ANTROPOLOGIA ANIMACJA nauka badająca człowieka w kontekście jego społeczności/środowisku POZNANIE DZIAŁANIE
ANTROPOLOGIA * dostarcza animacji wiedzy, rozpoznać, ale przede wszystkim wyposaża w określoną wrażliwość i wyobraźnię, które pozwalają otworzyć się na INNEGO i w sobie samym dostrzec inność, zobaczyć świat niejednorodny. Wyobraźnia i wrażliwość antropologiczna pomagają wyjść poza własny punkt widzenia, własny system klasyfikowania rzeczywistości, uznać niejednorodność świata * uczy patrzenia na świat oczami drugiego człowieka A. Ptak
ANTROPOLOGIA JA INNY WE MNIE INNY Aby w cudzoziemcu uznać człowieka trzeba w sobie zakwestionować tuziemca. A. Mancwel
ANIMACJA wymiar antropologiczny * nadanie wartości cudzemu doświadczeniu przez samo dostrzeżenie, uznanie jego prawomocności, przez odkrycie/wydobycie/ ujawnienie tego doświadczenia * stwarzanie warunków, w których ludzie mogliby sięgać po sposoby samorealizacji, uruchamiać swój wewnętrzny potencjał według własnych miar i w zgodzie z własnym doświadczeniem
ANIMACJA wymiar antropologiczny * budowanie przestrzeni, w których artykulacja tego potencjału zyskałaby intersubiektywną wartość ANIMACJA to stwarzanie warunków, by ujawniło się i znalazło formę wyrazu to, co w ludziach/w społecznościach obecne, ale stłumione, zagłuszone, do tej pory pozbawione możliwości artykulacji G.Godlewski
ANIMACJA wymiar społeczny ** metoda budowania świata związków, autentycznych relacji i więzi łączących ludzi w grupy, w społeczności ** metoda odnalezienia się we współczesnej przestrzeni społecznej, którą określa się jako rynek kontaktów (interakcji) na którym negocjujemy swe relacje z innymi. Od ustanowionych powiązań i ich jakości zależy jakość naszego życia P. Jordan, B.Skrzypczak ** budowanie mostów K. Czyżewski
ANIMACJA SPOŁECZNA Bibliografia: Animacja kultury. Doświadczenia i przyszłość. G. Godlewski, I. Kurz, A. Manclew, H. Wójtowski (red). Męczkowska A.: Locus educandi : wokół problematyki miejsca w refleksji pedagogicznej. Edukacja 2005 nr 1 s. 20-32 Lokalne: Animacja kultury, I. Kurz (red.). Instytut Kultury Polskiej UW, Warszawa 2010. Szczepański M. S.: Ojczyzny prywatne i system światowy: społeczności lokalne i regionalne a ład kontynentalny i globalny. Problemy Ekologii 2004 nr 6 s. 271-280. Teraz. Animacja Kultury. Zespół: Z. Dworkowska. Stowarzyszenie Katedra Kultury, Warszawa 2008. Zellma A.: Wychowanie człowieka społeczności lokalnej jako podstawowa kategoria wychowania dla przyszłości. Wychowanie na co Dzień 2003 nr 6 s.25-27.
JA/ANIMATOR WOBEC RÓŻNORODNOŚCI Animator krąży w świecie stereotypów. Musi umieć ja zauważyć i świadomie sprawować nad nimi kontrolę zarówno u siebie jako osoby jak i u innych w danej społeczności.
ANIMACJA SPOŁECZNA Poziomy gotowości społeczności do zmiany: Etapy aktywności Społeczność Społeczność Społeczność która ŚPI która MARZY która DZIAŁA Rola animatora Obudzić ją Pomóc Wzmacniać, się zorganizować ale uważać z ingerencją
Agnieszka Kobierowska Sopockie Centrum Organizacji Pozarządowych 81-835 Sopot, ul. Marynarzy 4 tel 58 341 83 52; 600 533 101 e-mail: wolontariat@scop.sopot.pl www.scop.sopot.pl