzeba powiedzieć, iż system VIES, funkcjonuje zgodnie z przyjętymi założeniami. Stanowi znakomite źródło informacji o dokonywanych transakcjach transgranicznych, jest pomocny przy prowadzeniu czynności kontrolnych czy sprawdzających. Biorąc jednakże pod uwagę fakt, iż czynnik czasowy często odgrywa szczególnie ważną rolę w systemach przeciwdziałania oszustwom, należy ułatwić i przyspieszyć możliwości współpracy pomiędzy państwami członkowskimi. Obecnie przyjęte terminy do wymiany danych z informacji podsumowujących VAT UE czy też 90 dniowy termin odpowiedzi na SCAC 2004, wydaje się nieprzystający do rzeczywistości. Dlatego też należy położyć nacisk na czas, na pilność stosownych odpowiedzi i podejmowanych czynności. Każdy miesiąc opóźnienia to wymierna strata dla przeciętnego europejskiego podatnika. Nie ma wątpliwości, że odpowiednio zastosowany i użyty system VIES może być bardzo silnym narzędziem w zwalczaniu oszustw w państwach członkowskich.

11 91 Przypisy: 1 Jednolity Akt Europejski, U.doc, z dnia r., art Traktat o Unii Europejskiej Maastricht, 7 lutego 1992 r., HLP/files.nsf/a50f2d318bc 65d9dc1256e7a003922ed/17fba2ec1b7e8c35c1256e7b00 4a169e?OpenDocument, z dnia r., art Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, obowiązuje od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywa ta zgodnie z art. 411 uchyla Pierwszą Dyrektywę Rady z dnia r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych (67/227/EWG). 4 Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., art Tamże, art Tamże, art Na oszustwach fiskus fraci2,6 mld złotych, Gazeta Prawna, 2 sierpnia 2006, Nr 149 (1767). 8 Środki własne UE tworzą następujące elementy: 75% wpływów z ceł, opłat rolnych i opłat cukrowych, środek oparty na VAT, którego wartość oblicza się osobno dla każdego z krajów członkowskich na podstawie wielostopniowego algorytmu oraz środek oparty na wysokości Dochodu Narodowego Brutto dla każdego z państw członkowskich. Obecnie najważniejszymi wspólnotowymi aktami prawnymi regulującymi zasady i tryb odprowadzania składki członkowskiej do budżetu UE są: 1) Decyzja Rady z dnia r. w sprawie systemu środków własnych UE (2000/597/WE, Euratom); 2) Rozporządzenie Rady z dnia r. w sprawie stosowania Decyzji 94/728/WE, Euratom, dotyczącej systemu członków własnych WE (1150/2000/WE, Euratom); 3) Rozporządzenie Rady z dnia r. w sprawie ostatecznych jednolitych rozwiązań odnośnie poboru środków własnych pochodzących z podatku od wartości dodanej (1553/89/WE, Euratom) 9 Jenny E. Ligthart, Information sharing for consumption tax purposes: An empirical analysis, Information Economics and Policy, Nr 19 (2007), Po podjęciu decyzji o ustanowieniu elektronicznej wymiany informacji o dostawach wewnatrzwspólnotowych, wymiana była realizowana na podstawie dwóch aktów prawnych UE Rozporządzenia Rady (EWG) 218/92 z dnia 27 stycznia 1992 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków pośrednich (VAT), Dz. U. L 024 z i Dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotycząca wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w obszarze podatków bezpośrednich i pośrednich, Dz. U L 336 z r., obecnie zmienionej Dyrektywą Rady 2003/93/WE z dnia 7 października 2003 r. zmieniającą dyrektywę Rady 77/799/EWG dotyczącą wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich, stanowiącą jednolite źródło prawa w zakresie wymiany informacji o VAT.

12 92 11 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej, Dz. U. L 264 z r. 12 Rozporządzenie Komisji (WE) NR 1925/2004 z dnia 29 października 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania niektórych przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej, Dz. U. L 331 z r. 13 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej, Dz. U. L 264 z r., art Tamże, art Tamże, art. 27, ust Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., art. 97, ust _customs/vies/en/vieshome.htm. 18 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej, Dz. U. L 264 z r., art Tamże. 20 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej, Dz. U. L 264 z r., art Tamże, art. 40.