Metody badań monokryształów metoda Lauego

Podobne dokumenty
Metody badań monokryształów metoda Lauego

Laboratorium z Krystalografii. 2 godz.

Monochromatyzacja promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej

Laboratorium z Krystalografii. 2 godz.

Laboratorium z Krystalografii. 2 godz.

Laboratorium z Krystalografii specjalizacja: Fizykochemia związków nieorganicznych

Krystalografia. Dyfrakcja na monokryształach. Analiza dyfraktogramów

Rejestracja dyfraktogramów polikrystalicznych związków. Wskaźnikowanie dyfraktogramów i wyznaczanie typu komórki Bravais go.

Układy krystalograficzne

Układ regularny. Układ regularny. Możliwe elementy symetrii: Możliwe elementy symetrii: 3 osie 3- krotne. m płaszczyzny przekątne.

Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii. Laboratorium z Krystalografii. 2 godz. Komórki Bravais go

Absorpcja promieni rentgenowskich 2 godz.

Rentgenografia - teorie dyfrakcji

Wykład 5. Komórka elementarna. Sieci Bravais go

Krystalografia. Dyfrakcja

STRUKTURA CIAŁA STAŁEGO

Rejestracja dyfraktogramów polikrystalicznych związków. Wskaźnikowanie dyfraktogramów i wyznaczanie typu komórki Bravais go.

PROMIENIOWANIE RENTGENOWSKIE

Bezpośredni opiekunowie laboratorium: Prof. dr hab. Marek Szafrański. Prof. dr hab. Maciej Kozak, dr Marceli Kaczmarski.

Rozwiązanie: Zadanie 2

Rodzina i pas płaszczyzn sieciowych

BUDOWA KRYSTALICZNA CIAŁ STAŁYCH. Stopień uporządkowania struktury wewnętrznej ciał stałych decyduje o ich podziale

Aby opisać strukturę krystaliczną, konieczne jest określenie jej części składowych: sieci przestrzennej oraz bazy atomowej.

STRUKTURA KRYSTALICZNA

Charakterystyka promieniowania miedziowej lampy rentgenowskiej.

ĆWICZENIE Nr 27. Laboratorium Inżynierii Materiałowej. Akceptował: Kierownik Katedry prof. dr hab. B. Surowska. Opracował: dr inż. S.

Uniwersytet Śląski w Katowicach str. 1 Wydział

Elementy symetrii makroskopowej.

10. Analiza dyfraktogramów proszkowych

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Charakterystyka promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej

STRUKTURA MATERIAŁÓW

DYFRAKCYJNE METODY BADANIA STRUKTURY CIAŁ STAŁYCH

NOWA STRONA INTERNETOWA PRZEDMIOTU:

Dyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 3

Położenia, kierunki, płaszczyzny

S P R A W O Z D A N I E D O ĆWICZENIA X 1 D E B Y E A SCHERRERA W Y Z N A C Z A N I E S T A Ł E J S I E C I M E T O DĄ.

Prezentacja przebiegu pomiaru obrazu dyfrakcyjnego monokryształu na czterokołowym dyfraktometrze Oxford Diffraction Gemini A Ultra.

Grupy przestrzenne i ich symbolika

S 2, C 2h,D 2h,D 3d,D 4h, D 6h, O h

Promieniowanie rentgenowskie. Podstawowe pojęcia krystalograficzne

ROZDZIAŁ I. Symetria budowy kryształów

Krystalografia i krystalochemia Wykład 15 Repetytorium

Wykład 1. Symetria Budowy Kryształów

Natęż. ężenie refleksu dyfrakcyjnego

Podstawy krystalochemii pierwiastki

RENTGENOWSKA ANALIZA STRUKTURALNA

Dyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 4 i 5 1. Podział metod rentgenowskich ze wzgl

Dyfrakcja rentgenowska (XRD) w analizie fazowej Wykład 2 i 3

Kombinacje elementów symetrii. Klasy symetrii.

Elementy teorii powierzchni metali

Podstawowe pojęcia opisujące sieć przestrzenną

ZADANIE RTG1 WYZNACZANIE STAŁEJ SIECI KRYSZTAŁU LiF METODĄ DYFRAKCJI RENTGENOWSKIEJ

Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne (International Tables for Crystallography)

Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne (International Tables for Crystallography)

Laboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT

Wskaźnikowanie rentgenogramów i wyznaczanie parametrów sieciowych Wykład 8

MATERIA. = m i liczby całkowite. ciała stałe. - kryształy - ciała bezpostaciowe (amorficzne) - ciecze KRYSZTAŁY. Periodyczność

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Ćwiczenie nr 8 WYZNACZANIE GRUPY DYFRAKCYJNEJ KRYSZTAŁU Z WYKORZYSTANIEM KAMERY CCD

Dyfrakcja wysokoenergetycznych elektronów RHEED

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

Opracowanie: mgr inż. Antoni Konitz, dr hab inż. Jarosław Chojnacki Politechnika Gdańska, Gdańsk 2007, 2016

Krystalochemia białek 2016/2017

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

ĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

S. Baran - Podstawy fizyki materii skondensowanej Dyfrakcja na kryształach. Dyfrakcja na kryształach

KRYSTALOGRAFIA Studia pierwszego stopnia, stacjonarne II rok

Metody dyfrakcyjne do wyznaczania struktury krystalicznej materiałów

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

Ćwiczenie 53. Soczewki

Konwersatorium z chemii ciała stałego Specjalność: chemia budowlana ZESTAW 3. Symetria makro- i mikroskopowa

3. Operacje symetrii, macierze operacji symetrii. Grupy punktowe. Przypisywanie grupy punktowej dla zadanych obiektów

WYZNACZANIE GRUPY DYFRAKCYJNEJ KRYSZTAŁU Z WYKORZYSTANIEM KAMERY CCD. Instrukcja do ćwiczeń

Elementy teorii powierzchni metali

Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne (International Tables for Crystallography)

RENTGENOGRAFIA. Poziom przedmiotu Studia I stopnia niestacjonarne Liczba godzin/zjazd 1W e, 2L PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE

Wykład 5 Otwarte i wtórne operacje symetrii

Kombinacje elementów symetrii. Klasy symetrii.

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Katedra Fizyki Ciała Stałego Uniwersytetu Łódzkiego

Materiałoznawstwo optyczne. KRYSZTAŁY Y cz. 2

Ćwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..

Ciała stałe. Ciała krystaliczne. Ciała amorficzne. Bardzo często mamy do czynienia z ciałami polikrystalicznymi, rzadko monokryształami.

L1 Pomiar naprężeń mikroskopowych w metalach i stopach z wykorzystaniem dyfrakcji rentgenowskiej

S. Baran - Podstawy fizyki materii skondensowanej Struktura krystaliczna. Struktura krystaliczna

Co należy zauważyć Rzuty punktu leżą na jednej prostej do osi rzutów x 12, którą nazywamy prostą odnoszącą Wysokość punktu jest odległością rzutu

Interferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego.

Instytut Fizyki Doświadczalnej Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki UNIWERSYTET GDAŃSKI

20. Na poniŝszym rysunku zaznaczono bieg promienia świetlnego 1. Podaj konstrukcję wyznaczającą kierunek padania promienia 2 na soczewkę.

Fizyka fal cyrklem i linijką

BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA

Ćwiczenie nr 6. Zjawiska elektrooptyczne Sprawdzanie prawa Malusa, badanie komórki Pockelsa i Kerra

Rezonanse magnetyczne oraz wybrane techniki pomiarowe fizyki ciała stałego

Fizyka Ciała Stałego

STATYCZNA PRÓBA SKRĘCANIA

Transkrypt:

Uniwersytet Śląski Instytut Chemii Zakład Krystalografii ul. Bankowa 14, pok. 132, 40 006 Katowice, Tel. 0323591627 e-mail: joanna_palion@poczta.fm opracowanie: mgr Joanna Palion Gazda Laboratorium z Krystalografii Specjalizacja: Fizykochemia związków nieorganicznych Metody badań monokryształów metoda Lauego 2 godz. Cel ćwiczenia: Rejestracja widma dyfrakcyjnego metodą Lauego. Interpretacja uzyskanych widm. Wstęp teoretyczny: W metodzie Lauego na nieruchomy kryształ pada polichromatyczna wiązka promieniowanie rentgenowskiego. Obraz dyfrakcyjny rejestruje się na płaskiej błonie fotograficznej ustawionej prostopadle do kierunku promieni pierwotnych. Płaską błonę fotograficzna można ustawić w dwóch położeniach: za kryształem metoda promieni przechodzących w której otrzymane rentgenogramy nazywa się lauegrami między kryształem a błoną fotograficzną metoda promieni zwrotnych, w której otrzymane rentgenogramy nazywa się epigramami Rys.1. a) lauegram; b) epigram Z lauegramu łatwo można obliczyć kąt ugięcia. W metodzie promieni przechodzących kąt θ dla każdego refleksu jest kreślony wzorem tg 2θ = r/d, a w metodzie promieni

zwrotnych tg(180 2θ) = r/d gdzie D odległość błony fotograficznej od próbki r odległość refleksu od środka rentgenogramu. Rys. 2. Metoda Lauego Istnieje tylko 10 różnych typów symetrii laugramów, które nazywają się obrazami Lauego. Obrazy Lauego oznacza się symbolami międzynarodowymi: 1, 2, 3, 4, 6, m, 2mm, 3m, 4mm, 6mm. Obraz 1 jest obrazem asymetrycznym i powstaje, gdy w krysztale nie występuje żaden element symetrii równoległy do wiązki padającej. Gdy promienie rentgenowskie biegną w krysztale równolegle do osi 2, 3, 4 i 6-krotnej, wówczas otrzymuje się obrazy typu 2, 3, 4 i 6. Gdy promienie rentgenowskie biegną równolegle do płaszczyzny symetrii, wówczas otrzymuje się obraz typu m. Gdy padające promienie rentgenowskie są równoległe do osi n krotnej, wzdłuż której przecina się n płaszczyzn symetrii, wówczas otrzymuje się obrazy typu 2mm, 3m, 4mm i 6mm. Rys. 3 Typy obrazów Lauego W oparciu o symetrię obrazów Lauego przyporządkowuje się badany kryształ do jednej z 11 klas dyfrakcyjnych, zwanych klasami Lauego (Tabela 1)

Układ Grupy punktowe tworzące Symbol klasy Możliwe obrazy Lauego krystalograficzny klasę dyfrakcyjną dyfrakcyjnej trójskośny 1, 1 1 1 jednoskośny 2/m, 2, m 2/m 2, m, 1 rombowy mmm, 222, mm2 mmm 2mm, m,1 tetragonalny 4/m, 4, 4 4/m 4, m, 1 tetragonalny 4/mmm, 422, 4mm, 4 2m 4/mmm 4mm, 2mm, m, 1 trygonalny 3, 3 3 3, 1 trygonalny 3m, 32, 3 m 3 m 3m, 2, m, 1 heksagonalny 6/m, 6, 6 6/m 6, m, 1 heksagonalny 6/mmm, 622, 6mm, 6 m2 6/mmm 6mm, 2mm, m, 1 regularny m 3, 23 m 3 3, 2mm, m, 1 regularny m 3 m, 432, 4 3m m 3 m 4mm, 3m, 2mm, m, 1 Tabela 1. Podział 32 klas krystalograficznych na 11 klas Lauego oraz obrazy Lauego możliwe do otrzymania w danej klasie dyfrakcyjnej Sprzęt i odczynniki: dyfraktometr PHYWE, komputer PC wraz z oprogramowaniem PHYWE Measure, kryształ LiF, uchwyt na kryształ, uchwyt na błonę fotograficzną, błona fotograficzna. Programy: JAVA Laue - JCrystal (http://jcrystal.com/steffenweber/) Wykonanie ćwiczenia: Część I. Rejestracja widma kryształu LiF przy wykorzystaniu metody Lauego. 1.1 Na wyjściu promieniowania X zamocować przesłonę o średnicy 1mm wraz z kryształem LiF. 1.2 Uchwyt na błonę fotograficzną ustawić w odległości 1,5 cm od kryształu. 1.3 W celu uzyskania prawidłowego widma należy upewnić się czy powierzchnia kryształu i błona fotograficzna są do siebie równoległe, a zarazem prostopadłe do belki głównej. 1.4. Wprowadzić następujące parametry pracy dyfraktometru: a) Klawiszem HV-I wybrać funkcję HV i nastawić pokrętłem wartość 35kV, zatwierdzić klawiszem ENTER.

b) Klawiszem HV-I wybrać funkcję I i nastawić pokrętłem wartość 1mA, zatwierdzić klawiszem ENTER. c) Przyciskiem GATE-TIMER wybrać funkcje TIMER i pokrętłem ustawić żądany czas na 30min., zatwierdzić klawiszem ENTER. d) Klawiszem HV-ON włączyć lampę rentgenowską. 1.5 Po zakończeniu rejestracji widma należy wywołać film. (wywoływacz znajduje się nad błoną fotograficzną) 1.6 Po minucie usunąć wywoływacz i włożyć błonę fotograficzna pod strumień zimnej wody i polewać przez ok. 5 minut. 1.7 Obliczyć kąty ugięcia dla uzyskanych refleksów. Część II. Interpretacja obrazów Lauego dla wybranych związków. 2.1 Korzystając z programu JAVA Laue oraz znając parametry komórek poniższych związków określ typy obserwowanych (w różnych kierunkach) obrazów Lauego i na tej podstawie podaj grupę dyfrakcyjną i układ krystalograficzny Nazwa związku P 4 S 10 a: 9,180 b: 9,190 c: 9,070 Al 2 O 3 a: 11,795 b: 2,910 c: 5,621 Cd(N 3 ) 2 a: 7,820 b: 6,460 c: 16,04 HgI 2 a: 4,357 b: 4,357 c: 12,36 CuS a: 3,802 b: 3,802 c: 16,430 CsCl a: 7,020 b: 7,020 c: 7,020 Parametry komórki Kierunek Typy obrazów Długości Kąty [ ] Lauego krawędzi [Å] α: 101,2 β: 110,5 γ: 92,40 β: 103,79 γ: 120 [210] [210] [210] [321] Grupa dyfrakcyjna Lauego 2.2 Zapisz obrazy Lauego dla związku HgI 2 i dołącz do sprawozdania. Układ krystalograficzny

2.3 Korzystając z programu JAVA Laue określ, które z poniższych par związków należą do tych samych klas dyfrakcyjnych. L.p. Związek nr 1 Związek nr 2 1 PdF 2 a: 4,956 b: 4,956 c: 3,389 NH 4 Cl a: 3,868 b: 3,868 c: 3,868 2 NaCl a: 5,620 b: 5,620 c: 5,620 3 ZnS a: 3,811 b: 3,811 c: 6,234 4 CaO a: 4,799 b: 4,799 c: 4,799 5 Zn(OH) 2 a: 5,160 b: 8,530 c: 4,920 6 PdO a: 3,030 b: 3,030 c: 5,333 γ: 120 PbS a: 5,930 b: 5,930 c: 5,930 NaBF 4 a: 6,837 b: 6,262 c: 6,792 K 2 SO 4 a: 5,947 b: 5,947 c: 8,375 BaSiO 3 a: 5,1125 b: 5,1125 c: 12,387 MgO a: 4,217 b: 4,217 c: 4,217 γ: 120 γ: 120 2.4 Zapisz obrazy Lauego dla par tych związków, które można rozróżnić metodą Lauego i dołącz do sprawozdania. Rys. 4 Grupy obrotowe

Rys. 5 Grupy centrosymetryczne Część III. Zadania dodatkowe 1. Na podstawie serii lauegramów stwierdzono, że kryształ należy do grupy dyfrakcyjnej Lauego 4/m. Do jakiej grupy punktowej może należeć ten kryształ? 2. Do jakiej grupy dyfrakcyjnej Lauego należy kryształ o symbolu grupy punktowej 2? Podać symbole innych grup punktowych mających tę samą grupę dyfrakcyjną Lauego. 3. Do jakich klas dyfrakcyjnych Lauego należą substancje, krystalizujące w podanych poniżej grupach przestrzennych: a) P2 1, b) Pban, c) P32 1, d) P6cc. 4. Kamera Lauego do badań w promieniach przechodzących ma kasetę w kształcie walca, do której założono błonę fotograficzną o średnicy 2R = 150mm. Główka goniometryczna umożliwia ustawienie monokryształu w odległości D = 30mm od błony. Polichromatyczna wiązka promieniowania padającego na monokryształ składa się z fal o długości od λ 1 = 0,8Å do λ 2 = 2Å. Jakie są odległości d hkl między płaszczyznami dającymi refleksy rejestrowane na błonie?

5. W kamerze Lauego do badań w promieniach przechodzących błona fotograficzna ma średnicę 2R = 100 mm. Monokryształ jest ustawiony w odległości D = 30mm od błony. Obliczyć minimalną wartość napięcia pracy lampy rentgenowskiej, przy którym można rejestrować refleksy od płaszczyzn o wartości d hkl 1,8Å. 6. Monokryształ z układu regularnego o a 0 = 3,61Å jest umieszczony w kamerze do badań w promieniach przechodzących w odległości D = 30mm od błony fotograficznej. Jaka fala daje refleks od płaszczyzny (111), leżący w odległości r = 30mm od środka błony? Jakie refleksy i od jakich długości fal również mogą padać na to samo miejsce na błonie? 7. Uzupełnij poniższa tabelę Dodatkowo proszę rozwiązać zadania o numerach 81, 83,85, 87, 88, 89, które znajdują się na stronie internetowej Olimpiady Krystalograficznej 2016. http://www.komkryst.pan.pl/index.php/en/olimpiada-2016 Część IV. Metoda obracanego kryształu Rys.6. Zależności geometryczne między węzłami sieci odwrotnej i refleksami na rentgenogramie w metodzie obracanego kryształu; K monokryształ, F błona fotograficzna, R promień kamery, L 0, L 1, L n płaszczyzny sieci odwrotnej, W 0, W 1, W n warstwice na rentgenogramie

1. Monokryształ z układu regularnego o a 0 = 3,16Å jest umieszczony w kamerze obracanego monokryształu o średnicy 2R = 57,3mm, tak, że obraca się wokół osi krystalograficznej X. Obliczyć liczbę warstwic, jak jest rejestrowana na błonie o wysokości h = 100 mm, przy promieniowaniu λ = 1,54 Å. 2. W kamerze o średnicy 2R = 57,3mm jest umieszczony monokryształ obracający się wokół osi krystalograficznej Z. Na monokryształ pada promieniowanie λcuk a= 1,54Å. Otrzymano warstwice równikową 0 i cztery warstwice wyższych rzędów. Odstępy między symetrycznymi warstwicami wynoszą odpowiednio: 2y 1 = 10,2mm, 2y 2 = 21,6mm, 2y 3 = 35,4mm, 2y 4 = 56,6mm. Obliczyć okres translacji t, który odpowiada wartości c 0. 3. Metodą obracanego kryształu wykonano rentgenogram w kamerze o średnicy 57,3mm stosując promieniowanie rentgenowskie o długości fali 1,524 Å. Na skali milimetrowej podłożonej pod rentgenogram określono położenie poszczególnych warstwic: h = 3 5,40mm h = 2 22,44mm h = 1 31,83mm h = 0 39,40mm h = 1 46,96mm h = 2 56,35mm h = 3 73,20mm Obliczyć wartość a 0 kryształu, wykorzystując każdą z warstwic. Wynik uśrednić.