Ćwiczenie nr 47: Wyznaczanie indukcji magnetycznej cylindrycznych magnesów neodymowych.



Podobne dokumenty
Wyznaczanie przenikalności magnetycznej i krzywej histerezy

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

Rys. 1Stanowisko pomiarowe

MOMENT MAGNETYCZNY W POLU MAGNETYCZNYM

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Wyznaczanie przenikalności magnetycznej i krzywej histerezy

BADANIE PROSTEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO POMIAR NAPRĘŻEŃ

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu

( F ) I. Zagadnienia. II. Zadania

( L ) I. Zagadnienia. II. Zadania

3.5 Wyznaczanie stosunku e/m(e22)

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyn i współczynnika sztywności zastępczej

CZUJNIKI I PRZETWORNIKI POJEMNOŚCIOWE

BADANIE PROSTEGO I ODWROTNEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO I JEGO ZASTOSOWANIA

LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 2004/2005 Zawody II stopnia

ĆWICZENIE 2. BADANIE CHARAKTERYSTYK SOND PROMIENIOWANIA γ

Wykład FIZYKA II. 3. Magnetostatyka. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

ZJAWISKO PIEZOELEKTRYCZNE.

Ćwiczenie nr 2. Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji

Ćwiczenie nr 31: Modelowanie pola elektrycznego

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 41: Busola stycznych

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

BADANIE EFEKTU HALLA. Instrukcja wykonawcza

POLE MAGNETYCZNE Własności pola magnetycznego. Źródła pola magnetycznego

Ćwiczenie nr 41: Busola stycznych

BADANIE PROSTEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO POMIAR NAPRĘśEŃ BADANIE ODWROTNEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO METODĄ STATYCZNĄ. POMIAR MAŁYCH DEFORMACJI

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 13: Współczynnik lepkości

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyny

BADANIE EFEKTU HALLA. Instrukcja wykonawcza

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

Elektryczność i magnetyzm cz. 2 powtórzenie 2013/14

Wyznaczanie sił działających na przewodnik z prądem w polu magnetycznym

Automatyka i pomiary wielkości fizykochemicznych. Instrukcja do ćwiczenia III. Pomiar natężenia przepływu za pomocą sondy poboru ciśnienia

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Laboratorium Podstaw Fizyki. Ćwiczenie 100a Wyznaczanie gęstości ciał stałych

Ziemskie pole magnetyczne

Źródło: Komitet Główny Olimpiady Fizycznej A. Wysmołek; Fizyka w Szkole nr 1, Andrzej Wysmołek Komitet Główny Olimpiady Fizycznej, IFD UW.

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Materiały pomocnicze 11 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

Doświadczalne badanie drugiej zasady dynamiki Newtona

BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ. Instrukcja wykonawcza

Wyznaczanie oporu elektrycznego właściwego przewodników

Magnetyzm cz.i. Oddziaływanie magnetyczne Siła Lorentza Prawo Biote a Savart a Prawo Ampera

Indukcja magnetyczna pola wokół przewodnika z prądem. dr inż. Romuald Kędzierski

Doświadczenie nr 6 Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji elektronów komptonowskich.

Ć W I C Z E N I E N R E-15

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 96: Dozymetria promieniowania gamma

Ćwiczenie nr 82: Efekt fotoelektryczny

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

C5: BADANIE POCHŁANIANIA PROMIENIOWANIA α i β W POWIETRZU oraz w ABSORBERACH

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI 1

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 11: Moduł Younga

Magnetyzm cz.i. Oddziaływanie magnetyczne Siła Lorentza Prawo Biote a Savart a Prawo Ampera

Widmo fal elektromagnetycznych

Prąd i pole magnetyczne

Doświadczalne sprawdzenie drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego za pomocą wahadła OBERBECKA.

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 9: Swobodne spadanie

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

C5: BADANIE POCHŁANIANIA PROMIENIOWANIA α i β W POWIETRZU oraz w ABSORBERACH

Praca i energia Mechanika: praca i energia, zasada zachowania energii; GLX plik: work energy

Wyznaczanie współczynnika sztywności sprężyny. Ćwiczenie nr 3

cz. 2. dr inż. Zbigniew Szklarski

02. WYZNACZANIE WARTOŚCI PRZYSPIESZENIA W RUCHU JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONYM ORAZ PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO Z WYKORZYSTANIEM RÓWNI POCHYŁEJ

Zestaw doświadczalny do magnetyzmu i elektromagnetyzmu

PRZEŁĄCZANIE DIOD I TRANZYSTORÓW

XLVI OLIMPIADA FIZYCZNA (1996/1997). Stopień III, zadanie doświadczalne D

KARTOTEKA TESTU I SCHEMAT OCENIANIA - szkoła podstawowa - etap wojewódzki. Ma x licz ba pkt. Rodzaj/forma zadania. zamknięte 1 1 p. poprawna odpowiedź

Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego nr 4

Jak ciężka jest masa?

Temat ćwiczenia. Pomiary płaskości i prostoliniowości powierzchni

Ćwiczenie 41. Busola stycznych

Ćwiczenie 402. Wyznaczanie siły wyporu i gęstości ciał. PROSTOPADŁOŚCIAN (wpisz nazwę ciała) WALEC (wpisz numer z wieczka)

Powtórka 5. między biegunami ogniwa przepłynął ładunek 13,5 C. Oblicz pracę wykonaną przez ogniwo podczas przemieszczania ładunku między biegunami.

Wyznaczanie stosunku e/m elektronu

Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

Mechanika II Zestaw do doświadczeń uczniowskich

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka

LABORATORIUM INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

Wyznaczanie współczynnika załamania światła

Badanie transformatora

Z powyższej zależności wynikają prędkości synchroniczne n 0 podane niżej dla kilku wybranych wartości liczby par biegunów:

Wyznaczanie podstawowych parametrów ogniwa paliwowego

POWTÓRKA PRZED KONKURSEM CZĘŚĆ 14 ZADANIA ZAMKNIĘTE

Fizyka 2 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Wyznaczenie składowej poziomej indukcji ziemskiego pola magnetycznego

III zasada dynamiki Newtona

I. Wyznaczenie prędkości rozruchowej trójpłatowej turbiny wiatrowej

Sensory i Aktuatory Laboratorium. Mikromechaniczny przyspieszeniomierz i elektroniczny magnetometr E-kompas

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 8 Temat: Obserwacja i analiza linii sił pola magnetycznego.

Pole magnetyczne. Magnes wytwarza wektorowe pole magnetyczne we wszystkich punktach otaczającego go przestrzeni.

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Katedra Fizyki i Biofizyki UWM, Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych z biofizyki. Maciej Pyrka wrzesień 2013

Transkrypt:

Ćwiczenie nr 47: Wyznaczanie indukcji magnetycznej cylindrycznych magnesów neodymowych. Cel ćwiczenia: Wykorzystanie modelu Gilberta do wyznaczenia indukcji magnetycznej różnych magnesów neodymowych w oparciu o pomiar ciężaru przy użyciu wagi. Literatura: R. Feynman, rozdział magnetostatyka. Wikipedia: hasło: Force between magnets Zagadnienia kontrolne: 1. Prawa elektrodynamiki Maxwell a 2. Prawa magnetostatyki. 3. Metody opisu pola magnetycznego dla ciał magnetycznych (model Gilberta oraz Ampere a). Podać różnice w modelach oraz ich wady i zalety. 4. Dlaczego nie ma dokładnego modelu pozwalającego na obliczenie pola magnetycznego od dowolnego ciała? 5. Prawo Biota-Savarta. 6. Linie pola magnetycznego dla magnesu cylindrycznego, solenoidu i cewki. 7. Co to jest dipol magnetyczny? Co to jest dipol elektryczny? 8. Co to jest monopol magnetyczny? Co to jest monopol elektryczny? 9. Wyjaśnij pojęcie magnetyzacji oraz indukcji magnetycznej. 1

Wykonanie ćwiczenia: 1. Zapoznaj się z aparaturą układu (montowanie magnesów, zmiana wysokości magnesów, sposób odczytu wysokości). 2. Do dyspozycji są XX pary magnesów cylindrycznych (o różnych wysokościach i promieniach) i podstawka prostokątna i podstawki z otworami na magnesy o odpowiednich promieniach. Dokonaj ich pomiaru grubości oraz średnicy magnesów oraz grubości podstawek. 3. Zmierzyć wskazanie na skali przy stykających się magnesach: usunąć śrubkę z ramienia, w podstawce umieścić 2 identyczne magnesy i wytarować wagę. Obniżyć maksymalnie ramię, dopóki waga będzie wskazywała 0. Wskazanie na skali pomiarowej to odległość H 0, od której odejmujemy każdy pomiar wysokości H dla danej pary magnesów. 4. Połóż na wadze prostokątną podstawkę, a w niej okrągłą. Umieść jeden z magnesów w otworze podstawki i następnie wytaruj wagę. Upewnij się, że pozostałe magnesy znajdują się wystarczająco daleko od układu, aby nie zaburzyć wskazania wagi. 5. Ustaw suwnicę na maksymalną wysokość i zamocuj do niej drugi magnes identyczny jak ten na wadze, ustawiając je w taki sposób, aby się odpychały. Przed przystąpieniem do pomiaru sprawdź, czy układ działa poprawnie badając wskazania wagi dla różnych wysokościach suwnicy. 6. Ustaw suwnicę na taką wysokość że oddziaływanie między magnesami będzie niewykrywalne przez wagę, wytaruj wagę, a następnie zmniejszaj odległość co 0.5 cm, aż do takiej odległości, że wskazania wagi nie przekroczą 140 g. Otrzymywane wskazania wagi notuj w tabeli XX. Wykonaj pomiar ze zwiększaniem odległości (poczynając od minimalnej odległości) 7. Powtórz pomiary dla pozostałych par magnesów. Dla każdej pary konieczne jest zmierzenie H 0 analogicznie jak za pierwszym razem, lub obliczenie jej na podstawie wzoru H 0 (nowe) = H 0 (stare)-2(różnica grubości magnesu nowego i starego) 8. Wykonaj pomiary dla wskazanej pary magnesów z umieszczonymi pomiędzy oba magnesy blokiem: żelaza, miedzi, plastiku, jakiś diamagnetyk XX. Pomiaru dokonaj przy ustalonej wysokości XX. 2

Wyniki pomiarów: Przyśpieszenie ziemskie dla Krakowa g=...[m/s 2 ]. Przenikalność magnetyczna próżni μ 0 =...[H/m] Pomiar dla pary... Promień R [m]=... Wysokość H 0 [m]=... Wysokość H [m] Wskazanie wagi [kg] Ciężar F(H) [N] Odległość d= H 0 -H [m] Pomiar dla pary... Promień R [m]=... Grubość h [m]=... Wysokość y [m] Masa [kg] Ciężar F(x) [N] Odległość x=y-h-xx [m] 3

Pomiar dla pary... Promień R [m]=... Grubość h [m]=... Wysokość y [m] Masa [kg] Ciężar F(x) [N] Odległość x=y-h-xx [m] Wyniki dla układu magnesów z oraz bez materiału pomiędzy nimi. Ustawiona wysokość:... [m]: Materiał Ciężar z [N] Ciężar bez [N] Żelazo 4

Opracowanie wyników pomiarów: 1. Na podstawie otrzymanych wyników sporządź wykres F(x) oraz dopasuj krzywą opisującą siłę oddziaływania pomiędzy magnesami. Użyj odpowiednich danych. 2. Oblicz współczynnik dopasowania oraz jego niepewność i wyznacz z niego indukcję magnetyczną B 0 zgodnie ze wzorem we wstępie. Wyniki umieść w tabeli. Para magnesów B 0 [...] d(b 0 ) [...] 1 2 3 3. Porównaj otrzymane wyniki z danymi katalogowymi XX. Skomentuj to odpowiednio. 4. Skomentuj wyniki otrzymane dla pomiaru z oraz bez materiału pomiędzy magnesami. 5