WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw 1) Instrukcja wykonawcza

Podobne dokumenty
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU.

Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ

9. Własności ośrodków dyspersyjnych. Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

ĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne

Pomiar współczynnika załamania światła OG 1

Ć W I C Z E N I E N R O-1

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

ĆWICZENIE NR 79 POMIARY MIKROSKOPOWE. I. Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z budową mikroskopu i jego podstawowymi możliwościami pomiarowymi.

ANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE. Instrukcja wykonawcza

BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ. Instrukcja wykonawcza

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W PRZEZROCZYSTYM MATERIALE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU

S P E K T R O S K O P S Z K O L N Y P R Y Z M A T Y C ZN Y 1

Analiza widmowa spektralnych lamp gazowych przy użyciu spektrogoniometru.

Sposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego w Kaliszu

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

( Wersja A ) WYZNACZANIE PROMIENI KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA.

MGR 10. Ćw. 1. Badanie polaryzacji światła 2. Wyznaczanie długości fal świetlnych 3. Pokaz zmiany długości fali świetlnej przy użyciu lasera.

WYZNACZANIE PROMIENIA KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA

EFEKT FOTOWOLTAICZNY OGNIWO SŁONECZNE

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK. Instrukcja wykonawcza

II. Badanie charakterystyki spektralnej źródła termicznego promieniowania elektromagnetycznego

Wyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu

O3. BADANIE WIDM ATOMOWYCH

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

POMIARY OPTYCZNE Pomiary ogniskowych. Damian Siedlecki

Badanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela.

WYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE

POMIARY OPTYCZNE Pomiary kątów (klinów, pryzmatów) Damian Siedlecki

Wyznaczanie współczynnika załamania światła

EFEKT FOTOELEKTRYCZNY ZEWNĘTRZNY

Wyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Pracownia fizyczna dla szkół

POMIARY METODAMI POŚREDNIMI NA MIKROSKOPIE WAR- SZTATOWYM. OBLICZANIE NIEPEWNOŚCI TYCH POMIARÓW

POMIARY OPTYCZNE Współczynnik załamania #1. Damian Siedlecki

ĆWICZENIE 44 BADANIE DYSPERSJI. I. Wprowadzenie teoretyczne.

4.11 Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego (O10)

Człowiek najlepsza inwestycja

4.11 Badanie widm emisyjnych za pomocą spektroskopu pryzmatycznego(o10)

Ć W I C Z E N I E N R O-4

rys. 1. Rozszczepienie światła białego w pryzmacie

NIWELATORY TECHNICZNE

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

OPTYKA INSTRUMENTALNA

POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTYTUT OBRABIAREK I TECHNOLOGII BUDOWY MASZYN. Ćwiczenie B-2 POMIAR PROSTOLINIOWOŚCI PROWADNIC ŁOŻA OBRABIARKI

INSTRUKCJA. Analiza gazów analizatorami Fizycznymi. Interferometr. Opracował: dr inż. Franciszek Wolańczyk

J Wyznaczanie względnej czułości widmowej fotorezystorów

Ć W I C Z E N I E N R O-8

Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej. Laboratorium Fizyki Cienkich Warstw. Ćwiczenie 5. Wyznaczanie stałych optycznych cienkich warstw metodą

Interferencyjny pomiar krzywizny soczewki przy pomocy pierścieni Newtona

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

Spektroskop, rurki Plückera, cewka Ruhmkorffa, aparat fotogtaficzny, źródło prądu

BADANIE MIKROSKOPU. POMIARY MAŁYCH DŁUGOŚCI

Ćwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..

OLS 26. Instrukcja obsługi

Ćwiczenie Nr 6 Skręcenie płaszczyzny polaryzacji

Badanie tranzystorów MOSFET

Badanie wzmacniacza niskiej częstotliwości

Bierne układy różniczkujące i całkujące typu RC

Wyznaczanie wartości współczynnika załamania

Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu

SPEKTOMETR SZKOLNY V 7-33

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

KATEDRA TECHNOLOGII MASZYN I AUTOMATYZACJI PRODUKCJI ĆWICZENIE NR 2 POMIAR KRZYWEK W UKŁADZIE WSPÓŁRZĘDNYCH BIEGUNOWYCH

Pomiar kątów poziomych

STOLIK OPTYCZNY 1 V Przyrząd jest przeznaczony do wykonywania ćwiczeń uczniowskich z optyki geometrycznej.

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI

Ć W I C Z E N I E N R O-8

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.

OPTYKA W INSTRUMENTACH GEODEZYJNYCH

Pomiar podstawowych parametrów liniowych układów scalonych

20. Oznaczanie stężenia acetonu w czterochloroetanie

Pomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła

Grupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn Laboratorium Techniki Świetlnej

Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą kąta najmniejszego odchylenia.

BADANIE PROSTEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO POMIAR NAPRĘŻEŃ


+OPTYKA 3.stacjapogody.waw.pl K.M.

Zagadnienia: równanie soczewki, ogniskowa soczewki, powiększenie, geometryczna konstrukcja obrazu, działanie prostych przyrządów optycznych.

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Ćwiczenie BADANIE WIDM OPTYCZNYCH ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU O 9 O 12 Instrukcja dla studenta

f = -50 cm ma zdolność skupiającą

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

1 Źródła i detektory. I. Badanie charakterystyki spektralnej nietermicznych źródeł promieniowania elektromagnetycznego

PIONY, PIONOWNIKI, CENTROWNIKI PRZYRZĄDY SŁUŻĄCE DO CENTROWANIA INSTRUMENTÓW I SYGNAŁÓW

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

Skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w cieczach (PF13)

ośrodka drugiego względem pierwszego. sinα (1) n 2,1 =

Pomiary kątów WYKŁAD 4

PRZYGOTOWANIE DO PRACY. METODY POMIARU

POMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 8. Pomiar ogniskowej układu optycznego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

POMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Transkrypt:

ĆWICZENIE 76A WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw ) Instrukcja wykonawcza. Wykaz przyrządów Spektrometr (goniometr) Lampy spektralne Pryzmaty. Cel ćwiczenia Zapoznanie się z budową i zasadą działania spektrometru, pomiary kąta łamiącego pryzmatu oraz kąta minimalnego odchylenia, wyznaczenie współczynnika załamania dla różnych długości fali. 3. Stanowisko pomiarowe

4. Przebieg pomiarów Zadania podstawowe: pomiary wykonać dla jednego pryzmatu. Regulacja przyrządu Zaleca się sprawdzić, czy oś obrotu lunety spektrometru i oś obrotu stolika się pokrywają. Jeżeli nie spektrometr A można wyregulować przy pomocy śrub regulujących położenie stolika. W tym celu należy wykonać następujące czynności: Ustawić na stoliku badany pryzmat tak, aby śruby regulujące pochylenie stolika znalazły się naprzeciw krawędzi pryzmatu. Za pomocą przełącznika (4) włączyć żarówkę oświetlającą krzyż w lunecie. Ustawić lunetę tak, aby jej oś była prostopadła do jednej ze ścian pryzmatu. W polu widzenia powinny być wtedy widoczne dwa krzyże: jasny, podwójny oraz drugi ciemny. Naprowadzić obydwa krzyże na siebie tak, aby ich pionowe i poziome ramiona się pokrywały. Szczegółowy opis regulacji spektrometru A Gdy przyrząd jest rozregulowany (rys. a). Należy wtedy: Rys.a Rys.b Rys.c Kręcąc śrubą regulującą pochylenie stolika (tą, która znajduje się naprzeciw ściany pryzmatu, na którą pada światło) zmniejszyć odległość między poziomymi ramionami obu krzyży o połowę (rys.b). Ustawić lunetkę naprzeciw drugiej ze ścian pryzmatu i zobaczyć obraz obu krzyży. Jeśli się nie pokrywają, śrubą regulującą pochylenie stolika leżącą naprzeciw tej ściany pryzmatu zmniejszyć odległość między poziomymi ramionami krzyży o połowę. Wrócić do pierwszego położenia lunety i w razie potrzeby znów zmniejszyć odległość między poziomymi ramionami krzyży o połowę. Regulacje te (dla obu położeń lunetki) powtarzać tak długo, aż oba krzyże będą się dokładnie pokrywać (rys. c). Oznaczać to będzie, że oś obrotu lunety pokrywa się z osią obrotu stolika i przyrząd jest właściwie wyregulowany. Podczas dalszych pomiarów nie wolno zmieniać położenia śrub regulujących pochylenie stolika!

A. Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu Metoda autokolimacji dla spektrometru nr A : a) Ustawiamy pryzmat na stoliku spektrometru w sposób przedstawiony na rys.. p Rys.. b) Po włączeniu (4) oświetlenia krzyża w lunetce ustawić ją prostopadle do jednej ze ścian pryzmatu doprowadzając obydwa krzyże: jasny i ciemny do pokrycia się. Następnie zaciskiem () zablokować lunetę i pokrętłem () drobnego ruchu lunety doprowadzić do precyzyjnego pokrycia się obu krzyży. Korzystając z mikroskopu odczytowego () odczytać wartość kąta l (przykładowy odczyt wartości kąta jest na str. 7). c) Ustawić lunetę naprzeciw drugiej ściany pryzmatu i powtarzając czynności opisane powyżej odczytać kąt p. d) Pomiary kątów powtórzyć kilkakrotnie. Metoda promieni odbitych od ścian bocznych pryzmatu Rys. 3. a) Oświetlić szczelinę kolimatora (9) światłem białym. b) Ustawić lunetę (3) spektrometru naprzeciw kolimatora i znaleźć (kręcąc regulacją przy okularze) ostry obraz szczeliny kolimatora na tle krzyża celowniczego lunetki. Następnie, używając regulacji przy szczelinie kolimatora dobrać jej szerokość tak, aby wynosiła ok. 0,5mm. c) Ustawić na stoliku spektrometru badany pryzmat krawędzią łamiącą na wprost kolimatora tak, aby krawędź ta leżała blisko osi stolika i by wiązka wychodząca z kolimatora oświetlała obie ścianki pryzmatu (rys. 3). 3

d) Ustawić lunetę na przedłużeniu promieni odbitych od jednej ze ścian pryzmatu. W lunecie powinien być wtedy widoczny obraz szczeliny. e) Naprowadzić krzyż celowniczy na obraz szczeliny. Zaciskiem () zablokować lunetę i pokrętłem () drobnego ruchu lunety ustawić środek krzyża na środek obrazu szczeliny. Odczytać położenie lunety l. f) Powtórzyć powyższe czynności dla obrazu szczeliny otrzymanego po odbiciu promieni od drugiej ściany pryzmatu. Pomiary kątów powtórzyć kilkakrotnie. B. Wyznaczanie kąta najmniejszego odchylenia a) Oświetlić szczelinę kolimatora którąś z dostępnych na stanowisku pomiarowym lamp spektralnych. b) Ustawić na stoliku pryzmat tak, aby odchylał bieg promieni (rys. 4a) Rys.4a Rys. 4b c) Znaleźć obraz widma (będzie to widmo liniowe). d) Odblokować zacisk (7) obrotu stolika. Obracając stolik z pryzmatem zaobserwować, że obraz widma będzie się przesuwał tylko do pewnego miejsca, a następnie zawróci pomimo dalszego obracania pryzmatu w tym samym kierunku. Ustawić lunetę w tym zwrotnym położeniu dla wybranej linii widma, tzn. naprowadzić krzyż celowniczy lunety na obraz szczeliny. Zablokować lunetę śrubą () i pokrętłem () drobnego ruchu lunety ustalić jej położenie tak, aby środek krzyża celowniczego wypadł dokładnie w środku linii ustawionej na min. Odczytać wtedy położenie l. Pomiar powtórzyć kilka razy. e) Obrócić pryzmat do położenia przedstawionego na rys. 4b i powtarzając opisane powyżej czynności zmierzyć kilkakrotnie kąt p dla tej samej linii spektralnej. f) Wykonać (po kilka razy) pomiary dla pozostałych linii widmowych dla wszystkich dostępnych na stanowisku pomiarowym lamp spektralnych. 4

5. Opracowanie wyników - Proponowane tabele (do zatwierdzenia u prowadzącego) 5.. Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu: a) Obliczyć wartości średnie i i ich niepewności. b) Korzystając ze wzoru pomiarową. p l obliczyć kąt łamiący pryzmatu oraz jego niepewność Proponowana tabela (do zatwierdzenia u prowadzącego) Tabela. Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu. lp. u c () [rd] 5.. Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu: a) Obliczyć wartości średnie i i ich niepewności. b) Obliczyć kąt najmniejszego odchylenia, dla określonej długości fali, korzystając ze wzoru oraz jego niepewność. c) Korzystając ze wzoru obliczyć współczynnik załamania światła pryzmatu oraz jego niepewność. d) Obliczenia z powyższych podpunktów powtórzyć dla innych długości fal. e) Wykonać wykres krzywej dyspersji materiału pryzmatu n = n(). f) Wyznaczyć średnią dyspersję materiału pryzmatu oraz współczynnik dyspersji. Proponowana tabela do zatwierdzenia u prowadzącego Tabela. Wyznaczanie współczynnika załamania szkła pryzmatu (dla jednej długości fali). lp. 0-9 [m] u c ( ) n u c (n) 5

Schemat lunety autokolimacyjnej. Goniometr 3 8 5 6 7 9 0 4 3 5 4 6

. Okular mikroskopu odczytowego.. Okular lunety autokolimacyjnej. 3. Luneta autokolimacyjna. 4. Żarówka oświetlająca lunetę. 5. Stolik. 6. Śruba regulacyjna stolika. 7. Zacisk obrotu stolika. 8. Zacisk podnoszenia stolika. 9. Kolimator. 0. Pierścień regulacji szczeliny.. Pokrętka ruchu drobnego lunety.. Zacisk lunety. 3. Zatrzask zwalniający krąg podziałowy (z tyłu). 4. Wyłącznik oświetlenia lunety autokolimacyjnej. 5. Wyłącznik przyrządu. Przykładowy odczyt wartości kąta: = 88 3,5 7