Rada Unii Europejskiej Bruksela, 8 czerwca 2017 r. (OR. en)

Transkrypt

1 Rada Unii Europejskiej Bruksela, 8 czerwca 2017 r. (OR. en) 10052/17 NOTA DO PUNKTU I/A Od: Do: Sekretariat Generalny Rady Nr poprz. dok.: 8200/17, 8203/17 Dotyczy: FIN 355 FSTR 45 FC 50 REGIO 68 SOC 465 CADREFIN 69 Komitet Stałych Przedstawicieli (część II)/Rada Projekt konkluzji Rady w sprawie sprawozdania specjalnego Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 2/2017 pt. Negocjacje Komisji dotyczące umów partnerstwa i programów w obszarze spójności na lata wydatki są bardziej ukierunkowane na priorytety strategii»europa 2020«, lecz mechanizmy pomiaru wykonania zadań są coraz bardziej skomplikowane Przyjęcie 1. W dniu 11 kwietnia 2017 r. Sekretariat Generalny Rady otrzymał sprawozdanie specjalne nr 2/2017 pt. Negocjacje Komisji dotyczące umów partnerstwa i programów w obszarze spójności na lata wydatki są bardziej ukierunkowane na priorytety strategii Europa 2020, lecz mechanizmy pomiaru wykonania zadań są coraz bardziej skomplikowane. 2. W myśl zasad zawartych w konkluzjach Rady w sprawie usprawnienia analizy sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego 1 Komitet Stałych Przedstawicieli (część II) na posiedzeniu w dniu 26 kwietnia 2017 r. zlecił Grupie Roboczej ds. Działań Strukturalnych, by przeanalizowała przedmiotowe sprawozdanie według zasad zawartych we wspomnianych konkluzjach. 1 Dok. 7515/00 FIN COR /17 mb/jp/mf 1 DGG 2B PL

2 3. Grupa Robocza ds. Działań Strukturalnych przeanalizowała sprawozdanie specjalne w dniach 4 i 18 maja oraz 1 czerwca 2017 r., a w dniu 6 czerwca 2017 r., w następstwie procedury milczącej zgody, osiągnięto porozumienie odnośnie do projektu konkluzji Rady. 4. Komitet Stałych Przedstawicieli proszony jest zatem o zalecenie Radzie, by przyjęła jako punkt A przedmiotowy projekt konkluzji Rady w wersji zamieszczonej w załączniku do niniejszego dokumentu /17 mb/jp/mf 2 DGG 2B PL

3 ZAŁĄCZNIK Projekt Konkluzje Rady w sprawie sprawozdania specjalnego Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 2/2017 pt. Negocjacje Komisji dotyczące umów partnerstwa i programów w obszarze spójności na lata wydatki są bardziej ukierunkowane na priorytety strategii»europa 2020«, lecz mechanizmy pomiaru wykonania zadań są coraz bardziej skomplikowane RADA UNII EUROPEJSKIEJ: (1) Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE sprawozdanie specjalne nr 2/2017 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (dalej zwanego Trybunałem ) i dotyczące go uwagi Komisji; (2) PRZYJMUJE DO WIADOMOŚCI ustalenia zawarte w sprawozdaniu, a w szczególności następujące ustalenia: a) ogólnie rzecz biorąc, Komisja skutecznie negocjowała umowy partnerstwa i programy operacyjne na lata w obszarze polityki spójności 2 ; b) w państwach członkowskich, które były przedmiotem analizy, umowy partnerskie okazały się skutecznym instrumentem w trakcie fazy programowania, jeżeli chodzi o przeznaczanie finansowania w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na cele tematyczne i priorytety inwestycyjne oraz wspieranie ukierunkowania na cele strategii Europa 2020 ; c) w przypadku większości przeanalizowanych programów operacyjnych na lata Komisja i państwa członkowskie z powodzeniem opracowały programy przewidujące solidniejszą logikę interwencji oraz solidniejsze wykonanie i ukierunkowanie na wyniki; 2 Sprawozdanie Trybunału obejmuje umowy partnerstwa i programy operacyjne w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Funduszu Spójności (FS) i Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) w pięciu państwach członkowskich /17 mb/jp/mf 3

4 d) struktura programów operacyjnych w latach spowodowała znaczne zwiększenie liczby wskaźników dotyczących produktów i rezultatów, których przydatność należy uważnie monitorować, ze względu na to, że tak wysoka liczba wskaźników stanowi dodatkowe obciążenie administracyjne dla państw członkowskich; e) nie ma wspólnej definicji produktu i rezultatu ani zharmonizowanego podejścia w ramach poszczególnych funduszy do korzystania z tych wskaźników, co utrudnia, a nawet uniemożliwia zagregowanie danych na temat wykonania zadań w ramach poszczególnych funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; (3) ZAUWAŻA, że ustalenia te są w dużym stopniu zbieżne ze wstępnymi ocenami państw członkowskich; (4) PRZYZNAJE, że późne przyjęcie pakietu legislacyjnego na lata , jak również złożoność przepisów, wywarły pewien wpływ na zatwierdzanie umów partnerstwa i programów operacyjnych, czego skutkiem są opóźnienia we wdrażaniu oraz w absorpcji środków finansowych; (5) jeżeli chodzi o harmonogram przyjmowania dokumentów programowych na okres po 2020 r., PONAWIA swój apel do Komisji o przedłożenie wniosków ustawodawczych dotyczących polityki spójności po 2020 r. jak najwcześniej w 2018 r., z myślą o umożliwieniu terminowego osiągnięcia porozumienia między współprawodawcami i wczesnego rozpoczęcia procesu programowania; ponadto WZYWA Komisję do ułatwienia wczesnego przygotowania kolejnych dokumentów programowych, m.in. poprzez zapewnienie szybkiego przyjęcia ograniczonej liczby aktów prawodawstwa wtórnego; oraz ZACHĘCA Komisję, by kontynuowała proaktywne podejście do nieformalnych rozmów przygotowawczych z państwami członkowskimi oraz zainteresowanymi stronami przed przedłożeniem wniosków ustawodawczych i po ich przedłożeniu; (6) WZYWA Komisję, by zoptymalizowała wykorzystanie umów partnerskich poprzez dążenie do prostszych i krótszych dokumentów o bardziej strategicznym charakterze, z uwzględnieniem znaczenia wszystkich warunków dotyczących umów partnerskich oraz zasady proporcjonalności, co przyczyni się do zwiększenia skuteczności programów operacyjnych; a także by ponownie rozważyła wartość dodaną umów partnerskich w państwach członkowskich z jednym programem operacyjnym obejmującym fundusze; 10052/17 mb/jp/mf 4

5 (7) UZNAJĄC znaczenie wskaźników dla pomiaru wyników polityki oraz potrzebę wykazania postępów w ramach polityki spójności na poziomie UE, PODKREŚLA, że na okres po 2020 r., w stosownych przypadkach, system wskaźników musi stać się bardziej spójny między poszczególnymi funduszami, a całkowita liczba wskaźników powinna zostać ograniczona, tak by nacisk został położony na jakość zamiast na ilość; (8) w tym celu WZYWA Komisję, aby z myślą o okresie po 2020 r., a także biorąc pod uwagę potrzebę zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla państw członkowskich: a) zdefiniowała wspólną terminologię dotyczącą wskaźników dla poszczególnych funduszy oraz opracowała wspólne podejście do ich interpretacji i związanej z nimi sprawozdawczości, z uwzględnieniem różnych celów politycznych tych funduszy; b) przeanalizowała, we współpracy z państwami członkowskimi i ich instytucjami zarządzającymi, wskaźniki specyficzne dla danego programu i wskaźniki wspólne na lata w celu zidentyfikowania tych z nich, które są najbardziej istotne i odpowiednie do pomiaru postępów w osiąganiu wyników oraz do oceny wpływu polityki, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia racjonalnego pod względem kosztów gromadzenia danych; c) wspierała państwa członkowskie i doradzała im w opracowywaniu wskaźników specyficznych dla danego programu, stosownie do okoliczności; (9) WZYWA Komisję, by wraz z państwami członkowskimi i innymi instytucjami, zastanowiła się nad długoterminową strategią UE lub długoterminowymi celami, które wytyczą przyszły kierunek programowania w ramach polityki spójności; (10) ZACHĘCA państwa członkowskie, by jak najlepiej wykorzystywały platformę otwartych danych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz dane gromadzone w swoich ocenach skutków polityki spójności w bieżącym okresie; WZYWA Komisję do wspierania tych wysiłków poprzez rozpowszechnianie najlepszych praktyk i wyciąganie wniosków z dotychczasowych doświadczeń /17 mb/jp/mf 5