Polaryzacyjne metody zmiany fazy w interferometrii dwuwiązkowej
|
|
- Józef Wojciechowski
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Polaryzacyjne metody zmiany fazy w interferometrii dwuwiązkowej Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest demonstracja i ilościowa analiza wybranych metod dyskretnej i ciągłej zmiany fazy w interferometrach dwuwiązkowych z wykorzystaniem optyki polaryzacyjnej. Tematyka ćwiczenia obejmuje interferometry z wiązką odniesienia i rozdwojeniem czoła fali. Podstawy teoretyczne: W interferometrii dwuwiązkowej, szczególnie na etapie analizy informacji zawartej w interferogramie, często pojawiającym się wymaganiem jest zapewnienie możliwości zmiany fazy między interferującymi wiązkami. Podyktowane jest ono, między innymi: 1. koniecznością wizualizacji pełnej informacji o badanym przedmiocie fazowym na etapie analizy jakościowej (obserwacji interferogramu), np. obejmującej wnioskowanie dotyczące znaku zmiany fazy w przedmiocie. 2. algorytmami automatycznej analizy interferogramu bazującymi na cyfrowym przetwarzaniu rozkładów intensywności kilku obrazów prążkowych wzajemnie przesuniętych w fazie. Najszerzej spotykane metody realizacji zmiany fazy w interferometrze to obrót płytki płaskorównoległej wokół osi prostopadłej do osi optycznej interferometru, przemieszczanie zwierciadła w kierunku prostopadłym do jego powierzchni, lub przesuw w płaszczyźnie klina lub dzielnika wiązki w postaci siatki dyfrakcyjnej. Istnieje również grupa metod zmiany fazy w interferometrze wykorzystująca do tego celu elementy polaryzacyjne. Wspólną cechą różnych rozwiązań jest zapewnienie na wyjściu interferometru koherentnej superpozycji wiązek o ortogonalnych stanach polaryzacji. Wiązki te tworzą obraz prążkowy za analizatorem. Dwa podstawowe rozwiązania to: 1. na wyjściu interferometru generowane są wzajemnie prostopadłe liniowe polaryzacje wiązek przedmiotowej i odniesienia. W układzie należy zapewnić kontrolowane przesunięcie fazowe między tymi składowymi modulacji polaryzacji wyjściowej (oczywiście poza przesunięciem fazy wprowadzanym przez badany przedmiot umieszczony w wiązce przedmiotowej), analizator pozostaje nieruchomy; 2. na wyjściu interferometru wiązki mają wzajemnie przeciwskrętne polaryzacje kołowe, obrót analizatora w jego płaszczyźnie wprowadza żądany przesuw prążków. W tym przypadku superpozycja ortogonalnych polaryzacji kołowych daje wynikową polaryzację liniową o ustalonym kierunku. Wprowadzenie przesunięcia fazowego przez badany obiekt prowadzi do zmiany kierunku (azymutu) tej polaryzacji liniowej. Należy podkreślić, że do detekcji wynikowego rozkładu polaryzacji liniowej (obiekt wprowadza zazwyczaj niejednorodne przestrzennie zaburzenie fazowe) konieczny jest analizator. Obserwowane za nim prążki nie są wynikiem klasycznej interferencji i może bardziej poprawnym byłoby nazywanie ich prążkami polaryzacyjnymi.
2 Należy wspomnieć, że można stosować superpozycję dowolnych ortogonalnych stanów polaryzacji, np. eliptycznych. W praktyce najczęściej stosuje się przeciwskrętne polaryzacje kołowe i prostopadłe liniowe, gdyż są one łatwe do wytworzenia i detekcji. Wyżej podane podejścia można stosować w dwuwiązkowych interferometrach: z wiązką odniesienia i rozdwojeniem czoła fali, w których spotyka się zarówno konwencjonalne jak i dwójłomne elementy światłodzielące i rekombinujące. Na rys. 1 pokazano dwa przykładowe rozwiązania polaryzacyjnych modulatorów fazy w interferometrze z wiązką odniesienia interferometrze Michelsona / Twymana-Greena. Przedstawione układy interferometrów różnią się lokalizacją przesuwnika fazy PS. Na rys. 1a przesuwnik fazy (PS1) znajduje się na wejściu interferometru i składa się z obrotowej półfalówki H i stacjonarnej ćwierćfalówki Q. Rys. 2b pokazuje rozwiązanie z przesuwnikiem fazy PS2 na wyjściu interferometru, składającym się z ćwierćfalówki Q 3 i obrotowego analizatora. Rys. 1 Schematy interferometrów typu Michelsona / Twymana-Greena z polaryzacyjnymi przesuwnikami fazy. LP liniowa polaryzacja wejściowa, H półfalówka, Q ćwierćfalówka, T powierzchnia badana, R powierzchnia zwierciadła odniesienia, PBS polaryzacyjny dzielnik wiązki, PL - polaryzator liniowy. Rozkład intensywności w interferogramie można przedstawić ogólnym wzorem I(x,y) = a(x,y) 2 + b(x,y) 2 + 2a(x,y)b(x,y) sin[φ(x,y) + α], gdzie a(x,y) i b(x,y) oznaczają amplitudy interferujących wiązek, Φ(x,y) oznacza mierzony rozkład fazy, a α oznacza kontrolowane przesunięcie fazy wprowadzane przez obrotowy element polaryzacyjny. Wartość α jest równa α = nθ, gdzie θ oznacza azymut elementu obrotowego, n jest liczbą całkowitą zależną od typu zastosowanego przesuwnika fazy równą 4 dla PS1 i 2 dla PS2. Należy zwrócić uwagę, że błędy wykonania płytek opóźniających H (λ/2) i Q (λ/4) oraz ustawienia kątowego (azymutu) tych elementów wpływają na dokładność zadawanego przesunięcia fazowego. Przesuwnik (modulator) fazy PS1 Liniowo spolaryzowana wiązka przechodzi przez obrotową półfalówkę H i ćwierćfalówkę Q o azymucie osi szybkiej równym W ten sposób generowana jest
3 polaryzacja eliptyczna o zmiennej eliptyczności, położenie osi elipsy pozostaje niezmienne. Jedna z osi jest równoległa do szybkiej osi ćwierćfalówki, jej azymut wynosi Ten stan polaryzacji eliptycznej można rozłożyć na dwie składowe prostopadłe o równych amplitudach (leżące w płaszczyźnie padania i prostopadłej do niej), między którymi realizuje się zmienne przesunięcie fazowe. Transformację stanu polaryzacji na wejściu interferometru można również interpretować jak następuje: Polaryzację liniową, o zmiennym azymucie generowanym przez półfalówkę H, można przedstawić jako wynik superpozycji dwóch przeciwskrętnych polaryzacji kołowych. Po przejściu przez ćwierćfalówkę Q tworzone są dwie ortogonalne polaryzacje liniowe. W funkcji azymutu półfalówki H zmienia się faza między tymi składowymi. Składowa prostopadła jest odbijana w dzielniku polaryzacyjnym PBS, po przejściu przez Q 1 otrzymywany jest stan polaryzacji kołowej, która zmienia swą skrętność po odbiciu od powierzchni badanej. Po powtórnym przejściu przez Q 1 wiązka przedmiotowa ma polaryzację liniową, Wektor elektryczny drga w płaszczyźnie padania, a więc wiązka przedmiotowa jets przepuszczana przez PBS. Natomiast pozioma składowa wejściowej polaryzacji eliptycznej przechodzi przez PBS, następnie przez Q 2, odbija się od zwierciadła odniesienia R i po powtórnym przejściu przez Q 2 otrzymuje się polaryzację liniową o kierunku prostopadłym do płaszczyzny padania. Ta jest odbijana przez powierzchnię światłodzielącą PBS. Ortogonalne polaryzacje liniowe na wyjściu interferometru są sprowadzane do wspólnej płaszczyzny przez analizator PL. Przesuwnik (modulator) fazy PS2 Za pomocą półfalówki H do pryzmatu PBS wprowadzane są dwie ortogonalne składowe liniowe o równych amplitudach. Po przejściu wiązek przez gałęzie interferometru na wyjściu PBS otrzymuje się ponownie prostopadłe polaryzacje liniowe, które zamieniane są przez ćwierćfalówkę Q 3 na przeciwskrętne polaryzacje kołowe. Q 3, łącznie z obrotowym analizatorem PL, tworzą przesuwnik fazy. Jeśli obydwie wiązki na wejściu i wyjściu interferometru są całkowicie spolaryzowane, transformację stanów polaryzacji wiązek w interferometrze i jego modulację na wyjściu można opisać za pomocą macierzy Jonesa. W interferometrach z wydzieloną wiązką odniesienia biegnącą inną drogą niż wiązka przedmiotowa - taki właśnie przykład interferometru pokazano na rys. 1 - polaryzacyjne modulatory fazy, wymagające jednorodności rozkładu parametrów polaryzacyjnych polaryzatorów i płytek opóźniających w przekroju poprzecznym wiązki, nie wykazują wyraźnej przewagi nad klasycznymi przesuwnikami fazy typu obrotowa płytka płaskorównoległa czy poprzecznie przemieszczany klin optyczny. Natomiast w interferometrach typu wspólnej drogi polaryzacyjne modulatory fazy są nie do zastąpienia. W układach tego typu, zarówno z wiązką odniesienia jak i z rozdwojeniem czoła fali, obydwie wiązki biegną po tych samych (lub prawie tych samych) drogach. Nie jest więc możliwe osobne oddziaływanie konwencjonalnym przesuwnikiem fazy (płytka płaskorównoległa, klin, zwierciadło umieszczone na przesuwniku piezoelektrycznym) na tylko jedną z wiązek. Fakt ten zilustrujemy na przykładzie dwóch schematów interferometrów z rozdwojeniem czoła fali.
4 Na rys. 2 pokazano schemat układu do badania zwierciadeł wklęsłych, np. asferycznych, ze skolimowaną wiązką na wejściu cyklicznego interferometru wspólnej drogi z radialnym rozdwojeniem czoła fali (rozdwojenie radialne ma przewagę nad rozdwojeniem poprzecznym, gdyż otrzymywany wynik jest bliski aktualnemu kształtowi badanego czoła falowego). Na rys. 2 przedstawiono przypadek umieszczenia przesuwnika fazy na wejściu interferometru, ale ten sam układ pracuje również z przesuwnikiem fazy na wyjściu interferometru. Afokalny układ rozdwajający składa się z dwóch obiektywów L 1 i L 2. Wielkość rozdwojenia jest proporcjonalna do stosunku ogniskowych obiektywów i może być zmieniana przez dobór ogniskowych. Rozdwojenie poprzeczne w tym interferometrze uzyskuje się przez wprowadzenie płytki płaskorównoległej w miejsce układu afokalnego. Rys. 2 Interferometr z radialnym rozdwojeniem czoła fali na bazie trójkątnego interferometru Sagnaca ze skolimowaną wiązką wejściową. T powierzchnia badana, PS polaryzacyjny przesuwnik fazy, BS element światłodzielący, PBS polaryzacyjny element światłodzielący, L 1 i L 2 obiektywy układu rozdwajającego, M 1 i M 2 zwierciadła. Warto tutaj nadmienić, że elementy składowe przesuwnika fazy PS oraz pryzmat PBS nie muszę być elementami o dużych gabarytach. Schemat polaryzacyjnego interferometru z poprzecznym rozdwojeniem czoła fali pokazuje rys. 3. Rys. 3 Interferometr polaryzacyjny z obrotowym analizatorem na wyjściu interferometru. Azymut polaryzacji liniowej P zapewnia równość amplitud replik badanego czoła falowego za rozdwajającym pryzmatem dwójłomnym B.
5 Czoło falowe zaburzone przez badany obiekt fazowy jest rozdwajane przez pryzmat dwójłomny (np. pryzmat Wollastona). Interferencja wiązek tworzonych przez pryzmat jest możliwa dzięki liniowej polaryzacji wiązki na wejściu układu i zastosowaniu analizatora na jego wyjściu. Superpozycja dwóch liniowo spolaryzowanych wiązek za pryzmatem prowadzi, w przypadku ogólnym, do polaryzacji eliptycznej (w tym można wyróżnić dwa przypadki ogólne: polaryzacji liniowej dla różnicy fazy równej 0 i π oraz polaryzacji kołowej dla różnicy fazy +/- π i równych amplitud wiązek). Wprowadzenie ćwierćfalówki λ/4 prowadzi do konwersji polaryzacji eliptycznej na polaryzację liniową, jeśli osie ćwierćfalówki pokrywają się z osiami polaryzacji eliptycznej (można udowodnić, że składowe polaryzacji eliptycznej rozłożone na kierunek równoległy i prostopadły do osi elipsy są wzajemnie przesunięte w fazie o π/2). Działanie tego układu można również interpretować w inny sposób: dwie ortogonalne polaryzacje liniowe opuszczające pryzmat dwójłomny, po przejściu przez płytkę falową λ/4 o szybkiej osi pokrywającej się z przekątną kąta prostego wyznaczanego przez kierunki składowych polaryzacji linowych, przekształcają się w ortogonalne polaryzacje kołowe. Dwie przeciwskrętne polaryzacje kołowe tworzą polaryzacje liniową. Obrót linowego analizatora za płytką λ/4 powoduje przesuw prążków na wyjściu układu. Widok stanowiska
6 Wyposażenie Według schematów interferometrów polaryzacyjnych pokazanych na rys Realizacja ćwiczenia Zbudować laboratoryjne układy interferometrów według rysunków 2 i 3. Otrzymać i przeanalizować rozkłady fazy wprowadzane przez przedmioty wskazane przez prowadzącego laboratorium metodą dyskretnej zmiany fazy (DZF) - oprogramowanie Fringe Application.
PL B1. POLITECHNIKA WROCŁAWSKA, Wrocław, PL BUP 02/08. PIOTR KURZYNOWSKI, Wrocław, PL JAN MASAJADA, Nadolice Wielkie, PL
RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 211200 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: 380223 (22) Data zgłoszenia: 17.07.2006 (51) Int.Cl. G01N 21/23 (2006.01)
Bardziej szczegółowoPolaryzatory/analizatory
Polaryzatory/analizatory Polaryzator eliptyczny element układu optycznego lub układ optyczny, za którym światło jest spolaryzowane eliptycznie i o parametrach ściśle określonych przez polaryzator zazwyczaj
Bardziej szczegółowoBADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA
Celem ćwiczenia jest: BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA 1. poznanie podstawowych właściwości interferometru z podziałem czoła fali w oświetleniu monochromatycznym i świetle białym, 2. demonstracja możliwości
Bardziej szczegółowoINTERFEROMETR WSPÓLNEJ DROGI Z WIĄZKA ODNIESIENIA Z ZASTOSOWANIEM ŚWIATŁODZIELĄCEJ PŁYTKI ROZPRASZAJĄCEJ
INTERFEROMETR WSPÓLNEJ DROGI Z WIĄZKA ODNIESIENIA Z ZASTOSOWANIEM ŚWIATŁODZIELĄCEJ PŁYTKI ROZPRASZAJĄCEJ Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest poznanie interferometru wspólnej drogi wykorzystującego podwójną
Bardziej szczegółowon 02 + n 02 ) / (n e2 polaryzator oś optyczna polaryskop polaryzator Rys. 28 Bieg promieni w polaryskopie Savarta.
Interferometria polaryzacyjna Po zapoznaniu się ze zjawiskiem podwójnego załamania w płytce z materiału anizotropowego moŝemy powrócić do części wykładu dotyczącej interferometrii, w szczególności interferometrii
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 5 Temat: Interferometr Michelsona 7.. Cel i zakres ćwiczenia 7 INTERFEROMETR MICHELSONA Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z budową i
Bardziej szczegółowoBADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA
BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA Celem ćwiczenia jest: 1. demonstracja dużej liczby prążków w interferometrze Lloyda z oświetleniem monochromatycznym,
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz
Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 9, 08.2.207 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz Radosław Łapkiewicz Wykład 8 - przypomnienie
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek
Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 19, 27.04.2012 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Ernest Grodner Wykład 18 - przypomnienie
Bardziej szczegółowoINTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA
INTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski W tej części wykładu rozważymy przypadek koherentnej superpozycji większej liczby wiązek niż dwie. Najważniejszym interferometrem wielowiązkowym
Bardziej szczegółowoGWIEZDNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANDERSONA
GWIEZNE INTERFEROMETRY MICHELSONA I ANERSONA Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zestawienie i demonstracja modelu gwiezdnego interferometru Andersona oraz laboratoryjny pomiar wymiaru sztucznej gwiazdy.
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT
Laboratorium techniki laserowej Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1.Wstęp Rozwój techniki optoelektronicznej spowodował poszukiwania nowych materiałów
Bardziej szczegółowoBADANIE INTERFERENCJI MIKROFAL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSONA
ZDNIE 11 BDNIE INTERFERENCJI MIKROFL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSON 1. UKŁD DOŚWIDCZLNY nadajnik mikrofal odbiornik mikrofal 2 reflektory płytka półprzepuszczalna prowadnice do ustawienia reflektorów
Bardziej szczegółowoMetody Optyczne w Technice. Wykład 8 Polarymetria
Metody Optyczne w Technice Wykład 8 Polarymetria Fala elektromagnetyczna div D div B 0 D E rot rot E H B t D t J B J H E Fala elektromagnetyczna 2 2 E H 2 t 2 E 2 t H 2 v n 1 0 0 c n 0 Fala elektromagnetyczna
Bardziej szczegółowoPomiar różnicy dróg optycznych metodą Senarmonta
Ćwiczenie 7 Pomiar różnicy dróg optycznych metodą Senarmonta Pojęcia podstawowe: Fale własne (wektory własne) ośrodka dwójłomnego; różnica dróg optycznych (różnica faz); kompensatory pośrednie i bezpośrednie;
Bardziej szczegółowoBadania elementów i zespołów maszyn laboratorium (MMM4035L)
Badania elementów i zespołów maszyn laboratorium (MMM4035L) Ćwiczenie 23. Zastosowanie elektronicznej interferometrii obrazów plamkowych (ESPI) do badania elementów maszyn. Opracowanie: Ewelina Świątek-Najwer
Bardziej szczegółowoPolitechnika Warszawska Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Zakład Optoelektroniki
Politechnika Warszawska Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Zakład Optoelektroniki LASEROWY POMIAR ODLEGŁOŚCI INTERFEROMETREM MICHELSONA Instrukcja wykonawcza do ćwiczenia laboratoryjnego ćwiczenie
Bardziej szczegółowoPomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła
Politechnika Gdańska WYDZIAŁ ELEKTRONIKI TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych Pomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego
Bardziej szczegółowoINTERFEROMETRY DWUWIĄZKOWE prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski
INTERFEROMETRY DWUWIĄZKOWE prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski Interferometr jest układem optycznym służącym do obserwacji i ilościowej analizy interferencji między dwiema lub większą liczbą wzajemnie
Bardziej szczegółowoOptyka Ośrodków Anizotropowych. Wykład wstępny
Optyka Ośrodków Anizotropowych Wykład wstępny Cel kursu Zapoznanie z podstawami fizycznymi w optyce polaryzacyjnej. Jak zachowuje się fala elektromagnetyczna w ośrodku materialnym? Omówienie zastosowania
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 3 Temat: Efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą modulowania zmiany polaryzacji światła oraz
Bardziej szczegółowoFizyka elektryczność i magnetyzm
Fizyka elektryczność i magnetyzm W5 5. Wybrane zagadnienia z optyki 5.1. Światło jako część widma fal elektromagnetycznych. Fale elektromagnetyczne, które współczesny człowiek potrafi wytwarzać, i wykorzystywać
Bardziej szczegółowo+ (z 2 / n e2. (x 2 + y 2 ) / n 02
Rys. 4 pokazuje indykatrysy dla kryształu jednoosiowego: dodatniego i ujemnego. Długości półosi są proporcjonalne do wartości współczynników załamania kryształu. Każdy przekrój przechodzący przez oś optyczną
Bardziej szczegółowoLaboratorium Optyki Falowej
Marzec 2019 Laboratorium Optyki Falowej Instrukcja do ćwiczenia pt: Filtracja optyczna Opracował: dr hab. Jan Masajada Tematyka (Zagadnienia, które należy znać przed wykonaniem ćwiczenia): 1. Obraz fourierowski
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA II 8. Optyka falowa Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ Nakładanie się fal nazywamy ogólnie superpozycją. Nakładanie
Bardziej szczegółowoLaboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 3. Dwuekspozycyjny hologram Fresnela
ĆWICZENIE 3 Dwuekspozycyjny hologram Fresnela 1. Wprowadzenie Holografia umożliwia zapis pełnej informacji o obiekcie, zarówno amplitudowej, jak i fazowej. Dzięki temu można m.in. odtwarzać trójwymiarowe
Bardziej szczegółowoMetody Optyczne w Technice. Wykład 5 Interferometria laserowa
Metody Optyczne w Technice Wykład 5 nterferometria laserowa Promieniowanie laserowe Wiązka monochromatyczna Duża koherencja przestrzenna i czasowa Niewielka rozbieżność wiązki Duża moc Największa możliwa
Bardziej szczegółowoDr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska
Podstawy fizyki Wykład 11 Dr Piotr Sitarek Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 3, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2003. K.Sierański, K.Jezierski,
Bardziej szczegółowoĆwiczenie: "Zagadnienia optyki"
Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki" Opracowane w ramach projektu: "Wirtualne Laboratoria Fizyczne nowoczesną metodą nauczania realizowanego przez Warszawską Wyższą Szkołę Informatyki. Zakres ćwiczenia: 1.
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA II. 8. Optyka falowa
Wykład FIZYKA II 8. Optyka falowa Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechnika Wrocławska http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/fizyka.html
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 4 Temat: Modulacja światła laserowego: efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą
Bardziej szczegółowoKatedra Fizyki Ciała Stałego Uniwersytetu Łódzkiego. Ćwiczenie 1 Badanie efektu Faraday a w monokryształach o strukturze granatu
Katedra Fizyki Ciała Stałego Uniwersytetu Łódzkiego Ćwiczenie 1 Badanie efektu Faraday a w monokryształach o strukturze granatu Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest pomiar kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji
Bardziej szczegółowoPOLARYZACJA ŚWIATŁA. Uporządkowanie kierunku drgań pola elektrycznego E w poprzecznej fali elektromagnetycznej (E B). światło niespolaryzowane
FALE ELEKTROMAGNETYCZNE Polaryzacja światła Sposoby polaryzacji Dwójłomność Skręcanie płaszczyzny polaryzacji Zastosowania praktyczne polaryzacji Efekty fotoelastyczne Stereoskopia Holografia Politechnika
Bardziej szczegółowo40. Międzynarodowa Olimpiada Fizyczna Meksyk, lipca 2009 r. DWÓJŁOMNOŚĆ MIKI
ZADANIE DOŚWIADCZALNE 2 DWÓJŁOMNOŚĆ MIKI W tym doświadczeniu zmierzysz dwójłomność miki (kryształu szeroko używanego w optycznych elementach polaryzujących). WYPOSAŻENIE Oprócz elementów 1), 2) i 3) powinieneś
Bardziej szczegółowoOPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę
OPTYKA FALOWA W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę falową. W roku 8 Thomas Young wykonał doświadczenie, które pozwoliło wyznaczyć długość fali światła.
Bardziej szczegółowoPRZEKSZTAŁCANIE WIĄZKI LASEROWEJ PRZEZ UKŁADY OPTYCZNE
Podstawy Inżynierii Fotonicznej - Laboratorium Ćwiczenie 5 PRZEKSZTAŁCANIE WIĄZKI LASEROWEJ PRZEZ UKŁADY OPTYCZNE 5.1 Cel ćwiczenia Zapoznanie się z zależnościami opisującymi kształt wiązki laserowej (mod
Bardziej szczegółowoMODULATOR CIEKŁOKRYSTALICZNY
ĆWICZENIE 106 MODULATOR CIEKŁOKRYSTALICZNY 1. Układ pomiarowy 1.1. Zidentyfikuj wszystkie elementy potrzebne do ćwiczenia: modulator SLM, dwa polaryzatory w oprawie (P, A), soczewka S, szary filtr F, kamera
Bardziej szczegółowoWykład 17: Optyka falowa cz.2.
Wykład 17: Optyka falowa cz.2. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Interferencja w cienkich warstwach Załamanie
Bardziej szczegółowoFala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu
Ruch falowy Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu Fala rozchodzi się w przestrzeni niosąc ze sobą energię, ale niekoniecznie musi
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła
Ćwiczenie O2 Wyznaczanie współczynnika załamania światła O2.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika załamania światła dla przeźroczystych, płaskorównoległych płytek wykonanych z
Bardziej szczegółowoPOMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
POMIARY OPTYCZNE Wykład Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej Pokój 8/ bud. A- http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ OPTYKA GEOMETRYCZNA Codzienne obserwacje: światło
Bardziej szczegółowoPomiar właściwości ośrodka dwójłomnego poprzez wyznaczenie elementów macierzy Müllera-Ścierskiego
Instrukcja robocza do ćwiczenia 8 Pomiar właściwości ośrodka dwójłomnego poprzez wyznaczenie elementów macierzy Müllera-Ścierskiego I. Układ pomiarowy Układ pomiarowy, znany już z ćwiczenia 4, składa się
Bardziej szczegółowoPodstawy fizyki wykład 8
Podstawy fizyki wykład 8 Dr Piotr Sitarek Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr Optyka geometryczna Polaryzacja Odbicie zwierciadła Załamanie soczewki Optyka falowa Interferencja Dyfrakcja światła D.
Bardziej szczegółowoDWUPASMOWY DZIELNIK WIĄZKI PROMIENIOWANIA OPTYCZNEGO
Janusz KUBRAK DWUPASMOWY DZIELNIK WIĄZKI PROMIENIOWANIA OPTYCZNEGO STRESZCZENIE Zaprojektowano i przeprowadzono analizę działania interferencyjnej powłoki typu beamsplitter umożliwiającej pracę dzielnika
Bardziej szczegółowoRZECZPOSPOLITAPOLSKA(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13)B1 PL B1. Fig.1. (51) Int.Cl.6: G01N 21/23 G01J 4/04
RZECZPOSPOLITAPOLSKA(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 174585 PO LSK A (13)B1 U rząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: 304405 (22) Data zgłoszenia: 22.07.1994 (51) Int.Cl.6: G01N
Bardziej szczegółowoMetody Obliczeniowe Mikrooptyki i Fotoniki
Metody Obliczeniowe Mikrooptyki i Fotoniki Kod USOS: 1103-4Fot4 Wykład (30h): R. Kotyński Wtorki 9:15-11:00, s.1.38 lub B4.17(ul. Pasteura 5) Ćwiczenia (45h): Wtorki, w godz. 14.15-16.30, s.1.7 lub B4.17
Bardziej szczegółowoZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL
ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL X L Rys. 1 Schemat układu doświadczalnego. Fala elektromagnetyczna (światło, mikrofale) po przejściu przez dwie blisko położone (odległe o d) szczeliny
Bardziej szczegółowoBADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ
ĆWICZENIE 89 BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ Cel ćwiczenia: Zapoznanie się ze zjawiskiem Faradaya. Wyznaczenie stałej Verdeta dla danej próbki. Wyznaczenie wartości ładunku właściwego elektronu
Bardziej szczegółowoZjawisko interferencji fal
Zjawisko interferencji fal Interferencja to efekt nakładania się fal (wzmacnianie i osłabianie się ruchu falowego widoczne w zmianach amplitudy i natężenia fal) w którym zachodzi stabilne w czasie ich
Bardziej szczegółowoĆWICZENIA LABORATORYJNE Z KONSTRUKCJI METALOWCH. Ć w i c z e n i e H. Interferometria plamkowa w zastosowaniu do pomiaru przemieszczeń
Akademia Górniczo Hutnicza Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Wytrzymałości, Zmęczenia Materiałów i Konstrukcji Nazwisko i Imię: Nazwisko i Imię: Wydział Górnictwa i Geoinżynierii Grupa
Bardziej szczegółowoWYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE
WSEiZ W WARSZAWIE WYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE Ćw. nr 8 BADANIE ŚWIATŁA SPOLARYZOWANEGO: SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA Warszawa 29 1. Wstęp Wiemy, że fale świetlne stanowią niewielki wycinek widma fal elektromagnetycznych
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..
Nazwisko... Data... Nr na liście... Imię... Wydział... Dzień tyg.... Godzina... Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa Początkowa wartość kąta 0.. 1 25 49 2 26 50 3 27 51 4 28 52 5 29 53 6 30 54
Bardziej szczegółowoWykład 16: Optyka falowa
Wykład 16: Optyka falowa Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.31 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ Zasada Huyghensa Christian Huygens 1678 r. pierwsza falowa
Bardziej szczegółowoŚwiatłowodowe elementy polaryzacyjne
Światłowodowe elementy polaryzacyjne elementy wykorzystujące własności przenoszenia polaryzacji w światłowodach jednorodnych i dwójłomnych polaryzatory izolatory optyczne depolaryzatory kompensatory i
Bardziej szczegółowomiędzy pierwszą a drugą falą własną wprowadzana przez obiekt, a często przedstawia się inaczej poprzez tzw. różnicę dróg R (2) (gdzie
1 Ćwiczenie 1 Rozróżnianie izoklin, izochrom i obszarów osobliwych w świetle białym i monochromatycznym. Ocena różnicy dróg optycznych za pomocą barw z użyciem płytek falowych. Oznaczanie azymutu fal własnych
Bardziej szczegółowoBadanie zjawisk optycznych przy użyciu zestawu Laser Kit
LABORATORIUM OPTOELEKTRONIKI Ćwiczenie 5 Badanie zjawisk optycznych przy użyciu zestawu Laser Kit Cel ćwiczenia: Zapoznanie studentów ze zjawiskami optycznymi. Badane elementy: Zestaw ćwiczeniowy Laser
Bardziej szczegółowoRejestracja i rekonstrukcja fal optycznych. Hologram zawiera pełny zapis informacji o fali optycznej jej amplitudzie i fazie.
HOLOGRAFIA prof dr hab inŝ Krzysztof Patorski Krzysztof Rejestracja i rekonstrukcja fal optycznych Hologram zawiera pełny zapis informacji o fali optycznej jej amplitudzie i fazie a) Laser b) odniesienia
Bardziej szczegółowoPrawa optyki geometrycznej
Optyka Podstawowe pojęcia Światłem nazywamy fale elektromagnetyczne, o długościach, na które reaguje oko ludzkie, tzn. 380-780 nm. O falowych własnościach światła świadczą takie zjawiska, jak ugięcie (dyfrakcja)
Bardziej szczegółowoDrgania i fale II rok Fizyk BC
00--07 5:34 00\FIN00\Drgzlo00.doc Drgania złożone Zasada superpozycji: wychylenie jest sumą wychyleń wywołanych przez poszczególne czynniki osobno. Zasada wynika z liniowości związku między wychyleniem
Bardziej szczegółowoRys. 1 Geometria układu.
Ćwiczenie 9 Hologram Fresnela Wprowadzenie teoretyczne Holografia umożliwia zapis pełnej informacji o obiekcie optycznym, zarówno amplitudowej, jak i fazowej. Dzięki temu można m.in. odtwarzać trójwymiarowe
Bardziej szczegółowoWykład III. Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela
Wykład III Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela Interferencja fal płaskich Na kliszy fotograficznej, leżącej na płaszczyźnie z=0 rejestrujemy interferencję dwóch fal płaskich, o tej
Bardziej szczegółowoFACULTY OF ADVANCED TECHNOLOGIES AND CHEMISTRY. Wprowadzenie Podstawowe prawa Przetwarzanie sygnału obróbka optyczna obróbka elektroniczna
Interferometry światłowodowe Wprowadzenie Podstawowe prawa Przetwarzanie sygnału obróbka optyczna obróbka elektroniczna Wprowadzenie Układy te stanowią nową klasę czujników, gdzie podstawowy mechanizm
Bardziej szczegółowoWŁASNOŚCI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH: INTERFERENCJA, DYFRAKCJA, POLARYZACJA
WŁASNOŚCI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH: INTERFERENCJA, DYFRAKCJA, POLARYZACJA 1. Interferencja fal z dwóch źródeł 2. Fale koherentne i niekoherentne 3. Interferencja fal z wielu źródeł 4. Zasada Huygensa 5.
Bardziej szczegółowoINSTRUKCJA LABORATORIUM Metrologia techniczna i systemy pomiarowe.
INSTRUKCJA LABORATORIUM Metrologia techniczna i systemy pomiarowe. MTiSP pomiary częstotliwości i przesunięcia fazowego MTiSP 003 Autor: dr inż. Piotr Wyciślok Strona 1 / 8 Cel Celem ćwiczenia jest wykorzystanie
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 3. Pomiar drgao przy pomocy interferometru Michelsona
Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 3. Pomiar drgao przy pomocy interferometru Michelsona Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WET, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1. Wstęp Celem ćwiczenia
Bardziej szczegółowoSkręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w cieczach (PF13)
Skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w cieczach (PF13) Celem ćwiczenia jest: obserwacja zjawiska skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła w roztworach cukru, obserwacja zależności kąta skręcenia
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM ELEKTROTECHNIKI POMIAR PRZESUNIĘCIA FAZOWEGO
POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ TRANSPORTU KATEDRA LOGISTYKI I TRANSPORTU PRZEMYSŁOWEGO NR 1 POMIAR PRZESUNIĘCIA FAZOWEGO Katowice, październik 5r. CEL ĆWICZENIA Poznanie zjawiska przesunięcia fazowego. ZESTAW
Bardziej szczegółowoInterferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego.
Ćwiczenie 6 Interferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego. Interferometr Macha-Zehndera Interferometr Macha-Zehndera jest często wykorzystywany
Bardziej szczegółowoZjawisko interferencji fal
Zjawisko interferencji fal Interferencja to efekt nakładania się fal (wzmacnianie i osłabianie się ruchu falowego widoczne w zmianach amplitudy i natężenia fal) w którym zachodzi stabilne w czasie ich
Bardziej szczegółowoLaboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 5. Sprzęganie fazy
ĆWICZENIE 5 Sprzęganie fazy 1. Wprowadzenie Ćwiczenie polega na praktycznym wykorzystaniu zjawiska sprzęgania fazy. Efekt sprzężenia fazy realizowany będzie w sposób holograficzny. Podstawowym zadaniem
Bardziej szczegółowoNatura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton
Natura światła W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton W swojej pracy naukowej najpierw zajmował się optyką. Pierwsze sukcesy odniósł właśnie w optyce, konstruując
Bardziej szczegółowoFala EM w izotropowym ośrodku absorbującym
Fala EM w izotropowym ośrodku absorbującym Fala EM powoduje generację zmienne pole elektryczne E Zmienne co do kierunku i natężenia, Pole E Nie wywołuje w ośrodku prądu elektrycznego Powoduje ruch elektronów
Bardziej szczegółowoLaboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 2. Koherentne korelatory optyczne i hologram Fouriera
ĆWICZENIE 2 Koherentne korelatory optyczne i hologram Fouriera 1. Wprowadzenie Historycznie jednym z ważniejszych zastosowań korelatorów optycznych było rozpoznawanie obrazów, pozwalały np. na analizę
Bardziej szczegółowoInterferencja jest to zjawisko nakładania się fal prowadzące do zwiększania lub zmniejszania amplitudy fali wypadkowej. Interferencja zachodzi dla
Interferencja jest to zjawisko nakładania się fal prowadzące do zwiększania lub zmniejszania amplitudy fali wypadkowej. Interferencja zachodzi dla wszystkich rodzajów fal, we wszystkich ośrodkach, w których
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE PROMIENIA KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA
Ćwiczenie 81 A. ubica WYZNACZANIE PROMIENIA RZYWIZNY SOCZEWI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA Cel ćwiczenia: poznanie prążków interferencyjnych równej grubości, wykorzystanie tego
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 12/13. Komputerowy hologram Fouriera. Wprowadzenie teoretyczne
Ćwiczenie 12/13 Komputerowy hologram Fouriera. Wprowadzenie teoretyczne W klasycznej holografii w wyniku interferencji dwóch wiązek: wiązki światła zmodyfikowanej przez pewien przedmiot i spójnej z nią
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZENIE 84 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ Cel ćwiczenia: Wyznaczenie długości fali emisji lasera lub innego źródła światła monochromatycznego, wyznaczenie stałej siatki
Bardziej szczegółowoGŁÓWNE CECHY ŚWIATŁA LASEROWEGO
GŁÓWNE CECHY ŚWIATŁA LASEROWEGO Światło może być rozumiane jako: Strumień fotonów o energii E Fala elektromagnetyczna. = hν i pędzie p h = = hν c Najprostszym przypadkiem fali elektromagnetycznej jest
Bardziej szczegółowoWSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ
1100-4BW1, rok akademicki 018/19 WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ dr hab. Rafał Kasztelanic Wykład 4 Przestrzeń swobodna jako filtr częstości przestrzennych Załóżmy, że znamy rozkład pola na fale monochromatyczne
Bardziej szczegółowoCIENKIE WARSTWY prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski
CIENKIE WARSTWY prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski Nakładając na pewne podłoże (np. powierzchnię soczewki) kilka warstw dielektrycznych (przez naparowanie / napylenie) o odpowiednio dobranych współczynnikach
Bardziej szczegółowoZjawisko interferencji fal
Zjawisko interferencji fal Interferencja to efekt nakładania się fal (wzmacnianie i osłabianie się ruchu falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi stabilne w czasie ich
Bardziej szczegółowoIII. Opis falowy. /~bezet
Światłowody III. Opis falowy BERNARD ZIĘTEK http://www.fizyka.umk.pl www.fizyka.umk.pl/~ /~bezet Równanie falowe w próżni Teoria falowa Równanie Helmholtza Równanie bezdyspersyjne fali płaskiej, rozchodzącej
Bardziej szczegółowoSynteza i analiza dowolnego stanu polaryzacji światła
1 Ćwiczenie 3 Synteza i analiza dowolnego stanu polaryzacji światła Pojęcia podstawowe: Światło spolaryzowane; metody opisu stanu polaryzacji światła; parametry, opisujące stan polaryzacji: kąt azymutu,
Bardziej szczegółowoUMO-2011/01/B/ST7/06234
Załącznik nr 9 do sprawozdania merytorycznego z realizacji projektu badawczego Szybka nieliniowość fotorefrakcyjna w światłowodach półprzewodnikowych do zastosowań w elementach optoelektroniki zintegrowanej
Bardziej szczegółowoWykład 16: Optyka falowa
Wykład 16: Optyka falowa Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Zasada Huyghensa Christian Huygens 1678 r. pierwsza
Bardziej szczegółowo2. Propagacja światła w ośrodkach dwójłomnych
2. Propagacja światła w ośrodkach dwójłomnych Dotychczas rozwaŝano jednorodne, transmisyjne ośrodki optyczne, które moŝna scharakteryzować stałą dielektryczną ε (zaleŝną od długości fali), n = ε. Monochromatyczna
Bardziej szczegółowo- Strumień mocy, który wpływa do obszaru ograniczonego powierzchnią A ( z minusem wpływa z plusem wypływa)
37. Straty na histerezę. Sens fizyczny. Energia dostarczona do cewki ferromagnetykiem jest znacznie większa od energii otrzymanej. Energia ta jest tworzona w ferromagnetyku opisanym pętlą histerezy, stąd
Bardziej szczegółowoPOMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 5 Interferencyjne pomiary współczynnika załamania. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
POMIARY OPTYCZNE 1 Wykład 5 Interferencyjne pomiary współczynnika załamania. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej Pokój 18/11 bud. A-1 http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/
Bardziej szczegółowoODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM
ODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski Przedmiotem tej części wykładu jest model matematyczny procesu formowania obrazu przez pojedynczy układ optyczny w oświetleniu
Bardziej szczegółowoPL B1. Aberracyjny czujnik optyczny odległości w procesach technologicznych oraz sposób pomiaru odległości w procesach technologicznych
RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 229959 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: 421970 (22) Data zgłoszenia: 21.06.2017 (51) Int.Cl. G01C 3/00 (2006.01)
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne
ĆWICZENIE 4 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO Wprowadzenie teoretyczne Rys. Promień przechodzący przez pryzmat ulega dwukrotnemu załamaniu na jego powierzchniach bocznych i odchyleniu o kąt δ. Jeżeli
Bardziej szczegółowoSPRAWDZANIE PRAWA MALUSA
Ćwiczenie O-0 SPRWDZNI PRW MLUS I. Cel ćwiczenia: wyznaczenie natężenia światła I przechodzącego przez układ dwóch polaryzatorów w funkcji kąta θ między płaszczyznami polaryzacji tych polaryzatorów: I
Bardziej szczegółowoOPTYKA FALOWA - INTERFERENCJA INTERFEROMETRIA
OPTYKA FALOWA - INTERFERENCJA INTERFEROMETRIA Wprowadzenie prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski W przypadku nakładania się w przestrzeni dwóch lub większej liczby zaburzeń (wiązek) świetlnych obowiązuje
Bardziej szczegółowoRozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:
Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni Dla próżni równania Maxwella w tzw postaci różniczkowej są następujące:, gdzie E oznacza pole elektryczne, B indukcję pola magnetycznego a i
Bardziej szczegółowo4.3 Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą fali biegnącej(f2)
Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą fali biegnącej(f2)185 4.3 Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą fali biegnącej(f2) Celem ćwiczenia jest wyznaczenie prędkości dźwięku w powietrzu
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej
Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej 1. Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006 1. Wstęp Pomiar profilu wiązki
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 373. Wyznaczanie stężenia roztworu cukru za pomocą polarymetru. Długość rurki, l [dm] Zdolność skręcająca a. Stężenie roztworu II d.
Nazwisko Data Nr na liście Imię Wydział Dzień tyg Godzina Ćwiczenie 373 Wyznaczanie stężenia roztworu cukru za pomocą polarymetru Stężenie roztworu I d [g/dm 3 ] Rodzaj cieczy Położenie analizatora [w
Bardziej szczegółowoFotonika. Plan: Wykład 3: Polaryzacja światła
Fotonika Wykład 3: Polaryzacja światła Plan: Równania Maxwella w ośrodku optycznie liniowym Równania Maxwella dla fal monochromatycznych Polaryzacja światła Fala płaska spolaryzowana Polaryzacje liniowe,
Bardziej szczegółowoPolaryzacja chromatyczna
FOTON 11, Lato 013 5 Polaryzacja chromatyczna Jerzy Ginter Uniwersytet Warszawski Zjawisko Zwykle nie zdajemy sobie sprawy, że bardzo wiele przezroczystych ciał w naszym otoczeniu jest zbudowanych z substancji
Bardziej szczegółowo