Środowisko dla Rozwoju

Transkrypt

1 ENEA Krajowa sieć partnerstwa Środowisko dla Rozwoju na rzecz promowania zasad zrównowaŝonego rozwoju i jej rola we wdraŝaniu POIiŚ 27 maja 2010 r. Zamość

2 Spis treści 1. Europejska Sieć Organów Środowiskowych i Instytucji Zarządzających 2. Krajowa sieć organów środowiskowych oraz instytucji zarządzających funduszami unijnymi w Polsce 3. Przykłady sieci europejskich

3 1. Europejska Sieć Organów Środowiskowych ENEA-MA (European Network of Environmental Authorities Management Authoristies for the Cohesion Policy)

4 Sieć ENEA-MA (European Network of Environmental Authorities- Managing Authorities) została utworzona w 2004 roku jest koordynowana przez Dyrekcję Generalną ds. Środowiska i Dyrekcję Generalna ds. Polityki Regionalnej. Sieć skupia przedstawicieli organów środowiskowych Sieć skupia przedstawicieli organów środowiskowych zajmujących się funduszami unijnymi w 27 państwach członkowskich, jak równieŝ przedstawicieli państw kandydujących i ekspertów z organizacji pozarządowych takich jak WWF, BirdLife, Bankwatch.

5 Cel istnienia sieci: Sieć została utworzona, aby wspomóc integrację ochrony środowiska i zrównowaŝonego rozwoju w ramach polityki regionalnej programów operacyjnych realizowanych przez kraje członkowskie oraz kraje kandydujące do akcesji. Celem istnienia sieci jest kreowanie oraz inspirowanie wymiany wiedzy Celem istnienia sieci jest kreowanie oraz inspirowanie wymiany wiedzy i doświadczeń pomiędzy krajami członkowskimi instytucjami wdraŝającymi fundusze UE do integrowania wymiaru środowiskowego w ramach realizacji polityki spójności wdraŝanej w krajach UE.

6 Obecnie ENEA jest siecią instytucji na poziomie KE, jednak ambicją sieci jest stanie się parasolem dla krajowych sieci ochrony środowiska, które zajmują się programami rozwoju ENEA podejmuje równieŝ działania mające na celu zachęcanie do tworzenia tego typu sieci na poziomie krajowym

7 2. Krajowa sieć organów środowiskowych oraz instytucji zarządzających funduszami unijnymi w Polsce

8 Zobowiązanie o utworzeniu sieci ENEA w Polsce zostało podjęte w trakcie negocjacji programu POIiŚ, na wyraźne Ŝyczenie KE Utworzenie sieci przyczyni się do integracji działań dotyczących ochrony środowiska we wszystkich przedsięwzięciach finansowanych w ramach POIiŚ oraz innych programów finansowanych ze środków funduszy Unii Europejskiej

9 Głównymi celami utworzenia sieci w Polsce jest są: opracowywanie wytycznych i metodologii w celu integracji tematyki, dotyczącej ochrony środowiska w programy i działania współfinansowane z funduszy unijnych; wymiana informacji i korzystanie z wiedzy państw członkowskich Unii Europejskiej, w celu wprowadzenia innowacyjnego podejścia do integracji aspektów środowiskowych w programy i przedsięwzięcia współfinansowane z funduszy unijnych; rozpowszechnianie wszystkich niezbędnych informacji wśród beneficjentów i jednostek samorządu terytorialnego oraz pozostałych instytucji zaangaŝowanych we wdraŝanie programów operacyjnych rozpowszechnianie wiedzy na temat przepisów unijnych i krajowych dotyczących ochrony środowiska;

10 Głównymi celami utworzenia sieci w Polsce jest są cd: stworzenie forum współpracy pomiędzy organami odpowiedzialnymi za ochronę środowiska oraz za zarządzanie funduszami unijnymi na róŝnych poziomach administracyjnych na rzecz włączania aspektów środowiskowych w przygotowanie, zarządzanie, wdraŝanie, monitorowanie i ewaluację programów operacyjnych współfinansowanych z funduszy unijnych; promowanie polityk Unii Europejskiej w zakresie ochrony środowiska i zmian klimatu oraz Polityki Spójności; wymiana wiedzy, opinii, doświadczeń i dobrych praktyk pomiędzy podmiotami tworzącymi sieć krajową; umacnianie relacji między organami odpowiedzialnymi za realizacje działań dotyczących ochrony środowiska;

11 Korzyści z utworzenia sieci krajowej Promocja i pomoc w osiągnięciu zgodności z europejskimi i krajowymi przepisami w dziedzinie ochrony środowiska; Usprawnienie współpracy z instytucjami zarządzającymi funduszami UE na etapie przygotowywania oraz wdraŝania projektów; Współpraca z krajami UE w celu wymiany doświadczeń i korzystanie z najlepszych praktyk; Współpraca z organizacjami pozarządowymi w celu uniknięcia ewentualnego konfliktu ekologicznego; Doradztwo i szkolenia dla beneficjentów z aplikowania o środki EU; Usprawnienie procesu konsultacji społecznych; Poprawa jakości raportów środowiskowych oraz propagowanie najlepszych praktyk w tym zakresie; Stworzenie w ramach sieci międzyresortowych grup roboczych

12 Źródło finansowanie sieci w Polsce Program Operacyjny Pomoc Techniczna Priorytet 3. Wsparcie realizacji operacji funduszy strukturalnych Działanie 3.1 Funkcjonowanie instytucji zaangaŝowanych w realizację NSRO W ramach tego działania moŝe zostać sfinansowane: Organizacja spotkań, przygotowanie ekspertyz oraz wsparcia eksperckiego Przygotowywanie, powielanie i dystrybucja materiałów roboczych i informacyjnych, sprawozdań i raportów zakup wyposaŝenia biurowego oraz materiałów biurowych i eksploatycyjnych Działań innowacyjnych, prowadzenie badań oraz opracowywania ekspertyz, studiów, analiz, koncepcji zorientowanych na wsparcie procesu przygotowania, zarządzania i wdraŝania instrumentów strukturalnych

13 Planowane działania do stworzenia w ramach sieci Organizowanie cyklicznych spotkań uczestników sieci min. raz na kwartał w celu wymiany informacji i doświadczeń; Opracowywanie po kaŝdym spotkaniu raportów; Stworzenie strony internetowej poświeconej sieci krajowej Stworzenie odpowiedniego zaplecza informatycznego; UmoŜliwienie przepływu informacji i wymiany doświadczeń między regionami (typu Newsletter); Stworzenie forum wymiany doświadczeń między Polską a krajami EU; Opracowanie róŝnych ekspertyz, wytycznych, procedur i raportów w ramach spotkań.

14 Planowana struktura utworzenia krajowej sieci

15 Sieć krajowa będzie tworzona przez Ministra Środowiska, Ministra Rozwoju Regionalnego, Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska 16 Regionalnych Dyrektorów Ochrony Środowiska, instytucje zarządzające poszczególnymi programami operacyjnymi na szczeblu centralnym i regionalnym. W skład sieci krajowej wejdą przedstawiciele Komisji Europejskiej występujący w roli obserwatorów. W działania sieci krajowej mogą być zaangaŝowane równieŝ organy właściwe do spraw ochrony środowiska, instytucje zaangaŝowane we wdraŝanie funduszy unijnych, pozarządowe organizacje ekologiczne oraz właściwi eksperci.

16 Struktura sieci krajowej

17 3. Przykłady sieci europejskich

18 Włoska Sieć Organów Ochrony Środowiska i Organów Zarządzających Funduszy Strukturalnych (RETE). Sieć promuje włączanie kwestii ochrony środowiska do wszystkich programów rozwojowych poprzez wsparcie techniczne, szkolenia i wymianie informacji; Wzmacnia relacje między organami odpowiedzialnymi za róŝne sektory, wzbogaca wiedze na tematy dotyczące środowiska, ułatwia integrację aspektów środowiskowych i zrównowaŝonych w Programach Funduszy Strukturalnych; Sieć jest wspierana przez zespoły operacyjne złoŝone z ekspertów o róŝnych specjalnościach, którzy słuŝą pomocą techniczną zarówno krajowym jak i regionalnym organom środowiskowym pracującym w ramach programów rozwoju.

19 Strona internetowa włoskiej sieci Rete Ambientale

20 Hiszpańska sieć Organów Ochrony Środowiska (RED) Forum do współpracy i koordynacji pomiędzy władzami odpowiedzialnymi za ochronę środowiska jak i za programowanie oraz zarządzanie Funduszami Strukturalnymi i Funduszem Spójności na róŝnych poziomach Jej celem jest zapewnienie włączenia kwestii środowiska w działania Jej celem jest zapewnienie włączenia kwestii środowiska w działania współfinansowane przez Fundusze Strukturalne, jak i monitorowanie wdraŝania, oraz zgodność z europejskimi przepisami dotyczącymi ochrony środowiska

21 Dziękuję za uwagę