WIELKOPOLSKI WOJEWÓDZKI INSPEKTOR INSPEKCJI HANDLOWEJ Al. Marcinkowskiego 3, 60-967 Poznań Poznań dnia października 2011 roku Nr akt : D/PI.ŻG.8361.100.2011 ZPO PO TRADIS Sp. z o.o. ul. Mełgiewska 7-9 20-952 Lublin DECYZJA Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej działając na podstawie art.104 1 kpa ( Dz. U.2000, Nr 98, poz. 1071 ze zm.), art. 40a ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno spożywczych ( Dz. U. z 2005, Nr 187, poz. 1577 ze zmianami). wymierza Przedsiębiorcy TRADIS Sp. z o.o. ul. Mełgiewska 7-9, 20-952 Lublin NIP: 9462514092 karę pieniężną w wysokości 60.000,00 zł (słownie: sześćdziesiąt tysięcy złotych 00/100). wynikającą z art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 roku o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych. ( Dz. U. z 2005, Nr 187, poz. 1577 ze zmianami). z tytułu wprowadzenia do obrotu handlowego w dniu kontroli tj. w dniu 30 maja 2011 roku w podległej Hurtowni w Pile, ul. Krzywa 11 artykułów rolno- spożywczych zafałszowanych tj: 1
partii 32,29 kg sera gouda, w cenie 13,99 zł/kg, o wartości 451,74 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku, partii 81,15 kg sera morskiego, w cenie 14,02 zł/kg, o wartości 1.137,72 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku, partii 101,32 kg sera podlaskiego, w cenie 14,02 zł/kg, o wartości 1.420,51 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku, partii 122,70 kg sera edamskiego, w cenie 13,99 zł/kg, o wartości 1.716,57 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku. Badane sery nie odpowiadały wymaganiom jakościowym zawartym w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 273/2008 z dnia 05 marca 2008 roku ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do metod analizy oraz oceny jakości mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. L 88 z 29.03.2008 str. 1-115) z uwagi na obecność tłuszczu obcego. Ponadto badaną próbkę sera podlaskiego zakwestionowano z uwagi na wady organoleptyczne: smak obcy, nieczysty oraz wyczuwalną szorstkość miękiszu, co potwierdza obecność innych tłuszczów niż tłuszczu mlecznego. W myśl art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej : kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w wysokości nie wyższej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej niż 1.000 zł. Uzasadnienie Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w Poznaniu, przeprowadził w dniach od 30 maja do 1 czerwca 2011 roku kontrolę w Hurtowni w Pile, ul. Krzywa 11 właściciel TRADIS Sp. z o.o., ul. Mełgiewska 7-9, 20-952 Lublin. Podczas kontroli pobrano do badań laboratoryjnych: próbkę sera gouda, reprezentującego partię 32,29 kg o wartości 451,74 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku, próbkę sera morskiego, reprezentującego partię 81,15 kg o wartości 1.137,72 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 2
00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku, próbkę sera podlaskiego, reprezentującego partię 101,32 kg o wartości 1.420,51 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku, próbkę sera edamskiego, reprezentującego partię 122,70 kg o wartości 1.716,57 zł, wyprodukowanego dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zakupionego wg f-ry Vat 63/5/2011/BJ z dnia 20.05.2011 roku. Przeprowadzone badania w Laboratorium Kontrolno-Analitycznym Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Olsztynie wykazały, że badane próbki serów: gouda, morskiego, edamskiego i podlaskiego - nie odpowiadały wymaganiom jakościowym zawartym w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 273/2008 z dnia 05 marca 2008 roku ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do metod analizy oraz oceny jakości mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. L 88 z 29.03.2008 str. 1-115) z uwagi na obecność tłuszczu obcego. Ponadto badaną próbkę sera podlaskiego zakwestionowano z uwagi na wady organoleptyczne: smak obcy, nieczysty oraz wyczuwalną szorstkość miękiszu, co potwierdza obecność innych tłuszczów niż tłuszczu mlecznego. W dniu 17.06. 2011 roku wpłynęło do Inspektoratu pismo od kontrolowanego z dnia 13.06. 2011 roku, o ponowne zbadanie próbki kontrolnej w laboratorium J.S. Hamilton Poland Ltd Sp. z o.o. w Gdyni. Przeprowadzone badania próbek kontrolnych w/w serów w laboratorium J.S. Hamilton Poland LTD. Sp. z o.o. w Gdyni wykazały co następuje: - Sprawozdanie z badań nr 22553/11/GDY- ser gouda badana próbka zawiera około 89% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny, - Sprawozdanie z badań nr 22554/11/GDY- ser edamski badana próbka zawiera około 100% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny, - Sprawozdanie z badań nr 22555/11/GDY- ser morski badana próbka zawiera około 89% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny, - Sprawozdanie z badań nr 22556/11/GDY- ser podlaski badana próbka zawiera około 94% tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny, ponadto stwierdzono zapach sera podlaskiego jako mało typowy, zmieniony. Laboratorium Hamilton wykazało szczegółowo, iż w serach znajdował się tłuszcz roślinny, olej roślinny, olej kokosowy, olej z ziaren palmowych, łój wołowy i smalec. 3
Jest to niedopuszczalne, bowiem produkt o nazwie ser może być wykonany wyłącznie z tłuszczu mlecznego. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) Nr 1234/2007 z dnia 22.10.2007 roku ustanawiającym wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisami szczegółowymi dotyczącymi niektórych produktów rolnych ( Dz. U. l 299 z 16.11. 2007 s. 1 ze zm.- nazwy i definicje mleka i przetworów mlecznych określone są w punkcie II załącznika XII ww. rozporządzenia) - za przetwory mleczne uważa się produkty uzyskiwane wyłącznie z mleka. Ponadto zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 roku, Nr 136, poz.914 ze zm.) oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd w szczególności: co do charakterystyki środka spożywczego w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia metod wytwarzania lub produkcji. W myśl art. 47 ust. 1 ww. ustawy nazwa środka spożywczego powinna odpowiadać nazwie ustalonej dla danego rodzaju środków spożywczych w przepisach prawa żywnościowego. Do sprzedaży dla konsumentów przeznaczone zostały zatem produkty zafałszowane, bowiem zawierały tłuszcz inny niż mleczny i z tego powodu wyrób ten nie powinien nazywać się serem. Wobec powyższego należy uznać, że kontrolowany, wprowadził do obrotu artykuły rolno- spożywcze zafałszowane, co skutkuje zastosowaniem sankcji z art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych ( Dz. U. z 2005 roku, Nr 187, poz. 1577 ze zm.): kto wprowadza do obrotu artykuły rolnospożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w wysokości nie wyższej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej niż 1.000 zł. Zgodnie z art. 3 pkt 10 ustawy o jakości handlowej artykuł rolnospożywczy zafałszowany to produkt, którego skład jest niezgodny z przepisami dotyczącymi jakości handlowej poszczególnych artykułów rolno- spożywczych, albo produkt w którym zostały wprowadzone zmiany, w tym zmiany dotyczące oznakowania, mające na celu ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych 4
właściwości, jeżeli niezgodności te lub zmiany w istotny sposób naruszają interesy konsumentów w szczególności jeżeli: a) dokonano zabiegów, które zmieniły lub ukryły jego rzeczywisty skład, b) w oznakowaniu podano nazwę niezgodną z przepisami, c) w oznakowaniu podano niezgodne z prawdą dane w zakresie składu, pochodzenia terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości, zawartości netto lub klasy jakości handlowej. Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Art. 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. L 31 z 01.02.2002r. ze zm.) precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd. Zgodnie z art. 17 wyżej cytowanego rozporządzenia odpowiedzialność za naruszenie prawa żywnościowego ponoszą wszyscy przedsiębiorcy, na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą, oraz zapewniają zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności a także zapewniają kontrolowanie przestrzegania tych wymogów. W związku z powyższym od tak doświadczonego przedsiębiorcy, należy oczekiwać, iż jest w stanie przewidzieć prawdopodobieństwo naruszenia praw i interesów konsumenta. Sprzedawca oferujący konsumentom produkty o nazwie ser winien być dobrze zorientowany co do jego rzeczywistej jakości. W kontekście powyższego Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. L 31 z 01.02.2002r. ze zm.) podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach 5
będących pod ich kontrolą, zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów. Dotyczy to zatem i hurtownika. Należy zaznaczyć, że w świetle prawa żywnościowego pojęcie wprowadzenia do obrotu dotyczy każdego etapu obrotu i nie jest zawężone jedynie do pierwszego wprowadzenia na rynek. Wprowadzenie na rynek zgodnie z art. 3 pkt. 8 rozporządzenia 178/2002 oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania. Taki też kierunek wykładni prezentowany jest w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 listopada 2006 r. w sprawie C-315/05 (Dz. U. C 331 z 30 grudnia 2006 r.) wydanym w trybie prejudycjalnym, w którym wskazano, że wprowadzający do obrotu może być odpowiedzialny za jakość nawet w sytuacji, gdy jako zwykły dystrybutor wprowadza do obrotu produkt w postaci dostarczonej od producenta. Jest zatem bezsporne, że zafałszowane sery wyprodukowane dla: Dairy Broker ul. Czerska 18/46, 00-732 Warszawa, zostały jako takie wprowadzone do obrotu z konsumentami przez przedsiębiorcę: TRADIS Sp. z o.o., ul. Mełgiewska 7-9, 20-952 Warszawa. W oparciu o zebrany materiał dowodowy, na podstawie art. 61 4 Kodeksu postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 roku, Nr 98, poz. 1071 ze zm.), pismem z dnia 26 sierpnia 2011 roku Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie wymierzenia kary pieniężnej z art. 40 a ust.1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej. Jednocześnie poinformował, że na podstawie art. 10 1 Kodeksu postępowania administracyjnego strona może brać czynny udział w każdym stadium postępowania a w szczególności wypowiadać się, co do zebranych dowodów i zapoznać się ze zgromadzonymi w tej sprawie materiałami. Pismem z dnia 9.09.2011 roku (do Inspektoratu wpłynęło 15.09.2011 roku) strona wniosła, że w ocenie spółki nie spełnia przesłanek odpowiedzialności w trybie art. 40 a ust.1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, gdyż nie miała wpływu na jakość kwestionowanego towaru, ani sposób jego oznakowania. W ocenie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej taka argumentacja nie jest trafna. Cytowane wyżej prawo polskie i europejskie 6
nakłada na sprzedawcę żywności bezwzględny obowiązek zapewnienia jej zgodności z wymogami prawa żywnościowego. Prawo to nie przewiduje w ogóle możliwości zwolnienia się z tego obowiązku i stanowi, że jego celem jest ochrona interesów konsumentów. Zgodnie z art. 40 a ust. 5 ustawy o jakości ustalając wysokość kary pieniężnej Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, biorąc pod uwagę argumenty strony przedstawione ww. piśmie uwzględnił stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia strony, zakres naruszenia a także dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno- spożywczych i wysokość obrotów. Biorąc pod uwagę dowody zebrane w niniejszej sprawie Wojewódzki Inspektor uznał, iż w związku z wprowadzeniem do obrotu produktów zafałszowanych zachowanie strony wypełnia znamiona art. 40 a ust.1 pkt 4 ustawy o jakości, a stopień szkodliwości czynu jest najwyższy. Zarzucany czyn narusza podstawową zasadę zaufania konsumenta w obrocie środkami spożywczymi, biorąc pod uwagę także rolę, jaką przetwory mleczne odgrywają w codziennym żywieniu człowieka oraz powszechność ich spożycia. Według punktu 23 preambuły do rozporządzenia nr 178/2002 Bezpieczeństwo i zaufanie konsumentów we Wspólnocie i w państwach trzecich ma najwyższe znaczenie. Wspólnota jest znaczącym globalnym nabywcą żywności i pasz i w tym kontekście uczestniczy ona w międzynarodowych umowach handlowych, przyczynia się do rozwoju międzynarodowych standardów, na których opiera się prawo żywnościowe i wspiera ona zasadę wolnego handlu bezpiecznymi paszami i bezpieczną zdrową żywością w sposób nie dyskryminujący nikogo, postępując zgodnie z praktyką uczciwego i etycznego handlu Natomiast według art. 1 tego rozporządzenia- tworzy ono podstawy do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i interesów konsumentów związanych z żywnością, ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowania podaży żywności, w tym produktów tradycyjnych, z jednoczesnym zapewnieniem sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Oznaczenia produktów mają szczególne znaczenie przy dokonywaniu zakupu przez konsumentów. Użycie nazwy ser wprowadziło konsumentów w błąd sugerując, że nabywają oni produkty mleczne, podczas gdy nimi nie były. Zastosowanie tłuszczu innego niż mleczny spowodowało także zmianę właściwości produktów. Z treści wymienionych wyżej aktów prawnych należy wnioskować, że ochrona konsumenta w Unii Europejskiej przed nieuczciwą praktyką handlową, jaką jest 7
wprowadzanie do obrotu produktów zafałszowanych ma charakter priorytetowy. Zatem wprowadzanie do obrotu pod nazwą ser sugerującą produkt mleczny takiego artykułu, do którego produkcji użyto tłuszczu innego niż tłuszcz mleczny należy uznać za zachowanie szczególnie naganne. Stopień zawinienia strony określono jako średni biorąc pod uwagę wyjaśnienia strony. Wada produktów powstała na etapie produkcji, na co strona nie miała jako sprzedawca bezpośredniego wpływu. Okoliczność ta nie stanowi jednak wystarczającego usprawiedliwienia mogącego wyłączyć odpowiedzialność strony za zaistniałe nieprawidłowości. Jako profesjonalista działający na rynku artykułów rolno-spożywczych strona ma obowiązek znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaną przez siebie działalnością i reguł sankcjonujących obrót na tym rynku. Obowiązek zapewnienia zgodności artykułów rolno-spożywczych z wymogami prawa żywnościowego spoczywa na każdym podmiocie działającym na rynku spożywczym, także na etapie handlu hurtowego, zatem strona jako profesjonalista mający duży udział w obrocie artykułami rolno-spożywczymi, powinna dołożyć wszelkich starań przy doborze dostawców, od których nabywa towary, w celu zabezpieczenia interesów konsumentów. Należy nadmienić, iż stopień zawinienia nie tyle wpływa na sam fakt wymierzenia kary w ogóle, ale na jej wysokość, którą organ wydający decyzję jedynie miarkuje w wymiarze określonym ustawą. W tej kwestii stanowisko Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej jest zbieżne z poglądem Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrażonym w wyroku z dnia 24.07.2008 roku ( Stopień zawinienia przedsiębiorcy wpływa jedynie na ustalenie wysokości kary pieniężnej, jest natomiast nieistotny dla samego wymierzenia kary pieniężnej, XVII AmE 170/07 ). Nadto przyjęte przez ustawodawcę brzmienie art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej wprowadza mechanizm polegający na tym, że każdy, w stosunku do kogo zostanie spełniona przesłanka wprowadzania do obrotu artykułów rolno spożywczych zafałszowanych, podlega karze określonej w tym przepisie. Dlatego też przy określaniu wysokości sankcji bierze się pod uwagę stopień zawinienia, który nie jest ustalany w chwili uznania konieczności wymierzania sankcji, ale na późniejszym etapie postępowania, to jest w momencie określania jej wysokości. Należy zatem zauważyć, że ustawodawca zakłada istnienie stopnia zawinienia w każdej sytuacji wymierzania kary pieniężnej z tytułu naruszania przepisów prawa 8
żywnościowego, a rolą organu stosującego prawo, to jest wymierzającego karę pieniężną, jest jedynie miarkowanie wymiaru sankcji. Zakres naruszenia Wojewódzki Inspektor ocenił jako istotny z punktu widzenia właściwości produktu oraz regulacji rynków. Naruszone bowiem przepisy dotyczące jakości handlowej wynikały z właściwości produktu, jego cech i składu. Także sposób oznakowania produktu nie pozostał bez znaczenia, gdyż konsument dokonując zakupu w przekonaniu, że nabywa przetwór mleczny, otrzymał w rzeczywistości mieszankę tłuszczową, przez co został naruszony interes ekonomiczny konsumentów, gdyż cena sprzedaży przetworu mlecznego jest wyższa niż środka spożywczego wyprodukowanego z mieszanki tłuszczowej. Przesłanka odwołująca się do dotychczasowej działalności podmiotu działającego na rynku artykułów rolno spożywczych wymaga dostosowania sankcji do konkretnego przedsiębiorcy. Ocena ta wykonywana jest w aspekcie relacji pomiędzy wojewódzkim inspektorem a podmiotem podlegającym ukaraniu. Ponadto odnosi się ona jedynie do aktywności przedsiębiorcy na rynku artykułów rolno spożywczych i jak poprzednie ma charakter stopniowalny. W aspekcie rozpatrywanej sprawy, Wojewódzki Inspektor uznał, że przebieg dotychczasowej działalności strony nie stanowi przesłanki zaostrzającej karę. Sankcje stosowane zgodnie z ustawą o jakości handlowej także wobec sprzedawców za wprowadzenie do obrotu towarów zafałszowanych i o niewłaściwej jakości mają na celu między innymi wyeliminowanie z obrotu rynkowego nierzetelnych producentów, bowiem od bezpośrednich sprzedawców zależy, gdzie i od kogo nabywają towary do sprzedaży konsumentom. Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierzył zatem karę wynikającą z art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych. Ponadto przy wydawaniu decyzji, obok powyższych przesłanek Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił treść art. 17 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności ( Dz. U.L 31 Z 01.02.2002 r. ze zm.), iż kara powinna być skuteczna, oraz odstraszająca a także wziął pod uwagę zasadę proporcjonalności, która zakłada, że zastosowany środek musi być właściwy do osiągnięcia zakładanego celu. 9
W myśl art. 40 a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości handlowej, kwota kary pieniężnej wyznaczana jest w granicach od 1000 zł do 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary. Wielkopolski Wojewódzki Inspektor uwzględniając poziom szkody grożącej potencjalnym nabywcom oraz wartość uzyskanych przez stronę w 2010 roku przychodów uznał, że kara pieniężna w kwocie określonej w sentencji decyzji jest adekwatna do stwierdzonych naruszeń, spełni swój skutek prewencyjny i skłoni stronę do nienaruszania przepisów z zakresu jakości handlowej artykułów rolnospożywczych w przyszłości. Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej orzekł zatem jak w sentencji. Zgodnie z art. 40 a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych, karę pieniężną o której mowa w sentencji decyzji, stanowiącą dochód budżetu państwa, przedsiębiorca jest zobowiązany wpłacić na konto bankowe Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Poznaniu, Nr konta NBP O/O Poznań nr 96 1010 1469 0032 7422 3100 0000 w terminie nieprzekraczalnym 30 dni od dnia w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna. Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zm.) Pouczenie: 1. Od niniejszej decyzji na podstawie art. 127 1 i 2 kpa, art. 129 1 i 2 kpa przysługuje stronie odwołanie do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów 00-950 Warszawa, Plac Powstańców Warszawy 1 składane na piśmie za pośrednictwem Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej AL. Marcinkowskiego 3, 60-967 Poznań, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. 2. Do należności pieniężnych nie uiszczonych w terminie stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku- Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005, Nr 8, poz. 60 ze zm.).... (imię i nazwisko, stanowisko służbowe, podpis) 10