KARTA PRZEDMIOTU (syllabus)

Wydział Studiów Inżynierskich kierunek studiów: ARCHITEKTURA KRAJOBRAZU KARTA PRZEDMIOTU (syllabus) Nazwa przedmiotu: BIOLOGIA ROŚLIN Rodzaj studiów: niestacjonarne I stopnia Status przedmiotu: obowiązkowy Forma zajęć: Liczba godzin: Punkty ECTS: Semestr: 2 Ćwiczenia 2 Prowadzący przedmiot: Konsultacje: Dane kontaktowe: Dr inż. Dorota Dopka Przed każdymi ćwiczeniami Cele przedmiotu w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: C1. Poznanie budowy roślin od komórki, przez tkanki do organów oraz ich funkcji i przekształceń, które przystosowują rośliny do różnych środowisk życia. C2. Uświadomienie studentom konieczności poznanie strategii przeżycia roślin przekładających się na ich budowę morfologiczną, anatomiczną i fizjologiczną oraz współżycia z innymi organizmami. C3. Wykazanie, że różne są sposoby organizacji roślin na poziomie fitocenotycznym i krajobrazowym. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: 1. Wiedza, umiejętności i kompetencje zdobyte podczas zajęć z przedmiotów przyroda i biologia. Treści programowe: TP1. Struktura komórki roślinnej - zasady działania, materiały zapasowe TP2. Klasyfikacja i charakterystyka tkanek roślinnych: tkanki twórcze i okrywające, miękiszowe i mechaniczne TP3. Budowa morfologiczna i anatomiczna korzeni, modyfikacje korzeni TP4. Morfologia pędu roślin jedno- i dwuliściennych, rozgałęzienia pędu długo- i krótkopędy; budowa anatomiczna łodygi roślin jedno- i dwuliściennych; przystosowanie pędów do czynników środowiska modyfikacje pędów TP5. Budowa morfologiczna i anatomiczna oraz funkcje liścia TP6. Budowa kwiatu roślin okrytozalążkowych TP7. Rozmnażanie wegetatywne i generatywne roślin, biologia zapylenia, proces podwójnego zapylenia TP8. Typy kwiatostanów, powstawanie nasion i owocu, klasyfikacja owoców; sposoby rozsiewania nasion i owoców oraz ich znaczenia biologiczne i gospodarcze TP9. Podstawy i zasady systematyki, charakterystyka wybranych rodzin z klasy dwu- i jednoliściennych. Efekty kształcenia: wiedza W1. Student ma wiedzę na temat budowy komórki, zna tkanki roślinne, budowę morfologiczną i funkcje korzenia, łodygi i liścia. W2. Student umie opisać budowę kwiatu, zna rodzaje kwiatostanów i sposoby rozmnażania roślin. W3. Student wie, na czym polega taksonomia roślin i zna charakterystykę wybranych rodzin. umiejętności U1. Student potrafi prawidłowo wykorzystywać wiedzę dotyczącą komórek i tkanek roślin- 1

nych do zrozumienia zachodzących w nich procesów fizjologicznych. U2. Student umie wyodrębnić podstawowe grupy roślin i przypisać do nich wybrane gatunki roślin. kompetencje społeczne (postawy) K1. Student rozumie konieczność stałego dokształcania się; rozumie konieczność doskonalenia i uzupełniania zdobytej wiedzy dotyczącej funkcjonowania roślin. K2. Student stara się podnosi kompetencje zawodowe, osobiste i społeczne, ponieważ wymaga tego funkcjonowanie w stale zmieniającym się otoczeniu. Narzędzia dydaktyczne: 1. prezentacje multimedialne 2. studiowanie literatury 3. dyskusja Sposoby oceny (F formująca, P podsumowująca): F1. udział studentów w dyskusjach P1. zaliczenie pisemne Formy oceny szczegóły: Ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta następuje zawsze zgodnie z Systemem weryfikacji efektów kształcenia studentów GSW, określonym w Zarządzeniu Nr 5/2013 Rektora Gdańskiej Szkoły Wyższej. Ocena Wartość cyfrowa % uzyskanych przez studenta efektów wymagany dla danej oceny Bardzo dobry 5,0 91-100 Dobry plus 4,5 81-90 Dobry 4,0 71-80 Dostateczny plus 3,5 61-70 Dostateczny 3,0 51-60 Niedostateczny 2,0 0-50 Sposób weryfikacji efektów kształcenia: Efekt kształcenia Cele przedmiotu Treści programowe 2 Odniesienie do KEK * Sposób oceny W1 C1, C2 TP1, TP2, TP3, TP4, TP5 F1,P1 W2 C2 TP6, TP7, TP8 F1,P1 W3 C3 TP9 U1 C1, C2 TP1, TP2, TP3, TP4, TP5 TP6, F1,P1 TP7, TP8 U2 C3 TP9 F1,P1 K1 C1, C2, C3 TP1, TP2, TP3, TP4, TP5 TP6, F1,P1 TP7, TP8, TP9 K2 C1, C2, C3 TP1, TP2, TP3, TP4, TP5 TP6, TP7, TP8, TP9 F1,P1 * KEK kierunkowe efekty kształcenia zdefiniowane dla całego programu studiów na danym kierunku Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem Przygotowanie się do zajęć 40 SUMA 55 Zalecana literatura podstawowa: 1. J. Jasnowska, M. Jasnowski, J. Radomski, Botanika, PWN, Warszawa 1999 (w części dotyczącej treści programowych ćwiczeń) 2. W. Czerwiński, Fizjologia roślin, PWN, Warszawa 1978 (w części dotyczącej treści programowych ćwiczeń) 3. B. Polakowski, Botanika, PWN, Warszawa 1994 (w części dotyczącej treści programowych ćwiczeń)

4. A. Szweykowska, J. Szweykowski, Botanika systematyczna t.i i II., PWN, Warszawa 1992 (w części dotyczącej treści programowych ćwiczeń) uzupełniająca: 1. E. Malinowski, Anatomia roślin, PWN, Warszawa 1983 (w części dotyczącej treści programowych ćwiczeń) 2. B. Halicz, Podstawy botaniki, PWN, Warszawa 1986(w części dotyczącej treści programowych ćwiczeń) 3. W. Mizerski, B. Bednarczuk, I. Mizerska, R. Mizerski, Małe tablice biologia, Wyd. X, Warszawa 2014 (w części dotyczącej treści programowych ćwiczeń) Inne informacje o przedmiocie: - 3

Wydział Studiów Inżynierskich kierunek studiów: ARCHITEKTURA KRAJOBRAZU KARTA PRZEDMIOTU (syllabus) Nazwa przedmiotu: BIOLOGIA ROŚLIN Rodzaj studiów: niestacjonarne I stopnia Forma zajęć: Wykład Prowadzący przedmiot: Dr inż. Dorota Dopka Liczba godzin: Status przedmiotu: obowiązkowy Punkty ECTS: 3 Konsultacje: Przed każdym wykładem Cele przedmiotu w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: 4 Semestr: 2 Dane kontaktowe: C1. Poznanie budowy roślin od komórki, przez tkanki do organów oraz ich funkcji i przekształceń, które przystosowują rośliny do różnych środowisk życia. C2. Uświadomienie studentom konieczności uwzględniania strategii przeżycia roślin przekładających się na ich budowę morfologiczną, anatomiczną i fizjologiczną oraz współżycia z innymi morganizmami. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: 2. Wiedza, umiejętności i kompetencje zdobyte podczas zajęć z przedmiotów: przyroda i biologia. Treści programowe: TP1. Struktura i funkcja komórki oraz gospodarka wodna; fotosynteza, oddychanie; budowa układów tkanek, budowa, funkcja i przekształcenia korzenia, pędu i liści; anatomia rozwojowa kwiatu, owocu i nasion TP2. Ekologia rozmnażania, warunki wzrostu i rozwoju roślin, ekofizjologiczne aspekty współdziałania organizmów roślinnych TP3. Zasady taksonomii roślin i podstawowe ich grupy, zbiorowiska, populacje roślinne i ekosystemy, grupy ekologiczne roślin: sukulenty, pnącza; wzajemne oddziaływanie roślin z innymi organizmami (allelopatia) Efekty kształcenia: wiedza W1. Student ma wiedzę na temat struktury i funkcji komórki oraz jej metabolizmu; budowy układów tkanek; budowy, funkcji i przekształcenia korzenia, pędu i liści; anatomii rozwojowa kwiatu, owocu i nasion; ekologii rozmnażania. W2. Wie, z jakich etapów składa się wzrost i rozwój roślin; zna ekofizjologiczne aspekty współdziałania organizmów roślinnych; W.3. Zna podstawowe zasady taksonomii roślin, grupy, populacje i wzajemne oddziaływanie roślin. umiejętności U1. Student potrafi prawidłowo wykorzystywać wiedzę dotyczącą komórek i tkanek roślinnych do zrozumienia zachodzących w nich procesów fizjologicznych. U2. Student umie wyodrębnić podstawowe grupy roślin i przypisać do nich wybrane gatunki roślin. kompetencje społeczne (postawy) K1. Student rozumie konieczność stałego dokształcania się; rozumie konieczność doskonalenia i uzupełniania zdobytej wiedzy dotyczącej funkcjonowania roślin. K2. Student stara się myśleć i działać w sposób kreatywny, podnosi kompetencje zawodowe, osobiste i społeczne, ponieważ wymaga tego funkcjonowanie w stale zmieniającym się otoczeniu.

Narzędzia dydaktyczne: 4. wykład z elementami dyskusji; 5. prezentacje multimedialne 6. studiowanie literatury Sposoby oceny (F formująca, P podsumowująca): F1. udział studentów w dyskusjach P1. egzamin pisemny Formy oceny szczegóły: Ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta następuje zawsze zgodnie z Systemem weryfikacji efektów kształcenia studentów GSW, określonym w Zarządzeniu Nr 5/2013 Rektora Gdańskiej Szkoły Wyższej. Ocena Wartość cyfrowa % uzyskanych przez studenta efektów wymagany dla danej oceny Bardzo dobry 5,0 91-100 Dobry plus 4,5 81-90 Dobry 4,0 71-80 Dostateczny plus 3,5 61-70 Dostateczny 3,0 51-60 Niedostateczny 2,0 0-50 Sposób weryfikacji efektów kształcenia: Efekt kształcenia Cele przedmiotu Treści programowe Odniesienie do KEK * Sposób oceny W1 C1, C2 TP1, TP2 F1,P1 W2 C1, C2 TP2, TP3 F1,P1 U1 C1, C2 TP2, TP3 F1,P1 U2 C2 TP3 F1,P1 K1 C1, C2 TP1, TP2, TP3 F1,P1 K2 C2, C2 TP1, TP2, TP3 F1,P1 * KEK kierunkowe efekty kształcenia zdefiniowane dla całego programu studiów na danym kierunku Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem Przygotowanie się do zajęć 50 SUMA 65 Zalecana literatura podstawowa: 5. J. Jasnowska, M. Jasnowski, J. Radomski, Botanika, PWN, Warszawa 1999 (w części dotyczącej treści programowych wykładu) 6. W. Czerwiński, Fizjologia roślin, PWN, Warszawa 1978 (w części dotyczącej treści programowych wykładu) 7. B. Polakowski, Botanika, PWN, Warszawa 1994 (w części dotyczącej treści programowych wykładu) 8. A. Szweykowska, J. Szweykowski, Botanika systematyczna t.i i II., PWN, Warszawa 1992 (w części dotyczącej treści programowych wykładu) uzupełniająca: 4. E. Malinowski, Anatomia roślin, PWN, Warszawa 1983 (w części dotyczącej treści programowych wykładu) 5. B. Halicz, Podstawy botaniki, PWN, Warszawa 1986(w części dotyczącej treści programowych wykładu) 6. D. Wójcik-Wojtkowiak, B. Politycka, W. Weyman-Kaczmarkowa, Allelopatia, Wyd. AR w Poznaniu, Poznań 1998 7. W. Mizerski, B. Bednarczuk, I. Mizerska, R. Mizerski, Małe tablice biologia, Wyd. X, Warszawa 2014 (w części dotyczącej treści programowych wykładu) Inne informacje o przedmiocie: - 5

Wydział Studiów Inżynierskich kierunek studiów: architektura krajobrazu KARTA PRZEDMIOTU (sylabus) Nazwa przedmiotu: Geometria wykreślna Rodzaj studiów: niestacjonarne I stopnia Status przedmiotu: obowiązkowy Forma zajęć: Liczba godzin: Punkty ECTS: Semestr: I Wykład 2 Ćwiczenia 2 Prowadzący przedmiot: mgr inż. Szymon Kulaszewicz Konsultacje: po każdych zajęciach - 1 godzina Dane kontaktowe: Cele przedmiotu w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: C1. Pozyskanie podstawowej wiedzy w zakresie technik i metod sporządzania rysunku technicznego, schematów, planów i szkiców odręcznych niezbędnych do projektowania, a także wyrobienie umiejętności odczytywania, weryfikowania rysunków i planów. C2. Nabycie umiejętności odczytywania, weryfikowania i posługiwania się dokumentację projektową. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: Wiedza i umiejętności w zakresie szkoły średniej. Treści programowe: TP1. Rozwinięcie wyobraźni przestrzennej umożliwiającej przenoszenie myśli inżynierskiej na rysunek techniczny. TP2. Zapoznanie z metodami przedstawiania trójwymiarowego przestrzenie na płaszczyźnie rysunku oraz jego odczytywanie. TP3. Nabycie umiejętności wykonywania i wykorzystywania rysunku technicznego. TP4. Przekazywanie zasad odwzorowywania obiektów przestrzennych na płaszczyźnie pozwalającej zarówno na zapis, jak i odtworzenie z takiego zapisu rzeczywistych kształtów i wielkości tych obiektów. Efekty kształcenia: wiedza W1. Wiadomości wstępne. Zadania geometrii wykreślnej. Elementy przestrzeni. Pojęcie rzutu i metody rzutowania. W2. Odwzorowanie przestrzeni rzutowej na płaszczyznę przez rzutowanie środkowe - zasada odwzorowania i konstrukcje podstawowe; perspektywa pionowa wielościanu oraz perspektywa pośrednia zestawu wielościanów W3. Rzutowanie równoległe - niezmienniki, rzut aksonometryczny ukośny, obrazy aksonometryczne wielościanów i brył obrotowych W4. Rzutowanie prostokątne - niezmiennik charakterystyczny tego rzutowania, rzuty Monge'a, konstrukcje elementów wspólnych, trzy rzuty wielościanu z wycięciem lub otworem. W5. Wstępne przeszkolenie w zakresie użytkowania wybranego oprogramowania CAD. W6. Podstawowe pojęcia geometrii. Stosowane rodzaje odwzorowań. Założenia metody Monge a. W7. Definiuje i charakteryzuje podstawowe geometryczne elementy przestrzeni, rozpoznaje i nazywa ich wzajemne relacje; zna charakterystyczne cechy wybranych obiektów geometrycznych, definiuje podstawowe pojęcia, zna zasady wybranych metod odwzorowań: metody rzutów Monge a, metody rzutu cechowanego, metody rzutu aksonometrycznego, metody 6

rzutu środkowego - i wie jak zastosować je w określonych zadaniach, zna metody restytucji rzutów tj. identyfikacji na podstawie rzutów kształtu elementów przestrzeni i ich wzajemnych położeń. umiejętności U1. Kreślić rzuty równoległe i środkowe zadanych figur geometrycznych oraz odtworzyć rzeczywiste kształty i wielkości figur geometrycznych przedstawionych w rzutach. U2. Rozwiązywać zadania konstrukcyjne metodą wykreślną według podanego algorytmu. U3. Wymiarować według wybranego systemu wymiarowania. U4. Dobierać znormalizowane elementy rysunku oraz kreślić podstawowe elementy rysunku. U5.Rzuty Monge'a odwzorowywanie elementów przestrzeni (punkt, prosta, płaszczyzna) w rzutach prostokątnych. U6. Równoległość i prostopadłość. Odległość. U7. Pomocnicze płaszczyzny rzutów - układ trzech płaszczyzn wzajemnie prostopadłych, użycie kilku pomocniczych płaszczyzn rzutów (transformcja). U8. Zagadnienia dotyczące wielościanów - rzuty wielościanów położonych dowolnie w przestrzeni, przekroje płaszczyznami i przebicia prostą, rozwinięcia i wzajemne przecinanie wielościanów. U9. Powierzchnie, rzuty, przekroje, przenikania i rozwinięcia powierzchni obrotowych. U10. Komputerowe programy wspomagające rysowanie. U11. Rzuty aksonometryczne U12. Projekt drogi i parkingu, placu zabaw. U13. Komputerowe programy wspomagające rysowanie kompetencje społeczne (postawy) K1. Rozumie potrzebę podnoszenia kompetencji zawodowych. K2. Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu inżyniera. K3. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy. Narzędzia dydaktyczne: 1. metoda podająca - prezentacja mulitimedialna 2. aktywne uczestnictwo studentów w zajęciach: dyskusja, rozwiązywanie zadań związanych z tematyką zajęć (przygotowany wcześniej zestaw zadań ćwiczeniowych i laboratoryjnych) Sposoby oceny (F formująca, P podsumowująca): F1. 1. Systematyczna kontrola prac wykonywanych samodzielnie przez studentów na zajęciach ćwiczeniowych, w oparciu o przygotowane wcześniej zestawy zadań. 2. Bieżąca kontrola realizacji poleceń i rozwiązywania problemów na zajęciach laboratoryjnych w oparciu o przygotowane wcześniej zestawy zagadnień P1. 1. Sprawdzanie obecności na zajęciach. 2. Zaliczanie na ocenę zajęć ćwiczeniowych na podstawie wykonania zadań cząstkowych. 3. Zaliczanie na ocenę zajęć laboratoryjnych na podstawie wykonania zadań cząstkowych. 4. Egzamin ustny na koniec semestru w formie pytań. Formy oceny szczegóły: Ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta następuje zawsze zgodnie z Systemem weryfikacji efektów kształcenia studentów GSW, określonym w Zarządzeniu Nr 5/2013 Rektora Gdańskiej Szkoły Wyższej. Ocena Wartość cyfrowa % uzyskanych przez studenta efektów wymagany dla danej oceny Bardzo dobry 5,0 91-100 Dobry plus 4,5 81-90 Dobry 4,0 71-80 Dostateczny plus 3,5 61-70 Dostateczny 3,0 51-60 Niedostateczny 2,0 0-50 Sposób weryfikacji efektów kształcenia: Efekt Cele Treści Odniesienie Sposób 7

kształcenia przedmiotu programowe do KEK * oceny W1 C1,C2 TP.1,TP.3 W2 C2 TP2 W3 C1,C2 TP1,TP.2,TP.3 W4 C1,C2 TP.2 W5 C1 TP.1 W6 C1,C2 TP.2,TP.4 W7 C1,C2 TP.1,TP.3,TP.4 U1 C1,C2 TP.2,TP.3 U2 C1,C2 TP.3,TP.4 U3 C1,C2 TP.2,TP.3,TP.4 U4 C1,C2 TP.1, TP.2,TP.3 U5 C1,C2 TP.2,TP.4 U6 C1,C2 TP.1,TP.3 U7 C1,C2 TP.1,TP.3 U8 C1,C2 TP.1,TP.3 U9 C1,C2 TP.1,TP.3 U10 C1,C2 TP.1,TP.3 U11 C1,C2 TP.1,TP.3 U12 C1,C2 TP.1,TP.3 U13 C1,C2 TP.1,TP.3 K1 C1,C2 TP.2,TP.3 8

K2 C1,C2 TP1,TP.2,TP.3 K3 C1,C2 TP1,TP.2,TP.3 * KEK kierunkowe efekty kształcenia zdefiniowane dla całego programu studiów na danym kierunku Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem + Studia literaturowe, analiza wykładów, laboratorium i ćwiczeń 20 Rozwiązywanie zadań ćwiczeniowych i laboratoryjnych w 20 tym zadań domowych. Przygotowanie do egzaminu pisemnego. 40 SUMA 110 Zalecana literatura podstawowa: 1. Dobrzański T. Rysunek Techniczny Maszynowy wydawnictwo WNT Warszawa 2001. 2. Burcon J. Podstawy rysunku technicznego wydawnictwo WNT Warszawa 2004 3. Misąskowski W., Wilamowska - Korsak M. Geometria wykreślna wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego w Olsztynie Olsztyn 2005 uzupełniająca: 1. Hałkowski J., Koźmcińska J. Zarys geometrii wykreślnej wydawnictwo SGGW Warszawa 2010 Inne informacje o przedmiocie: Brak 9

Wydział Studiów Inżynierskich kierunek studiów: architektura krajobrazu KARTA PRZEDMIOTU (syllabus) Nazwa przedmiotu: HISTORIA ARCHITEKTURY I URBANISTYKI Rodzaj studiów: niestacjonarne Forma zajęć: Wykład Ćwiczenia Liczba godzin: Status przedmiotu: obowiązkowy Punkty ECTS: 1 1 Semestr: II Prowadzący przedmiot: Dr Krzysztof Korda 10 Konsultacje: przed każdym wykładem Dane kontaktowe: Cele przedmiotu w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: C.1. Opanowanie podstawowych pojęć, mechanizmów i prawidłowości stanowiących o rozwoju architektury oraz wpływającymi na kształt przestrzenny założeń urbanistycznych. C.2. Przekazanie wiedzy z zakresu historii i teorii budowy miast. Przedstawienie złożoności i ciągłości procesów związanych z kształtowaniem przestrzeni w starożytności, średniowieczu, renesansie, w okresie baroku, klasycyzmu oraz w dziewiętnastym i dwudziestym wieku. C.3. Uwrażliwienie na walory historyczne, przestrzenne, artystyczne i przyrodnicze. C4.Wyrobienie u studentów umiejętności rozpoznawania podstawowych cech i elementów charakterystycznych dla poszczególnych okresów. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: 1. Posiada podstawową wiedzę z zakresu Historii sztuki. Treści programowe: TP1. Podstawowe pojęcia i terminy związane z historią architektury i urbanistyki. TP2. Przegląd historii architektury i urbanistyki w ujęciu chronologicznym na tle warunków historycznych, geograficznych i społecznych. TP.3.Analiza elementów charakterystycznych dla poszczególnych okresów historii architektury i urbanistyki w starożytności, średniowieczu, renesansie, w okresie baroku, klasycyzmu oraz w dziewiętnastym i dwudziestym wieku. TP.4. Rozwój miast od starożytności po historię najnowszą. Efekty kształcenia: wiedza W1. Student posiada podstawową wiedzę w zakresie historii architektury i urbanistyki i wie jak samodzielnie ją poszerzać. W2. Student zna podstawowe pojęcia jaki posługuje się historia architektury i urbanistyki. umiejętności U1. Student prawidłowo interpretuje zjawiska zachodzące w architekturze i urbanistyce oraz łączy je z ogólnym rozwojem historycznym i społecznym. U2. Potrafi prawidłowo posługiwać się terminologią z zakresu Historii architektury i urbanistyki. kompetencje społeczne (postawy)

K1. Student ma świadomość czym jest dorobek architektury i urbanistyki oraz ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego. K2. Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny, rozumie konieczność stałego dokształcania się i uzupełniania nabytej wiedzy. Narzędzia dydaktyczne: 1. wykład z elementami dyskusji 2. prezentacje multimedialne 3. praca ze źródłem historycznym. Sposoby oceny (F formująca, P podsumowująca): F1. Udział studentów w dyskusjach. P1. Zaliczenie pisemne. Formy oceny szczegóły: Ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta następuje zawsze zgodnie z Systemem weryfikacji efektów kształcenia studentów GSW, określonym w Zarządzeniu Nr 5/2013 Rektora Gdańskiej Szkoły Wyższej. % uzyskanych przez studenta efektów Ocena Wartość cyfrowa wymagany dla danej oceny Bardzo dobry 5,0 91-100 Dobry plus 4,5 81-90 Dobry 4,0 71-80 Dostateczny plus 3,5 61-70 Dostateczny 3,0 51-60 Niedostateczny 2,0 0-50 Sposób weryfikacji efektów kształcenia: Efekt kształcenia Cele przedmiotu Treści programowe Odniesienie do KEK * Sposób oceny W1 C3; C4; TP3, TP4 F1, P1 W2 C1;C2; TP1 TP2 F1, P1 U1 C1;C2; TP2, TP3, TP4 F1, P1 U2 C2;C3; C4; TP1, TP3 F1, P1 K1 C1; C2; TP1, TP2, TP3 F1, P1 K2 C3; C4; TP2, TP3, TP4 F1, P1 * KEK kierunkowe efekty kształcenia zdefiniowane dla całego programu studiów na danym kierunku Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem 30 Przygotowanie się do zajęć 30 SUMA 60 Zalecana literatura podstawowa: 1. Broniewski Tadeusz. Historia architektury dla wszystkich. Miejsce i rok wydania: Wrocław [i in.] : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980 2. Pevsner Nikolaus, Historia architektury europejskiej, rok wydania 2012 3. Słodczyk Janusz, Historia planowania i budowy miast, Opole 2012 Inne informacje o przedmiocie: - 11

Wydział Studiów Inżynierskich kierunek studiów: architektura krajobrazu KARTA PRZEDMIOTU (syllabus) Nazwa przedmiotu: HISTORIA SZTUKI Rodzaj studiów: niestacjonarne Status przedmiotu: obowiązkowy Forma zajęć: Liczba godzin: Punkty ECTS: Semestr: 1 Wykład 2 Ćwiczenia 2 Prowadzący przedmiot: prof. zw. dr hab. Andrzej Groth Konsultacje: po każdym wykładzie Dane kontaktowe: Cele przedmiotu w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: C1. Opanowanie podstawowej terminologii i pojęć z zakresu historii architektury i sztuki. C2. Zaznajomienie z wiedzą z historii sztuki średniowiecznej, Renesansu, baroku, klasycyzmu oraz sztuki dziewiętnastego i dwudziestego wieku. C3.Wyrobienie u studentów umiejętności rozpoznawania podstawowych cech i elementów charakterystycznych dla poszczególnych okresów. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: 1. Wiedza, umiejętności i kompetencje zdobyte w szkole średniej z przedmiotu historia. Treści programowe: TP1. Podstawowe pojęcia i terminy związane z historią architektury i sztuki TP2. Przegląd historii architektury i sztuki w ujęciu chronologicznym na tle warunków historycznych, geograficznych i społecznych. TP3. Analiza elementów charakterystycznych dla poszczególnych okresów historii architektury i sztuki. Efekty kształcenia: wiedza W1. Student ma podstawową wiedzę w zakresie historii sztuki na tle innych nauk społecznych, W2. Student zna podstawowe pojęcia jakimi posługuje się historia sztuki. umiejętności U1. Student prawidłowo interpretuje zjawiska zachodzące w architekturze i sztuce oraz łączy je z ogólnym rozwojem historycznym i społecznym. U2. Potrafi prawidłowo posługiwać się terminologią z zakresu historii architektury i sztuki. kompetencje społeczne (postawy) K1. Student rozumie konieczność stałego dokształcania się i uzupełniania nabytej wiedzy K2. Student potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny oraz ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego regionu, kraju i Europy. Narzędzia dydaktyczne: 1.Wykład 2.Prezentacje multimedialne 3. Ćwiczenia Sposoby oceny (F formująca, P podsumowująca): F1. Udział studentów w prezentacji multimedialnej i dyskusji P1. egzamin ustny 12

Formy oceny szczegóły: Ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych studenta następuje zawsze zgodnie z Systemem weryfikacji efektów kształcenia studentów GSW, określonym w Zarządzeniu Nr 5/2013 Rektora Gdańskiej Szkoły Wyższej. Ocena Wartość cyfrowa % uzyskanych przez studenta efektów wymagany dla danej oceny Bardzo dobry 5,0 91-100 Dobry plus 4,5 81-90 Dobry 4,0 71-80 Dostateczny plus 3,5 61-70 Dostateczny 3,0 51-60 Niedostateczny 2,0 0-50 Sposób weryfikacji efektów kształcenia: Efekt kształcenia Cele przedmiotu Treści programowe Odniesienie do KEK * Sposób oceny W1 C1, C2, C3 T1 F1, P1 W2 C2, C3 T2, T3 F1, P1 U1 C2, C3 T2, T3 F1, P1 U2 C2, C3 T1,T2, T3 F1, P1 K1 C1, C2, C3 T1, T2, t3 F1, P1 K2 C1, C2, C3 T1, T2, T3 F1, P1 * KEK kierunkowe efekty kształcenia zdefiniowane dla całego programu studiów na danym kierunku Obciążenie pracą studenta: Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem 30 Przygotowanie się do zajęć 45 Przygotowanie się do zaliczenia/egzaminu 45 SUMA 120 Zalecana literatura podstawowa: 1. E. Charytonow, Zarys historii architektury, Warszawa 1963. 2. B. Osińska, Sztuka i czas, cz1 i 2, Warszawa 1976. 3. J. Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa 2004. 4. K. Estreicher, Historia sztuki w zarysie, Warszawa 1986. Inne informacje o przedmiocie: 13