Kierunek i poziom studiów: FILOLOGIA POLSKA (I poziom), SZTUKA PISANIA (I poziom) Sylabus modułu: WSTĘP DO INTERPRETACJI TEKSTU LITERACKIEGO

Transkrypt

1 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Kierunek i poziom studiów: FILOLOGIA POLSKA (I poziom), SZTUKA PISANIA (I poziom) Sylabus modułu: WSTĘP DO INTERPRETACJI TEKSTU LITERACKIEGO 1. Informacje ogólne koordynator modułu dr hab. Maciej Tramer rok akademicki 2014/2015 semestr pierwszy (zimowy) forma studiów studia stacjonarne sposób ustalania oceny końcowej modułu Końcowa ocena w ramach danego kursu jest równoważna ocenie końcowej modułu informacje dodatkowe WYKAZ KURSÓW (do wyboru) kurs 1: poniedziałki, , s. 414 (prof. Marek Pytasz) kurs 2: poniedziałki, , s. 412 (dr Magdalena Piekara) kurs 3: wtorki, , s. 413 (prof. J. Piotrowiak) kurs 4: wtorki, , s. 115 (dr Grzegorz Olszański) kurs 5: wtorki, , s. 414 (dr Grzegorz Olszański) kurs 6: wtorki, , s. 412 (dr Michał Kłosiński) kurs 7: środy, , s. 414 (prof. Maciej Tramer) kurs 8: środy, , s. 412 (dr Miłosz Piotrowiak) kurs 9: środy, , s. 402 (dr Magdalena Kokoszka) kurs 10: środy, , s. 413 (prof. Aleksander Nawarecki) kurs 11: środy, , s. 206 (prof. Joanna Kisiel) kurs 12: środy, , s. 415 (prof. Danuta Opacka-Walasek) kurs 13: środy, , s. 421 (mgr Aleksandra Sowa-Zduńczyk) kurs 14: czwartki, , s. 115 (dr Piotr Bogalecki) kurs 15: piątki, , s. 414 (dr Magdalena Bąk)

2 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 2 KURS 1: PONIEDZIAŁKI, godz , s Opis i pracy prowadzący dr hab. prof. UŚ Marek PYTASZ treści informacje dodatkowe Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego. zajęcia w ch laboratoryjnych S. Sawicki: Uwagi o analizie utworu literackiego. W: Problemy teorii literatury. Red. H. Markiewicz T. 1; J. Sławiński: Analiza, interpretacja i wartościowanie dzieła literackiego. W: Tegoż: Próby teoretycznoliterackie; J. Sławiński: O problemach sztuki interpretacji. W: Tegoż: Dzieło Język Tradycja; E. Kuźma: Spór o wartość i zasadność interpretacji literackiej, Pamiętnik Literacki 1989, z.3; R. Nycz: Teoria interpretacji: problem pluralizmu, w: Tegoż: Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze. U. Eco, R. Rorty, J. Culler, Ch. Brooke-Rose: Interpretacja i nadinterpretacja. Tł. T. Bieroń; J.: Culler: Teoria literatury. Tł. M. Bassaj. Sztuka interpretacji. Red. H. Markiewicz; Liryka polska. Interpretacje, red. J. Prokop i J. Sławiński; L. Neuger: Ćwiczenia z wrażliwości; Panny z Wilka J. Iwaszkiewicza, red. I. Iwasiów, J. Madejski. Zależnie od problematyki szkicu będzie wskazana dodatkowa lektura. 3. Opis sposobów efektów kształcenia modułu dr hab. prof. UŚ Marek Pytasz Student winien nauczyć się implementacji tekstów teoretycznoliterackich na dzieło literackie oraz zdobyć rudymentarną zdolność odróżniania świadectwa pierwszej lektury od interpretacji. Celem jest także nabycia przekonania, że opis środ-

3 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 3 informacje dodatkowe ków stylistycznych nie jest analizą dzieła. Oczekiwane jest dogłębne zapoznanie się studentów z lekturami obowiązkowymi oraz lekturami indywidualnie wskazanymi podczas konsultacji. ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Termin złożenia szkicu wyznacza się na pierwsze zajęcia po przerwie świątecznej. Wymagana jest także minimum jedna konsultacja przed oddaniem pracy zaliczeniowej. dyżur: poniedziałek KURS 2: PONIEDZIAŁKI, godz , s Opis i pracy prowadzący dr Magdalena Piekara treści Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych Lista lektur jest zmienna, związana z zainteresowaniami grupy. M.in.: Adam Dziadek, Dwa Widoki Delft Adam Czerniawski i Adam Zagajewski [W tegoż:] Obrazy i wiersze; Roland Barthes: Przyjemność tekstu lub Fragmenty dyskursu miłosnego (wybrany tekst lub teksty), Analizy i interpretacje [w:] Poetyka (Genologia. Interpretacje), t. 3, pod red. D. Ulickiej, Warszawa 1997; Nowela, opowiadanie, gawęda. Interpretacje małych form narracyjnych. 3. Opis sposobów efektów kształcenia modułu

4 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 4 dr Magdalena Piekara Zaliczenie kolokwium z mitologii (rozumiem, że nie jest ono bezpośrednio związane z tematem, ale wymagana wiedza jest niezwykle istotna podczas z interpretacji tekstów), zaliczenie krótkiej pracy dotyczącej interpretacji tekstu literackiego. Kolokwium, praca, aktywność na zajęciach ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień [składanie prac pisemnych: dwa tygodnie przed zakończeniem semestru, kolokwium połowa listopada] KURS 3: wtorki, godz. 8:00 9:, s Opis i pracy prowadzący prof. UŚ dr hab. Jan Piotrowiak treści 1.Wstępne ustalenia na temat lektury tekstu literackiego- jej przebiegów, procedur, zakresów ( analiza, interpretacja, nadinterpretacja, niedointerpretacja) 2.Praktyki czytania tekstów poetyckich na materiale wierszy M. Białoszewskiego, H. Poświatowskiej, K. Miłobędzkiej, J. Bargielskiej 3. Praktyki lekturowe krótkich form narracyjnych : wybrane opowiadanie P. Huellego, Szafa - O. Tokarczuk 4.Miejsce interpretacji tekstu literackiego w praktyce lekturologicznej próba reasumpcji Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych 1. U. Eco et al: Interpretacja i nadinterpretacja. Kraków M.P. Markowski: Interpretacja i literatura. W zb.: Sporne i bezsporne problemy współczesnej wiedzy o literaturze, red. W. Bolecki et al., Warszawa 2002.

5 Uniwersytet Śląski w Katowicach str T. Eagleton: Jak czytać literaturę, przeł. Anna Kunicka, Warszawa 2014 (wybrane zagadnienia) 2. R. Barthes: Przyjemność tekstu, Przekł. A. Lewańska. Warszawa Teorie literatury XX wieku. Podręcznik, A. Burzyńska, M. P. Markowski, Kraków 2006[wybrane zagadnienia] 3. Opis sposobów efektów kształcenia modułu dr hab. prof. UŚ Jan Piotrowiak laboratoryjna Uczestnicy : rozumieją specyfikę i uwarunkowania lektury literaturoznawczej rozpoznają wstępnie różnorodne metody czytania, ich zakresy i formy znają podstawowe zasady analizy i interpretacji utworu poetyckiego oraz tekstu narracyjnego a/ aktywność na zajęciach, udział w dyskusji b/ przygotowanie do lektury c/ szkic interpretacyjny ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Termin składania prac: 13 stycznia 2015 KURS 4: wtorki, godz , s Opis i pracy Prowadzący dr Grzegorz Olszański Grupa treści Zajęcia mają na celu przedstawienie bazowej wiedzy na temat sztuki interpretacji i jej historii. Ponadto wśród zagadnień poruszanych na zajęciach pojawią się kwestie związane ze specyfiką lektury, problemami stylów odbioru i wartościowania (interpretacja i nadinterpretacja), a także wstępna prezentacja wybranych metod i technik interpretowania tekstów (hermeneutyka, psychoanaliza, etc). Istotnym elementem jest również re-lektura wybranych utworów literackich należących do kanonu lektur. Laboratorium wykład interaktywny, lektura i dyskusje wokół eseistyki i artykułów naukowych, ćwiczenie umiejętności interpretacji tekstów Kod

6 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 6 lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; przygotowanie i zaprezentowanie własnej interpretacji wybranego utworu literackiego, ew. test weryfikujący znajomość problemów omawianych na zajęciach zajęcia w ch laboratoryjnych, zajęcia raz w tygodniu, wtorki, godz , sala 115 (2 godz. lekcyjne) J. Sławiński: O problemach sztuki interpretacji. W: Tegoż: Dzieło. Język. Tradycja. Warszawa S. Sontag: Przeciw interpretacji. W: Taż: Przeciw interpretacji i inne eseje. Kraków D. Czaja: Krew i łzy. Interpretacja jako namiętność. W: Tegoż: Znaki szczególne. Kraków U. Eco i in.: Interpretacja i nadinterpretacja. Kraków 1996 (wybór). E. Pound: ABC czytania. W: Nowa Krytyka. Antologia. Warszawa M. Głowiński: Świadectwa i style odbioru. W: tegoż: Prace wybrane. T. 3: Dzieło wobec odbiorcy. Szkice z komunikacji literackiej. Kraków M. Nussbaum: Czytać, aby żyć. Teksty Drugie 2002, nr 1-2. S. Sontag: Pisanie jako czytanie. Gazeta Wyborcza 2004, nr 6. M. Proust: O czytaniu. Literatura na Świecie 1998, nr 1-2. Sztuka interpretacji. Red. H. Markiewicz. Wrocław 1971 (wybrane szkice). Sztuka interpretacji w ostatnim półwieczu. Red. H. Markiewicz, T. Walas. Kraków R. Nycz: Literatura: litery lektura. W: Tenże: Poetyka doświadczenia. Warszawa Opis sposobów efektów kształcenia modułu Nazwa Grupa Dr Grzegorz Olszański Studenci zapisani na zajęcia 1. Przygotowanie lekturowe i merytoryczne, aktywność w czasie. 2. Analiza i interpretacja wybranego dzieła literackiego 3. Bazowa wiedza na temat istanienia rozmaitych szkół i technik interpretacji Końcowa ocena kursu jest wypadkową oceny za aktywny udział w ćwiczeniach, prezentację przygotowanej wcześniej interpretacji utworu literackiego, ew. testu z zagadnień poruszanych na zajęciach. Do uzyskania pozytywnej oceny końcowej wymaga się wszystkich pozytywnych ocen składowych. Prezentowane interpretacje oceniane na bieżąco, ew. test dotyczący zagadnień związanych z lekturą testów odbędzie się na przedostatnich zajęciach w semestrze. Kod

7 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 7 KURS 5: wtorki, godz , s Opis i pracy Prowadzący dr Grzegorz Olszański Grupa treści Zajęcia mają na celu przedstawienie bazowej wiedzy na temat sztuki interpretacji i jej historii. Ponadto wśród zagadnień poruszanych na zajęciach pojawią się kwestie związane ze specyfiką lektury, problemami stylów odbioru i wartościowania (interpretacja i nadinterpretacja), a także wstępna prezentacja wybranych metod i technik interpretowania tekstów (hermeneutyka, psychoanaliza, etc). Istotnym elementem jest również re-lektura wybranych utworów literackich należących do kanonu lektur Laboratorium wykład interaktywny, lektura i dyskusje wokół eseistyki i artykułów naukowych, ćwiczenie umiejętności interpretacji tekstów lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; przygotowanie i zaprezentowanie własnej interpretacji wybranego utworu literackiego, ew. test weryfikujący znajomość problemów omawianych na zajęciach zajęcia w ch laboratoryjnych, zajęcia raz w tygodniu, wtorki, godz , sala 414 (2 godz. lekcyjne) J. Sławiński: O problemach sztuki interpretacji. W: Tegoż: Dzieło. Język. Tradycja. Warszawa S. Sontag: Przeciw interpretacji. W: Taż: Przeciw interpretacji i inne eseje. Kraków D. Czaja: Krew i łzy. Interpretacja jako namiętność. W: Tegoż: Znaki szczególne. Kraków U. Eco i in.: Interpretacja i nadinterpretacja. Kraków 1996 (wybór). E. Pound: ABC czytania. W: Nowa Krytyka. Antologia. Warszawa M. Głowiński: Świadectwa i style odbioru. W: tegoż: Prace wybrane. T. 3: Dzieło wobec odbiorcy. Szkice z komunikacji literackiej. Kraków Kod M. Nussbaum: Czytać, aby żyć. Teksty Drugie 2002, nr 1-2. S. Sontag: Pisanie jako czytanie. Gazeta Wyborcza 2004, nr 6. M. Proust: O czytaniu. Literatura na Świecie 1998, nr 1-2. Sztuka interpretacji. Red. H. Markiewicz. Wrocław 1971 (wybrane szkice). Sztuka interpretacji w ostatnim półwieczu. Red. H. Markiewicz, T. Walas. Kraków 2011.

8 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 8 R. Nycz: Literatura: litery lektura. W: Tenże: Poetyka doświadczenia. Warszawa Opis sposobów efektów kształcenia modułu Nazwa Grupa dr Grzegorz Olszański Studenci zapisani na zajęcia 1. Przygotowanie lekturowe i merytoryczne, aktywność w czasie. 2. Analiza i interpretacja wybranego dzieła literackiego 3. Bazowa wiedza na temat istnienia i specyfiki rozmaitych szkół oraz technik interpretacji Końcowa ocena kursu jest wypadkową oceny za aktywny udział w ćwiczeniach, prezentację przygotowanej wcześniej interpretacji utworu literackiego, ew. testu z zagadnień poruszanych na zajęciach. Do uzyskania pozytywnej oceny końcowej wymaga się wszystkich pozytywnych ocen składowych. Prezentowane interpretacje oceniane na bieżąco, ew. test dotyczący zagadnień związanych z lekturą testów odbędzie się na przedostatnich zajęciach w semestrze. KURS 6: wtorki, godz , s Opis i pracy prowadzący dr Michał Kłosiński treści Zajęcia będą poświęcone podstawowym problemom sztuki interpretacji takim jak: odmienność interpretacji literaturoznawczej w perspektywie nauk humanistycznych, różnorodność modeli wywodu analityczno-interpretacyjnego, interpretacja jako integralna części lektury literaturoznawczej. W trakcie omówione zostaną obowiązkowe lektury zadane przez prowadzącego: Janusza Sławińskiego, Rolanda Barthes a oraz Marii Janion, które reprezentują strukturalistyczne, poststrukturalistyczne i hermeneutyczne podejście do interpretacji. W ramach kursu rozważaniom poddane zostaną również teksty literackie wybrane w konsultacji ze mi. Studenci będą przygotowywać prace interpretacyjne na wybrany temat. Prace będą wykorzystane do napisania przez studentów recenzji - każdy student otrzyma pracę innego, na temat której będzie miał napisać krótką recenzję. Zarówno prace, jak i ich recenzje będą stanowić podstawę do omówienia pozytywnych i negatywnych punktów dotyczących sztuki pisania szkicu interpretacyjnego. Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania

9 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 9 literatury. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych J. Sławiński: Uwagi o interpretacji (literaturoznawczej), [w] tegoż: Próby teoretycznoliterackie, Warszawa Maria Janion: Sami sobie cudzy, [w] tejże: Niesamowita Słowiańszczyzna. Kraków Roland Barthes: Przyjemność tekstu, przeł. Adriana Lewańska. Warszawa Opis sposobów efektów kształcenia modułu informacje dodatkowe dr Michał Kłosiński Student posiada podstawową wiedzę na temat interpretacji tekstu literackiego: na temat teoretycznych i eseistycznych ujęć procesów lektury oraz interpretacji oraz potrafi zastosować ją w pracy nad własnym tekstem. Aktywność na zajęciach oraz ocena z pracy pisemnej ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Termin składania prac: na dwa spotkania przed zakończeniem semestru. Charakterystyka prac: prace pisemne nie przekraczające znaków (ok 10 stron znormalizowanego maszynopisu) oraz nie mniejsze niż 9000 znaków (ok 5 stron) poświęcone interpretacji wybranego tekstu literackiego lub zjawiska kulturowego (w perspektywie literaturoznawczej). - KURS 7: ŚRODY, godz , s Opis i pracy Kod

10 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 10 informacje dodatkowe prowadzący dr hab. Maciej Tramer maciej.tramer@us.edu.pl laboratoryjna; środy, godz , s. 414 treści Co to jest interpretacja? Hermeneutyka: sztuka i metoda; Lektura wybranych (zaproponowanych przez prowadzącego) wzorcowych interpretacji tekstów literackich; Lektura zaproponowanych wzorcowych interpretacji tekstów kultury; Lektura wybranych tekstów literackich oraz ustalonych wspólnie przez prowadzącego i studentów w trakcie ; lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia prak- Laboratorium lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, retyczne z aktywnym udziałem studentów, praca nad własnym szkicem interpretacyjnym. Lektura tekstów zadanych przez prowadzącego; przygotowanie dwóch krótkich esejów zawierających samodzielną interpretację tekstu literackiego (pierwszą pracę student przygotowuje najpóźniej w listopadzie, drugą pracę przygotowuje w styczniu na zamknięcie kursu). Zajęcia w ch laboratoryjnych. Liryka polska. Interpretacje. Red. J. Prokop i J. Sławiński. Gdańsk Nowela. Opowiadanie. Gawęda. Red. K. Bartoszyński, M. Jasińska-Wojtkowska, S. Sawicki. Warszawa H. G. Gadamer: Czy poeci umilkną? Przekł. M. Łukasiewicz. Bydgoszcz Kanonada. Interpretacje wierszy polskich ( ). Red. A. Nawarecki, D. Pawelec. Katowice S. Barańczak: Pomyślane przepaście. Osiem interpretacji. Katowice L. Neuger: Pomysły do interpretacji. Studia i szkice o literaturze polskiej. Kraków R. Barthes: Mitologie. Przekł. A. Dziadek. Warszawa 2000 (Tour de France jako epopeja; Władza i luz; Reklama i głębia...) Wokół tekstów kultury: literatura język teatr internet. Red. M. Januszkiewicz i T. Ratajczak. Zielona Góra E. Auerbach: Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu. Przekł. Z. Żabicki. Warszawa 1968 i nast. (Blizna Odyseusza; Świat w ustach Pantagruela...) D. Opacka-Walasek: Ideologiczny eastern Kijowskiego. W: Podsłuchane. Zapisane. Red. K. Uniłowski i C. K. Kęder. Katowice W. Panas: Pismo i rana. Szkice o problematyce żydowskiej w literaturze polskiej. Lublin A. Dziadek: Obrazy i wiersze. Z zagadnień interferencji sztuk w poezji współczesnej. Katowice Konsultacje: środy, godz lub w terminach uzgodnionych z prowadzącą zajęcia.

11 Uniwersytet Śląski w Katowicach str Opis sposobów efektów kształcenia modułu Nazwa dr hab. Maciej Tramer maciej.tramer@us.edu.pl laboratoryjna (logowana do 11 osób) Znajomość lektury podstawowej, opanowanie podstawowych umiejętności literaturoznawczych w zakresie sztuki interpretacji. Uzyskanie pozytywnej noty z pracy pisemnej; aktywny udział w dyskusji w trakcie świadczący o zapoznaniu się z lekturą, umiejętność samodzielnej lektury. Ocena ustalona zostanie na podstawie dwóch krótkich prac pisemnych (prace składane są: pierwsza do końca listopada 2014 r., druga: do końca stycznia 2015 r.). Stopień ustala się przede wszystkim na podstawie wyniku pracy późniejszej. Po zebraniu prac nauczyciel akademicki omawia wyniki prac razem ze mi i uzasadnia ocenę. W przypadku niezmieszczenia się w czasie przewidzianym na zajęcia dydaktyczne (np. po dokonaniu koniecznej poprawy lub korekt pracy pisemnej) nauczyciel akademicki omawia wyniki na indywidualnych spotkaniach konsultacyjnych podczas dyżuru. Kod KURS 8: środa, godz. 8:00 9:, s Opis i pracy prowadzący dr Miłosz Piotrowiak treści a. wstępne rozważania wokół lektury tekstu literackiego b. praktyki czytania tekstów poetyckich - wiersze m.in. Cz. Miłosza, Z. Herberta, J.K. Weintrauba c. praktyki lekturowe krótkich form narracyjnych : wybrane utwory J. Iwaszkiewicza, W. Gombrowicza Kod Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury.

12 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 12 lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych 1. U. Eco, i inni: Interpretacja i nadinterpretacja, Kraków E. Auerbach: Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu. Tłum. Z. Żabicki, Warszawa W. Grajewski: Jak czytać utwory fabularne?, Warszawa H. Bloom: Lęk przed wpływem. Teoria poezji. Tłum. A. Bielik-Robson, Kraków M. Głowiński: O intertekstualności [w:] tegoż, Poetyka i okolice, Warszawa Teorie literatury XX wieku. Podręcznik, A. Burzyńska, M. P. Markowski, Kraków 2006[wybrane zagadnienia] 3. Opis sposobów efektów kształcenia modułu Nazwa Grupa informacje dodatkowe dr Miłosz Piotrowiak Laboratoryjna Uczestnicy : - rozumieją specyfikę i uwarunkowania lektury literaturoznawczej - rozpoznają wstępnie różnorodne metody czytania, ich zakresy i formy - znają podstawowe zasady analizy i interpretacji utworu poetyckiego oraz tekstu narracyjnego a. aktywny udział w zajęciach b. przygotowanie tekstów zadanych w ramach ćwiczeń c. prezentacja na forum grupy ćwiczeniowej ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Termin składania prac: 13 stycznia 2015 Kod KURS 9: ŚRODY, godz , sala Opis i pracy Kod

13 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 13 prowadzący dr Magdalena Kokoszka (magdalena.kokoszka@op.pl) treści Na zajęciach student zapoznaje się ze specyfiką lektury literaturoznawczej. Celem kursu jest kształtowanie aktywnej i świadomej postawy czytelniczej, rozwijanie umiejętności pracy z tekstem literackim, a także krytycznej lektury artykułów literaturoznawczych, w tym opracowań analityczno-interpretacyjnych. Problematyka obejmuje następujące zagadnienia: 1) problem autonomii i granic literatury 2) strategie analityczne i interpretacyjne pytanie o normy poprawności; interpretacja a nadinterpretacja; 3) przegląd wybranych koncepcji dotyczących lektury i interpretacji dzieła (w ujęciu historycznym); 4) problem kanonu/kanonów we współczesnej kulturze literackiej; 5) lektura literaturoznawcza wobec odmiennych stylów odbioru dzieła; społeczne i kompetencyjne zróżnicowanie obiegów czytelniczych; 6) przydatność narzędzi literaturoznawczych do badania tekstów nieliterackich. Laboratorium lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, relektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów, praca nad własnym szkicem interpretacyjnym. Lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; przygotowanie szkicu interpretacyjnego, który podejmowałby dialog z wybranym, istniejącym już opracowaniem utworu (student wybiera spośród artykułów zgromadzonych w książkach wskazanych jako lektura uzupełniająca, zob. punkt 2). Zajęcia w ch laboratoryjnych. 1. Barthes Roland: Przyjemność tekstu. Przeł. Ariadna Lewańska. Warszawa 1997 (fragmenty) i Barthes Roland: Światło obrazu. Uwagi o fotografii. Przeł. Jacek Trznadel. Warszawa 1996 (fragmenty). 2. Eagleton Terry: Jak czytać literaturę. Przeł. Anna Kunicka. Warszawa 2014 (wybrany tekst). 3. Eco Umberto [i inni]: Interpretacja i nadinterpretacja. Przeł. Tomasz Bieroń. Kraków 1996 (2 wybrane teksty). 4. Fish Stanley: Jak rozpoznać wiersz, gdy się go widzi. Przeł. Adam Grzeliński. W: Tenże, Interpretacja, retoryka, polityka. Oprac. Andrzej Szahaj. Kraków 2002 i wyd. nast. 5. Fulińska Agnieszka: Dlaczego literatura popularna jest popularna? Teksty Drugie 2003, nr Markowski Michał Paweł: Występek: eseje o pisaniu i czytaniu. Warszawa 2001 (wybrany tekst). 7. Skrendo Andrzej: Kanon i lektura. W: Kanon i obrzeża. Red. Inga Iwasiów, Tatiana Czerska. Kraków Wokół rozumienia. Studia i szkice z hermeneutyki. Wybrał i oprac. Grzegorz Sowiński. Kraków 1993 (H.-G. Gadamer, Koło jako struktura rozumienia i wybrany tekst).

14 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 14 informacje dodatkowe 1. Kanonada. Interpretacje wierszy polskich ( ). Red. Aleksander Nawarecki, Dariusz Pawelec. Katowice Liryka polska. Interpretacje. Red. Jan Prokop, Janusz Sławiński. Kraków 1966 (i wyd. nast.). 3. Nowela opowiadanie gawęda. Interpretacje małych form narracyjnych. Red. Kazimierz Bartoszyński. Warszawa Konsultacje: środy, godz lub w terminach uzgodnionych z prowadzącą zajęcia. 3. Opis sposobów efektów kształcenia modułu Nazwa dr Magdalena Kokoszka (magdalena.kokoszka@op.pl) Wymagania merytoryczne określono szczegółowo, wskazując na treści oraz lekturę obowiązkową i uzupełniającą, przedstawioną w punkcie 2. Ocenie podlegać będą umiejętności praktyczne w zakresie prowadzenia dyskusji na temat dzieła literackiego i jego lektury, a także wiedza zdobyta na zajęciach i w trakcie samodzielnego studiowania wskazanych publikacji m.in. znajomość wybranych koncepcji dotyczących czytania i interpretacji tekstu, owocująca świadomością istnienia różnych uwarunkowań lektury literaturoznawczej. Jednym z warunków zaliczenia ćwiczeń jest także przygotowanie szkicu interpretacyjnego, który podejmowałby dialog z wybranym, istniejącym już opracowaniem danego dzieła (zob. lektura uzupełniająca, punkt 2). Ocenę ustala się na podstawie obecności, aktywnego udziału w zajęciach oraz stopnia przygotowania do dyskusji; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Tekst interpretacyjny należy złożyć nie później niż na przedostatnich zajęciach w semestrze zimowym. Kod KURS 10: środa, godz , s Opis i pracy prowadzący prof. dr hab. Aleksander Nawarecki treści Merytorycznym celem jest uświadomienie studentom istotnego związku między lekturą a interpretacją. Punkt wyjścia stanowi refleksja nad aktem czytania i aktywnością podmiotu czytającego (także somatyczną). Krytyka przesądu o bierności czytelnika. Rozumienie interpretacji jako kreatywnego efektu świadomej lektury.

15 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 15 Laboratorium - lektura tekstów eseistycznych dotyczących czytania i interpretacji. Ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów, praca nad własnym szkicem o umiejętności i sztuce interpretowania literatury. lektura tekstów poleconych przez prowadzącego zajęcia; przygotowanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych R.Barthes: Przyjemność tekstu. Warszawa 1997; M.Głowiński: Style odbioru. W idem: Prace wybrane.t.3: Dzieło wobec odbiorcy. Kraków 1998; K.Koziołek: Czytanie z innym. Katowice 2006; R.Koziołek: Daj dziecku nie czytać. Gazeta Wyborcza ; M.P.Markowski: Życie na miarę literatury. Kraków 2009, s J.Tomkowski: Biblioteka i świat. W idem: Wojna książek. Warszawa 2013, s Rozbiórka. Wiersze, rozmowy i portrety 26 poetów. Oprac. M.Rybak. Wrocław E.Pound: ABC czytania. W: Nowa Krytyka. Antologia. Red.H.Krzeczkowski. Warszawa 1983; M. Nussbaum: Czytać, aby żyć. Teksty Drugie 2002, nr 1-2; M.Proust, O czytaniu. W idem: Pamięć i styl. Kraków 200, s Opis sposobów efektów kształcenia modułu Nazwa prof. dr hab. Aleksander Nawarecki Grupa laboratoryjna - limit 11 osób Krótki szkic interpretacyjny powinien być pisany samodzielnie i wykorzystywać umiejętności wypracowane w toku ocena wynika z aktywności oraz przygotowania do ; ocena szkicu interpretacyjnego może wpłynąć na podniesienie oceny końcowej ; prace powinny zostać złożone do KURS 11: środy, godz , s. 206

16 Uniwersytet Śląski w Katowicach str Opis i pracy prowadzący dr hab. Joanna Kisiel treści Na zajęciach student zapoznaje się ze specyfiką lektury literaturoznawczej. Celem kursu jest kształtowanie aktywnej i świadomej postawy czytelniczej, rozwijanie umiejętności pracy z tekstem literackim, a także krytycznej lektury artykułów literaturoznawczych. Problematyka : 1) wstępne zagadnienia związane z lekturą tekstu, problematyzacja procesu lektury; 2) interpretacja utworów lirycznych, ćwiczenia z tekstem literackim (wybrane wiersze M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, J. Iwaszkiewicza, Cz. Miłosza i in.), krytyczna lektura wybranych opracowań analityczno-interpretacyjnych; 3) interpretacja utworów narracyjnych, praca z tekstem wybranych opowiadań J. Iwaszkiewicza (np. Panny z Wilka) i W. Gombrowicza (np. Zbrodnia z premedytacją); lektura szkiców interpretacyjnych, pokazujących różne możliwości lekturowe wybranych tekstów literackich; 4) kryteria poprawności interpretacji; interpretacja a nadinterpretacja; 5) przydatność narzędzi literaturoznawczych do badania tekstów nieliterackich (np. film, fotografia) Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów, praca nad własnym szkicem interpretacyjnym. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych 1. Barthes R.: Przyjemność tekstu. Przeł. A. Lewańska. Warszawa 1997 (wybrane fragmenty); 2. Eagleton T.: Jak czytać literaturę. Przeł. A. Kunicka. Warszawa 2014 (wybrane fragmenty); 3. Eco U. i in.: Interpretacja i nadinterpretacja. Przeł. T.Bieroń. Kraków 1996 (wybrane teksty); 4. Markowski M.P.: Występek. Eseje o pisaniu i czytaniu. Warszawa 2001 (wybrany tekst); 5. Markowski M.P.: Życie na miarę literatury. Eseje. Kraków 2009 (wybrany tekst); 1. Liryka polska. Interpretacje. Red. J. Prokop, J. Sławiński. Kraków 1966 (i wyd. nast.) 2. Nowela, opowiadanie, gawęda. Interpretacje małych form narracyjnych. Red. K. Bartoszyński. Warszawa 1979.

17 Uniwersytet Śląski w Katowicach str Opis sposobów efektów kształcenia modułu dr hab. Joanna Kisiel Logowanie w systemie USOS (limit 11 osób) Wymagania merytoryczne określono szczegółowo, wskazując na treści oraz lekturę obowiązkową i uzupełniającą, przedstawioną w punkcie 2. Ocenie podlegają umiejętności praktyczne w zakresie podstaw analizy i interpretacji tekstu lirycznego i narracyjnego oraz znajomość wybranych koncepcji lektury i interpretacji tekstu; wiedza zdobyta na zajęciach oraz w trakcie samodzielnej pracy ; aktywność na zajęciach oraz przygotowanie szkicu interpretacyjnego na zadany przez prowadzącego temat. Ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Termin składania prac: nie później niż na przedostatnich zajęciach w semestrze zimowym). KURS 12: ŚRODY, godz , s Opis i pracy prowadzący dr hab., prof. UŚ Danuta Opacka-Walasek treści Każde zajęcia skupione będą wokół analizy i interpretacji konkretnego utworu literackiego (wcześniej zaleconego do lektury wiersza lub opowiadania). Teksty teoretyczne i eseistyczne mają stanowić podstawę refleksji na temat możliwości, sposobów i horyzontów interpretacji, natomiast główny akcent zostanie położony na wykładnię utworu. Będą do niej zmierzać uczestnicy w dialogu moderowanym przez wykładowcę, nabywając, poszerzając i ćwicząc umiejętności analityczno-interpretacyjne oraz świadomość specyfiki literatury i profesjonalnego wypowiadania się na jej temat. Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury.

18 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 18 lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych Ireneusz Opacki, W sztambuchu Marii Wodzińskiej, [w:] I. Opacki, W środku niebokręga. Poezja romantycznych przełomów, Katowice 1995 lub [w:] Liryka polska. Interpretacje, pod red. J. Prokopa i J. Sławińskiego, Kraków 1971; Terry Eagleton, Jak czytać literaturę, przeł. A. Kunicka, Warszawa 2014 (rozdział: Początki) Ryszard Koziołek, Komiwojażer wiedzy o literaturze, [w:] R. Koziołek, Znakowanie trawy albo praktyki filologii, Katowice Janusz Sławiński, Analiza, interpretacja i wartościowanie dzieła literackiego, [w:] Próby teoretycznoliterackie, Warszawa 1992 lub [w:] Problemy metodologiczne współczesnego literaturoznawstwa, red. H. Markiewicz i J. Sławiński, Kraków Terry Eagleton, Jak czytać literaturę, przeł. A. Kunicka, Warszawa 2014 (rozdział: Interpretacja) 3. Opis sposobów efektów kształcenia modułu dr hab., prof. UŚ Danuta Opacka-Walasek Przygotowanie do według zaleceń prowadzącej lektura zadawanych tekstów, przyniesienie ich na zajęcia, udział w rozmowie na temat analizowanych utworów, umiejętność zreferowania (po zrealizowanej podczas ćwiczeń interpretacji) głównych tez i uzgodnień. Obecność na zajęciach, aktywność, szkic końcowy. Ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Termin składania pracy pisemnej: lub wcześniej. Charakter szkicu zostanie uzgodniony z grupą. Może to być krótka interpretacja wybranego utworu literatury polskiej (wcześniej zgłoszonego prowadzącej) lub omówionego na wspólnych zajęciach albo refleksja eseistyczna na temat interpretacji. KURS 13: ŚRODA, godz. 16:-18:00, s Opis i pracy

19 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 19 prowadzący mgr Aleksandra Sowa-Zduńczyk treści W czasie studenci wraz z prowadzącym będą uczyć się interpretacji zadanych uprzednio do lektury tekstów literackich, m.in.: Stanisława Barańczaka, Emily Dickinson, E.E. Cummingsa; zapoznają się z przykładami analizy i interpretacji zarówno literaturoznawczej, jak i popularnej. Poznają wybrane teksty dotyczące przedmiotu analiz literaturoznawczych oraz sposobów podejścia do zagadnienia interpretacji. Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych U. Eco: O paru funkcjach literatury. W: Tegoż: O literaturze. Warszawa S. Sontag: Przeciw interpretacji. W: Literatura na Świecie 1979, nr 9. J. Sławiński: O problemach sztuki interpretacji. W: Tegoż: Dzieło, język, tradycja. Warszawa R. Koziołek: Komiwojażer wiedzy literaturze. W: Tegoż: Znakowanie trawy albo Praktyki filologii. Katowice J. Dembińska-Pawelec: Z chirurgiczną precyzją. O wierszu Stanisława Barańczaka Powiedz, że wkrótce. W: Miniatura i mikrologia literacka. T. 1. Red. A. Nawarecki. Katowice Opis sposobów efektów kształcenia modułu mgr Aleksandra Sowa-Zduńczyk Aktywny udział w analizie i interpretacji tekstów w czasie oraz przyswojenie podstawowych informacji przekazanych na zajęciach. Przygotowanie do, przeczytanie zadanych tekstów i przyniesienie ich na zajęcia, praca pisemna ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień; termin składania prac: r. W szkicu student powinien wyrazić własne przemyślenia związane z interpreta-

20 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 20 cją tekstu literackiego. KURS 14: CZWARTKI, godz , s Opis i pracy prowadzący dr Piotr Bogalecki treści 1. Rozumienie interpretacja czytanie 2. Granice i pogranicza interpretacji 3. Specyfika interpretacji tekstu literackiego. Miejsce analizy i wartościowania 4. Przyjemność tekstu etyka czytania rola literatury 5. Metodologie interpretacyjne: wprowadzenie, charakterystyka, przykłady użyć 6. Interpretacja wybranych utworów prozatorskich (J. Cortazar, H. Melville, S. Mrożek, E. A. Poe, B. Prus) oraz poetyckich (S. Barańczak, J. Bargielska, T. Dąbrowski, B. Leśmian, W. Stevens) Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, re-lektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów, praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych A. Béguin, Spotkanie z książkami, przeł. J. Żurowska, w: Szkoła Genewska w krytyce. Antologia, red. M. Żurowski, Warszawa U. Eco i in.: Interpretacja i nadinterpretacja. Przeł. T. Bieroń. Kraków S. Fish: Jak rozpoznać wiersz, gdy się go widzi, w: tegoż, Interpretacja, retoryka, polityka, Kraków M. Głowiński: Świadectwa i style odbioru. W: tegoż: Prace wybrane. T. 3: Dzieło wobec odbiorcy. Szkice z komunikacji literackiej. Kraków W. Grajewski: Znak i człowiek, w: tegoż, Jak czytać utwory fabularne?, Warszawa Liryka polska. Interpretacje, red. J. Prokop, J. Sławiński, Gdańsk M.P. Markowski: Ekskurs o interpretacji, w: tegoż, Polska literatura nowoczesna. Leśmian Schulz Witkacy, Kraków J.H. Miller, O literaturze, przeł. K. Hoffmann, Poznań 2013, s M. Proust: O czytaniu. Przeł. M.P. Markowski. Literatura na Świecie 1998, nr 1-2. J. Sławiński: Analiza, interpretacja i wartościowanie dzieła literackiego, w: tegoż, Miejsce interpretacji, Gdańsk W. Szkłowski: Sztuka jako chwyt. przeł. R. Łużny [w:] Teoria badań literackich za granicą. Antologia t. II, cz. III, wyb. Stefania Skwarczyńska, Kraków Kod

21 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 21 adres strony www informacje dodatkowe D. Attridge: Czytanie i opowiadanie. W: tegoż: Jednostkowość literatury. Przeł. P. Mościcki. Kraków R. Barthes: Przyjemność tekstu. Przeł. A. Lewańska. Warszawa U. Eco: Poetyka dzieła otwartego, w: tegoż, Dzieło otwarte, Warszawa K. Kłosińska: Miniatury. Czytanie i pisanie kobiece. Katowice K. Koziołek: Czytanie z innym. Etyka. Lektura. Dydaktyka. Katowice R. Koziołek: Zapomniane radości. FA-art 1999, nr 3. Książki w Tygodniku 2010, nr 4-5. Dod. do Tygodnik Powszechny 2010, nr 20 (z 16 maja). M.P. Markowski: Życie na miarę literatury. Kraków M. Nussbaum: Czytać, aby żyć. Przeł. A. Bielik-Robson. Teksty Drugie 2002, nr 1-2. D. Nowacki: Zawód: czytelnik. Kraków E. Pound: ABC czytania. W: Nowa Krytyka. Antologia. Red. H. Krzeczkowski, Z. Łapiński. Warszawa A. Skrendo: Kanon i lektura. W zbiorze: Kanon i obrzeża. Red. I. Iwasiów, T. Czerska. Kraków D. Ugrešić: Czytanie wzbronione. Przeł. D.J. Cirlić. Izabelin S. Vincenz: O książkach i czytaniu. W: tegoż: Po stronie dialogu. Warszawa 1983, t. 1. Kontakt z prowadzącym: piotr.bogalecki@us.edu.pl Strona www Katedry Literatury Porównawczej: Dyżury w semestrze zimowym: środy , czwartki (pokój 503) 3. Opis sposobów efektów kształcenia modułu Nazwa dr Piotr Bogalecki i teoretycznych (w zakresie wiedzy wyniesionej ze szkoły średniej); formułowanie Samodzielne przeprowadzanie analizy i interpretacji czytanych tekstów literackich komunikatywnych opinii i przemyśleń w wypowiedziach ustnych i pisemnych Ocena za aktywność i przygotowanie do 66%, ocena na esej 33% informacje dodatkowe Ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień. Prace pisemne krótkie eseje (4-5 stron), stanowiące odpowiedź na pytanie przedstawione po 3. zajęciach należy złożyć na pierwszych zajęciach styczniowych Kod KURS 15: PIĄTKI, godz , s Opis i pracy

22 Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 22 prowadzący treści dr Magdalena Bąk Przegląd stanowisk teoretycznych na temat czytania i interpretacji tekstów literackich; specyfika interpretacji historycznoliterackiej; normy poprawności interpretacyjnej (nadinterpretacja, nie(do)interpretacja); dobór kontekstów interpretacyjnych; etyka lektury; kanon lekturowy w kulturze współczesnej; parodia, pastisz, stylizacja; elementy przekładu intersemiotycznego; interpretacja tekstów użytkowych. Laboratorium - lektura seminaryjna eseistyki na temat czytania i interpretacji, relektura tekstów literackich należących do szkolnego kanonu lektur, ćwiczenia praktyczne z aktywnym udziałem studentów (np. głośna lektura tekstów z podziałem na role lub z akcentacją i gestykulacją właściwą stylistyce danego tekstu), praca nad własnym szkicem na temat czytania literatury. lektura tekstów zadanych przez nauczyciela akademickiego; napisanie krótkiego szkicu dotyczącego problemu zadanego przez prowadzącego zajęcia w ch laboratoryjnych 1. R. Barthes: Przyjemność tekstu. Przeł. A. Lewańska. Warszawa U. Eco: Interpretacja i nadinterpretacja. Przeł. T. Bieroń. Kraków S. Fish: Czy na tych ćwiczeniach jest tekst? W: Tegoż: Interpretacja, retoryka, polityka. Tłum. K. Abriszewski. Kraków M. Głowiński: Świadectwa i style odbioru. W: Tegoż: Prace wybrane. T. 3: Dzieło wobec odbiorcy. Szkice z komunikacji literackiej. Kraków K. Koziołek: Ziemia niczyja. Zwroty badawcze w literaturoznawstwie i ich konsekwencje dla nauczania literatury. Postscriptum Polonistyczne 2012, nr 2 (10). 6. R. Koziołek: Zapomniane radości. FA-art 1999, nr M. Nussbaum: Czytać, aby żyć. Przeł. A. Bielik-Robson. Teksty Drugie 2002, nr I. Opacki: Dwa przypomnienia. Mickiewicz i Karpiński. W: Tegoż: Mówione wierszem. Katowice A. Skrendo: Kanon i lektura. W: Kanon i obrzeża. Red. I. Iwasiów, T. Czerska. Kraków J. Sławiński: O problemach sztuki interpretacji. W: Tegoż: Prace wybrane. Tom 2: Dzieło, język, tradycja. Kraków D. Attridge: Czytanie i opowiadanie. W: Tegoż: Jednostkowość literatury. Przeł. P. Mościcki. Kraków R. Barthes: S/Z. Przeł. M. P. Markowski, W. Gołębiewska. Wstęp M. P. Markowski. Warszawa K. Kłosińska: Miniatury. Czytanie i pisanie kobiece. Katowice K. Koziołek: Czytanie z innym. Etyka. Lektura. Dydaktyka. Katowice M.P. Markowski: Życie na miarę literatury. Kraków D. Nowacki: Zawód: czytelnik. Kraków 1999.

23 Uniwersytet Śląski w Katowicach str E. Pound: ABC czytania. Przeł. K. Biskupski. W: Nowa Krytyka. Antologia. Red. H. Krzeczkowski, Z. Łapiński. Warszawa M. Proust: O czytaniu. Przeł. M.P. Markowski. Literatura na Świecie 1998, nr A. Tate: Mucha w powietrzu. Przeł. J. Piasecka. W: Nowa Krytyka. Antologia. Red. H. Krzeczkowski, Z. Łapiński. Warszawa S. Vincenz: O książkach i czytaniu. W: IDEM: Po stronie dialogu. Tom 1. Warszawa Opis sposobów efektów kształcenia modułu dr Magdalena Bąk Znajomość tekstów z listy lektur, orientacja w poruszanych w nich zagadnieniach; opanowanie podstawowych umiejętności interpretacyjnych. Ocena bardzo dobra student aktywnie uczestniczy we wszystkich zajęciach, dowodząc swojej gruntownej orientacji w tematyce tekstów zadawanych do samodzielnego przeczytania i omawianych na zajęciach, opanował najważniejsze zasady sztuki interpretacji; Ocena dobra - student aktywnie uczestniczy w większości, dowodząc swojej dobrej orientacji w tematyce tekstów zadawanych do samodzielnego przeczytania i omawianych na zajęciach, opanował najważniejsze zasady sztuki interpretacji; Ocena dostateczna - student rzadko aktywnie uczestniczy w zajęciach, posiada jedynie powierzchowną orientację w tematyce tekstów zadawanych do samodzielnego przeczytania i omawianych na zajęciach, opanował podstawowe zasady sztuki interpretacji; Ocena niedostateczna student nie uczestniczy aktywnie w zajęciach, nie orientuje się w tematyce tekstów zadawanych do samodzielnego przeczytania i omawianych na zajęciach, nie opanował zasad sztuki interpretacji; ocena na podstawie aktywności oraz stopnia przygotowania do ; ocena szkicu może wpłynąć na podniesienie (lub obniżenie) oceny końcowej o stopień [termin składania prac: 9 stycznia 2015]