ABX Pentra Micro ALBUMIN CP

Transkrypt

1 2013/07/30 A93A01342APL A11A ml 8 ml Mocz Pentra C200 Odczynnik diagnostyczny do oznaczania ilościowego in vitro albumin w niskim stężeniu (µ-alb) w moczu metodą immunoturbidymetryczną. QUAL-QA-TEMP-0846 Rev.8 Wersja aplikacji Mocz: AlbT-U 01.xx Zastosowanie Odczynnik diagnostyczny używany do pomiaru immunochemicznego albuminy (białko osocza) w moczu. Pomiar stężenia albuminy pomaga w diagnostyce chorób nerek i przewodu pokarmowego. Aspekty kliniczne (1) Obecność albuminy w moczu (µ-alb) w niewielkich ilościach wskazuje na najwcześniejsze stadium nefropatii cukrzycowej, powikłania w cukrzycy. Wcześniej używany w tym celu test z użyciem papierka wskaźnikowego pozwala jedynie na wykrycie względnie wysokich stężeń µ-alb. Ponieważ wysokie stężenie często wskazuje na stadium choroby, w którym jest już za późno na odzyskanie pełnej sprawności nerek, wczesne wykrycie µ- ALB w moczu może być krokiem naprzód w zapobieganiu zaawansowanej nefropatii oraz przyczyniać się do wyleczenia dzięki ograniczaniu zawartości cukru we krwi. Odczynnik jest przeznaczony do precyzyjnych oznaczeń immunoturbidymetrycznych stężenia µ-alb w próbkach moczu. Metoda Bezpośredni test immunoturbidymetryczny do ilościowego oznaczania niskich stężeń albuminy w moczu (mikroalbumina). Heidelberger i Kendall (2) opisali w 1929 r. ilościowe tworzenie się strątu poprzez inkubację antygenu i swoistego dla niego przeciwciała. Metody immunologiczne, które pojawiły się w latach 60. XX w., rozwijają się po dziś dzień (3). Swoiste oznaczenie mikroalbuminy, opisane po raz pierwszy dwadzieścia lat temu, można wykonać przy zastosowaniu testów immunologicznych (4) takich jak immunoturbidymetria, immunofluorescencja, immunonefelometria, test radioimmunologiczny, itp. Nawet, jeżeli nie istnieje metoda odniesienia (5, 6), immunoturbidymetria jest najpowszechniej stosowana do oznaczania mikroalbuminy (7, 8). Ta nieskomplikowana i szybka metoda jest wiarygodna ze względu na swoją czułość i swoistość analityczną. Metoda opiera się na następującej zasadzie: przeciwciała odczynnika skierowane przeciwko albuminie reagują z albuminą w próbce, tworząc kompleksy antygenprzeciwciało. Następnie jest wykonywany pomiar turbidymetryczny wyniku reakcji aglutynacji. Powstała zmiana absorbancji jest proporcjonalna do ilościowego stężenia mikroalbuminy w próbce. Faktyczne stężenie wyznacza się przez interpolację krzywej kalibracji uzyskanej dla kalibratorów o znanych stężeniach. Odczynniki jest produktem gotowym do użycia. Reagent 1: Bufor TRIS (ph 7,6) Chlorek sodu PEG < 4% 18,2 mmol/l 123,2 mmol/l 1 / 5

2 Reagent 2: Chlorek sodu Przeciwciała skierowane przeciwko albuminie ludzkiej Konserwanty 154 mmol/l Po wykonaniu pomiarów, kasety odczynnikowe powinny pozostać na chłodzonym rotorze analizatora Pentra C200. Należy dochować należytej staranności, by nie zamienić zatyczek kaset z produktem z zatyczkami od innych kaset. Nie należy też stosować zamiennie ani mieszać odczynników o różnych numerach serii. Produktu należy używać zgodnie z niniejszą ulotką. Producent nie może zagwarantować właściwego działania produktu, jeżeli zostanie on użyty w sposób inny od podanego. Postępowanie z preparatem 1. Wyjmij obie zatyczki kasety. 2. Jeżeli odczynnik zawiera pianę, usuń ją za pomocą plastikowej pipety. 3. Umieść kasetę w chłodzonej komorze odczynnikowej analizatora Pentra C200. Kalibrator Do celów kalibracji należy używać: Micro ALB Cal, nr ref. A11A01966 (do oddzielnego zakupu) 3 x 2 ml Kontrola Do wewnętrznej kontroli jakości należy używać: Micro ALB Control L/H, nr ref. A11A01967 (wymaga osobnego zakupu) 1 x 10 ml + 1 x 10 ml Oznaczenie kontroli powinno być przeprowadzane raz dziennie i/lub po wykonaniu kalibracji. Częstość przeprowadzania kontroli oraz przedziały ufności powinny być ustalone w oparciu o wytyczne laboratoryjne oraz przepisy obowiązujące w danym kraju. Należy przestrzegać krajowych, regionalnych i lokalnych wytycznych dotyczących materiałów do kontroli jakości. Wynik kontroli musi zawierać się w zdefiniowanych przedziałach ufności. Każde laboratorium powinno wypracować sposób postępowania w przypadku, gdy wyniki wykroczą poza wyznaczone przedziały. Wymagane komponenty niewchodzące w skład produktu Zautomatyzowany kliniczny analizator biochemiczny: Pentra C200 Kalibrator: Micro ALB Cal, nr ref.a11a01966 Kontrola: Micro ALB Control L/H, nr ref.a11a01967 Standardowy sprzęt laboratoryjny. Próbka Mocz. Próbki należy przechowywać w temperaturze 2-4ºC, a oznaczenia należy przeprowadzić w ciągu 2 godzin po pobraniu, najlepiej bezpośrednio po pobraniu. Stabilność (9): W temperaturze C: 7 dni W temperaturze 4-8 C: 1 miesiąc W temperaturze -20 C: 6 mies. Zakres norm (10) Każde laboratorium powinno wypracować swoje własne zakresy odniesienia. Wartości podane w niniejszej ulotce mają wyłącznie charakter orientacyjny. mg/24h mg/l Stężenie normalne: < 30 < 20 Mikroalbuminuria: Makroalbuminuria: > 300 > 200 Przechowywanie i stabilność Odczynniki, w nieotwieranych kasetach, zachowują stabilność do daty ważności podanej na etykiecie, o ile są przechowywane w temperaturze 2-8 C. Stabilność po otwarciu: patrz rozdział Wydajność przy użyciu w analizatorze Pentra C200. Nie wolno zamrażać odczynników. 2 / 5

3 Uszkodzenie opakowania W przypadku zniszczenia opakowania ochronnego, nie należy używać odczynnika, jeżeli uszkodzenie mogło wpłynąć na jego właściwości. Postępowanie z odpadami Należy postępować zgodnie z lokalnie obowiązującymi przepisami. Opisywany odczynnik jest konserwowany azydkiem sodu, obecnym w stężeniu poniżej 0,1%. Azydek sodu może wchodzić w reakcje z ołowiem lub miedzią, tworząc wybuchowe azydki metali. Ogólne środki ostrożności Niniejszy odczynnik jest przeznaczony wyłącznie do profesjonalnej diagnostyki in vitro. Ostrzeżenie: Odczynnik jest sporządzony z substancji pochodzenia zwierzęcego. W związku z tym należy go traktować jako materiał potencjalnie zakaźny. Należy obchodzić się z nim z odpowiednią ostrożnością, stosując dobre praktyki laboratoryjne (11). Stawiając diagnozę, należy koniecznie brać pod uwagę symptomy kliniczne oraz wyniki innych testów. Przy pracy należy stosować standardowe laboratoryjne środki ostrożności. Kasety odczynnikowe są kasetami jednorazowego użytku, należy je utylizować zgodnie z lokalnymi przepisami. Należy uważnie zapoznać się z kartą charakterystyki (MSDS) dołączoną do odczynnika. Nie używać produktu, jeżeli można zaobserwować zmianę jego cech biologicznych, chemicznych lub fizycznych, co wskazuje na jego nieprzydatność do użytku. Wydajność przy użyciu w analizatorze Pentra C200 Dane przedstawione poniżej pochodzą z oznaczeń przeprowadzonych przy użyciu analizatora Pentra C200. Liczba oznaczeń: ok. 150 Stabilność robocza odczynników: Po otwarciu kaseta z odczynnikiem umieszczona w chłodzonej komorze analizatora Pentra C200 zachowuje stabilność przez 35 dni. Objętość próbki: 7,5 µl/oznaczenie Granica oznaczalności: Granicę oznaczalności określono zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP17-A (12) i wynosi ona 4,5 mg/l. Wykrywalność: Wykrywalność ustalono zgodnie z zaleceniami procedury Valtec (13) i wynosi ona 2,2 mg/l. Poprawność i precyzja: Powtarzalność (precyzja w trakcie pracy urządzenia) 3 szt. próbek o niskim, średnim i wysoki stężeniu oraz 2 kontroli poddaje się 20 oznaczeniom, zgodnie z zaleceniami procedury Valtec (13). Wartość średnia mg/l CV % Próbka kontrolna 1 13,46 1,84 Próbka kontrolna 2 48,74 0,69 Próbka 1 18,57 1,58 Próbka 2 47,28 0,68 Próbka 3 101,52 0,82 Powtarzalność (precyzja całkowita) 3 szt. próbek o niskim, średnim i wysokim stężeniu oraz 2 kontrole poddaje się przez 20 dni podwójnym oznaczeniom (2 serie dziennie), zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP5-A2 (14). Wartość średnia mg/l CV % Próbka kontrolna 1 18,03 5,92 Próbka kontrolna 2 64,00 2,03 Próbka 1 25,20 5,15 Próbka 2 51,07 2,03 Próbka 3 118,00 1,38 Zakres pomiaru: Oznaczenie potwierdziło zakres pomiaru od 4,5 mg/l do najwyższego punktu kalibracji, z automatycznym rozcieńczeniem następczym do najwyższego punktu kalibracji x 10. Liniowość odczynnika ustalono do wartości 310,0 mg/l, stosując zalecenia CLSI (NCCLS), procedura EP6-A (15). Korelacja: 133 pobrane od pacjentów próbki (mocz) koreluje się z komercyjnie dostępnym odczynnikiem, służącym jako 3 / 5

4 wzorzec, zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP9-A2 (16). Wartości zawierały się w zakresie od < 10,3 301,5 mg/l. Równanie dla otrzymanej linii allometrycznej (17) jest następujące: Y = 1,06 X + 0,58 (mg/l) przy współczynniku korelacji r 2 = 0,9932. Czynniki zakłócające: Hemoglobina: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 290 µmol/l (500 mg/dl). Lipemia: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do stężenia Intralipid (świadczącego o lipemii) wynoszącego 1,71 mmol/l (150 mg/dl). Bilirubina Nie obserwuje się znaczącego bezpośrednia: wpływu do 277 µmol/l (16,2 mg/dl). Urobilina: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 7 mg/dl. Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 3,40 mmol/l (59,9 mg/dl). Kwas askorbinowy: Kreatynina: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 23,95 mmol/l (271 mg/dl). ph: Moczu nie należy alkalizować. ph: Moczu nie należy zakwaszać. Young podaje także inne ograniczenia, a w szczególności listę leków oraz zmiennych przedanalitycznych, które według obecnego stanu wiedzy wpływają na wyniki tej metody (18, 19). Zjawisko prozone: Nie stwierdzono nadmiaru antygenu do wartości stężenia 1713 mg/l. Istotne jest jednak przeprowadzenie badania wstępnego próbki moczu przy użyciu odpowiedniego paska, po którym to badaniu bez rozcieńczenia będą testowane wyłącznie te próbki, które uzyskały w nim wynik negatywny. Stabilność kalibracji: Odczynnik jest kalibrowany w dniu 0. Stabilność kalibracji jest kontrolowana przez wykonanie testów na 2 próbkach kontrolnych. Stabilność kalibracji wynosi 14 dni. Uwaga: Ponowną kalibrację odczynnika zaleca się w przypadku zmiany jego serii oraz w przypadku, gdy wyniki kontroli jakości wykroczą poza założony zakres. Wersja aplikacji: Ostrzeżenie Użytkownik ma obowiązek sprawdzić, czy niniejszy dokument dotyczy używanego odczynnika. Bibliografia 1. Thomas L. Clinical Laboratory Diagnostics. 1 st ed. Frankfurt: THBooks Verlagsgesellschaft. (1998): Heidelberger M and Kendall FE. J. Exp. Med. (1929) 50: Gosling JP. A decade of development in immunoassay methodology. Clin. Chem. (1990) 36: Hill PG. The measurement of albumin in serum and plasma. Ann. Clin. Biochem. (1985) 22: Rowe DJF, Dawnay A, Watts GF. Microalbuminuria in diabetes mellitus: review and recommandations for the measurement of albumin in urine. Ann. Clin. Biochem. (1990) 27: Puri A, Casburn-Budd R, Eisen V, Slater IHD. Simple measurement of albumin in urine or plasma. Clin. Chem. (1985) 31: Lloyd DR, Hindle EJ, Marples J, Gatt JA, Urinary albumin measurement by immunoturbidimetry. Ann. Clin. Biochem. (1987) 24: Harmoienen A, Vuorinen P, Jokela H, Turbidimetric measurement of microalbuminuria. Clin. Chim. Acta. (1987) 166: Use of Anticoagulants in diagnostics laboratory investigations. WHO publication WHO/DIL/LAB/99.1 Rev.2 (2002): Thomas L. Clinical Laboratory Diagnostics. 1 st ed. Frankfurt: THBooks Verlagsgesellschaft (1998): Council Directive (2000/54/EC). Official Journal of the European Communities. No. L262 from October 17, 2000: Protocols for determination of limits of detection and limits of quantitation. Approved Guideline, CLSI (NCCLS) document EP17-A (2004) 24 (34). 13. Vassault A, Grafmeyer D, Naudin C et al. Protocole de validation de techniques (document B). Ann. Biol. Clin. (1986) 44: Evaluation of Precision Performance of Quantitative Measurement Method. Approved Guideline, CLSI (NCCLS) document EP5-A2 (2004) 24 (25). 15. Evaluation of the Linearity of Quantitative Analytical Methods. Approved Guideline, CLSI (NCCLS) document EP6-A (2003) 23 (16). 16. Method Comparison and Bias Estimation Using Patient Samples. Approved Guideline, 2 nd ed., CLSI (NCCLS) document EP9-A2 (2002) 22 (19). 01.xx 4 / 5

5 17. Passing H, Bablock W. A new biometrical procedure for testing the equality of measurements from two different analytical methods. J. Clin. Chem. Clin. Biochem. (1983) 21: Young DS. Effects of Drugs on Clinical Laboratory Tests. 4 th Edition, Washington, DC, AACC Press (1997) 3: Young DS. Effects of Preanalytical Variables on Clinical Laboratory Tests. 2 nd Edition, Washington, DC, AACC Press (1997) 3: / 5

6