Wspólna. polityka rybołówstwa. w liczbach. Podstawowe dane statystyczne WYDANIE Z 2016 R. Rybołówstwo ISSN

Transkrypt

1 Wspólna ISSN polityka rybołówstwa Podstawowe dane statystyczne WYDANIE Z 2016 R. w liczbach Rybołówstwo

2

3 1 Wstęp Drogi czytelniku! Potrzeba zrównoważenia zasobów ryb jest w Europie rzeczą oczywistą. Zasoby ryb mają zdolność do odnawiania się, lecz jeśli nie są właściwie zarządzane, mogą się wyczerpać, jeżeli będziemy podejmować ryzyko przełowienia oraz niszczenia ich. Z drugiej strony, zrównoważone zarządzanie tworzy stabilne warunki dla inwestycji i przyczynia się do rentowności przemysłu, zgodnie z przedstawionym przez Komisję Europejską programem na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Właściwe zarządzanie zasobami ryb oznacza co najmniej dwie rzeczy. Po pierwsze, polityka powinna opierać się na nauce: musimy posiadać dobrą znajomość biologicznego stanu stad, jak również wiarygodne ekonomiczne i społeczne dane dotyczące sektora, przed podjęciem decyzji, ile nasi rybacy mogą łowić. Po drugie, potrzebujemy przejrzystych i sprawiedliwych zasad dla rybaków zasad, które muszą być egzekwowane przez rządy poprzez promowanie kultury przestrzegania prawa i stosowania odstraszających sankcji dla podmiotów naruszających przepisy. Unijna nowa wspólna polityka rybołówstwa (lub WPRyb) zawiera te elementy i znacznie więcej. Naszym głównym celem jest, by rybołówstwo znajdowało się na ekologicznie, gospodarczo i społecznie zrównoważonym poziomie. Koncepcja maksymalnego podtrzymywalnego połowu jest obecnie głównym punktem odniesienia dla zarządzania naszymi wspólnymi zasobami, a nasze działania opierają się na opiniach naukowych. Unowocześniliśmy również proces podejmowania decyzji i zaangażowaliśmy w niego naukowców i zainteresowane podmioty. Nowe przepisy przeciwdziałające odrzutom zachęcają rybaków do prowadzenia połowów w sposób bardziej selektywny niż wcześniej, co powoduje, że marnujemy mniej ryb. Upraszczamy obowiązujące przepisy, aby uzyskać prostsze i skuteczniejsze ramy prawne. Mamy też specjalny fundusz wspierający przejście na bardziej zrównoważone rybołówstwo we wszystkich jego aspektach. Dziko żyjące ryby nie są naszym jedynym źródłem zasobów. Zdrowe, świeże i lokalne produkty morskie otrzymujemy również z naszego pierwszorzędnego sektora hodowlanego. Jednak tylko jedna na cztery ryby spożywane w UE pochodzi dziś z akwakultury. Jest to zdecydowanie za mało, zwłaszcza że produkty morskie wyhodowane w UE są całkowicie bezpieczne dla zwierząt i ekosystemów, a także dla nas ludzi. Jednym z moich celów jest wspieranie rozwoju tego sektora, aby mógł częściowo uzupełnić braki w podaży rybami najwyższej jakości.

4 2 Ryby nie znają granic i nie posiadają paszportów. Polityczne i prawne działania UE pójdą na marne, jeśli nie wszyscy międzynarodowi gracze wezmą udział w tej zespołowej grze. Europa będzie mogła odpocząć, dopiero gdy wszystkie stada ryb w oceanach świata będą zupełnie zdrowe. Do tego czasu UE będzie współpracować z innymi krajami, aby zapewnić pełne przestrzeganie międzynarodowego prawa leżącego u podstaw zrównoważenia zasobów ryb. W ostateczności nasze instrumenty prawne służące zwalczaniu nielegalnych połowów mogą nawet spowodować zablokowanie handlu rybami z państw, które w oczywisty sposób naruszają swoje zobowiązania międzynarodowe. Jesteśmy przecież głównym światowym rynkiem pod względem wartości, co pociąga za sobą ogromną odpowiedzialność w zakresie zarządzania stadami. Na rynku produktów morskich, który podobnie jak wiele innych staje się coraz bardziej zintegrowany i zglobalizowany, musimy zadbać o to, by ryby wprowadzane na nasz rynek były łowione w sposób zrównoważony. Dlatego nie przypadkiem w wydaniu z 2016 r.: Wspólna polityka rybołówstwa w liczbach powinno znaleźć się więcej informacji dotyczących struktury spożycia i nowa sekcja dotycząca nielegalnych połowów. Nasze doświadczenie z reformą WPRyb pokazuje, że zmiany strukturalne są możliwe i mogą przynieść znaczne korzyści gospodarcze. Stad ryb, podobnie jak Rzymu, nie da się (od)budować w ciągu jednego dnia. Stan wielu stad śródziemnomorskich jest nadal bardzo zły. Jednak liczebność innych już rośnie, w szczególności na północno wschodnim Atlantyku, co napawa optymizmem i zwiększa naszą determinację do dalszego podążania tą trudną ścieżką. Karmenu Vella Europejski Komisarz ds. Środowiska, Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa

5 3 Spis treści Odpowiedzialne i zrównoważone rybołówstwo 5 Stan zasobów 5 Regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) 6 Umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów i umowy w sprawie połowów na wodach nordyckich 8 Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (NNN) 10 Flota rybacka 12 Zatrudnienie Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury Połowy Akwakultura Sektor przetwórstwa Organizacja sektora 33 Organizacje producentów (2015 r.) 33 Komitety doradcze 34 Handel zagraniczny Spożycie 45 Spożycie białka 47 Bilans dostaw 48 Samowystarczalność 49 Wsparcie Unii Europejskiej 50

6

7

8 6 1 Odpowiedzialne i zrównoważone rybołówstwo Regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) Regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) są międzynarodowymi organizacjami utworzonymi przez państwa prowadzące połowy w danym obszarze geograficznym. Na forum tych organów państwa wspólnie określają limity połowowe lub ograniczenia nakładu połowowego, środki techniczne i obowiązki w zakresie kontroli w celu zachęcania do sprawiedliwego i zrównoważonego zarządzania wspólnymi zasobami morskimi. Obecnie większość światowych wód podlega regionalnym organizacjom ds. zarządzania rybołówstwem, które zajmują się konkretnym regionem lub gatunkami. Niektóre RFMO zarządzają wyłącznie zasobami ryb masowo migrujących, takich jak tuńczyk, inne RFMO zarządzają innymi stadami ryb. W przypadku tuńczyka stan stad w ostatnich latach znacznie się poprawił, głównie dzięki zaangażowaniu i ciężkiej pracy regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem. Z 16 najważniejszych stad tuńczyka błękitnopłetwego w UE aż 13 w 2014 r. było poławianych w sposób zrównoważony. Sześć lat wcześniej, w 2008 r., liczba takich stad wynosiła 6. RFMO są otwarte zarówno dla państw nadbrzeżnych regionu, jak i krajów, które dokonują połowów lub mają inne interesy związane z rybołówstwem w danym regionie. Unia Europejska, reprezentowana przez Komisję Europejską, aktywnie uczestniczy w pracach sześciu regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem zajmujących się połowami tuńczyka (w tym w Porozumieniu w sprawie Międzynarodowego programu ochrony delfinów czyli w organizacji powiązanej z IATTC) oraz 9 RFMO ds. gatunków innych niż tuńczyk. Unia Europejska należy także do dwóch regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, które pełnią jedynie funkcję doradczą: Komitetu ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Atlantyku oraz Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku.

9

10

11

12 10 1 Odpowiedzialne i zrównoważone rybołówstwo Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (NNN) Nielegalne połowy to główne zagrożenie dla światowych zasobów morskich. Przyczyniają się one do zmniejszenia stad ryb i niszczenia siedlisk morskich, zaburzają konkurencję, stawiają uczciwych rybaków w niesprawiedliwie gorszej pozycji konkurencyjnej oraz niszczą środki utrzymania społeczności nadmorskich, szczególnie w krajach rozwijających się. Szacuje się, że co roku łowionych jest nielegalnie od 11 do 26 mln ton ryb, co odpowiada co najmniej 15 % światowych połowów. Jako największy na świecie importer produktów rybołówstwa, UE przyjęła innowacyjną politykę zwalczania nielegalnych połowów na całym świecie, nie pozwalając na dostęp produktów rybołówstwa do UE, o ile nie są one certyfikowane jako legalne. Rozporządzenie w sprawie połowów NNN weszło w życie w dniu 1 stycznia 2010 r. Dotyczy ono zarówno państw członkowskich UE, jak i państw trzecich oraz ma zastosowanie do wszystkich statków, które komercyjnie eksploatują zasoby rybne przeznaczone na rynek UE. Zgodnie z tym rozporządzeniem UE wchodzi w zorganizowany proces dialogu i współpracy z państwami trzecimi, które mają problemy z przestrzeganiem międzynarodowych zasad dotyczących NNN, aby ułatwić im podjęcie niezbędnych reform (zob. rysunek z prawej strony). W tym kontekście UE prowadzi obecnie dialog z 50 państwami trzecimi. Dzięki tej współpracy ponad 30 państw trzecich poprawiło swoje systemy, aby dołączyć do UE w zakresie zwalczania połowów NNN. Rozporządzenie w sprawie połowów NNN przyczyniło się również do poprawy standardów kontroli UE. Umożliwia państwom członkowskim lepszą kontrolę oraz, w stosownych przypadkach, odmowę przywozu do UE, na przykład poprzez wymianę informacji. Flota UE jest ściśle kontrolowana dzięki kompleksowym ramom prawnym i rozbudowanemu systemowi kontroli, który stosuje się wszędzie i niezależnie od bandery. UE publikuje również regularnie wykaz statków NNN. Zbadano ponad 200 przypadków domniemanych połowów NNN przez statki z 27 państw. Bezpośrednią konsekwencją było nałożenie sankcji w wysokości ok. 8 mln EUR wobec ponad 50 statków. Więcej informacji:

13

14 2 Flota rybacka Zarządzanie zdolnością połowową floty jest ważnym narzędziem wykorzystywanym do zagwarantowania zrównoważonej eksploatacji zasobów połowowych, co jest jednym z głównych celów wspólnej polityki rybołówstwa. Unijna flota rybacka jest bardzo zróżnicowana, a statki mają długość od sześciu do ponad 75 metrów. Zgodnie z prawem Unii Europejskiej całkowita zdolność połowowa floty rybackiej nie może wzrosnąć, a wszelkie wycofywanie statków z eksploatacji lub zmniejszanie zdolności połowowej floty przy pomocy funduszy publicznych musi mieć trwały charakter. W ciągu ostatnich 20 lat zdolność połowowa unijnej floty rybackiej zmniejszyła się zarówno pod względem tonażu, jak i mocy. Mimo rozszerzenia UE liczba unijnych statków w 2015 r. wynosiła , tj. o mniej niż w 1996 r. Zdrowsze stada przyczyniają się do tego, że sektor rybołówstwa staje się bardziej zrównoważony. Ogólnie rzecz biorąc, flota UE w 2013 r. była rentowna, wzmacniając stopniowe ożywienie gospodarcze ostatnich lat, kiedy zarówno zysk brutto, jak i marża zysku netto floty wykazały tendencję wzrostową. Zdolność połowowa unijnej floty rybackiej według kategorii długości (2015 r.) Długość Liczba statków Uwaga: Długość oznacza długość całkowitą. Źródło: Rejestr floty rybackiej UE. Stan we wrześniu 2015 r. Pojemność brutto Moc silnika w kw Średni wiek < > OGÓŁEM ,6

15 2 Flota rybacka 13 Flota rybacka państw członkowskich (2015 r.) Źródło: Rejestr floty rybackiej UE. Stan we wrześniu 2015 r. Liczba statków Pojemność brutto Moc silnika w kw MS % % % BE 78 0,1 % ,9 % ,7 % BG ,3 % ,4 % ,9 % DK ,8 % ,3 % ,5 % DE ,7 % ,0 % ,2 % EE ,8 % ,8 % ,7 % IE ,5 % ,8 % ,9 % EL ,4 % ,7 % ,9 % ES ,2 % ,8 % ,6 % FR ,2 % ,6 % ,5 % HR ,9 % ,2 % ,4 % IT ,6 % ,0 % ,5 % CY 893 1,0 % ,2 % ,6 % LV 688 0,8 % ,5 % ,7 % LT 144 0,2 % ,6 % ,7 % MT ,2 % ,4 % ,1 % NL 832 1,0 % ,3 % ,8 % PL 874 1,0 % ,6 % ,2 % PT ,6 % ,9 % ,6 % RO 152 0,2 % 870 0,1 % ,1 % SI 169 0,2 % 597 0,0 % ,1 % FI ,3 % ,0 % ,5 % SE ,6 % ,9 % ,6 % UK ,4 % ,0 % ,2 % UE ,0 % ,0 % ,0 %

16 14 2 Flota rybacka Zmiana zdolności połowowej unijnej floty rybackiej w latach EU-15 UE-25 UE-27 UE Całkowita moc silnika w kw/1 000 kw UE-28 kw UE-27 kw UE-25 kw UE Całkowita pojemność GT/1 00 GT UE-28 GT UE-27 GT UE-25 GT UE Źródło: Rejestr floty rybackiej UE.

17 2 Flota rybacka 15 Wskaźniki wyników gospodarczych unijnej floty rybackiej w latach Zysk brutto na sprzedaży (w mld EUR) Zużycie energii (w mln litrów paliwa) % Spadek zużycia paliwa od 2009 r. do 2013 r. (na zielono) Marża zysku netto (jako odsetek dochodu) % % % % Uwaga: Szacunki oparte na próbie flot krajowych. Źródło: Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF), Roczne sprawozdanie gospodarcze za 2015 r. dotyczące floty rybackiej UE (STECF 15-07), Luksemburg, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, 2015 (Report EUR EN, JRC 97371).

18

19

20

21 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury UE jest piątym największym producentem na świecie, odpowiadającym za około 3,2 % ogólnych połowów oraz produktów akwakultury. 80 % produkcji pochodzi z rybołówstwa, a 20 % z akwakultury. W ujęciu ilościowym najwięksi producenci w UE to Hiszpania, Wielka Brytania, Francja i Dania. Główni światowi producenci (2013 r.) (połowy i akwakultura) (poławiane ilości w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) Połowy Akwakultura Produkcja łącznie % całości Chiny ,63 % Indonezja ,10 % Indie ,82 % Wietnam ,20 % UE ,17 % Peru ,15 % Stany Zjednoczone ,98 % Japonia ,50 % Mjanma ,47 % Filipiny ,47 % Rosja ,36 % Norwegia ,82 % Bangladesz ,79 % Chile ,75 % Inne (*) ,77 % Ogółem ,00 % (*) Dane szacunkowe FAO. Źródło: Eurostat, Eumofa i FAO dla UE-28 oraz FAO dla innych krajów.

22 20 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.1 Połowy 4.1 Połowy Podobnie jak w poprzednich latach, UE odpowiada za nieco ponad 5 % całkowitej globalnej produkcji w sektorze rybołówstwa. Połowy stanowią około 80 % całkowitej wielkości produkcji UE. Choć flota europejska jest obecna na całym świecie, unijne połowy odbywają się głównie na północno wschodnim Atlantyku, na Morzu Śródziemnym oraz na środkowym i wschodnim Atlantyku, a gatunkami najczęściej łowionymi są śledzie i makrele. Główne kraje rybackie pod względem ilości to Hiszpania, Dania, Wielka Brytania i Francja, których łączne połowy stanowią ponad połowę całkowitych połowów UE. Całkowite połowy w UE w strefach połowowych (2013 r.) (poławiane ilości w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) Północno-wschodnie obszary Oceanu Atlantyckiego ,4 % Morze Śródziemne ,5 % Środkowo-wschodnie obszary Oceanu Atlantyckiego ,8 % Zachodnie obszary Oceanu Indyjskiego ,9 % Południowo-zachodnie obszary Oceanu Atlantyckiego ,6 % Północno-zachodnie obszary Oceanu Atlantyckiego ,3 % Południowo-wschodnie obszary Oceanu Atlantyckiego ,9 % Wody śródlądowe ,3 % Morze Czarne ,2 % Łowiska ogółem ,0 % Źródło: Eurostat i FAO.

23 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.1 Połowy 21 Całkowite połowy głównych producentów światowych (2013 r.) (poławiane ilości w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) Chiny ,70 % Indonezja ,54 % Peru ,28 % Stany Zjednoczone ,60 % UE ,17 % Indie ,96 % Rosja ,65 % Mjanma ,05 % Japonia ,00 % Wietnam ,00 % Filipiny ,50 % Chile ,45 % Norwegia ,38 % Tajlandia ,97 % Inne (*) ,75 % Ogółem ,00 % (*) Dane szacunkowe FAO. Źródło: Eurostat i FAO dla UE-28 oraz FAO dla innych krajów. Uwaga: Nie dotyczy LU. Źródło: Eurostat dla wszystkich państw członkowskich z wyjątkiem FAO dla AT, CZ, HU i SK. Całkowite połowy według państw członkowskich (2013 r.) (poławiane ilości w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) ES ,67 % DK ,80 % UK ,76 % FR ,92 % NL ,70 % IE ,09 % DE ,52 % PL ,04 % PT ,02 % SE ,65 % IT ,57 % FI ,98 % LV ,39 % HR ,55 % LT ,55 % EE ,38 % EL ,31 % BE ,52 % BG ,20 % HU ,13 % CZ ,08 % MT ,05 % SK ,04 % RO ,03 % CY ,02 % AT 350 0,01 % SI 232 0,005 % Ogółem UE ,00 %

24 22 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.1 Połowy 15 głównych gatunków poławianych przez Unię Europejską (2013 r.) (poławiane ilości w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) Śledź atlantycki ,8 % Makrela ,3 % Szprot ,0 % Sardynka ,0 % Ostrobok ,9 % Bonito ,4 % Morszczuk europejski ,2 % Dorsz atlantycki ,9 % Małe gatunki pelagiczne ,7 % Tuńczyk żółtopłetwy ,6 % Błękitek ,5 % Rekiny ,3 % Gładzica ,0 % Sardela europejska ,9 % Przegrzebek ,7 % Główne gatunki poławiane przez dane państwo członkowskie (2013 r.) (poławiane ilości w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) BE Gładzica ,4 % Sola ,8 % Żabnica ,4 % Raja ,6 % Dorsz atlantycki ,3 % BG Ślimaki morskie ,7 % Szprot ,8 % CZ Karp ,6 % DK Śledź atlantycki ,1 % Szprot ,4 % Bielmik ,7 % Małż ,6 % Makrela ,0 % Źródło: Eurostat. Uwaga: Nie dotyczy LU. Brak danych, dotyczących głównych gatunków, dla AT. Źródło: Eurostat z wyjątkiem FAO dla CZ, HU i SK.

25 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.1 Połowy 23 DE Śledź atlantycki ,8 % Małe gatunki pelagiczne ,1 % Makrela ,6 % Krewetka (Crangon) ,4 % Dorsz atlantycki ,6 % Szprot ,4 % Błękitek ,2 % Czarniak ,0 % EE Szprot ,6 % Śledź atlantycki ,9 % Krewetki zimnowodne ,0 % IE Makrela ,0 % Małe gatunki pelagiczne ,4 % Śledź atlantycki ,4 % Błękitek ,4 % EL Sardela europejska ,8 % Sardynka ,8 % Dorady ,2 % Morszczuk europejski ,4 % ES Bonito ,2 % Rekiny ,2 % Morszczuk europejski ,8 % Tuńczyk żółtopłetwy ,5 % Sardynka ,4 % Makrela ,2 % FR Tuńczyk żółtopłetwy ,9 % Morszczuk europejski ,1 % Przegrzebek ,9 % Śledź atlantycki ,7 % Bonito ,6 % Sardynka ,2 %

26 24 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.1 Połowy HR Sardynka ,6 % Sardela europejska ,8 % Małe gatunki pelagiczne ,8 % LT Ostrobok ,3 % Makrela ,8 % Sardynka ,6 % Szprot ,7 % IT Sardela europejska ,2 % Sardynka ,3 % Małże ,8 % Morszczuk europejski ,6 % Garnela tropikalna ,2 % CY Tuńczyk biały ,8 % Dorady ,6 % Pikarel 88 7,5 % Barwena 74 6,3 % LV Szprot ,8 % Małe gatunki pelagiczne ,4 % Śledź atlantycki ,9 % Makrela ,5 % Sardynka ,6 % HU Karp ,4 % Karpiowate ,7 % Tołpyga biała 370 5,7 % MT Włócznik ,5 % Makrela ,1 % Sardynka 219 9,3 % Tuńczyk błękitnopłetwy 155 6,6 % Pałaszowate 123 5,2 % NL Śledź atlantycki ,1 % Ostrobok ,4 % Błękitek ,9 % Gładzica ,4 % Makrela ,1 % Krewetka (Crangon) ,3 %

27 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.1 Połowy 25 PL Szprot ,4 % Ostrobok ,2 % Śledź atlantycki ,1 % Dorsz atlantycki ,8 % Sardynka ,9 % Stornia ,1 % SK Karp ,7 % FI Śledź atlantycki ,8 % Szprot ,7 % PT Makrela ,4 % Sardynka ,3 % Ostrobok ,8 % Ośmiornice ,0 % Karmazyny ,5 % RO Mięczaki i bezkręgowce wodne ,3 % Sardela europejska 111 6,9 % SE Śledź atlantycki ,7 % Szprot ,9 % UK Makrela ,5 % Śledź atlantycki ,2 % Przegrzebek ,3 % Plamiak ,4 % Krab ,0 % SI Witlinek 57 24,6 % Sardynka 29 12,5 % Sardela europejska 21 9,1 % Ośmiornice 19 8,2 % Sola 15 6,5 %

28 26 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.2 Akwakultura 4.2 Akwakultura W wielu regionach europejskich akwakultura stanowi ważny obszar działalności. Odpowiada za ponad 20 % łącznej produkcji rybnej w UE i produkuje około 1,2 mln ton oraz 4 mld EUR pod względem wartości. W światowej produkcji akwakultury udział akwakultury UE to 1,25 % pod względem ilości i 3,4 % pod względem wartości. Pod względem ilości głównymi krajami będącymi producentami akwakultury są Hiszpania, Wielka Brytania, Francja, Grecja i Włochy. Uwaga: Nie dotyczy LU. Źródło: Dane Eurostatu, zintegrowane z danymi z Eumofa dla DE, DK i EL oraz odpowiadające im kwoty. Całkowita produkcja akwakultury według państw członkowskich (2013 r.) (wartość w tys. EUR w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) wartość % wartości ilość % ilości UK ,34 % ,78 % FR ,26 % ,54 % EL ,94 % ,00 % ES ,70 % ,68 % IT ,79 % ,63 % IE ,84 % ,82 % NL ,74 % ,85 % MT ,64 % ,75 % DK ,46 % ,62 % HR ,97 % ,13 % PL ,87 % ,58 % DE ,76 % ,92 % PT ,23 % ,65 % FI ,19 % ,10 % SE ,09 % ,10 % CZ ,88 % ,60 % CY ,73 % ,44 % HU ,64 % ,19 % BG ,57 % ,93 % RO ,51 % ,84 % AT ,41 % ,24 % LT ,21 % ,31 % SK ,08 % ,09 % SI ,07 % ,09 % LV ,04 % 644 0,05 % EE ,04 % 509 0,04 % BE 749 0,02 % 173 0,01 % UE ,00 % ,00 %

29 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.2 Akwakultura 27 Produkcja akwakultury w UE według typu produktu (2013 r.) (odsetek ilości całkowitej) 21,8 % 34,6 % Mięczaki i skorupiaki Ryby morskie (z uwzględnieniem pstrąga i łososia hodowanych w wodzie morskiej) Ryby słodkowodne (z uwzględnieniem pstrąga i łososia hodowanych w wodach słodkich) 43,6 % Całkowita produkcja akwakultury według innych głównych producentów (2013 r.) (wartość w tys. EUR, ilość w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) wartość % wartości ilość % ilości Chiny ,38 % ,80 % Indonezja ,69 % ,54 % Indie ,57 % ,69 % Chile ,79 % ,08 % Norwegia ,38 % ,28 % Wietnam ,96 % ,39 % UE ,38 % ,25 % Japonia ,87 % ,06 % Bangladesz ,80 % ,91 % Tajlandia ,01 % ,09 % Filipiny ,40 % ,44 % Egipt ,33 % ,13 % Korea Południowa ,18 % ,58 % Mjanma/ Birma ,09 % ,96 % Inne (*) ,18 % ,81 % Ogółem ,00 % ,00 % Źródło: Eurostat i Eumofa. (*) Dane szacunkowe FAO. Źródło: FAO dla państw spoza UE oraz Eurostat i Eumofa dla UE-28.

30 28 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.2 Akwakultura 10 głównych gatunków produkowanych w hodowlach w UE (2013 r.) (wartość w tys. EUR i jako odsetek całości) wartość % wartości Łosoś ,32 % Pstrąg ,98 % Dorada ,49 % Ostryga ,11 % Labraks ,93 % Małż ,26 % Tuńczyk błękitnopłetwy ,57 % Małże ,35 % Karp ,70 % Turbot ,67 % 10 głównych gatunków produkowanych w hodowlach w Unii Europejskiej (2013 r.) (poławiane ilości w tonach żywej wagi i jako odsetek całości) ilość % ilości Małż ,49 % Pstrąg ,14 % Łosoś ,26 % Dorada ,09 % Ostryga ,65 % Karp ,56 % Labraks ,40 % Małże ,48 % Tuńczyk błękitnopłetwy ,96 % Turbot ,77 % Źródło: Eurostat i Eumofa.

31 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.2 Akwakultura 29 Główne gatunki produkowane w hodowlach przez dane państwo członkowskie (2013 r.) (wartość w tys. EUR i jako odsetek całości ilość w tonach żywej wagi i jako odsetek ilości całkowitej) BE wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,0 % ,0 % BG wartość % wartości ilość % ilości Karp ,8 % ,7 % Pstrąg ,3 % ,3 % Małż ,6 % ,9 % EE wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,9 % ,4 % Karp 136 9,0 % 44 8,6 % IE wartość % wartości ilość % ilości Łosoś ,8 % ,7 % Ostryga ,9 % ,3 % Małż ,1 % ,9 % CZ wartość % wartości ilość % ilości Karp ,7 % ,4 % DK wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,7 % ,9 % DE wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,7 % ,8 % Karp ,6 % ,1 % Małż ,4 % ,6 % Uwaga: Nie dotyczy LU. Źródło: Dane Eurostatu, zintegrowane z danymi z Eumofa dla DE, DK i EL oraz odpowiadające im kwoty. EL wartość % valore ilość % ilości Dorada ,6 % ,4 % Labraks ,9 % ,4 % Małż ,1 % ,8 % ES wartość % wartości ilość % ilości Labraks ,6 % ,6 % Małż ,6 % ,6 % Dorada ,9 % ,4 % Pstrąg ,8 % ,0 % FR wartość % wartości ilość % ilości Ostryga ,1 % ,7 % Małż ,1 % ,0 % Pstrąg ,9 % ,9 %

32 30 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.2 Akwakultura HR wartość % wartości ilość % ilości Tuńczyk błękitnopłetwy ,1 % ,1 % Labraks ,2 % ,6 % Dorada ,5 % ,7 % Karp ,5 % ,0 % Małż ,5 % ,2 % LT wartość % wartości ilość % ilości Karp ,7 % ,7 % HU wartość % wartości ilość % ilości Karp ,7 % ,6 % Zębacz słodkowodny ,2 % ,7 % IT wartość % wartości ilość % ilości Małże ,5 % ,5 % Pstrąg ,5 % ,2 % Małż ,3 % ,6 % MT wartość % wartości ilość % ilości Tuńczyk błękitnopłetwy ,7 % ,5 % Dorada ,3 % ,1 % CY wartość % wartości ilość % ilości Dorada ,6 % ,05 % Labraks ,7 % ,62 % LV wartość % wartości ilość % ilości Karp ,1 % ,1 % Pstrąg 150 9,3 % 30 4,7 % NL wartość % wartości ilość % ilości Małż ,1 % ,6 % Węgorz ,3 % ,2 % Zębacz słodkowodny ,2 % ,7 % Ostryga ,4 % ,3 % AT wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,6 % ,1 % Karp ,2 % ,4 % Inne łososiowate ,7 % 182 6,2 %

33 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.2 Akwakultura 31 PL wartość % wartości ilość % ilości Karp ,9 % ,6 % Pstrąg ,4 % ,5 % SK wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,0 % ,0 % Karp ,3 % ,4 % PT wartość % wartości ilość % ilości Małże ,2 % ,1 % Turbot ,8 % ,2 % Dorada ,9 % ,3 % Labraks ,2 % 489 6,2 % Ostryga ,0 % ,4 % RO wartość % wartości ilość % ilości Karp ,8 % ,0 % Pstrąg ,6 % ,9 % SI wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,7 % ,7 % Labraks ,0 % 50 4,6 % Karp ,4 % ,3 % Małż 164 5,7 % ,2 % FI wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,7 % ,5 % Inne łososiowate ,0 % ,7 % SE wartość % wartości ilość % ilości Pstrąg ,1 % ,0 % Inne łososiowate ,3 % ,5 % Małż ,7 % ,7 % UK wartość % wartości ilość % ilości Łosoś ,2 % ,4 % Małż ,9 % ,1 % Pstrąg ,9 % ,3 %

34 32 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.3 Sektor przetwórstwa 4.3 Sektor przetwórstwa Pomimo wzrostu kosztów produkcji i niskiej marży zysku sektor przetwórstwa rybnego jest wciąż rentowny, przy całkowitym obrocie w wysokości prawie 28 mld EUR. Kraje o największej produkcji to Wielka Brytania, Francja, Hiszpania, Włochy i Niemcy. W wielu państwach posiadających silny przemysł przetwórczy sektor korzysta z outsourcingu zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz UE. Jednak w większości państw członkowskich UE inwestycje netto spadają, nawet w krajach takich, jak Dania czy Polska, które wciąż odnotowują zysk netto. Jedynie Niemcy i Hiszpania wciąż są inwestorami netto. Obrót (2012 r.) (w tys. EUR) UK FR ES IT DE DK PL PT BE NL IE SE LT FI EL LV EE HR SI RO MT CY BG Ogółem Uwaga: Brak danych dla AT, CZ, HU, LU i SK. Źródło: Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF), Sprawozdanie dotyczące wyników gospodarczych w sektorze przetwórstwa ryb w UE (STECF-14-21), Luksemburg, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, 2014 (Report EUR EN, JRC 93340).

35 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.4 Organizacja sektora Organizacja sektora Organizacje producentów (2015 r.) Rybacy i hodowcy z sektora akwakultury mogą połączyć siły w ramach organizacji producentów, aby ich produkcja była bardziej zrównoważona, a wprowadzanie produktów na rynek bardziej efektywne. Robią to poprzez ustanawianie planów produkcji i wprowadzania do obrotu. Organizacje producentów są głównymi podmiotami w sektorze rybołówstwa i akwakultury. W 2015 r. w 17 państwach członkowskich UE działało 219 organizacji producentów. Rybołówstwo Ogółem: 190 organizacji w 2015 r. Akwakultura Ogółem: 29 organizacji w 2015 r IE UK 1 NL BE 16 8 FR DK 13 1 DE 4 1 SE PL 2 9 EE 2 3 LV 3 LT RO IT Uwaga: Organizacje producentów nie funkcjonują w AT, BG, CY, CZ, FI, HR, HU, LU, MT, SI i SK. Źródło: państwa członkowskie. Dla Rumunii: Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 68 z r. 14 PT ES EL

36 34 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.4 Organizacja sektora Komitety doradcze Komitety doradcze są organizacjami zainteresowanych stron, w skład których wchodzą przedstawiciele sektora oraz innych grup interesów (60 40 % przydziału miejsc w zgromadzeniu ogólnym i w komitecie wykonawczym). Ich celem jest przedstawienie Komisji Europejskiej i państwom członkowskim zaleceń dotyczących kwestii związanych z rybołówstwem i akwakulturą. Komitety doradcze mogą również dostarczać informacji służących opracowaniu środków ochronnych, podczas gdy państwa członkowskie mają się z nimi konsultować w kontekście regionalizacji. Ponieważ służą one celowi leżącemu w ogólnym europejskim interesie, komitety doradcze otrzymują unijne wsparcie finansowe od Komisji Europejskiej na pokrycie części swoich kosztów operacyjnych. Oprócz siedmiu istniejących komitetów doradczych (Morze Bałtyckie, flota dalekomorska, Morze Śródziemne, Morze Północne, wody północno zachodnie, zasoby pelagiczne, wody południowo zachodnie) w nowej WPRyb ustanowiono cztery nowe komitety ds. Morza Czarnego, akwakultury, rynków i regionów najbardziej oddalonych. Działają już pierwsze trzy. Morze Bałtyckie Morze Czarne Flota dalekomorska (wody nienależące do UE na całym świecie) Morze Śródziemne Morze Północne Wody północno zachodnie Wody południowo zachodnie Regiony najbardziej oddalone Zasoby pelagiczne (błękitek, makrela, ostrobok, śledź, kaprosz) Wody UE

37 Gwadelupa Martynika 4 Produkcja w sektorze rybołówstwa i akwakultury 4.4 Organizacja sektora 35 Majotta Reunion Gujana Francuska

38 5 Handel zagraniczny UE jest światowym liderem w handlu produktami rybołówstwa i akwakultury pod względem wartości. Handel UE (przywóz i wywóz) wzrósł w ciągu ostatnich lat, osiągając w 2014 r. 45,9 mld EUR. Norwegia, Chiny, Ekwador i Maroko są głównymi dostawcami UE, natomiast Stany Zjednoczone, Norwegia, Szwajcaria i Chiny są głównymi klientami UE. UE jest importerem netto produktów rybołówstwa i akwakultury, głównie mrożonych i przetworzonych. Hiszpania, Szwecja, Wielka Brytania i Dania są głównymi importerami wśród państw członkowskich. Handel między państwami UE jest bardzo istotny i odgrywa zasadniczą rolę w unijnej wymianie handlowej w zakresie produktów rybołówstwa. Jego wartość jest porównywalna do wartości przywozu spoza UE, tj. 20,6 mld EUR w 2014 r. Główni eksporterzy do innych państw członkowskich UE to Szwecja, Dania, Holandia i Hiszpania. Główni importerzy to Francja, Niemcy, Włochy i Hiszpania. Jeśli unijne produkty akwakultury pozostaną na rynku europejskim, wywóz z UE będzie niemal całkowicie składał się z produktów z połowów. W latach unijny wywóz do państw trzecich wzrósł do 4,3 mld EUR. Hiszpania, Wielka Brytania, Dania i Holandia są wiodącymi państwami członkowskimi w zakresie wywozu do państw trzecich.

39 5 Handel zagraniczny 37 Handel produktami rybołówstwa i akwakultury między Unią Europejską a państwami trzecimi (2014 r.) (ilość w tonach i wartość w tys. EUR) Wymiana handlowa wewnątrz i poza UE (2014 r.) (wartość w mld EUR) Przywóz Wywóz tony wartość tony wartość Ryby pelagiczne Łososiowate Pozostałe ryby Skorupiaki Mięczaki Produkty wykorzystywane do celów nieżywnościowych Ogółem UE Przywóz spoza UE 21 Handel wewnątrzunijny 20,6 Wywóz poza UE 4,3 Źródło: Eurostat i Eumofa.

40

41 5 Handel zagraniczny 39 Handel produktami rybołówstwa i akwakultury między Unią Europejską a państwami trzecimi Główni klienci (2014 r.) (wartość w tys. EUR i jako odsetek całości) Norwegia 11 % Rosja 4 % Stany Zjednoczone 12 % UE-28 Maroko 2 % Szwajcaria 8 % Chiny 7 % Japonia 5 % (wartość w tys. EUR i jako odsetek całości) Stany Zjednoczone Norwegia Szwajcaria Chiny Nigeria Japonia Rosja Wietnam Egipt Maroko Brazylia Pozostałe państwa trzecie Ogółem Brazylia 2 % Egipt 3 % Nigeria 6 % Wietnam 4 % < 0,2 mld 0,2-0,4 mld > 0,4 mld

42 40 5 Handel zagraniczny Handel produktami rybołówstwa i akwakultury między Unią Europejską a państwami trzecimi (2014 r.) (wartość w tys. EUR i jako odsetek całości) Państwa członkowie będące największymi importerami z państw trzecich ES % SE % UK % DK % DE % FR % NL % IT % Inne państwa członkowskie % Ogółem UE % Państwa członkowie będące największymi eksporterami do państw trzecich ES % UK % DK % NL % DE % FR % IE % PT % Inne państwa członkowskie % Ogółem UE % Źródło: Eurostat i Eumofa.

43 5 Handel zagraniczny 41 Przywóz i wywóz produktów rybołówstwa i akwakultury handel zewnętrzny UE (2014 r.) (ilość w tonach i wartość w tys. EUR) Przywóz Wywóz tony wartość tony wartość BE BG CZ DK DE EE IE EL ES FR HR IT CY LV LT LU HU MT NL AT PL PT RO SI SK FI SE UK Ogółem UE

44 42 5 Handel zagraniczny Przywóz produktów rybołówstwa i akwakultury w podziale według głównych kategorii konserwacji handel zewnętrzny UE (2014 r.) (wartość w tys. EUR i jako odsetek całości) Wywóz produktów rybołówstwa i akwakultury w podziale według głównych kategorii konserwacji handel zewnętrzny UE (2014 r.) (wartość w tys. EUR i jako odsetek całości) 5 % 20 % 24 % 13 % 17 % 21 % 3 % 47 % 4 % 45 % Produkty świeże i schłodzone Produkty zamrożone Produkty wędzone, solone i suszone Przetwory i konserwy Niewyszczególnione Ogółem Produkty świeże i schłodzone Produkty zamrożone Produkty wędzone, solone i suszone Przetwory i konserwy Niewyszczególnione Ogółem Źródło: Eurostat i Eumofa.

45 5 Handel zagraniczny 43 Przywóz produktów rybołówstwa i akwakultury handel zewnętrzny UE (2014 r.) (wartość w tys. EUR) Ryby pelagiczne Łososiowate Pozostałe ryby ES IT FR UK DE NL PL BE Inne państwa członkowskie Totale UE SE DK DE UK FI FR NL PL Inne państwa członkowskie Totale UE NL UK ES DE DK FR SE IT Inne państwa członkowskie Totale UE Skorupiaki ES UK FR NL BE IT DK DE Inne państwa członkowskie Totale UE Mięczaki ES IT FR PT NL EL UK BE Inne państwa członkowskie Totale UE Produkty wykorzystywane do celów nieżywnościowych DK DE UK ES FR NL EL IT Inne państwa członkowskie Totale UE Źródło: Eurostat i Eumofa.

46 44 5 Handel zagraniczny Wywóz produktów rybołówstwa i akwakultury handel zewnętrzny UE (2014 r.) (wartość w tys. EUR) Ryby pelagiczne ES NL IE UK FR IT LV MT Inne państwa członkowskie Ogółem UE Łososiowate UK DK PL DE NL FR SE LT Inne państwa członkowskie Ogółem UE Pozostałe ryby ES DK FR NL PT DE IT UK Inne państwa członkowskie Ogółem UE Skorupiaki DK NL UK FR DE ES EE BE Inne państwa członkowskie Ogółem UE Mięczaki ES UK FR IE PT IT BG NL Inne państwa członkowskie Ogółem UE Produkty wykorzystywane do celów nieżywnościowych DK DE UK FR NL ES IE PT Inne państwa członkowskie Ogółem UE Źródło: Eurostat i Eumofa.

47 6 Spożycie Produkty rybołówstwa i akwakultury stanowią ważne źródło białka i są istotnym elementem zdrowej diety. Sprawdza się to szczególnie w przypadku przeciętnego Europejczyka, który spożywa 24,9 kg ryb lub owoców morza rocznie (o 6 kg więcej niż w pozostałych częściach świata). Spożycie to jednak bardzo się różni w poszczególnych państwach UE i wynosi od 5,3 kg na osobę na Węgrzech do 56,8 kg w Portugalii. Trzy czwarte ryb i owoców morza spożywanych w UE pochodzi z połowów dziko żyjących gatunków, natomiast pozostała jedna czwarta pochodzi z akwakultury. Najpopularniejszymi gatunkami są tuńczyk, łosoś i dorsz. Spożycie produktów rybołówstwa i akwakultury (2011 r.) (ilość żywej wagi (w kg na mieszkańca rocznie)) Źródło: FAO, Eurostat i Eumofa. PT 56,8 LT 43,4 ES 42,4 FI 35,6 FR 34,6 SE 31,0 MT 30,5 LU 29,1 LV 27,5 IT 25,4 BE 25,1 UE-28 24,9 NL 23,6 CY 23,3 DK 23,0 IE 22,3 HR 19,7 EL 19,6 UK 19,0 EE 14,7 DE 14,2 AT 13,3 PL 12,0 SI 11,2 CZ 9,5 SK 8,1 BG 6,6 RO 6,1 HU 5,3

48 46 6 Spożycie Spożycie produktów rybołówstwa i akwakultury w wielkich gospodarkach światowych (2011 r.) (ilość żywej wagi (w kg na mieszkańca rocznie)) Islandia 90,1 Japonia 53,7 Norwegia 53,4 Chiny 32,9 UE-28 24,9 Kanada 22,3 Rosja 22,3 Stany Zjednoczone 21,7 Średnia światowa 18,9 Brazylia 10,6 Indie 5,2 Główne gatunki spożywane w Unii Europejskiej (2012 r.) (ilość żywej wagi (w kg na mieszkańca rocznie)) Na mieszkańca (w kg) % dzikich % hodowlanych Tuńczyk (w puszce) 2, % 0 % Łosoś 1,97 7 % 93 % Dorsz atlantycki 1,96 98 % 2 % Rdzawiec 1, % 0 % Śledź atlantycki 1, % 0 % Małż 1,27 12 % 88 % Morszczuk europejski 0, % 0 % Panga 0,82 0 % 100 % Makrela 0, % 0 % Kałamarnica 0, % 0 % Garnela tropikalna 0,68 42 % 58 % Sardynka 0, % 0 % Przegrzebek 0,48 81 % 19 % Źródło: FAO, Eurostat i Eumofa. Źródło: Eumofa, Rynek rybny UE, wydanie z 2015 r.

49

50 48 6 Spożycie Bilans dostaw Dostawy na rynek UE pochodzą z własnej unijnej produkcji i przywozu, czyli ogółem 13,84 mln ton udostępnionych do spożycia przez ludzi w 2012 r. W tym samym roku widoczna konsumpcja, otrzymana poprzez odjęcie wywozu od tej liczby, wynosiła 11,97 mln ton. Bilans dostaw (2012 r.) (wielkości w mln ton ekwiwalentu masy w relacji pełnej) Produkcja UE (wyłącznie na użytek spożywczy) 5,31 Przywóz 8,53 Dostawa 13,84 Wywóz 1,87 Widoczne spożycie 11,97 Źródło: Eumofa.

51 6 Spożycie 49 Samowystarczalność Wskaźnik samowystarczalności UE, który jest stosunkiem produkcji własnej (połowy i akwakultura) do całkowitej widocznej konsumpcji, pozostawał na stabilnym poziomie około 45 % w latach Produkcja unijna obejmuje dwie trzecie konsumpcji dla gatunków pelagicznych i połowę dla mięczaków, ale jest bardziej zależna od zewnętrznych źródeł zaopatrzenia dla skorupiaków i łososiowatych. Wskaźnik samowystarczalności Unii Europejskiej (2012 r.) (procentowo według grup produktów) Ryby pelagiczne 74 % Mięczaki 50 % Pozostałe ryby Łososiowate 32 % 31 % Skorupiaki 21 % Źródło: Eumofa.

52 7 Wsparcie Unii Europejskiej Pięć europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych 1 wspiera ożywienie gospodarcze UE do 2020 r. Jeden z nich Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR) jest przeznaczony dla europejskich mórz i wybrzeży. Jego wynoszący 6,4 mld EUR budżet (z którego 5,7 mld EUR jest przydzielone państwom członkowskim i zarządzane przez nie w ramach zarządzania dzielonego) przeznaczony jest nie tylko na stworzenie podstaw dla nowej wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) oraz spowodowanie, by rybołówstwo i akwakultura stały się bardziej zrównoważone i przynosiły zyski. Ma także służyć dywersyfikacji lokalnych gospodarek w celu zrównoważonego rozwoju regionów morskich, rybołówstwa śródlądowego i obszarów akwakultury. EFMR wspiera inicjatywy mające na celu odbudowę stad ryb, stopniowe wyeliminowanie odrzutów, gromadzenie danych dotyczących rybołówstwa i ograniczenie wpływu człowieka na środowisko morskie. Wchodzi w to również kontrola i egzekwowanie, aby zapewnić właściwe przestrzeganie zasad. Fundusz wspiera również współpracę międzynarodową i integrację w sektorach morskich, takich jak planowanie przestrzenne i nadzór. EFMR ma następujące sześć głównych priorytetów Zrównoważone rybołówstwo (26,9 %): osiągnięcie równowagi pomiędzy zdolnością połowową ludzi a dostępnymi zasobami naturalnymi w celu prowadzenia bardziej selektywnych połowów i ograniczenia niezamierzonych połowów. Zrównoważona akwakultura (21 %): spowodowanie, by sektor odnosił większe sukcesy i był bardziej konkurencyjny poprzez położenie nacisku na jakość, zdrowie i bezpieczeństwo, jak i ekologiczne sposoby produkcji; a także zapewnienie konsumentom produktów wysokiej jakości, o wysokich wartościach odżywczych i godnych zaufania. Wdrażanie WPRyb (19,1 %): poprawa gromadzenia danych, wiedzy naukowej, kontroli i egzekwowania przepisów w dziedzinie rybołówstwa. Zatrudnienie i spójność terytorialna (9 %): pomoc przybrzeżnym i śródlądowym społecznościom zajmującym się połowami i akwakulturą w uzyskaniu większych zysków z ich produktów i w dywersyfikacji ich gospodarek na inne dziedziny związane z morzem, takie jak turystyka lub sprzedaż bezpośrednia. Wprowadzanie do obrotu i przetwarzanie (17,6 %): poprawa organizacji rynku, badań rynkowych oraz informowania konsumentów na temat największego rynku owoców morza na świecie. Wdrażanie zintegrowanej polityki morskiej (IMP) (1,2 %): pogłębianie wiedzy o morzu, lepsze planowanie działalności na morzu, wspieranie współpracy w zakresie nadzoru morskiego oraz zarządzania basenami morskimi zgodnie z indywidualnymi potrzebami. Pozostałe 5,1 % dotyczy pomocy technicznej, aby pomóc państwom członkowskim w realizacji powyższych priorytetów. 1 Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejski Fundusz Społeczny (EFS), Fundusz Spójności (FS), Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR).

53 7 Wsparcie Unii Europejskiej 51 Priorytety EFMR (w tys. EUR i jako odsetek całości) 26,9 % Zrównoważone rybołówstwo % Zrównoważona akwakultura Oprócz tych priorytetów EFMR nie narzuca sposobu wydatkowania każdej kwoty, lecz przyznaje część całkowitego budżetu każdemu z państw i pozostawia każdemu krajowemu organowi i każdej społeczności lokalnej wybór projektów i rozwiązań, które najlepiej sprawdzają się w ich gospodarce. 5,1 % Pomoc techniczna ,1 % Wdrażanie WPRyb % 1,2 % Wdrażanie IMP Zatrudnienie i spójność terytorialna ,6 % Wprowadzanie do obrotu i przetwarzanie

54 52 7 Wsparcie Unii Europejskiej Wkład z EFMR okres programowania na priorytet (w tys. EUR i jako odsetek całości) Zrównoważone rybołówstwo Zrównoważona akwakultura Wykonanie WPRyb Zatrudnienie i spójność terytorialna Wprowadzanie do obrotu i przetwarzanie Wykonanie IMP Pomoc techniczna Ogółem na państwo członkowskie % na państwo członkowskie BE ,73 % BG ,53 % CZ ,54 % DK ,62 % DE ,82 % EE ,76 % IE ,57 % EL ,76 % ES ,20 % FR ,23 % HR ,39 % IT ,34 % CY ,69 % LV ,43 % LT ,10 % HU ,68 % MT ,39 % NL ,77 % AT ,12 % PL ,24 % PT ,83 % RO ,93 % SI ,43 % SK ,27 % FI ,29 % SE ,09 % UK ,23 % Ogółem na priorytet ,00 % Uwaga: Nie dotyczy LU. Źródło: Programy operacyjne państw członkowskich.

55 Więcej informacji Strony internetowe Komisji Europejskiej Dyrekcja Generalna ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa: Wspólna polityka rybołówstwa: Europejski atlas mórz: Eumofa Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury Eumofa jest internetową wielojęzyczną bazą danych, która zawiera aktualne pełne dane dotyczące cen, wartości i wielkości produktów rybołówstwa i akwakultury w całej UE oraz informacje i analizy rynkowe. Eurostat, dane statystyczne dotyczące rybołówstwa: Stosowane w niniejszej publikacji kody państw członkowskich BE BG CZ DK DE EE IE EL ES FR HR IT CY LV Belgia Bułgaria Czechy Dania Niemcy Estonia Irlandia Grecja Hiszpania Francja Chorwacja Włochy Cypr Łotwa LT LU HU MT NL AT PL PT RO SI SK FI SE UK Litwa Luksemburg Węgry Malta Holandia Austria Polska Portugalia Rumunia Słowenia Słowacja Finlandia Szwecja Wielka Brytania

56