EKSPERTYZA TECHNICZNA

Transkrypt

1 w sprawie warunków bezpieczeństwa pożarowego dla budynku szkoleniowego (obiekt nr 9) i budynku biurowego nr 500 Akademii Marynarki Wojennej 8-03 Gdynia ul. Śmidowicza 69, w celu usunięcia nieprawidłowości powodujących zagrożenie dla życia ludzi oraz częściowej przebudowy ścian pomieszczeń w budynku nr 9 sporządzona w trybie w 2 ust.2 pkt.2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) WNIOSKODAWCA: Akademia Marynarki Wojennej 8-03 Gdynia ul. Śmidowicza 69 AUTORZY EKSPERTYZY : - dr inż. arch Jerzy Kaczorowski rzeczoznawca budowlany nr upr. UA-III inż. Tadeusz Kuchciński rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych nr upr. KGPSP 369/98 Gdynia, dnia r.

2 . Przedmiot, zakres i cel opracowania Przedmiotem ekspertyzy technicznej jest ocena warunków bezpieczeństwa pożarowego istniejącego budynku szkoleniowego (obiekt nr 9), położonego na terenie Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni ul. Śmidowicza 69. Podczas kontroli przeprowadzonej w listopadzie 2009r. przez przedstawicieli Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni na terenie Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, stwierdzono występowanie uchybień naruszających przepisy techniczno-budowlane i przeciwpożarowe, w tym powodujące występowanie zagrożenia życia ludzi w budynku szkoleniowym (obiekt nr 9), a w szczególności: - brak wyposażenia klatek schodowych w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu, - przekroczenie dopuszczanej długości dojścia ewakuacyjnego. Ponadto stwierdzono inne nieprawidłowości nie powodujące zagrożenie dla życia ludzi, np. przekroczenie dopuszczalnej powierzchni stref pożarowych, brak drzwi EI30 do piwnic, brak drugiego wyjścia z pomieszczeń gdzie może przebywać ponad 50 osób, usterki elektryczne, itp. Decyzją nr /2009 z dnia r. Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni nakazano usunięcie w/w nieprawidłowości. Obowiązek wyposażenia klatek schodowych w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu nie może być usunięty zgodnie z przepisami warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki, z uwagi na konstrukcję budynku i brak możliwości właściwego wydzielenia klatek schodowych, bez ograniczenia płynności ruchu ewakuacyjnego. To samo wiąże się z niemożliwością zapewnienia właściwej długości dojścia ewakuacyjnego przez brak możliwości wydzielenia pożarowego obu klatek schodowych. Zgodnie z decyzją Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku obiekt jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-859. Powoduje to istotne ograniczenia w zakresie przebudowy obiektu lub jego dostosowania do aktualnie obowiązujących przepisów, w tym w zakresie ewakuacji. Ponadto w trakcie sporządzania ekspertyzy stwierdzono brak możliwości właściwego podziału korytarzy na odcinku nie dłuższe niż 50m, zamykane przegrodami dymoszczelnymi oraz brak oświetlenia awaryjnego na korytarzach oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym. Z budynkiem szkoleniowym nr 9 jest bezpośrednio związany budynek biurowy nr 500, przeznaczony na potrzeby Wydawnictwa Akademickiego. W trakcie sporządzania ekspertyzy stwierdzono, że brak jest oświetlenia awaryjnego i przeciwpożarowego wyłącznika prądu dla budynku nr 500. Dlatego przewiduje się opracowanie projektu elektrycznego na wykonanie w/w obowiązków. Przy opracowaniu ekspertyzy technicznej, nastąpiła konieczność jej poszerzenia o sprawy związane z częściową przebudową ścian niektórych pomieszczeń. Wynikło to z konieczności adaptacji części pomieszczeń na parterze i I piętrze na sale wykładowe i seminaryjne (lub czytelnie) po przeniesieniu pomieszczeń Biblioteki Głównej do nowego budynku. Dla pozostałych nieprawidłowości, proponowany sposób ich usunięcia będzie omówiony w treści ekspertyzy. Wszelkie prace budowlane w budynku będą wykonywane na podstawie projektów budowlanych, po uzyskaniu pozwolenia na budowę wydanego przez Wojewodę Pomorskiego ( budynek zabytkowy, położony na terenie zamkniętym). Zakres ekspertyzy technicznej obejmuje wskazanie niezgodności z przepisami, które będą usunięte oraz wskazanie niezgodności niemożliwych do usunięcia, z uwagi na uwarunkowania technicznie lub ochrony zabytków oraz zaproponowanie rozwiązań zastępczych, 2

3 rekompensujących występujące nieprawidłowości i nie powodujących pogorszenie stanu ochrony przeciwpożarowej obiektu, a szczególnie występowania zagrożenia życia ludzi. Celem ekspertyzy technicznej jest uzyskanie postanowienia Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni oraz Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku, na spełnienie wymagań w zakresie bezpieczeństwa pożarowego dla budynku szkoleniowego obiekt nr 9 Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, w sposób inny niż podano w przepisach techniczno-budowlanych, stosownie do zaproponowanych rozwiązań zastępczych podanych w ekspertyzie technicznej. 2. Przepisy prawne i podstawy opracowania ekspertyzy technicznej rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) [], rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 07 czerwca 200 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 09/0, poz. 79 ) [2], rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. nr 24/2009, poz. 030) [3]. Protokoły z kontroli stanu ochrony przeciwpożarowej obiektów AMW przeprowadzonej przez przedstawicieli Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni z listopada 2009r. i stycznia 200r. [4] Decyzja Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku nr WKZR /8259-7/2008/2000 z dnia r. (rejestr zabytków nr A-859). [5] Analiza spełnienia warunków bezpieczeństwa pożarowego oraz warunków technicznobudowlanych w zakresie ewakuacji dla budynku nr 9 (budynek szkoleniowy) na terenie Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni ul. Śmidowicza 69 z sierpnia 200r. sporządzona przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń p.pożarowych inż. Tadeusza Kuchcińskiego [6], Projekt przebudowy pomieszczeń na parterze i I piętrze budynku nr 9 AMW Gdynia opracowany przez mgr inż. arch. Joannę Gozdanek w sierpniu 203r. [7], Inne dokumenty techniczne uzyskane do wglądu przez użytkownika [8], Wizja lokalna w obiekcie w dniach r. oraz r. 3. Ogólna charakterystyka obiektu Budynek szkoleniowy nr 9 został wybudowany w roku 934 Jest to obiekt murowany z cegły w technologii tradycyjnej, ze stropami betonowymi, poddaszem użytkowym i strychem, zabudowanym dachem skośnym w konstrukcji drewnianej, pokryty dachówką ceramiczną. Składa się z trzech kondygnacji nadziemnych i poddasza użytkowego nad środkową częścią budynku wraz z piwnicą pod budynkiem. Budynek nr 9 jest połączony z przylegającymi budynkami nr 7 i 500, przez wspólne połączenia komunikacyjne i funkcjonalne z innymi budynkami, tworząc jeden kompleks w kształcie litery C, z dziedzińcem wewnętrznym. Budynek ma wysokość 8,0m do górnej powierzchni stropu nad ostatnią kondygnacją użytkową oraz 22,5m do kalenicy dachu. Budynek jest zaliczony do grupy budynków średniowysokich (SW). Powierzchnia zabudowy budynku wynosi.579,5m 2, powierzchnia całkowita 4.543,0m 2, powierzchnia użytkowa Pu=3.303,0 m 2, kubatura łączna V= 2.052,0 m 3. Przedmiotowy obiekt znajduje się na terenie dawnego Dowództwa Floty i Centrum Wyszkolenia Specjalistów Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej w Gdyni Oksywiu, w obrębie obecnego Ronda Bitwy pod Oliwą, ulicy Arciszewskich i Śmidowicza oraz Grudzińskiego. Po zakończeniu II wojny światowej obiektom Centrum Wyszkolenia 3

4 Specjalistów Floty została przywrócona ich pierwotna funkcja dydaktyczna. Znalazła tu siedzibę powołana w roku 946 Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej, przemianowana później na działającą do chwili obecnej Akademię Marynarki Wojennej. Jest to dawny kompleks koszarowy i komendy Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty oraz budynek szkoleniowy Pod Zegarem, stanowiący wyodrębniony zespół budynków wraz ze stołówką marynarską, skupiony w czterech pierzejach czworobocznego placu apelowego. Główny projektant prof. Lalewicz zastosował trójdzielny podział fasady, oparty o zasadę palladiańskiego wielkiego porządku z arkadami i kolumnami. Budynek nr 9 (szkoleniowy) zgodnie z decyzją Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku nr WKZR /8259-7/2008/2000 z dnia r. wraz z pozostałymi obiektami historycznymi i terenem na którym są zlokalizowane, został wpisany do rejestru zabytków województwa pomorskiego pod numerem rejestru A-859. Obiekt nr 9 jest własnością Skarbu Państwa a użytkownikiem wieczystym jest Akademia Marynarki Wojennej im. Boh. Westerplatte w Gdyni, 8-03 Gdynia ul.śmidowicza 69, która jednocześnie jest zarządcą i użytkownikiem obiektu. Dojazd do obiektu nr 9 prowadzi od ulicy Grudzińskiego, przez bramę przejazdową na dziedziniec wewnętrzny uczelni. Wejście główne do budynku nr 9 prowadzi od dziedzińca wewnętrznego. Budynek posiada dwie klatki schodowe K K2, łączące poszczególne kondygnacje, wraz poddaszem i piwnicą. Obiekt nr 9 jest skomunikowany wewnętrznymi korytarzami z przylegającym budynkiem szkoleniowym nr 7 oraz z budynkiem biurowym nr 500. Ponadto na I piętrze znajduje się łącznik zewnętrzny, prowadzący do obiektu koszarowego 354. Wejście do części piwnic użytkowanych przez Instytut Uzbrojenia Okrętowego, prowadzi zejściem od klatki schodowej K, a do pomieszczeń stolarni od strony klatki K2. Z klatki schodowej K2 prowadzi również dojście do magazynów broni, ale jest ono zamknięte dodatkowo kratą, bez możliwości przejścia komunikacyjnego. Dlatego dojście do magazynów broni AWW, z powodów ochronnych, prowadzi przez odrębne wejście zewnętrzne od placu wewnętrznego uczelni. Wejście do budynku biurowego nr 500 prowadzi od strony stołówki (obiekt nr budynku szkoleniowego nr 353. ) i od Dojścia i dojazdy do budynku mają nawierzchnie utwardzone, tj. kostki betonowe lub płyty chodnikowe. Przy budynku nie występują miejsca postojowe. Obiekt nie jest monitorowany całodobowo, ale jest nadzorowany przez pracowników ochrony uczelni oraz służbę oficera dyżurnego uczelni, którego siedziba znajduje się na parterze w budynku nr Warunki budowlano-instalacyjne i ich stan techniczny Konstrukcja budynku nr 9 jest wykonana w technologii tradycyjnej, tj. konstrukcja ścian nośnych, zewnętrznych i działowych murowana, z cegły pełnej. Zastosowano stropy betonowe typu Ackermana na ścianach murowanych. Konstrukcja dachu jest drewniana, ułożona na płycie stropowej betonowej nad poddaszem użytkowym. Dach jest pokryty dachówką ceramiczną. Konstrukcja klatek schodowych jest murowana z cegły, a schodów betonowa. Wystrój wnętrz i dróg komunikacji ogólnej wykonano z materiałów niepalnych. Do budynku nr 9 przylega budynek biurowy nr 500, którego konstrukcja jest wykonana podobnie, konstrukcja ścian nośnych, zewnętrznych i działowych murowana, z cegły pełnej, stropy betonowe typu Ackermana na ścianach murowanych, konstrukcja dachu drewniana, pokryta dachówką ceramiczną. Konstrukcja schodów na piętro jest betonowa. Wystrój wnętrz i dróg komunikacji ogólnej wykonano z materiałów niepalnych. Budynki nr 9 i 500 są w dobrym stanie technicznym. W czasie eksploatacji były poddawany bieżącym remontom i adaptacjom, w celu dostosowania pomieszczeń do określonej funkcji. Z uwagi na zaliczenie obiektów do grupy obiektów zabytkowych, wszelkie prace budowlane w budynkach są na bieżąco nadzorowane przez Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku. 4

5 Budynki są ogrzewane centralnie w systemie wodnym, zasilanym z węzła cieplnego znajdującego się w piwnicy budynku nr 9. W budynkach znajdują się instalacje: elektroenergetyczne, ochrony odgromowej, wodne, kanalizacyjne, deszczowe, wentylacji grawitacyjnej, telefoniczne, komputerowe, hydrantów wewnętrznych (tylko w budynku nr 9), itp. Instalacje te są poddawane przeglądom i konserwacji zgodnie z przepisami ogólnymi. 5. Zakres rozbudowy i przebudowy oraz ocena warunków techniczno-budowlanych części istniejącej pod względem występowania zagrożenia dla życia ludzi Aktualnie obiekt budynku szkoleniowego nr 9 i obiekt biurowy nr 500 nie podlegają istotnej przebudowie lub zmianie sposobu użytkowania. Drobne prace adaptacyjne dotyczyły remontu lub wymiany istniejących elementów na nowe, wymiany instalacji elektrycznej, malowanie pomieszczeń, itp. W związku z przeniesieniem pomieszczeń biblioteki głównej do nowego gmachu, istniejące pomieszczenia wymagają adaptacji na potrzeby sal wykładowych, seminaryjnych i czytelni. W ramach projektowanej przebudowy, w części pomieszczeń na parterze i I piętrze, przewiduje się wykonanie nowych otworów drzwiowych do tych pomieszczeń od strony korytarza, albo zamurowanie istniejących otworów drzwiowych, albo demontaż ścianek działaowych. Na I piętrze w pokoju biurowym nastąpi usunięcie ścianki działowej z mebli, która będzie zastąpiona ścianką z płyt kartonowo-gipsowych, w nieco powiększonym pomieszczeniu. Na suficie zostanie ułożony sufit z płyt GK na ruszcie metalowym, z wełną mineralną. Zmiany objęte przebudową są niewielkie, będą wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie będą miały istotnego wpływu na kwestie bezpieczeństwa, a wykonanie nowych wyjść na korytarz, poprawi warunki ewakuacji. Oprócz zamierzonych prac budowlanych objętych projektem przebudowy ścianek w budynku, wykazane w niniejszej ekspertyzie roboty budowlane lub instalacyjne, mają na celu usunięcie występowania zagrożenia życia ludzi w budynku. W tym celu niezbędne będzie wyposażenie klatek schodowych w urządzenia służące do usuwania dymu oraz podział korytarzy drzwiami dymoszczelnymi na odpowiednie odcinki, w tym także drzwiami przeciwpożarowymi, dzielącymi obiekt na odpowiednie strefy pożarowe, z ograniczeniami wynikającymi z zaliczenia obiektu do grupy obiektów zabytkowych. Zgodnie z 2 ust. rozporządzenia [] warunki techniczne jakim powinny odpowiadać budynki - obowiązują przy projektowaniu i budowie, w tym także odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem 207 ust. 2 []. Zastrzeżenie podane wyżej w 207 ust.2 rozporządzenia [] dotyczące bezpieczeństwa pożarowego, a także oświetlenia awaryjnego, o którym mowa w 8 [], stosuje się, z uwzględnieniem 2 ust. 2 i 3a [], również do użytkowanych budynków istniejących, jeżeli zagrażają one życiu ludzi. Zgodnie z 6 ust.2 rozporządzenia [2] użytkowany budynek istniejący uznaje się za zagrażający życiu ludzi, gdy występujące w nim warunki techniczne nie zapewniają możliwości ewakuacji ludzi. Podstawą do stwierdzenia, że w budynku występują warunki techniczne dające podstawę do uznania budynku za zagrażający życiu ludzi są następujące nieprawidłowości: ) szerokość przejścia, dojścia lub wyjścia ewakuacyjnego, albo biegu względnie spocznika klatki schodowej służącej ewakuacji, jest mniejsza o ponad jedną trzecią od określonej w przepisach techniczno-budowlanych; 2) długość przejścia lub dojścia ewakuacyjnego jest większa o ponad 00% od określonej w przepisach techniczno-budowlanych; 5

6 3) występowanie w pomieszczeniu strefy pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL l, ZL II, ZL V, albo na drodze ewakuacyjnej: a) okładziny sufitu lub sufitu podwieszonego z materiału łatwo zapalnego lub kapiącego pod wpływem ognia, względnie wykładziny podłogowej z materiału łatwo zapalnego, b) okładziny ściennej z materiału łatwo zapalnego na drodze ewakuacyjnej, jeżeli nie zapewniono dwóch kierunków ewakuacji; 4) nie wydzielenie ewakuacyjnej klatki schodowej budynku wysokiego, innego niż mieszkalny lub wysokościowego, w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych; 5) nie zabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych, w określony w nich sposób; 6) braku wymaganego oświetlenia awaryjnego w strefie pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL l, ZL II lub ZL V albo na drodze ewakuacyjnej prowadzącej z tej strefy na zewnątrz budynku. Zgodnie z 6 ust. 3 rozporządzenia [2] właściciel lub zarządca budynku zagrażającego życiu ludzi powinien zastosować rozwiązania zapewniające spełnienie wymagań bezpieczeństwa pożarowego w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych. Jak wynika z powyższego ocena występowania tych warunków, ale również obowiązek doprowadzenia do stanu zgodnego z warunkami techniczno-budowlanymi - należy do właściciela obiektu (zarządcy). Nie podjęcie działań mających na celu usunięcie zagrożenia dla życia przebywających w budynku może skutkować docelowo zamknięciem obiektu, o czym jest mowa w art. 26 ust. pkt.2 ustawy z dnia r. o Państwowej Straży Pożarnej. Bardzo często spełnienie przepisów warunków technicznych [] w budynku istniejącym, przy jego nadbudowie, rozbudowie, przebudowie, zmianie sposobu użytkowania lub podlegającemu dostosowaniu do wymagań, z uwagi na zagrożenie życia ludzi, jest niemożliwe do wykonania ze względów konstrukcyjnych lub ekonomicznych. Dlatego ustawodawca przewidział w 2 ust.2 i 3a [] możliwość spełnienia wymagań technicznych jakim powinny odpowiadać budynki, w sposób inny niż podany w rozporządzeniu, stosownie do wskazań ekspertyzy technicznej właściwej jednostki badawczorozwojowej albo rzeczoznawcy budowlanego oraz do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, uzgodnionej z właściwym komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. Dla budynków wpisanych do rejestru zabytków obowiązuje jako podstawa prawna 2 ust.2 pkt.2 rozporządzenia [], a ekspertyza podlega również uzgodnieniu z Pomorskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Gdańsku. Niezależnie od powyższego wszystkie budynki istniejące powinny spełniać wymagania określone w aktualnie obowiązujących przepisach przeciwpożarowych, tj. w rozporządzeniu [2] i [3]. Dla niektórych wymagań zawartych w tych rozporządzeniach, np. dla drogi pożarowej, przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, hydrantów wewnętrznych, dodatkowego zbiornika na wodę, systemu sygnalizacji pożarowej i dźwiękowego systemu ostrzegawczego, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania rozwiązań zamiennych, w przypadkach szczególnie uzasadnionymi lokalnymi uwarunkowaniami, wskazanych w ekspertyzie technicznej rzeczoznawcy ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych, w uzgodnieniu z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. W/w ekspertyzy techniczne i wnioski dla obiektów wojskowych powinny być uzgadniane lub opiniowane przez właściwego Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej (zamiast z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej). W przypadku AMW Gdynia, przez Szefa Delegatury Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej w Gdyni. Zaproponowane rozwiązania zastępcze lub zamienne nie mogą pogorszyć istniejących warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu. 6

7 6. Charakterystyka pożarowa obiektu a) dane ogólne W budynku szkoleniowym nr 9 można wyróżnić trzy podstawowe części: skrzydło lewe z klatką schodową K, skrzydło prawe z klatką schodową K2 oraz część centralną z korytarzem. Do prawego skrzydła budynku nr 9 przylega obiekt biurowy nr 500, przeznaczony na Wydawnictwo Akademickie. Do lewego skrzydła przylega obiekt szkoleniowy nr 7. Obiekt nr 9 posiada dwie klatki schodowe komunikacyjne K i K2. Klatka K łączy piwnicę z parterem, I i II piętrem oraz poddaszem. Klatka K2 łączy piwnicę z parterem, I i II piętrem oraz poddaszem. Na poziome poddasza i piwnicy nie przewidziano przejść komunikacyjnych między klatkami schodowymi. Do piwnicy, na wysokości klatki K2, gdzie znajduje się magazyn uzbrojenia AMW, prowadzi odrębne wejście komunikacyjne. Na poziomie parteru, I i II piętra, przez korytarze komunikacyjne obiekt łączy się z budynkiem nr 7. Na poziomie piwnicy nie ma połączeń z budynkiem nr 7. Natomiast na poziomie parteru jest połączenie z budynkiem nr 500. Strych nad budynkiem nr 9 jest połączony ze strychem budynku nr 7. Strych budynku nr 500 nie jest połączony z budynkiem nr 9 (jest obiektem niższym w stosunku do budynku nr 7). Łącznik zewnętrzny na I piętrze prowadzi do budynku koszarowego nr 354. Funkcje poszczególnych kondygnacji w budynku nr 9 są następujące. Kondygnacja podziemna (piwnice): Kondygnacja podziemna znajduje się pod całym budynkiem. W lewym skrzydle w obrębie klatki schodowej K znajdują się pracownie minowe Instytutu Uzbrojenia Okrętowego, z magazynkiem, warsztatem i laboratorium, pomieszczenie techniczne klatki radiowej oraz WC dla pracowników. Pomieszczenia pracowni są objęte strefą bezpieczeństwa I lub II. W części centralnej znajduje się stolarnia, warsztat stolarski, kantor dla stolarza oraz pomieszczenie węzła cieplnego i magazynków podręcznych. Dojście do stolarni prowadzi przez klatkę schodową K2 i korytarz przy stolarni. W lewym skrzydle budynku znajdują się pomieszczenia magazynów broni na potrzeby AMW oraz związane z nimi warsztat, kantor dla magazynierów, pomieszczenie depozytu broni oraz magazyn inżynieryjno-saperski z kantorem magazynowym. Wejście do magazynu broni prowadzi od zewnątrz budynku. Parter W lewym skrzydle budynku przy klatce K znajdują się trzy sale wykładowe (nr,7, 4d) oraz pomieszczenia biurowe Instytutu Uzbrojenia Okrętowego Wydziału Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego, WC. W części centralnej wejście główne do budynku, korytarz główny, sala wykładowa nr 9. W prawym skrzydle budynku przy klatce K2 znajdują się sala wykładowa oraz pomieszczenia biurowe po Bibliotece Głównej oraz pomieszczenia Wydawnictwa Akademickiego (dwie drukarnie i introligatornia). I piętro W lewym skrzydle przy klatce schodowej K znajdują się pomieszczenia biurowe Studium Języków Obcych, tj. trzy sale wykładowe nr 4,6,7, pokój nauczycielski nr 20, pomieszczenia biurowe, pomieszczenia WC damskie, magazynek podręczny przy klatce schodowej. W części centralnej znajduje się korytarz główny z połączeniem do wyjścia na łącznik zewnętrzny do budynku nr 354 i 355 oraz pomieszczenia sal wykładowych nr 0, 2, 3 i 9 po magazynach zbiorów bibliotecznych. W prawym skrzydle przy klatce schodowej K2 znajduje się sala wykładowa nr 02 i 0 po byłych pomieszczeniach Biblioteki Głównej oraz magazynek podręczny przy klatce schodowej. II piętro W lewym skrzydle przy klatce schodowej K znajdują trzy sale wykładowe nr 25, 27, 22 oraz pomieszczenia dla wykładowców Wydziału Dowodzenia i Operacji Morskich. W części centralnej znajduje się korytarz główny, sala wykładowa nr 24, pokój prodziekana nr 23, pokój dziekana nr 22A, pokój kierownika dziekanatu nr 22B. W prawym skrzydle budynku przy klatce schodowej K2 znajduje się pokój dziekanatu nr 2, pokój biurowy nr 20 Wydziału Dowodzenia i Operacji Morskich, sala wykładowa nr 209, pokoje biurowe Zakładu Ochrony Środowiska i Obrony przed Bronią Masowego Rażenia, laboratorium chemicznoradiologiczne, laboratorium symulator zdarzeń kryzysowych, magazyn podręczny i WC. Przy 7

8 obu klatkach schodowych znajdują się zabudowane żaluzjami magazynki podręczne. W sali nr 209 przewiduje się jej przedzieleni na część laboratoryjną. Poddasze Pomieszczenia użytkowe poddasza znajdują w centralnej części budynku, pomiędzy klatkami schodowymi K i K2, ale bez komunikacji między klatkami schodowymi. Przy klatce schodowej K znajdują się cztery pokoje dla wykładowców i pracowników Zakładu Dowodzenia i Operacji Morskich, WC oraz strych 37 przylegający do strychu budynku szkoleniowego nr 7. Przy klatce schodowej K2 znajduje się siedem pomieszczeń biur Zakładu Sztuki Operacyjnej i Taktyki, WC oraz strych 303 i 304. Ze strychu nr 304 przewidziano wejście po drabinie metalowej na strych nad pomieszczeniami biurowymi poddasza, skąd można wejść na dach budynku. Strychy są pomieszczeniami nieużytkowymi. Funkcje kondygnacji w budynku biurowym nr 500 są następujące. Parter Obiekt biurowy nr 500 jest skomunikowany z budynkiem nr 7 na poziomie parteru. Znajdują się tu pomieszczenia Wydawnictwa Akademickiego (biuro z pokojem socjalnym, magazyn papieru, naświetlarnia, magazyn chemiczny, pomieszczenie gospodarcze). Na parterze do budynku nr 500 prowadzi odrębne wejście od zewnątrz. W tej części budynku znajduje się również pomieszczenie na odpadki kuchenne, przynależne do stołówki. I piętro Na poziomie piętra budynek biurowy nr 500 przylega do budynku nr 7, ale nie jest z nim skomunikowany. Na piętrze znajdują się pomieszczenia Wydawnictwa Akademickiego (pomieszczenia biurowe Dyrektora z pomieszczeniem socjalnym, pomieszczenie grafika, grawertonu, pozostałe pomieszczenia biurowe). b) powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji Dane dotyczące budynku szkoleniowego nr 9: funkcja: budynek użyteczności publicznej, przeznaczony na potrzeby szkolnictwa wyższego i funkcji biurowej, obiekt trzykondygnacyjny z poddaszem użytkowym w środkowej części budynku oraz z piwnicą, razem cztery kondygnacje nadziemne, wysokość budynku od poziomu terenu do górnej krawędzi stropu nad ostatnią kondygnacją użytkową 8,0 m, wysokość budynku od poziomu terenu do kalenicy dachu 22,5 m, obiekt średniowysoki (SW), powierzchnia zabudowy Pz =.579,5m 2, powierzchnia całkowita Pc= 4.543,0m 2, powierzchnia użytkowa Pu= 3.303,0 m 2, powierzchnia wewnętrzna Pw = 4.325,0 m 2, (obliczona wg PN ISO9836) kubatura łączna V= 2.052,0 m 3, długość 78,6 m, szerokość 37,6 m. Dane dotyczące budynku biurowego nr 500: funkcja: budynek biurowy przeznaczony na potrzeby Wydawnictwa Akademickiego AMW, obiekt dwukondygnacyjny, ze strychem nieużytkowym, bez piwnicy, wysokość budynku do kalenicy dachu,4 m, obiekt niski (N), powierzchnia zabudowy Pz = 89,5m 2, powierzchnia całkowita Pc= 29,0m 2, powierzchnia użytkowa Pu= 222,0 m 2, powierzchnia wewnętrzna Pw = 256,0m 2, (obliczona wg PN ISO9836) kubatura V= 428,0 m 3, długość 7,6 m, szerokość 0,23 m. 8

9 c) parametry pożarowe występujących substancji palnych W budynkach nr 9 i 500 generalnie nie występują substancje pożarowo niebezpieczne. Pozostałe materiały palne to: tkaniny, płyty drewnopochodne, papier, tworzywa sztuczne, itp. których temperatura zaplenia waha się od 200 do 300 o C. W pomieszczeniach drukarni i wydawnictwa przechowywane są niewielkie ilości farby drukarskiej do druków akcydensowych. Temperatura zapłonu farby drukarskiej powyżej +55 o C, tj. farby nie są materiałem pożarowo niebezpiecznym. W wydzielonym pomieszczeniu w piwnicy budynku nr 9 przechowywana jest amunicja strzelecka w postaci nabojów do karabinów. Zgodnie z certyfikatem klasyfikacyjnym (kopia w załączeniu) naboje do broni małokalibrowej są oznaczone kodem klasyfikacyjnym.4s. Jest to podklasa.4 (materiały i przedmioty, które stwarzają tylko małe zagrożenie w przypadku zapalenia lub zainicjowania podczas przewozu) klasy (materiały wybuchowe). Zatem formalnie, zgodnie z 2 ust. pkt.e [2] materiały wybuchowe i pirotechniczne, mieszczą się w grupie materiałów pożarowo niebezpiecznych. Zgodnie z kartą oceny materiału wybuchowego pod względem bezpieczeństwa opracowaną przez Wojskowy Instytut Techniczny Zielonka, zagrożenie dla nabojów dla broni małokalibrowej jest niewielkie i związane z zapaleniem ładunku miotającego. Przy objęciu pożarem (palenia) naboju, dochodzi do zadziałania ładunku miotającego i rozerwania łuski dla pojedynczych naboi. Nie stwierdzono zdolności do rozprzestrzeniania się skutków wybuchu lub zapłonu na inne sztuki amunicji ani zdolności do rozrzutu odłamków, ani oddziaływania toksycznego. Kopia karty w załączeniu. d) przewidywana gęstość obciążenia ogniowego W budynku nr 9 w piwnicy występują pomieszczenia warsztatu stolarskiego o gęstości obciążenia ogniowego do 000 MJ/m 2. W piwnicy w pracowniach minowych, w pomieszczeniach technicznych do 500 MJ/m 2. W pomieszczeniach magazynów broni, w warsztacie, w pomieszczeniu depozytu, znajduje się tylko broń (elementy metalowe karabinów kbkak, PW86, pistoletu P-83) w skrzyniach drewnianych, bez uzbrojenia, tj. bez nabojów. Wyjątkiem są naboje do pistoletów P-83 (9mm), przeznaczonych dla kadry AMW. Łącznie przechowuje się 2976 naboi (86 osób x 6 sztuk/na osobę) w dwóch skrzyniach metalowych, umieszczonych w skrzyniach drewnianych. Ponadto zgodnie z przepisami wojskowymi w magazynie powinien znajdować się zapas naboi 7,2 mm do karabinów kbkak w ilości 7000 szt. dla dwóch kompanii szkolnych. Ilość materiału palnego w nabojach jest stosunkowo niewielka, powodując gęstości obciążenia ogniowego w tych pomieszczeniach do 500 MJ/m 2. W pomieszczeniu magazynu inżynieryjno-saperskiego przechowywane są maski i pochłaniacze, powodując gęstość obciążenia ogniowego do 500 MJ/m 2. Pomieszczenia te zalicza się do grupy PM (produkcyjnomagazynowych), związanych funkcjonalnie z budynkiem. Magazynki podręczne przy klatkach schodowych i ewentualnie przy biurach mają gęstość obciążenia ogniowego do 500 MJ/m 2. W drukarni i introligatorni na parterze ilość zgromadzonego materiału palnego (głównie kartki i książki) powodują powstanie gęstości obciążenia ogniowego do 000 MJ/m 2. Pomieszczenia te zalicza się do grupy PM (produkcyjno-magazynowych), związanych funkcjonalnie z budynkiem. Dla pozostałych pomieszczeń biurowych i sal wykładowych w budynku nr 9 nie ustala się gęstości obciążenia ogniowego. W budynku biurowym nr 500 na parterze znajduje się magazyn chemiczny z odczynnikami do naświetlania, naświetlarnia, pomieszczenie gospodarcze, a na piętrze grawerton, w których występuje gęstości obciążenia ogniowego do 500 MJ/m 2, a na parterze znajduje się pomieszczenie magazynu papieru o gęstości obciążenia ogniowego do 000 MJ/m 2. Pomieszczenia te zalicza się do grupy PM (produkcyjno-magazynowych), związanych funkcjonalnie z budynkiem. Dla pozostałych pomieszczeń biurowych w budynku nr 500 nie ustala się gęstości obciążenia ogniowego. 9

10 e) ocena zagrożenia wybuchem W piwnicy w jednym pomieszczeniu magazynu uzbrojenia i amunicji, przechowywana są naboje małokalibrowe, umieszczone w skrzyniach metalowych a te w skrzyniach drewnianych. Naboje małokalibrowe są zaliczone do grupy.4 materiałów wybuchowych, ale zgodnie z kartą oceny, nie stwarzają mieszanin wybuchowych, nie powodują powstanie fali uderzeniowej i nadciśnienia. Równoważnik heksagonowy ładunku G=0,003kg. W piwnicy w pomieszczeniach pracowni broni podwodnej znajduje się pracownia minowa, ale nie przechowuje się tam żadnych ładunków wybuchowych. W budynku nr 9 i w budynku nr 500 nie występują strefy i pomieszczenia zagrożone wybuchem. f) odległość od obiektów sąsiadujących i granicy działki Wymagana odległość budynku nr 9 w stosunku do innych budynków wynosi 8m lub może być zastąpiona ścianą oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI20 odporności ogniowej. Obiekt nr 9 jest położony w kompleksie innych obiektów Akademii Marynarki Wojennej. Od zachodu obiekt przylega do budynku szkoleniowego (obiekt nr 7). W chwili obecnej jest z nim połączony poprzez otwarte przejścia komunikacyjne. Od północy przez skarpę sąsiaduje z budynkiem koszarowym nr 354 w odległości 23m. Od strony wschodniej do budynku przylega obiekt biurowy nr 500 i jest z nim komunikacyjnie połączony na parterze, a na piętrze jest oddzielony ścianą pełną. Od strony wschodniej jest również usytuowany obiekt szkoleniowy nr 353 w odległości 2m od budynku nr 500 i 20m od budynku nr 9, a także trafostacja w odległości 22m od budynku nr 500 i 8m od budynku nr 9. Od strony południowej budynku szkoleniowego nr 9 znajduje się plac wewnętrzny AMW. Do budynku 500 przylega budynek nr stołówki, przez ścianę oddzielenia przeciwpożarowego REI20. Wymagana odległość 4,0m od granicy działki jest zapewniona. Teren lasu nie występuje w pobliżu. Połączenie budynku nr 9 z budynkami nr 7 i 500 odbywa się przez ściany murowane o grubości od 50 do 60cm, spełniające wymóg klasy odporności ogniowej co najmniej RE20, ale z uwagi na otwory drzwiowe, łączące te budynki, przegrody te nie mogą być traktowane jako oddzielenia przeciwpożarowe. Przewiduje się oddzielenie budynku nr 9 od budynku nr 7 istniejącą ścianą pomiędzy budynkami, która po wyposażeniu w drzwi przeciwpożarowe EIS60 z samozamykaczami, będzie w pełni spełniała wymóg ściany oddzielenia przeciwpożarowego REI20. Budynki będą też od siebie oddzielone na strychach. Szczegółowe dane są podane w ekspertyzie technicznej dot. budynku szkoleniowego nr 7. Oddzielenie budynku szkoleniowego nr 9 od budynku biurowego nr 500 jest technicznie niemożliwe do wykonania. Budynki są położone do siebie pod kątem 98 o, ale w ścianach tych budynków są okna w odległości mniejszej niż dopuszczalne 4m. Ponadto na parterze oba budynki są skomunikowane korytarzem i schodami, bez możliwości ich oddzielenia. Natomiast obiekt nr 500 jest oddzielony ścianą oddzielenia przeciwpożarowego od budynku nr, tj. stołówki. Wprawdzie pomieszczenie odpadków kuchennych znajduje się w budynku nr 500, ale pomiędzy budynkami zachowano wymagany pas pionowy w klasie EI60 o szerokości 2m, a z drugiej strony wysunięcie ściany na ponad 0,3m. Zgodnie z 273 ust. [] odległości między ścianami zewnętrznymi budynków położonych na jednej działce budowlanej nie ustala się, z zastrzeżeniem 249 ust. 6 [], jeżeli łączna powierzchnia wewnętrzna tych budynków nie przekracza najmniejszej dopuszczalnej powierzchni strefy pożarowej wymaganej dla każdego ze znajdujących się na tej działce rodzajów budynków. Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej dla budynku nr 9 wynosi 5000m 2, a suma powierzchni wewnętrznych budynku nr 9 i 500 wynosi 458,0m 2. A zatem po wydzieleniu budynku nr 9 od budynku nr 7, odległości między budynkiem nr 9 a nr 500 nie określa się, bo są położne na jednej działce budowlanej i ich łączna powierzchnia wewnętrzna jest mniejsza od dopuszczanej powierzchni strefy pożarowej. Odległości w stosunku do innych obiektów są spełnione. 0

11 g) kategoria zagrożenia ludzi, przewidywana liczba osób W budynku szkoleniowym nr 9 może przebywać : Piwnica W pomieszczeniach pracowni minowych przy klatce K może pracować od do 2 osób. Często są to prace doraźne lub czasowe, ale również osoby tam mogą przebywać powyżej 4 godzin na dobę. Osoby mogą też przemieszczać się między pokojami. Łącznie w tej części budynku przewiduje się do 5 pracowników. W pomieszczeniach warsztatu stolarskiego przebywa od do 2 osób. W pomieszczeniach kantoru i warsztatu magazynów uzbrojenia przebywa od do 2 osób na stałe, a w pozostałych pomieszczeniach następuje przebywanie czasowe od 2 do 4 godzin, średnio po 2 osoby. Łącznie w tej części budynku przewiduje się do 4-5 pracowników. Razem w piwnicy może przebywać do 2 osób. Parter Na parterze w lewym skrzydle znajdują się pomieszczenia biurowe (pojedyncze osoby) Instytutu Uzbrojenia Okrętowego Wydziału Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego oraz dwie sale wykładowe dla 28 osób i 20 osób. W centralnej części znajdują się dwie sale wykładowe nr i nr 9 każda dla maksymalnie 70 osób. W prawym skrzydle znajdują się pomieszczenia sali wykładowej dla 30 osób, pokoje biurowe dla lub 2 osób. W drukarni do 2 osób, w introligatorni osoba. Razem na parterze może przebywać do 237 osób. I piętro W lewym skrzydle znajdują się pomieszczenia Studium Języków Obcych. Są tu trzy sale wykładowe nr 4 dla 25 osób, nr 6 dla 20 osób i nr 7 dla 20 osób. Sala nr 6 jest przejściowa dla sali nr 7. Znajdują się tu też trzy pokoje biurowe studium i pokój nauczycielski nr 20 dla 40 osób. W centralnej części budynku, w pomieszczeniach po zbiorach bibliotecznych, znajdują się sale wykładowe nr 2 i 3 dla 32 osób oraz sala wykładowa nr 3 dla 30 osób. Przewiduje się też wykorzystanie dwóch małych pomieszczeń na salki seminaryjne dla 20 i 5 osób. W prawym skrzydle po pomieszczeniach Biblioteki Głównej, znajduje się sala wykładowa nr 0 dla 58 osób, sala wykładowa nr 02 dla 48 osób oraz mała sala wykładowa dla 25 osób i trzy pomieszczenia biurowe dla 3 osób. Byłe pomieszczenia Biblioteki Głównej w roku 202 zostały przeniesione do nowo budowanego budynku Biblioteki Głównej AMW. Razem na I piętrze może przebywać maksymalnie do 37 osób. II piętro W lewym skrzydle znajdują się pomieszczenia Wydziału Dowodzenia i Operacji Morskich, w tym sala wykładowa nr 25 dla 25 osób, sala wykładowa nr 27 dla 25 osób, sala wykładowa nr 22 dla 60 osób oraz sześć pomieszczeń biurowych dla kadry ( lub 2 osobowe). W centralnej części sala wykładowa nr 24 dla 25 osób, pomieszczenia biurowe dziekana, prodziekana, kierownika dziekanatu (po osobie). W lewym skrzydle znajduje się pomieszczenia dziekanatu nr 2 (4 osoby) i jedno pomieszczenie biurowe (2 osoby) oraz sala wykładowa nr 209 dla 50 osób. W lewym skrzydle znajdują się także pomieszczenia Zakładu Ochrony Środowiska i Obrony przed Bronią Masowego Rażenia, w tym pięć pomieszczeń biurowych ( lub 2 osobowe) oraz Laboratorium Chemiczno-Radiologiczne dla 30 osób i Laboratorium Symulator Zdarzeń Kryzysowych dla 40 osób. Razem na II piętrze może przebywać maksymalnie do 270 osób. III piętro (poddasze) Po lewej stronie przy klatce K znajdują się 4 pokoje dla pracowników dydaktycznych Zakładu Dowodzenia i Operacji Morskich. Są to pokoje, 2 i 3 osobowe. Po prawej stronie przy klatce K2 znajdują się 7 pokoi dla pracowników h Zakładu Sztuki Operacyjnej i Taktyki. Są to pokoje jedno, dwu i pięcioosobowe. Razem na poddaszu może przebywać do 2 osób. Łącznie w budynku szkoleniowym nr 9 może przebywać maksymalnie do 9osób. Jest to ilość maksymalna. Średnio w budynku nr 9 przebywa do 500 osób.

12 Budynek uczelni z racji przebywania w nim głównie stałych użytkowników, tj. studentów, wykładowców, pracowników naukowych i biurowych, z racji funkcji dydaktycznej i biurowej jest zaliczony do kategorii zagrożenia ludzi ZL III. W budynku biurowym nr 500 może przebywać: Parter : w biurze osoba, naświetlarnia czasowo 2 osoby, magazyn papieru czasowo 2 osoby; razem parter do 5 osób, w tym 4 czasowo. I piętro : w pięciu pomieszczeniach biurowych pojedyncze osoby, w pomieszczeniu grafika osoba, w pomieszczeniu socjalnym do 7 osób; razem na I piętrze do 7 osób. Razem w całym budynku biurowym nr 500 może przebywać łącznie do 8 osób. Budynek biurowy nr 500 jest zaliczony do kategorii zagrożenia ludzi ZL III. h) wymagana klasa odporności pożarowej budynku oraz klasy odporności ogniowej Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami [] budynek zaliczony do kategorii zagrożenia ludzi ZL III, średniowysoki, powinien być wykonany w klasie odporności pożarowej B, a zastosowane elementy powinny spełniać warunek NRO (tj. nie rozprzestrzeniania ognia). Dla budynku biurowego nr 500, który jest budynkiem dwukondygnacyjnym niskim, wymagana klasa odporności pożarowej wynosi B, z uwagi na wspólną strefę pożarową z budynkiem szkoleniowym nr 9. Wymagane i zastosowane klasy odporności ogniowej elementów w budynkach nr 9 i 500 są następujące : Nazwa elementu Główna konstrukcja nośna Wymagana klasa odporności ogniowej R 20 Nazwy zastosowanych elementów Konstrukcja ścian nośnych z cegły pełnej o grubości 38cm lub 60cm Strop REI 60 Stropy ceglano betonowe typu Ackermana wylewane w górnej części na mokro. Ściany zewnętrzne EI 60 Konstrukcja ścian zewnętrznych z cegły pełnej o grubości 38 i 60cm Ściany wewnętrzne EI 30 Ściany wewnętrzne z cegły dziurawki lub z cegły pełnej o grubości 0, 2, 24, 45 cm Konstrukcja R 30 dachu Przekrycie RE 30 dachu Konstrukcja R 60 biegu schodów Oznaczenia w tabeli: R E I Konstrukcja dachu drewniana ułożona na stropie Ackermana Dachówka ceramiczna na łatach drewnianych, zabezpieczenie folią paro izolacyjną Schody betonowe monolityczne - nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku, - szczelność ogniowa (w minutach), określona jw., - izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw., Zastosowane konstrukcje spełniają wymagane klasy odporności ogniowej, z wyjątkiem konstrukcji drewnianej dachu, nie zabezpieczonej do stopnia nie rozprzestrzeniania ognia, ale nie powoduje to zagrożenia dla życia ludzi w budynku istniejącym. Zejścia do piwnicy z klatki schodowej K i K2 pomiędzy parterem a piwnicą są oddzielone stropem w wymaganej klasie odporności ogniowej REI60, zamykane na poziomie piwnicy drzwiami zwykłymi, zamiast EI30. Ponadto przy klatce schodowej K są dodatkowo drzwi na parterze. W celu właściwego oddzielenia pomieszczeń piwnicy od parteru przy najbliższej 2

13 przebudowie wymienić je na drzwi EI30, ale do tego czasu drzwi mogą być używane ponieważ w piwnicy występuję też pomieszczenia zaliczone do kategorii zagrożenia ludzi. Pasy między kondygnacyjne o klasie odporności ogniowej EI60 i wysokości co najmniej 0,8 m są zachowane. Obowiązek zachowania pasów między kondygnacyjnych nie dotyczy klatki schodowej i dróg komunikacji ogólnej. Pomieszczenia strychów są oddzielone od poddasza ścianami i stropami w klasie co najmniej REI 60 odporności ogniowej, zamykane drzwiami przeciwpożarowymi w klasie EI30. i) wystrój wnętrz Do wykończenia wnętrz nie wolno stosować materiałów łatwo zapalnych, których produkty rozkładu termicznego są bardzo toksyczne lub intensywnie dymiące. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, nie można stosować materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych. Okładziny sufitów oraz sufity podwieszane powinny być wykonane z materiałów niepalnych, niezapalnych, niekapiących i nie odpadających pod wpływem ognia. W pomieszczeniach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób, stosowanie łatwo zapalnych przegród, stałych elementów wyposażenia i wystroju wnętrz oraz wykładzin podłogowych jest zabronione. Powyższy zakaz dotyczy także stosowania łatwo zapalnych materiałów wykończeniowych luźno zwisających, np. kurtynach, zasłonach, draperiach, kotarach oraz żaluzjach. W pomieszczeniach zastosowano parkiety drewniane przyklejone do podłogi betonowej, wykładziny typu tarket lub wykładziny dywanowe. W salach wykładowych, w tym do przebywania ponad 50 osób, zastosowano wykładziny typu tarket przyklejone do podłogi. Są to wykładziny trudno zapalne. Na korytarzach na parterze i na poddaszu zastosowano wykładziny typu tarket (na bazie PCW), a na pozostałych lastryko, łącznie ze schodami. W pomieszczeniach sanitarnych gres i płytki ceramiczne. W magazynach i pomieszczeniach technicznych wylewka betonowa lub gres. W pomieszczeniach i na korytarzach zastosowano sufity obłożone tynkami cementowowapiennymi, malowanymi farbami emulsyjnymi. Na ścianach zastosowano tynki cementowo-wapienne, malowanymi farbami emulsyjnymi lub lamperią olejną. W pomieszczeniach sanitarnych glazura. j) podział obiektu na strefy pożarowe Zgodnie z 227 ust. [] dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej dla budynków średniowysokich zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZLIII, wynosi 5000 m 2, obliczana jako powierzchnia wewnętrzna budynku lub jego części. Aktualnie budynek nr 9, przez połączenie z obiektami nr 7 i 500 oraz 0, znajduje się w jednej strefie pożarowej, zaliczonej do kategorii ZL III. Łączna powierzchnia strefy pożarowej tych obiektów wynosi ok.5000,0 m 2, a zatem dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej jest trzykrotnie przekroczona. Przekroczenie powierzchni strefy pożarowej nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi. Jednak przy przebudowach lub adaptacjach budynków, sprawa ta powinna być rozwiązana, albo powierzchnia stref pożarowych powinna być ograniczona. W celu rozwiązania problemu przekroczenia powierzchni strefy pożarowej, należy oddzielić budynek nr 9 od budynku nr 7 ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w klasie REI20 odporności ogniowej, zamykanymi drzwiami w klasie odporności ogniowej co najmniej EI60. Po wykonaniu powyższego budynek nr 9 będzie w jednej strefie pożarowej z budynkiem biurowym nr 500, a powierzchnia strefy pożarowej dla budynku nr 9 i 500 będzie wynosić 458,0m 2, przy dopuszczalnej 5000m 2, liczona jako suma powierzchni wewnętrznych budynków. 3

14 Dokładną analizę sposobu oddzielenia budynku nr 9 od budynku nr 7, przedstawiono w ekspertyzie technicznej dotyczącej budynku nr 7. Są to następujące rozwiązania. Ściana pomiędzy budynkiem 9 i 7 o grubości ponad 0,6 m spełnia wymóg klasy odporności ogniowej REI 20. Lico ściany zewnętrznej na styku ze ścianą pomiędzy budynkiem nr 9 i nr 7 od strony zewnętrznej, jest wykonana jako ściana pełna o grubości 0,6m na odcinku ok. 4m między otworami okiennymi budynków, spełniając z zapasem wymóg ściany w klasie EI60 na odcinku 2m. Z drugiej strony zapewniono wymagane wysunięcie ściany o ponad 0,3m. Drzwi w ścianie przeciwpożarowej między budynkami 9 i 7 należy wyposażyć w drzwi przeciwpożarowe w klasie EIS 60 odporności ogniowej, z samozamykaczami na obu skrzydłach drzwi oraz w trzymacze elektromagnetyczne (elektrorygle) zwalniające się automatycznie podczas pożaru (sterowane z centralki pożarowej i zwalnianie automatycznie po wystąpieniu alarmu pożarowego II stopnia). Dodanie do drzwi przeciwpożarowych EI60 wskaźnika S tj. dymoszczelności, wynika z konieczności zachowania podziału korytarzy na odcinki mniejsze niż 50m. Podział budynków nr 9 i 7 na strychu poddaszu jest bardziej skomplikowany i wymaga zastosowania rozwiązań zastępczych podanych w ekspertyzie technicznej dotyczącej budynku nr 7. Propozycja rozwiązania zastępczego oddzielenia przeciwpożarowego dla poddasza jest następująca: - wszystkie belki i słupy oraz inne elementy drewniane po obu stronach ścian, w odległości do 4m od ściany, zabezpieczyć środkiem ognioochronnym przynajmniej do stopnia trudno zapalności, - elementy drewniane należy oczyścić, z uwagi na to że były już malowane innymi środkami, - uzupełnić istniejącą ścianę w cegły maksymalnie do styku z dachem, - uzupełnić istniejące ściany, tj. wypełnić cegłą dziury i maksymalnie dobudować do styku z dachem, - pozostałe luki i wolne przestrzenie pomiędzy ścianą a dachem uzupełnić wełną mineralną, a następnie obłożyć obustronnie wełnę tynkiem gipsowym o grubości co najmniej cm, - istniejące ściany z obu stron obłożyć płytami gipsowo kartonowymi odpornymi na działanie ognia, np. typu GKF, x2,5mm, - w odległości 2m od ścian oddzielenia przeciwpożarowego, z obu stron ściany, pomiędzy belkami nośnymi dachu a przekryciem dachu zastosować wełnę mineralną z folią paraizolacyjną, a od spodu obłożyć płytami gipsowo kartonowymi odpornymi na działanie ognia, np. typu GKF, 2x2,5mm, - w odległości 2m od ściany oddzielenia przeciwpożarowego, z obu stron ściany, wszystkie belki i elementy nośne konstrukcji dachu obłożyć płytami gipsowo kartonowymi odpornymi na działanie ognia, np. typu GKF, 2x2,5mm, - istniejące drzwi w ścianie wymienić na drzwi lub klapę przeciwpożarową w klasie EI60 z samozamykaczem, przy czym ościeżnica może być na ścianie, na drzwiach z obu stron umieścić znak bezpieczeństwa drzwi przeciwpożarowe zamykać. Pomiędzy budynkiem biurowym nr 500 a budynkiem nr (obiekt stołówki) zachowano podział na odrębne strefy pożarowe. Zastosowano tam ścianę pełną murowaną w klasie REI 20 odporności ogniowej. Ściana jest wysunięta o ponad wymagane 0,3m od strony placu wewnętrznego AMW, a z drugiej strony budynku nr 500 zachowano pionowy pasy ściany murowanej o szerokości 2m z w klasie odporności ogniowej EI60. k) warunki ewakuacji Z budynku nr 9 zapewniono możliwość ewakuacji na zewnątrz przez: - korytarze prowadzące do sąsiednich budynków nr 7 i 500, - przez dwie główne klatki schodowe K i K2 (piwnica, parter, I i II piętro, poddasze ), - przez wejście główne na parterze, - z piwnicy z magazynu broni przez odrębne wyjście. Przejścia ewakuacyjne Dopuszczalna długość przejścia ewakuacyjnego od najdalszego miejsca w 4

15 pomieszczeniach do wyjścia na drogę ewakuacyjną, nie powinna przekraczać dopuszczalnej 40 m, przy zachowaniu przejścia co najwyżej przez trzy pomieszczenia. Ścianki działowe tych pomieszczeń nie muszą spełniać klasy odporności ogniowej EI 30, z wyjątkiem wymogu NRO (nie rozprzestrzeniania ognia). Przejścia ewakuacyjne w pomieszczeniach prowadzą na drogi dojścia ewakuacyjnego i dalej przez wyjścia na zewnątrz budynku. W chwili obecnej po opuszczeniu pomieszczeń Biblioteki Głównej na I piętrze i zaadaptowaniu tych pomieszczeń na sale wykładowe, przejścia prowadzą do małego pomieszczenia i dalej na korytarz. Planuje się wybicie otworów drzwiowych w salach nr 0, 2, 3, 9 w celu bezpośredniego skomunikowania z korytarzem. Ponadto dwa małe pomieszczenia zostaną zamknięte drzwiami od strony korytarza i zaadaptowane na sale seminaryjne. Maksymalna długość przejścia ewakuacyjnego od najdalszego miejsca w pomieszczeniach do wyjścia na drogę dojścia ewakuacyjnego nie przekracza 26m dla sal wykładowych i pokoju nauczycielskiego, przy zachowaniu przejścia przez trzy pomieszczenia. Ścianki działowe tych pomieszczeń są murowane w klasie odporności ogniowej co najmniej EI30 lub w zabudowie meblowej, np. na I piętrze przy sali wykładowej 02. Ścianka ta zostanie wymieniona na niepalną lub zlikwidowana. Wymagana szerokość przejść ewakuacyjnych w pomieszczeniach powinna wynosić co najmniej 0,9 m, a w przypadku do ewakuacji do 3 osób 0,8m. W pomieszczeniach biurowych, w salach wykładowych i pomieszczeniach biblioteki jest zachowana wymagana szerokość przejścia. Wymagana szerokość drzwi stanowiących wyjście z pomieszczeń, mierzona w świetle ościeżnicy, powinna wynosić co najmniej 0,9 m, a w przypadku drzwi służących do ewakuacji do 3 osób 0,8m. Przy drzwiach dwuskrzydłowych szerokość skrzydła ruchomego nie może być mniejsza niż 0,9m. Ponadto należy zachować wskaźnik 0,6m na każde 00 osób. Minimalna wysokość drzwi ewakuacyjnych wynos co najmniej 2 m. Szerokość drzwi z sal seminaryjnych, wykładowych, pokoi biurowych, laboratoriów, itp. jest równa lub większa od minimalnej 0,9m, a dla pomieszczeń gdzie przebywa do trzech osób od 0,8 do 0,9m. Wysokość drzwi spełnia wymagane minimum 2,0m. Z pomieszczeń w których może przebywać jednocześnie ponad 50 osób należy zapewnić dwa wyjścia na drogę ewakuacji, oddalone od siebie o co najmniej 5 m. Z sali wykładowej nr 22 na II piętrze, gdzie może przebywać do 60 osób, zapewniono jedno wyjście ewakuacyjne o szerokości od,2m. Niewłaściwość ta nie powoduje powstania zagrożenia dla życia ludzi. Szerokość i wysokość dróg dojścia ewakuacyjnego Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych, tj. odcinek od wyjścia z pomieszczenia do klatki schodowej lub wyjścia na zewnątrz lub do innej strefy pożarowej, oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0,6 m na 00 osób, lecz nie mniej niż,4 m, a przy ewakuacji do 20 osób -,20 m. Wymagana szerokość dróg ewakuacyjnych z uwagi na maksymalną liczbę osób na kondygnacjach wynosi : - piwnica 2 osób x 0,6m/00 osób =,2 m, - parter 237x0,6 /00 =,42m, - I piętro 37x0,6 = 2,22m, - II piętro 270x0,6 =,62m, - III piętro 2x0,6 =,2m. - Budynek nr 500-0x0,6=,2m. Szerokość korytarzy w piwnicy wynosi od 2,20m do 2,94m, ze zwężeniem,5m na korytarzu w magazynie uzbrojenia. Na parterze szerokość korytarzy wynosi 3,0m, z przewężeniami po byłych drzwiach do,60m. Na I piętrze szerokość korytarza głównego wynosi 3,0m, z przewężeniami po byłych 5

16 drzwiach do,80m. Na II piętrze szerokość korytarza głównego wynosi 3,0m, z przewężeniami po byłych drzwiach do,96m oraz do 0,87m przy wyjściu z korytarza gdzie jest pomieszczenie biurowe nr 202 dla jednej osoby (wymagana,2m). Na poddaszu szerokość korytarzy wynosi od,2m do,5m dla ewakuacji do 20 osób. Zmniejszenie szerokości drogi ewakuacyjnej na II piętrze nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi, ponieważ nie przekroczono minimalnej 0,8m (,2x2/3=0,8m). Szerokość poziomej drogi ewakuacyjnej nie może być ograniczona drzwiami po ich całkowitym otwarciu, a także przez ustawianie przedmiotów na drodze ewakuacji. Drzwi w większości otwierają się na zewnątrz pomieszczeń, ale są tak wykonane, że po ich pełnym otwarciu, nie ograniczają szerokości drogi ewakuacyjnej. Wysokość dróg ewakuacyjnych powinna być większa od minimalnej 2,2 m z dopuszczeniem lokalnych obniżeń do 2,0 m na odcinku do,5m. Wysokość drogi ewakuacyjnej na korytarzu w piwnicy wynosi 2,30m. Wysokość drogi ewakuacyjnej na parterze, I i II piętrze wynosi 3,5m, a na poddaszu 2,4m. Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych Wymagana obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych powinna mieć klasę odporności ogniowej EI30. W budynku na korytarzach zastosowano ściany murowane o grubości od 2 do 24cm, spełniających klasę odporności ogniowej co najmniej EI30. Ochrona przed zadymieniem poziomych dróg ewakuacji Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefach pożarowych ZL powinny być podzielone na odcinki nie dłuższe niż 50 m przy zastosowaniu przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub powinny być wyposażone w urządzenia techniczne zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu. Korytarze w piwnicy mają maksymalną długość do 28m. Korytarz na parterze od pomieszczeń Instytutu Uzbrojenia Okrętowego, przez korytarz główny, korytarz przy drukarni do wyjścia z budynku nr 500 ma długość 20m, zamiast dopuszczalnej 50m. Jest podzielony trzema drzwiami zwykłymi, ale nie spełnia to wymogu rozporządzenia 243 [] i może być traktowane jako zagrożenie dla życia ludzi, co wynika z 6 ust. 2 pkt. 5 rozporządzenia [2]. Korytarze na I i II piętrze w budynku nr 9 łączą się z korytarzami w budynkach nr 7 i 0, mając łącznie długość ponad 70m. Stwarza to zagrożenie dla życia ludzi z powodu braku przegród chroniących przed zadymieniem. Rozwiązaniem zastępczym będzie zastosowanie na granicy stref pożarowych budynku nr 9 z budynkiem nr 7, drzwi przeciwpożarowych EI60, z funkcją drzwi dymoszczelnych, z samozamykaczami. Drzwi te będą stale otwarte, ale będą wyposażone w trzymacz elektromagnetyczny, zwalniający je automatycznie podczas pożaru (alarm pożarowy II stopnia). Ograniczy to długość korytarzy na I i II piętrze budynku nr 9 za pomocą przegród dymowych i drzwi dymoszczelnych do 69m. Dlatego jako drugie rozwiązanie zastępcze proponuje się zastosowanie w miejscu istniejących drzwi na korytarzu przy klatce K2, w odległości 58m od drzwi dymoszczelnych na granicy strefy pożarowej budynku 7 i 9 - drzwi dymoszczelnych z samozamykaczami. Drzwi te mogą być stale otwarte ale muszą być wyposażone w trzymacz elektromagnetyczny (elektrorygiel) zwalniający je automatycznie podczas pożaru (alarm pożarowy II stopnia). Drugi odcinek chroniony przed zadymieniem będzie miał długość do 25m. Można takie drzwi przewidzieć wcześniej na korytarzu przy klatce K. Ale tu wymagane będą dodatkowe roboty budowlane, związane ze zmniejszeniem szerokości otworu w ścianie korytarza. Wtedy powstaną dwa odcinki chronione przed zadymieniem o długości 20m i 49m. Na poddaszu maksymalna długość korytarza wynosi 2m, a klatki schodowe nie są ze sobą skomunikowane. 6

17 Długości dojść ewakuacyjnych Zgodnie z 256 ust. [] długość drogi dojścia ewakuacyjnego od wyjścia z pomieszczenia, do wyjścia na tę drogę lub do innej strefy pożarowej, albo na zewnątrz budynku, zwanej dalej dojściem ewakuacyjnym, mierzy się wzdłuż osi drogi ewakuacyjnej. Dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego w strefie pożarowej zaliczonej do ZL III przy jednym kierunku dojścia wynosi 30 m, w tym 20 m na drodze poziomej, a przy dwóch lub więcej kierunkach: 60 m dla dojścia krótszego i 20 m dla dojścia dłuższego, przy czym dojścia te nie mogą się pokrywać ani krzyżować. Dla budynku istniejącego wartością graniczną nie powodującą zagrożenia dla życia ludzi jest nie przekroczenie dwukrotnie tych wartości, czyli przy jednym kierunku dojścia 60 m, w tym 40 m na drodze poziomej, a przy dwóch kierunkach dojścia: 20m dla krótszego oraz 240m dla dłuższego. Jako równorzędne wyjściu do innej strefy pożarowej zgodnie z 256 ust.2 [] jest wyjście do obudowanej klatki schodowej ścianami w klasie REI 60, zamykanej drzwiami w klasie EI 30 i wyposażonej w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu. Wyjście z takiej klatki schodowej powinno prowadzić na zewnątrz budynku. W przypadku gdy wyjście z klatki schodowej bezpośrednio na zewnątrz jest niemożliwe, korytarz pomiędzy klatką schodową a wyjściem na zewnątrz, powinien mieć ściany w klasie REI60 oraz drzwi EI30. Stan faktyczny długości dojść dla budynku nr 9 Poddasze Z pomieszczeń na poddaszu, które nie są połączone wspólnym korytarzem, zapewniono pojedyncze kierunki dojścia ewakuacyjnego. Długość dojścia ewakuacyjnego z lewego skrzydła, z biura nr 33, przez klatkę schodową K na parter i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 89m. Długość dojścia do przewidywanej strefy pożarowej na granicy z budynkiem nr 7 na poziomie II piętra będzie wynosić 43m. Długość dojścia ewakuacyjnego z prawego skrzydła, z biura nr 308, przez klatkę schodową K2 na parter i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 97m. Długość dojścia do przewidywanej strefy pożarowej na granicy z budynkiem nr 7 na poziomie II piętra będzie wynosić 75m. W/w przekroczenia długości drogi ewakuacyjnej z poddasza stanowią zagrożenie dla życia ludzi z uwagi na 6 ust. 2 pkt.2 rozporządzenia [2], ponieważ długość dojścia ewakuacyjnego jest przekroczona o ponad 00%, tj. powyżej 60m. W przypadku skrzydła lewego, po zamknięciu ściany pomiędzy budynkiem nr 9 a nr 7 drzwiami przeciwpożarowymi EIS 60 (inna strefa pożarowa), długość dojścia zmniejszy się do 43m, co również jest nieprawidłowością, ale nie będzie stanowić zagrożenia dla życia ludzi. Natomiast w przypadku skrzydła prawego, nawet po zamknięciu ściany pomiędzy budynkiem nr 9 a nr 7 drzwiami przeciwpożarowymi EIS 60 (inna strefa pożarowa), długość dojścia zmniejszy się do 75m, co dalej będzie nieprawidłowością powodującą zagrożenia dla życia ludzi. Gdyby nawet klatkę schodową K2 i K dałoby się obudować, np. przez ściany na korytarzu, co utrudniłoby ewakuację, to nie będą spełnione wymogi w zakresie odległości między oknami w obudowanej klatce schodowej a pozostałymi oknami w budynku oraz parametry oddymiania. II piętro Z pomieszczeń pomiędzy klatkami schodowymi K i K2 zapewniono dwa kierunki ewakuacji, o długościach zgodnych z wymaganiami. Długość dojścia ewakuacyjnego z lewego skrzydła, z sali wykładowej nr 22, przez klatkę schodową K na parter i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 90m. Długość dojścia do przewidywanej strefy pożarowej na granicy z budynkiem nr 7 będzie wynosić 26m. 7

18 Długość dojścia ewakuacyjnego z prawego skrzydła, z sali wykładowej nr 205, przez klatkę schodową K2 na parter i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 85m. Długość dojścia do przewidywanej strefy pożarowej na granicy z budynkiem nr 7 będzie wynosić 68m. W/w przekroczenia długości drogi ewakuacyjnej z II piętra stanowią zagrożenie dla życia ludzi z uwagi na 6 ust. 2 pkt.2 rozporządzenia [2], ponieważ długość dojścia ewakuacyjnego jest przekroczona o ponad 00%, tj. powyżej 60m. W przypadku skrzydła lewego, po zamknięciu ściany pomiędzy budynkiem nr 9 a nr 7 drzwiami przeciwpożarowymi EIS 60 (inna strefa pożarowa), długość dojścia zmniejszy się do 26m na drodze poziomej, co również jest nieprawidłowością, ale nie będzie stanowić zagrożenia dla życia ludzi. Natomiast w przypadku skrzydła prawego, nawet po zamknięciu ściany pomiędzy budynkiem nr 9 a nr 7 drzwiami przeciwpożarowymi EIS 60 (inna strefa pożarowa), długość dojścia zmniejszy się do 68m, co dalej będzie nieprawidłowością powodującą zagrożenia dla życia ludzi. Gdyby nawet klatkę schodową K2 i K dałoby się obudować, np. przez ściany na korytarzu, co utrudniłoby ewakuację, to nie będą spełnione wymogi w zakresie odległości między oknami w obudowanej klatce schodowej a pozostałymi oknami w budynku. I piętro Z pomieszczeń pomiędzy klatkami schodowymi K i K2 zapewniono dwa kierunki ewakuacji, o długościach zgodnych z wymaganiami. Ponadto z poziomu I piętra prowadzi dodatkowe wyjście ewakuacyjne na zewnątrz przez łącznik zewnętrzny, prowadzący do budynków nr 354 i 355. Długość dojścia ewakuacyjnego z lewego skrzydła, z pokoju nauczycielskiego nr 20, przez klatkę schodową K na parter i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 65m. Długość dojścia do przewidywanej strefy pożarowej na granicy z budynkiem nr 7 będzie wynosić 25m, a długość dojścia do wyjścia na kładkę zewnętrzną (łącznik) wynosi 34m. Początkowy wspólny odcinek drogi ewakuacyjnej do tych wyjść wynosi 9m. Długość dojścia ewakuacyjnego z prawego skrzydła, z sali wykładowej nr 02, przez klatkę schodową K2 na parter i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 63m. Długość dojścia do wyjścia na kładkę zewnętrzną (łącznik) wynosi 20m. W/w przekroczenia długości drogi ewakuacyjnej z I piętra stanowią zagrożenie dla życia ludzi z uwagi na 6 ust. 2 pkt.2 rozporządzenia [2], ponieważ długość dojścia ewakuacyjnego jest przekroczona o ponad 00%, tj. powyżej 60m. W przypadku skrzydła lewego, po zamknięciu ściany pomiędzy budynkiem nr 9 a nr 7 drzwiami przeciwpożarowymi EIS 60 (inna strefa pożarowa), długość dojścia zmniejszy się do 25m na drodze poziomej, co również jest nieprawidłowością, ale nie będzie stanowić zagrożenia dla życia ludzi. Ponadto zapewniono inne wyjście ewakuacyjne przez kładkę zewnętrzna o długości powyżej dopuszczalnej, ale nie będzie stanowić to zagrożenia dla życia ludzi. Parter Z pomieszczeń pomiędzy klatkami schodowymi K i K2 zapewniono dwa kierunki ewakuacji, o długościach zgodnych z wymaganiami. Długość dojścia ewakuacyjnego z lewego skrzydła, z biura nr 6 i z sali wykładowej nr 7 przez korytarz do wyjścia głównego z parteru wynosi 39m, przy dopuszczalnej na drodze poziomej do 20m. Nie stanowi to jednak zagrożenia dla życia ludzi ponieważ nie przekroczono tej długości o 00%, czyli powyżej 40m. Z pomieszczeń w obrębie sal wykładowych po bibliotece głównej, drogi ewakuacyjne prowadzą w dwóch kierunkach, tj. do wyjścia głównego na parterze i do budynku nr 500 i dalej na zewnątrz, o długościach zgodnych z wymaganiami. Piwnica Długość dojścia ewakuacyjnego z lewego skrzydła, z pracowni minowej nr 00 przez korytarz w piwnicy, schody klatki K i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 38m, przy dopuszczalnej 30m. Nie stanowi to jednak zagrożenia dla życia ludzi ponieważ nie przekroczono tej długości o 00%, czyli powyżej 60m. 8

19 Długość dojścia z pomieszczenia stolarni i kantoru dla stolarza przez korytarz w piwnicy, schody klatki K2 i dalej korytarzem do wyjścia głównego z parteru wynosi 46m, przy dopuszczalnej 30m. Nie stanowi to jednak zagrożenia dla życia ludzi ponieważ nie przekroczono tej długości o 00%, czyli powyżej 60m. Długość dojścia ewakuacyjnego z prawego skrzydła, z ostatniego magazynu broni przez korytarz do wyjścia głównego na zewnątrz wynosi 27m, przy dopuszczalnej dla drogi poziomej 20m. Nie stanowi to jednak zagrożenia dla życia ludzi ponieważ nie przekroczono tej długości o 00%, czyli powyżej 40m. Stan faktyczny dla budynku nr 500 Długość dojścia ewakuacyjnego z pomieszczeń na parterze do wyjścia na zewnątrz wynosi 3m na drodze poziomej. Długość dojścia ewakuacyjnego z pomieszczeń na I piętrze przez korytarz i schody do wyjścia na parterze na zewnątrz wynosi 27m, w tym 20m na drodze poziomej. Warunki ewakuacji w zakresie długości dojścia są zachowane. Klatki schodowe Zgodnie z 245 pkt.2 [] klatki schodowe stanowiące drogę ewakuacyjną w budynku średniowysokim (SW) dla strefy pożarowej ZL III powinny być obudowane, zamykane drzwiami i wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Klatki schodowe K, K2 nie są zamykane drzwiami oraz nie są wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwana dymu. Nie zabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych w określony w nich sposób, tj. brak wyposażenia klatek schodowych w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub w samoczynne urządzenia oddymiające, zgodnie z 6 ust.2 pkt. 5 [2] - stanowi zagrożenie dla życia ludzi w budynku. Brak obudowy klatek schodowych jest nieprawidłowością, ale nie stanowi to zagrożenia dla życia ludzi. W budynku nr 9 zasadnicza ewakuacja będzie prowadzić przez dwie klatki schodowe K i K2 do wyjścia na zewnątrz. Dodatkowo na poziomie I i II piętra korytarzem głównym do sąsiedniego budynku nr 7, który docelowo będzie inną strefą pożarową. W celu usunięcie zagrożenia życia ludzi w budynku nr 9, przewiduje się wyposażenie klatek schodowych K, K2 w samoczynne urządzenia oddymiające, tj. system oddymiania przez istniejące górne okna w obu klatkach schodowych. Z uwagi na ograniczenia techniczne w budynku zabytkowym, nie przewiduje się wydzielenia klatek schodowych w trybie 256 ust.2 [], np. przez wydzielenie klatek schodowych ścianami na korytarzu głównym, zamykanych drzwiami. Takie wydzielenie nie spełniałoby wymaganej odległości między obudową klatki schodowej bez klasy odporności ogniowej EI60 (okna) a pozostałymi ścianami w budynku z oknami (wymagana powyżej 4m). Dlatego w rozwiązaniach zastępczych w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się dymu, przewiduje się wydzielenie klatek schodowych K i K2 kurtynami dymowymi na poziomie parteru, I i II piętra. Dokładny opis rozwiązania przy opisie systemu oddymiania. Schody w budynku nr 500 nie muszą być oddymiane, ponieważ jest to budynek niski. Ściany wewnętrzne i stropy stanowiące obudowę klatki schodowej w budynku średniowysokim ZL III powinny mieć klasę odporności ogniowej jak dla stropów w budynku, czyli REI 60. Klatki schodowe K i K2 są obudowane ścianami z cegły, spełniając wymóg REI60, ale nie są w pełni obudowane i zamykane drzwiami od strony korytarzy na poziomie parteru, I i II piętra. Na poziomie poddasza klatki są obudowane luksferami zwykłymi zamiast w klasie EI60 i są zamykane drzwiami. Brak obudowy klatki schodowej, albo zastosowanie w obudowie luksferów zwykłych zamiast EI60, w budynku średniowysokim w strefie pożarowej ZL III, ale nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi. 9

20 Zgodnie z 249 ust.6 [] - odległość między ścianą zewnętrzną, stanowiącą obudowę klatki schodowej, a inną ścianą zewnętrzną tego samego lub innego budynku powinna być ustalona zgodnie z 27 [], czyli jak odległości między budynkami, jeżeli co najmniej jedna z tych ścian nie spełnia wymagań klasy odporności ogniowej określonej jak dla stropu budynku z tą klatką schodową, czyli REI 60. Zgodnie z 27 [] wymagana odległość między takimi ścianami budynków, zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL wynosi 8m, a przy kącie ich ustawienia pomiędzy 60 o a 20 o - wymagana odległość wynosi 4 m. Na klatkach schodowych K i K2 okna doświetlające na parterze, I i II piętrze, a także służące do oddymiania tych klatek schodowych, są umieszczone w odległości ok. 2,0m od okien pomieszczeń na poddaszu oraz w odległości ok.,5m od okien na korytarzu na parterze, I i II piętrze, które są usytuowane względem siebie pod kątem 90 o. Zbliżenie okien klatek schodowych K i K2 na odległość poniżej 4m w stosunku do innych okien w budynku, nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi. Biegi i spoczniki schodów klatki schodowej służące do ewakuacji winny być wykonane z materiałów niepalnych w klasie odporności ogniowej minimum R 60. Biegi i spoczniki schodów klatek schodowych są wykonane z materiałów niepalnych (beton i lastryko) w wymaganej klasie odporności ogniowej R 60. Szerokość biegu schodów i spoczników klatek schodowych W budynkach użyteczności publicznej łączną szerokość użytkową biegów oraz spoczników, stanowiących drogę ewakuacyjną na klatkach schodowych, oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać równocześnie na kondygnacji, na której przewiduje się obecność największej ich liczby, przyjmując co najmniej 0,6m szerokości na 00 osób, lecz nie mniej niż,2 m dla biegów i,5 m dla spoczników, a do piwnic 0,8m. Szerokość użytkową schodów mierzy się między wewnętrznymi krawędziami poręczy, a wykończoną powierzchnią ściany. Szerokości te nie mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz elementy budynku, np. grzejniki. Szerokość biegów klatek schodowych K i K2 wynosi,28m, a spoczników,52m. Szerokość spocznika w piwnicy pomiędzy korytarzem a wyjściem na zewnątrz wynosi 0,68m przy wymaganej 0,8m, ale nie stanowi to zagrożenia dla życia ludzi. Drzwi prowadzące na zewnątrz budynku Wymagana szerokość drzwi wyjść z klatek schodowych i wyjść na zewnętrz budynku powinna być zgodnie z 239 ust.4 [] równa lub większa od minimalnej szerokości biegu klatek schodowych, tj.,2m. Drzwi wieloskrzydłowe, stanowiące wyjście pomieszczeń i na drodze ewakuacyjnej, powinny mieć co najmniej jedno nie blokowane skrzydło o szerokości 0,9 m. Zabrania się stosowania do ewakuacji drzwi obrotowych i podnoszonych. Drzwi z budynku gdzie może przebywać 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz. Nie dotyczy to budynków zabytkowych. Z budynku prowadzą następujące wyjścia na zewnątrz: - wejście z poziomu piwnicy do magazynu broni dla AMW składa się z drzwi dwu skrzydłowych o szerokości,26m otwierające się do wewnątrz i o wysokości,78m zamiast 2,0m. - wejście główne do budynku nr 9 na parterze od strony placu, o szerokości,84m i wysokości 2,2m, otwierające się na zewnątrz, - wejście do budynku nr 500 na parterze o szerokości,44m i wysokości 2,0m, otwierające się na zewnątrz, - wyjście z budynku nr 9 na łącznik zewnętrzny na I piętrze, o szerokości,65m i wysokości 2,5m, otwierające się na zewnątrz, Szerokość w/w drzwi spełnia wymagania. Szerokość skrzydeł pojedynczych, otwieranych, wynosi od 0,82m do 0,92m. Zmniejszenie szerokości drzwi do 0,84m, nie stanowi zagrożenia dla życia ludzi, ponieważ nie przekroczono wartości granicznej 0,8m (,2x2/3=0,8m). 20