Wspólny wniosek DECYZJA RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA WYSOKI PRZEDSTAWICIEL UNII DO SPRAW ZAGRANICZNYCH I POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA Bruksela, dnia r. JOIN(2016) 56 final 2016/0373 (NLE) Wspólny wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony PL PL

2 1. KONTEKST WNIOSKU UZASADNIENIE Niniejszy wniosek dotyczy zawarcia Umowy o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony (zwanej dalej Umową ). W dniu 8 grudnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję Europejską i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa do wynegocjowania Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony. Rokowania dotyczące Umowy rozpoczęły się we wrześniu 2011 r. i zakończyły się jej parafowaniem we wrześniu 2014 r. W rokowaniach uczestniczyły Europejska Służba Działań Zewnętrznych i Komisja. Natomiast z państwami członkowskimi konsultowano się w trakcie całego procesu negocjacyjnego podczas posiedzeń właściwych grup roboczych Rady. Parlament Europejski był regularnie informowany przez cały czas trwania rokowań. Po przyjęciu decyzji Rady w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Umowy w dniu 28 października 2016 r. Umowę podpisano w dniu 30 października 2016 r. podczas 16. szczytu UE-Kanada. Wysoki Przedstawiciel i Komisja uważają, że cele określone przez Radę w wytycznych negocjacyjnych dotyczących Umowy zostały osiągnięte oraz że Umowa może zostać przedłożona w celu zawarcia. Niniejszy wspólny wniosek dotyczy instrumentu prawnego w sprawie zawarcia Umowy. 2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ Cel i treść Umowy UE i Kanada mogą poszczycić się wieloletnią szeroko zakrojoną współpracą, zapoczątkowaną w 1976 r., kiedy to UE podpisała z Kanadą Umowę ramową dotyczącą współpracy handlowej i gospodarczej. Współpraca między UE a Kanadą ewoluowała z biegiem czasu i obecnie obejmuje dialog polityczny i kwestie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz wiele sektorów, w tym środowisko, sprawiedliwość i bezpieczeństwo, migrację i integrację, rybołówstwo, edukację, kulturę, prawa człowieka, rozwój północnych obszarów i kwestie ludów tubylczych, wymianę młodzieży i bezpieczeństwo transportu. Umowa ma na celu zacieśnienie więzi politycznych i współpracy między UE i Kanadą w kwestiach polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, a także pogłębienie współpracy w wielu dziedzinach wychodzących poza handel i gospodarkę. W Umowie gwarantuje się wartości demokratyczne wspólne dla UE i Kanady, a jej postanowienia sprzyjają współpracy dwustronnej i wielostronnej. Umowa wzmocni dialog polityczny w dziedzinach takich jak zmiana klimatu, energia, środowisko, rozwój, badania i innowacje, edukacja i kultura, migracja, zwalczanie terroryzmu oraz walka z przestępczością zorganizowaną i cyberprzestępczością. W Umowie Strony ponawiają zobowiązanie do zagwarantowania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa poprzez zapobieganie rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia i przedsięwzięcie środków na rzecz walki z nielegalnym handlem bronią strzelecką i lekką. Umowa przewiduje mechanizm umożliwiający prowadzenie dialogu politycznego obejmującego doroczne szczyty z udziałem przywódców i konsultacje na szczeblu PL 2 PL

3 ministerialnym. Umowa przewiduje również ustanowienie Wspólnego Komitetu Ministrów, który zastąpi wcześniejszy dialog transatlantycki, oraz Wspólnego Komitetu Współpracy, którego celem jest monitorowanie rozwoju strategicznych stosunków między Stronami. Umowa przewiduje możliwość zawieszenia jej stosowania w przypadku naruszenia zasadniczych elementów Umowy, takich jak prawa człowieka i nieproliferacja. Ponadto Strony uznają, że szczególnie poważne i znaczące naruszenie praw człowieka lub nieproliferacji może również stanowić powód rozwiązania kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) zgodnie z art. 30 ust. 9 tej umowy. Oczekuje się, że Umowa o partnerstwie strategicznym, w związku z umową CETA, przyniesie wymierne korzyści i stworzy nowe możliwości obywatelom Unii Europejskiej i Kanady. Podstawa prawna Art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (iii) TFUE stanowi, że w przypadku gdy umowa tworzy specyficzne ramy instytucjonalne przez organizację procedur współpracy, Rada przyjmuje decyzję w sprawie zawarcia umowy po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. Ponadto w art. 218 ust. 8 akapit drugi TFUE przewidziano, że Rada stanowi jednomyślnie, gdy umowa dotyczy dziedziny, w której do przyjęcia aktu Unii wymagana jest jednomyślność. Jeżeli chodzi o środek zmierzający jednocześnie do osiągnięcia kilku celów lub mający kilka elementów składowych związanych w sposób nierozłączny, a żaden z tych celów lub elementów nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych, Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że środek taki, jeżeli w ten sposób znajdują zastosowanie różne przepisy traktatu, należy wyjątkowo oprzeć na różnych, odpowiednich podstawach prawnych, chyba że procedury przewidziane dla każdej podstawy prawnej są ze sobą niezgodne (sprawa C-490/10 Parlament przeciwko Radzie, ECLI: EU:C:2012:525, pkt 46). Przedmiotowa Umowa zmierza do osiągnięcia różnych celów i obejmuje elementy z obszarów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz współpracy technicznej z krajami rozwiniętymi. Te aspekty Umowy są związane w sposób nierozłączny, a żaden z nich nie ma charakteru pomocniczego w stosunku do pozostałych. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa to dziedzina, w której do przyjęcia aktu Unii wymagana jest jednomyślność. Umowa tworzy również instytucjonalne ramy współpracy pomiędzy UE a Kanadą. Podstawą prawną decyzji, której dotyczy wniosek, powinien zatem być art. 37 TUE, art. 212 ust. 1 TFUE w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE i art. 218 ust. 8 akapit drugi TFUE. Dodatkowe postanowienia nie są wymagane jako podstawa prawna (zob. sprawa C-377/12 Komisja przeciwko Radzie, ECLI:EU:C:2014:1903). Niezbędny charakter decyzji, której dotyczy wniosek Zgodnie z art. 216 TFUE Unia może zawierać umowy z jednym państwem trzecim lub z większą ich liczbą, jeżeli przewidują to Traktaty, lub gdy zawarcie umowy jest niezbędne do osiągnięcia, w ramach polityk Unii, jednego z celów, o których mowa w Traktatach, albo gdy zawarcie umowy jest przewidziane w prawnie wiążącym akcie Unii, albo gdy może mieć wpływ na wspólne zasady lub zmienić ich zakres. W Traktatach przewidziano zawieranie umów, takich jak Umowa, zwłaszcza w art. 37 TUE i art. 212 ust. 1 TFUE. Ponadto zawarcie Umowy jest niezbędne do osiągnięcia, w ramach polityk Unii, celów, o których mowa w Traktatach. Obejmują one lepsze przestrzeganie praw człowieka, nierozprzestrzenianie broni masowego rażenia, walkę z terroryzmem, walkę z PL 3 PL

4 korupcją i przestępczością zorganizowaną, migrację, środowisko, energię, zmianę klimatu, transport, naukę i technologię, zatrudnienie i sprawy społeczne, edukację i rolnictwo. PL 4 PL

5 Wspólny wniosek DECYZJA RADY 2016/0373 (NLE) w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 212 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi, uwzględniając wspólny wniosek Komisji Europejskiej i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Na mocy decyzji Rady [XXX] z [ ] 1 Umowa o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony ( Umowa ) została podpisana dnia 30 października 2016 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie. (2) Umowa ma na celu zacieśnienie współpracy w wielu dziedzinach polityki, w tym w zakresie praw człowieka i podstawowych wolności, zasad demokracji i rządów prawa, międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz skutecznego multilateralizmu, rozwoju gospodarczego i zrównoważonego rozwoju, sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa. Umowa wzmocni dialog polityczny i zintensyfikuje konsultacje oraz ustanowi Wspólny Komitet Ministrów i Wspólny Komitet Współpracy w celu monitorowania rozwoju strategicznych stosunków między Stronami. (3) Umowę należy zatwierdzić w imieniu Unii, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony. Tekst Umowy dołącza się do niniejszej decyzji. 1 Decyzja Rady (UE) 2016/... z... w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony, Dz.U. L [ ] z [ ], s. [ ]. PL 5 PL

6 Artykuł 2 Przewodniczący Rady wyznacza osobę lub osoby uprawnione do dokonania w imieniu Unii powiadomienia, o którym mowa w art. 30 Umowy, w celu uzyskania zgody Unii na związanie się postanowieniami Umowy. Artykuł 3 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia 2. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący 2 Data wejścia w życie Umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady. PL 6 PL