Spotkanie Młodych Polonistów

Transkrypt

1 Spotkanie Młodych Polonistów Zbiór prac wygłoszonych na pierwszej konferencji niemieckopolskiej studentów polonistyki w Opolu r. Beiträge zum ersten deutsch-polnischen studentischen Polonistentreffen in Oppeln (Opole) vom Publikacja wydana przez Samorząd Studencki Instytutu Slawistyki Uniwersytetu Poczdamskiego. Pod redakcją Adriana Fiedlera. Poczdam, listopad 2003 r.

2 Bibliografische Information der Deutschen Bibliothek Die Deutsche Bibliothek verzeichnet diese Publikation in der Deutschen Nationalbibliografie; detaillierte bibliografische Daten sind im Internet über abrufbar. Informacja bibliograficzna Biblioteki Niemieckiej Niniejsza publikacja została zarejestrowana przez Bibliotekę Niemiecką w Niemieckiej Bibliografii Narodowej; dalsze informacje bibliograficzne znajdują się w Internecie pod adresem: Universität Potsdam, 2003 Herausgeber: Redaktion: Wydano przez: Pod redakcją: Druck / Druk: Vertrieb / Dystrybucja: ISBN Der Fachschaftsrat Slavistik der Universität Potsdam Adrian Fiedler Samorząd Studencki Instytutu Slawistyki Uniwersytetu Poczdamskiego Adriana Fiedlera copy print Kopie und Druck GmbH, Ernst-Reuter-Platz 3-5, D Berlin Universitätsverlag Potsdam Postfach D Potsdam Telefon: +49 (0) / Fax: ubpub@rz.uni-potsdam.de Dieses Manuskript ist urheberrechtlich geschützt. Es darf ohne vorherige Genehmigung der Autoren / Herausgeber nicht vervielfältigt werden. Wszelkie prawa autorskie zastrzeżone. Powielanie publikacji tylko za zgodą autorów / wydawcy. Diese Publikation wurde finanziert aus Mitteln des Deutschen Akademischen Austausch Dienstes (DAAD) und des Fachschaftsrats Slavistik der Universität Potsdam. Publikacja wydana z pomocą finansową Niemieckiej Centrali Wymiany Akademickiej (DAAD) i Samorządu Studenckiego Instytutu Slawistyki Uniwersytetu Poczdamskiego.

3 Liczebniki w języku polskim i chorwackim (i serbskim 1 ) pod względem kategorii żywotności Adrian Fiedler, Poczdam 1. Wprowadzenie Niniejsza praca powstała w oparciu o referat wygłoszony w ramach seminarium prowadzonego przez prof. P. Kostę na Uniwersytecie Poczdamskim na temat Kategorii żywotności w językach słowiańskich. W ramach tego seminarium badałem kategorię żywotności porównawczo w językach chorwackim/serbskim i polskim. W tej pracy chciałbym zbadać system liczebnikowy w tych językach z naciskiem na rzeczowniki odliczebnikowe, liczebniki zbiorowe i główne pod względem kategorii żywotności, bo wydaje mi szczególnie interesujący. System liczebnikowy w językach słowiańskich jest bardzo rozwinięty i zróżnicowany zwłaszcza z powodu rozróżnienia rzeczowników nie tylko ze względu na rodzaje (męski, żeński i nijaki) ale także na opozycję żywotne vs. nieżywotne. Zwłaszcza uczący się tych języków, jako obcych, często określają system liczebnikowy jako najgorszą rzecz. Posługujący się tymi językami jako ojczystymi widocznie nie mają takich problemów z liczebnikami. Jednak użycie języka ulega zmianom. To dotyczy również systemu liczebnikowego, przypominam przykładowo zanikanie dualizmu w języku polskim do 17. wieku 2. Chciałbym udowodnić w tej pracy, że są tendencje w danych językach do uproszczania systemu liczebnikowego. 1.1 Pojęcie żywotność W gramatyce pojęcie żywotność jest dwojakie: Pojęcie ścisłe odnosi się do języka polskiego (i innych języków słowiańskich) i określa kategorię żywotności jako podkategorię rodzaju męskiego. Cechą żywotności jest używanie formy dopełniacza w bierniku w rodzaju męskim (np. widzę tego psa) a nieżywotności używanie formy mianownika (np. widzę ten stół). W języku polskim dzieli się żywotność dodatkowo na męskoosobowość (forma 1 Nie rozróżniam w tej pracy języka serbskiego od chorwackiego. Wszystkie przykłady są na podstawie języka chorwackiego ale reprezentują również język serbski. Ewentualne różnice w języku serbskim zostaną przeze mnie zaznaczone. 2 zob. KLEMENSIEWICZ 1999, s

4 ADRIAN FIEDLER dopełniacza w bierniku w liczbie pojedynczej i mnogiej, np. widzę tego studenta, widzę tych studentów) i męskożywotność (forma dopełniacza w bierniku w liczbie pojedynczej a forma mianownika w bierniku w liczbie mnogiej, np. widze tego psa, widze te psy). Razem z nieżywotną podkategorią męskiego rodzaju (tzw. męskorzeczową), rodzajem żeńskim i rodzajem nijakim mówi się o pięciu klasach rodzajowych w języku polskim 3. Podobnie rozumiane jest pojęcie żywotność (hr./sr. kategorija živosti ) dot. języków chorwackiego/serbskiego 4. Kategoria żywotności w odniesieniu do języków chorwackiego/serbskiego jednakże nie dzieli się na męskoosobową i męskożywotną (nieosobową), ponieważ istnieje prawdziwa forma biernika w liczbie mnogiej, która nie jest identyczna ani z formą mianownika ani z formą dopełniacza. Mamy do czynienia z opozycją tylko w liczbie pojedynczej dot. rodzaju męskiego żywotne (np. vidim studenta, psa) vs. nieżywotne (np. vidim stol/sto). Pojęcie szersze określa kategorię żywotności (ang. animacy ) jako kategorię gramatyczną, w której jednostki gramatyczne są klasyfikowane według kryterium żywotne vs. nieżywotne. Przez takie rozumienie pojęcia można określić rożne zjawiska gramatyczne, żywotność w tym sensie znajdziemy w wielu językach, ale może się ona odnosić do różnych fenomenów 5. Ja używam tego pojęcia, aby pokazać jaką rolę odgrywa żywotność w kontekście używania liczebników. 2. Klasyfikacja liczebników Zanim zajmę się użyciem liczebników, chciałbym dokonać przeglądu ich gamy. Ze względu na znaczenie dzielimy 6 liczebniki na liczebniki główne (np. pl.: dwaj, dwa, dwie, trzy; hr./sr 7.: dva, dvije/dve, tri), liczebniki zbiorowe (np. pl.: dwoje, troje, pięcioro; hr./sr.: dvoje, troje, petoro), 3 zob. GRZEGORCZYKOWA 1999, s Die grammatische Belebtheit vs. Unbelebtheit wird morphologisch dadurch gekennzeichnet, dass der Akkusativ Singular der maskulinen Substantive unterschiedliche Formen aufweist (...).Die Belebtheit wird markiert durch den Zusammenfall des Akkusativs mit dem Genitiv, die Unbelebtheit hingegen durch eine Akkusativform, die mit der Form des Nominativ Singular identisch ist. KUNZMANN-MÜLLER 2002, s We argue that the reason why animacy is of linguistic relevance is because essentially the same kinds of conceptual distinction are found to be of structural relevance across a wide range of languages. Moreover, since animacy seems to play a prominent role of different origins and types, the gramaticalization of this category in one or another way is to be expected from the point of view of the theory of the natural languages. KOSTA 2002, s.2. 6 wg URBAŃCZYKA 1994, s pl. = polski; hr./sr.= chorwacki/serbski. Jeżeli rożni się w danym przypadku serbski od chorwackiego, to pierwszy przykład będzie w języku chorwackim, drugi w języku serbskim. 56

5 Liczebniki w języku polskim i chorwackim (i serbskim) liczebniki porządkowe (np. pl.: drugi, trzeci; hr./sr.: drugi, treći), liczebniki ułamkowe (np. pl.: jedna trzecia; hr./sr.: trećina), liczebniki wielokrotne i wielorakie (np. pl.: dwukrotny, dwojaki; hr./sr.: dvostruk, dvojak). Oprócz tych wyżej wymienionych wliczam jeszcze do grupy liczebników rzeczowniki odliczebnikowe (np. pl.: dwójka, trójka; hr./sr.: dvojica, trojica), przymiotniki odliczebnikowe (tylko dot. języków hr./sr., np. dvoji, troji), ponieważ spełniają one również właściwą funkcję liczebnika. W tej pracy rozważę tylko te liczebniki, które ze względu na ich gramatyczne zachowanie są liczebnikami w rozumieniu części mowy. są to liczebniki główne, liczebniki zbiorowe, rzeczowniki odliczebnikowe. Przymiotniki odliczebnikowe też należą do tej grupy, ale występują bardzo rzadko w pisowni języków chorwackiego/serbskiego, przy czym nie nadają się do rozważenia porównawczo. Inne wyżej wymienione liczebniki można przyporządkować innym częściom mowy (np. przymiotnikom). 3. Podział grup rzeczowników ze względu na wpływ na użytkowanie liczebników Do analizy semantycznej zgody rzeczowników z liczebnikami potrzebny jest szczególny podział rzeczowników na grupy. Podział ten obejmuje nie tylko standardowo rodzaje (męski [m.], żeński [ż.], nijaki [n.]) czy osobowość i odnosi się zarówno do języków polskiego i chorwackiego/serbskiego. Według mnie rzeczowniki należy podzielić na: Rzeczy (m., ż., n.) ( np. pl.: stół, lampa, serce; hr./sr.: stol/sto, svjetilka/lampa, srce ), Rzeczy, części ciała, występujące parami (np. pl.: wrota, oczy, uszy; hr./sr.: vrata, oči, uši), Zwierzęta (m., ż.), rzeczy pseudożywotne 8 (m.) (np. pl.: pies, krowa; hr./sr.: pas, krava i oprócz tego np. marki samochodowe jak fiat, mercedes), Kolektiwa (ż.) (tylko w hr./sr. 9 np.: telad cielęta ), Istoty młode (n.) ( np. pl.: cielę, jagnię; hr./sr.: tele, janje), Pluralia tantum (m., ż., n.) (np. pl.: imieniny; hr./sr.: kola samochód ), 8 Niektóre rzeczowniki, które odnoszą się do rzeczy z natury nie-żyjących, w gramatyce są używane jak żywotne (dlatego pseudożywotne ). Zob. KOSTA 2002 i odnośnie języka polskiego pracę Sergeia Berndta w tej publikacji. 9 Kolektiwa są singulariami tantum i rodzaju żeńskiego, ale odnoszą się do grup istot młodych (np. telad < tele cielę (w l.poj. rodzaju n.); jako alternatywa istnieje też normalna forma w l.mn. teleta cielęta ), lub osób obu płci lub męskiej (np. braća < brat). 57

6 ADRIAN FIEDLER Osoby płci żeńskiej (np. pl.: studentka, dziewczyna 10 ; hr./sr.: studentica/studentkinja, djevojka/devojka), Osoby płci męskiej (np. pl., hr./sr.: student, profesor), Grupy Osób obu płci. 4. Liczebniki i ich zgodność z poszczególnymi grupami rzeczowników w języku polskim i w języku chorwackim (serbskim) Można by się spodziewać, że używanie liczebnika zależy od rodzaju/żywotności danego rzeczownika. Przypuszczenie to okazuje się trafne tylko i częściowo odnośnie liczebników dla liczby 1 (np. pl.: w l.p. jeden stół [męskorzeczowy], jedna lampa [ż.], jedno serce [n.], l.mn. jedne wrota [męskorzeczowy], jedni ludzie [męskoosobowy] 11 ). W liczbach powyżej od liczby 2 sprawa jest bardziej złożona. W następującą tabeli spróbuję wyjaśnić, które grupy rzeczowników (według wyżej zrobionego podziału) są zgodne z którymi liczebnikami: PL Liczebniki główne Rzeczy (m., ż., n.); Osoby płci żeńskiej; Osoby płci męskiej HR/SR Rzeczy (m., ż., n.); Pluralia tantum (m., ż., n.); Istoty młode (n.); Osoby płci żeńskiej; Osoby płci męskiej; Grupy osób obu płci Liczebniki zbiorowe Istoty młode (n.); Grupy Osób obu płci; Rzeczy; Części ciała, występujące parami; Pluralia tantum Istoty młode (n.); Kolektiwa (ż.); Grupy osób obu płci Rzeczowniki odliczebnikowe Istoty młode (n.); Osoby płci żeńskiej; Osoby płci męskiej; Grupy Osób obu płci Przymiotniki odliczebnikowe Osoby płci męskiej Pluralia tantum (m., ż., n.) (tylko w języku literackim 12 ) - 10 ale nie dziewczę - należy do grup istot młodych. 11 Odnośnie jęz. hr./sr. mamy do czynienia z podziałem na 6 (3 rodzaje: m.[nie zależnie od żywotności], ż., n. x 2 liczby: l.poj. i l.mn.): jedan, jedna, jedno [l.poj.]; jedni, jedne, jedna [l.mn.]. 12 Przymiotniki odliczebnikowe występują bardzo rzadko i tylko w tekstach literackich. Pluralia tantum, które są zgodne z przymiotnikami odliczebnikowymi zwykle łączą się z liczebnikami głównymi. Chciałbym je tutaj tylko wymienić, ale w dalszej analizie nie wezmę ich pod uwagę. 58

7 Liczebniki w języku polskim i chorwackim (i serbskim) Liczebniki główne, które w gamie liczebników mają największy udział, należy jeszcze szczególnie rozpatrzyć. Liczebniki główne Liczba PL HR/SR Rzeczy, zwierzęta [m. -nieosobowy, n.] Rzeczy, osoby płci ż., zwierzęta [ż.] Osoby płci m. [m.-osobowy] 2 dwa dwie dwaj / dwóch+d 13 3,4 trzy, cztery trzej, czterej /-ech 5 i wyżej pięć -/pięciu 2 dva dvije/dve ,4 tri, četeri - 5 i wyżej pet - W tabelach widać, że niektóre grupy rzeczowników nie przyporządkowują się jednoznacznie do szczególnego liczebnika; dla większości grup rzeczowników istnieją dwie albo więcej możliwości semantycznej zgody z liczebnikami. W języku polskim można prawie wszystkie grupy rzeczowników łączyć z rzeczownikami odliczebnikowymi a w językach chorwackim/serbskim z liczebnikami głównymi. Przykłady do języka polskiego 15 : 1. Istoty młode, grupy osób obu płci: Zgoda z liczebnikami zbiorowymi Miał wtedy blisko trzydziestkę, żonę i dwoje dzieci. Że będziemy razem, razem, dwoje złączeni w jedno, wspólne życie... i z rzeczownikami odliczebnikowymi. po pokoju kręci się dwójka dzieci. Aresztowano nie tylko naszą piątkę, ale szereg innych osób z łódzkiej grupy AK. 2. Grupy osób płci żeńskiej: Zgoda z liczebnikami głównymi (za 2 w rodzaju żeńskim) Marcin odsunął się od niej na przykład zaprosił na dwie różne imprezy jej dwie różne koleżanki. 13 Formy dwaj, trzej, czterej są zgodne z formą mianownika w l.mn., alternatywne formy dwóch, trzech, czterech jak i pięciu (dopełniacz od pięć ) i wyżej łączą się z formą dopełniacza w l.mn., przy czym orzeczenie w zdaniu ma formę 3.osoby, l.poj., rodzaju n. np.: Czterej pancerni śpiewali. vs. Czterech pancernych śpiewało. 14 W językach hr./sr. nie ma męsko-osobowych form liczebników głównych. Zamiast tego łącza się rzeczowniki męsko-osobowe z rzeczownikami odliczebnikowymi typu ica. 15 Przykłady pochodzą z korpusu PWN. W innym przypadku podane jest źródło. 59

8 ADRIAN FIEDLER i z rzeczownikami odliczebnikowymi Monisia po kilkunastu minutach zmyła się do lekarza, więc zostałyśmy tylko we dwójkę Grupy osób płci męskiej: Zgoda z liczebnikami głównymi, za 2-4 w rodzaju męskim, Czterej pancerni i pies. (znany polski serial telewizyjny i powieść Janusza Przymanowskiego), z liczebnikami głównymi, liczebnik w dopełniaczu Świadkami zajścia było kilka osób, w tym ksiądz i czterech policjantów. Pięciu młodych chłopców, którzy przywykli do wojennego stylu życia, nie potrafili dostosować się do nowych warunków i wchodzi na drogę przestępczą. 17 i z rzeczownikami odliczebnikowymi Piątka z ulicy Barskiej (polski film fabularny reż. Aleksandra Forda, patrz wyż.) Czesław Kaźmirski na razie zrezygnował z usług owej dwójki urologów. Jednego z nich Części ciała, występujące parami Ta grupa rzeczowników zwykle łączy się z liczebnikami zbiorowymi. Nie znalazłem przykładów z rzeczownikami odliczebnikowymi: tylko krew I dwojga ust wylękły śpiew przebój "Nie miałem nic prócz dwojga rąk" Ale z liczebnikami głównymi: W trakcie przedłużania obrad padły z dwóch ust zarzuty, że jest to łamanie Statutu. 18 On miał dwie lewe ręce. 19 Przykłady do języków chorwackiego/serbskiego 20 : 1. Istoty młode, grupy osób obu płci: Zgoda z liczebnikami zbiorowymi Splitska mama ostavila je dvoje djece i otišla. ( splicka mama zostawiła dwoje dzieci i odeszła ) Nas troje, suprug sin i ja, živimo od mojih tisuću kuna. ( Nas troje, mąż, syn i ja żyjemy z moich tysiąca kun. ) i z liczebnikami głównymi osim djece i žena ( osiem dzieci i żona ) 16 Z blogu 17 Fragment opisu filmu Piątka z ulicy Barskiej z Internetowej Bazy Filmu Polskiego 18 Protokół z sesji Rady Miejskiej Wrocławia z r Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny pod red. St. Bąby, J. Liberka. W-wa Przykłady pochodzą z korpusu HNK. W innym przypadku podane jest źródło. 60

9 Liczebniki w języku polskim i chorwackim (i serbskim) tri najčešće nagrađivana autora ( trzy najczęściej nagradzani autorzy ). 2. Grupy osób płci męskiej: Zgoda z rzeczownikami odliczebnikowymi dvojica hrvatskih generala ( dwóch chorwackich generałów ) na hladnoći je umrlo šest osoba, a trojica smrznutih bili su beskućnici. ( z powodu mrozu umarło sześć osób, a trzech zamarzniętych było bezdomnymi ) też Petorica dječaka poginula od bombe ( pięciu dzieciaków zginęło przez bombę ) i z liczebnikami głównymi tri krasna sina, tri vodeća, tri muškarca, ( trzy ładni synowie, trzy kierownicy, trzy mężczyźni ). 5. Uproszczanie systemu liczebnikowego Z wyżej podanych przypadków wynika, że mówca języków chorwackiego/serbskiego tak i polskiego może uprościć szeroką gamę form liczebnikowych. 5.1 Formy zastępcze W językach chorwackim/serbskim liczebniki główne często zastępują liczebniki zbiorowe a nawet formy rzeczowników odliczebnikowych na -ica, które podkreślają szczególną rolę męskoosobowości, zanikają na korzyść liczebników głównych. Tendencje do użycia liczebnika głównego zamiast odpowiedniego liczebnika (rzeczownika odliczebnikowego, liczebnika zbiorowego, przymiotnika odliczebnikowego) według mojej obserwacji są jednak słabsze przy rzeczownikach odnoszących się do osób płci męskiej (męskoosobowych) niż przy rzeczownikach odnoszących się do osób obu płci i istot młodych. Najsilniejsze tendencje są przy pluraliach tantum, które już bardzo rzadko można znaleźć z przymiotnikiem odliczebnikowym. W języku polskim często używane są rzeczowniki odliczebnikowe (dwójka, trójka) zamiast innych liczebników. Forma typu dwójka, trójka, itp. nie odnosi tylko do osób ze sobą szczególnie związanych jak dwójka dobrych koleżanek, dzieci (tej samej matki), przyjaciół (tzw. paczki ), w ogóle może zastąpić inne formy jak dwaj, dwa, dwie, dwoje jak np. we dwójkę albo trójka najbogatszych krolów. Najczęściej występują rzeczowniki odliczebnikowe ze słowem dzieci. Myślę, że między z dwójką dzieci a z dwojgiem dzieci nie ma semantycznej różnicy. Przyczyną użycia rzeczowników odliczebnikowych może być fakt, że liczebniki zbiorowe 61

10 ADRIAN FIEDLER mają bardziej skomplikowany paradygmat w odmianie z innym tematem w przypadkach zależnych (mianownik dwoje - dopełniacz dwojga, narzędnik dwojgiem, itp.) niż ich derywat, który odmienia się jak zwykły rzeczownik rodzaju żeńskiego klasy drugiej 21 (M dwójka, D dwójki, N dwójką...). Również liczebniki główne rodzaju męskiego typu dwaj, trzej wychodzą z użycia. Zamiast tych form używa się liczebników głównych w dopełniaczu, dwóch, trzech, z rzeczownikiem w dopełniaczu. Tu mamy do czynienia z asymilacją systemu, który obowiązuje odnośnie liczb powyżej Odmiana liczebników W językach chorwackim/serbskim liczebniki główne powyżej 5 nie odmieniają się. Liczebników liczb od 2 do 4 również można używać w nieodmienionych formach. Przede wszystkim mówcy wschodniego wariantu (języka serbskiego) mają skłonności do nieodmieniania liczebników, np. Išao je sa dva druga. zamiast Išao je sa dvama drugovima. 22 Odnośnie zachodniego wariantu (języka chorwackiego) KUNZMANN- MÜLLER twierdzi, że przede wszystkim przy liczbach 3 i 4 jest tendencja do nieodmieniania, przy 2 tendencja ta jest słabsza. KUNZMANN-MÜLLER tłumaczy zjawisko nieodmieniania tym, że występuje szczególnie w sytuacjach, w których inny środek formalny wskazuje przypadek, np. przyimek 23. Dot. języka polskiego przykładów pisemnych z nieodmienionymi liczebnikami w korpusie nie znalazłem, mimo że w mowie już słyszałem. Może takie przykłady jak punktacja na skali od jeden do dziesięć 24, zamiast od jednego do dziesięciu wobec języka literackiego odczuwane są jako niepoprawne a może są zjawiskami dialektalnymi. Przypominam w tym kontekście, że paradygmat liczebników powyżej pięciu został uproszczony (oprócz formy pięć w mianowniku, bierniku [w formie żywotnej] i wołaczu i pięcioma w narzędniku istnieje tylko pięciu dla dopełniacza, celownika, biernika [w formie żywotnej] i miejscowniku). 5.3 Podobne zjawiska Również inne liczebniki, jak w datach, ulegają uproszczeniu. Np. można w języku polskim powiedzieć w latach trzydzieści, trzy czterdzieści pięć zamiast w 21 wg GRZEGORCYZKOWA U sistemu kardinalnih brojeva, u kojem nalazimo osnovne brojeve (jedan, dva, tri...) zbirne brojeve (dvoje, četvoro...) i brojne imenice na ica (dvojica, osmorica...) i brojne prideve (jedni, -e, -a, dvoji, -e, -a, devetori, -e, -a...) najznačajnija distribuciona odlika je, pre svih, upotreba osnovnog oblika dva, tri i četiri za sve padeže: Išao je sa dva druga (:Išao je sa dvama drugovima) STANOJČIĆ 1996, s KUNZMANN-MÜLLER 2002, s z programu Śląska laba, Telewizja Polska, drugi program, r. 62

11 Liczebniki w języku polskim i chorwackim (i serbskim) latach od czterdziestego trzeciego do czterdziestego piątego 25 i mówi się w roku akademickim dwa tysiące dwa / dwa tysiące trzy zamiast... dwutysięcznym drugim / dwutysięcznym trzecim. W tych przypadkach liczebniki główne, w formie nieodmienionej, zastępują liczebniki porządkowe. 6. Wnioski Udowodniłem w tej pracy że w badanych językach istnieje skłonność do uproszczania systemu liczebnikowego. W językach chorwackim/serbskim można obserwować dwie tendencje: po pierwsze łączą się wszystkie grupy rzeczowników z liczebnikami głównymi (oprócz kolektiwów, których użycie da się ominąć używając form liczby mnogiej + liczebnik główny - tri teleta zamiast troje telad ); po drugie są silne tendencje do nieodmieniania liczebników. W języku polskim rzeczowniki odliczebnikowe typu dwójka, trójka, itd. odgrywają coraz większa rolę, również w pisowni (publicystyce, literaturze), i według mnie mogą one zastąpić liczebniki zbiorowe, tak jak się to zdarzyło w językach macedońskim i bułgarskim 26. Dotychczas ani w gramatyce ani w leksykografii rzeczowniki odliczebnikowe nie są uwzględnione jako liczebniki. Pod hasłem piątka Słownik Języka Polskiego PWN podaje: 1. cyfra oznaczająca liczby 5, 2. ocena (bardzo dobrze), 3. jakikolwiek przedmiot (np. tramwaj), opatrzony numerem piątym, a dopiero pod nr. 4. słownik podaje definicję grupa pięciu osób, zwierząt, rzeczy. Piąta definicja znaczeń to pięć złotych 27. Jeżeli chodzi o nieodmienianie liczebników to pozostaje nam czekać i obserwować dalszy rozwój, który zależy przede wszystkim od tego, czy społeczeństwo zaakceptuje nieodmienianie liczebników, tak jak na południowej słowiańszczyźnie. 25 Przykłady te usłyszałem w przemówieniach na inauguracji roku akademickiego 2003/2004 na Uniwersytecie Opolskim. 26 Modern Bulgarian and Macedonian do not have these collectives, though there are derivates from them, e.g. Bg. dvójka, trójka... as collective nouns COMRIE SłJP (pod red. SZYMCZAKA)1999, tom2., s

12 ADRIAN FIEDLER Bibliografia Teksty źródłowe Przykłady polskie z Korpusu Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN. W Internecie pod adresem Przykłady chorwackie z Chorwackiego Korpusu Narodowego HNK (Hrvatski nacionalni korpus). W Internecie pod adresem Literatura Comrie, Bernard: Balto-Slavonic. [W:] Gvozdanović, Jadranka: Indo-European numerals. Berlin, Nowy Jork Grzegorczykowa, Renata (pod redakcją); Laskowski, Roman; Wróbel, Henryk: Gramatyka współczesnego języka polskiego. Wyd. 3. Warszawa Klemensiewicz, Zenon: Historia języka polskiego. Wyd. 7. Warszawa Kosta Peter: The new animacy category in Slavic languages: open questions of syntax, semantics and morphology. Wykład na Uniwersytecie w Uppsali, r. Kunzmann-Müller, Barbara: Grammatikbuch des Kroatischen unter Einschluss des Serbischen. Wyd. 3. Frankfurt nad Menem, Berlin, Berno, Bruksela, Nowy Jork, Oxford, Wiedeń Stanojčić, Živojin: Morfologija, sintaksa i frazeologija. [W:] Radovanović, Milorad (pod redakcją): Srpski Jezik. [Z serialu:] Najnowsze dzieje języków słowiańskich. Opole Szymczak, Mieczysław (pod redakcją): Słownik Języka Polskiego PWN. Wyd. 1. Warszawa Urbańczyk, Stanisław (et al): Encyklopedia języka polskiego. Wyd. 2. Wrocław, Warszawa, Kraków