P R O G R A M P R Z E D M I O T U

Transkrypt

1 Pozycja w planie studiów (lub kod przedmiotu) B.1 A - Informacje ogólne P R O G R A M P R Z E D M I O T U 1. Nazwa przedmiotu Materiałoznawstwo. Punkty ECTS 6 3. Rodzaj przedmiotu Obowiązkowy 4. Język przedmiotu Język polski 5. Rok studiów I 6. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących zajęcia Prof. nadzw. dr hab. inż. Zdzisław Kołaczkowski, mgr. inż. Grzegorz Włażewski B Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i liczba godzin w semestrze Semestr 1 Wykłady: 15, Laboratoria: 18 Liczba godzin ogółem 33 C - Wymagania wstępne Wydział Kierunek Poziom studiów Forma studiów Profil kształcenia Techniczny Mechanika i budowa maszyn I stopnia Studia niestacjonarne praktyczny D - Cele kształcenia CW1 CU1 CK1 Wiedza Przekazanie wiedzy obejmującej terminologię i klasyfikację materiałów inżynierskich i ich własności, a także teorie budowy materiałów oraz ich zachowanie przy różnych oddziaływaniach chemicznych, fizycznych i termicznych. Umiejętności Wyrobienie umiejętności oceny zachowania się różnych materiałów inżynierskich w warunkach oddziaływania obciążeń mechanicznych, termicznych i chemicznych. Kompetencje społeczne Uświadomienie ważności rozumienia społecznych skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na człowieka i środowisko. E - Efekty kształcenia przedmiotowe i kierunkowe Przedmiotowy efekt kształcenia (EP) w zakresie wiedzy (W), umiejętności (U) i kompetencji społecznych (K) EPW1 Wiedza (EPW ) Ma wiedzę obejmującą terminologię i klasyfikację materiałów inżynierskich i ich własności, a także w zakresie teorii budowy materiałów oraz ich zachowanie przy różnych oddziaływaniach chemicznych, fizycznych i termicznych. Umiejętności (EPU ) Kierunkowy efekt kształcenia K_W03, K_W13

2 EPU1 EPK1 Ma umiejętność oceny zachowania się różnych materiałów inżynierskich w warunkach oddziaływania obciążeń mechanicznych, termicznych i chemicznych. Kompetencje społeczne (EPK ) Rozumie społeczne skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływ na człowieka i środowisko. F - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach zajęć K_U13 K_K06 Lp. Treści wykładów Liczba godzin W1 Wiązania pierwotne i wtórne między atomami 1 W Budowa czystych metali W3 Budowa stopów metali W4 Struktura krystaliczna metali i jej defekty W5 Degradacja materiałów 1 W6 Stopy żelaza i ich własności. Obróbka cieplna i cieplno-chemiczna stali W7 Materiały szlachetne, miedż, aluminium, tytan i ich stopy W8 Materiały metalowe w silnym polu elektromagnetycznym 1 W9 Materiały niemetalowe, tworzywa sztuczne, szkło, porcelana, drewno Razem liczba godzin wykładów 15 Lp. Treści laboratoriów Liczba godzin L1 L L3 L4 L5 L6 L7 Podstawy pomiarów liniowych. Zasada pomiaru za pomocą suwmiarki, wykonanie szkicu elementu na podstawie pomiarów. Właściwości metali kolorowych. Podstawy obsługi pieca hartowniczego i maszyny wytrzymałościowej. Wpływ obróbki cieplnej na próbkę wykonaną z miedzi. Metale żelazne i ich stopy. Podstawy pomiaru twardości metodą Rockwella. Przeprowadzenie obróbki cieplnej stali w celu uzyskania zadanej twardości Pomiar twardości i obserwacje mikroskopowe próbki na każdym etapie procesu. Analiza struktury powierzchni próbek. Pomiar chropowatości próbek i analiza stanu powierzchni na podstawie uzyskanych wyników pomiarów. Badania makroskopowe. Ocena stanu technicznego próbek, analiza uszkodzeń defektów materiałowych. Badania mikroskopowe. Obserwacja próbek z wybranych materiałów za pomocą mikroskopu metalograficznego. Tworzywa sztuczne. Porównanie właściwości wybranych tworzyw sztucznych na podstawie próby rozciągania i ściskania na maszynie wytrzymałościowej. Razem liczba godzin laboratoriów 18 G Metody oraz środki dydaktyczne wykorzystywane w ramach poszczególnych form zajęć Forma zajęć Metody dydaktyczne (wybór z listy) Środki dydaktyczne Wykład M - Wykład interaktywny Komputer, projektor Laboratoria Ćwiczenia doskonalące maszyn i urządzeń Rzeczywiste układy pomiarowe lub ich symulatory H - Metody oceniania osiągnięcia efektów kształcenia na poszczególnych formach zajęć 4 4

3 Forma zajęć Ocena formująca (F) wskazuje studentowi na potrzebę uzupełniania wiedzy lub stosowania określonych metod i narzędzi, stymulujące do doskonalenia efektów pracy (wybór z listy) Ocena podsumowująca (P) podsumowuje osiągnięte efekty kształcenia (wybór z listy) Wykład F, F4 P1 egzamin ustny Laboratoria F5 P kolokwium ustne Projekt H-1 Metody weryfikacji osiągnięcia przedmiotowych efektów kształcenia (wstawić x ) Efekty przedmiotowe Metod a oceny P1 Wykład Ćwiczenia Laboratoria Projekt P EPW1 + + EPU1 + + EPK1 + + I Kryteria oceniania Przedmiotowy efekt kształcenia (EP..) Wymagania określające kryteria uzyskania oceny w danym efekcie Ocena Dostateczny dobry bardzo dobry dostateczny plus dobry plus 5 3/3,5 4/4,5 EPW1 Zna wybrane zagadnienia EPW1 EPU1 Ma wybrane umiejętności oceny zachowania się różnych materiałów inżynierskich w warunkach oddziaływania obciążeń mechanicznych, termicznych i chemicznych. EPK1 Rozumie, ale nie zna społecznych skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływ na człowieka i środowisko J Forma zaliczenia przedmiotu P1 egzamin ustny K Literatura przedmiotu Zna większość zagadnień EPW1 Ma większość umiejętności oceny zachowania się różnych materiałów inżynierskich w warunkach oddziaływania obciążeń mechanicznych, termicznych i chemicznych. Rozumie i zna większość skutków społecznej działalności inżynierskiej, w tym jej wpływ na człowieka i środowisko Zna wszystkie wymagane zagadnienia EPW1 Ma wszystkie umiejętności oceny zachowania się różnych materiałów inżynierskich w warunkach oddziaływania obciążeń mechanicznych, termicznych i chemicznych. Rozumie i zna wszystkie skutki społecznej działalności inżynierskiej, w tym jej wpływ na człowieka i środowisko Literatura obowiązkowa: 1. L. A. Dobrzański, Materiały inżynierskie i projektowanie materiałowe. Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa M. Blicharski, Wstęp do inżynierii materiałowej, WNT, Warszawa A. Ciszewski, T. Radomski, A. Szummer, Ćwiczenia laboratoryjne z materiałoznawstwa, Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 006. Literatura zalecana / fakultatywna: 1. L. A. Dobrzański, Zasady doboru materiałów inżynierskich z kartami charakterystyk, W. Politechn. Śląskiej, Gliwice S. Rudnik, Metaloznawstwo, PWN, Warszawa St. Prowans, Struktura stopów, PWN, Warszawa M.F. Ashby, D.R.H. Jones, Materiały inżynierskie, WNT, Warszawa 1997.

4 5. K. Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT, Warszawa 199 L Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności studenta Liczba godzin na realizację Godziny zajęć z nauczycielem/ami 33 Konsultacje 10 Czytanie literatury 37 Przygotowanie do zajęć 10 Wykonanie sprawozdań 15 Przygotowanie do sprawdzianu 10 Przygotowanie do egzaminu 35 Suma godzin: 150 Liczba punktów ECTS dla przedmiotu (suma godzin : 5 godz. ): 6 Ł Informacje dodatkowe Imię i nazwisko sporządzającego Data sporządzenia / aktualizacji Prof. nadzw. dr hab. Inż. Zdzisław Kołaczkowski Dane kontaktowe ( , telefon) kola@man.poznan.pl Podpis

5 Pozycja w planie studiów (lub kod przedmiotu) B A - Informacje ogólne P R O G R A M P R Z E D M I O T U 1. Nazwa przedmiotu Rysunek techniczny. Punkty ECTS 4 3. Rodzaj przedmiotu obowiązkowy 4. Język przedmiotu polski 5. Rok studiów I 6. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących zajęcia prof. nadzw. dr hab. B. Borowiecki mgr inż.. Konrad Stefanowicz B Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i liczba godzin w semestrze Semestr 3 Wykłady: 15; ćwiczenia 15; Liczba godzin ogółem 30 C - Wymagania wstępne wiedza podstawowa z matematyki w tym z geometrii i trygonometrii D - Cele kształcenia C_W1 Wydział Kierunek Poziom studiów Forma studiów Profil kształcenia Techniczny Mechanika i budowa maszyn I stopnia Studia niestacjonarne praktyczny Wiedza przekazanie wiedzy w zakresie wiedzy technicznej obejmującej terminologię, pojęcia, teorie, zasady, metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu zadań inżynierskich związanych z mechaniką i budową maszyn, procesami planowania i realizacji eksperymentów, tak w procesie przygotowania z udziałem metod symulacji komputerowych, jak i w rzeczywistym środowisku. C_W C_W3 C_U1 przekazanie wiedzy ogólnej dotyczącej standardów i norm technicznych dotyczących zagadnień odnoszących się do mechaniki i budowy maszyn. przekazanie wiedzy dotyczącej bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony własności przemysłowej, prawa autorskiego niezbędnej dla rozumienia i tworzenia społecznych, ekonomicznych, prawnych i pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej dla rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości i działalności gospodarczej Umiejętności wyrobienie umiejętności w zakresie doskonalenia wiedzy, pozyskiwania i integrowanie informacji z literatury, baz danych i innych źródeł, opracowywania dokumentacji, prezentowania ich i podnoszenia kompetencji zawodowych.

6 C_U C_U3 C_K1 C_K wyrobienie umiejętności projektowania maszyn, realizacji procesów wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn, doboru materiałów inżynierskich stosowanych jako elementy maszyn oraz nadzór nad ich eksploatacją, wyrobienie umiejętności zarządzania pracami w zespole, koordynacji prac i oceny ich wyników oraz sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technikami komputerowymi, wyciągania wniosków, Kompetencje społeczne przygotowanie do uczenia się przez całe życie, podnoszenie kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych w zmieniającej się rzeczywistości, podjęcia pracy związanej z projektowani, realizacją procesów wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn, uświadomienie ważności i rozumienia społecznych skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje, współdziałanie w grupie i przyjmowanie odpowiedzialności za wspólne realizacje, kreatywność i przedsiębiorczość oraz potrzebę przekazywania informacji odnośnie osiągnięć technicznych i działania inżyniera. E - Efekty kształcenia przedmiotowe i kierunkowe EPW 1 Przedmiotowy efekt kształcenia (EP) w zakresie wiedzy (W), umiejętności (U) i kompetencji społecznych (K) Wiedza (EPW ) ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu konstrukcji i eksploatacji maszyn i urządzeń Kierunkowy efekt kształcenia K_W05 EPW EPW 3 EPU1 EPU EPU3 EPK1 EPK zna podstawowe narzędzia i techniki wykorzystywane do projektowania systemów i urządzeń ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związanych z budową, działaniem i eksploatacją maszyn, urządzeń i procesów Umiejętności (EPU ) potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie mechaniki i budowy maszyn; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie potrafi opracować dokumentację dotyczącą realizacji zadania inżynierskiego i przygotować tekst zawierający omówienie wyników realizacji tego zadania ma umiejętność korzystania i doświadczanie w korzystaniu z norm i standardów związanych z mechaniką i budową maszyn Kompetencje społeczne (EPK ) rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie dalsze kształcenie na studiach II stopnia, studia podyplomowe, kursy specjalistyczne, szczególnie ważne w obszarze nauk technicznych, ze zmieniającymi się szybko technologiami, podnosząc w ten sposób kompetencje zawodowe, osobiste i społeczne potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role i ponoszenia odpowiedzialności za wspólnie realizowane działania K_W08 K_W15 K_U01 K_U03 K_U6 K_K01 K_K0

7 EPK3 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu inżyniera mechanika i budowy maszyn K_K01 F - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach zajęć Lp. Treści wykładów Liczba godzin W1 Normalizacja w zapisie konstrukcji. Forma graficzna arkusza rysunkowego. Linie rysunkowe i ich zastosowanie. Podziałki rysunkowe. 1 W Rzuty Monge a na dwie rzutnie. Odwzorowanie punktu, prostej i płaszczyzny. Elementy wspólne prostej i płaszczyzny. Obrót i kład. 3 W3 Przekroje brył. Przenikanie brył. 3 W4 Rzutowanie prostokątne na 6 rzutni. Widoki i przekroje. Zasady wymiarowania. 4 W5 Rzutowanie aksonometryczne. Przedstawianie na rysunkach połączeń rozłącznych i nierozłącznych. 4 Razem liczba godzin wykładów 15 Lp. Treści ćwiczeń Liczba godzin Ćw 1 Ćw Ćw 3 Ćw 4 Rzuty Monge a na dwie i trzy rzutnie. Wyznaczanie rzutów punktu. Wyznaczanie śladów prostej. Elementy wspólne prostej i płaszczyzny. Wyznaczanie krawędzi przecięcia dwóch płaszczyzn. Wyznaczanie punktu przebicia prostej z płaszczyzną. Kłady i obroty. Kłady płaszczyzn i prostych. Wyznaczanie rzeczywistej długości odcinka. Przekrój ostrosłupa płaszczyzną charakterystyczną, wyznaczanie rzeczywistej wielkości przekroju i rozwinięcie powierzchni bocznej po przekroju. Przekrój walca płaszczyzną charakterystyczną z rozwinięciem powierzchni bocznej. Przekrój stożka płaszczyzną charakterystyczną z rozwinięciem powierzchni bocznej Ćw 5 Przenikanie brył. Przenikanie dwóch walców z rozwinięciem powierzchni bocznej. Ćw 6 Rzutowanie prostokątne na 6 rzutni. Widoki i przekroje. Zasady wymiarowania. Ćw 7 Rzutowanie aksonometryczne. Przedstawianie na rysunkach połączeń rozłącznych i nierozłącznych. Ćw 8 Sprawdzian pisemny 1 Razem liczba godzin 15 G Metody oraz środki dydaktyczne wykorzystywane w ramach poszczególnych form zajęć Forma zajęć Metody dydaktyczne (wybór z listy) Środki dydaktyczne wykład wykład informacyjno-problemowy rzutnik ćwiczenia ćwiczenia doskonalące wyobraźnię przestrzenną Rzutnik, tablica H - Metody oceniania osiągnięcia efektów kształcenia na poszczególnych formach zajęć Forma zajęć Ocena formująca (F) wskazuje studentowi na potrzebę uzupełniania wiedzy lub stosowania określonych metod i narzędzi, stymulujące do doskonalenia efektów pracy (wybór z listy) Ocena podsumowująca (P) podsumowuje osiągnięte efekty kształcenia (wybór z listy)

8 Wykład F-sprawdzian pisemny wiedzy P sprawdzian (pisemny i ustny) ćwiczenia F3 sprawdzian praktyczny umiejętności F sprawdzian pisemny wiedzy i umiejętności P5 prezentacja P8 - aktywność H-1 Metody weryfikacji osiągnięcia przedmiotowych efektów kształcenia (wstawić x ) Efekty przedmiotowe Wykład Laboratoria F P8 F F3 P5 P8 EPW1 X X EPW X X EPW3 X X EPU1 X X X EPU X X X EPU3 X X X EPK1 X EPK I Kryteria oceniania Wymagania określające kryteria uzyskania oceny w danym efekcie Ocena Przedmiotowy efekt kształcenia (EP..) Dostateczny dostateczny plus 3/3,5 dobry dobry plus 4/4,5 EPW1 zna wybrane terminy z zna większość terminów EPW EPW3 EPU1 EPU EPU3 EPK1 wykładów zna wybrane standardy i normy techniczne zna wybrane zagadnienia z geometrii wykreślnej wykonuje niektóre zadania z grafiki inżynierskiej przejawia elementy umiejętności samokształcenia potrafi konstruować i wymiarować proste elementy maszyn rozumie, ale nie zna skutków działalności inżynierskiej EPK potrafi współdziałać w grupie J Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie z oceną X z wykładów zna większość standardów i norm technicznych zna większość zagadnień z geometrii wykreślnej wykonuje większość zadań z grafiki inżynierskiej ma umiejętność samokształcenia potrafi konstruować i wymiarować złożone elementy maszyn rozumie i zna skutki działalności inżynierskiej potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role bardzo dobry 5 zna wszystkie wymagane terminy z wykładów zna wszystkie standardy i normy techniczne zna wszystkie wymagane programem zagadnienia z geometrii wykreślnej wykonuje wszystkie wymagane zadania z grafiki inżynierskiej posiada zaawansowaną umiejętność samokształcenia potrafi konstruować i wymiarować wszystkie elementy maszyn rozumie i zna skutki, i pozatechniczne aspekty działalności inżynierskiej potrafi współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne role i ponosić odpowiedzialność za wspólnie realizowane działania

9 K Literatura przedmiotu Literatura obowiązkowa: 1. Błoch A., Inżynierska geometria wykreślna, Wyd. Polit. Śląskiej, Gliwice 013,. Dobrzański T., Rysunek techniczny maszynowy, WNT, Warszawa Mierzejewski W., Geometria wykreślna, Rzuty Monge a, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa Strona internetowa PKN (www. pkn.pl) Literatura zalecana / fakultatywna: 1. Gruszka P., Geometria wykreślna, Wyd. PRad., Radom Lewandowski Z., Geometria wykreślna, PWN, Warszawa Otto F. E., Podręcznik do geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa L Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności studenta Liczba godzin na realizację Godziny zajęć z nauczycielami 30 Konsultacje 10 Czytanie literatury 0 Przygotowanie do wykładów 15 Przygotowanie do ćwiczeń 15 Przygotowanie do sprawdzianu 10 Suma godzin: 100 Liczba punktów ECTS dla przedmiotu (suma godzin 100 : 5 godz. ) 4 Ł Informacje dodatkowe Imię i nazwisko sporządzającego Data sporządzenia / aktualizacji Dane kontaktowe ( , telefon) Podpis prof. nadzw. dr hab. inż. Bogusław Borowiecki r boguslaw.borowiecki@wp.pl

10 Pozycja w planie studiów (lub kod przedmiotu) B.3 A - Informacje ogólne P R O G R A M P R Z E D M I O T U 1. Nazwa przedmiotu Materiały konstrukcyjne. Punkty ECTS 5 3. Rodzaj przedmiotu Obowiązkowy 4. Język przedmiotu Język polski 5. Rok studiów I 6. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących zajęcia Dr inż. Andrzej Perec B Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i liczba godzin w semestrze Semestr Wykłady: 10 Laboratoria: 18 Liczba godzin ogółem 8 C - Wymagania wstępne Zaliczenie wykładu i laboratorium z Inżynierii Materiałowej D - Cele kształcenia CW1 CW CW3 CU1 CU CU3 CK1 CK Wydział Kierunek Poziom studiów Forma studiów Profil kształcenia Techniczny Mechanika i budowa maszyn I stopnia Studia niestacjonarne praktyczny Wiedza Student zna podział, klasyfikację i oznaczenia stali niestopowych, stopowych, żeliw oraz ich zastosowanie Student zna podstawy obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej oraz ich wpływ na własności stali Zna rodzaje i własności stopów nieżelaznych oraz tworzyw sztucznych Umiejętności Potrafi dokonać podziału, klasyfikacji i oznaczeń stal niestopowych, stopowych, żeliw i scharakteryzować ich zastosowanie Potrafi dobrać rodzaj obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej w zależności od rodzaju stali i zastosowania. Potrafi określić rodzaje i własności stopów metali nieżelaznych oraz tworzyw sztucznych Kompetencje społeczne Rozumie społeczne skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływ na środowisko i związaną z tym odpowiedzialność za podejmowane decyzje Współdziała w grupie i przyjmuje odpowiedzialność za podjęte decyzje E - Efekty kształcenia przedmiotowe i kierunkowe

11 Przedmiotowy efekt kształcenia (EP) w zakresie wiedzy (W), umiejętności (U) i kompetencji społecznych (K) EPW1 EPW EPW3 EPU1 EPU EPU3 EPK1 Wiedza (EPW ) Ma wiedzę z zakresu fizyki obejmującą m. in. mechanikę techniczną, termodynamikę techniczną, mechanikę płynów, niezbędne do: 1) opisu dynamiki układu, ) opisu zachowań energetycznych urządzeń, układów, procesów Ma wiedzę z zakresu chemii obejmującą teorię budowy materii i reakcji w niej zachodzących Orientuje się w obecnym stanie oraz trendach rozwoju bezpieczeństwa systemów informatycznych, urządzeń i procesów Umiejętności (EPU ) Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie Potrafi przygotować i przedstawić krótką prezentację poświęconą wynikom realizacji zadania inżynierskiego Potrafi porównać rozwiązania projektowe procesów, systemów, sieci i urządzeń ze względu na zadane kryteria użytkowe i ekonomiczne (pobór mocy, szybkość działania, koszt itp.) Kompetencje społeczne (EPK ) Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje Kierunkowy efekt kształcenia K_W0 K_W03 K_W0 K_U01 K_U04 K_U09 K_K0 EPK Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego zadania K_K04 EPK3 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu inżyniera odpowiedzialnego za ogólnie pojęte bezpieczeństwo F - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach zajęć K_K05 Lp. Treści wykładów Liczba godzin W1 Ogólna klasyfikacja i zasady oznaczania stali niestopowych W W3 Struktury, własności i zasady oznaczania stali stopowych. Stale stopowe konstrukcyjne. Wpływ składników stopowych na strukturę i właściwości mechaniczne. Spawalność. Stale stopowe narzędziowe. Stale o szczególnych własnościach: stale odporne na korozję, stale żarowytrzymałe i żaroodporne oraz stale odporne na ścieranie W4 Miedź i stopy miedzi. 1 W5 Stopy aluminium i stopy metali lekkich. 1 W6 Materiały polimerowe i kompozytowe. Szkła i ceramika szklana. 1 W7 Metody badania materiałów. Zastosowanie materiałów inżynierskich. 1 Razem liczba godzin wykładów 10

12 Lp. Treści laboratoriów Liczba godzin L1 Analiza mikrostruktur i właściwości stali niestopowych. 4 L Badania mikrostruktur i właściwości stali stopowych. 4 L3 Analiza mikrostruktur stali narzędziowych i o szczególnych właściwościach. 4 L4 Badania mikrostruktur stopów miedzi i stopów aluminium. 3 L5 Badania struktur i właściwości polimerów. 3 Razem liczba godzin ćwiczeń 18 G Metody oraz środki dydaktyczne wykorzystywane w ramach poszczególnych form zajęć Forma zajęć Metody dydaktyczne (wybór z listy) Środki dydaktyczne Wykład Wykład informacyjny Projektor multimedialny Laboratoria Ćwiczenia doskonalące umiejętność pozyskiwania informacji ze źródeł internetowych, Ćwiczenia doskonalące umiejętność selekcjonowania, grupowania i przedstawiania zgromadzonych informacji Mikroskop, tablice metalograficzne, elementy komputerowego wspomagania projektowania materiałowego H - Metody oceniania osiągnięcia efektów kształcenia na poszczególnych formach zajęć Forma zajęć Ocena formująca (F) wskazuje studentowi na potrzebę uzupełniania wiedzy lub stosowania określonych metod i narzędzi, stymulujące do doskonalenia efektów pracy (wybór z listy) Ocena podsumowująca (P) podsumowuje osiągnięte efekty kształcenia (wybór z listy) Wykład F obserwacja/aktywność P test zaliczeniowy Laboratoria F1 sprawdzian przygotowania do zajęć ( wejściówka ) F obserwacja/aktywność (ocena ćwiczeń wykonywanych podczas zajęć) F3 praca pisemna (sprawozdania) P3 ocena podsumowująca powstała na podstawie ocen formujących, uzyskanych w semestrze, H-1 Metody weryfikacji osiągnięcia przedmiotowych efektów kształcenia (wstawić x ) Efekty przedmiotowe Wykład Ćwiczenia Laboratoria Projekt F P.... F1 F F3 F EPW1 x x x x x x EPW x x x x x EPW3 x x x x EPU1 x x x x x x EPU x x x x EPU3 x x x x x EPK1 x x x EPK x x x EPK3 x x x

13 I Kryteria oceniania Przedmiotowy efekt kształcenia (EP..) Wymagania określające kryteria uzyskania oceny w danym efekcie Ocena Dostateczny dobry bardzo dobry dostateczny plus dobry plus 5 3/3,5 4/4,5 EPW1 Zna wybrane terminy nazewnictwa struktur metali i ich stopów EPW EPW3 EPU1 EPU EPU3 Zna podstawowe przemiany zachodzące w metalowych materiałach konstrukcyjnych Zna podstawowe tendencje rozwoju materiałów konstrukcyjnych Korzysta z właściwych metod i narzędzi, ale rezultat jego pracy posiada nieznaczne błędy Realizuje powierzone zadanie popełniając nieznaczne błędy Realizuje powierzone zadanie popełniając nieznaczne błędy EPK1 Ma świadomość istnienia pozatechnicznych aspektów pracy, ale nie potrafi się do nich odnieść EPK Realizuje (również w grupie) powierzone zadania EPK3 Ma świadomość istnienia pozatechnicznych aspektów pracy, ale nie potrafi się do nich odnieść J Forma zaliczenia przedmiotu Egzamin K Literatura przedmiotu Zna większość terminów nazewnictwa struktur metali i ich stopów Opanował większość przemian zachodzących w metalowych materiałach konstrukcyjnych Zna większość tendencji rozwoju materiałów konstrukcyjnych Poprawnie korzysta z metod i narzędzi w poszukiwaniu informacji; Realizuje powierzone zadanie popełniając minimalne błędy, które nie wpływają na rezultat jego pracy Realizuje powierzone zadanie popełniając minimalne błędy, które nie wpływają na rezultat jego pracy Ma świadomość istnienia pozatechnicznych aspektów pracy i odnosi się do nich w sposób twórczy Realizując (również w grupie) powierzone zadania wykazuje się samodzielnością i inwencją w poszukiwaniu rozwiązań Ma świadomość istnienia pozatechnicznych aspektów pracy i odnosi się do nich w sposób twórczy Zna wszystkie wymagane terminy nazewnictwa struktur metali i ich stopów Zna wszystkie przemiany zachodzące w metalowych materiałach konstrukcyjnych Zna wszystkie tendencje rozwoju materiałów konstrukcyjnych Samodzielnie poszukuje informacji także wykraczających poza zakres problemowy zajęć i wykorzystuje je w swojej pracy; Realizuje powierzone zadanie bezbłędnie Realizuje powierzone zadanie bezbłędnie Literatura obowiązkowa: 1. Dobrzański L., Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa, 00 Odnosi się do pozatechnicznych aspektów pracy integrując kompleksowo wszystkie uwarunkowania i prezentuje nieszablonowy sposób myślenia Realizując (również w grupie) powierzone zadania w pełni samodzielnie znajduje rozwiązania Odnosi się do pozatechnicznych aspektów pracy integrując kompleksowo wszystkie uwarunkowania i prezentuje nieszablonowy sposób myślenia

14 . Blicharski Marek, Inżynieria materiałowa. Stal., WNT, Warszawa Dobrzański L., Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT, Warszawa M. Blicharski, Wstęp do inżynierii materiałowej, WNT, Warszawa 001. Literatura zalecana / fakultatywna: 1. Prowans S., Metaloznawstwo, PWN, Warszawa Aktualne normy PN, PN-EN, PN-EN-ISO 3. M.F. Ashby, D.R.H. Jones, Materiały inżynierskie, WNT, Warszawa K. Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT, Warszawa 199 L Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności studenta Liczba godzin na realizację Godziny zajęć z nauczycielem/ami 8 Konsultacje Czytanie literatury 0 Przygotowanie do laboratoriów 5 Przygotowanie do zaliczenia 5 Przygotowanie do egzaminu 5 Suma godzin: 15 Liczba punktów ECTS dla przedmiotu (suma godzin : 5 godz. ): 5 Ł Informacje dodatkowe Imię i nazwisko sporządzającego Data sporządzenia / aktualizacji Dane kontaktowe ( , telefon) Podpis Dr inż. Andrzej Perec aperec@pwsz.pl

15 Pozycja w planie studiów (lub kod przedmiotu) B.4 A - Informacje ogólne P R O G R A M P R Z E D M I O T U 1. Nazwa przedmiotu Grafika inżynierska i CAD. Punkty ECTS 5 3. Rodzaj przedmiotu Obowiązkowy 4. Język przedmiotu Język polski 5. Rok studiów I 6. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących zajęcia Robert Barski B Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i liczba godzin w semestrze Semestr Wykłady: 15 Laboratoria: 18 Projekt: 10 Liczba godzin ogółem 43 C - Wymagania wstępne Matematyka., Geometria, Obsługa komputera D - Cele kształcenia CW1 CW CW3 CU1 CU Wydział Kierunek Poziom studiów Forma studiów Profil kształcenia Techniczny Mechanika i budowa maszyn I stopnia Studia niestacjonarne praktyczny Wiedza Przekazanie wiedzy w zakresie wiedzy technicznej obejmującej terminologię, pojęcia, teorie, zasady, metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu zadań inżynierskich związanych z mechaniką i budową maszyn, procesami planowania i realizacji eksperymentów, tak w procesie przygotowania z udziałem metod symulacji komputerowych, jak i w rzeczywistym środowisku. Przekazanie wiedzy ogólnej dotyczącej standardów i norm technicznych dotyczących zagadnień odnoszących się do mechaniki i budowy maszyn. Przekazanie wiedzy dotyczącej bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony własności przemysłowej, prawa autorskiego niezbędnej dla rozumienia i tworzenia społecznych, ekonomicznych, prawnych i pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej dla rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości i działalności gospodarczej. Umiejętności Wyrobienie umiejętności w zakresie doskonalenia wiedzy, pozyskiwania i integrowanie informacji z literatury, baz danych i innych źródeł, opracowywania dokumentacji, prezentowania ich i podnoszenia kompetencji zawodowych Wyrobienie umiejętności projektowania maszyn, realizacji procesów wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn, doboru materiałów inżynierskich stosowanych jako elementy maszyn oraz nadzór nad ich eksploatacją.

16 CU3 CK1 CK Wyrobienie umiejętności zarządzania pracami w zespole, koordynacji prac i oceny ich wyników oraz sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technikami komputerowymi, wyciągania wniosków, opisu sprzętu dostrzegając kryteria użytkowe, prawne i ekonomiczne, konfigurowania urządzeń komunikacyjnych w sieciach teleinformatycznych, oraz rozwiązywania praktycznych zadań inżynierskich. Kompetencje społeczne Przygotowanie do uczenia się przez całe życie, podnoszenie kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych w zmieniającej się rzeczywistości, podjęcia pracy związanej z projektowani, realizacją procesów wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn Uświadomienie ważności i rozumienia społecznych skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje, współdziałanie w grupie i przyjmowanie odpowiedzialności za wspólne realizacje, kreatywność i przedsiębiorczość oraz potrzebę przekazywania informacji odnośnie osiągnięć technicznych i działania inżyniera. E - Efekty kształcenia przedmiotowe i kierunkowe Przedmiotowy efekt kształcenia (EP) w zakresie wiedzy (W), umiejętności (U) i kompetencji społecznych (K) EPW1 EPW EPW3 EPU1 EPU Wiedza (EPW ) Ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu konstrukcji i eksploatacji maszyn Zna podstawowe narzędzia i techniki wykorzystywane do projektowania urządzeń Zna podstawowe techniki i narzędzia stosowane przy rozwiązywaniu zadań inżynierskich Umiejętności (EPU ) Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie mechaniki i budowy maszyn; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie potrafi opracować dokumentację dotyczącą realizacji zadania inżynierskiego i przygotować tekst zawierający omówienie wyników realizacji tego zadania Kierunkowy efekt kształcenia K_W01 K_U01 K_U03 EPU3 Potrafi wykorzystać poznane metody i modele matematyczne, a także symulacje komputerowe do analiz, projektowania i oceny, procesów i urządzeń EPU4 Potrafi posłużyć się właściwie dobranymi środowiskami programistycznymi, symulatorami oraz narzędziami komputerowo wspomaganego projektowania do symulacji, projektowania i weryfikacji procesów, urządzeń, systemów lub sieci komputerowych Kompetencje społeczne (EPK ) EPK1 Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie dalsze kształcenie na studiach II stopnia, studia podyplomowe, kursy specjalistyczne, szczególnie ważne w obszarze nauk technicznych, ze zmieniającymi się szybko technologiami, podnosząc w ten sposób kompetencje zawodowe, osobiste i społeczne EPK Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania EPK3 Ma świadomość roli społecznej absolwenta z kierunku nauk technicznych, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżyniera; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały K_U07 K_U10 K_K01 K_K)! K_K07

17 F - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach zajęć Lp. Treści wykładów Liczba godzin W1 Pojęcia podstawowe, aksonometria, normalizacja w rysunku technicznym W Rzutowanie i wymiarowanie, tolerancje, oznaczenia chropowatości W3 Graficzne przedstawianie połączeń elementów maszyn. Podstawowe elementy przestrzeni. Metody geometrii wykreślnej. W4 Przekroje wielościanów, przenikanie brył, punkty przebicia W5 Wykonywanie rysunków części maszyn W6 Systemy wspomagania prac inżynierskich CAD W7 Wykonywanie rysunków części maszyn z pomocą systemów CAD W8 Rysunki wykonawcze, Rysunkowa dokumentacja techniczna z wykorzystaniem systemów CAD Razem liczba godzin wykładów 15 1 Lp. Treści laboratoriów Liczba godzin L1 Rzutowanie prostokątne, rzutowanie aksonometryczne L Wymiarowanie, tolerancje i rysunek detalu wraz wymiarami 3 L3 Widoki przekroje wykonywanie wybranych rysunków 5 L4 Zadania konstrukcyjne w oprogramowaniu CAD Autodesk Inventor 4 L5 Zadania konstrukcyjne w oprogramowaniu CAD Autodesk Inventor 4 Razem liczba godzin laboratoriów 18 Lp. Treści projektów Liczba godzin P1 Zadania konstrukcyjne w oprogramowaniu CAD ilustrujące problematykę przedstawioną na 3 wykładzie. P Rzutowanie prostokątne. Rzutowanie aksonometryczne. 3 P3 Widoki i przekroje. Zasady wymiarowania - implementacja w systemach CAD. 4 Razem liczba godzin projektów 10 G Metody oraz środki dydaktyczne wykorzystywane w ramach poszczególnych form zajęć Forma zajęć Metody dydaktyczne (wybór z listy) Środki dydaktyczne Wykład Wykład problemowy Komputer + projektor Laboratoria Projekt ćwiczenia doskonalące obsługę programów komputerowych komputer H - Metody oceniania osiągnięcia efektów kształcenia na poszczególnych formach zajęć Forma zajęć Ocena formująca (F) wskazuje studentowi na potrzebę uzupełniania wiedzy lub stosowania określonych metod i narzędzi, stymulujące do doskonalenia efektów pracy (wybór z listy) Ocena podsumowująca (P) podsumowuje osiągnięte efekty kształcenia (wybór z listy) Wykład Wykład problemowy P kolokwium (pisemne, ustne) Laboratoria ćwiczenia doskonalące obsługę programów komputerowych komputer Projekt Wykonanie projektu wybranego zespołu komputer H-1 Metody weryfikacji osiągnięcia przedmiotowych efektów kształcenia (wstawić x ) Wykład Ćwiczenia Laboratoria Projekt

18 Efekty przedmiotowe EPW1 x x EPW x x EPW3 x x F1 F.... F1 F P5 P.. P5.. EPU1 x x x EPU x x x EPU3 x x x EPK1 x x EPK x x EPK3 x x I Kryteria oceniania Przedmiotowy efekt kształcenia (EP..) EPW1 EPW Wymagania określające kryteria uzyskania oceny w danym efekcie Ocena Dostateczny dobry bardzo dobry dostateczny plus dobry plus 5 3/3,5 4/4,5 Zna wybrane terminy grafiki inżynierskiej Zna wybrane standardy i normy techniczne. Zna większość terminów grafiki inżynierskiej Zna większość standardów i norm technicznych Zna wszystkie wymagane terminy grafiki inżynierskiej Zna wszystkie standardy i normy techniczne. EPW3 Zna wybrane zagadnienia bhp. Zna większość zagadnień bhp. Wykonuje wszystkie wymagane rysunki samodzielni EPU1 EPU EPU3 EPK1 Wykonuje niektóre rysunki samodzielnie Przejawia elementy umiejętności samokształcenia Potrafi korzystać z niektórych ćwiczeń w programie Autodesk Invertor. Np. Rozumie, ale nie zna skutków działalności Wykonuje większość rysunków samodzielnie Ma umiejętność samokształcenia. Potrafi korzystać z większości ćwiczeń w programie Autodesk Invertor Rozumie i zna skutki działalności inżynierskiej inżynierskiej EPK Potrafi współdziałać w grupie. Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role EPK3 J Forma zaliczenia przedmiotu Egzamin K Literatura przedmiotu Literatura obowiązkowa: Wykonuje wszystkie wymagane rysunki samodzielni Posiada zaawansowaną umiejętność samokształcenia. Potrafi obsłużyć wszystkie ćwiczenia w programie Autodesk Invertor. Rozumie i zna skutki, i pozatechniczne aspekty działalności inżynierskiej Potrafi współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne role i ponosić odpowiedzialność za wspólnie realizowane działania.

19 1. T. Dobrzański, Rysunek techniczny, WNT, Warszawa, wydanie najnowsze. Polskie Normy, 3. Strona internetowa PKN 4. Noga B. Inventor Podstawy projektowania. Helion, Warszawa 011 Literatura zalecana / fakultatywna: 1. Noga B. Inventor pierwsze kroki. Helion 009. Otto F.E. Podręcznik do geometrii wykreślnej. PWN Warszawa 1998 L Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności studenta Liczba godzin na realizację Godziny zajęć z nauczycielem/ami 43 Konsultacje 10 Czytanie literatury 10 Przygotowanie do wykładów 10 Przygotowanie laboratorium 10 Przygotowanie projektu 1 Przygotowanie do sprawdzianu 10 Przygotowanie do egzaminu 0 Suma godzin: 15 Liczba punktów ECTS dla przedmiotu (suma godzin : 5 godz. ): 5 Ł Informacje dodatkowe Imię i nazwisko sporządzającego dr inż. Robert Barski Data sporządzenia / aktualizacji Dane kontaktowe ( , telefon) rbarski@ajp.edu.pl, Podpis

20 Pozycja w planie studiów (lub kod przedmiotu) B.5. A - Informacje ogólne P R O G R A M P R Z E D M I O T U / M O D U Ł U 1. Nazwa przedmiotu Podstawy programowania. Punkty ECTS 3 3. Rodzaj przedmiotu obowiązkowy 4. Język przedmiotu język polski 5. Rok studiów I 6. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących zajęcia Handkiewicz Andrzej B Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i liczba godzin w semestrze Semestr Wykłady: (10); Laboratoria: (18) Liczba godzin ogółem 8 C - Wymagania wstępne Wydział Kierunek Poziom studiów Forma studiów Profil kształcenia Techniczny Mechanika i budowa maszyn I stopnia studia niestacjonarne praktyczny D - Cele kształcenia CW1 CU1 CK1 Wiedza Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami, standardami, metodami i narzędziami projektowania, prezentowania i realizacji algorytmów komputerowych. Umiejętności Przekazanie podstawowych umiejętności związanych z projektowaniem algorytmów oraz tworzeniem, testowaniem i utrzymywaniem kodu źródłowego programów komputerowych. Kompetencje społeczne Uzyskanie świadomości ważności społecznych skutków działalności inżynierskiej związanej z wytwarzaniem, wdrażaniem i testowaniem oprogramowania. E - Efekty kształcenia przedmiotowe i kierunkowe EPW1 Przedmiotowy efekt kształcenia (EP) w zakresie wiedzy (W), umiejętności (U) i kompetencji społecznych (K) Wiedza (EPW ) Student ma uporządkowaną wiedzę z zakresu podstaw algorytmizacji i programowania. Umiejętności (EPU ) Kierunkowy efekt kształcenia K_W04, K_W08, K_W10

21 EPU1 Student potrafi sformułować algorytm, posługując się wybranym językiem programowania oraz odpowiednimi narzędziami do opracowania programów komputerowych. K_U06, K_U10, K_U13, K_U0 EPU Student stosuje techniki rzetelnego i efektywnego programowania. K_U06, K_U10, EPK1 Kompetencje społeczne (EPK ) Student ma świadomość konieczności permanentnego podnoszenia własnych kompetencji zawodowych w zakresie technologii programistycznych wykorzystywanych w obszarze mechaniki i budowy maszyn. K_U13, K_U0 K_K01 EPK Student potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i racjonalny. K_K04, K_K06 F - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach zajęć Lp. Treści wykładów Liczba godzin W1 W W3 W4 W5 W6 Zajęcia organizacyjne omówienie karty przedmiotu (cele i efekty kształcenia, treści programowe, formy i warunki zaliczenia i in.). Wprowadzenie do algorytmów. Wyjaśnienie podstawowych pojęć i definicji (algorytm i sposoby jego reprezentacji, język programowania, kompilator i program komputerowy, sprawność i poprawność algorytmów, iteracja i rekurencja). Procesor jako narzędzie, rola asemblera. Podstawowe typy i struktury danych (stałe, zmienne, tablice i struktury danych) i ich reprezentacja binarna w systemach komputerowych. Arytmetyka boolowska. Podstawowe konstrukcje programistyczne (zastosowanie operatorów, wyrażeń i instrukcji sterujących). Przykłady implementacji algorytmów sortowania i wyszukiwania w wybranych językach programowania (np. C, C++, JAVA). Programowanie proceduralne. Wyjaśnienie pojęcia stosu, sterty, funkcji oraz przekazywania parametrów przez wartość lub referencję. Zagadnienie zmiennych wskaźnikowych oraz dynamicznego przydziału pamięci. Operacje wejścia i wyjścia. W7 Wstęp do programowania obiektowego. W8 Pisemne zaliczenie części wykładowej. 1 Razem liczba godzin wykładów Lp. Treści laboratoriów Liczba godzin L1 Podstawowe pojęcia związane z językami programowania. L Podstawy algorytmizacji. Typy danych, definiowanie zmiennych. L3 Podstawowe operatory arytmetyczne, relacji i logiczne. Instrukcje warunkowe. L4 Wyrażenie warunkowe. Operator przecinkowy. L5 Zastosowanie pętli programowych ze znaną i nieznaną liczbą iteracji. L6 Tablice jedno- i wielowymiarowe. L7 Budowa funkcji (przekazywanie parametrów, algorytmy rekurencyjne i znaczenie stosu).

22 L8 L9 Konstrukcje algorytmiczne dla danych nieznanego rozmiaru deklaracja, definicja oraz miejsce przechowywania zmiennych dynamicznych. Programowanie z wykorzystaniem list. Podstawy programowania obiektowego. Wykorzystanie API w programowaniu obiektowym. Razem liczba godzin laboratoriów 18 G Metody oraz środki dydaktyczne wykorzystywane w ramach poszczególnych form zajęć Forma zajęć Metody dydaktyczne (wybór z listy) Środki dydaktyczne Wykład Laboratoria M4. Metoda programowana (wykład problemowy z wykorzystaniem materiałów multimedialnych i źródeł internetowych) M5. Metoda praktyczna (analiza przykładów, ćwiczenia doskonalące umiejętność programowania, prezentacja prac własnych) projektor multimedialny, komputer (notebook) z dostępem do sieci internetowej; komputery z zainstalowanym środowiskiem narzędziowym np.: MS Visual Studio lub Dev-C++; H - Metody oceniania osiągnięcia efektów kształcenia na poszczególnych formach zajęć Forma zajęć Wykład Laboratoria Ocena formująca (F) wskazuje studentowi na potrzebę uzupełniania wiedzy lub stosowania określonych metod i narzędzi, stymulujące do doskonalenia efektów pracy (wybór z listy) F obserwacja/aktywność (wypowiedzi ustne na wybrany temat lub zadane pytanie, formułowanie problemów i pytań dotyczących tematyki wykładu) F obserwacja/aktywność (obserwacja poziomu przygotowania do zajęć i stopnia realizacji zadań) Ocena podsumowująca (P) podsumowuje osiągnięte efekty kształcenia (wybór z listy) P kolokwium (test sprawdzający wiedzę z całego przedmiotu), P4 praca pisemna (projekt i realizacja programu komputerowego) H-1 Metody weryfikacji osiągnięcia przedmiotowych efektów kształcenia (wstawić x ) Efekty przedmiotowe Wykład F P F P4 EPW1 x x x x EPU1 x x x EPU x x EPK1 x x x x EPK x x x I Kryteria oceniania Przedmiotowy efekt kształcenia (EP..) EPW1 Laboratoria Wymagania określające kryteria uzyskania oceny w danym efekcie Ocena Dostateczny dobry bardzo dobry dostateczny plus dobry plus 5 3/3,5 4/4,5 Student zna podstawowe terminy z zakresu algorytmizacji programowania oraz umie je zdefiniować. i Student zna większość wymaganych terminów z zakresu algorytmizacji i programowania. Umie je zdefiniować oraz przy niewielkiej pomocy nauczyciela wyjaśnić i odnieść do zastosowań praktycznych. Student zna wszystkie wymagane terminy z zakresu algorytmizacji i programowania. Umie je w pełni samodzielnie zdefiniować, precyzyjnie wyjaśnić i odnieść do zastosowań praktycznych.

23 EPU1 EPU EPK1 EPK Student potrafi samodzielnie analizować proste algorytmy oraz formułować je, po uzyskaniu precyzyjnych wskazówek, posługując się wybranym językiem programowania oraz narzędziami. Student tworzy przejrzysty kod programu jednak niezbyt efektywny. Nie potrafi go samodzielnie (bez szczegółowych wskazówek) zoptymalizować pod kątem zużywanych zasobów. Student ma świadomość konieczności permanentnego podnoszenia własnych kwalifikacji zawodowych z zakresu programowania, jednak nie uwzględnia tego aspektu w realizowanym zadaniu. Nie potrafi w pełni samodzielnie uzupełniać oraz doskonalić nabytej wiedzy i umiejętności. Potrafi rozwiązać proste zadanie programistyczne po uzyskaniu szeregu precyzyjnych wskazówek. J Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie z oceną Student potrafi samodzielnie analizować złożone algorytmy oraz formułować je, po uzyskaniu kluczowych wskazówek, posługując się wybranym językiem programowania oraz narzędziami. Student tworzy przejrzysty kod programu oraz po uzyskaniu od nauczyciela niewielkiej pomocy (na podstawie ogólnych wskazań) potrafi go zoptymalizować pod kątem zużywanych zasobów. Student ma pełną świadomość konieczności permanentnego podnoszenia własnych kwalifikacji zawodowych z zakresu programowania. Potrafi przy nieznacznej pomocy nauczyciela uzupełniać oraz doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności w ramach realizowanego zadania. Potrafi samodzielnie rozwiązać zadanie programistyczne po uzyskaniu ogólnych wytycznych. Student potrafi samodzielnie analizować i formułować złożone algorytmy, posługując się wybranym językiem programowania oraz narzędziami. Student w pełni samodzielnie stosuje techniki rzetelnego i efektywnego programowania. Student ma pełną świadomość konieczności permanentnego podnoszenia własnych kwalifikacji zawodowych z zakresu programowania. Potrafi w pełni samodzielnie uzupełniać oraz doskonalić nabytą wiedzę i umiejętności w ramach realizowanego zadania. Potrafi w pełni samodzielnie wykreować plan realizacji zadania programistycznego i go wykonać. K Literatura przedmiotu Literatura obowiązkowa: 1. Cormen T.H., Algorytmy bez tajemnic, Wydawnictwo Helion, Gliwice Allain A., C++. Przewodnik dla początkujących, Wydawnictwo Helion, Gliwice Grębosz J., Symfonia C++ standard, Tom 1, Wydawnictwo "Edition 000", Kraków 010. Literatura zalecana / fakultatywna: 1. Sokół R., Wstęp do programowania w języku C++, Wydawnictwo Helion, Gliwice Rychlicki W., Od matematyki do programowania, Wydawnictwo Helion, Gliwice Knuth D. E., Sztuka programowania Tom I-III, WNT, Warszawa 00. L Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności studenta Liczba godzin na realizację Godziny zajęć z nauczycielem/ami 8 Konsultacje Czytanie literatury 17 Przygotowanie do sprawdzianu 8 Doskonalenie programowania w ramach pracy własnej 0

24 Suma godzin: 75 Liczba punktów ECTS dla przedmiotu (suma godzin : 5 godz. ): 3 Ł Informacje dodatkowe Imię i nazwisko sporządzającego Data sporządzenia / aktualizacji Dane kontaktowe ( , telefon) Podpis Andrzej Handkiewicz, Jarosław Becker Andrzej.Handkiewicz@put.poznan.pl

25 Pozycja w planie studiów (lub kod przedmiotu) B.6 A - Informacje ogólne P R O G R A M P R Z E D M I O T U 1. Nazwa przedmiotu Metrologia. Punkty ECTS 5 3. Rodzaj przedmiotu Obowiązkowy 4. Język przedmiotu Język polski 5. Rok studiów II 6. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących zajęcia Siuta B Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i liczba godzin w semestrze Semestr 3 Wykłady: 15 Laboratoria: 18 Liczba godzin ogółem 33 C - Wymagania wstępne Metody statystyczne, metody ilościowe i jakościowe oceny ryzyka D - Cele kształcenia CW1 Wydział Kierunek Poziom studiów Forma studiów Profil kształcenia Techniczny Mechanika i budowa maszyn I stopnia Studia niestacjonarne praktyczny Wiedza przekazanie wiedzy ogólnej dotyczącej standardów i norm technicznych dotyczących zagadnień odnoszących się do mechaniki i budowy maszyn CU1 CK1 Umiejętności wyrobienie umiejętności projektowania maszyn, realizacji procesów wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn,doboru materiałów inżynierskich stosowanych jako elementy maszyn oraz nadzór nad ich eksploatacją. Kompetencje społeczne przygotowanie do uczenia się przez całe życie, podnoszenie kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych w zmieniającej się rzeczywistości, podjęcia pracy związanej z projektowani, realizacją procesów wytwarzania, montażu i eksploatacji maszyn. E - Efekty kształcenia przedmiotowe i kierunkowe Przedmiotowy efekt kształcenia (EP) w zakresie wiedzy (W), umiejętności (U) i kompetencji społecznych (K) Wiedza (EPW ) Kierunkowy efekt kształcenia EPW1 ma szczegółową wiedzę z zakresu monitorowania procesów oraz inżynierii urządzeń K_W09

26 EPW ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych związanych z budową, działaniem i eksploatacją maszyn, urządzeń i procesów K_W15 EPU1 EPU Umiejętności (EPU ) potrafi porównać rozwiązania projektowe procesów, systemów, sieci i urządzeń ze względu na zadane kryteria użytkowe i ekonomiczne (pobór mocy, szybkość działania, koszt itp.) potrafi posłużyć się właściwie dobranymi metodami pomiarowymi przy projektowaniu i tworzeniu urządzeń i procesów K_U09 K_U11 EPK1 EPK Kompetencje społeczne (EPK ) rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie dalsze kształcenie na studiach II stopnia, studia podyplomowe, kursy specjalistyczne, szczególnie ważne w obszarze nauk technicznych, ze zmieniającymi się szybko technologiami, podnosząc w ten sposób kompetencje zawodowe, osobiste i społeczne ma świadomość roli społecznej absolwenta z kierunku nauk technicznych, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżyniera; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały K_K01 K_K07 F - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach zajęć Lp. Treści wykładów Liczba godzin W1 W Współczesne tendencje w pomiarach wielkości geometrycznych. Rola systemów pomiarowych we współczesnej technice Pojęcia podstawowe i definicje. Ogólna charakterystyka i klasyfikacja systemów pomiarowych. Ogólna charakterystyka systemów pomiarowych przeznaczonych do pomiarów wielkości geometrycznych. 1 W3 Tolerancje i pasowania,klasy dokładności, pomiary w systemie zarządzania jakością 1 W4 Sygnały pomiarowe analogowe i cyfrowe. Przetwarzanie sygnałów w systemach pomiarowych.. Analiza błędów statycznych i dynamicznych 3 W5 Systemy do pomiaru wielkości geometrycznych. Współrzędnościowa technika pomiarowa W6 Maszyny, roboty i centra pomiarowe. Systemy do pomiaru odchyłek kształtu i położenia W7 Systemy do pomiaru nierówności powierzchni. Profilometry stykowe W8 Systemy pomiarowe wykorzystujące sieci komputerowe. Interfejs w systemie pomiarowym Razem liczba godzin wykładów 15 Lp. Treści laboratoriów Liczba godzin L1 Pomiary przy pomocy wzorców. Uniwersalne przyrządy pomiarowe L Mikroskop warsztatowy 1 L3 Pomiar: kąta, łuków kołowych i krzywek, odchyłek położenia i kształtu. L4 Procesy pomiaru powierzchni pomiaru zadanej powierzchni po obróbce L5 Pomiary chropowatości powierzchni różnych elementów maszyn, przed eksploatacją i oraz po cyklu życia maszyny. 3