Pojęcie szczęścia i jego paradoksy
|
|
- Janusz Pietrzyk
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 ZAPROSZENIE DO FILOZOFII Wykłady z filozofii dla młodzieży K. Łastowski, P. Zeidler (red.) Wydawnictwo Humaniora Poznań 2001 ss Pojęcie szczęścia i jego paradoksy Szczęście, podobnie jak dobro, należy do tych pojęć etyki, które ze swej istoty są wieloznaczne. Jest to uwarunkowane nie tylko różnymi sposobami użycia tych terminów w językowej komunikacji, ale także ich historią, ściśle powiązaną w kulturze europejskiej ze zmiennymi doktrynami etycznymi, a zwłaszcza z poglądami dotyczącymi różnych sposobów osiągania szczęścia czy moralnego dobra. W języku potocznym szczęście niejednokrotnie pojmowane jest przedmiotowo, jako niespotykane wydarzenie, jako tzw. uśmiech losu które wcale nie musi mieć sensu wartościującego. Jeśli jednak taki sens mu się przypisuje, to dzieje się tak dlatego, ponieważ uśmiech losu jest dla nas z reguły czymś pozytywnym, dodatnim i z tego powodu jakimś naszym dobrem. Sam termin dobry też nie zawsze ma sens wartościujący czy wręcz moralny. W takich zdaniach jak np. Aspiryna jest dobra na przeziębienie, Przebyłem dobry kawał drogi czy Zrobiłem dobry interes jest on raczej równoznaczny innym takim terminom, jak odpowiedni, zyskowny itp. Jednakże w życiu codziennym częściej posługujemy się pojęciem szczęścia, kwalifikowanym dodatnio i to ze względu na jakieś wyraźnie nas satysfakcjonujące doznania. Jest ono dla nas nie tylko pewnym ogólnie określonym dobrem, ale także dobrem moralnym. Władysław Tatarkiewicz w swej książce O szczęściu nazywa je pojęciem podmiotowym szczęścia, gdyż o jego wyposażeniu decydują stany
2 2 psychiczne podmiotu 1. Dystynkcje semantyczne W rozważaniach etycznych, w różnych doktrynach dotyczących naszych poglądów na to, co dobre i złe, częściej spotykamy się z określeniem tego, co warunkuje szczęście, co jest jego podstawą i w jaki sposób powinno się je osiągać, niż z jego zadawalającymi pojęciami czy wręcz definicjami szczęścia. Ze względu na to, że wysiłki zmierzające do jednoznacznej odpowiedzi na pytania: co ten termin znaczy i czym w ogóle jest szczęście? są zawsze nieodłącznie związane ze zmiennie akceptowanymi poglądami etycznymi, z mniej lub bardziej spójnymi doktrynami reprezentowanymi przez etyków, bądź też przez wyznawców tych doktryn należałoby najpierw rozważyć to, co historycznie rzecz biorąc, uznawano w nich za szczęście, a zwłaszcza za cechy dystynktywne samego pojęcia szczęścia. Postępując w ten sposób, pozostaniemy wierni faktom kulturowym, przede wszystkim zaś faktom tzw. kultury moralnej, unikając zarzutu jakże częstej spekulacji na temat szczęścia. W kulturze greckiej rozpowszechnione były dwa zasadniczo różne pojęcia szczęścia: przedmiotowo-obiektywne i podmiotowo-subiektywne. Obydwa przeszły w niej różne stadia ewolucji, jednakże to zasadnicze ich rozróżnienie przetrwało do czasów nowożytnych, przyjmując postać bądź to pojęć opozycyjnych, bądź też wzajemnie się uzupełniających. 1. Przedmiotowo-obiektywne pojęcie szczęścia Pierwotne w kulturze europejskiej, a zwłaszcza starożytnych Greków, było pojęcie szczęścia czysto przedmiotowe. Ujmowano je jako niezależne od człowieka, które jednak przesądzało o ludzkiej kondycji, o sposobie jego bytowania wraz ze wszystkimi dostępnymi mu dobrami, przeżyciami i doznaniami. Elementami konstytutywnymi tak pojętego szczęścia były zwykle religijne, czy wręcz mitologiczne wyobrażenia, w myśl których istniało dobre bóstwo przesądzające o pomyślnym, a więc dobrym losie człowieka. Od nazwy tego bóstwa (daimon) wywodziło się też greckie pojęcie eudajmonii oznaczające to, co bardzo ogólnie rozumie się przez szczęście dane człowiekowi z woli owego dobrego bóstwa. 1 Władysław Tatarkiewicz, O szczęściu, PWN Warszawa 1962
3 Pojęcie szczęścia i jego paradoksy 3 To ogólne pojęcie szczęścia przejęli niektórzy wielcy filozofowie greccy ujmując je jako dobro obiektywne rozumiane w tym sensie, w jakim mówi się o życiu udanym. Było to zdecydowanie inne i zarazem szersze pojęcie szczęścia niż to, które utożsamiało je z pomyślnością. Nadal jednak sądzono, że niezbędne są dla jego osiągnięcia pewne warunki przedmiotowe, że jest ono nie do pomyślenia bez sprzyjającego nam losu. To uzależnienie udanego życia, czy naszej życiowej pomyślności od warunków przedmiotowych, na które nie zawsze mamy istotny wpływ, w konsekwencji powodowało, iż samo doznanie szczęścia, rozumiane jako szczególne zadowolenie z udanego życia, z ogólnie pojętej pomyślności życiowej, było czymś wtórnym a nie pierwotnym dla podmiotu, tkwiło ono nie tyle w podmiocie ile w zewnętrznych warunkach jego doznań i przeżyć. W poglądach Sokratesa i jego ucznia Platona istota szczęścia nie była jednak utożsamiana z jakimiś własnościami jego zewnętrznych warunków, czy też z losem gwarantującym pomyślność życiową. Udane życie pojmowali jako swoistą jego jakość, cenną niejako samą przez się, za dobro nie tylko najwyższe, ale także autonomiczne dla człowieka i w tym sensie za obiektywne. Być szczęśliwym znaczyło dla nich przede wszystkim posiadanie wartości dobra, które określało jego ogólnie pojętą pomyślność. Dla Platona człowiekiem szczęśliwym był ten tylko, który posiadał rzeczy dobre i piękne, kto w swoim życiu zbliżał się do ideału dobra i piękna, przy czym samo dobro i piękno było uwikłane w jego naukę o ideach, co pojęciu dobra nadawało sens bliski pojęciu powinności. W konsekwencji Platon rozumiał szczęście jako takie dobro najwyższe, które warto zdobywać, i które nie jest ze świata rzeczy, lecz mieści się wśród przedmiotów transcendentnych, w świecie idei.. Ta platońska koncepcja szczęścia pojętego obiektywnie przejęta została przez Arystotelesa. Pytając: co jest najwyższym celem-dobrem człowieka? odpowiadał, iż jest nim działanie duszy zgodne z uznaną przez nas najdoskonalszą bądź najlepszą z cnót. Kto w takim działaniu posiadł to, co najcenniejsze, ten nie tylko jest zadowolony z życia, ale przede wszystkim szczęśliwy, gdyż zadowolenie jest jedynie konsekwencją szczęścia, a nie jego podstawą. W przeciwieństwie jednak do Platona, szczęście lokalizował w sferze praktycznej człowieka, w osiągniętych przez niego najwyższych dobrach, a nie w sferze bytu idealnego. To, co wyróżniało arystotelesowskie pojęcie szczęścia, sprowadzało się do zadowolenia z życia rozumianego jako całość, w którym skumulowały się
4 4 najcenniejsze i dostępne nam dobra. Być szczęśliwym znaczyło więc dla niego tyle, co dobrze żyć, dobrze się mieć, i co Arystoteles uznawał za dzieło własne człowieka, zależne od nas samych. Tego rodzaju konkretyzacja życia, jego jakości (wartości, dobra ) decydowała o zróżnicowaniu samego szczęścia, różnego dla różnych osób, ale zawsze jego odniesieniem było dobre życie (udane) jednostki pojęte całościowo, a nie fragmentarycznie. Na ogół nie kwestionowano poglądu, że posiadanie przez człowieka najwyższych dóbr jest źródłem tego szczególnego zadowolenia, jakim jest szczęście. Jednakże dyskusyjną była kwestia samego charakteru i jakości tychże dóbr. Akceptując arystotelesowskie obiektywne pojęcie szczęści można było różnić się w jego pojmowaniu ze względu na rozumienie owych najcenniejszych dóbr, które się posiadało, czy osiągnęło. Jeśli np. dla Arystotelesa cnota była tylko zasadą wyznaczającą zakres (i sposób) wyboru najwyższych dóbr (celów działania), z którymi wiązał on dopiero doznanie szczęścia, to dla stoików sama ta zasada, a więc cnota była jego warunkiem wystarczającym. Dążenie do tego, aby szczęście uzależnić od osiągnięcia jakiegoś jednego najwyższego, i w tym sensie absolutnego dobra, stało się powszechne, zwłaszcza w okresie średniowiecza, zdominowanego przez scholastykę. Tendencja ta właściwa była już filozofii greckiej z jej okresu klasycznego, której wyrazem była doktryna Plotyna, uznającego za ostateczną miarę szczęścia nie najwyższe dobra ziemskie, lecz boskie. Dla scholastyków szczęściodajne były jedynie dobra wieczne, o których mowa była w zasadach wiary chrześcijańskiej. Dobra ziemskie uznawano za nietrwałe i często za złudne. Już u św. Augustyna szczęcie człowieka bardziej zależało od posiadania rzeczy niebiańskich, niż najcenniejszych rzeczy ziemskich. Św. Tomasz szczęście pojmował wprawdzie w duchu arystotelesowskim, jako kategorię obiektywną, jednakże cnoty, warunkujące życie cnotliwe w sensie takim, o jakim mówił Arystoteles, nie były dla niego tylko ludzkimi zasadami realizacji najcenniejszych celów-dóbr lecz przede wszystkim prawami naturalnymi, utożsamianymi z prawami boskimi, spośród których najważniejszymi były: wiara, nadzieja i miłość. Dla ich poznania i posiadania nie wystarczał jak dla starożytnych Greków rozum i wola działania. Konieczna była także pomoc boska, którą człowiek może otrzymać jako dar bożej łaski. To życie obdarzone łaską bożą i zgodne z naturalnymi prawami boskimi gwarantowało osiągnięcie najcenniejszego dobra, które w wymiarze
5 Pojęcie szczęścia i jego paradoksy 5 ludzkim oznaczać miało doskonałość człowieka i uwarunkowane nim doznanie szczęścia. Scharakteryzowane wyżej przedmiotowo-obiektywne pojęcie szczęścia przetrwało aż do czasów nowożytnych. Dopiero w XVII wieku zaczęło się upowszechniać czysto podmiotowe, a więc subiektywne pojęcie szczęścia. Nie było ono całkiem nowym pojęciem, a tylko wraz ze schyłkiem starożytności i upowszechnieniem się w kulturze europejskiej chrześcijaństwa przestało funkcjonować w doktrynach etycznych. 2. Podmiotowo-subiektywne pojęcie szczęścia Pierwotne koncepcje subiektywnie rozumianego szczęścia nie miały charakteru filozoficznego. Odwoływały się one do potocznie pojętego zadowolenia utożsamianego ze stanem przyjemnym, z uczuciem radości, z pogodą ducha, określanego często jako eufrosyne. Bliskie było mu pojęcie błogości, najwyższego uniesienia dostępnego przede wszystkim bogom i duszom swobodnie błądzącym po polach Elizjum. Subiektywne pojęcie szczęścia w sensie filozoficznym najpierw pojawiło się w doktrynie Demokryta. To, co inni rozumieli przez przedmiotowe i obiektywne cechy atrybutywne szczęście w jego ujęciu sprowadzało się do zwykłego, subiektywnego i zarazem autonomicznie ludzkiego odczucia, kwalifikowanego w jakiś sposób dodatnio i przesądzającego o zadowoleniu człowieka. Jego przyczyną mogły być różne rzeczy, gdyż to nie ich szczególna jakość lub ilość warunkowała zadowolenie z życia lecz charakter doznań człowieka. Szczęście nie polegało więc na samym posiadaniu rzeczy, nawet najcenniejszych, lecz na tym, jak to, co się ma, jest przeżywane i odczuwane. Z tej też racji szczęście nie było dla niego ani dobrym losem ani eudajmonią zależną od bóstwa, gdyż ujmował je tylko jako pewien stan psychiczny podmiotu, nazywany dobrym poczuciem lub dobrym stanem duszy. Miała go cechować swoista harmonia przeżyć, wolnych od różnego rodzaju pożądań i namiętności, porównywalna z niezmąconą tonią morską. Wprawdzie nie twierdził, że dogodne warunki materialne, jak przychylny zbieg okoliczności nie ułatwiają doznanie szczęścia, jednakże znacznie większą rolę przyznawał cechom charakteru i umysłu Nie negował też istotnego w nim udziału przyjemności, ale nie wszystkie przeżycia przyjemne zaliczał do doznań szczęścia. Skrajnie subiektywną doktrynę szczęścia sformułował w pierwszej
6 6 połowie III wieku p.n.e. Arystyp z Cyreny i była to zarazem doktryna jednoznacznie hedonistyczna. Głosiła ona, że dla człowieka zasadniczym dobrem jest przyjemność własna, cielesna, pozytywna, chwilowa, i to niezależnie od tego, co ją spowodowało. Własna z uwagi na to, że cudzej nie doznajemy, cielesna ponieważ to, co umysłowe nie istnieje poza naszym ciałem, pozytywna z tej racji, gdyż brak cierpienia nie był jednoznaczny z doznaniem przyjemności jako dobra, chwilowa bo przyjemność trwała w ogóle nie istnieje. Powyższe tezy hedonizmu były jednocześnie tezami eudajmonizmu tzn. teorii szczęścia, w myśl której najwyższym dobrem, jakie człowiek może osiągnąć i jego istotą jest właśnie tak rozumiana przyjemność. W sensie psychologicznym szczęście polegać miało przede wszystkim na znacznej intensywności doznań przyjemnych. Starożytność znała także utylitarystyczną wersję hedonistycznego eudajmonizmu znaną pod nazwą epikureizmu. Dla jego twórcy Epikura przyjemność była ostatecznym kryterium szczęścia, jednakże nie każde z doznań przyjemnych uznawał za istotne dla szczęśliwego życia. Do hedonistycznie szczęściodajnych zaliczał tylko te przyjemności, które wyznaczone były przez pewien sposób ludzkiego życia, mianowicie taki, który oznaczał życie cnotliwe, gdyż jak głosił Zrosły się cnoty z przyjemnym życiem i życie przyjemne jest od nich nieodłączne. Do owych cnót zaliczał głównie sprawiedliwość, rozważność, umiar i poszanowanie nie tylko własnych, ale także cudzych potrzeb. Były to przede wszystkim cnoty użyteczne dla odczuć przyjemnych samego procesu życia, który to proces dla Epikura był początkiem i końcem szczęśliwego życia. Nie trudno spostrzec, iż pojęcie szczęścia w doktrynie hedonistycznej miało wyraźnie charakter subiektywny i skrajnie indywidualny. Odnosiło się ono do specyfiki samych przeżyć, których źródłem był ich podmiot i tylko on był sprawcą swego własnego szczęśliwego życia. W czasach nowożytnych pogląd ten uległ wielorakiej modyfikacji, jednakże nie na tyle, aby to subiektywne pojęcie szczęścia w doktrynie Epikura dało się zredukować do doraźnych przyjemności życia. Nowożytny hedonizm, zwłaszcza w ujęciu J. Benthama, był jednoznacznie utylitarystyczny, głównie z tej racji, że za podstawowe dobro człowieka i jego szczęście uznawał przyjemność pojętą nie w sposób potoczny, jako doznanie doraźne, lecz zabezpieczone przed nieprzewidzianymi konsekwencjami. W doktrynie Benthama był to
7 Pojęcie szczęścia i jego paradoksy 7 jednocześnie hedonizm nieegoistyczny, nakazujący dbanie nie tylko o własną, ale także cudzą przyjemność. Jego główną cechą była użyteczność, którą Epikur sprowadzał do zabezpieczenia procesu życiowego, a nowożytny hedonizm do pożytku, do zapobiegania zarówno cierpieniom, jak wszelkim niepowodzeniom, których brak utożsamiano nie tylko z doznaniem zasadniczego dobra, ale także ze szczęściem człowieka. W poglądach Benthama doznanie przyjemności z tak pojętej użyteczności ujęte zostało w dwóch różnych zasadach: pierwsza głosiła, że źródłem najwyższego dobra, czyli szczęścia człowieka, jest tylko takie postępowanie, którego celem jest największe szczęście zainteresowanych, druga natomiast że jest nim największe szczęście największej ilości poszczególnych jednostek. Przesłanką pierwszej zasady był egoizm, natomiast drugiej altruizm (przyjemność, szczęście własne uwarunkowane jest doznaniami szczęścia innych). Obydwie te zasady uwikłane były w jego koncepcję ludzkiej natury: jedna z nich zakładała jej indywidualizm możliwy tylko w kolektywizmie, druga natomiast jej kolektywizm, będący niezbędnym warunkiem indywidualizmu. Każda z nich w konsekwencji inaczej uzasadniała jego pogląd o dobru najwyższym jednostki: raz, że szczęście jednostek jest warunkiem szczęścia kolektywu, drugi raz że szczęście kolektywu jest determinantą szczęścia składających się na niego jednostek. Jednakże obce było mu przeświadczenie, że szczęście jednostki powinno być podporządkowane szczęściu kolektywu. Skłonny był raczej przyjąć, iż pomiędzy tymi dwiema kategoriami występuje swoista koincydencja. W obydwu wypadkach było to jednak podmiotowo-subiektywne pojęcie szczęścia, utożsamiane z jedynym dobrem człowieka, za jakie uznawał przyjemność. 3. Hybrydowe pojęcie szczęścia Tym dwom rodzajowo różnym pojęciom szczęścia podmiotowosubiektywnemu, sprowadzającego się do rożnie rozumianej przyjemności i przedmiotowo-obiektywnemu, w myśl którego polegało ono na posiadaniu jakiegoś kompletu dóbr dostępnych i potrzebnych człowiekowi lub po prostu na posiadaniu dóbr najwyższych czasy najnowsze przeciwstawiły pojęcie hybrydowe, łączące to, co w nim jest subiektywne i czysto podmiotowe z tym, co w szczęściu obiektywne i przedmiotowe. Bowiem w szczęśliwym życiu cenimy nie tylko przyjemności, czy ogólnie mówiąc nasze z życia zadowolenie, ale także i to wszystko, czego zadowolenie
8 8 jest objawem lub z czego ono się bierze. W wersji najbardziej rozpowszechnionej hybrydowe pojęcie szczęścia znane jest pod nazwą dodatniego bilansu życia. O szczęściu jako szczególnym doznaniu wynikającym z dokonanego rachunku przyjemności, mówił już J. Bentham. Jednakże obcą była mu myśl, że w tym rachunku ważną rolę mogą także spełniać inne pozycje, niż te, które sprowadzał do przyjemności. Każdy bowiem bilans zakłada, że mamy do czynienia nie z jednym dobrem, ale z jakimś ich zespołem. Nie można też być zadowolonym z życia jeśli jego bilans nie jest dodatni. Ze względu na to, że życie różnych jednostek bywa często jakościowo odmienne, nie jest możliwe bliższe określenie, jaki to stały zespół dóbr warunkuje nie tylko dodatni ich bilans, ale także wynikające z niego szczególne zadowolenie. Jeśli więc podstawą bilansu mogą być różne dobra, to niejednakowa musi być wartość życia i w konsekwencji jakościowo rożne szczęście. Jego oparcie na dodatnim bilansie życia zakłada, że wartościowaniu podlegają nie tylko bilansowane dobra, decydujące o jego ostatecznym walorze, ale również samo zadowolenie przez niego uwarunkowane. Dobro najwyższe, jakim jest zadowolenie z życia, okazuje się więc dobrem problematycznym, gdyż jego bilans nie zawsze musi być jego wystarczającym warunkiem. O szczęściu zatem nie decydują dobra, lecz doznania, przeżycia; nie to, co posiadamy lub co osiągnęliśmy, lecz jak na to, co mamy, reagujemy i jakiego rodzaju jest to reakcja. Niezbędnym warunkiem szczęścia jest niewątpliwie posiadanie pewnego zespołu zarówno określonych dóbr materialnych jak i kulturowych, czy duchowych, bowiem nie można być z życia zadowolonym nie mając żadnych dóbr. Jednakże samo posiadanie owych dóbr nie jest tożsame ze szczęściem. Jeśli szczęście ma polegać na zadowoleniu z życia, to nie może się ono sprowadzać tylko do psychologicznie pojętego przyjemnego przeżycia, nawet najbardziej intensywnego. Można bowiem doznawać intensywnych przyjemności i nie być zadowolonym ze swego życia. Jednakże bez takich przeżyć trudno mówić o szczęściu. Podobnie jest z tym, co nazywamy powodzeniem, czy szczęśliwym losem, które tak jak zawodowa kariera czy wygrany na loterii los może być naszym rzeczywistym udziałem, a mimo to nie być wystarczającym warunkiem naszego zadowolenia z życia. Władysław Tatarkiewicz w swej książce O szczęściu pisał, że na satysfakcjonujące współczesnego filozofa pojęcie szczęścia składają się
9 Pojęcie szczęścia i jego paradoksy 9 bodajże wszystkie istotne czynniki, które w dziejach filozofii uwzględniały rozmaite jego ujęcia, a więc te, które upatrywały je w posiadaniu różnie rozumianych najwyższych dóbr, w powodzeniu, czy w pomyślnym losie, w wielkiej radości czy intensywnej przyjemności, w pozytywnym bilansie tego, co posiadamy i co pragnęliśmy osiągnąć jeżeli tylko w konsekwencji decydują one o naszym względnie stałym zadowoleniu z całokształtu życia. Nie trudno jednak spostrzec, że proponowane przez niego pojęcie szczęścia nie jest tak proste jak tamte, które używali dawniejsi filozofowie, sprowadzając je do jakiegoś jednego sprawczego czynnika. Sens pojęcia szczęścia jako zadowolenia z całokształtu życia odwołuje się do jakościowo różnych jego czynników, mających zarówno status przedmiotowy jak i podmiotowy, obiektywny jak i subiektywny. Ta właśnie przedmiotowo-podmiotowa charakterystyka szczęścia przesądza o jego pojęciu hybrydowym, gdyż orzeka ono coś o przedmiotowych właściwościach życia i jednocześnie wyraża określony stan subiektywny tego, kto takie przedmiotowe właściwości posiada i do nich się uczuciowo odnosi. Wszystko to sprawia, że sens proponowanego pojęcia szczęścia jawi się jako konsekwencja swoistej koniunkcji, w której jeden z członów orzeka coś przedmiotowego o naszym życiu, natomiast inny z członów o tym, jak subiektywnie to, co w nim przedmiotowe, jest przez nas przeżywane. Ten sam charakter hybrydowy ma także proponowana przez W. Tatarkiewicza definicja szczęścia. Raz jest nim po prostu zadowolenie z życia, drugim razem samo życie, z którego jest się zadowolonym. W obydwu przypadkach szczęścia nie pojmuje się jako dobra, czy inaczej mówiąc wartości autonomicznej. Jest to zawsze dobro lub wartość czegoś zadowolenia lub życia, które w istocie rzeczy są tylko nosicielem szczęścia, ale ani zadowolenie, ani też życie pojęte jako same w sobie, z nim się nie utożsamiają. Dzieje się tak dlatego, ponieważ nosicielem czegoś można być tylko wtedy, jeżeli się założy istnienie samodzielne (autonomiczne) tego, co jest przez nas noszone, w tym przypadku noszone ma być szczęście. Jednakże w ujęciu W. Tatarkiewicza taka kategoria jak szczęście nie ma charakteru autonomicznego, czemu dał bezpośredni wyraz pisząc, że Pojęcie szczęścia ma... naturę podwójną: subiektywnoobiektywną. To lakoniczne stwierdzenie bynajmniej nie objaśnia nam samego sposobu istnienia kategorii szczęścia, a jedynie umożliwia włączanie do charakterystyki jej treści tego wszystkiego, co pod względem obiektywnym i subiektywnym uznaje się za niezbędne warunki szczęścia.
10 10 Warunki niezbędne i wystarczające szczęścia Różnie formułowane odpowiedzi na pytanie: czym jest szczęście? zwykle ograniczały się do podania jego warunków bądź to niezbędnych, bądź to wystarczających. Wyczerpująca odpowiedz na to pytanie powinna natomiast uwzględniać obydwa warunki. Jeśli jednak takiej odpowiedzi nie udaje się udzielić, to najczęściej jak się powiada przyczyną tego jest złożona i wielopostaciowa natura definiowanego zjawiska. Przyjmując, że warunkiem niezbędnym szczęścia jest zawsze jakiś czynnik podmiotowy, subiektywny, a więc określone przeżycie, uczucie czy w ogóle doznanie należałoby z kolei podać te jego właściwości, które są dla niego specyficzne, różniące go od innych przeżyć, czy doznań. Pozostając jednak w sferze samych tylko podmiotowych doznań okazuje się, że wiele spośród nich nie daje się w ogóle jednoznaczna scharakteryzować pod względem jakościowym. To, co najczęściej określa ich specyfikę zwykle sprowadza się do wyróżnionych własności samego przedmiotu, który te przeżycia wywołuje. Tak też postępuje w swej definicji szczęścia wspomniany uprzednio W. Tatarkiewicz, kiedy ujmuje je mówiąc ogólnie jako subiektywne zadowolenie spowodowane takim przedmiotem, jakim jest to wszystko, co składa się na całokształt naszego życia. Jest to więc określenie jakości pewnego subiektywnego doznania jakiegoś podmiotu przez to, co jest swoistą jakością obiektywną samego przedmiotu przeżycia, tj. przez własności obiektywne składające się na całokształt danego życia. Innymi słowy jego definicja szczęścia nie jest niczym innym jak określeniem tego, co subiektywne i w tym sensie podmiotowe, przez to, co obiektywne i zarazem przedmiotowe. Cechy uwzględniane w tej definicji nie są więc jednorodne pod względem ontologicznym, co uznać należy za jej zasadniczą wadę. Tego rodzaju mankamentów pozbawione są te pojęcia szczęścia, które ograniczają się do jego własności tylko podmiotowych, bądź też tylko przedmiotowych. Jeśli usiłuje się je bliżej określić w terminach podmiotowych, to najczęściej za jego warunek niezbędny uznaje się pewnego typu doznanie psychiczne, a za jego warunek wystarczający świadomość tego doznania, co przede wszystkim ma znaczyć, że zdajemy sobie sprawę z tego, jakiego charakteru i jakości jest to doznanie. To właśnie ma na względzie znany aforyzm Seneki, który twierdził: Nie jest
11 Pojęcie szczęścia i jego paradoksy 11 szczęśliwym, kto nie ma się za szczęśliwego. Jednakże takie sformułowanie wystarczającego warunku szczęścia może oznaczać, iż ujmujemy je jako pewien stan naszej świadomości. Byłoby to sprzeczne z dość powszechnym przeświadczeniem, ze często bywamy naprawdę szczęśliwi, chociaż o szczęściu w ogóle nie myślimy. Hedonistyczne pojęcie szczęścia, rozpowszechnione zwłaszcza w okresie oświecenia, utożsamiało je bądź to z ciągłym przeżywaniem szczęśliwych momentów, bądź też tylko z ich doznaniem chwilowym. Dlatego wydawało się Wolterowi, że Można doznawać szczęścia nie będąc szczęśliwym. To paradoksalne pojęcie szczęścia było konsekwencją swoistej gry semantycznej samego terminu szczęście: raz termin ten użyty jest przez Woltera w znaczeniu doznań radosnych, czy przyjemnych momentów, drugi raz jako względnie stałe nasze zadowolenie. W praktyce dzieje się jednak często tak, że można nie być ogólnie mówiąc zadowolonym, a mimo to doznawać momentów szczególnie radosnych lub intensywnie przyjemnych. To więc, co nazywamy szczęściem nie da się utożsamić tylko z intensywnie przeżywaną radością czy przyjemności, gdyż niektóre stany przyjemne w konsekwencji nie tylko oddalają nas od szczęścia, ale przyczyniają się do wzrostu stanów nieprzyjemnych i cierpienia. Szczęście jest także czymś innym, niż naszą życiową pomyślnością, zwykle sprowadzaną do warunków zewnętrznych, takich jak posiadanie dóbr materialnych, czy zalet naszego ciała zdrowia i dobrego samopoczucia. Dla Demokryta, jak już o tym była mowa przyjemność, pomyślność, bogactwo materialne były wprawdzie warunkami niezbędnymi szczęścia, ale o jego istocie decydowała prawość charakteru i bogactwo umysłu. Szczęście było dla niego cechą atrybutywną określonej jakości życia, a samo pojęcie szczęścia uwikłane w koncepcję życia najlepszego. Zwolennicy szczęścia pojętego obiektywnie sądzili, że o najlepszym, najcenniejszym życiu danej jednostki decydują posiadane, bądź zdobyte przez nią dobra. Jednakże pojęcie dobra w tym kontekście znaczyło tyle, co bycie cennością samą w sobie, jakością mówiąc językiem współczesnym utożsamianą z wartością. Tym samym zasadniczy sens pojęcia szczęścia, uwarunkowanego posiadanymi dobrami, przeniesiony został ze sfery różnie pojętych doznań, mających swe przedmiotowe odniesienie w naturalnej rzeczywistości, do sfery wartości, w której realność nie wątpiono, lecz nie potrafiono bliżej określić sposobu jej istnienia. W doktrynie Platona miał on charakter idealny. Natomiast w
12 12 poglądach Arystotelesa, na co zwracano już uwagę, sfera dóbr (wartości) utożsamiała się z celami zachowań (działań) człowieka, podporządkowanych takim zasadom, jakimi były dla niego cnoty. Wyznaczały one ogólne ramy, w jakich możliwy był w ogóle wybór dóbr, czyli celów ludzkich dążeń i działań. Te dwa różne poglądy dotyczące sposobu istnienia dobra rozumianego jako cenności (wartości) stały się zasadniczym punktem odniesienia dla aksjologicznie pojętego szczęścia w czasach nie tylko średniowiecza, ale także w nowożytnej kulturze filozoficznej. Scholastycy pojmowali szczęście jako kategorię spełniającą jednocześnie warunek niezbędny i wystarczający. Do warunków niezbędnych zaliczali; po pierwsze posiadanie najwyższych dóbr, czyli wartości samych w sobie, których sposób istnienia był idealny, i po drugie za konieczny warunek szczęścia uznawali także swoisty stan błogości duszy człowieka. Jego warunkiem wystarczającym było dla nich posiadanie przede wszystkim dóbr religijnych, gdyż tylko takie dobra mogły decydować o stanie rzeczywistej błogości ludzkiej duszy. Otóż łatwo zauważyć, że w poglądach scholastyków o doznaniu szczęścia, jakim miało być przeżywanie błogości, w konsekwencji decydowały wartości, a więc posiadanie najcenniejszych przez człowieka dóbr. W nowożytnych doktrynach świeckich dominowało natomiast pojęcie wartości dobra, bliskie temu, jakim posługiwał się Arystoteles, mianowicie jako możliwego do osiągnięcia celu działań zgodnych z akceptowaną cnotą. Najcenniejszymi dla człowieka dobrami czy wartościami mogły być zatem różne rzeczy, jeżeli tylko ich zdobywanie lub posiadanie urealniało sens uznawanych zasad (cnót). Wszystko to jednak nie było warunkiem wystarczającym szczęścia, gdyż posiadanie tak pojętych dóbr samo przez się nie gwarantowało takiego stanu podmiotu, ze względu na który orzeka się jego szczęście. Do tego, aby posiadane dobra mogły stać się istotną podstawą szczęścia, konieczna okazywała się nie tylko ich pozytywna ocena, ale ponad to jakieś dodatnie jej przeżycie. Z uwagi na to, że różne są cnoty zasady wytyczające celowe działania ludzkie, to i rozmaite mogą być te dobra, które uznaje się za podstawę pozytywnych ocen i związanych z nimi dodatnich uczuć. Niezależnie jednak od tego rodzaju zróżnicowań konkretnie rozumianego szczęścia formalnie jest ono zawsze pojmowane jako pewien stan uczuciowy podmiotu, określony przez jego warunki niezbędne i wystarczające. Zróżnicowanie doktrynalne w nowożytnym pojmowaniu szczęścia
13 Pojęcie szczęścia i jego paradoksy 13 wywodzi się też głównie z odmiennej charakterystyki tych własności, które tym warunkom mają przysługiwać. Dla jednych istotne są przede wszystkim własności warunków niezbędnych, gdyż jako dobra określają one daną jakość życia w ogóle, a poszczególnych jednostek w szczególności. Dla innych podstawowe znaczenie mają te własności, które są bezpośrednio eksponowane w samym procesie wartościowania i ich emocjonalnego przeżywania, czyli własności warunków wystarczających szczęścia. W obydwu przypadkach szczęście pojmuje się zawsze jako wartość czyjąś z czegoś. Jedni do tych warunków niezbędnych szczęścia osobistego skłonni są zaliczyć przede wszystkim szczęście innych. Tym samym uznają, że do wystarczających warunków szczęścia należą odczucia związane z oceną nie tylko naszych działań altruistycznych, ale także w jakimś sensie społecznie użytecznych. Inni z kolei sądzą, że kto wśród warunków niezbędnych szczęścia nie uznaje za najcenniejsze dobra własnego, ten w ogóle nie uznaje szczęścia za najwyższe dobro człowieka. To więc jak pojmuje się same warunki szczęścia i relacje pomiędzy nimi wytycza zawsze pewną koncepcję szczęścia, która może być nie tylko poglądem czyimś, ale także dominującą orientacją takiej czy innej grupy społecznej lub nawet historycznej epoki. W polskiej literaturze z początków XX wieku obydwie te tendencje rozumienia szczęścia zostały ukazane w postaci niezwykle sugestywnego konfliktu. W powieści S. Żeromskiego Ludzie bezdomni podejmowane przez Judyma działania cenne i użyteczne przede wszystkim dla innych w konsekwencji stały się źródłem nie tylko jego osobistego nieszczęścia, ale także najbliższej mu osoby. Troska o dobro innych, która miała być zasadniczym powodem dla osobistego zadowolenia z własnej koncepcji życia, które to zadowolenie w ujęciu W. Tatarkiewicza jest jednym z wystarczających warunków obiektywnie pojętego szczęścia, okazała się główną przyczyną cierpienia i tym samym nieszczęścia, jakie w ostateczności spotyka Judyma. Ta literacka egzemplifikacja interpretacji szczęścia wskazuje również na jego osobliwość w stosunku do tego, co uznaje się za moralnie wartościowe i w tym sensie obowiązujące. Obiegowa opinia, jakiej hołduje często krytyka literacka, formułowana jest jednoznacznie, że oto Judym rezygnuje ze szczęścia na rzecz imperatywu moralnego. Zgodnie z tą opinią istnieje zasadnicza rozbieżność pomiędzy szczęściem a obowiązkiem wartością moralną. To właśnie ze względu na obowiązek
14 14 moralny, Judym rezygnuje z wartości (dobra) osobistego, do jakich zalicza się szczęścia. W stanowisku tym przyjmowane są przynajmniej dwa założenia: pierwsze orzeka, że powinnością moralną nie jest dobro własne, lecz dobro innych, a tym samym twierdzi się, że natura tego, co moralne jest ze swej istoty społeczna, natomiast drugie że szczęście jest ewidentną wartością osobistą, i jako takie pozostaje zawsze w sprzeczności z moralnością. W swej skrajnej postaci obydwa założenia wydają się błędne. Wprawdzie postępowanie zgodne z obowiązkiem (wartością) moralną nie jest warunkiem wystarczającym osobistego szczęścia, ale nie znaczy to wcale, że nie jest ono jego warunkiem niezbędnym. Bowiem jest ono zawsze przedmiotową podstawą określonej jakości życia, a właśnie ta jego osiągnięta jakość jest najczęściej wystarczającą przesłanką dodatniego uczucia, uznawanego za warunek wystarczający szczęścia. Publikację w formacie *.pdf przygotował Michał Cichocki cichocki@amu.edu.pl
Pomyślny los, o traf szczęśliwy. W takim znaczeniu, i tylko w takim, przysłowie mówi o szczęściu, że łut jego więcej wart niż funt rozumu.
Pomyślny los, o traf szczęśliwy. W takim znaczeniu, i tylko w takim, przysłowie mówi o szczęściu, że łut jego więcej wart niż funt rozumu. Rodzaj przeżycia Arystoteles określał, że być szczęśliwym to
Bardziej szczegółowoFilozofia, ISE, Wykład X - Filozofia średniowieczna.
Filozofia, ISE, Wykład X - Filozofia średniowieczna. 2011-10-01 Plan wykładu 1 Filozofia średniowieczna a starożytna 2 3 Ogólna charakterystyka filozofii średniowiecznej Ogólna charakterystyka filozofii
Bardziej szczegółowoEtyka problem dobra i zła
Etyka problem dobra i zła Plan wykładu Definicje i podstawowe odróżnienia Problem dobrego życia w klasycznej etyce Arystotelesowskiej Chrześcijańska interpretacja etyki Arystotelesowskiej Etyka - problem
Bardziej szczegółowoTEMAT PRACY SOKRATEJSKA IDEA NIEWIEDZY JAKO ŹRÓDŁA ZŁA MORALNEGO A ETYKA ŚW. TOMASZA Z AKWINU ANALIZA PORÓWNAWCZA ETYKA SOKRATESA ETYKA ŚW.
TEMAT PRACY SOKRATEJSKA IDEA NIEWIEDZY JAKO ŹRÓDŁA ZŁA MORALNEGO A ETYKA ŚW. TOMASZA Z AKWINU ANALIZA PORÓWNAWCZA ETYKA SOKRATESA ETYKA ŚW. TOMASZA 399 0 1274 2012 PLAN PRACY I. Etyka Sokratesa II. System
Bardziej szczegółowoWartość jest przedmiotem złożonym z materii i formy. Jej formą jest wartościowość, materią jest konkretna treść danej wartości.
Wartość jest przedmiotem złożonym z materii i formy. Jej formą jest wartościowość, materią jest konkretna treść danej wartości. N. Hartmann: Materia jest tylko tworem treściowym, który posiada wartościowość.
Bardziej szczegółowoKLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI
Egzamin maturalny maj 2009 FILOZOFIA POZIOM ROZSZERZONY KLUCZ PUNKTOWANIA ODPOWIEDZI Zasady oceniania: za rozwiązanie wszystkich zadań można uzyskać maksymalnie 50 punktów (w tym za rozwiązanie zadań
Bardziej szczegółowoGENERATOR MYŚLI HUMANISTYCZNEJ
Autorka: Małgorzata Kacprzykowska ETYKA W GIMNAZJUM Temat (1): Czym jest etyka? Cele lekcji: - zapoznanie z przesłankami etycznego opisu rzeczywistości, - pobudzenie do refleksji etycznej. Normy wymagań
Bardziej szczegółowoEkonomiczny Uniwersytet Dziecięcy. Wartości w wychowaniu
Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy Wartości w wychowaniu prof. Ewa Chmielecka Szkoła Główna Handlowa w Warszawie 20 października 2009 r. EKONOMICZNY UNIWERSYTET DZIECIĘCY WWW.UNIWERSYTETDZIECIECY.PL O czym
Bardziej szczegółowoIMMANUEL KANT ETYKA DEONTOLOGICZNA
IMMANUEL KANT ETYKA DEONTOLOGICZNA PROJEKT ETYKI KANTA W POSZUKIWANIU OBIEKTYWNYCH PODSTAW ETYKI Wobec krytyki Huma Immanuel Kant stara się znaleść jakąś obiektywną podstawę dla etyki, czyli wykazać, że
Bardziej szczegółowoEtyka Tożsamość i definicja. Ks. dr Artur Aleksiejuk
Etyka Tożsamość i definicja Ks. dr Artur Aleksiejuk 1. ETYKA A FILOZOFIA PYTANIA PROBLEMOWE: Czy etyka musi być dyscypliną filozoficzną? Czy etyka może być wolna od filozoficznych założeń? Czy i jak dalece
Bardziej szczegółowo1. Dyscypliny filozoficzne. Andrzej Wiśniewski Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016
1. Dyscypliny filozoficzne Andrzej Wiśniewski Andrzej.Wisniewski@amu.edu.pl Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016 Pochodzenie nazwy filozofia Wyraz filozofia pochodzi od dwóch greckich słów:
Bardziej szczegółowoSPIS TREŚCI. Część pierwsza KRYTYKA ESTETYCZNEJ WŁADZY SĄDZENIA
SPIS TREŚCI Przedmowa tłumacza................. XI KRYTYKA WŁADZY SĄDZENIA Przedmowa do pierwszego wydania............ 3 Wstęp...................... 11 I. O podziale filozofii............... 11 II. O suwerennej
Bardziej szczegółowoSPIS TREŚCI. Wstęp 3.
SPIS TREŚCI Wstęp 3 I. ROZWAŻANIA WSTĘPNE 23 1. Luteranizm i jego znaczenie dla filozofii 23 1.1. Główne założenia doktrynalne luteranizmu 24 1.2. Luter i filozofia 33 2. Reakcja na Reformację - racjonalizacje
Bardziej szczegółowoEGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu. MFI 2016 KOD UZUPEŁNIA ZDAJĄCY PESEL miejsce na naklejkę EGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY DATA: 11 maja 2016
Bardziej szczegółowoWstęp. Cele kształcenia
Paweł Kołodziński Etyka Wstęp Przedmiot etyka jest nieobowiązkowy. Można go wybrać zarówno zamiast religii, jak i równolegle z religią (patrz Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia
Bardziej szczegółowoEGZAMIN MATURALNY 2010 FILOZOFIA
Centralna Komisja Egzaminacyjna w Warszawie EGZAMIN MATURALNY 2010 FILOZOFIA POZIOM ROZSZERZONY Klucz punktowania odpowiedzi MAJ 2010 2 Zadanie 1. (0 2) problemów i tez z zakresu ontologii, epistemologii,
Bardziej szczegółowoFilozofia, ISE, Wykład III - Klasyfikacja dyscyplin filozoficznych
Filozofia, ISE, Wykład III - Klasyfikacja dyscyplin filozoficznych 2011-10-01 Plan wykładu 1 Klasyczny podział dyscyplin filozoficznych 2 Podział dyscyplin filozoficznych Klasyczny podział dyscyplin filozoficznych:
Bardziej szczegółowoImmanuel Kant: Fragmenty dzieł Uzasadnienie metafizyki moralności
Immanuel Kant: Fragmenty dzieł Uzasadnienie metafizyki moralności Rozdział II Pojęcie każdej istoty rozumnej, która dzięki wszystkim maksymom swej woli musi się uważać za powszechnie prawodawczą, by z
Bardziej szczegółowoCzym jest, jeśli istnieje, wspólnota semantyczna w biznesie, prawie,etyce?
KONFERENCJI BIZNES - PRAWO - ETYKA Warszawa, 10 grudnia 2008 r. Czym jest, jeśli istnieje, wspólnota semantyczna w biznesie, prawie,etyce? mgr Mroczkiewicz Paweł Uniwersytet Opolski KONFERENCJI BIZNES
Bardziej szczegółowoKARTA PRZEDMIOTU. 12. PRZEDMIOTOWE EFEKTY KSZTAŁCENIA Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia (symbol) WIEDZA
KARTA PRZEDMIOTU 1. NAZWA PRZEDMIOTU: Filozofia 2. KIERUNEK: Filologia, specjalność Filologia angielska 3. POZIOM STUDIÓW: studia pierwszego stopnia 4. ROK/ SEMESTR STUDIÓW: III rok, 5 semestr 5. LICZBA
Bardziej szczegółowoRodzaje argumentów za istnieniem Boga
Rodzaje argumentów za istnieniem Boga Podział argumentów argument ontologiczny - w tym argumencie twierdzi się, że z samego pojęcia bytu doskonałego możemy wywnioskować to, że Bóg musi istnieć. argumenty
Bardziej szczegółowoKARTA PRZEDMIOTU. 12. PRZEDMIOTOWE EFEKTY KSZTAŁCENIA Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia (symbol) WIEDZA
KARTA PRZEDMIOTU 1. NAZWA PRZEDMIOTU: Filozofia z estetyką 2. KIERUNEK: Pedagogika 3. POZIOM STUDIÓW: studia pierwszego stopnia 4. ROK/ SEMESTR STUDIÓW: I rok, 2 semestr 5. LICZBA PUNKTÓW ECTS: 4 6. LICZBA
Bardziej szczegółowoI Z A B E L L A A N D R Z E J U K
I Z A B E L L A A N D R Z E J U K bo bez przyjaciół nikt nie mógłby pragnąć żyć, chociażby posiadał wszystkie inne dobra; wszak i ci, którzy mają bogactwa, stanowisko i władzę, zdają się najbardziej potrzebować
Bardziej szczegółowoPrzyjaźń jako relacja społeczna w filozofii Platona i Arystotelesa. Artur Andrzejuk
w filozofii Platona i Arystotelesa Artur Andrzejuk Plan Greckie pojęcie przyjaźni philia. Idealistyczna koncepcja przyjaźni u Platona. Polityczna rola platońskiej przyjaźni. Arystotelesowska koncepcja
Bardziej szczegółowoFilozofia, Germanistyka, Wykład I - Wprowadzenie.
2010-10-01 Plan wykładu 1 Czym jest filozofia Klasyczna definicja filozofii Inne próby zdefiniowania filozofii 2 Filozoficzna geneza nauk szczegółowych - przykłady 3 Metafizyka Ontologia Epistemologia
Bardziej szczegółowoSZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA
SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Przedmiot: etyka Klasy: VI Rok szkolny: 2015/2016 Szkoła: Szkoła Podstawowa im. Batalionów AK Gustaw i Harnaś w Warszawie ul. Cyrklowa 1 Nauczyciel prowadzący: mgr Piotr
Bardziej szczegółowoFilozofia, Pedagogika, Wykład I - Miejsce filozofii wśród innych nauk
Filozofia, Pedagogika, Wykład I - Miejsce filozofii wśród innych nauk 10 października 2009 Plan wykładu Czym jest filozofia 1 Czym jest filozofia 2 Filozoficzna geneza nauk szczegółowych - przykłady Znaczenie
Bardziej szczegółowoProblem nierozerwalności zagadnienia polityki i etyki w starożytnej Grecji. przyjaźń i polityka 2
Izabella Andrzejuk Rozumienie philia w starożytnym świecie greckim Odnosi się do osób indywidualnych, ale dotyczy także spraw społecznych (dziedzina moralności i polityki) Problem nierozerwalności zagadnienia
Bardziej szczegółowoRozwój ku pełni człowieczeństwa w nauczaniu Papieża Jana Pawła II
Rozwój ku pełni człowieczeństwa w nauczaniu Papieża Jana Pawła II Wojciech Kosek Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka, Bielsko-Biała, 10. kwietnia 2014 r. Konferencja Personalistyczna koncepcja wychowania
Bardziej szczegółowoFilozoficzna interpretacja doświadczenia mistycznego w ujęciu Mieczysława Gogacza. Izabella Andrzejuk
Filozoficzna interpretacja doświadczenia mistycznego w ujęciu Mieczysława Gogacza. Izabella Andrzejuk Doświadczenie mistyczne w filozofii i teologii Wydaje się, iż ujęcie doświadczenia mistycznego zarazem
Bardziej szczegółowo3. Spór o uniwersalia. Andrzej Wiśniewski Andrzej.Wisniewski@amu.edu.pl Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016
3. Spór o uniwersalia Andrzej Wiśniewski Andrzej.Wisniewski@amu.edu.pl Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016 Nieco semiotyki nazwa napis lub dźwięk pojęcie znaczenie nazwy desygnat nazwy każdy
Bardziej szczegółowoINFORMATYKA a FILOZOFIA
INFORMATYKA a FILOZOFIA (Pytania i odpowiedzi) Pytanie 1: Czy potrafisz wymienić pięciu filozofów, którzy zajmowali się także matematyką, logiką lub informatyką? Ewentualnie na odwrót: Matematyków, logików
Bardziej szczegółowoosobiste zaangażowanie, czysto subiektywna ludzka zdolność intuicja, jako warunek wewnętrznego doświadczenia wartości.
1. Czy wartości - choć nie mieszczą się w obiektywistycznej wizji świata - są jedynie subiektywną reakcją czy oceną podmiotu? Podmiot substancja, centrum wiedzy, działania, decyzji i wyborów. Filozofowie
Bardziej szczegółowoHistoria doktryn etycznych - opis przedmiotu
Historia doktryn etycznych - opis przedmiotu Informacje ogólne Nazwa przedmiotu Historia doktryn etycznych Kod przedmiotu 08.1-WH-F-HDE-2-S16 Wydział Kierunek Wydział Humanistyczny Filozofia Profil ogólnoakademicki
Bardziej szczegółowoRozdział 8. Św. Augustyn i państwo Boże
Słowo wstępne Rozdział 1. Filozofia i jej podstawowe zagadnienia Wstępne pojęcie filozofii Działy filozofii Filozofia a inne formy ludzkiego poznania Praktyczny wymiar filozofii Rozdział 2. Bezpieczeństwo
Bardziej szczegółowoEGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2014/2015
EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 204/205 FORMUŁA DO 204 ( STARA MATURA ) FILOZOFIA POZIOM ROZSZERZONY ZASADY OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ ARKUSZ MFI-R MAJ 205 Uwaga: Akceptowane są wszystkie odpowiedzi merytorycznie
Bardziej szczegółowoDr hab. Maciej Witek Instytut Filozofii, Uniwersytet Szczeciński.
Dr hab. Maciej Witek Instytut Filozofii, Uniwersytet Szczeciński http://mwitek.univ.szczecin.pl pok. 174, gmach Wydziału Humanistycznego US przy ul. Krakowskiej etyka moralność etyka moralność reguły,
Bardziej szczegółowoCOŚ TY ATENOM ZROBIŁ SOKRATESIE. Paweł Bortkiewicz
COŚ TY ATENOM ZROBIŁ SOKRATESIE Paweł Bortkiewicz bortpa@amu.edu.pl Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie, Że ci ze złota statuę lud niesie, Otruwszy pierwej... REWOLUCJA SOKRATEJSKA uwydatnienie sprzeczności
Bardziej szczegółowoEGZAMIN MATURALNY 2011 FILOZOFIA
Centralna Komisja Egzaminacyjna w Warszawie EGZAMIN MATURALNY 2011 FILOZOFIA POZIOM PODSTAWOWY MAJ 2011 2 Egzamin maturalny z filozofii poziom podstawowy Zadanie 1. (0 3) Obszar standardów A. Zenon z Kition
Bardziej szczegółowoPrzedmiotowy system oceniania z etyki w gimnazjum
Przedmiotowy system oceniania z etyki w gimnazjum Temat Wymagania (ocena dopuszczająca) Dział I WPROWADZENIE DO ETYKI 1. Doświadczanie zła 1. Poznać zło 2.Zrozumieć zło. 3.Doświadczyć zła Rozumie przyczyny,
Bardziej szczegółowoARGUMENTY KOSMOLOGICZNE. Sformułowane na gruncie nauk przyrodniczych
ARGUMENTY KOSMOLOGICZNE Sformułowane na gruncie nauk przyrodniczych O CO CHODZI W TYM ARGUMENCIE Argument ten ma pokazać, że istnieje zewnętrzna przyczyna wszechświata o naturze wyższej niż wszystko, co
Bardziej szczegółowoNajpiękniejszy dar. Miłość jest najpiękniejszym darem, jaki Bóg wlał w nasze serca
Najpiękniejszy dar Miłość jest najpiękniejszym darem, jaki Bóg wlał w nasze serca Człowiek po prostu spotyka miłość na swej drodze. Została mu ona dana. Doświadcza jej, czy tego chce, czy nie. Może ona
Bardziej szczegółowoPROJEKT NAUKOWEJ ETYKI ETYKA OSIEMNASTEGO WIEKU
PROJEKT NAUKOWEJ ETYKI ETYKA OSIEMNASTEGO WIEKU ETYKA I METODA NAUKOWA Metoda naukowa uniwersalne narzędzie poznania prawdy. pozwala ustalić prawdę ponad wszelką wątpliwość powoduje bardzo dynamiczny rozwój
Bardziej szczegółowoCzy możemy coś powiedzieć o istocie Boga?
Przymioty Boga Czy możemy coś powiedzieć o istocie Boga? dowody na istnienie Boga ustaliły, że On jest, ale czy poza wiedzą o Jego istnieniu możemy coś wiedzieć o Jego istocie? Św. Tomasz twierdzi, że
Bardziej szczegółowoUJĘCIE SYSTEMATYCZNE ARGUMENTY PRZECIWKO ISTNIENIU BOGA
UJĘCIE SYSTEMATYCZNE ARGUMENTY PRZECIWKO ISTNIENIU BOGA ARGUMENTY PRZECIW ISTNIENIU BOGA ARGUMENTY ATEISTYCZNE 1 1. Argument z istnienia zła. (Argument ten jest jedynym, który ateiści przedstawiają jako
Bardziej szczegółowoPOCZUCIE TOŻSAMOŚCI W KONTEKŚCIE SPOŁECZNOŚCI NARODOWO - PAŃSTWOWEJ
POCZUCIE TOŻSAMOŚCI W KONTEKŚCIE SPOŁECZNOŚCI NARODOWO - PAŃSTWOWEJ Wstęp Żyjemy w świecie wielkich procesów integracji i globalizacji. Z samej swojej istoty są to procesy pozytywne pozwalające wspólnie
Bardziej szczegółowoBIOETYKA Wykład 11 Historia, otwarte pytania i problemy. Krzysztof Turlejski. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
BIOETYKA Wykład 11 Historia, otwarte pytania i problemy. Krzysztof Turlejski Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego Ważne rozróżnienie: opis i ocena Rozróżnienie między zdaniami opisowymi i oceniającymi.
Bardziej szczegółowoCzym jest zło? Materiały do lekcji z podstawowych zagadnieo z etyki
Czym jest zło? Materiały do lekcji z podstawowych zagadnieo z etyki Rodzaje zła według Leibniza: Zło moralne grzech Czyn nieetyczny Zło Zło fizyczne cierpienie ból Zło metafizyczne niedoskonałośd Wybrakowanie
Bardziej szczegółowoArystoteles "Etyka nikomachejska" I 4, 1095a 15 i nast. Co do nazwy tego [najwyższego] dobra.panuje u większości ludzi niemalże powszechna zgoda;
Arystoteles "Etyka nikomachejska" I 4, 1095a 15 i nast. Co do nazwy tego [najwyższego] dobra.panuje u większości ludzi niemalże powszechna zgoda; zarówno bowiem niewykształcony ogół, jak ludzie o wyższej
Bardziej szczegółowoFILOZOFICZNA KONCEPCJA NARODU I PAŃSTWA W UJĘCIU PROF. MIECZYSŁAWA GOGACZA
Andrzej Marek Nowik FILOZOFICZNA KONCEPCJA NARODU I PAŃSTWA W UJĘCIU PROF. MIECZYSŁAWA GOGACZA Publikacja Mądrość buduje państwo 1 stanowi istotny punkt w rozwoju filozoficznej koncepcji narodu i państwa
Bardziej szczegółowoFilozofia przyrody, Wykład V - Filozofia Arystotelesa
Filozofia przyrody, Wykład V - Filozofia Arystotelesa 2011-10-01 Tematyka wykładu 1 Arystoteles - filozof systematyczny 2 3 4 Różnice w metodzie uprawiania nauki Krytyka platońskiej teorii idei Podział
Bardziej szczegółowoPRAWA CZŁOWIEKA W BIOMEDYCYNIE. ks. Artur Aleksiejuk
PRAWA CZŁOWIEKA W BIOMEDYCYNIE ks. Artur Aleksiejuk Pojęcie praw człowieka Przez prawa człowieka rozumie się te prawa, które są bezpośrednio związane z naturą człowieka jako istoty rozumnej i wolnej (osoby)
Bardziej szczegółowoEfekty kształcenia dla kierunku studiów Etyka prowadzonego w Instytucie Filozofii UJ. Studia pierwszego stopnia profil ogólnoakademicki
Efekty kształcenia dla kierunku studiów Etyka prowadzonego w Instytucie Filozofii UJ Studia pierwszego stopnia profil ogólnoakademicki Lp. K_W01 K_W02 Nazwa Wydziału: Wydział Filozoficzny Nazwa kierunku
Bardziej szczegółowoWybrane zagadnienia z filozofii i etyki (wybieralny) - opis przedmiotu
Wybrane zagadnienia z filozofii i etyki (wybieralny) - opis przedmiotu Informacje ogólne Nazwa przedmiotu Wybrane zagadnienia z filozofii i etyki (wybieralny) Kod przedmiotu 06.4-WI-ArchKP-wyb.zag.z filozofii-
Bardziej szczegółowoFilozofia, Historia, Wykład IV - Platońska teoria idei
Filozofia, Historia, Wykład IV - Platońska teoria idei 2010-10-01 Tematyka wykładu 1 Metafora jaskini 2 Świat materialny - świat pozoru Świat idei - świat prawdziwy Relacja między światem idei i światem
Bardziej szczegółowoPieniądze a poczucie szczęścia. Elwira Moszczyoska Wioletta Bajura
Pieniądze a poczucie szczęścia Elwira Moszczyoska Wioletta Bajura Szczęście Według definicji podanej w słowniku języka polskiego jest to uczucie zadowolenia, radości; też: to wszystko, co wywołuje ten
Bardziej szczegółowoArtur Andrzejuk ISTOTA EDUKACJI KATOLICKIEJ
Artur Andrzejuk ISTOTA EDUKACJI KATOLICKIEJ Edukacja Kształcenie Wychowywanie SKUTEK SKUTEK Trafianie na prawdę i dobro Trwanie przy prawdzie i dobru Odnosi się do poznawania Odnosi się do postępowania
Bardziej szczegółowoZESPÓŁ SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH W KLESZCZOWIE. Liceum Ogólnokształcące Technikum Nowoczesnych Technologii PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA ETYKA
ZESPÓŁ SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH W KLESZCZOWIE Liceum Ogólnokształcące Technikum Nowoczesnych Technologii PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA ETYKA Realizowany przez nauczyciela etyki: Mgr Ewę Szczepaniak-Sieradzką
Bardziej szczegółowoRADOŚĆ W MYŚLI ŚW. TOMASZA Z AKWINU NAUKOWE TOWARZYSTWO TOMISTYCZNE 5 GRUDNIA 2018 DR HAB. MAGDALENA PŁOTKA
RADOŚĆ W MYŚLI ŚW. TOMASZA Z AKWINU NAUKOWE TOWARZYSTWO TOMISTYCZNE 5 GRUDNIA 2018 DR HAB. MAGDALENA PŁOTKA TOMASZ A RADOŚĆ Radość - pełnia i kres uczuć, w której dokonuje się spełnienie wszystkich pragnień
Bardziej szczegółowoJohann Gottlieb Fichte
Johann Gottlieb Fichte 1762-1814 Fichte i kant Kant odniósł tylko częściowy sukces szukając transcendentalnej jedności naszego poznania, ponieważ był pod zbytnim wpływem empiryzmu. Treść nie jest nam po
Bardziej szczegółowoFilozofia człowieka. Fakt ludzki i jego filozoficzne interpretacje
Filozofia człowieka Fakt ludzki i jego filozoficzne interpretacje Spotkanie źródłem poznania i nauk POZNAWANIE 2 Jedność doświadczenia filozoficznego Filozofia nauką o zasadach ( principia) Do wiedzy o
Bardziej szczegółowoFilozofia, Historia, Wykład V - Filozofia Arystotelesa
Filozofia, Historia, Wykład V - Filozofia Arystotelesa 2010-10-01 Tematyka wykładu 1 Arystoteles - filozof systematyczny 2 3 4 Podział nauk Arystoteles podzielił wszystkie dyscypliny wiedzy na trzy grupy:
Bardziej szczegółowoKLASYCZNA KONCEPCJA RELIGII
KLASYCZNA KONCEPCJA RELIGII Różnice w koncepcjach religii człowiek Bóg człowiek doświadcza Boga człowiek doświadcza Boga i odnosi się do Niego nie za bardzo wiadomo, czy jakiś przedmiot istnieje można
Bardziej szczegółowoWymagania do przedmiotu Etyka w gimnazjum, zgodne z nową podstawą programową.
Wymagania do przedmiotu Etyka w gimnazjum, zgodne z nową podstawą programową. STANDARDY OSIĄGNIĘĆ: Rozwój osobowy i intelektualny uczniów wynikający z ich uczestnictwa w zajęciach etyki podążając za przyjętymi
Bardziej szczegółowoZagadnienia historiozoficzne we współczesnej filozofii.
Zagadnienia historiozoficzne we współczesnej filozofii. historiozofia DZIEJÓW FILOZOFIA nauka filozoficzna o ostatecznych czynnikach sprawczych, istocie i sensie ludzkich dziejów jako całości, zw. także
Bardziej szczegółowoMAX WEBER zainteresowania: socjologia, ekonomia polityczna, prawo, teoria polityki, historia gospodarcza, religioznawstwo, metodologia nauk
OBIEKTYWIZM W NAUCE MAX WEBER 1864 1920 zainteresowania: socjologia, ekonomia polityczna, prawo, teoria polityki, historia gospodarcza, religioznawstwo, metodologia nauk społecznych uosobienie socjologii
Bardziej szczegółowoNarzędzia myślenia Słowa - wyobrażenia - pojęcia Wiesław Gdowicz
Narzędzia myślenia Słowa - wyobrażenia - pojęcia Wiesław Gdowicz Einstein nie prowadził eksperymentów. Był fizykiem teoretycznym. Zestawiał znane fakty i szczegółowe zasady i budował z nich teorie, które
Bardziej szczegółowoSpór o poznawalność świata
ROMAN ROŻDŻEŃSKI FILOZOFIA A RZECZYWISTOŚĆ Spór o poznawalność świata Wydawnictwo WAM Kraków 2012 Spis treści Przedmowa 11 Rozdział I Myślenie filozoficzne w cieniu zwątpienia 15 1. Wprowadzenie 15 2.
Bardziej szczegółowoZdrowie jako sprawność i jakość u Tomasza z Akwinu
Zdrowie jako sprawność i jakość u Tomasza z Akwinu Wstęp Zdrowie to pozytywny stan samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niedomaganie (Światowa Organizacja Zdrowia
Bardziej szczegółowoŚw. Augustyn, Wyznania, przekład Z. Kubiak, Znak, Kraków 1997
Św. Augustyn, Wyznania, przekład Z. Kubiak, Znak, Kraków 1997 ks. XI 1. Wyznania nie informują Boga, o czym i tak wie, lecz są wyrazem miłości Augustyna do Boga jako Ojca. 2. Augustyn pragnie poznać Prawo
Bardziej szczegółowoWSHiG Karta przedmiotu/sylabus
WSHiG Karta przedmiotu/sylabus KIERUNEK SPECJALNOŚĆ TRYB STUDIÓW SEMESTR Turystyka i Rekreacja Obsługa Ruchu Turystycznego, Hotelarstwo i Gastronomia, Zarządzanie i Marketing w Hotelarstwie, Gastronomii,
Bardziej szczegółowoJAK ROZPOCZĄĆ WYPRACOWANIE? na wstępie powinniśmy scharakteryzować osobę mówiącą w wierszu - jest nią
"Tren XI" - maturalna analiza i interpretacja Dokonaj analizy i interpretacji Trenu XI Jana Kochanowskiego jako odzwierciedlenie buntu bohatera lirycznego wobec ideałów filozoficznych i religijnych renesansu
Bardziej szczegółowoWstęp Człowiek żyje w określonym środowisku, które dostarcza mu wciąż nowych wrażeń, a nierzadko również problemów. Niekiedy środowisko jest dla niego nowym wyzwaniem, z jednej strony niesie wsparcie,
Bardziej szczegółowoFilozofia szkół Hellenistycznych. Tomasz Stępień
Filozofia szkół Hellenistycznych Tomasz Stępień Szkoły okresu hellenistycznego Epikureizm (Epikur) Stoicyzm (Zenon z Kition) Sceptycyzm (Pirron i Akademia) Eklektyzm (Późna Akademia - Cyceron) Szkoła Epikurejska
Bardziej szczegółowoFilozofia, ISE, Wykład VII - Platońska teoria idei cz. 2.
Filozofia, ISE, Wykład VII - Platońska teoria idei cz. 2. Artur Machlarz 2011-10-01 Plan wykładu 1 Czym według Platona jest wiedza prawdziwa i jak ją osiągnąć? 2 3 Protagoras - człowiek jest miarą wszechrzeczy...
Bardziej szczegółowoAUTONOMIA JAKO ZASADA ETYCZNOŚCI
FUNDACJA NA RZECZ NAUKI POLSKIEJ EWA NOWAK-JUCHACZ AUTONOMIA JAKO ZASADA ETYCZNOŚCI KANT, FICHTE, HEGEL WROCŁAW 2002 SPIS TREŚCI Przedmowa. WOLNOŚĆ I FILOZOFIA 7 Część I. KANT 13 Rozdział I. WOLA I JEJ
Bardziej szczegółowoPrzewodnik. Do egzaminu z Filozofii Człowieka. Kierunek Filozofia semestr III. opracował Artur Andrzejuk (na prawach maszynopisu)
Przewodnik Do egzaminu z Filozofii Człowieka Kierunek Filozofia semestr III opracował Artur Andrzejuk (na prawach maszynopisu) Katedra Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej Warszawa 2004 Treści
Bardziej szczegółowoETYKA. Dr Adam Gogacz
ETYKA Dr Adam Gogacz Etyka Ethos sposób zachowania Pochodzi od Sokratesa, ale jako nauka ustalona przez Arystotelesa. Nauka praktyczna Etyka ETYKA OPISOWA Bada istotę dobra, moralnego postępowania, pyta
Bardziej szczegółowoTomasz Dreinert Zagadnienie "rzeczy samej w sobie" w transcendentalizmie Immanuela Kanta. Pisma Humanistyczne 3,
Tomasz Dreinert Zagadnienie "rzeczy samej w sobie" w transcendentalizmie Immanuela Kanta Pisma Humanistyczne 3, 137-143 2001 Tomasz D reinert ZAGADNIENIE RZECZY SAMEJ W SOBIE W TRANSCENDENTALIZMIE IMMANUELA
Bardziej szczegółowoFILOZOFIA POZIOM PODSTAWOWY
EGZAMIN MATURALNY W ROKU SZKOLNYM 2013/2014 FILOZOFIA POZIOM PODSTAWOWY ROZWIĄZANIA ZADAŃ I SCHEMAT PUNKTOWANIA MAJ 2014 2 Egzamin maturalny z filozofii Część I (20 punktów) Zadanie 1. (0 3) Obszar standardów
Bardziej szczegółowoSamorealizacja a szczęście i zdrowie w warunkach izolacji
Samorealizacja a szczęście i zdrowie w warunkach izolacji penitencjarnej Zakład Karny w Zamościu Czym jest szczęście? Co nas uszczęśliwia? Co daje nam satysfakcję, o której możemy powiedzieć, że jesteśmy
Bardziej szczegółowoMieczysław Gogacz. Przedmowa
1 Mieczysław Gogacz Przedmowa Książka jest prezentacją krótkich opracowań poglądów i przytoczonych tekstów św. Tomasza z Akwinu. Poglądy są ułożone w zespoły nauk filozoficznych, wyjaśniających, kim jest
Bardziej szczegółowoHugo Grotius ( ) Franciszek Suarez ( ) Samuel Pufendorf ( )
Hugo Grotius (1583-1645) Franciszek Suarez (1548-1617) Samuel Pufendorf (1632-1694) Tomistyczna koncepcja prawa jako rozumnego urządzenia świata (Hugo Grotius) Woluntarystyczna wizja prawa, którego źródłem
Bardziej szczegółowoKARTA PRZEDMIOTU. 10. WYMAGANIA WSTĘPNE I DODATKOWE (np. przedmioty poprzedzające):
KARTA PRZEDMIOTU 1. NAZWA PRZEDMIOTU: Wykład monograficzny z nauk humanistycznych i społecznych KOD WF/II/st/33 2. KIERUNEK: Wychowanie fizyczne 3. POZIOM STUDIÓW 1 : II stopień studia stacjonarne 4. ROK/
Bardziej szczegółowo10. WYMAGANIA WSTĘPNE I DODATKOWE (np. przedmioty poprzedzające):
KARTA PRZEDMIOTU 1. NAZWA PRZEDMIOTU: Wykład monograficzny z nauk humanistycznych i społecznych KOD WF/II/st/32 2. KIERUNEK: Wychowanie fizyczne. Specjalność: wychowanie fizyczne w służbach mundurowych
Bardziej szczegółowoCzym jest religia i czy filozofia może ją badać. Problem wiary, rozumu i logiki Definicja religii
Czym jest religia i czy filozofia może ją badać Problem wiary, rozumu i logiki Definicja religii Wiara i rozum Czy rozum potrafi udowodnić wszystkie prawdy religijne, czy tylko niektóre, czy może nie jest
Bardziej szczegółowoArkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu.
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu. Układ graficzny CKE 2013 KOD UZUPEŁNIA ZDAJĄCY PESEL Miejsce na naklejkę z kodem EGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY
Bardziej szczegółowoPROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU FAKULTATYWNEGO NA WYDZIALE LEKARSKIM I ROK AKADEMICKI 2014/2015 PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU FAKULTATYWNEGO NA WYDZIALE LEKARSKIM I ROK AKADEMICKI 2014/2015 PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY 1. NAZWA PRZEDMIOTU : Historia filozofii 2. NAZWA JEDNOSTKI (jednostek ) realizującej
Bardziej szczegółowoEGZAMIN MATURALNY 2012 FILOZOFIA
Centralna Komisja Egzaminacyjna EGZAMIN MATURALNY 2012 FILOZOFIA POZIOM PODSTAWOWY Kryteria oceniania odpowiedzi MAJ 2012 2 Egzamin maturalny z filozofii Część I (20 punktów) Zadanie 1. (0 2) Obszar standardów
Bardziej szczegółowoBaruch Spinoza ( )
Baruch Spinoza (1632-1677) Dla jednych: najszlachetniejszy i najbardziej godny miłości z wielkich filozofów (B. Russell). Dla innych: Największy heretyk XVII wieku. Obrońca diabła. Duchowy sabotaŝysta.
Bardziej szczegółowoArkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu.
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu. Układ graficzny CKE 2013 KOD UZUPEŁNIA ZDAJĄCY PESEL Miejsce na naklejkę z kodem EGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY
Bardziej szczegółowoPROFILAKTYKA INTEGRALNA KIERUNKIEM ZMIAN ZAPOBIEGANIA UZALEŻNIENIOM
PROFILAKTYKA INTEGRALNA KIERUNKIEM ZMIAN ZAPOBIEGANIA UZALEŻNIENIOM dr Piotr Owczarek Prezes FSL Na podstawie : M. Dziewiecki, Nowoczesna profilaktyka uzależnień, Kielce 2005 r. MOŻE WRESZCIE SOBIE UZMYSŁOWISZ,
Bardziej szczegółowoFilozofia Augusta Cieszkowskiego Dr Magdalena Płotka
Filozofia Augusta Cieszkowskiego Dr Magdalena Płotka Także i August Cieszkowski przejął metodę dialektyczną Hegla Zmierzał do utworzenia filozofii słowiańskiej, niezależnej od filozofii germańskiej Swój
Bardziej szczegółowoMIND-BODY PROBLEM. i nowe nadzieje dla chrześcijańskiej antropologii
MIND-BODY PROBLEM i nowe nadzieje dla chrześcijańskiej antropologii CZŁOWIEK JEST MASZYNĄ (THOMAS HOBBES) Rozumienie człowieka znacząco zmienia się wraz z nastaniem epoki nowożytnej. Starożytne i średniowieczne
Bardziej szczegółowoPRZEWODNIK DYDAKTYCZNY I PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU FAKULTATYWNEGO NA KIERUNKU LEKARSKIM ROK AKADEMICKI 2016/2017
PRZEWODNIK DYDAKTYCZNY I PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU FAKULTATYWNEGO NA KIERUNKU LEKARSKIM ROK AKADEMICKI 2016/2017 1. NAZWA PRZEDMIOTU : Historia filozofii 2. NAZWA JEDNOSTKI (jednostek ) realizującej
Bardziej szczegółowoMOŻLIWE STRATEGIE MEDIACYJNE
dr Marta Janina Skrodzka MOŻLIWE STRATEGIE MEDIACYJNE Wprowadzenie Każde postępowanie mediacyjne, co zostało wskazane w przygotowanych do tej pory opracowaniach, przebiega zasadniczo w podobny sposób,
Bardziej szczegółowoPrzedmiot, źródła i drogi poznania
Wieloznaczność pojęcia poznanie Czynność (uświadomiona) Rezultat czynności Pozostałe czynności, mające na celu uzyskanie informacji 1.Relacja poznawcza. Przedmiot Podmiot Akty poznawcze 1.1 Przedmiot poznania:
Bardziej szczegółowo2. Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości (Kol 3, 14).
Miłość jest cnotą teologalną, dzięki której miłujemy Boga nade wszystko dla Niego samego, a naszych bliźnich jak siebie samych ze względu na miłość Boga. 1. "Bóg jest miłością" (1 J 4, 8. 16): miłość jest
Bardziej szczegółowoAndrzej L. Zachariasz. ISTNIENIE Jego momenty i absolut czyli w poszukiwaniu przedmiotu einanologii
Andrzej L. Zachariasz ISTNIENIE Jego momenty i absolut czyli w poszukiwaniu przedmiotu einanologii WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU RZESZOWSKIEGO RZESZÓW 2004 Opiniowali Prof. zw. dr hab. KAROL BAL Prof. dr hab.
Bardziej szczegółowoOdpowiedzialne rodzicielstwo. Strumienie, 20 XI 2010 r.
Odpowiedzialne rodzicielstwo Strumienie, 20 XI 2010 r. Płodność miłości małżeńskiej (1) Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię» (Rdz 1, 26-18)
Bardziej szczegółowo