Metody i formy pracy: metoda problemowa, praca w grupie, praca z tekstem, praca samodzielna, burza mózgów.

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Metody i formy pracy: metoda problemowa, praca w grupie, praca z tekstem, praca samodzielna, burza mózgów."

Elżbieta Kubicka
7 lat temu
Przeglądów:

1 Temat lekcji: Świat wymyślony na próbę w wierszu W. Szymborskiej pt. Obmyślam świat. Cele lekcji: cel główny: uczeń potrafi odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób poetka kreuje świat alternatywny i jaką nadaje mu funkcję; cele operacyjne: uczeń: - potrafi przeczytać ze zrozumieniem fragment przemówienia noblowskiego wygłoszonego przez Szymborską; - zna treść wiersza Obmyślam świat; - tworzy synonimy do wyrazu obmyślam; - określa, z jakich rozdziałów składa się księga świata w wydaniu drugim; - ocenia, czym różnią się te rozdziały od wydania pierwszego, które człowiek zna z bezpośredniego doświadczenia; - objaśnia, czy drugie wydanie świata w wersji poetki stanowi uzupełnienie czy redukcję cech świata w wydaniu pierwszym; - wyjaśnia, jak spojrzenie poetki pozwala kochać, żyć i umierać; - rozumie pojęcie autoironia; - wskazuje środki stylistyczne; - czyta ze zrozumieniem tekst Balbusa i odpowiada na pytania dotyczące treści; - sporządza notatkę z lekcji; - potrafi wyrazić swoją opinię; - potrafi współdziałać z innymi; - jest wrażliwy na piękno i dobro. Metody i formy pracy: metoda problemowa, praca w grupie, praca z tekstem, praca samodzielna, burza mózgów. Środki dydaktyczne: tekst wiersza, fragment tekstu przemówienia noblowskiego, pytania do tekstu, tabela do uzupełnienia, wnioski, wizualizer. Przebieg lekcji: 1. Czynności organizacyjne. 2. Wprowadzenie. 3. Odczytanie fragmentu przemówienia noblowskiego i odpowiedź na pytania do tekstu w załączeniu. 4. Określenie celu lekcji. 5. Podanie tematu lekcji. 6. Wypisanie synonimów do słowa obmyślam. 7. Odczytanie wiersza (głośne i ciche) i praca z tekstem: a) pierwsze wrażenia po przeczytaniu wiersza; b) określenie podmiotu mówiącego; c) nazwanie świata, który tworzy poetka; d) wskazanie, z jakich części składa się poprawione wydanie świata;

fragment przemówienia noblowskiego wygłoszonego przez Szymborską; - zna treść wiersza Obmyślam świat; - tworzy synonimy do wyrazu obmyślam; - określa, z jakich rozdziałów składa się księga świata w

2 e) uzupełnianie tabeli - ustalenie, czym różnią się rozdziały stworzone przez poetkę od wydania pierwszego, które jest znane z bezpośredniego doświadczenia w załączeniu; f) próba oceny poprawek, które do świata wnosi osoba mówiąca w wierszu; g) ustalenie, czy drugie wydanie świata w wersji poetki stanowi uzupełnienie, czy redukcję cech świata w wydaniu pierwszym? h) wskazanie, dlaczego spojrzenie poetki pomaga kochać, żyć i umierać? i) nazwanie świata, który tworzy poetka; j) określenie stosunku podmiotu mówiącego do obmyślonego przez niego świata? 8. Zebranie wniosków w załączeniu. 9. Praca samodzielna dokończ zdanie: Według mnie idealny świat to Zadanie pracy domowej: a) wypisz środki stylistyczne z wiersza; b) dla chętnych przeczytaj tekst Stanisława Balbusa Poetycki warsztat Szymborskiej i odpowiedz na pytania. 11. Ocena pracy uczniów. Źródło: Matusiak Barbara, Przeszłośc to dziś. Scenariusze lekcji, Warszawa: Wydawnictwo STENTOR, Załączniki: Świat, cokolwiek byśmy o nim pomyśleli zatrwożeni jego ogromem i własną wobec niego bezsilnością, rozgoryczeni jego obojętnością na poszczególne cierpienia ludzi, zwierząt, a może i roślin, bo skąd pewność, że rośliny są od cierpień wolne; cokolwiek byśmy pomyśleli o jego przestrzeniach przeszywanych promieniowaniem gwiazd, gwiazd, wokół których zaczęto już odkrywać jakieś planety, już martwe? Jeszcze martwe? nie wiadomo, cokolwiek byśmy pomyśleli o tym bezmiernym teatrze, na który mamy wprawdzie bilet wstępu, ale ważność tego biletu jest śmiesznie krótka, ograniczona dwiema stanowczymi datami, cokolwiek jeszcze pomyślelibyśmy o tym świecie jest on zadziwiający. Ale w określeniu zadziwiający kryje się pewna logiczna pułapka, zadziwia nas przecież to, co odbiega od jakiejś znanej i powszechnie uznanej normy, od jakiejś oczywistości, do której jesteśmy przyzwyczajeni. Otóż takiego oczywistego świata nie ma wcale. Nasze zadziwienie jest samoistne i nie wynika z żadnych z czymkolwiek porównań. Zgoda, w mowie potocznej, która nie zastanawia się nad każdym słowem, wszyscy używamy określeń: zwykły świat, zwykłe życie, zwykła kolej rzeczy... jednak w języku poezji, gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest. Żaden kamień i żadna nad nim chmura. Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko żadne niczyje na tym świecie istnienie. Wisława Szymborska, Poeta i świat.

h) wskazanie, dlaczego spojrzenie poetki pomaga kochać, żyć i umierać? i) nazwanie świata, który tworzy poetka; j) określenie stosunku podmiotu mówiącego do obmyślonego przez niego świata? 8.

3 Pytania do tekstu: 1. Jakie cechy świata wyszczególnia poetka? Która z nich jest dla niej najistotniejsza? 2. Jak Szymborska przedstawia relację pomiędzy światem a człowiekiem? 3. Dlaczego, jej zdaniem, w określeniu zadziwiający kryje się logiczna pułapka? 4. Jak myślicie, czy taki świat satysfakcjonuje poetkę? Uzasadnijcie odpowiedź.

Jak Szymborska przedstawia relację pomiędzy światem a człowiekiem? 3.

4 Rozdziały poprawionego wydania księgi świata Mowa Zwierząt i Roślin Czas Wydanie pierwsze znane z bezpośredniego doświadczenia Zwierzęta i rośliny nie porozumiewają się słowami, nie tworzą sztuki, nie istnieje słownik pomagający w słownym kontakcie ze światem zwierząt i roślin. Przemijanie czasu dotyczy wszystkich ludzi. Każdego czeka starość, Wydanie drugie poprawione i jego ocena Cierpienie Cierpienie deformuje ludzkie ciało, sprawia ból, człowiek boi się, nie chce cierpieć. Cierpienie Śmierć Śmierć jest okrutna, bolesna, nieuchronna. Człowiek się jej boi.

Przemijanie czasu dotyczy wszystkich ludzi.

5 Wnioski: Poetka próbuje obmyślać świat od nowa, aby zrozumieć już istniejący. Stara się skorygować niedociągnięcia, koncentruje się na uzupełnianiu, redukuje zło. Jej spojrzenie pomaga kochać, żyć i umierać, bo uczy dostrzegać piękno świata natury, czerpać siłę z miłości, akceptować to, co nieuchronne. W zwrotach typu: idiotom na śmiech, łysym na grzebień ujawnia się autoironia podmiotu mówiącego.

Jej spojrzenie pomaga kochać, żyć i umierać, bo uczy dostrzegać piękno świata natury, czerpać siłę

Podobne dokumenty

WOJEWÓDZKI KONKURS Z JĘZYKA POLSKIEGO

Pieczęć Kod ucznia Wypełnić po rozkodowaniu pracy! (imię i nazwisko) Razem pkt. WOJEWÓDZKI KONKURS Z JĘZYKA POLSKIEGO DLA GIMNAZJALISTÓW WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO - MAZURSKIEGO Drogi Uczniu! ETAP SZKOLNY Witaj