SPRAWOZDANIE KOMISJI

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2016) 618 final SPRAWOZDANIE KOMISJI Sprawozdanie ułatwiające obliczenie kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii Europejskiej (UE) oraz sprawozdanie ułatwiające obliczenie łącznej kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii, jej państwom członkowskim i Islandii na podstawie art. 3 ust. 7bis, 8 i 8bis protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego, zgodnie z art. 3 ust. 2 decyzji Rady (UE) 2015/1339 {SWD(2016) 316 final} PL PL

2 1. WPROWADZENIE Niniejsze sprawozdanie i uzupełniający je dokument roboczy służb Komisji stanowią sprawozdanie ułatwiające obliczenie kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii Europejskiej (UE) oraz sprawozdanie ułatwiające obliczenie łącznej kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii, jej państwom członkowskim i Islandii na podstawie art. 3 ust. 7bis, 8 i 8bis protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego oraz wykazujące potencjał UE, jej państw członkowskich i Islandii do rozliczenia się z emisji i przyznanych uprawnień zgodnie z decyzją 2/CMP.8 Konferencji stron służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto, zgodnie z wymogami art. 3 ust. 2 decyzji Rady (UE) 2015/ Dokumenty te zostaną przekazane do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC). Obliczenie kwoty przyznanych uprawnień do emisji zgodnie z protokołem z Kioto w niniejszym sprawozdaniu jest warunkiem wstępnym rozliczalności celu UE w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych w drugim okresie rozliczeniowym w ramach protokołu z Kioto. Sprawozdanie zawiera również informacje na temat wyborów dotyczących konkretnych wariantów rozliczania w ramach protokołu z Kioto. 2. WYKAZY ANTROPOGENICZNYCH EMISJI WEDŁUG ICH ŹRÓDEŁ I USUWANIA PRZEZ POCHŁANIACZE GAZÓW CIEPLARNIANYCH NIEOBJĘTYCH KONTROLĄ PROTOKOŁU MONTREALSKIEGO Pełen wspólny wykaz antropogenicznych emisji według ich źródeł i usuwania przez pochłaniacze gazów cieplarnianych nieobjętych kontrolą Protokołu montrealskiego za wszystkie lata począwszy od roku bazowego do roku 2014 dla UE, jej państw członkowskich i Islandii został przekazany UNFCCC jako odrębny dokument w związku z niniejszym sprawozdaniem zgodnie z pkt 1 lit. a) załącznika I do decyzji 2/CMP OKREŚLENIE LAT BAZOWYCH W ODNIESIENIU DO DRUGIEGO OKRESU ROZLICZENIOWEGO Wspólny wykaz odzwierciedla lata bazowe wybrane przez państwa członkowskie i Islandię w ich krajowych rejestrach. Poniżej przedstawiono zarys: 1 Decyzja Rady (UE) 2015/1339 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 207 z , s. 1).

3 Tabela 1 Lata bazowe wybrane w odniesieniu do różnych gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie UE i Islandię w drugim okresie rozliczeniowym w ramach protokołu z Kioto Państwo członkowskie Rok bazowy dla określenia poziomu CO 2, CH 4 i N 2 O Rok bazowy dla określenia poziomu HFC, PFC oraz SF 6 3 Rok bazowy dla określenia poziomu NF 3 Austria Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Niemcy Grecja Węgry Irlandia Włochy Łotwa Litwa Luksemburg Malta Niderlandy Polska Portugalia Rumunia Słowacja Słowenia Hiszpania Szwecja Wielka Brytania Islandia WARUNKI WSPÓLNEJ REALIZACJI ZOBOWIĄZAŃ WYNIKAJĄCYCH Z ART. 4 PROTOKOŁU Z KIOTO W ODNIESIENIU DO DRUGIEGO OKRESU ROZLICZENIOWEGO Unia Europejska, jej państwa członkowskie i Islandia zobowiązały się wspólnie w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego do realizacji swoich ilościowo określonych zobowiązań do ograniczenia i redukcji emisji na podstawie art. 3 protokołu z Kioto, zgodnie z postanowieniami jego art. 4. Unia, jej państwa członkowskie i Islandia zgodziły się na ilościowo określone zobowiązanie do redukcji emisji, które ogranicza ich średni roczny poziom emisji gazów cieplarnianych w drugim okresie rozliczeniowym do 80 % sumy ich poziomu emisji z roku bazowego, co znalazło odzwierciedlenie w poprawce dauhańskiej. Art. 4 protokołu z Kioto wymaga, aby strony, które uzgodniły, że wspólnie wypełnią swoje zobowiązania określone w art. 3 protokołu z Kioto, określiły w stosownym porozumieniu w sprawie wspólnej realizacji zobowiązań poziomy emisji przydzielone każdej ze stron. W decyzji Rady (UE) 2015/1339 określono warunki porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań, jak również odpowiednie poziomy emisji dla każdej ze stron tego porozumienia. W porozumieniu między UE, jej państwami członkowskimi a Islandią, dotyczącym uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii

4 Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto określono warunki dotyczące udziału Islandii 2. Poziomy emisji określają uprawnienia do emisji przyznane państwom członkowskim oraz Islandii w drugim okresie rozliczeniowym. Poziomy tych emisji ustalono na podstawie istniejącego prawodawstwa Unii na okres w ramach pakietu klimatycznoenergetycznego OBLICZENIE PRZYZNANYCH UPRAWNIEŃ ZGODNIE Z ART. 3 UST. 7BIS, 8 I 8BIS Łączna kwota przyznanych uprawnień do emisji Unii Europejskiej, jej państwom członkowskim i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto odpowiada procentowi przypisanemu Unii, jej państwom członkowskim i Islandii w trzeciej kolumnie załącznika B do protokołu z Kioto, zmienionego poprawką dauhańską (80 %) poziomów emisji w roku bazowym przemnożonemu przez osiem. Wynikająca z tych obliczeń łączna kwota przyznanych uprawień do emisji wynosi tony ekwiwalentu CO 2. Kwota uprawnień do emisji przyznanych UE jest określona zgodnie z warunkami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań i wynosi ton równoważnika CO 2. Kwoty uprawnień do emisji przyznane państwom członkowskim i Islandii są również określone zgodnie z warunkami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań i są wymienione w tabeli 2. 2 Dz.U. L 207 z , s Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z ). 4

5 Tabela 2 przyznane uprawnienia do emisji państw członkowskich i Islandii (z uwzględnieniem art. 3 ust. 7bis protokołu z Kioto) Państwo członkowskie t ekwiwalentu CO 2. Austria Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Niemcy Grecja Węgry Irlandia Włochy Łotwa Litwa Luksemburg Malta Niderlandy Polska Portugalia Rumunia Słowacja Słowenia Hiszpania Szwecja Wielka Brytania Islandia OBLICZENIE REZERWY OKRESU ROZLICZENIOWEGO ZGODNIE Z DECYZJĄ 11/CMP.1 Dla celów wspólnej realizacji zobowiązań, rezerwa okresu rozliczeniowego ma zastosowanie do UE, jej państw członkowskich i Islandii indywidualnie. Tabela 3 przedstawia rezerwy okresu rozliczeniowego obliczone dla Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii. 5

6 Tabela 3 Rezerwy okresu rozliczeniowego dla Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii. Państwo Rezerwa okresu rozliczeniowego [t ekwiwalentu CO 2 ] Unia Europejska Austria Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Niemcy Grecja Węgry Irlandia Włochy Łotwa Litwa Luksemburg Malta Niderlandy Polska Portugalia Rumunia Słowacja Słowenia Hiszpania Szwecja Wielka Brytania Islandia OKREŚLENIE WYBORU POJEDYNCZYCH MINIMALNYCH WARTOŚCI POKRYCIA KORON DRZEW, OBSZARU GRUNTÓW ORAZ WYSOKOŚCI DRZEW DO ZASTOSOWANIA W ROZLICZANIU ZGODNIE Z ART. 3 UST. 3 I 4 Państwa członkowskie wybrały wartości progowe dla definicji lasów na potrzeby sprawozdawczości z działań w zakresie: zalesiania, ponownego zalesiania i wylesiania na mocy art. 3 ust. 3 protokołu z Kioto oraz w zakresie gospodarki leśnej, jeżeli tak w pierwszym okresie rozliczeniowym, zgodnie z art. 3 ust. 4 protokołu z Kioto. UE agreguje informacje otrzymane od państw członkowskich, wykorzystano zatem te same wartości, które zostały wybrane przez państwa członkowskie jako minimalne wartości pokrycia koron drzew, obszaru gruntów oraz wysokości drzew zgodnie z definicją lasów używaną do składania sprawozdań na potrzeby FAO. 6

7 Tabela 4 - Wartości progowe wybrane przez państwa członkowskie i Islandię dla definicji lasów na potrzeby sprawozdawczości na podstawie art. 3 ust. 3 oraz 4 Państwo członkowskie Minimalna wartość pokrycia koron drzew Minimalna wysokość drzew Minimalna powierzchnia obszaru gruntów leśnych Austria 30 % 2 m 0,05 ha Belgia 20 % 5 m 0,5 ha Bułgaria 10 % 5 m 0,1 ha Chorwacja 10 % 2 m 0,1 ha Cypr 10 % 5 m 0,3 ha Czechy 30 % 2 m 0,05 ha Dania 10 % 5 m 0,5 ha Estonia 30 % 2 m 0,5 ha Finlandia 10 % 5 m 0,5 ha Francja 10 % 5 m 0,5 ha Niemcy 10 % 5 m 0,1 ha Grecja 25 % 2 m 0,3 ha Węgry 30 % 5 m 0,5 ha Irlandia 20 % 5 m 0,1 ha Włochy 10 % 5 m 0,5 ha Łotwa 20 % 5 m 0,1 ha Litwa 30 % 5 m 0,1 ha Luksemburg 10 % 5 m 0,5 ha Malta 30 % 5 m 1 ha Niderlandy 20 % 5 m 0,5 ha Polska 10 % 2 m 0,1 ha Portugalia 10 % 5 m 1 ha Rumunia 10 % 5 m 0,25 ha Słowacja 20 % 5 m 0,3 ha Słowenia 30 % 2 m 0,25 ha Hiszpania 20 % 3 m 1 ha Szwecja 10 % 5 m 0,5 ha Wielka Brytania 20 % 2 m 0,1 ha Islandia 10 % 2 m 0,5 ha 8. DZIAŁANIA WYBRANE NA PODSTAWIE ART. 3 UST. 4 DO UWZGLĘDNIENIA W ROZLICZENIACH ZA DRUGI OKRES ROZLICZENIOWY W tabeli 5 przedstawiono przegląd działań wybranych przez państwa członkowskie i Islandię zgodnie z art. 3 ust. 4, zgodnie z tym, co zostało zgłoszone w ich sprawozdaniach w celu ułatwienia obliczenia uprawnień do emisji przyznanych w drugim okresie rozliczeniowym. 7

8 Tabela 5 Przegląd działań wybranych przez państwa członkowskie i Islandię zgodnie z art. 3 ust. 4 protokołu z Kioto Państwo członkowskie Gospodarka gruntami uprawnymi Gospodarka pastwiskami 8 Odnowa roślinności Osuszanie i ponowne nawadnianie terenów podmokłych nie Austria nie nie nie Belgia nie nie Bułgaria nie nie Chorwacja nie nie Cypr nie nie Czechy nie nie Dania Estonia nie nie Finlandia nie nie Francja nie nie Niemcy Grecja nie nie Węgry nie nie Irlandia Włochy Łotwa nie nie Litwa nie nie Luksemburg nie nie Malta nie nie Niderlandy nie nie Polska nie nie Portugalia Rumunia nie nie nie Słowacja nie nie Słowenia nie nie Hiszpania nie Szwecja nie nie

9 Państwo członkowskie Gospodarka gruntami uprawnymi Gospodarka pastwiskami Odnowa roślinności Wielka Brytania nie Islandia nie nie Osuszanie i ponowne nawadnianie terenów podmokłych nie 9. OKREŚLENIE CZĘSTOTLIWOŚCI ROZLICZANIA DZIAŁAŃ NA PODSTAWIE ART. 3 UST. 3 I 4 Państwa członkowskie i Islandia określają częstotliwość rozliczania działań na podstawie art. 3 ust. 3 i 4 w swoich sprawozdaniach w celu ułatwienia obliczenia przyznanych uprawnień. Wszystkie państwa członkowskie postanowiły rozliczyć się na koniec okresu rozliczeniowego, z wyjątkiem Danii i Węgier, które zdecydowały się rozliczać się corocznie. 10. POZIOMY ODNIESIENIA DOTYCZĄCE GOSPODARKI LEŚNEJ JAK PODANO W DODATKU DO ZAŁĄCZNIKA DO DECYZJI 2/CMP.7 Pkt 1 lit. i) załącznika I do decyzji 2/CMP.8 wymaga składania sprawozdań z gospodarki leśnej oraz podania wszelkich korekt technicznych zawartych w sprawozdaniu dotyczącym inwentaryzacji. Państwa członkowskie UE i Islandia podały te informacje w swoich sprawozdaniach mających na celu ułatwienie obliczenia przyznanych uprawnień oraz w swoich najnowszych wykazach gazów cieplarnianych. 11. INFORMACJA O TYM, W JAKI SPOSÓB EMISJE Z PRODUKTÓW DRZEWNYCH POZYSKANYCH Z LASÓW PRZED ROZPOCZĘCIEM DRUGIEGO OKRESU ROZLICZENIOWEGO ZOSTAŁY UWZGLĘDNIONE W RAMACH POZIOMU ODNIESIENIA ZGODNIE Z PKT. 16 ZAŁĄCZNIKA DO DECYZJI 2/CMP.7 Informacja o tym, w jaki sposób emisje z produktów drzewnych pozyskanych z lasów przed rozpoczęciem drugiego okresu rozliczeniowego zostały uwzględnione w ramach poziomu odniesienia zgodnie z pkt. 16 załącznika do decyzji 2/CMP.7 znajduje się w dostarczanych przez państwa członkowskie UE oraz Islandię sprawozdaniach mających na celu ułatwienie obliczenia przyznanych uprawnień oraz w ich najnowszych wykazach gazów cieplarnianych. 12. ZASADY ROZLICZANIA DOTYCZĄCE ZJAWISK KATASTROFALNYCH Poniżej podano zestawienie decyzji państwa członkowskiego w sprawie wykorzystania przepisów w celu wyłączenia emisji wynikających ze zjawisk katastrofalnych. 9

10 Tabela 6 Informacje w sprawie wykorzystania przepisów w celu wyłączenia emisji wynikających ze zjawisk katastrofalnych Państwa Zalesianie/ponowne zalesianie Gospodarka leśna Austria Nie Tak Belgia Nie Tak Bułgaria Tak Tak Chorwacja Tak Tak Cypr Nie Tak Czechy Nie Nie Dania Nie Nie Estonia Nie Tak Finlandia Nie Tak Francja Tak Tak Niemcy Nie Nie Grecja Tak Tak Węgry Nie Nie Irlandia Tak Tak Włochy Tak Tak Łotwa Nie Nie Litwa Nie Nie Luksemburg Tak Tak Malta Tak Tak Niderlandy Tak Tak Polska Nie Nie Portugalia Tak Tak Rumunia Tak Tak Słowacja Nie Nie Słowenia Nie Nie Hiszpania Tak Tak Szwecja Tak Tak Wielka Brytania Tak Tak Islandia Tak Tak 13. OPIS SYSTEMU KRAJOWEGO Unia Europejska podjęła się realizacji ilościowo określonego celu w zakresie ograniczenia i redukcji emisji już w pierwszym okresie rozliczeniowym i przedstawiła opis swojego systemu w sprawozdaniu w celu obliczenia przyznanych uprawnień w ramach pierwszego okresu rozliczeniowego. Następnie wszelkie zmiany, które nastąpiły w wewnętrznym systemie UE zgłoszono jako część rocznych informacji uzupełniających zgodnie z art. 7 protokołu z Kioto i zawarto w sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu. Instytucje będące częścią unijnego systemu wykazów i odpowiedzialne za przygotowanie wykazu UE w pierwszym okresie rozliczeniowym pozostają niezmienione na początku drugiego okresu rozliczeniowego. Dyrekcja Generalna ds. Działań w dziedzinie Klimatu (DG CLIMA) Komisji Europejskiej ponosi całkowitą odpowiedzialność za wykaz UE, a każde państwo członkowskie jest odpowiedzialne za przygotowanie swego własnego wykazu, który stanowi podstawowy wkład w wykaz UE. W procesie tworzenia wykazu DG CLIMA jest wspierana przede wszystkim przez następujące instytucje: Europejską Agencję Ochrony Środowiska (EEA) i Europejskie Centrum Tematyczne ds. Powietrza i Zmiany Klimatu (ETC/ACM), jak również następujące Dyrekcje Generalne Komisji Europejskiej: Eurostat i Wspólne Centrum Badawcze (JRC). 10

11 14. OPIS REJESTRU KRAJOWEGO W celu wypełnienia swoich zobowiązań jako strony protokołu z Kioto i zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 525/ ( rozporządzenie w sprawie mechanizmu monitorowania ), każde państwo członkowskie oraz Unia prowadzą krajowe rejestry PzK. Zgodnie z decyzjami 13/CMP.l i 24/CP.8 państwa członkowskie i Unia prowadzą swoje krajowe rejestry w sposób skonsolidowany. 4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (Dz.U. L 165 z , s. 13). 11