Wniosek DECYZJA RADY. w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią.

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia COM(2018) 192 final 2018/0091 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią. PL PL

2 1. KONTEKST WNIOSKU Przyczyny i cele wniosku UZASADNIENIE Japonia jest trzecią największą gospodarką świata poza UE pod względem PKB, ale dopiero siódmym pod względem wielkości partnerem handlowym UE. Kraj ten liczy ponad 127 mln mieszkańców o bardzo dużej sile nabywczej. To niezwykle istotny rynek dla eksporterów, usługodawców i inwestorów z Unii Europejskiej. Dnia 29 listopada 2012 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z Japonią. Kiedy w dniu 6 lipca 2017 r. w sprawie umowy o wolnym handlu z Japonią osiągnięto porozumienie co do zasady, umowę nazwano umową o partnerstwie gospodarczym. Na podstawie wytycznych negocjacyjnych przyjętych przez Radę w 2012 r. Komisja wynegocjowała z Japonią ambitną i wszechstronną umowę o partnerstwie gospodarczym, aby stworzyć nowe możliwości i pewność prawa dla handlu i inwestycji w relacjach między obydwoma partnerami. Tekst umowy o partnerstwie gospodarczym po zakończeniu negocjacji opublikowano w grudniu 2017 r. Umowa o partnerstwie gospodarczym nie obejmuje standardów ochrony inwestycji oraz rozstrzygania sporów dotyczących ochrony inwestycji, ponieważ negocjacje poświęcone tym zagadnieniom były nadal w toku i nie było możliwości ich zakończenia do czasu zamknięcia negocjacji w sprawie umowy o partnerstwie gospodarczym. W obliczu wspólnego zobowiązania do zapewniania stabilnego i bezpiecznego otoczenia inwestycyjnego w Unii i Japonii obie strony podejmują zdecydowane działania, aby jak najszybciej zakończyć negocjacje w sprawie ochrony inwestycji. Ochrona inwestycji, po osiągnięciu porozumienia w tej sprawie, będzie w związku z tym uregulowana w odrębnej dwustronnej umowie inwestycyjnej. Komisja przedstawia następujące wnioski dotyczące decyzji Rady: - wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią oraz - wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią. W tym samym czasie Komisja przedstawi wniosek dotyczący horyzontalnego rozporządzenia ochronnego, które będzie obejmować, oprócz innych umów handlowych, także umowę o partnerstwie gospodarczym. Załączony wniosek dotyczący decyzji Rady stanowi instrument prawny upoważniający do zawarcia Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią. Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki Negocjacjom w sprawie umowy o partnerstwie gospodarczym towarzyszyły negocjacje w sprawie umowy o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Japonią, z drugiej strony, prowadzone przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych. Negocjacje w sprawie umowy o partnerstwie strategicznym wkraczają obecnie w końcową fazę. Umowa o partnerstwie strategicznym w połączeniu PL 1 PL

3 z umową o partnerstwie gospodarczym wpisują się w te same ramy negocjacyjne. Po wejściu w życie umowa o partnerstwie strategicznym będzie zapewniać ramy prawne dalszego rozwoju bliskich stosunków, jakie UE, jej państwa członkowskie i Japonia od dawna utrzymują w wielu dziedzinach, w tym m.in. w dziedzinie dialogu politycznego, energii, transportu, praw człowieka, edukacji, nauki i technologii, sprawiedliwości, azylu i migracji. Ponadto w umowie o partnerstwie strategicznym przewidziano możliwość zawieszenia jej stosowania w przypadku naruszenia jej zasadniczych elementów tj. klauzuli praw człowieka i klauzuli o nieproliferacji. Ponadto strony umowy o partnerstwie strategicznym uznają, że w takim przypadku strona może zastosować odpowiednie środki wykraczające poza ramy umowy o partnerstwie strategicznym, zgodnie z prawem międzynarodowym. Spójność z innymi politykami Unii Europejskiej Umowa o partnerstwie gospodarczym jest w pełni zgodna z politykami Unii Europejskiej i nie będzie wymagała zmian jej przepisów czy standardów w żadnej dziedzinie podlegającej regulacji, np. przepisów technicznych i norm dotyczących produktów, przepisów sanitarnych lub fitosanitarnych, przepisów dotyczących żywności i bezpieczeństwa, norm bezpieczeństwa i zdrowia, przepisów w zakresie GMO, ochrony środowiska czy ochrony konsumentów; wyjątek stanowi odstępstwo w odniesieniu do wielkości butelek uregulowanej przepisami rozporządzenia dotyczącego napojów spirytusowych 1, które ma ułatwić wywóz z Japonii tradycyjnego Shoshu napoju spirytusowego w tradycyjnych butelkach o pojemności czterech jednostek go( 合 )lub jednej jednostki sho( 升 ) 2. Ponadto, podobnie jak w przypadku wszystkich innych umów o wolnym handlu wynegocjowanych przez Komisję, umowa o partnerstwie gospodarczym między UE a Japonią w pełni zabezpiecza usługi publiczne oraz zapewni rządom pełną ochronę ich prawa do wprowadzania regulacji leżących w interesie publicznym. 2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ Podstawa prawna W lipcu 2015 r. Komisja zwróciła się do Trybunału Sprawiedliwości UE o wydanie opinii na podstawie art. 218 ust. 11 TFUE na temat tego, czy Unia posiada kompetencje niezbędne do samodzielnego podpisania i zawarcia umowy o wolnym handlu wynegocjowanej z Singapurem, czy też w odniesieniu do niektórych kwestii objętych tą umową konieczny byłby udział państw członkowskich UE. W swojej opinii 2/15 z dnia 16 maja 2017 r. Sąd potwierdził wyłączną kompetencję UE w odniesieniu do wszystkich kwestii objętych umową wynegocjowaną z Singapurem, z wyjątkiem inwestycji pośrednich oraz rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem, kiedy pozwanymi są państwa członkowskie, które to kwestie zdaniem Sądu należą do kompetencji dzielonych przez Unię Europejską i państwa członkowskie. Sąd wywiódł wyłączną kompetencję UE z zakresu wspólnej polityki handlowej na podstawie art. 207 ust. 1 TFUE oraz z art. 3 ust. 2 TFUE (w oparciu o zastosowanie istniejących wspólnych zasad zawartych w prawodawstwie wtórnym). 1 2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89. 1 jednostka sho ( 升 ) odpowiada 1800 ml, a 1 jednostka go( 合 ) odpowiada 180 ml. PL 2 PL

4 Zgodnie z opinią 2/15 wszystkie kwestie objęte umową o partnerstwie gospodarczym muszą także wchodzić w zakres kompetencji Unii Europejskiej, a w szczególności muszą być objęte zakresem art. 91, art. 100 ust. 2 i art. 207 TFUE. Umowa o partnerstwie gospodarczym ma zostać podpisana przez Unię Europejską na podstawie decyzji Rady w oparciu o art. 218 ust. 5 TFUE oraz zawarta przez Unię Europejską na podstawie decyzji Rady w oparciu o art. 218 ust. 6 TFUE po wydaniu zgody przez Parlament Europejski. Ponadto, jako podstawę prawną dodano art. 218 ust. 7 TFUE, gdyż Rada powinna upoważnić Komisję do zatwierdzenia stanowiska Unii w sprawie pewnych modyfikacji umowy o partnerstwie gospodarczym, zważywszy, że przewidziano w niej przyspieszone lub uproszczone procedury w celu zatwierdzania takich modyfikacji. W związku z tym należy upoważnić Komisję do przyjęcia decyzji w sprawie czasowego zawieszenia, zgodnie z art ust. 3 Umowy, akceptowania samopoświadczania produktów winiarskich oraz decyzji w sprawie zakończenia takiego czasowego zawieszenia zgodnie z ust. 4 tego samego artykułu. Należy także upoważnić Komisję do zatwierdzenia stanowiska Unii w sprawie modyfikacji lub korekt zobowiązań na podstawie części 2 załącznika 10 do Umowy, jak przewidziano w art (Modyfikacje i korekty zakresu zastosowania), a także w sprawie modyfikacji załącznika 14-A (Przepisy ustawowe i wykonawcze Stron dotyczące oznaczeń geograficznych) i załącznika 14-B (Wykaz oznaczeń geograficznych). Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych) Umowa o partnerstwie gospodarczym w wersji przedstawionej Radzie nie obejmuje żadnych kwestii, które wykraczają poza zakres wyłącznych kompetencji UE. Proporcjonalność Wniosek dotyczący zawarcia umowy o partnerstwie gospodarczym jest zgodny z wizją przedstawioną w strategii Europa 2020 i przyczynia się do osiągnięcia celów UE w zakresie handlu i rozwoju. Nie wykracza on poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. Wybór instrumentu Niniejszy wniosek zostaje przedłożony zgodnie z art. 218 TFUE, który przewiduje przyjęcie przez Radę decyzji w sprawie zawarcia umowy międzynarodowej. Nie istnieje żaden inny instrument prawny, który mógłby posłużyć do osiągnięcia celu wyrażonego w niniejszym wniosku. 3. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW Konsultacje z zainteresowanymi stronami Przed zakończeniem negocjacji z Japonią na potrzeby umowy o partnerstwie gospodarczym wykonawca zewnętrzny przeprowadził ocenę wpływu handlu na zrównoważony rozwój, aby przeanalizować potencjalny wpływ gospodarczy, społeczny i środowiskowy zacieśnienia partnerstwa gospodarczego między UE a Japonią. W ramach wspomnianej oceny wpływu wykonawca przeprowadził konsultacje z ekspertami wewnętrznymi i zewnętrznymi, zorganizował konsultacje publiczne oraz przeprowadził spotkania dwustronne i rozmowy z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego. Konsultacje w ramach oceny wpływu handlu na zrównoważony rozwój zapewniły możliwość PL 3 PL

5 zaangażowania najważniejszych zainteresowanych stron i społeczeństwa obywatelskiego w dialog na temat polityki handlowej. Zarówno sprawozdanie z oceny wpływu handlu na zrównoważony rozwój, jak i konsultacje przeprowadzone w ramach przygotowań do jego sporządzenia stanowią dla Komisji źródło bardzo cennych informacji. Przed rozpoczęciem negocjacji oraz w ich trakcie za pośrednictwem działającego przy Radzie Komitetu ds. Polityki Handlowej regularnie informowano państwa członkowskie UE o różnych aspektach negocjacji oraz przeprowadzano z nimi w tych sprawach konsultacje ustne i pisemne. Regularnie przekazywano informacje także Parlamentowi Europejskiemu oraz przeprowadzano z nim konsultacje za pośrednictwem parlamentarnej Komisji Handlu Międzynarodowego, a w szczególności grupy ds. monitorowania umowy o wolnym handlu między UE a Japonią. Teksty będące wynikiem negocjacji przesyłano w trakcie tego procesu obu instytucjom. Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej Ocena wpływu handlu na zrównoważony rozwój na potrzeby umowy o partnerstwie gospodarczym została przeprowadzona przez London School of Economics Enterprise. Ocena skutków W ocenie wpływu handlu na zrównoważony rozwój przeprowadzonej przez wykonawcę zewnętrznego i ukończonej w kwietniu 2016 r. stwierdzono, że umowa o partnerstwie gospodarczym będzie miała znaczące pozytywne skutki (w przełożeniu na PKB, dochody, handel i zatrudnienie) zarówno dla UE, jak i dla Japonii. Długofalowy wzrost PKB w UE szacuje się na 0,76 % w najbardziej odpowiednim wariancie, w którym zakłada się pełną liberalizację ceł i symetryczne ograniczanie środków pozataryfowych. Można oczekiwać, że eksport dwustronny wzrośnie o 34 %, natomiast całkowity światowy eksport UE zwiększy się o 4 %. Sprawność regulacyjna i uproszczenie Umowa o partnerstwie gospodarczym nie jest przedmiotem procedur programu REFIT. Zawiera ona jednak szereg postanowień, które doprowadzą do uproszczenia procedur w zakresie wymiany handlowej i inwestycji, zmniejszenia kosztów związanych z wywozem i inwestycjami, a co za tym idzie umożliwią większej liczbie małych przedsiębiorstw prowadzenie działalności gospodarczej na obu rynkach. Wśród spodziewanych korzyści wymienić należy: większą przejrzystość, mniej uciążliwe przepisy techniczne, wymagania w zakresie zgodności, procedury celne i reguły pochodzenia, lepszą ochronę praw własności intelektualnej i oznaczeń geograficznych oraz lepszy dostęp do procedur udzielania zamówień; umowa zawiera także specjalny rozdział, który ma umożliwić MŚP osiągnięcie jak największych korzyści z umowy o partnerstwie gospodarczym. Prawa podstawowe Wniosek nie ma wpływu na ochronę praw podstawowych w Unii. 4. WPŁYW NA BUDŻET Umowa o partnerstwie gospodarczym będzie miała wpływ finansowy na budżet UE po stronie dochodów. Umowa o partnerstwie gospodarczym po wejściu w życie spowoduje utratę należności celnych szacowaną na 970 mln EUR. Po pełnym wdrożeniu umowy o partnerstwie gospodarczym (po 15 latach od jej wejścia w życie) roczna utrata należności celnych osiągnie według szacunków 2,084 mld EUR. Szacunki te opierają się na PL 4 PL

6 przewidywanych zmianach w handlu w ciągu najbliższych 15 lat, w przypadku gdyby żadna umowa nie została zawarta. Zgodnie z przewidywaniami umowa o partnerstwie gospodarczym nie ma mieć wpływu finansowego na budżet UE po stronie wydatków. 5. ELEMENTY FAKULTATYWNE Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania Umowa o partnerstwie gospodarczym obejmuje postanowienia instytucjonalne, w których określono strukturę organów wykonawczych, które mają stale monitorować wykonywanie, funkcjonowanie i wpływ Umowy. Rozdział instytucjonalny umowy o partnerstwie gospodarczym zawiera postanowienia ustanawiające Wspólny Komitet, którego głównym zadaniem jest nadzorowanie i ułatwianie wykonywania i stosowania Umowy. Wspólny Komitet składa się z przedstawicieli UE i Japonii, którzy będą spotykać się raz do roku lub, w pilnych przypadkach, na wniosek jednej ze stron. Wspólnemu Komitetowi będzie przewodniczyć wspólnie przedstawiciel Japonii na poziomie ministerialnym oraz odpowiedni członek Komisji Europejskiej lub ich odpowiedni przedstawiciele. Wspólny Komitet będzie nadzorować pracę wszystkich specjalnych komitetów i grup roboczych ustanowionych na mocy Umowy (Komitet ds. Handlu Towarami, Komitet ds. Handlu Usługami, Liberalizacji Inwestycji i Handlu Elektronicznego, Komitet ds. Zamówień Rządowych, Komitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju, Komitet ds. Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych, Komitet ds. Reguł Pochodzenia i Spraw Celnych, Komitet ds. Własności Intelektualnej, Komitet ds. Współpracy Regulacyjnej, Komitet ds. Barier Technicznych w Handlu oraz Komitet ds. Współpracy w Dziedzinie Rolnictwa). Jak podkreślono w komunikacie Handel z korzyścią dla wszystkich, Komisja przeznacza coraz większe środki na skuteczne wykonywanie i egzekwowanie umów w sprawie handlu i inwestycji. W 2017 r. Komisja opublikowała pierwsze roczne sprawozdanie z wykonywania umów o wolnym handlu. Głównym celem sprawozdania jest przekazanie obiektywnych informacji na temat wykonywania umów o wolnym handlu, a także zwrócenie uwagi na osiągnięte postępy oraz braki wymagające interwencji. Sprawozdanie ma stanowić podstawę do otwartej debaty na temat funkcjonowania umów o wolnym handlu i ich wykonywania, a także do zaangażowania w nią państw członkowskich, Parlamentu Europejskiego oraz społeczeństwa obywatelskiego. Tego rodzaju sprawozdanie, które będzie publikowane co roku, umożliwi regularne monitorowanie sytuacji w zakresie umów o wolnym handlu oraz zapewni informacje o działaniach podjętych w odniesieniu do kwestii uznanych za priorytetowe. Sprawozdanie będzie uwzględniać umowę o partnerstwie gospodarczym od momentu jej wejścia w życie. Dokumenty wyjaśniające (w przypadku dyrektyw) Nie dotyczy. Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku Umowa o partnerstwie gospodarczym stwarza warunki umożliwiające podmiotom gospodarczym z UE pełne korzystanie z możliwości, jakie stwarza trzeci największy rynek krajowy na świecie. Zgodnie z oświadczeniem przewodniczącego Jeana-Claude a Junckera i premiera Shinzo Abe wydanym po zakończeniu negocjacji: [u]mowa o partnerstwie gospodarczym między UE PL 5 PL

7 a Japonią to największa i najbardziej kompleksowa umowa gospodarcza zawarta do tej pory zarówno przez UE, jak i Japonię. Doprowadzi ona do powstania ogromnej strefy gospodarczej, która obejmie 600 mln osób i około 30 proc. światowego PKB. Umowa stworzy ogromne możliwości handlowe i inwestycyjne oraz przyczyni się do umocnienia naszych gospodarek i społeczeństw. Pogłębi też współpracę gospodarczą między Japonią i UE oraz zwiększy konkurencyjność naszych gospodarek dojrzałych, ale jednocześnie innowacyjnych. Podczas negocjacji w sprawie przedmiotowej Umowy Komisja zadbała o zapewnienie podmiotom gospodarczym z UE jak najlepszych warunków na japońskim rynku. Ten cel został w pełni osiągnięty: Umowa wykracza poza istniejące zobowiązania w ramach WTO w wielu obszarach, takich jak: usługi, zamówienia, bariery pozataryfowe i ochrona praw własności intelektualnej, w tym oznaczeń geograficznych. We wszystkich tych obszarach Japonia zgodziła się przyjąć nowe zobowiązania, które znacznie wykraczają poza to, co władze tego kraju były dotychczas gotowe zaakceptować. Umowa spełnia kryteria zawarte w art. XXIV GATT (eliminacja ceł i innych przepisów restrykcyjnych w handlu w odniesieniu do zasadniczo całej wymiany handlowej między stronami), a także art. V GATS, który przewiduje podobne kryterium w odniesieniu do usług. Zgodnie z celami sformułowanymi w wytycznych negocjacyjnych Komisja zagwarantowała w szczególności, co następuje: (1) Z chwilą wejścia w życie Umowy Japonia dokona liberalizacji 91 % swojego przywozu z UE. Na koniec okresu znoszenia ceł liberalizacja obejmie 99 % przywozu z UE, a pozostały 1 % przywozu zostanie częściowo zliberalizowany przez wprowadzenie kontyngentów taryfowych oraz obniżki stawek celnych (w rolnictwie). Jeżeli chodzi o pozycje taryfowe, z chwilą wejścia w życie Umowy Japonia w pełni liberalizuje 86 % swoich pozycji taryfowych, a po 15 latach liberalizacja obejmie 97 % z nich. Do największych osiągnięć UE zaliczyć należy pełną liberalizację z chwilą wejścia w życie Umowy w przypadku win i win musujących, pełną liberalizację w przypadku wywozu innych ważnych produktów rolno-spożywczych (twarde sery dojrzałe, makaron, czekolada, wyroby cukiernicze) w okresie przejściowym; bardzo znaczne ustępstwo prowadzące z czasem niemal do liberalizacji w przypadku mięsa ze świń; znaczącą poprawę warunków dostępu do rynku dla unijnych eksporterów wołowiny i wszystkich innych serów, a także liberalizację całego europejskiego wywozu towarów przemysłowych, w tym obuwia i wyrobów ze skóry, które od dawna stanowią priorytet. (2) Nowe możliwości uczestnictwa w postępowaniach przetargowych dla oferentów z UE, wynikające m.in. z udzielenia przez Japonię nowego dostępu w przypadku 48 miast-rdzeni na szczeblu niższym niż centralny, które liczą ponad mieszkańców i których ludność stanowi ok. 15 % ludności Japonii, oraz z wyrażenia przez Japonię zgody na zniesienie, rok po wejściu w życie Umowy, Klauzuli bezpieczeństwa operacyjnego w przypadku przedsiębiorstw unijnych działających na rynku przewozów kolejowych. (3) Zniesienie technicznych i regulacyjnych barier handlowych w handlu towarami takich jak podwójne testy, w szczególności dzięki propagowaniu korzystania ze standardów technicznych i regulacyjnych stosowanych w UE w sektorach pojazdów silnikowych, elektroniki, produktów leczniczych i wyrobów medycznych, a także ekotechnologii. Specjalny załącznik dotyczący pojazdów silnikowych będzie zawierał klauzulę ochronną, która będzie umożliwiać UE ponownie przywrócenie ceł, jeżeli Japonia zaprzestanie stosowania regulaminów Europejskiej Komisji PL 6 PL

8 Gospodarczej ONZ lub ponownie wprowadzi wycofane środki pozataryfowe (bądź też opracuje nowe). (4) Jeżeli chodzi o usługi, umowa o partnerstwie gospodarczym zawiera rozdział dotyczący handlu usługami, liberalizacji inwestycji oraz handlu elektronicznego oraz powiązane dodatki określające zobowiązania, które znacznie wykraczają poza zobowiązania obu Stron w ramach WTO. Rozdział ten obejmuje przekrojowe zasady dotyczące regulacji krajowych i wzajemnego uznawania, a także zasady dla konkretnych sektorów mające zapewnić równe warunki działania przedsiębiorstwom z UE. Podobnie jak we wszystkich innych umowach handlowych UE chroni służby użyteczności publicznej. Rozdział dotyczący handlu elektronicznego zawiera najbardziej ambitne postanowienia, jakie UE dotychczas zwarła w umowie handlowej, obejmujące cały handel drogą elektroniczną. Odzwierciedla on interesy zarówno europejskich, jak i japońskich przedsiębiorstw i konsumentów związane z handlem elektronicznym, a jednocześnie w pełni zabezpiecza uzasadnione cele polityki. (5) Po raz pierwszy w historii umów zawieranych przez UE umowa o partnerstwie gospodarczym będzie zawierać postanowienia dotyczące ładu korporacyjnego, które znajdą się w specjalnym rozdziale. Inspiracją dla tych postanowień był Kodeks ładu korporacyjnego opracowany przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, a odzwierciedlają one najlepsze praktyki UE i Japonii w tej dziedzinie. (6) Umowa zapewnia wysoki poziom ochrony praw własności intelektualnej, m.in. w odniesieniu do egzekwowania tych praw, oraz zawiera szczegółowe przepisy dotyczące prawa autorskiego, przewidujące jego lepszą ochronę. (7) Umowa o partnerstwie gospodarczym zapewnia wysoki poziom ochrony unijnych oznaczeń geograficznych dla ponad 200 produktów spożywczych, win i napojów spirytusowych zgodnie z art. 23 porozumienia TRIPS. (8) Umowa zawiera kompleksowy rozdział dotyczący handlu i zrównoważonego rozwoju, za sprawą którego handel ma wspierać ochronę środowiska i rozwój społeczny oraz przyczyniać się do zrównoważonej gospodarki leśnej i zrównoważonego zarządzania zasobami rybnymi. W rozdziale tym określono również, w jaki sposób społeczeństwo obywatelskie będzie zaangażowane w jego wykonywanie i monitorowanie. Zawiera również zobowiązanie do wdrożenia porozumienia klimatycznego z Paryża, a także postanowienia ustanawiające specjalny mechanizm przeglądu. (9) Kompleksowy nowy rozdział poświęcony MŚP ma zapewnić, aby mogły one w pełni korzystać z możliwości, jakie oferuje umowa o partnerstwie gospodarczym. (10) Umowa zawiera także kompleksową sekcję dotyczące wzajemnych ułatwień wywozu win, do czego przyczyni się zatwierdzenie kilku praktyk enologicznych, w tym priorytetowych dodatków obu stron. PL 7 PL

9 2018/0091 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią. RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91, art. 100 ust. 2 i art. 207 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v) i art. 218 ust. 7, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z decyzją Rady nr [XX] dnia [XX XXX 2018] r. podpisano Umowę o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią, dalej zwaną Umową. (2) Umowę należy zatwierdzić w imieniu Unii Europejskiej. (3) Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie ułatwień wywozu win przewidzianych w Umowie, Rada powinna upoważnić Komisję do czasowego zawieszenia w imieniu Unii, zgodnie z art ust. 3 Umowy (Przegląd, konsultacje i czasowe zawieszenie samopoświadczania), akceptowania samopoświadczania produktów winiarskich, o którym mowa w art Rada powinna także upoważnić Komisję do zakończenia, w imieniu Unii, czasowego zawieszenia akceptowania samopoświadczania, o którym mowa w art ust. 4 Umowy. (4) Na podstawie art. 218 ust. 7 TFUE Rada powinna upoważnić Komisję do zatwierdzenia, w imieniu Unii, pewnych modyfikacji Umowy. Komisja powinna być zatem upoważniona do zatwierdzenia modyfikacji na podstawie art Umowy (Modyfikacje i korekty zakresu zastosowania) w odniesieniu do części 2 załącznika 10 do Umowy, a także modyfikacji załącznika 14-A i załącznika 14-B do Umowy. (5) Zgodnie z art Umowy żadne z jej postanowień nie będzie interpretowane jako przyznające jednostkom prawa lub nakładające na jednostki obowiązki, bez uszczerbku dla praw i obowiązków jednostek na podstawie międzynarodowego prawa publicznego. Nie można w związku z tym powoływać się na Umowę bezpośrednio przed sądami Unii lub państw członkowskich, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym zatwierdza się Umowę o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską a Japonią. PL 8 PL

10 Artykuł 2 1. Decyzję Unii o czasowym zawieszeniu, zgodnie z art ust. 3 Umowy, akceptowania samopoświadczania produktów winiarskich, o którym mowa w art. 2.28, podejmuje Komisja. 2. Decyzję Unii o zakończeniu, zgodnie z art ust. 4 Umowy, czasowego zawieszenia akceptowania samopoświadczania produktów winiarskich, o którym mowa w art. 2.28, podejmuje Komisja. Artykuł 3 Do celów art Umowy (Modyfikacje i korekty zakresu zastosowania), stanowisko Unii w sprawie modyfikacji lub korekt zobowiązań na podstawie części 2 załącznika 10 do Umowy przyjmuje Komisja. Artykuł 4 Modyfikacje załącznika 14-A i załącznika 14-B do Umowy w drodze decyzji Wspólnego Komitetu, w następstwie zaleceń Komitetu ds. Własności Intelektualnej, są zatwierdzane przez Komisję w imieniu Unii. Gdyby zainteresowane strony nie mogły osiągnąć porozumienia w następstwie zastrzeżeń dotyczących oznaczenia geograficznego, Komisja przyjmuje stanowisko na podstawie procedury określonej w art. 57 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady. Artykuł 5 Przewodniczący Rady wyznacza osobę lub osoby umocowane do dokonania w imieniu Unii Europejskiej powiadomienia, o którym mowa w art Umowy, aby wyrazić tym samym zgodę Unii Europejskiej na związanie się Umową 3. Artykuł 6 Niniejsza decyzja wchodzi w życie w dniu jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia [ ] r. W imieniu Rady Przewodniczący 3 Data wejścia w życie Umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady. PL 9 PL