9719/16 mik/pas/mak 1 DGE 1B

Transkrypt

1 Rada Unii Europejskiej Bruksela, 3 czerwca 2016 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2015/0148 (COD) 9719/16 CLIMA 59 ENV 380 ENER 231 TRANS 210 IND 125 COMPET 349 MI 408 ECOFIN 534 CODEC 802 NOTA Od: Do: Nr dok. Kom.: Dotyczy: Sekretariat Generalny Rady Komitet Stałych Przedstawicieli / Rada 11065/15 CLIMA 88 ENV 499 ENER 289 TRANS 241 IND 116 COMPET 370 MI 498 ECOFIN 621 CODEC COM(2015) 337 FINAL Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych Debata orientacyjna 1. Na posiedzeniu w dniach października 2014 r. Rada Europejska zaaprobowała ramy polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej do roku 2030 i zatwierdziła wiążący cel unijny zakładający ograniczenie wewnętrznych emisji gazów cieplarnianych do roku 2030 o co najmniej 40% w porównaniu z poziomem z roku Aby możliwe było osiągniecie tego celu przy jak najmniejszych kosztach, sektory objęte unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) będą musiały do 2030 r. zmniejszyć swoje emisje o 43% w stosunku do 2005 r., a sektory nieobjęte EU ETS o 30%. Oczekuje się, że do końca lipca 2016 r. Komisja przedstawi wnioski ustawodawcze dotyczące wkładu sektorów nieobjętych EU ETS. 1 Dok. EUCO 169/ /16 mik/pas/mak 1 DGE 1B PL

2 2. W kontekście reformy EU ETS, przyjęta w 2015 r. decyzja w sprawie rezerwy stabilności rynkowej 2 już wprowadziła ważne zmiany strukturalne w tym systemie. W dniu 15 lipca 2015 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu zwiększenia racjonalnych kosztowo redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych 3 ; wniosek ten proponuje jeszcze większe zmiany dyrektywy w sprawie EU ETS 4 i dąży do przekształcenia wytycznych, przedstawionych w konkluzjach Rady Europejskiej z października 2014 r., w przepisy. 3. W dniu 16 września 2015 r. Parlament Europejski wyznaczył Iana Duncana (ECR) sprawozdawcą odpowiedzialnym za to dossier. Projekt sporządzonego przez niego sprawozdania ma zostać poddany pod głosowanie w Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (ENVI) w dniu 8 grudnia 2016 r. Odnośnie do niektórych części wniosku kompetencje dzielone ma Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (ITRE). 4. W dniach 9 grudnia 2015 r. i 7 kwietnia 2016 r. swoje opinie wydały, odpowiednio, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów. 5. Dyskusje w Radzie nad wnioskiem Komisji rozpoczęły się podczas prezydencji luksemburskiej. Ministrowie wzięli udział w pierwszej debacie orientacyjnej na temat wniosku na posiedzeniu Rady (ds. Środowiska) w dniu 26 października 2015 r. Podczas prezydencji niderlandzkiej kontynuowano dyskusje na poziomie technicznym. 6. Na tej podstawie prezydencja przygotowała notę informacyjną, która jest zamieszczona w załączniku do niniejszej noty, zawierającą ocenę aktualnej sytuacji i dwa pytania służące ukierunkowaniu debaty orientacyjnej, która odbędzie się na posiedzeniu Rady (ds. Środowiska) w dniu 20 czerwca 2016 r Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmiany dyrektywy 2003/87/WE (Dz.U. L 264 z , s. 1). Dok /15 + ADD 1 + ADD 2 + ADD 3. Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z , s. 32). 9719/16 mik/pas/mak 2 DGE 1B PL

3 7. Komitet Stałych Przedstawicieli proszony jest o zapoznanie się z notą informacyjną i pytaniami przygotowanymi przez prezydencję i o przekazanie ich Radzie. 8. Dla ułatwienia organizacji debaty delegacje są proszone o przesłanie odpowiedzi na piśmie do prezydencji i Sekretariatu Rady przed posiedzeniem Rady. 9719/16 mik/pas/mak 3 DGE 1B PL

4 ZAŁĄCZNIK NOTA INFORMACYJNA PREZYDENCJI NA TEMAT AKTUALNEJ SYTUACJI DOTYCZĄCEJ PRZEGLĄDU DYREKTYWY W SPRAWIE EU ETS, WRAZ Z PYTANIAMI DO MINISTRÓW 1. Wprowadzenie i ogólny stan prac W ostatnim półroczu prezydencja niderlandzka w dyskusjach w ramach Grupy Roboczej ds. Środowiska w sprawie wniosku dotyczącego ETS skupiła się na kilka kluczowych kwestii wskazanych przez prezydencję. Oprócz najbardziej drażliwych politycznie kwestii, tj. bezpłatnych uprawnień i środków przeciwdziałania ucieczce emisji, a także proponowanych mechanizmów finansowych (funduszów modernizacji i innowacji oraz przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień dla sektora energetycznego), grupa robocza zajęła się m.in. możliwością dalszego uproszczenia i zmniejszenia obciążeń administracyjnych w EU ETS. Prezydencja przyznaje, że niektóre delegacje dotąd mogły tylko przedstawić ogólne poglądy, a niektóre delegacje podtrzymują zastrzeżenia ogólne lub zastrzeżenia parlamentarne do wniosku. Niemniej jednak prezydencja ma wrażenie, że poczyniono znaczne postępy w pogłębianiu zrozumienia wniosku Komisji pośród delegacji i w poszukiwaniu wspólnej płaszczyzny między delegacjami. Na podstawie sugestii zgłoszonych przez kilka delegacji zostały również omówione różne podejścia alternatywne. Ogólnie prezydencja uznała, że delegacje zasadniczo zgadzają się co do następujących kwestii: Zmiana dyrektywy o handlu emisjami powinna być zgodna z wytycznymi określonymi w konkluzjach Rady Europejskiej z października 2014 r., głównym celem dyrektywy w sprawie ETS, jak również celami UE w ramach polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 oraz porozumieniem paryskim. 9719/16 mik/pas/mak 4

5 EU ETS jest systemem ogólnounijnym, powinien zatem być w jak największym stopniu zharmonizowany i doprowadzić do redukcji emisji oraz zachęcać do innowacji w jak najbardziej opłacalny sposób. Jednocześnie powinien w możliwie największym stopniu uwzględniać szczególne uwarunkowania państw członkowskich, bez szkody dla równych warunków działania w UE. Środki zapobiegające ucieczce emisji muszą zapewnić odpowiednie wsparcie dla sektorów, którym grozi utrata konkurencyjności na arenie międzynarodowej. Należy ograniczyć do minimum potrzebę stosowania międzysektorowego współczynnika korygującego (CSCF) podczas etapu 4 EU ETS. Zarządzanie i posługiwanie się mechanizmami finansowymi powinno być przejrzyste i jasne oraz powinno wspierać cele ustalone w ramach polityki klimatycznoenergetycznej do roku Należy ograniczać do minimum obciążenia administracyjne. Należy rozważyć możliwości dalszego uproszczenia i zmniejszenia dodatkowych obciążeń administracyjnych w EU ETS, szczególnie w przypadku małych instalacji, przy jednoczesnym zachowaniu środowiskowej integralności dyrektywy. Należy w pełni zapewnić rolę i odpowiedni udział państw członkowskich w procesie decyzyjnym, w tym w kontekście przepisów wykonawczych. Decyzje o wyborze instrumentu, tj. aktu wykonawczego lub delegowanego, należy podejmować indywidualnie dla poszczególnych przypadków w kontekście dyskusji dotyczącej elementów merytorycznych odpowiednich przepisów wniosku. W poniższych sekcjach prezydencja przedstawia ocenę poglądów wyrażonych dotychczas przez delegacje na temat kluczowych zagadnień wniosku, a następnie formułuje dwa pytania dla ministrów służące ukierunkowaniu debaty w Radzie. 9719/16 mik/pas/mak 5

6 2. Liniowy współczynnik procentowy redukcji Delegacje poparły podwyższenie współczynnika liniowego redukcji (LRF) do 2,2% w 2021 r., jak określono w pkt 2.3 konkluzji Rady Europejskiej. Niektóre delegacje wskazywały, że LRF może wymagać przeglądu w świetle wkładu UE w realizację założonego przez COP 21 celu, tj. utrzymania wzrostu temperatury poniżej 2 stopni i kontynuowania wysiłków w celu ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 C powyżej poziomów z okresu przedindustrialnego. Inne delegacje podkreślały znaczenie, jakie dla przewidywalności systemu ETS ma przyjęcie dostatecznie długiej perspektywy w odniesieniu do LRF. 3. Przydział bezpłatnych uprawnień i przepisy dotyczące ucieczki emisji W konkluzjach Rady Europejskiej z października 2014 r. przewidziano kontynuację bezpłatnych przydziałów i określono zasady przewodnie dotyczące przydziału bezpłatnych uprawnień podczas etapu 4 EU ETS. Wytycznymi objęto kilka wzajemnie powiązanych aspektów: 1. Udział (w całkowitej kwocie uprawnień) sprzedaży aukcyjnej / przydziałów bezpłatnych na etapie 4 EU ETS 2. Okresowy przegląd poziomów odniesienia dla przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji zgodnie z postępem technologicznym 3. Kryteria ucieczki emisji 4. Pośrednie koszty emisji 5. Lepsze dostosowanie do zmieniających się poziomów produkcji w różnych sektorach Ze względu na wzajemne powiązania między większością powyższych aspektów każda zmiana pojedynczego elementu musiałaby zostać odpowiednio uwzględniona i, w razie konieczności, odzwierciedlona w ogólnym projekcie. 9719/16 mik/pas/mak 6

7 Wysiłki na rzecz zwiększenia dynamiki i koncentracji systemu nie powinny zwiększać niepotrzebnie jego złożoności ani obciążeń administracyjnych z nim związanych. Ponadto zakres, w jakim CSCF będzie musiał być stosowany na etapie 4, będzie zdeterminowany związkiem pomiędzy m.in. zaktualizowanymi poziomami odniesienia, kryteriami ucieczki emisji oraz korektami przydziału jako dostosowaniami do znacznych zmian w poziomach produkcji. 3.1 Ustalenie udziału aukcji oraz bezpłatnych przydziałów Zgodnie z wnioskiem Komisji, udział uprawnień sprzedawanych na aukcji i przydzielanych bezpłatnie na etapie 4 powinien zostać ustalony na poziomie, odpowiednio, 57% i 43%. Delegacje popierają ustalenie w zmienionej dyrektywie udziału uprawnień sprzedawanych na aukcji zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z października 2014 r. jako jeden ze sposobów zapewnienia przewidywalności. Liczne delegacje wyraziły poparcie dla podziału zaproponowanego przez Komisję. Kilka delegacji zaproponowało alternatywne sposoby obliczania udziału sprzedaży aukcyjnej na lata , które zwiększyłyby udział bezpłatnych uprawnień; delegacje te argumentowały, że sposoby te zmniejszyłyby jeszcze bardziej prawdopodobieństwo konieczności zastosowania CSCF. Ponieważ kwestia ta jest trudna do omówienia w oderwaniu od innych wzajemnie powiązanych aspektów wspomnianych powyżej, prezydencja proponuje przesunąć ewentualne dalsze dyskusje na ten temat do uzyskania większej jasności co do innych aspektów. 3.2 Poziomy odniesienia Rada Europejska uzgodniła, że poziomy odniesienia mają podlegać okresowym przeglądom, aby zapewnić ich adekwatność do postępu technicznego w odnośnych sektorach przemysłu. Aktualizacja wartości odniesienia dla bezpłatnych przydziałów etapu 4 jest ważnym aspektem przyszłego systemu przeciwdziałania ucieczce emisji. Debaty koncentrowały się dotychczas na poszukiwaniu równowagi między realistycznymi poziomami odniesienia, z jednej strony, a przewidywalnością i ciągłością zachęt do innowacji, z drugiej strony, przy uwzględnieniu również potrzeby ograniczania obciążeń administracyjnych. Jeżeli ciągły postęp technologiczny znajduje we właściwym czasie odzwierciedlenie w poziomach odniesienia na etapie 4, mniejsza będzie potrzeba zastosowania na etapie 4 współczynnika korygującego. 9719/16 mik/pas/mak 7

8 Wiele delegacji popiera aktualizację poziomów odniesienia na etapie 4 dwukrotnie (w latach 2021 i 2026), a kilka delegacji wolałoby, aby wszystkie poziomy odniesienia zostały ponownie obliczone przed rozpoczęciem etapu 4 w oparciu o najnowsze zweryfikowane dane (np. lata dla 2021 r. oraz lata dla 2026 r.). Za wskaźnik usprawnień można by przyjąć na przykład odrębną stopę zryczałtowaną w okresie pięciu lat lub roczną zryczałtowaną stopę redukcji w okresie pięciu lat na podstawie redukcji w przeszłości. Kilka delegacji wyraziło jednak obawy, że procentowa zryczałtowana stopa redukcji w poziomach odniesienia może niedokładnie odzwierciedlać postęp techniczny. Należy prowadzić dalsze prace nad tym, jak znaleźć równowagę między realistycznymi poziomami odniesienia (tym, co już zostało osiągnięte przez branżę) a poziomami ambitnymi. Równowaga ta powinna również uwzględniać potrzebę ograniczenia obciążeń administracyjnych. Prezydencja sugeruje, by dalsze rozważania skupiały się na następujących aspektach: zalety i wady ponownego obliczenia poziomów odniesienia przed rozpoczęciem etapu 4 stosowanie standardowych wartości dla aktualizacji poziomów odniesienia sposób uwzględnienia emisji z procesów technologicznych oraz innej specyfiki poszczególnych sektorów zastosowanie stopy zryczałtowanej w okresie pięciu lat lub rocznej zryczałtowanej stopy redukcji w okresie pięciu lat na podstawie redukcji w przeszłości traktowanie awaryjnych poziomów odniesienia. 9719/16 mik/pas/mak 8

9 3.3 Ucieczka emisji Co do zasady delegacje zgodziły się, że ochronę przemysłu przed ucieczką emisji należy lepiej ukierunkować na podstawie stopnia ryzyka ucieczki emisji, tak aby sektory i podsektory uważane za narażone na największe ryzyko otrzymywały największą ilość bezpłatnych uprawnień. Istnieje szerokie poparcie dla proponowanych kryteriów (intensywność handlu i intensywność emisji) klasyfikowania grup ryzyka ucieczki emisji. Niektóre delegacje zaproponowały, jako alternatywę dla dwupoziomowego podejścia zaproponowanego przez Komisję, bardziej zróżnicowany system zawierający więcej niż dwa poziomy, twierdząc, że zapewniłby on bardziej ukierunkowaną ochronę przed ucieczką emisji i mógłby ograniczyć prawdopodobieństwo konieczności zastosowania współczynnika korygującego na etapie 4. Kilka delegacji proponuje stopniowe wycofanie przydziału bezpłatnych uprawnień dla mniej narażonych sektorów przemysłu. Niektóre delegacje zaproponowały wprowadzenie dodatkowych kryteriów, takich jak kryterium geograficzne lub kryterium oparte na możliwości przenoszenia kosztów emisji lub metody alternatywne, jak np. mechanizm włączania kosztów emisji do cen towarów importowanych. Kilka delegacji kwestionuje polityczne i techniczne możliwości zastosowania mechanizmu włączania kosztów emisji do cen, a także zastanawia się, czy system taki byłby zgodny z kryteriami WTO. Niektóre delegacje twierdziły, że mogą poprzeć podejście z co najmniej trzema poziomami, jeżeli zawierałoby ono również kryterium geograficzne (np. kryterium intensywności handlu specyficzne dla sektorów i państw członkowskich). Prezydencja sugeruje, by dalsze rozważania skupiały się na następujących aspektach: zalety i wady systemu dwupoziomowego, w formie zaproponowanej przez Komisję, w porównaniu z systemem z większą liczba poziomów charakterystyka poziomów, m.in. wskaźnik przydziału uprawnień dla każdego poziomu. 9719/16 mik/pas/mak 9

10 3.4 Istotne zmiany poziomów produkcji Lepsze dostosowanie bezpłatnych przydziałów etapu 4 do najnowszych zweryfikowanych danych produkcyjnych jest ważnym aspektem przyszłego systemu przeciwdziałania ucieczce emisji. Delegacje zasadniczo zgadzają się, że system ten powinien być bardziej dynamiczny, przy jednoczesnym unikaniu nadmiernego obciążenia administracyjnego. Kilka delegacji popiera zastosowanie dwóch 5-letnich etapów cyklu przydziału i synchronizację tego cyklu z cyklem aktualizacji poziomów odniesienia. Wiele delegacji uważa, że w ramach 5-letniego cyklu przydziału należy dopasować przydziały do istotnych wzrostów i spadków produkcji w ramach etapu 4 za pomocą rezerwy dla nowych instalacji w sposób symetryczny oraz że progi powinny być znacznie niższe niż obecny próg 50%, tzn. mieścić się w przedziale 10% 15%, i wolałyby, aby próg był określony w dyrektywie. Inne delegacje stwierdziły, że zamiast precyzowania progów w dyrektywie można by zawrzeć dokładne wskazówki dotyczące określania progów w przepisach wykonawczych. Prezydencja proponuje przyjęcie podejścia preferowanego przez wiele delegacji określenia progu w dyrektywie. Ważne są dalsze dyskusje w celu określenia obciążenia administracyjnego wynikającego z różnych progów oraz zbadanie, jakie środki zaradcze można wdrożyć (np. krocząca wartość średnia lub opóźnienie o rok lub dwa lata). 3.5 Rekompensata za koszty pośrednie emisji Rekompensata za koszty pośrednie emisji w przemysłach energochłonnych jest ważnym aspektem przyszłego systemu przeciwdziałania ucieczce emisji. Wszystkie delegacje uznają potrzebę wprowadzenia przejrzystego systemu, a wiele z nich wzywa do większej harmonizacji, powołując się między innymi na motyw 9 decyzji 2015/1814, który przewiduje, że w przeglądzie dyrektywy 2003/87/WE należy również rozważyć przyjęcie ujednoliconych ustaleń mających kompensować koszty pośrednie na szczeblu Unii. Jednak większość delegacji sprzeciwia się systemowi obowiązkowemu. Omówiono różne warianty, począwszy od utrzymania obecnego systemu, poprzez dalszą harmonizację (z klauzulami opt-out) do pełnej harmonizacji (rekompensata ze scentralizowanego europejskiego funduszu). 9719/16 mik/pas/mak 10

11 Niektóre delegacje zgodziły się z wnioskiem Komisji, podczas gdy inne są zainteresowane przeanalizowaniem rozwiązań alternatywnych. Kwestia ta jest skomplikowana i wymaga dalszej dyskusji. Co do dalszych kroków, prezydencja proponuje przyjąć wniosek Komisji za punkt wyjścia i zbadać, czy niektóre dodatkowe elementy systemu rekompensaty można jeszcze bardziej zharmonizować i czy takie elementy mogłyby zostać włączone do dyrektywy w odniesieniu do kryteriów dotyczących rekompensaty za koszty pośrednie. 4. Fundusze i przejściowy przydział bezpłatnych uprawnień dla sektora energetycznego 4.1 Fundusz na rzecz modernizacji Fundusz na rzecz modernizacji jest ważnym narzędziem wspierania modernizacji sektora energetycznego w państwach członkowskich o niskich dochodach. Projekty powinny przyczyniać się do osiągnięcia celów w zakresie energii i klimatu do roku Delegacje zgodziły się na umieszczenie tego kryterium w dyrektywie. Delegacje zgadzają się, że należy zagwarantować przejrzystość procedury wyboru oraz monitorowania i raportowania wyników projektów, a także skuteczną strukturę zarządzania, przewidzianą przez Radę Europejską w konkluzjach z października 2014 r. Jednak opinie państw członkowskich kwalifikujących się do wsparcia z funduszu i innych państw członkowskich różnią się odnośnie do administrowania i zarządzania funduszem, w szczególności w odniesieniu do liczby organów zarządzających i roli kwalifikujących się i pozostałych państw członkowskich, Komisji i Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI). Przejrzystość można zapewnić poprzez solidne zasady monitorowania i sprawozdawczości. Wiele delegacji zgadza się, że przepisy dotyczące zarządzania i przejrzystości powinny zostać określone w samej dyrektywie. W trakcie dyskusji wskazywano na powiązania między poziomem szczegółowości w odniesieniu do zakresu stosowania i przejrzystości, z jednej strony, a rozwiązaniami dotyczącymi zarządzania, z drugiej strony. Kwalifikujące się państwa członkowskie nie uważają za konieczne, aby określić szczegółowo konkretne rodzaje projektów lub kryteria wyboru. Kilka innych delegacji wolałoby włączyć niektóre bardziej szczegółowe informacje o rodzajach wspieranych projektów, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które dotyczą promowania odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej oraz inwestycji w sieci. 9719/16 mik/pas/mak 11

12 Konieczne są dalsze prace nad znalezieniem właściwej równowagi między poszczególnymi przepisami, m.in. odnośnie do zakresu stosowania, zarządzania i procedur umożliwiających funduszowi funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, a także ustalenie, które elementy powinny zostać ustalone w dyrektywie, a które mogą zostać określone później. Jednym z tematów do dalszego zbadania jest kwestia, czy konieczne są dalsze szczegóły dotyczące zakresu stosowania, aby zapewnić, by inwestycje realizowane za pośrednictwem funduszu przyczyniały się do realizacji celów dotyczących klimatu i energii do 2030 r. oraz porozumienia paryskiego. Ponadto jasna i precyzyjna definicja zakresu stosowania, a także przejrzystość i przepisy dotyczące sprawozdawczości funduszu, mogą przyczynić się do zrównoważenia większej elastyczności w zakresie zarządzania. 4.2 Przejściowy przydział bezpłatnych uprawnień na modernizację sektora energii W ramach limitów ilościowych określonych przez Radę Europejską w konkluzjach z października 2014 r. państwa członkowskie o niskich dochodach miały możliwość przydzielania przejściowych bezpłatnych uprawnień wytwórcom energii w zamian za inwestycje w modernizację sektora energetycznego (art. 10c). Delegacje zasadniczo zgadzają się, że należy zapewnić przejrzystość procesu selekcji, a także monitorowanie i sprawozdawczość w zakresie wyników i skutków inwestycji w ramach podjętych projektów, i że powinny one stanowić część przyszłych ustaleń w ramach art. 10c. Niektóre delegacje proponują, by poszukiwać synergii między stosowaniem art. 10c a funduszem na rzecz modernizacji w celu zwiększenia wydajności, ograniczenia obciążeń administracyjnych i uniknięcia powielania działań. Aby zwiększyć przejrzystość i uniknąć zakłóceń konkurencji w wyniku zastosowania tego odstępstwa, zaproponowano przetarg konkurencyjny. Delegacje mają różne opinie na temat progów w projektach będących przedmiotem konkurencyjnej procedury przetargowej. Prezydencja stwierdza konieczność prowadzenia dalszych prac nad zakresem przetargu konkurencyjnego (np. w odniesieniu do progów w projektach będących przedmiotem konkurencyjnej procedury przetargowej). Inne tematy wymagające dalszych analiz to: czy konieczne są bardziej szczegółowe informacje dotyczące zakresu stosowania, aby zapewnić, by inwestycje przyczyniały się do realizacji celów ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 i porozumienia paryskiego, oraz jakie są sposoby osiągania synergii między stosowaniem art. 10c a funduszem na rzecz modernizacji, w celu zwiększenia wydajności i uniknięcia powielania działań. 9719/16 mik/pas/mak 12

13 4.3 Fundusz innowacji Ogólnie rzecz biorąc, delegacje popierają zaproponowany zakres stosowania i wielkość funduszu innowacji i kładą nacisk na strategiczne znaczenie umożliwienia sektorowi energochłonnemu dostępu do niego, aby za pośrednictwem funduszu wspierać innowacje w zakresie technologii niskoemisyjnych. Wybór projektów i przydział środków finansowych powinien opierać się przede wszystkim na względach merytorycznych, przy czym należy zapewnić możliwość składania ofert na sprawiedliwych warunkach dla zapewnienia szerokiego i zrównoważonego rozkładu geograficznego projektów. Większość delegacji popiera uproszczenie procedur dla mniejszych projektów, również w celu osiągnięcia szerokiego zasięgu geograficznego projektów. Niektóre delegacje proszą o wyraźny zapis, że możliwości finansowania będą dostępne również dla projektów wychwytywania i wykorzystywania dwutlenku węgla (CCU). Prezydencja proponuje bardziej szczegółową analizę potrzeby szerokiego zasięgu geograficznego w przypadku procedur uproszczonych oraz funkcjonującego dostępu do składania ofert na sprawiedliwych zasadach. Prezydencja zachęca branżę do przedstawienia konkretnych propozycji odnośnie do wykorzystywania funduszu innowacji. 5. Uproszczenie systemu EU ETS i klauzula opt-out Delegacje zgadzają się co do potrzeby prostych rozwiązań w celu uniknięcia nadmiernych kosztów administracyjnych przy wdrażaniu zrewidowanego systemu EU ETS, w odniesieniu do zarówno regulowanych instalacji, jak i władz publicznych. Uproszczenie powinno być odpowiednio zrównoważone z integralnością środowiskową i wysokim poziomem bezpieczeństwa rejestru. Delegacje zgadzają się, że założenie to powinno znaleźć się w dyrektywie. Możliwości dalszego uproszczenia należy poszukiwać między innymi w kontekście monitorowania, raportowania i weryfikacji (MRV), a także w odniesieniu do aspektów rejestru. Konieczna jest dalsza dyskusja na temat planowanego zakresu stosowania i warunków klauzuli opt-out dla małych podmiotów uczestniczących w systemie na etapie 4, na temat sposobu uwzględnienia chęci i potrzeby dalszego upraszczania dyrektywy (w motywach lub w części normatywnej) oraz na temat tego, jakie zmiany w dyrektywie są konieczne, aby umożliwić realizację pewnych wariantów. Prezydencja proponuje uwzględnienie planowanych prac na posiedzeniach ekspertów w zakresie MRV i rejestru w drugiej połowie br. oraz informacji zwrotnych uzyskanych w wyniku tych spotkań odnośnie do propozycji uproszczeń zgłoszonych na posiedzeniu grupy roboczej. 9719/16 mik/pas/mak 13

14 6. Akty delegowane i wykonawcze We wniosku Komisji przewidziano liczne akty delegowane i wykonawcze. Głównym celem jest sprawni działający ETS. Ogólnie rzecz biorąc, delegacje zgadzają się, że najważniejsze i najbardziej polityczne elementy powinny być określone w samej dyrektywie. Zmieniony system ETS powinien osiągnąć zgodność z zamierzonymi celami do 2030 r.; nie wszystko można uregulować w samym akcie podstawowym. Dlatego należy dążyć do osiągnięcia równowagi. Kilka delegacji uważa, że Komitet ds. Zmian Klimatu powinien odgrywać pewną rolę w tym procesie. Delegacje zgadzają się, że uprawnienia powierzone Komisji powinny być jasno określone. Prezydencja proponuje omówienie proponowanych aktów wykonawczych i delegowanych indywidualnie w każdym przypadku, gdy wyjaśnią się odpowiednie kluczowe zapisy wniosku, m.in. aktualizacja poziomów odniesienia, zasady przyznawania bezpłatnych uprawnień i kwestia środków finansowych. 7. Inne kwestie Zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z października 2014 r. sprawnie funkcjonujący, zreformowany EU ETS będzie głównym europejskim instrumentem wykorzystywanym do osiągnięcia celu na rok 2030 w zakresie gazów cieplarnianych. Niektóre delegacje wyraziły obawę, że przy obecnych niskich cenach emisji EU ETS nie odgrywa obecnie przypisanej mu roli. W tej kwestii podkreślono znaczenie przyszłego wdrożenia rezerwy stabilności rynkowej oraz zachowania jej integralności, jednak kilka delegacji wyraziło pogląd, że należy omówić dalsze środki służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania EU ETS. Jedna z delegacji zaproponowała, aby rozważyć wprowadzenie bezpośredniego regulowania cen poprzez zastosowanie elastycznego przedziału cenowego. Prezydencja proponuje rozważenie wariantów zgodnych z rezerwą stabilności rynkowej i komplementarnych w stosunku do niej. Jedna z delegacji zaproponowała tworzenie i przyjmowanie kredytów dla dodatkowo usuniętego dwutlenku węgla w sektorze leśnictwa, aby zapewnić zgodność w ramach EU ETS. Wiele delegacji wyraziło poważne zastrzeżenia odnośnie do tej propozycji i podkreśliło, że leśnictwo powinno być przedmiotem dalszych dyskusji w kontekście przyszłego wniosku Komisji w sprawie celów dla sektorów nieobjętych ETS. 9719/16 mik/pas/mak 14

15 8. Przegląd W oparciu o sugestie ze strony kilku delegacji prezydencja proponuje wprowadzenie w dyrektywie klauzuli przeglądowej odnoszącej się do porozumienia paryskiego oraz do potrzeby widocznej w konieczności dokonania wielu korekt na etapie 3 zapewnienia, by system EU ETS pozostał solidny i elastyczny. Zaproponowano już aktualizację kilku zmiennych, takich jak poziomy odniesienia i poziomy produkcji, podczas etapu 4. Aby umożliwić dostosowanie się do okoliczności zmieniających się ewentualnie w wyniku postanowień zawartych w porozumieniu paryskim, proponuje się, by przepisy dotyczące przyszłego przeglądu EU ETS były jednoznacznie nakierowane na następujące pytania: Czy liniowy współczynnik redukcji w EU ETS jest nadal zgodny z celami UE w zakresie klimatu? Czy kryteria ucieczki emisji są nadal zgodne z trendami międzynarodowymi, zważywszy na porozumienie paryskie i postępy w zakresie wdrażania rynków emisji w innych dużych gospodarkach? Pytania do ministrów: * * * W związku z powyższym i w celu określenia wytycznych politycznych co do dalszych kroków, prezydencja prosi Radę (ds. Środowiska), aby ustosunkowała się do następujących pytań: 1. Czy zgadzają się Państwo na rozwiązanie zaproponowane przez prezydencję w odniesieniu do głównych decyzji politycznych, jakie należy podjąć? 2. Czy wskutek proponowanych zmian EU ETS będzie odporny na przyszłe wyzwania w kontekście globalnych celów w dziedzinie klimatu zawartych w porozumieniu paryskim? 9719/16 mik/pas/mak 15