SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY I PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

PL PL PL

KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 28.5.2010 KOM(2010)267 wersja ostateczna SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY I PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO dotyczące stosowania art. 105 i kolejnych rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie środków mających na celu poprawę warunków produkcji i wprowadzania do obrotu produktów pszczelarskich SEK(2010)655 PL PL

SPIS TREŚCI SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY I PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO dotyczące stosowania art. 105 i kolejnych rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie środków mających na celu poprawę warunków produkcji i wprowadzania do obrotu produktów pszczelarskich... 1 1. WPROWADZENIE... 3 2. STOSOWANIE PROGRAMÓW MIODOWYCH... 3 2.1 Rejestr (tabela 9)...3 2.2. Realizacja wydatków... 4 2.3. Współczynniki wykorzystania budżetu... 6 2.4. Cele... 7 3. UWAGI PAŃSTW CZŁONKOWSKICH... 7 4. UWAGI PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH DZIAŁAJĄCYCH W SEKTORZE... 10 5. WNIOSKI... 11 Do sprawozdania dołączony jest dokument roboczy służb Komisji, w którym zamieszczono tabele i rysunki wymienione w niniejszym tekście. PL 2 PL

1. WPROWADZENIE Artykuł 184 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych 1 stanowi, że co trzy lata należy przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wprowadzenia w życie środków mających na celu poprawę warunków produkcji i wprowadzania do obrotu produktów pszczelarskich, o których mowa w art. 105 i kolejnych wspomnianego rozporządzenia. Niniejsze sprawozdanie spełnia ten wymóg i obejmuje lata budżetowe 2006 2007, 2007 2008 i 2008 2009. Te trzy lata budżetowe odpowiadają ostatniemu rokowi poprzedniego trzyletniego okresu (2005 2007) i dwóm pierwszym latom obecnych trzyletnich programów (2008 2010). W marcu 2007 r. Komisja przyjęła trzecie sprowadzanie dotyczące stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 797/2004 2 w celu dokonania oceny trzech ostatnich lat stosowania tego rozporządzenia. Ponieważ stwierdzono dobre wykorzystanie programów krajowych i ogromne zadowolenie zarówno państw członkowskich, jak i podmiotów gospodarczych, nie wprowadzono żadnych zmian legislacyjnych w związku z tym sprawozdaniem. Po ostatnim sprawozdaniu wprowadzono jednak środki upraszczające w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 917/2004 3 w sprawie szczegółowych zasad wykonania. Zgodnie z przepisami wspólnotowymi państwa członkowskie przekazały programy krajowe obejmujące lata 2008 2010. Należy podkreślić, że wszystkie, bez wyjątku, państwa członkowskie przekazały program pszczelarski, co wskazuje na ich zainteresowanie tą kwestią oraz na potrzeby europejskiego sektora pszczelarskiego. Sytuacja w sektorze Kontekst handlowy, w którym programy te są stosowane, nie uległ większym zmianom od 2007 r. Rynek europejski pozostaje nadal bardzo zależny od przywozu (ponad 40 % spożywanych produktów pochodzi z przywozu), nawet jeśli obecnie jest nieco mniej uzależniony niż dawniej. Najpoważniejszą zmianą na rynku światowym jest duży wzrost cen. Ten wysoki poziom cen w szczególności w Argentynie (spadek produkcji), która była pierwszym źródłem zaopatrzenia UE, doprowadził do wznowienia przywozu miodu chińskiego do UE. Poza aspektem handlowym problemem sektora pozostają nadal ginące rodziny pszczele. 2. STOSOWANIE PROGRAMÓW MIODOWYCH 2.1 Rejestr (tabela 9) Zgodnie z prawem, w 2007 r. państwa członkowskie przedłożyły wraz z programami analizę struktury sektora pszczelarskiego. 1 2 3 Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1. COM(2007) 131 wersja ostateczna. Dz.U. L 163 z 30.4.2004, s. 83. PL 3 PL

Zgodnie z danymi przekazanymi przez państwa członkowskie w 2007 r., całkowita liczba pszczelarzy w UE wynosi 595 775, z czego 19 025 to pszczelarze zawodowi (ponad 150 uli). Liczba pszczelarzy nieco wzrosła w stosunku do 2004 r., wynika to jednak z poszerzenia UE o Bułgarię i Rumunię. Bez pszczelarzy z tych krajów liczba ta byłaby znacznie niższa. Całkowita liczba uli wynosi 13 602 719, z czego 4 461 606 należy do pszczelarzy zawodowych. Inaczej mówiąc, 3,2 % pszczelarzy posiada prawie 33 % uli. Liczba uli w UE zwiększyła się o 1 971 419 od rejestru z 2004 r. Wzrost ten jest spowodowany częściowo rozszerzeniem UE w 2007 r., jako że liczba uli uwzględnionych w rejestrze w 2 nowych państwach członkowskich wynosi 1 646 736. Liczba uli wzrosła również w 25 państwach UE w latach 2004 2007. Według pszczelarzy wzrost ten stał się konieczny jako odpowiedź na śmiertelność pszczół. Państwa członkowskie, w których jest najwięcej uli, to Hiszpania (17,06 %), Grecja (10,8 %), Francja (10 %) i Włochy (8,5 %) (rysunki 9a i 9b). Wraz ze zmniejszeniem o ok. 130 000 liczby uli w porównaniu z w 2004 r. udział Hiszpanii w łącznej liczbie uli we Wspólnocie znacznie spadł (17,1 % w porównaniu z 21,9 %). 2.2. Realizacja wydatków Budżet w podziale na państwa członkowskie Zgodnie z przepisami art. 2 rozporządzenia (WE) nr 917/2004 państwa członkowskie przekazują swoje programy Komisji przed dniem 15 kwietnia raz na trzy lata (2007 r. odpowiada wnioskom w sprawie programów na 2008 r., 2009 r. i 2010 r.). Na podstawie powiadomień państw członkowskich dotyczących prognoz wydatków fundusze dostępne w budżecie wspólnotowym są przyznawane w zależności od liczby uli we Wspólnocie, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 917/2004. Maksymalny teoretyczny procent budżetu, do którego ma prawo każde państwo członkowskie przed ewentualnym podziałem kwot, które nie były wnioskowane w prognozach wydatków, określany jest zatem na podstawie stosunku liczby uli należących do każdego państwa członkowskiego do całkowitej liczby uli. Udział każdego państwa członkowskiego przedstawiony na rysunku 9b reprezentuje więc jego teoretyczny udział w budżecie. Na rysunku 9d widać jednak, że rzeczywisty podział budżetu na rok budżetowy 2008 r. nieco różni się od udziału liczby uli. Wynika to z faktu, że kilka państw członkowskich nie wystąpiło z wnioskiem o cały, przysługujący im teoretyczny udział. Zgodnie z przepisami saldo jest rozdzielane pomiędzy państwa członkowskie, które wystąpiły z wnioskiem o więcej niż ich teoretyczną część. Dla przykładu Hiszpania otrzymała część równą 18 % całego budżetu, podczas gdy posiada ona tylko 17,1 % uli. Na rok budżetowy 2008 r. siedem państw członkowskich ubiegało się o mniej niż ich teoretyczny budżet. Na rok 2008 r. trzem państwom członkowskim (Hiszpanii, Grecji i Francji) przyznano prawie 40 % dostępnego budżetu. Tym samym to państwa członkowskie, które mają najwięcej uli, występują o największe środki w celu skorzystania z programów. Należy zauważyć, że wpływ rozszerzenia UE o Bułgarię i Rumunię pod względem zmniejszenia udziału liczby uli starych państw członkowskich został zrekompensowany PL 4 PL

wzrostem rocznego budżetu, który został podwyższony z 23 mln EUR do 26,3 mln EUR. Spadek wysokości budżetu niektórych państw członkowskich wynika wyłącznie ze zmniejszenia liczby uli. Realizacja wydatków w podziale na rodzaj działania i państwa członkowskie (tabela 10) Analiza realizacji wydatków jest oparta na danych przekazywanych przez państwa członkowskie każdego roku na mocy art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 917/2004. Obowiązek ten został wprowadzony po ostatnim sprawozdaniu, by Komisja mogła przeanalizować sposób, w jaki państwa członkowskie faktycznie wykorzystują swój budżet. Realizacja wydatków może bowiem różnić się od prognoz, ponieważ rozporządzeniem Komisji wprowadzono większą elastyczność w dostosowywaniu programów. W okresie 2007-2009 najczęściej stosowane działania to nadal zwalczanie warrozy i pomoc techniczna (rysunki 10a i 10b). O ile wydatki pozostają dość stabilne w przypadku pomocy technicznej, stanowiąc każdego roku około 26-27 % wykorzystanego budżetu, obserwuje się znaczne zmniejszenie części wykorzystanego budżetu na zwalczanie warrozy (z 37 % w 2007 r. do 27 % w 2009 r.). Środki pomocy technicznej zostały wykorzystane przez zdecydowaną większość państw członkowskich (rysunki 10a i 11a), przy czym głównym państwem stosującym to działanie, mając na uwadze budżet, są Włochy z ponad 900 000 EUR na rok budżetowy. Pozostałe państwa stosujące to działanie to Grecja, Francja, Niemcy i Republika Czeska. Należy stwierdzić, że nowe państwa członkowskie (BG i RO) w ogóle z niego nie skorzystały, woląc skoncentrować swoje programy na innych działaniach. Środki zwalczania warrozy również zostały wykorzystane przez wszystkie państwa członkowskie z wyjątkiem Słowenii (rysunki 10a i 11b). Państwa członkowskie, które najbardziej skorzystały z tego działania, to Hiszpania, Węgry i Polska. Portugalia, która w znacznym stopniu skorzystała ze wspomnianego działania w 2007 r., znacznie zmniejszyła część swojego budżetu przeznaczoną na to działanie. Słowenia przeciwnie, w niewielkim stopniu skorzystała z działania w 2007 r. i w 2008 r., a w 2009 r. wyraźnie zwiększyła na nie dotację budżetową. Środki na racjonalizację przemieszczania rodzin pszczelich pozostają trzecim najczęściej stosowanym działaniem, stanowiąc 18 % wydatków (rysunki 10a i 11c). Tradycyjnie to kraje na południu Europy, o różnorodnej florze i długim okresie kwitnienia, najbardziej wykorzystały to działanie. W przypadku Grecji należy stwierdzić, że zdecydowała się ona przekierować swoją pomoc na to działanie, w szczególności od 2008 r. i 2009 r. (ponad połowa jej budżetu). Hiszpania, Włochy i Węgry zmniejszyły natomiast kwoty na nie przeznaczone od 2008 r. Na czwartej pozycji znajdują się środki na zasiedlanie uli. Działanie to jest coraz częściej stosowane i odnotowano gwałtowny wzrost wydatków w latach 2007-2009 (z 10 % do 15 %) (rysunki 10a i 11e). Wydatki na to działanie, od chwili ich wprowadzenia w 2005 r., wzrosły z 6,2 % do 15 %. Wyjaśnia to zjawisko ginięcia rodzin pszczelich, które nasiliło się w ostatnich latach. Organizacje pszczelarzy, współpracujące przy opracowaniu programów, są bardzo zainteresowane tymi środkami, by zrekompensować straty w rodzinach pszczelich. Państwa członkowskie, które najbardziej skorzystały z tego działania, to Polska i Rumunia. W odniesieniu do Polski, od 2009 r. obserwuje się jednak znaczny spadek środków przeznaczonych na to działanie. PL 5 PL

Środki na rzecz analizy miodu i badań stosowanych są rzadziej wykorzystywane niż w przeszłości, stanowiąc jedynie około 6-7 % w 2009 r. (rysunki 10a, 11d i 11f). Francja przeznacza największy budżet na badania stosowane z około 900 000 EUR w 2009 r., co stanowi ponad połowę łącznej kwoty przeznaczonej na to działanie na poziomie wspólnotowym. Jeśli chodzi o analizy miodu, to Hiszpania przeznacza na nie największe sumy (bardzo duży wzrost w latach 2007-2009). Pozostałe państwa członkowskie, poza Austrią, przeznaczają na nie minimalne sumy. 2.3. Współczynniki wykorzystania budżetu Uwagi dotyczące stopnia wykorzystania budżetu opierają się na przekazanych przez państwa członkowskie danych dotyczących realizacji budżetu w podziale na rodzaj działania, przy czym te ostatnie posłużyły również jako punkt odniesienia dla części poświęconej realizacji wydatków (tabela 10). Te dane liczbowe różnią się niekiedy od danych EFRG (tabele 12a, b i c). Dla roku budżetowego 2007 r. średni współczynnik wykorzystania budżetu wynosił 90 %. Ten bardzo dobry poziom wykorzystania środków wynika z faktu, że był to trzeci rok budżetowy dla 25 państw UE, a także z tego, że 10 państw członkowskich, które przystąpiło do UE w 2004 r., zdobyło odpowiednie doświadczenie. Dla większości państw członkowskich współczynnik wykorzystania budżetu zawiera się w przedziale 90 % 100 %. Państwa członkowskie o najniższych współczynnikach wykorzystania budżetu to Cypr (38 %) i Luksemburg (56 %). Portugalia, Słowenia i Słowacja również posiadają relatywnie niskie współczynniki wykorzystania budżetu (w przedziale 69 % 76 %). W przypadku roku budżetowego 2008 r. wskaźnik wykorzystania budżetu znacznie spadł z 90 % do 80 %. Spadek ten można wyraźnie wytłumaczyć niewykorzystaniem środków przez Bułgarię i Rumunię, dla których był to pierwszy rok doświadczenia. Podobnie jak w 2005 r. w przypadku 10 nowych państw członkowskich, brak doświadczenia przełożył się na niedostateczne wykorzystanie środków (tylko 34 % w Bułgarii i 17 % w Rumunii). Portugalia również ma bardzo niski wskaźnik wykorzystania środków (36 %). Podobnie jak w latach poprzednich, najwięksi beneficjenci bardzo dobrze wykorzystali swoje budżety, z wyjątkiem Francji, która wykorzystała go jedynie w 74 %. Cypr i Luksemburg, które miały niski współczynnik w 2007 r., zdołały odwrócić tendencję i wykorzystały budżet w optymalny sposób. Od roku budżetowego 2009 obserwujemy z zadowoleniem wyraźną poprawę w korzystaniu budżetu (88 %). Bułgaria i Rumunia wyraźnie poprawiły swoje współczynniki wykorzystania budżetu, nawet jeśli wskaźnik Rumunii (54 %) pozostaje znacznie poniżej średniej wspólnotowej. Wśród dużych beneficjentów budżetu wspólnotowego Francja wyraźnie poprawiła wynik w stosunku do 2008 r. Natomiast Polska, po dwóch latach z bardzo wysokimi wskaźnikami wykorzystania budżetu, była w stanie wykorzystać tylko 74 % swojego budżetu. Portugalia, mimo poprawy, nadal ma bardzo niski współczynnik (58 %), także Luksemburg znowu odnotowuje niski poziom wykorzystania budżetu (60 %). 2.4. Cele Wszystkie działania proponowane przez państwa członkowskie kwalifikują się, pod warunkiem że służą wyłącznie osiągnięciu celów jednego z priorytetowych działań. PL 6 PL

Szczegółowe cele kwalifikujących się działań Cele działań kwalifikujących się do wsparcia wspólnotowego nie uległy zmianie od ostatniego sprawozdania. Pomoc techniczna ma na celu zwiększenie wydajności produkcji i wprowadzania do obrotu poprzez stosowanie lepszych technik. Kursy i inne szkolenia dla pszczelarzy i kierowników zrzeszeń lub spółdzielni dotyczą w szczególności takich dziedzin jak hodowla i zapobieganie chorobom, warunki zbioru i pakowania, przechowywania, transportu miodu i marketingu. Zwalczanie warrozy ma na celu zmniejszenie wydatków wynikających ze stosowania leczenia pszczół lub spowodowanie, by część z nich była refundowana. Ta choroba pasożytnicza powoduje obecnie znaczne zmniejszenie zbioru w produkcji pszczelarskiej UE i stratę rodzin pszczelich, jeżeli nie stosuje się żadnego leczenia. Całkowite zwalczenie warrozy nie jest możliwe i leczenie pszczół dozwolonymi preparatami (gwarantując brak ich pozostałości w miodzie) jest jedynym sposobem uniknięcia skutków tej choroby. Za konieczne uznano również zapewnienie środków finansowych przeznaczonych na zapobieganie leczeniu niedozwolonymi preparatami chemicznymi lub stosowaniu mało skutecznych metod. Pomoc na racjonalizację przemieszczania rodzin pszczelich ma na celu zarządzanie przemieszczaniem uli na terytorium wspólnotowym oraz zagospodarowanie dostępnych miejsc, w których występuje duże skupisko pszczelarzy podczas pory kwitnienia. Rejestr przemieszczania, inwestowanie w sprzęt oraz opracowanie map pożytków może przyczynić się, między innymi, do racjonalizacji przemieszczania rodzin pszczelich. Działania wspierające przeprowadzanie analiz miodu mają na celu poprawę wprowadzania do obrotu miodu. Finansowanie analiz dotyczących cech fizyko-chemicznych miodu w zależności od pochodzenia botanicznego umożliwia pszczelarzowi zdobycie określonej wiedzy na temat jakości zebranego miodu i, w związku z tym, uzyskanie wyższej ceny za produkt na rynku. Zasiedlanie uli umożliwia rekompensatę strat pszczół, a zatem produkcję, dzięki finansowaniu działań wspierających produkcję matek pszczelich lub zakup pakietów pszczelich. W ramach tego rozporządzenia możliwość włączenia szczegółowych projektów badań stosowanych w zakresie poprawy jakości miodu w programach miodowych i rozpowszechnianie ich wyników mogą przyczynić się do wzrostu dochodu producentów w konkretnych regionach. 3. UWAGI PAŃSTW CZŁONKOWSKICH Ogólnie państwa członkowskie są zadowolone ze sposobu, w jaki programy są zarządzane, i nie ma powtarzających się wniosków zmierzających do zmiany rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Bardzo często wnioskują o zapewnienie kontynuacji tych programów. Od ostatniego sprawozdania Komisja zmieniła szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia w celu uproszczenia wdrażania programów, dając większą elastyczność państwom członkowskim, w szczególności w dostosowywaniu programów w trakcie roku budżetowego. Komisja zlikwidowała zasadę 20 %, powyżej których wymagano konsultacji z komitetem zarządzającym, by środki początkowo przeznaczone na jedno działanie mogły zostać wykorzystane na inne działania. Odtąd, pod warunkiem że środki są przenoszone na działania, które od początku były zawarte w programach krajowych, państwa członkowskie PL 7 PL

mają prawo do takiego przenoszenia bez konieczności przestrzegania specjalnej procedury. Jeśli chodzi o nowe działania, których nie przekazano pierwotnie Komisji, nadal wymagana jest opinia Komisji. W zamian za to Komisja wprowadziła obowiązek powiadomienia przez państwa członkowskie, po każdym roku budżetowym, w celu dokładnego ustalenia, na jakiego rodzaju działanie zostały przeznaczone środki. To pozwala na lepszą analizę programów. Państwa członkowskie okazały się bardzo zadowolone z takiego uproszenia i większej elastyczności. Kilka wniosków państw członkowskich zostało jednak przekazanych Komisji z myślą o niniejszym sprawozdaniu. Wnioski przytoczone poniżej zostały sporządzone przy okazji ostatniego sprawozdania: niektóre państwa członkowskie domagają się rozszerzenia działań wspierających laboratoria przeprowadzające analizy cech fizyko-chemicznych miodu na inne produkty pszczelarskie. Odpowiedź Komisji jest zgodna z odpowiedzią z 2004 r.: z uwagi na ograniczony budżet nie wydaje się to priorytetowe, w szczególności w świetle wielkości sprzedaży. Produkty o wysokiej wartości dodanej mogą łatwiej niż miód ponosić koszty takich analiz. Nie ma większego uzasadnienia do zmiany rozporządzenia w tym kierunku. zwalczanie chorób pszczół innych niż warroza. Należy jasno określić, że celem tego systemu nie jest stworzenie polityki zdrowotnej w sektorze. To właśnie w celu uniknięcia niezgodności z polityką weterynaryjną zmiana z 2004 r. spowodowała, że choroby związane z warrozą nie kwalifikują się do programów pszczelarskich. udoskonalenie instrumentu statystycznego: państwa członkowskie powinny już przekazać analizę struktury sektora, by móc skorzystać z dofinansowania dla swoich programów. Coroczna weryfikacja statystyk przekazanych przez państwa członkowskie byłaby obciążająca pod względem administracyjnym, co nie jest pożądane. Służby Komisji regularnie przekazują podmiotom gospodarczym w trakcie posiedzeń różnych komitetów dostępne statystyki dotyczące przywozu i wywozu. możliwość realizowania projektów na rzecz Europy pomiędzy kilkoma państwami członkowskimi. Komisja przyznaje, że takie projekty są korzystne, i uściśla, że mogłyby ponadto zostać zaakceptowane, przy czym nic nie stoi na przeszkodzie, by kilka państw członkowskich współpracowało przy tym samym projekcie. Każde państwo członkowskie uczestniczące w projekcie powinno wnieść wkład stosownie do przyznanego mu budżetu. Ponowne rozdzielenie kwot, w odniesieniu do których nie złożono wniosków związanych z tymi konkretnymi projektami, byłoby sprzeczne z uproszczeniem administracyjnym, do którego dąży większość państw członkowskich i Komisja. Poczyniono również inne uwagi: By naprawa lub odnowa uli przeszklonych mogła zostać objęta finansowaniem. Jest to już możliwe w ramach pomocy technicznej albo działań z zakresu zasiedlania uli. By niektóre działania odnosiły się do nowych produktów (marketing, przetwarzanie itp.): jest to już możliwe w ramach pomocy publicznej. Nic nie stoi na przeszkodzie PL 8 PL

finansowaniu grupy producentów, która chciałaby wprowadzić na rynek nowe produkty lub nowe opakowania. Poza poprawą produkcji programy mają również na celu poprawę wprowadzania produktów do obrotu. Opcja odzyskania kwot niewykorzystanych przez niektóre państwa członkowskie przez inne państwa lub też wydłużenie terminu płatności. Roczny charakter budżetu utrudnia zapewnienie takiej możliwości, ponieważ wskaźnik wykorzystania środków jest znany dopiero a posteriori. Lepiej informować pszczelarzy o wynikach badań stosowanych. Komisja zgadza się z tym celem, ale trudno ująć go prawnie. Należy przypomnieć, że organizacje pszczelarzy biorą udział w opracowaniu programów w każdym państwie członkowskim i że są one tym samym w stanie ubiegać się o informacje i ewentualnie dzielić się nimi w swoich europejskich organizacjach. Kilka państw członkowskich również wyraziło krytykę, że trudno jest opracować programy bez wcześniejszej wiedzy na temat dostępnego budżetu. Komisja rozumie ten argument i sprawdzi, czy istnieje rozwiązanie tego problemu. Biorąc pod uwagę, że budżet jest rozdzielany według liczby uli w każdym państwie członkowskim i że rejestr jest ogłaszany w tym samym czasie co programy, w chwili obecnej nie ma możliwości informowania państw członkowskich o puli, która zostanie im przekazana. Aby temu zapobiec, należałoby być może przesunąć w czasie przekazanie analizy strukturalnej państw członkowskich i projektu krajowego programu. Jedno państwo członkowskie wyraziło się negatywnie na temat tego, że działania kwalifikujące się do dofinansowania muszą zostać zrealizowane przed 31 sierpnia bieżącego roku budżetowego, trudno tym samym finansować działanie realizowane we wrześniu. To wynika z faktu, że płatności związane z działaniami muszą zostać zrealizowane przed końcem bieżącego roku budżetowego. Niektóre państwa podważają fakt, że dane działanie nie może być przedmiotem dofinansowania jednocześnie w ramach tych programów i w ramach innego wspólnotowego systemu pomocy, nie kwestionując zakazu podwójnego finansowania, ale uznając, że dwa programy mogą się uzupełniać. Komisja może jedynie zachować dalej ostrożność w celu uniknięcia podwójnego finansowania, nie planuje więc znieść tego ograniczenia. Inne życzyłyby sobie bardziej szczegółowego opisu pomocy inwestycyjnej, która może zostać zaakceptowana. Byłoby to sprzeczne z elastycznością i uproszczeniem, które wprowadzono w ostatnich latach. Niemożliwe jest sporządzenie wyczerpującej listy kwalifikujących się działań. Z zasady Komisja zawsze wykazywała się elastycznością, jeśli tylko można było wykazać, że wyłącznym zadaniem danego wyposażenia było służenie celom poszczególnych działań kwalifikujących się do dofinansowania. W końcu kilka państw członkowskich zwróciło się z wnioskiem, by Komisja wprowadziła pewne zmiany do rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad wykonania, w szczególności, by włączyć do niego definicje pozostałych produktów ula. Obecnie, gdy produkty te wymieniono bez wyjątku w jednolitej WOR, służby Komisji rozważą ten wniosek. PL 9 PL

Zwrócono się również, by działania Komisji (niekoniecznie tylko działania DG AGRI) na rzecz sektora były lepiej rozpowszechniane. Komisja pracuje obecnie nad tą kwestią, w szczególności od czasu rezolucji Parlamentu Europejskiego z listopada 2008 r. W celu lepszej koordynacji działań podejmowanych przez różne DG i lepszego rozumienia zjawiska śmiertelności pszczół utworzono grupę międzywydziałową. Do zadań tej grupy należy w szczególności powiadamianie o pracach Komisji, często zbyt mało znanych. Ponadto wskazywano czasem na inne, bardziej szczegółowe działania; nie uzasadniają one jednak zmiany rozporządzeń. Kwalifikowalność każdego szczegółowego działania byłaby rozpatrywana w ramach analizy programów przed ich akceptacją. 4. UWAGI PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH DZIAŁAJĄCYCH W SEKTORZE Uwagi poczynione przez sektor można streścić następująco: Tylko producenci, w szczególności COPA-COGECA, przekazali pewne uwagi służbom Komisji. Podkreślali oni przede wszystkim znaczenie tych programów, ich pozytywne skutki dla sektora i domagali się zagwarantowania ich kontynuacji. Poza tymi ogólnymi uwagami zaproponowano pewne udoskonalenia, duża część z nich została skądinąd przejęta przez państwa członkowskie: Poprawa współpracy między państwami a organizacjami pszczelarzy w trakcie opracowania programów. W szczególności skarżą się oni, że w niektórych przypadkach brak współpracy prowadzi niekiedy do nie najlepszego wykorzystania budżetu. Komisja uznaje podstawową rolę, jaką organizacje zawodowe muszą odgrywać w opracowaniu programów, i przypomina, że respektowanie tego dialogu to nawet obowiązek państw członkowskich, ponieważ jego celem jest jak najlepsze ukierunkowanie się na kwalifikujące się działania. Środki pomocy technicznej nie powinny służyć promocji działań badawczych. Wprowadzenie poddziałania do pomocy technicznej mające na celu finansowanie utworzenia europejskiej platformy dla pszczelarstwa służącej sprzyjaniu synergii. Komisja zachęca do wymiany pomiędzy pszczelarzami poszczególnych państw członkowskich, ale nie uważa za konieczne tworzenia takiej platformy. Byłoby to sprzeczne z samą zasadą współfinansowania i uproszczeniem. Środki pomocy technicznej każdego z państw członkowskich mogą jednak zawierać środki na rzecz takiej wewnątrzwspólnotowej współpracy. Lepsze rozpowszechnianie wyników badań stosowanych (zob. uwagi państw członkowskich). Wprowadzenie definicji pozostałych produktów pszczelarstwa (zob. uwagi państw członkowskich). Zwiększenie budżetu i udziału finansowania wspólnotowego. W końcu wystąpiono z wnioskiem o zmianę załącznika II do rozporządzenia wykonawczego w celu włączenia do niego danych dotyczących śmiertelności pszczół. PL 10 PL

5. WNIOSKI Podobnie jak w 2007 r. mechanizm przewidujący wprowadzenie programów krajowych w celu poprawy produkcji i wprowadzania produktów do obrotu w Unii Europejskiej daje pozytywne skutki dla sektora pszczelarskiego, zarówno z punktu widzenia państw członkowskich, jak i pszczelarzy. Działania priorytetowe objęte rozporządzeniem (WE) nr 797/2004, mimo że ograniczone z punktu widzenia budżetu, okazały się wartościowe pod względem jakości dla sektora pszczelarskiego. Środki upraszczające wprowadzone przez Komisję w 2007 r. pozwoliły państwom członkowskim na łatwe dostosowanie programów w trakcie ich realizacji w celu właściwego zareagowania na nieplanowane lub niedocenione trudności w trakcie powiadomienia o programach trudności. Z uwagi na treść niniejszego sprawozdania, a także by uniknąć nowych zmian w rozporządzeniu, które wymagałyby pewnego okresu dostosowawczego ze strony państw członkowskich z ryzykiem gorszych wyników pod względem wykorzystania budżetów na początku, Komisja uznaje, że nie należy zmieniać rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007. Komisja oceni natomiast we właściwym czasie, czy możliwa jest pozytywna odpowiedź na wnioski państw członkowskich lub podmiotów gospodarczych w odniesieniu do szczegółowych zasad wykonania. PL 11 PL