Szkoła Zarządzania Sprzedażą

Szkoła Zarządzania Sprzedażą Kierunek: Zarządzanie Działem Sprzedaży Przedmiot: Przewodzenie Działowi Sprzedaży Wykładowca: Jakub Lewandowski Inspirujący Lider jak spowodować aby ludziom chciało się chcieć? Autor: Czarnecka Katarzyna (nr albumu: 1202ZDS066) Radom 2012 r Wyrażam zgodę na opublikowanie pracy na stronach www Szkoły Zarządzania Sprzedażą, w części zamkniętej, dostępnej dla słuchaczy i innych osób upoważnionych. (Udzielam McHayes&StewardGroup Sp. z o.o. niewyłącznej, nieodpłatnej, i nieograniczonej w czasie licencji do wykorzystywania pracy na jednym wskazanym powyżej polu eksploatacji) 1

Spis treści 1. Wstęp... 3 2. Przywództwo i rola Lidera... 4 2.1 Cechy inspirującego Lidera... 6 2.2 Czym jest autorytet?... 9 3. Motywacja... 12 3.1 Automotywacja inspiracją również dla innych... 13 4. Zakończenie... 15 5. Bibliografia... 15 2

1. Wstęp Wspaniali liderzy nie są wielcy tylko dzięki temu, że przewodzą ludziom. Są wielcy przede wszystkim dlatego, że znakomicie nakłaniają innych do podejmowania nowych podróży ku Niewyobrażalnym Obszarom. Tom Peters (Biznes od nowa) Świat potrzebuje liderów! Od zawsze wybitne jednostki prowadziły swoich zwolenników do zwycięstwa lub porażki, ku chwale lub hańbie, ku dobru i rozwojowi lub w stronę ciemności serca i umysłu. Za sprawą pojedynczych sił ludzi powstawały teorie i prawa zmieniające ludzkie wyobrażenia o rzeczywistości, odkrywające ją i tworzące jej nowy wymiar. Bez względu na to, jak dużą rolę przyznamy siłom społecznym i warunkom naturalnym, musimy przyznać, że każda wzmianka w podręcznikach historii, zarówno dotycząca burzliwych zmian, jak i spokojnych okresów rozwoju ma swojego bohatera. Ci bohaterowie to liderzy, przywódcy, prowadzący swoich zwolenników do celów uznanych za wartościowe, niezależnie od tego, jak ocenia je historia. Innego lidera potrzebowali ludzie epoki życia plemiennego, innego w czasach średniowiecza, innego w oświeceniu a jeszcze innego potrzebujemy dzisiaj. To czego oczekujemy od przywódców zależy od światopoglądu filozoficznego, od reprezentowanej przez społeczeństwo wiedzy i od wymogów praktycznych danej epoki. Jedyną zadawalającą definicją przywództwa jest wielcy przywódcy prowadzą ludzi ku lepszej przyszłości. Przy czym kluczowe w tej definicji są słowa lepsza i przyszłość. [ ] Chodzi mi po prostu o to, że przywódcy są zafascynowani przyszłością. Jesteś liderem wtedy i tylko wtedy, gdy 3

niestrudzenie dążysz do zmian, gdy z niecierpliwością czekasz na postęp i gdy jesteś głęboko niezadowolony ze status quo. Marcus Buckingham (To jedno co powinieneś wiedzieć) 2. Przywództwo i rola Lidera "Zarządzasz rzeczami, a ludziom przewodzisz." Grace Hopper Przywództwo to oddziaływanie na zachowania innych. Jest to rodzaj społecznego wpływu, który pojawia się wówczas, gdy jedna osoba - przywódca - jest zdolna do powodowania pożądanego przez siebie zachowania u kogoś innego, kto ulega mu z powodu więzi, jaka ich łączy, z powodu społecznego stosunku jaki między nimi zachodzi. Przywództwo to sztuka mobilizowania ludzi do skutecznych działań. Istotą przywództwa jest wywieranie szczególnego wpływu w obrębie grupy po to, by zbliżyć ją do celu, jakim jest trwałe zaspokajanie jej istotnych potrzeb. Przywódca to ktoś, kto kieruje działaniami innych i rozwija je, starając się zapewnić stałe doskonalenie. Reasumując, można rzecz ująć następująco: Przywódca to ktoś, kto zna drogę, idzie tą drogą i ukazuje drogę podążającym za nim. Przywództwo w zarządzaniu organizacją należy rozumieć jako zdolność do wpływania na zachowania pracowników w celu realizacji określonych celów. Opiera się ono przede wszystkim na autorytecie danej osoby, a także władzy, którą inni dobrowolnie akceptują. Przywództwo to ustalanie kierunku, wypracowywanie wizji przyszłości organizacji, jak również nadawanie kierunku działań ludzi, to również motywowanie i inspirowanie, wyzwalanie energii w ludziach. Jest niezbędne do tworzenia zmian. Dobry menadżer to przywódca. W dzisiejszych czasach organizacje gospodarcze stają coraz częściej przed wyzwaniami zmieniającego się burzliwie otoczenia. Coraz mniej przedsiębiorstw działa w środowisku stabilnym. Sytuacja ta powoduje, że zwiększa się zapotrzebowanie na efektywne przywództwo. Oczywiście zawsze było tak, że do odniesienia sukcesu przez organizację niezbędny był przywódca, jednak potrzeba ta 4

staje się jeszcze pilniejsza we współczesnym otoczeniu. Organizacje często stają się wręcz uzależnione od efektywnego przywództwa. W różnych grupach, systemach zapotrzebowanie zgłaszane na przywództwo jest jednak różne. Istnieje wiele sytuacji, w których przywódca jest potrzebny, wręcz niezbędny, jednak dla grupy jego istnienie wydaje się być zagrożeniem. Stąd mogą pojawiać się błędne wnioski, że grupa nie potrzebuje przywódcy. W takiej sytuacji przywódca musi przekonać grupę do swoich przewag, niejako wtapiając się na początku w tłum. Według Aaron Wildavsky ego, autora kulturowej teorii przywództwa, dzieje się tak głównie w systemach równościowych. Przywództwo polega głównie na obserwacji reakcji podwładnych, ich opinii, emocji, zachowań, sposobu wywiązywania się z określonych obowiązków i sprawiedliwej ocenie ich wysiłków, która stanowi podstawę podejmowanych decyzji. Ważne są także: entuzjazm, zaangażowanie, wiara w osiągnięcie założonych celów, szybkość podejmowania decyzji, umiejętność brania na siebie odpowiedzialności za decyzje. Takie postępowanie jest istotne w budowaniu zaufania i nieformalnego autorytetu, które są podstawą przywództwa wewnętrznego i tworzenia relacji międzyludzkich sprzyjających realizowanym celom. Przywództwo jest potrzebne, aby inspirować ludzi, zwiększyć ich satysfakcję z pracy. Ludzie wnoszą większy wkład pracy, kiedy czują, że mają kontrolę nad swoją pracą, wysoki stopień osiągnięć i dobre relacje z kolegami i przełożonymi. Przywództwo nie może być realizowane samodzielnie, członkowie organizacji muszą akceptować przywódcę i chcieć być przewodzonymi. Lider powinien umieć skoordynować i zintegrować wysiłki grupy wokół wspólnych celów. Poza fachowością i autorytetem formalnym dobry kierownik musi być liderem, ponieważ efekty pracy przywódcy są nieporównywalnie większe od tradycyjnego kierownika. Można zatem powiedzieć, że menedżer orientuje się na teraźniejszość i strukturę, przywódca na przyszłość i ludzi. Menedżer stabilizuje, utrzymuje obecny stan. Lider zmienia, tworzy nowe reguły gry, przewodzi członkom organizacji. Menedżer dąży do robienia rzeczy właściwie, a lider do robienia rzeczy właściwych. "Przywództwo to zdolność przekładania wizji na rzeczywistość." Warren Bennis 5

2.1 Cechy inspirującego Lidera Wielcy przywódcy pomagają swoim podwładnym stać się liderami. E. Soriano (Tutoring Club of Fremont) Liderzy powinni cieszyć się szacunkiem, a nie tylko popularnością. Bycie dobrym liderem wymaga również zaangażowania serca w takim samym stopniu jak umysłu. Zamiłowanie do pracy i dbałość o ludzi są jednakowo ważne. Bardzo ważnym czynnikiem jest również budowanie zaufania swoich pracowników. Kto chce je zdobyć musi być autentyczny w tym co robi i mówi. Aby być autentycznym powinno się mieć zintegrowany charakter. Są to dwa podstawowe czynniki zaufania, wszelkie niespójności zachowań czy lekkie poczucie fałszu, powodują bowiem dysonans poznawczy w stosunkach międzyludzkich i ten wtedy jest trudno zredukować. Człowiek o pozytywnej postawie, pozytywnym nastawieniu wykorzystuje możliwości, potrafi dojść tam gdzie nikt inny nie dociera. Kiedy mamy właściwą postawę nie tylko przyszłość wygląda jasno, ale i teraźniejszość wydaje się przyjemniejsza. To, co za nami, i to, co przed nami, ma niewielkie znaczenie w porównaniu z tym, co jest w nas. Siedem nawyków skutecznego działania Stephen R. Covey Nasi współpracownicy doskonale czują, gdy lidera cechuje wiara w siebie. Dlatego też rozwijanie wiary we własne możliwości pomaga w rozwoju umiejętności przywódczych. Wielu ludzi oczekuje od swojego lidera dalekowzroczności, liczą na dobre rady z jego strony, a przede wszystkim na to, że zostaną wysłuchani, kiedy przyjdą do niego z jakimś problemem. Często zdarza się, że podwładni nie są pewni słuszności podejmowanych przez siebie decyzji. Rolą lidera jest wówczas takie poprowadzenie człowiekiem, by ten poczuł się pewniej. Wiele ostatnio słyszy się o tzw. aktywnym słuchaniu. Jest to bardzo dobra metoda na wypracowanie poczucia wzajemnego zaufania pomiędzy współpracownikami. Przełożony oznajmia w ten sposób (niewerbalnie), że akceptuje swojego podwładnego takim, jakim on jest. Jednocześnie podsuwa rozwiązania problemu i inspirując do działania buduje wysokie poczucie wartości. Stojąc w hierarchii organizacji wyżej niż pozostali, nie stoimy ponad nimi. To naturalne, iż mamy określone wymagania względem podwładnych. Jednak w pierwszej kolejności powinniśmy te wymagania stosować do własnej osoby. Istnieją pewne wartości, takie jak punktualność czy dokładność, których znaczenia nie sposób przecenić. Nie ma nic gorszego, niż wymaganie od 6

personelu czegoś, czego samemu się nie stosuje. Jeśli oczekujemy od swoich podwładnych punktualnego zjawiania się przed budynkiem firmy, nie powinniśmy sami się spóźniać. Jako lider powinniśmy dawać dobry przykład i zjawiać się nawet pół godziny przed czasem. Będziemy wówczas mogli usiąść jeszcze przed rozpoczęciem pracy, wypić filiżankę kawy i zrelaksować się przy pogaduszkach ze współpracownikami. W ten sposób nie tylko możemy być wzorem do naśladowania, ale również budujemy więzi pomiędzy ludźmi. Chińskie przysłowie mówi: gdy widzisz dobrego człowieka, staraj się brać z niego przykład. Gdy widzisz złego zastanów się nad sobą. Przywództwo, Złote Zasady John C. Maxwell Tylko menedżerowie będący jednocześnie liderami są w stanie w maksymalnym stopniu wyzwolić z zespołów ich potencjalne możliwości, odpowiednio zainspirować, a w trudnych sytuacjach uruchomić wszystkie jego rezerwy kierując zespołowym wysiłkiem przyczyniając się jednocześnie do sukcesu. Lider to człowiek za którym nie musimy ale chcemy iść, który przyciąga ludzi osobowością i działaniem oraz jego wynikami a nie zobowiązującą umową. Lider to człowiek, który na to miano zapracował a nie otrzymał go bo miał dobre referencje i zajął wysokie stanowisko będąc mianowanym przez przełożonych. Lidera mianują jego współpracownicy. Cechy inspirującego lidera to: ENTUZJAZM Czy można sobie wyobrazić lidera, któremu brakowałoby entuzjazmu? INTEGRALNOŚĆ Ta cecha sprawia, że ludzie ufają liderowi. A zaufanie jest podstawą wszelkich stosunków międzyludzkich, zarówno zawodowych jak i prywatnych. Integralność to nie tylko wewnętrzna spójność osobowa, ale także przywiązanie do pewnych wartości zewnętrznych, jak dobroci i prawdy. TWARDOŚĆ Liderzy to częstokroć ludzie wymagający, z którymi niełatwo na co dzień wytrzymać, ponieważ mają duże wymagania. Są uparci i nieustępliwi. Liderzy powinni cieszyć się szacunkiem, a nie tylko popularnością. UCZCIWOŚĆ Dobrzy liderzy podchodzą do ludzi w sposób zróżnicowany, ale wszystkich traktują jednakowo. Nikogo nie faworyzują. Są bezstronni w wymierzaniu kar za złą pracę i rozdawaniu nagród za dobrą. 7

CIEPŁO Sztywniacy nie zostają dobrymi przywódcami. Bycie dobrym liderem wymaga zaangażowania serca w takim samym stopniu jak umysłu. Zamiłowanie do pracy i dbałość o ludzi są jednakowo ważne. POKORA Rzadka cecha, ale charakteryzująca najlepszych liderów. Jej przeciwieństwem jest arogancja. Kto lubi pracować dla aroganckiego szefa? Oznakami dobrego lidera są: chęć słuchania innych i brak dominującego ego. WIARA W SIEBIE Jest to jeden z najważniejszych atrybutów. Ludzie doskonale czują, gdy lider ja w sobie ma. Dlatego też rozwijanie wiary we własne możliwości pomaga w rozwoju umiejętności przywódczych. Uważać trzeba jednak by jej nadmiar nie przerodził się w arogancję. Z kolei Brytyjscy profesorowie zarządzania Robert Goffee i Gareth Jones, stwierdzają, iż dobrzy przywódcy obok umiejętności kształtowania wizji, energii, autorytetu i zdolności do wytyczania strategii odznaczają się czterema cechami: - Nie ukrywają przed otoczeniem niektórych swoich słabości. Dzięki temu wydają się współpracownikom bardziej przystępni i ludzcy. Jeśli liderzy próbują okazywać, że są we wszystkim perfekcyjni, to współpracownicy uznają, że nie muszą oferować im spontanicznej pomocy i szczególnego zaangażowania. Efektywni przywódcy zdają sobie jednak sprawę, że mogą przyznać się nawet do szeregu słabości, ale o marginalnym znaczeniu, nie mogą jednak przyznać się do słabości, które podważałyby pełnioną przez nich funkcję. - Opierają się mocno na intuicji przy wyborze momentu i kierunku swoich działań. Oznacza to, że umieją zbierać oraz interpretować informacje dotyczące tzw. miękkich czynników, jak atmosfera pracy i dzięki temu wiedzą, kiedy można stosować pewne działania. Mimo dużego znaczenia intuicji należy jednak ciągle poddawać swe subiektywne przekonania krytycznym testom, które konfrontują je z rzeczywistością. Nawet najwspanialej posługujący się rzeczywistością przywódca powinien dyskutować o swoich odczuciach i zamiarach z kimś z kluczowych współpracowników, do którego ma zaufanie. - Przejawiają w stosunku do pracowników tzw. twardą empatię. Wiąże się to z przekonaniem, że przełożeni muszą okazywać troskę o swe zespoły. Skuteczni przywódcy powinni odznaczać się specyficznym podejściem, które można nazwać twardą empatią. Wskazują bowiem zdolność wczuwania się w sytuację innych, ale mają również na uwadze konkretne wymogi związane z realizacją celów firmy. 8

Oznacza to, że liderzy powinni zapewniać ludziom to, czego potrzebują, a nie to, czego chcą. Twarda empatia oznacza równowagę między respektowaniem charakterów i oczekiwań a konkretnymi wymaganiami firmy. - Podkreślają swoją odrębność. Określają swój wizerunek zaznaczając chętnie pewne cechy oryginalne, specyficzne. Przejawiać się to może w sprawach drugorzędnych, jak wygląd fizyczny lub ubiór, ale zwykle chodzi o wyróżnianie się pewnymi cechami intelektu i charakteru, jak: wyobraźnia, umiejętności fachowe, lojalność. Niebezpieczeństwo rodzi się jednak w przypadku zbytniego czy nadmiernego podkreślenia swojej odrębności, co grozi utratą dostatecznie bliskich kontaktów ze swymi pracownikami. Stworzenie nadmiernego dystansu uniemożliwia bowiem wykrywanie ukrytych problemów i rozwiązywanie ich w porę. Oczekiwania wobec kadry zarządzającej odnoszą się nie tylko do wiedzy, umiejętności, posiadanej władzy, lecz przede wszystkim do odpowiednich przekonań i zachowań. Lider powinien mieć szeroką orientację, by dobrze dostrzegać konsekwencje swego działania. Z inspirującym liderem chce się przebywać, chce się uczyć i chce się poszukiwać rozwiązań. 2.3 Czym jest autorytet? Aby ukarać mnie za moją pogardę dla autorytetów, Los sprawił, że sam stałem się autorytetem. Albert Einstein Zwykle w życiu pełnimy wiele ról matki, ojca, przyjaciela, pracownika, córki, handlowca itd. Jedną z nich, którą czasami przychodzi nam odgrywać, jest rola szefa. Ktoś, widząc nasz potencjał, możliwości, umiejętności stawia przed nami kolejne wyzwanie. Czasem to my aspirujemy, czasem to w nas dostrzega się szanse. Podejmujemy wyzwanie i... radzimy sobie lepiej lub gorzej, borykając się z planami sprzedażowymi, oczekiwaniami przełożonych, napięciem i stresem podwładnych, którzy być może do niedawna jeszcze byli naszymi kolegami z pracy, z którymi jeszcze przed chwilą narzekaliśmy na klientów, firmę, ofertę. Dzieliliśmy troski i radości. A potem jak za dotknięciem różdżki zmienia się układ sił - zostajemy szefem. Czasem zaś zaczynamy pracę w innym miejscu, innej firmie, oddziale, 9

wchodząc jako nowy szef, czyli ktoś z zewnątrz, nieznany. Ktoś, kto zwykle budzi lęk i niepokój wśród pracowników o to, jakie będą zmiany. Jak wobec tego budować swój autorytet? Czy można przygotować się do tej roli? I dlaczego mówimy o roli, a nie o funkcji? Odpowiedź jest prosta. Mówiąc o funkcji, mamy na myśli autorytet formalny związany ze stanowiskiem. Z racji pełnienia funkcji menedżera, kierownika, dyrektora otrzymujemy połączony z nią autorytet formalny, czyli krótko mówiąc w hierarchii ważności jesteśmy wyżej od pracownika, mamy zatem prawo mieć wobec niego oczekiwania, przydzielać i rozliczać zadania, kontrolować, monitorować, planować i organizować jego pracę, szkolić i rozwijać, wymagać, motywować. Warto zwrócić uwagę, że awansując przechodzimy do innego wymiaru, związanego z odpowiedzialnością za siebie, za firmę, w której pracujemy, ale przede wszystkim za ludzi, którymi przyszło nam zarządzać. Wobec tego nasuwa się pytanie: jak to zrobić, aby pogodzić interesy wszystkich stron. Można to porównać z pracą aktorską. Dlaczego? Z prostej przyczyny nikt nie rodzi się z umiejętnością bycia dobrą matką, dobrym mężem, szefem czy przywódcą. Każdej z tych ról, które odgrywamy w swoim życiu, musimy się nauczyć, czerpiąc z doświadczeń innych, podpatrując najlepszych, dodając do tego swoje doświadczenie, osobowość, indywidualność. Podobnie jak aktor, który przygotowuje się do roli, czyta tekst, uczy się zachowań, postawy, naśladuje wygląd, mimikę, gesty, tak aby jak najwierniej i najlepiej oddać charakter granej przez siebie postaci. To samo dotyczy wszystkich naszych ról, także i tej związanej z umiejętnością zarządzania ludźmi. Musimy się do niej przygotować, nawet wówczas, gdy mamy niewiele czasu, tym bardziej wówczas, gdy ją już gramy. Od czego zależy siła autorytetu? Mówi się o pięciu wymiarach mających istotne znaczenie w tym, jak postrzegają nas ludzie, czy uznają nas za autorytet, czy będziemy ich pociągać i pójdą za nami, czy też ciągle będziemy ich gnać przed sobą, wpadając w sidła stresu i braku realizacji nałożonych na nas zadań. 1. Budowanie relacji. Bez względu na to, kim jesteś, którą ze swoich ról właśnie odgrywasz, powinieneś umieć budować relacje z ludźmi. Jeśli mówi się o jakimkolwiek przywódcy, liderze, autorytecie, szefie z prawdziwego 10

zdarzenia, mowa jest o tym, jak potrafił rozmawiać i słuchać swoich współpracowników czy podwładnych, jak pytał o ich rodziny, ale i o pracę, pytał o opinie, szanował i liczył się z nimi. Dawał im poczucie wpływu na to, co wokół nich się dzieje i nadawał znaczenie ich działaniom i pracy. Ludzie byli podmiotem, a nie przedmiotem, czyli tylko wymiennym narzędziem do realizacji zadań. Budował postawę zaangażowania i zespołowości. 2. Kompetencje. Można krótko powiedzieć, że szef to ktoś, kto wie, jednym słowem ma wiedzę, wie dokąd zmierza firma, jaką realizuje się strategię, w którym kierunku powinien pójść kierowany przez niego zespół i przede wszystkim, jak to trzeba i należy zrobić. Autorytet związany z kompetencjami buduje się pozytywnym wizerunkiem, sprawiając wrażenie pewności tego, co i jak się robi połączone z wiarą w sukces i w ludzi. Budując autorytet w obszarze kompetencji, szef, jeśli ma mniejszą wiedzę od pracowników, ma odwagę pytać i uczyć się od swoich ludzi, przyswajając wiedzę w szybkim tempie, nie udając jednak, że wie, kiedy jest dokładnie odwrotnie. 3. Autorytet moralny. Ludzie oczekują od szefa, lidera, przywódcy określonych cech i przestrzegania społecznie przyjętych przez wszystkich norm etycznych, moralnych. 4. Prezentowanie siły. Łączy się z autorytetem moralnym i związany jest z jasnym i klarownym systemem ocen, innymi słowy, co i jakie postawy są oczekiwane, w jaki sposób będę oceniani współpracownicy, co jest ważne, na co należy zwracać szczególną uwagę, a co nie będzie akceptowane, jakie postawy są postawami nagannymi. To jest miejsce i pora, w którym szef ma szanse określić zasady współpracy i pracy i konsekwentnie tego przestrzegać. Jeśli mowa jest o autorytecie moralnym, to mówimy o konsekwencji w realizacji tego, co wspólnie z ludźmi ustalono. I nie ma mowy o odejściu od tej reguły. Odejście, choćby jednorazowe, burzy autorytet bezpowrotnie. Ludzie mają wyczulone poczucie sprawiedliwości. Aby zbudować swój autorytet wśród pracowników, należy doskonale znać i stosować zasady oraz reguły związane z motywowaniem ludzi, a także budowaniem postawy zaangażowania i odpowiedzialności. 5. Onieśmielanie. Szef to osoba, która potrafi określić granice. Dotyczą one zachowań w pracy, ewentualnie poza nią, jeżeli to możliwe i konieczne ze 11

względu na wcześniejsze, prywatne relacje, które nie powinny się zmieniać na gruncie prywatnym tylko dlatego, że od dziś pełnisz rolę szefa. Budując swój autorytet, budujemy wizerunek osoby pewnej tego, co robi, przekonanej do działań, zaangażowanej i nastawionej na sukces. Żeby budzić i pobudzać ludzi, budować postawy zaangażowania, samemu trzeba być zaangażowanym. Trudno jest oczekiwać od swoich podwładnych czy współpracowników czegoś, czego samemu się nie ma, ba, nie szukając sposobów na wypracowanie danej cechy czy umiejętności. Wypalona zapałka nie roznieci ognia, piękna i nowa bez działania również nie. Chcąc mieć autorytet nie tylko formalny, pociągając za sobą ludzi, pamiętajmy o słowach D. Eisenhowera, który powiedział, ze kierować ludźmi to inaczej spowodować, by robili to, co się chce, ponieważ oni sami tego chcą. Budowanie autorytetu to duże wyzwanie. To ścieżka rozwoju, wymagająca konsekwencji i jasnego planu. 3. Motywacja Cechy dobrego przywódcy, dość obszernie tu opisane nie tylko wyjaśniają nasze rozumienie jego definicji. Pośrednio i nie, jego zachowanie, postawy, efektywność działania, osiągane sukcesy są motywacją do działania innych. Lider jest swoistym wzorem do naśladowania. Skoro, podejmując takie a nie inne kroki, lider odnosi sukces, naśladując go, może go osiągnąć ktoś inny. To właśnie dobra motywacja jest kluczem do sukcesu przywódcy. Inspirowanie swoich pracowników jest niezwykle istotnym czynnikiem w osiąganiu celów. To właśnie sukces jest motorem wszelkiego działania, w każdej sferze. Dlaczego więc nie posłuchać kogoś i podążyć za tym, kto ten sukces osiągnął? Po drugie, sukces indywiduum nakłada się na sukces grupy i odwrotnie, powodzenie stada jest sukcesem jednostki. 12

3.1 Automotywacja inspiracją również dla innych,,strach czyni wilka większym niż jest on w rzeczywistości Przysłowie niemieckie Każdy z nas doświadczył w swoim życiu trudności z dokończeniem zaplanowanych działań, dobrnięciem do końca postawionych sobie zadań. Od dziś rozpoczynam dietę, od jutra ostro uczę się języka obcego, mam silna wolę, jestem ambitnym pracownikiem i pokażę wszystkim, że stać mnie na sukces. Gotowi do boju, pełni zapału następnego dnia odważnie wkraczamy w życie - inni, odmienieni, entuzjastycznie nastawieni wobec czekających wyzwań! I wszystko byłoby wspaniale, gdyby nie to, że powoli ucieka z nas energia, mamy wrażenie przeciążenia, nasze plany zgubiły się gdzieś po drodze i w zasadzie nie widzimy przyświecającego nam celu. Latarnie gasną, a w głowie kołacza się pytania: dokąd ja tak gnam? po co? jaki to wszystko ma sens? Poddajemy się, rezygnujemy, nasionka zwątpienia kiełkują w naszej głowie. Smutni, zdołowani, leżymy na kanapie godzinami gapiąc się w telewizor lub umiejętnie symulujemy prace w biurze, bo skoro i tak nic nam nie wychodzi, to po co się przemęczać - żyjąc na krańcach zupełnego braku motywacji z jednej strony i zawyżonego entuzjazmu z drugiej, tracimy z oczu cały środek skali, całe spektrum kolorów walki małymi kroczkami, zdobywania szczytu powoli i wytrwale, a przede wszystkim tracimy możliwość nauczenia się i zrozumienia pojęcia AUTOMOTYWACJI. Motywacja wydaje się być tym, czego potrzebujemy wszyscy. Każdego z nas w drodze do celu będą motywowały inne czynniki. Ważne jest wiec, aby odnaleźć swój własny, indywidualny system nagród, czynników wspierających działania zmierzające do zakończenia postawionego sobie zadania. Musimy odszukać sposób na pokonanie wewnętrznych barier, znaleźć powody i korzyści, które będą napędzały nas do działania. Musimy utworzyć swoja własna bazę automotywacji, rozwijać ją i zmieniać w zależności od wymagań określonego zadania. "Długo trwają tylko te zadania, których nie mamy Odwagi rozpocząć. Staja się one koszmarem" Baudelaire Jak skutecznie się motywować? 13

- Uporządkuj swoje miejsce pracy: biurko, szuflady, katalogi w komputerze czasem sprawiają wrażenie graciarni pełnej niekończących się zadań. Rozpocznij od porządków, a zobaczysz o ile łatwiej będzie przejść do dalszych działań - Naucz się cenić swój czas. Wyznacz czas na określone zadania i trzymaj się go, działaj sprawnie. Jeśli chcesz podziel zadanie, rób małe kroczki. - Jaki masz problem? Dlaczego brakuje Ci motywacji? Zatrzymaj się, pomyśl... nie będzie to czas stracony. - Gdy napotkasz trudności w realizacji zadania, punkt zastoju, zastosuj sprytny chwyt... wyobraź sobie, że już skończyłeś robić określone prace, przeskocz na linii czasu trochę do przodu, poczuj ulgę, lekkość i powracającą energie, wykorzystaj ja do automotywacji i do dzieła! - Zastanów się, jakie zmiany możesz wprowadzić w swoim życiu, aby nadać pracy, zadaniom nowego sensu, energii, siły napędowej. Złam monotonie! - W zdrowym ciele zdrowy duch - znajdź czas na aktywność ruchową, wybierz coś dla siebie pamiętając o potrzebach i możliwościach własnego ciała. - Nie forsuj się - jeśli odczuwasz zmęczenie pozwól sobie na chwile odpoczynku, utnij drzemkę, zrelaksuj się, wycisz umysł. - Prowadź kalendarz, rób notatki, zapisuj ważne daty, godziny i zadania, taki harmonogram po pierwsze pozwoli Ci pamiętać o często umykających drobiazgach, a po drugie będzie motywował do wywiązywania się z założonych terminów. - Rozwijaj swoje kompetencje doskonal się i rozwijaj. Może unikasz danych obowiązków z obawy, że czegoś nie potrafisz? - Stosuj mechanizm magicznej połowy trik podtrzymujący motywację, który odwołuje się do przekonania, że teraz to już pójdzie z górki, czyli łatwiej, skuteczniej i szybciej. - I najważniejsze: uwierz we własne możliwości i odnajdź swoja własna drogę do sukcesu. "Boże, daj mi odwagę, bym zmieniał rzeczy, które zmienić mogę, spokój bym godził się z rzeczami, których nie mogę zmienić, oraz mądrość, bym potrafił je rozróżnić" 14

Bez samo-motywacji trudno byłoby komukolwiek pociągnąć innych za sobą. Motywacja nie jest wynikiem zewnętrznych faktorów zleży ona tylko od nas. To JA inspiruję i wpływam na moje życie i przez to inspiruję innych do zmian. 4. Zakończenie Tylko menedżerowie będący jednocześnie liderami są w stanie w maksymalnym stopniu wyzwolić z zespołów ich potencjalne możliwości, odpowiednio zainspirować, a w trudnych sytuacjach uruchomić wszystkie jego rezerwy kierując zespołowym wysiłkiem przyczyniając się jednocześnie do sukcesu. Nie zainspirujesz nikogo jeżeli Tobie brakuje motywacji. Z inspirującym liderem posiadającym autorytet chce się przebywać, chce się uczyć i chce się poszukiwać rozwiązań. Chcąc mieć autorytet nie tylko formalny, pociągając za sobą ludzi, pamiętajmy o słowach D. Eisenhowera, który powiedział, ze kierować ludźmi to inaczej spowodować, by robili to, co się chce, ponieważ oni sami tego chcą. 5. Bibliografia: A. Wildavsky, Kulturowa teoria przywództwa, w: Władza i społeczeństwo P. M. Senge, Piąta dyscyplina. Teoria i praktyka organizacji uczących się Stephen R. Covey Siedem nawyków skutecznego działania John C. Maxwell Przywództwo, Złote Zasady Mark Leary, Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji Tabela: John Adair Być liderem, Warszawa, Wydawnictwo Petit, 1998 Ingham C., Automotywacja na 101 sposób 15