PIERWSZA PRACOWNIA FIZYCZNA Ćwiczenie nr 64 BADANIE MIKROFAL opracowanie: Marcin Dębski, I. Gorczyńska

Podobne dokumenty
LABORATORIUM Z FIZYKI Ć W I C Z E N I E N R 2 ULTRADZWIĘKOWE FALE STOJACE - WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL

Wyznaczanie rozmiarów szczelin i przeszkód za pomocą światła laserowego

Wyznaczanie współczynnika załamania światła

ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL

BADANIE INTERFERENCJI MIKROFAL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSONA

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki"

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.

9. Optyka Interferencja w cienkich warstwach. λ λ

Ćwiczenie Nr 11 Fotometria

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

Wyznaczanie e/m za pomocą podłużnego pola magnetycznego

MGR 10. Ćw. 1. Badanie polaryzacji światła 2. Wyznaczanie długości fal świetlnych 3. Pokaz zmiany długości fali świetlnej przy użyciu lasera.

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA

ĆWICZENIE NR 79 POMIARY MIKROSKOPOWE. I. Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z budową mikroskopu i jego podstawowymi możliwościami pomiarowymi.

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

POMIAR PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU METODĄ REZONANSU I METODĄ SKŁADANIA DRGAŃ WZAJEMNIE PROSTOPADŁYCH

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU.

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Podstawy fizyki wykład 8

Pracownia fizyczna dla optyków okularowych. Drgania i fale. Instrukcja dla studentów

18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J

Krzysztof Łapsa Wyznaczenie prędkości fal ultradźwiękowych metodami interferencyjnymi

Ćwiczenie 74. Zagadnienia kontrolne. 2. Sposoby otrzymywania światła spolaryzowanego liniowo. Inne rodzaje polaryzacji fali świetlnej.

Kamerton 1. Problem 1: Dlaczego kamerton umieszczony na pudle rezonansowym słyszymy głośniej? Skąd bierze się dodatkowa energia?

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.

O3. BADANIE WIDM ATOMOWYCH

13. Optyka Interferencja w cienkich warstwach. λ λ

Optyka. Wykład XII Krzysztof Golec-Biernat. Dyfrakcja. Laser. Uniwersytet Rzeszowski, 17 stycznia 2018

Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.

Fizyka elektryczność i magnetyzm

Badanie widma fali akustycznej

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ I PODWÓJNEJ SZCZELINIE

Badanie rozkładu pola elektrycznego

Temat: Pomiar współczynnika załamania światła w gazie za pomocą interferometru Michelsona

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Wyznaczanie wartości współczynnika załamania

BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ. Instrukcja wykonawcza

Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu

( Wersja A ) WYZNACZANIE PROMIENI KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA.

Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru siatkowego

Uniwersytet Warszawski Wydział Fizyki. Światłowody

Fizyka - opis przedmiotu

Ćwiczenie nr 71: Dyfrakcja światła na szczelinie pojedynczej i podwójnej

Natura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton

Rys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Fala na sprężynie. Projekt: na ZMN060G CMA Coach Projects\PTSN Coach 6\ Dźwięk\Fala na sprężynie.cma Przykład wyników: Fala na sprężynie.

Interferencja i dyfrakcja

Badanie widma fali akustycznej

Interferencja i dyfrakcja

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw 1) Instrukcja wykonawcza

Wyznaczanie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona

Wyznaczanie sił działających na przewodnik z prądem w polu magnetycznym

Pomiar ogniskowych soczewek metodą Bessela

BADANIE PODŁUŻNYCH FAL DŹWIĘKOWYCH W PRĘTACH

Pomiar współczynnika pochłaniania światła

Dyfrakcja. interferencja światła. dr inż. Romuald Kędzierski

Wykład XIV. wiatła. Younga. Younga. Doświadczenie. Younga

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

4.3 Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą fali biegnącej(f2)

AKADEMIA MORSKA KATEDRA NAWIGACJI TECHNICZEJ

Wyznaczanie stosunku e/m elektronu

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Ćwiczenie 53. Soczewki

Pomiar parametrów w obwodach magnetycznych Pomiar parametrów w łączach selsynowych

SCENARIUSZ LEKCJI Z FIZYKI DLA KLASY III GIMNAZJUM. Temat lekcji: Co wiemy o drganiach i falach mechanicznych powtórzenie wiadomości.

BADANIA CHARAKTERYSTYK STATYCZNYCH WIBROIZOLATORÓW

Optyka. Wykład IX Krzysztof Golec-Biernat. Optyka geometryczna. Uniwersytet Rzeszowski, 13 grudnia 2017

Wyznaczanie modułu Younga metodą strzałki ugięcia

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

SYLABUS/KARTA PRZEDMIOTU

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Prawa optyki geometrycznej

Interferencja jest to zjawisko nakładania się fal prowadzące do zwiększania lub zmniejszania amplitudy fali wypadkowej. Interferencja zachodzi dla

Spektroskop, rurki Plückera, cewka Ruhmkorffa, aparat fotogtaficzny, źródło prądu

Człowiek najlepsza inwestycja. U1. Wyznaczenie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej.

Laboratorium TECHNIKI LASEROWEJ. Ćwiczenie 1. Modulator akustooptyczny

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

Interferencja. Dyfrakcja.

S P E K T R O S K O P S Z K O L N Y P R Y Z M A T Y C ZN Y 1

PROMIENIOWANIE RENTGENOWSKIE

Interferometr Michelsona

Wykład III. Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela

Piotr Targowski i Bernard Ziętek WYZNACZANIE MACIERZY [ABCD] UKŁADU OPTYCZNEGO


Wykład 16: Optyka falowa

Wyznaczanie składowej poziomej natężenia pola magnetycznego Ziemi za pomocą busoli stycznych

Sposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s

Wstęp teoretyczny. Więcej na: dział laboratoria

Transkrypt:

PIERWSZA PRACOWNIA FIZYCZNA Ćwiczenie nr 64 BAANIE MIKROFAL opracowanie: Marcin ębski, I. Gorczyńska 1. Przediot zadania: fale elektroagnetyczne. 2. Cel zadania: badanie praw rządzących propagacją fali elektroagnetycznej. 3. Zagadnienia do przygotowania 3.1. Fale elektroagnetyczne Odpowiedzieć na pytania: - czy są fale elektroagnetyczne? - jakii wielkościai opisuje się fale elektroagnetyczne? - na czy polega zjawisko polaryzacji fal elektroagnetycznych i jakie ożna wyróżnić typy polaryzacji? Opisać wido fal elektroagnetycznych ze szczególny uwzględnienie ikrofal i ich zastosowań 3.2. Propagacja fal elektroagnetycznych Propagacja fal elektroagnetycznych w ośrodku jednorodny Prawo odbicia i załaania Fala stojąca: - czy jest fala stojąca? - wyprowadzenie wzoru opisującego falę stojącą yfrakcja i interferencja: - na czy polegają zjawiska dyfrakcji i interferencji? - podać wzory wiążące rozkład natężenia fali elektroagnetycznej w zjawisku dyfrakcji na pojedynczej szczelinie oraz interferencji w doświadczeniu Younga z długością fali. 4. Przyrządy: zasilacz nadajnika, nadajnik ikrofal, detektor z anteną tubową, sonda detekcyjna, wzacniacz akustyczny, oscyloskop lub/i woltoierz*, zestaw płyt wykonanych z izolatorów i przewodników, ława optyczna, przyiar liniowy. *decyduje opiekun zadania Pierwsza Pracownia Fizyczna, Ćw. nr 64, Badanie ikrofal 1

5. Przebieg ćwiczenia 5.1. Przewodniki i izolatory w biegu wiązki fal elektroagnetycznych Zestawić układ zgodnie ze scheate Podłączyć nadajnik z zasilacze, a odbiornik ze wzacniacze akustyczny. o wzacniacza podłączyć oscyloskop lub/i woltoierz. Między nadajnik i odbiornik wstawiać kolejno płyty: etalową, etapleksową i rezokartową. Obserwować ziany sygnału. Wyniki zanotować. 5.2. Odbicie fal elektroagnetycznych Zestawić układ zgodnie ze scheate. Podłączyć nadajnik i odbiornik tak jak poprzednio. Obserwować sygnał odbity od przewodnika a następnie od izolatora. Zanotować wyniki obserwacji. 5.3. Polaryzacja fal elektroagnetycznych Pierwsza Pracownia Fizyczna, Ćw. nr 64, Badanie ikrofal 2

Zestawić układ zgodnie ze scheate Poiędzy nadajnik a odbiornik wstawić obrotowy polaryzator. Obracając polaryzatore od 0 do 180, co 10 obserwować zianę sygnału. Wyniki obserwacji zanotować w postaci tabeli. Ustawić jedną płytę ze szczelinai iędzy odbiornikie a nadajnikie. Zieniając połażenie płyty o 90 obserwować zianę sygnału. Ustawić dwie płyty iędzy odbiornikie a nadajnikie. Płytę nr 1 ustawić tak, aby orientacja szczelin była pionowa. Obracając płytą nr 2 obserwować zianę sygnału. Następnie płytę nr 1 ustawić tak, aby orientacja szczelin była pozioa. Obracając płytą nr 2 obserwować zianę sygnału. 5.4. Poiar długości fali EM etodą fali stojącej Zestawić układ zgodnie ze scheate Pierwsza Pracownia Fizyczna, Ćw. nr 64, Badanie ikrofal 3

Uieścić sondę detekcyjną na ławie optycznej tak, aby ogła się przesuwać wzdłuż osi nadajnika. W odległości ok. 1 od nadajnika ustawić płytę aluiniową. Przesuwając sondę ierzyć położenia, dla których obserwuje się aksiu sygnału. Przeprowadzić tyle poiarów położeń sondy aby ożna było obliczyć co najniej 10 odległości iędzy aksiai Δk. 5.5. Poiar długości fali EM poprzez poiar paraetrów obrazu dyfrakcyjnego a) na jednej szczelinie Zestawić układ zgodnie ze scheate y in a Zestawić dwie duże płyty aluiniowe tak, aby powstała iędzy nii szczelina iała szerokość a 1 =3c. Przesuwając sondę detekcyjną wzdłuż ławy optycznej zierzyć odległości X iędzy aksiu główny na osi układu a iniai kolejnych rzędów. Poiary wykonać z obu stron osi optycznej układu. Obliczyć długość fali λ Pierwsza Pracownia Fizyczna, Ćw. nr 64, Badanie ikrofal 4

korzystając ze wzoru opisującego kątowe położenie kolejnych iniów ( in ) fali ugiętej na szczelinie o szerokości a: in sin, 1, 2, 3,... a sin in y in y 2 in 2 Poiary powtórzyć dla szczeliny o szerokości a 2 = 6c. b) na dwóch szczelinach Zestawić układ zgodnie ze scheate. y ax d Wykorzystując dwie duże płyty aluiniowe oraz jedną wąską (o szerokości 3c) zbudować układ dwóch szczelin tak, aby ich szerokość była równa 3c. Przesuwając sondę detekcyjną wzdłuż ławy optycznej zierzyć odległości X iędzy aksiu główny na osi układu a aksiai kolejnych rzędów. Poiary wykonać po obu stronach osi optycznej układu. Obliczyć długość fali λ korzystając ze wzoru opisującego położenie aksiów interferencyjnych (y ax ) kolejnych rzędów dla fali ugiętej na szczelinach, których środki są odległe od siebie o d: y, =0, 1, 2, d ax odległość ławy, po której jest przesuwana sonda od płyt aluiniowych. 6. Opracowanie wyników poiarów 5.1 i 5.2: sporządzić scheaty doświadczenia, opisać wyniki poiarów i podać wnioski. Pierwsza Pracownia Fizyczna, Ćw. nr 64, Badanie ikrofal 5

5.3: wykonać scheaty przeprowadzonych doświadczeń. Przedstawić tabelę z wynikai poiarów dla polaryzatora obrotowego i sporządzić na jej podstawie wykres osłabienia rejestrowanego sygnału w zależności od kąta obrotu polaryzatora. W przypadku płyt ze szczelinai opisać wyniki doświadczenia oraz określić rodzaj polaryzacji fali i podać uzasadnienie. 5.4: obliczyć kolejne wartości Δk i. Na ich podstawie wyliczyć Δk ŚR i wyznaczyć błąd aksyalny wielkości Δk ŚR.. Ze wzoru λ ŚR =2 Δk ŚR obliczyć długość fali oraz wyznaczyć niepewność poiaru długości fali λ ŚR. 5.5: a. Obliczyć długości fal dla kolejnych iniów dyfrakcyjnych i niepewność ich wyznaczenia posługując się etodą pochodnej logaryticznej: a a y in 2 2 in 2 y in 2 in y y Obliczyć wartość średnią długości fali wartości średniej S. i średnie odchylenie standardowe b. Obliczyć długości fal dla kolejnych aksiów interferencyjnych i niepewność ich wyznaczenia posługując się etodą pochodnej logaryticznej: d y d y ax ax Obliczyć wartość średnią długości fali wartości średniej S. i średnie odchylenie standardowe Literatura -. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy Fizyki, t.3 i 4,PWN, Warszawa 2009, - R. Resnik,. Halliday, Fizyka, t. 2, PWN, Warszawa, 1996, - R. P. Feynann Feynanna wykłady z fizyki, t.1 cz.2, PWN, Warszawa, 2001, - S. Szczeniowski, Pracownia Fizyczna, PWN, Warszawa Pierwsza Pracownia Fizyczna, Ćw. nr 64, Badanie ikrofal 6