Nazwa modułu: Geodezja wyższa Rok akademicki: 2030/2031 Kod: DGK-1-405-n Punkty ECTS: 6 Wydział: Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska Kierunek: Geodezja i Kartografia Specjalność: - Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: - Język wykładowy: Polski Profil kształcenia: Ogólnoakademicki (A) Semestr: 4 Strona www: Osoba odpowiedzialna: dr hab. inż, prof. AGH Banasik Piotr (pbanasik@agh.edu.pl) Osoby prowadzące: dr hab. inż, prof. AGH Banasik Piotr (pbanasik@agh.edu.pl) dr hab. inż. Kudrys Jacek (jkudrys@agh.edu.pl) dr hab. inż. Ligas Marcin (ligas@agh.edu.pl) dr hab. inż. Skorupa Bogdan (bskorupa@agh.edu.pl) dr inż. Maciuk Kamil (maciuk@agh.edu.pl) Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć Kod EKM Student, który zaliczył moduł zajęć wie/umie/potrafi Powiązania z EKK Sposób weryfikacji efektów kształcenia (forma zaliczeń) Wiedza M_W001 Student prawidłowo posługuje się definicjami i określeniami w zakresie zagadnień geometrycznych geodezji wyższej, geodezji dynamicznej i astronomii GK1A_W08 Umiejętności M_U001 Student potrafi rozwiązywać podstawowe zadania z zakresu astronomii GK1A_U20 M_U002 Student potrafi pozyskiwać informacje z oficjalnych serwisów internetowych, tworzonych dla potrzeb GK1A_U07 M_U003 Student potrafi pozyskiwać informacje z oficjalnych serwisów internetowych, tworzonych dla potrzeb GK1A_U07 Kolokwium M_U004 Student umie zaplanować i wykonać pomiar metodą niwelacji precyzyjnej. GK1A_U13, GK1A_U12 Sprawozdanie 1 / 5
Kompetencje społeczne M_K001 Student ma świadomość ważności prac geodezyjnych o charakterze podstawowym. Rozumie potrzebę tworzenia i konserwacji podstawowych sieci geodezyjnych oraz ich znaczenie naukowe, techniczne i gospodarcze. Udział w dyskusji Matryca efektów kształcenia w odniesieniu do form zajęć Kod EKM Student, który zaliczył moduł zajęć wie/umie/potrafi Forma zajęć Wykład audytoryjne laboratoryjne projektowe Konwersatori um seminaryjne praktyczne Inne terenowe E-learning Wiedza M_W001 Umiejętności M_U001 M_U002 M_U003 M_U004 Student prawidłowo posługuje się definicjami i określeniami w zakresie zagadnień geometrycznych geodezji wyższej, geodezji dynamicznej i astronomii Student potrafi rozwiązywać podstawowe zadania z zakresu astronomii Student potrafi pozyskiwać informacje z oficjalnych serwisów internetowych, tworzonych dla potrzeb Student potrafi pozyskiwać informacje z oficjalnych serwisów internetowych, tworzonych dla potrzeb Student umie zaplanować i wykonać pomiar metodą niwelacji precyzyjnej. Kompetencje społeczne M_K001 Student ma świadomość ważności prac geodezyjnych o charakterze podstawowym. Rozumie potrzebę tworzenia i konserwacji podstawowych sieci geodezyjnych oraz ich znaczenie naukowe, techniczne i gospodarcze. + - - - - - - - - - - 2 / 5
Treść modułu zajęć (program wykładów i pozostałych zajęć) Wykład 1. Wprowadzenie do geodezji wyższej. Rys historyczny. 2. Elementy trygonometrii sferycznej. Współrzędne kartezjańskie, współrzędne sferyczne. 3. Parametry charakteryzujące kształt i rozmiary elipsoidy, układy współrzędnych na elipsoidzie obrotowej i związki między układami, szerokość geocentryczna i zredukowana. 4. Przekroje normalne, główne promienie krzywizny,wzajemne przekroje normalne, średni promień krzywizny, wzór Eulera. 5. Krzywe na powierzchni elipsoidy: długość łuku południka i równoleżnika, linia geodezyjna, równanie różniczkowe linii geodezyjnej, równanie Clairauta, przenoszenie współrzędnych geodezyjnych i azymutu. 6. Wprowadzenie do geodezji dynamicznej. Elementy teorii pola siły ciężkości Ziemi. 7. Rzeczywiste i normalne pole siły ciężkości. Pojecie geoidy. Przyspieszenie normalne, wzory Clairauta. 8. Pomiary przyspieszenia siły ciężkości. 9. Absolutne i względne odchylenie linii pionu. 10. Liczba geopotencjalna, podstawy systemu wysokości geopotencjalnych, dynamicznych, i normalnych Mołodeńskiego. 11. Osnowa wysokościowa. 12. Wprowadzenie do astronomii geodezyjnej: rys historyczny, sfera niebieska, układ horyzontalny, godzinny i równonocny, trójkąt paralaktyczny, zjawiska ruchu dobowego. 13. Problematyka czasu w astronomii geodezyjnej: czasy słoneczne i gwiazdowe, atomowe skale czasu, Juliańska rachuba dni, kalendarz. 14. Refrakcja astronomiczna, paralaksa dobowa i roczna, aberracja roczna, precesja i nutacja. Zjawisko ruchu bieguna i nierównomierność ruchu obrotowego Ziemi. Podstawy wyznaczeń współrzędnych astronomicznych i azymutu. 15. Podstawowa osnowa geodezyjna w Polsce. audytoryjne 1. Omówienie podstawowych pojęć związanych z rozwiązywaniem trójkątów sferycznych. Wybrane wzory trygonometrii sferycznej. 2. Zastosowanie wzorów trygonometrii sferycznej w rachunku współrzędnych na sferze. 3. Przeliczenie współrzędnych między układami: kartezjańskim, geograficznym i azymutalnym. 4. Przeliczenie współrzędnych między układami: geodezyjnym, geocentrycznym i topocentrycznym. 5. Obliczanie wartości głównych promieni krzywizny, średniego promienia krzywizny oraz długości łuku południka i równoleżnika. 7. Obliczenie wartości przyspieszenia normalnego, obliczenie gradientu przyspieszenia siły ciężkości. 8. Obliczenie redukcji przyspieszenia siły ciężkości. 9. Przeliczanie współrzędnych między układami: horyzontalnym, godzinnym i równonocnym. 10. Rozwiązywanie zadań dotyczących zjawisk ruchu dobowego. 3 / 5
11. Omówienie treści rocznika astronomicznego i jego wykorzystanie przy rozwiązywaniu wybranych zadań z zakresu astronomii 12. Przeliczanie czasów słonecznych i gwiazdowych, związki między datą juliańską i cywilną. laboratoryjne 1. Omówienie narzędzi informatycznych, stosowanych do rozwiązywania wybranych zagadnień geodezji wyższej. 2. Przeliczanie współrzędnych między układami geocentrycznym kartezjańskim, geodezyjnym i topocentrycznym. 3. Porównanie wybranych metod przenoszenia współrzędnych na powierzchni elipsoidy obrotowej. 4. Porównanie wybranych algorytmów transformacji współrzędnych geodezyjnych między elipsoidami o różnej orientacji. 5. Pomiar odcinka niwelacyjnego metodą niwelacji precyzyjnej z opracowaniem. Sposób obliczania oceny końcowej Ocena końcowa ustalana jest jako średnia ocen z egzaminu, zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych oraz zaliczenia laboratoriów. Ocena z ćwiczeń audytoryjnych i laboratoriów jest wystawiana na podstawie sprawdzianu pisemnego na zakończenie zajęć oraz ocen z wykonania indywidualnych projektów obliczeniowych. Wymagania wstępne i dodatkowe Podstawowe wiadomości z Matematyki, Fizyki i Geodezji I. Zalecana literatura i pomoce naukowe Czarnecki K.: Geodezja współczesna w zarysie, Wiedza i Życie, Warszawa, 1994. Geodezja wyższa i astronomia geodezyjna, praca zbiorowa, PWN, Warszawa-Wrocław, 1988. Niwelacja precyzyjna, praca zbiorowa, PPWK, Warszawa-Wrocław, 1993. Barlik M., Pachuta A., Pruszyńska M.: z geodezji fizycznej i grawimetrii geod., Wyd. PW, Warszawa, 1992. Mietelski J.: Astronomia w geografii, PWN, Warszawa, 2001. Szpunar W.: Podstawy geodezji wyższej, PPWK, Warszawa, 1982 Publikacje naukowe osób prowadzących zajęcia związane z tematyką modułu Nie podano dodatkowych publikacji Informacje dodatkowe Brak 4 / 5
Nakład pracy studenta (bilans punktów ECTS) Forma aktywności studenta Udział w wykładach Udział w ćwiczeniach audytoryjnych Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych Przygotowanie do zajęć Wykonanie projektu Samodzielne studiowanie tematyki zajęć Egzamin lub kolokwium zaliczeniowe Sumaryczne obciążenie pracą studenta Punkty ECTS za moduł Obciążenie studenta 18 godz 18 godz 9 godz 33 godz 20 godz 48 godz 4 godz 150 godz 6 ECTS 5 / 5