Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Wprowadzenie do przedmiotu

Podobne dokumenty
Fizyka i wielkości fizyczne

Redefinicja jednostek układu SI

Fizyka. w. 02. Paweł Misiak. IŚ+IB+IiGW UPWr 2014/2015

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Dr inż. Michał Marzantowicz,Wydział Fizyki P.W. p. 329, Mechatronika.

PODSTAWOWA TERMINOLOGIA METROLOGICZNA W PRAKTYCE LABORATORYJNEJ

Wektory, układ współrzędnych

Mechanika teoretyczna

Fizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach

ZASADY ZALICZANIA PRZEDMIOTU:

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO


Prawa fizyki wyrażają związki między różnymi wielkościami fizycznymi.

W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora.

Fizyka (Biotechnologia)

Fizyka - opis przedmiotu

3. Podstawowe wiadomości z fizyki. Dr inż. Janusz Dębiński. Mechanika ogólna. Wykład 3. Podstawowe wiadomości z fizyki. Kalisz

Rachunek wektorowy - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

P. R. Bevington and D. K. Robinson, Data reduction and error analysis for the physical sciences. McGraw-Hill, Inc., ISBN

LABORATORIUM Z FIZYKI

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Podstawy fizyki sezon 1

Wektor położenia. Zajęcia uzupełniające. Mgr Kamila Rudź, Podstawy Fizyki.

SYLABUS/KARTA PRZEDMIOTU

Wyznaczanie sił działających na przewodnik z prądem w polu magnetycznym

dr inż. Marcin Małys / dr inż. Wojciech Wróbel Podstawy fizyki

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

Tadeusz M.Molenda Instytut Fizyki US Metrologia. T.M.Molenda, Metrologia. W1

Fizyka dla inżynierów I, II. Semestr zimowy 15 h wykładu Semestr letni - 15 h wykładu + laboratoria

Wykłady z fizyki i ćwiczenia rachunkowe dla studentów chemii

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Układ SI. Nazwa Symbol Uwagi. Odległość jaką pokonujeświatło w próżni w czasie 1/ s

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

Wykład FIZYKA I. 3. Dynamika punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Niepewność pomiaru. Wynik pomiaru X jest znany z możliwa do określenia niepewnością. jest bledem bezwzględnym pomiaru

Fizyka. Program Wykładu. Program Wykładu c.d. Literatura. Rok akademicki 2013/2014

Wykłady z fizyki FIZYKA I

Podstawy fizyki sezon 1

Czym jest Fizyka? Podstawowa nauka przyrodnicza badanie fundamentalnych i uniwersalnych właściwości materii oraz zjawisk w przyrodzie gr. physis - prz

KARTA INFORMACYJNA PRZEDMIOTU

PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE. Fizyka I. Logistyka inżynierska. niestacjonarne. I stopnia. Instytut Fizyki, WIPiTM. Dr Joanna Gondro.

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

Mechanika i Wytrzymałość Materiałów. Wykład nr 1 Wprowadzenie i podstawowe pojęcia. Rachunek wektorowy. Wypadkowa układu sił. Równowaga.

Fizyka - opis przedmiotu

Podstawy działań na wektorach - dodawanie

Układy współrzędnych

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

Światło jako narzędzie albo obiekt pomiarowy

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

Przykładowe zadania/problemy egzaminacyjne. Wszystkie bezwymiarowe wartości liczbowe występujące w treści zadań podane są w jednostkach SI.

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Temat: SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Dynamika

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni

FIZYKA klasa 1 Liceum Ogólnokształcącego (4 letniego)

Ćwiczenie 8 Temat: Pomiar i regulacja natężenia prądu stałego jednym i dwoma rezystorem nastawnym Cel ćwiczenia

BADANIE AMPEROMIERZA

Wstęp do teorii niepewności pomiaru. Danuta J. Michczyńska Adam Michczyński

Wyznaczanie modułu Younga metodą strzałki ugięcia

Transport I stopień (I stopień / II stopień) ogólnoakademicki (ogólno akademicki / praktyczny)

I. Przedmiot i metodologia fizyki

Kinematyka: opis ruchu

Wyznaczanie składowej poziomej natężenia pola magnetycznego Ziemi za pomocą busoli stycznych

Plan Zajęć. Ćwiczenia rachunkowe

Przyrządy Pomiarowe ( Miernictwo )

Elementy geometrii analitycznej w R 3

Fizyka I (Mechanika) 2013/14: Ćwiczenia, seria I

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II

Fizyka - opis przedmiotu

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Transport I stopień (I stopień / II stopień) Ogólnoakademicki (ogólno akademicki / praktyczny)

Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

Doświadczalne badanie drugiej zasady dynamiki Newtona

KONSPEKT LEKCJI FIZYKI DLA KLASY I GIMNAZJUM

Fizyka. Program Wykładu. Program Wykładu c.d. Kontakt z prowadzącym zajęcia. Rok akademicki 2013/2014. Wydział Zarządzania i Ekonomii

Zał nr 4 do ZW. Dla grupy kursów zaznaczyć kurs końcowy. Liczba punktów ECTS charakterze praktycznym (P)

Praca domowa nr 1. Metodologia Fizyki. Grupa 1. Szacowanie wartości wielkości fizycznych Grupa 2. Podstawy analizy wymiarowej

Statystyczne Metody Opracowania Wyników Pomiarów

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Zbiór wielkości fizycznych obejmujący wszystkie lub tylko niektóre dziedziny fizyki.

Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu

Warunki uzyskania oceny wyższej niż przewidywana ocena końcowa.

E1. OBWODY PRĄDU STAŁEGO WYZNACZANIE OPORU PRZEWODNIKÓW I SIŁY ELEKTROMOTORYCZNEJ ŹRÓDŁA

PRACA Pracą mechaniczną nazywamy iloczyn wartości siły i wartości przemieszczenia, które nastąpiło zgodnie ze zwrotem działającej siły.

Analiza zderzeń dwóch ciał sprężystych

Z-ID-106. Inżynieria Danych I stopień Praktyczny Studia stacjonarne Wszystkie Katedra Matematyki i Fizyki Prof. dr hab.

Dokładność pomiaru: Ogólne informacje o błędach pomiaru

Własność ciała lub cecha zjawiska fizycznego, którą można zmierzyć, np. napięcie elektryczne, siła, masa, czas, długość itp.

DZIAŁ TEMAT NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia

WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA STOSOWANA II Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Bielsku-Białej

Konspekt lekcji z fizyki w klasie I LO

Badanie własności hallotronu, wyznaczenie stałej Halla (E2)

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

Fizyka I, (mechanika), ćwiczenia, seria 1

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Transkrypt:

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Wprowadzenie do przedmiotu Prowadzący: dr inż. Marta Kamińska Kierunek Wyróżniony przez PKA

Wykładowcy Kierownik przedmiotu: prof. dr hab. Bogdan Walkowiak Pozostali wykładowcy: dr inż. Marta Kamińska, dr inż. Marian Cłapa Ćwiczenia: dr inż. Marian Cłapa Wykłady dostępne na www.biofizyka.p.lodz.pl w zakładce DYDAKTYKA

Zasady zaliczenia przedmiotu Semestr zimowy - 1. Kolokwium z ćwiczeń rachunkowych, 2. Dwa kolokwia wykładowe I kolokwium - obejmuje wykłady 1-8, II kolokwium obejmuje wykłady 9-15 Zaliczenie I semestru po pozytywnym zaliczeniu ćwiczeń. Na ocenę składają się oceny z ćwiczeń i dwóch kolokwiów wykładowych. Semestr letni 3. Pozytywne zaliczenie laboratorium 4. Kolokwium wykładowe z semestru letniego. Na ocenę końcową składają się wszystkie oceny z punktów 1-4.

Literatura 1. Treść wykładu 2. Podręczniki: - J. Orear: Fizyka tom 1 i 2 WNT-1998 - D. Halliday, R. Resnick, J. Walker: Podstawy fizyki, tom 1-5, WNT W-wa 2003 - R.P. Feynman, R.B. Leighton, M. Sands: Feynmana wykłady z fizyki, PWN W-wa, 2004 - A. Wróblewski, J. Zakrzewski: Wstęp do fizyki (tom 1 i 2), WNT Warszawa 1991 Obecność OBOWIĄZKOWA na wszystkich formach zajęć. Lista obecności.

Ruch mechaniczny Ruch mechaniczny zmiana z upływem czasu wzajemnego położenia ciał w przestrzeni lub jednych ich części względem drugich. Układ mechaniczny - zbiór ciał wyróżniony w celu ich opisu

Ruch mechaniczny Punkt materialny ciało, którego rozmiary w warunkach danego zagadnienia są zaniedbywalne Ciało doskonale sztywne to takie, którego odkształcenia można pominąć w warunkach danego zagadnienia.

Ruch mechaniczny Przestrzeń i czas to nieodłączne formy istnienia materii. Układ odniesienia zbiór nieruchomych względem siebie ciał, który służy do rozpatrywania ruchu innych ciał oraz odmierzający czas zegar. Do opisu położenia ciała stosuje się układ współrzędnych związany z danym układem odniesienia. www.scholaris.pl/resources/run/id/62981 Pasażer nie zmienia położenia względem wagonu nie porusza się w układzie współrzędnych związanym z wagonem. Pasażer pasażer porusza się względem drzewa porusza się w układzie współrzędnych związanym z drzewem.

Ruch mechaniczny Aby wyznaczyć położenie ciała w danym momencie czasu podajemy jego współrzędne. Układ kartezjański : jednowymiarowy dwuwymiarowy biegunowy trójwymiarowy cylindryczny (walcowy) sferyczny (kulisty)

Wektory, skalary Wielkość fizyczna właściwość fizyczna ciała lub zjawiska, którą można określić ilościowo, czyli zmierzyć. W fizyce występują dwa rodzaje wielkości fizycznych: skalary i wektory. Skalarem nazywamy taką wielkość fizyczną, którą po przyjęciu określonej jednostki miary można w zupełności określić za pomocą jednej liczby (mianowanej). Przykłady w fizyce: t czas, x długość, m masa, T temperatura, W praca, p - ciśnienie Dowolna operacja algebraiczna wykonana na wielkościach skalarnych daje w wyniku skalar.

Wektory, skalary Wektorem nazywamy odcinek skierowany (strzałkę), charakteryzujący się wartością (długość), kierunkiem i zwrotem wyznaczonym przez to uporządkowanie, pozwalające wyróżnić początek (A) i koniec (B) wektora oznaczony grotem. Wektor ( ) charakteryzowany jest przez: 1. wartość czyli długość wektora: 2. kierunek 3. zwrot Przykłady w fizyce:. - wektor położenia, - prędkość, - przyspieszenie, - siła, - pęd a a

Wektory, skalary Jak poznać, czy symbol literowy wielkości oznacza wielkość wektorową, czy skalarną? Wektory Wektory zapisuje się najczęściej na dwa sposoby: 1. jako literę oznaczającą wielkość fizyczną ze strzałką. 2. drukiem pogrubionym (często też pochyłym). - np. F (wektor siły F). Skalary Skalary w tekście, to po prostu zwykłe litery, drukowane zazwyczaj czcionką pochyłą - np. m, t, q - czyli masa, czas, ładunek.

Wektory Prezentacja geometryczna wektora 5 B(6,5) A(2,1) 1 2 6 Prezentacja arytmetyczna wektora W ( 4, 4)

Równość wektorów 5 W W W 1 2 3 1 W 1 ( 4, 4) 2 6 W 2 ( 4, 4) W 3 ( 4, 4) Wektory równe mają: Takie samo nachylenie do osi X (albo Y) Taką samą długość (wartość)

Wektory przeciwne 5 W 1 ( 4, 4) W 2 W 1 1 2 6 W 2 ( 4, 4) Jeżeli mamy tylko dwie siły działające na jeden punkt i siły te mają przeciwne wektory, to o siłach takich mówimy, że się równoważą. Wektory przeciwne: są do siebie równoległe(mają takie same kierunki) mają takie same długości (wartości) mają przeciwne zwroty

Wektory jednostkowe i Wektor jednostkowy (wersor) to wektor którego długość wynosi 1, oznaczenia: i, e, k, j lub e i y i x

Rzuty wektora na osie k i j (x,y,z) wektor położenia punktu materialnego r xi wektory jednostkowe (wersory) w kierunku osi OX, OY, OZ i j k 1 yj zk współrzędne wektora położenia w układzie kartezjańskim Długość wektora położenia r r x 2 y 2 z 2

skalary wektory Różnice między skalarami, a wektorami posiadają kierunek zwrot wartość punkt przyłożenia opisują wielkości działające w jakimś kierunku np.: siła, pęd prędkość, przyspieszenie, wektor pola elektrycznego, indukcja magnetyczna wartość wielkości bezkierunkowe - np. temperatura, masa, ładunek, gęstość, ciśnienie możliwe działania matematyczne dodawanie odejmowanie mnożenie i dzielenie przez liczbę mnożenie skalarne mnożenie wektorowe wyznaczanie wartości wektora dodawanie odejmowanie mnożenie dzielenie potęgowanie itp.

Rozkład wektora na kierunki składowe P P x Rzut wektora kierunek rzutowania na oś x x x α G x R α T G y G mg y Wektor po zrzutowaniu - wektor rozłożony na wektory G i G x y

Działania na wektorach - dodawanie Gdy znamy współrzędne wektorów: ( ax, ay) ( bx, by) ( ax bx, ay b y) dodawanie wielu wektorów a c b dodawanie dwóch wektorów Metoda trójkąta Metoda równoległoboku a b a b a b c d a c b a b c

Działania na wektorach - dodawanie wektory zgodnie skierowane b a a c b a b c, a b c wektory przeciwnie skierowane a b c a b a b c, a b c wektory prostopadłe a b a c b a b c, c a 2 b 2 20

Działania na wektorach - odejmowanie Gdy znamy współrzędne wektorów: ( ax, ay) ( bx, by ) ( ax bx, ay b y) Odejmowanie wektorów Mamy dwa wektory a b 2. Rysujemy wektor przeciwny do wektora a b b 3. a Dodajemy wektory i do siebie. b c b a c a b a ( b)

Działania na wektorach - a' k a mnożenie wektora przez liczbę otrzymujemy nowy wektor a' 2a a a a ' Wektor a ' o długości ka ma kierunek i zwrot wektora a a ' a' 2 a gdy: k 0, a 0 a 1 ' a' a 2 a ' a 1 a k Wektor o długości ma kierunek wektora i zwrot przeciwny do wektora gdy: 0, a 0 Zakład Biofizyki 22 a ' k a

Działania na wektorach - iloczyn skalarny a b a b abcos b b a otrzymujemy skalar a a działanie naprzemienne b a a cos a b a b a b a b b cos b a b a b b a

Działania na wektorach - iloczyn skalarny a b 2 abcos0 0 a a a Jeżeli wektory są prostopadłe to ich iloczyn skalarny jest równy 0 a a b a 0

Działania na wektorach - iloczyn wektorowy c ab absin otrzymujemy nowy wektor prostopadły do obu wektorów wyjściowych zwrot wektora ustalamy w oparciu o regułę śruby prawoskrętnej ab c b a Działanie to nie jest przemienne Jeżeli jeden z wektorów jest zerowy lub wektory są równoległe a b 0

Jednostki stosowane w fizyce Układ jednostek SI - franc. Systeme International d'unites Układ SI układ MKS Metr, Kilogram, Sekunda Jednostki podstawowe układu SI Nazwa wielkości nazwa jednostki skrót literowy długość metr m masa kilogram kg czas sekunda s natężenie prądu amper A temperatura kelwin K ilość substancji mol mol światłość źródła światła kandela cd

Jednostki stosowane w fizyce 1 metr jest równy drodze jaką przebywa w próżni światło w ciągu czasu t= 1/299792458 sekundy m c 299792458 s 1 sekunda jest to czas równy 9 192 631 770 okresom promieniowania związanego z przejściem miedzy dwoma nadsubtelnymi poziomami stanu podstawowego atomu cezu Cs - 133. 1 kilogram jest masą międzynarodowego wzorca kilograma 1u 1,6605402 10 27 kg

Jednostki stosowane w fizyce 1 kelwin jest to jednostka temperatury termodynamicznej równa 1/273,16 temperatury termodynamicznej punktu potrójnego wody. 1 amper jest to natężenie takiego prądu stałego, który płynąc w dwu nieskończenie długich, nieskończenie cienkich przewodach prostoliniowych umieszczonych równolegle w próżni w odległości 1m od siebie wywołałby miedzy nimi siłę magnetyczną o wartości 2 10-7 N na każdy metr długości przewodnika.

Jednostki stosowane w fizyce 1 kandela jest to światłość, jaką ma w danym kierunku źródło emitujące monochromatyczne promieniowanie o częstości 540 10 12 Hz i mające w tym kierunku wydajność energetyczną 1/683 W/Sr 1 mol jest jednostką liczności materii. Jest to ilość substancji zawierająca tyle molekuł (atomów, cząsteczek, jonów), ile atomów znajduje się w 12 g izotopu węgla 12 C Liczba Avogadra (N A ) = 6,022140857(74) 10 23

Jednostki stosowane w fizyce Jednostki pochodne 1 wat = 1 W = 1 kg m 2 / s 2 Kombinację jednostek po prawej stronie odczytujemy jako: kilogram razy metr kwadrat na sekundę do sześcianu. 3 560 000 000 = 3,56 10 9 m 0,000 000 492 s = 4,92 10-7 s 1,27 10 9 wata = 1,27 gigawata = 1,27 GW 2,35 10-9 sekundy = 2,35 nanosekundy = 2,35 ns

Dokładność pomiarów fizycznych Dokładność pomiaru jest miarą porównania pomiędzy wynikiem pomiaru danej wielkości a wartością rzeczywistą (prawdziwą) tej mierzonej wielkości. Pomiary fizyczne dzielimy na: 1. Bezpośrednie, których wartość liczbową danej wielkości ustalamy w wyniku bezpośredniego pomiaru np.: pomiar masy za pomocą wagi. 2. Pośrednie, które nie dają bezpośredniego wyniku interesującej nas wielkości fizycznej ale pozwalają ją obliczyć np.: wyznaczanie prędkości ze wzory v=s/t

Dokładność pomiarów fizycznych Każdy pomiar daje wynik tylko z pewną dokładnością a więc obciążony jest : 1. Niepewnością pomiarową związanego ze sposobem wyznaczania wyniku pomiaru. 2. Błędem pomiarowym czyli odstępstwem wyniku jednostkowego pomiaru od wartości prawdziwej, której wielkości na ogół nie znamy. Błąd pomiaru jest bezpośrednio związany z metodą pomiaru. Niepewność oznacza wątpliwość co do wartości wyniku pomiaru. Niepewność pomiaru (ISO/IEC Guide 98-3) jest parametrem związanym z wynikiem pomiaru, charakteryzującym rozrzut wartości, które można w uzasadniony sposób przypisać wielkości mierzonej. Niepewność jest zawsze liczbą. Błąd to różnica między wynikiem pomiaru a wartością prawdziwą wielkości mierzonej. Dwa znaczenia słowa błąd (ISO/IEC Guide 98-3 ): 1) ilościowe - jako różnicę (nieznaną) między wartością zmierzoną i prawdziwą, 2) jakościowe - używane w terminach takich jak: błąd systematyczny, przypadkowy i gruby.

Dokładność pomiarów fizycznych Błąd bezwzględny X X X p ΔX błąd bezwzględny X wartość mierzona X p wartość rzeczywista Błąd względny X X X p X X X p p δx błąd względny Błąd względny procentowy X X X p 100%

Dokładność pomiarów fizycznych Klasyfikacja błędów pomiarowych 1) błędy systematyczne wynika z niedokładności użytych przyrządów, błędnej metody pomiaru lub działania trudno zauważalnych czynników zewnętrznych. a) Błędy podstawowe są to błędy przyrządów pomiarowych b) Błędy dodatkowe są to błędy, których źródłem są zmiany właściwości przyrządów pomiarowych i obiektu pomiaru pod wpływem zmian warunków pomiaru w stosunku do przyjętych jako warunki odniesienia. c) Błędy metody wynikają głównie z oddziaływania przyrządów pomiarowych na obiekt pomiaru, 2) błędy przypadkowe wstępujące w sposób przypadkowy, losowy, podczas wykonywania dużej liczby pomiarów tej samej wielkości w warunkach praktycznie niezmiennych, 3) błędy nadmierne (grube) - wynikają z nieprawidłowego wykonania pomiarów.