Łukasz Becella TRENING UZDOLNIONEGO GRACZA WROCŁAW 2011
SPIS I PRZEBIEG ZAJĘĆ: 1. Trening uzdolnionego gracza (wykład), 2. Pozyskiwanie i diagnozowanie uzdolnionego gracza (wykład), 3. Indywidualizacja procesu treningowego (warsztaty), 4. Metody samokontroli i samooceny uzdolnionego zawodnika (warsztaty).
1%POPULACJI POSIADA POTENCJAŁ DO GRY Uzdolnienia umysłowe Uzdolnienia osobowości Uzdolnienia ruchowe Uzdolnienia prospołeczne
GRA Z PIŁKAMI Gry z piłkamistosowanymi jako środek stymulowania rozwoju psychofizycznego Gry z piłkamirozumianymi jako dyscypliny sportu
KRYTYCZNA ANALIZA SZKOLENIA MŁODZIEŻY UZYSKANIE W KRÓTKIM CZASIE WYNIKU SPORTOWEGO 1-2 LATA ( ZAW.O PRZYSPIESZONYM TEMPIE ROZWOJU FIZYCZNEGO), NIE DOBIERANIE ZAW.UZDOLNIONYCH RUCHOWO I INTELEKTUALNIE (WOLNIEJSZY ROZWÓJ BIOLOGICZNY SPOŁECZNY), AWANS SPORTOWY ZAWODNIKÓW OD WIEKU KALENDARZOWEGO, A NIE BIOLOGICZNEGO I SPOŁECZNEGO
KRYTYCZNA ANALIZA SZKOLENIA MŁODZIEŻY KSZTAŁTOWANIE ZDOLNOŚĆI (PODZIAŁ WYIZOLOWANYCH ZDOLNOŚĆI MOTORYCZNYCH, TAKTYCZNYCH, TECHNICZNYCH ) PROCES PRZYGOTOWANIA MA CHARAKTER SPONTANICZNY CZĘSTO INTUICYJNY, TRENING STAJE SIĘ CELEM SAMYM W SOBIE A NIE ŚRODKIEM PRZEKSZTAŁCENIA ZDOLNOŚCI W UMIEJĘTNOŚCI GRY
KRYTYCZNA ANALIZA SZKOLENIA MŁODZIEŻY ODDZIAŁYWANIE GŁÓWNIE NA MOTORYKĘ MŁODYCH ZAWODNIKÓW,BAGATELIZOWANIE SFERY INTELEKTUALNEJ ( ROZUMIENIE RYWALIZACJI, MOTYWACJI DO GRY ORAZ PROFI PODEJŚCIA ), TWORZENIE ZESPOŁÓW (NAUCZAMY WSPÓŁDZIAŁAĆ KOSZTEM IND.DZIAŁAŃ ) WCZESNA SPECJALIZACJA POZYCYJNA. NIEWYSTARCZAJĄCA LICZBA KONTAKTÓW NA ŚWIECIE Z MODELOWYMI OŚRODKAMI SZKOLENIA MŁODZIEŻY.
TRENING UZDOLNIONEGO GRACZA To zracjonalizowany proces skierowany na kształtowanie uzdolnień do gry z uwzględnieniem warunków czasowo-przestrzennych i metodycznospołecznych, realizowany przez aktywizowanie graczy, racjonalizowanie środków treningowych, koordynację działań przygotowawczych oraz antycypację rozwoju gracza i dyscypliny.
RÓŻNICE I SPRZECZNOŚCI TRENING UZDOLNIONEGO GRACZA TRENING ZESPOŁU SPORTOWEGO
RÓŻNICE I SPRZECZNOŚCI TRENING UZDOLNIONEGO GRACZA Rozwój synergii wewnętrznej Zespół jako środek rozwijania umiejętności gry Osłabianie wpływu efektów organizacyjnych Osłabianie wpływu efektów społecznych różnice sprzeczności sprzeczności sprzeczności TRENING ZESPOŁÓW SPORTOWYCH Rozwój synergii zewnętrznej Umiejętność gry jako środek rozwijania zespołu Wzmacnianie efektów organizacyjnych Wzmacnianie wpływów efektów społecznych Kryteria umiejętności gry sprzeczności Kryteria efektywności w grze Dominacja motywów wewnętrznych Różnice Dominacja motywów zewnętrznych
TRENING UZDOLNIONEGO GRACZA INTERAKTYWNY PROCES PRZEKSZTAŁCENIA UZDOLNIEŃ SPORTOWCA W PROFESJONALNE KOMPETENCJE SPORTOWE, TJ. DYSPOZYCJE, UMIEJĘTNOŚCI.
STRUKTURA WIELOLETNIEGO PROCESU EDUKACJI UZDOLNIONYCH GRACZY 1. ETAP ZAINTERESOWANIA GRĄ, 2. ETAP IDEENTYFIKOWANIA UZDOLNIEŃ, 3. ETAP NAUCZANIA GRY, 4. ETAP TRENOWANIA GRACZA.
ETAP ZAINTERESOWANIA GRĄ (6-9LAT) GŁÓWNE ŚRODKI ODDZIAŁYWANIA : - GRY MAŁE, - ZABAWY Z PIŁKĄ,
ETAP IDENTYFIKOWANIA UZDOLNIEŃ (10-12 LAT) GŁÓWNE ŚRODKI ODDZIAŁYWANIA : - ĆW.KOORDYNACYJE, - GRY MAŁE (WSPÓŁZAWODNICTWO), - ĆW.ROZWIJAJĄCE CZYNNOŚCI RUCHOWE Z PIŁKĄ I BEZ PIŁKI.
ETAP NAUCZANIA GRY(13-16 LAT) GŁÓWNE ŚRODKI ODDZIAŁYWANIA : - ĆW.KOORDYNACYJE, - GRY MAŁE (WSPÓŁZAWODNICTWO), - ĆW.ROZWIJAJĄCE CZYNNOŚCI RUCHOWE Z PIŁKĄ I BEZ PIŁKI.
ETAP TRENINGU GRACZA (14-19 LAT) GŁÓWNE ŚRODKI ODDZIAŁYWANIA : - ĆW.KOORDYNACYJE, - GRY MAŁE (WSPÓŁZAWODNICTWO), - ĆW.ROZWIJAJĄCE CZYNNOŚCI RUCHOWE Z PIŁKĄ I BEZ PIŁKI.
WIELOLETNI PLAN AWANSU SPORTOWEGO ŚCIEŻKA AWANSU SPORTOWEGO: ŚCIEŻKA AWANSU EDUKACYJNEGO: POZIOMY AWANSU SPORTOWEGO POZIOMY AWANSU EDUKACYJNEGO
POZIOMY AWANSU SPORTOWEGO 0 POZIOM Liga Trampkarzy Starszych I POZIOM Liga Juniorów Młodszych II POZIOM Liga Okręgowa Juniorów Starszych III POZIOM Liga Juniorów Starszych Makroregionalna lub V Liga Seniorów IV POZIOM IV Liga Seniorów zawodnik wchodzący lub Reprezentacja Polski Juniorów U-15, U-16 szeroka kadra V POZIOM IV Liga Seniorów zawodnik podstawowy lub Reprezentacja Polski Juniorów U-15, U-16 zaw. podstawowy VI POZIOM III Liga Seniorów - zawodnik wchodzący lub Reprezentacja Polski Juniorów U-17, U-18 - szeroka kadra VII POZIOM III Liga Seniorów zawodnik podstawowy lub Reprezentacja Polski Juniorów U-17,U-18 zawodnik podstawowy. VIII POZIOM II Liga Seniorów - zawodnik wchodzący lub Młodzieżowa Reprezentacja Polski szeroka kadra IX POZIOM II Liga Seniorów - zawodnik podstawowy lub Młodzieżowa Reprezentacja Polski zawodnik podstawowy. X POZIOM I Liga Seniorów zawodnik wchodzący XI POZIOM I Liga Seniorów zawodnik podstawowy XII POZIOM I REPREZENTACJA POLSKI
POZIOMY AWASU EDUKACUJNEGO Klasy sportowe (gimnazium), SMS-y w określonej dyscyplinie sportu (liceum), Szkoły licencjackie Studia wyższe Kursy językowe
WARUNKI ROZWOJU UZDOLNIEŃ DO GRY Udział wybranych uzdolnionych (elitarność) Przekształcenie dyspozycji osobniczych w umiejętności Oddziaływanie zindywidualizowane Zwiększenie stopnia trudności działania jako podstawa rozwoju gracza
WARUNKI ROZWOJU UZDOLNIEŃ DO GRY Współzawodnictwo jako cel (wyniki uzyskiwane w grze) Dynamiczna selekcja wymuszona regułami gry Gra jako środek indywidualnego rozwoju Monotonia powtórzeń prowadzących do uzyskania biegłości w działaniu
UZDOLNIENIEM DO GRY - UKŁAD INTERDYSPOZYCJI: OSOBOWOŚCIOWYCH, UMYSŁOWYCH, PSYCHOMOTORYCZNYCH, MOTORYCZNYCH I SOMATYCZNYCH DETERMINUJĄCYCH UMIEJĘTNOŚCI DZIAŁANIA GRACZA W CORAZ TRUDNIEJSZYCH SYTUACJACH GRY.
OCENY UMIEJĘTNEGO DZIAŁANIA POPRAWNOŚĆ DZIAŁANIA, ELASTYCZNOŚĆ DZIAŁANIA, RÓŻNORODNOŚĆ DZIAŁANIA, SZYBKOŚĆ DZIAŁANIA, SZYBKOŚĆ WSPÓŁDZIAŁANIA, ZASKOCZENIE DZIAŁANIEM.
POPRAWNOŚĆ DZIAŁANIA (DOKŁADNOŚĆ, PRECYZJA) Poprawne, w odniesieniu do działania gracza, to wykonanie nie wymagające korekty, czyli, zgodne z jakimś wzorcem. Poprawność wykonania działania w grze może być określona jedynie z wykorzystaniem oceny ekspertów.
POPRAWNOŚĆ DZIAŁANIA (PRZYKŁAD) Każde działanie w grze ma określoną strukturę ogólną i jest wykonywane według zasad racjonalnego postępowania, np.: kozłowanie piłki ręką dalszą od przeciwnika zwiększa bezpieczeństwo jej utrzymania wykorzystanie obiegnięcia partnera posiadającego piłkę zwiększając pole manewru graczowi z piłką.
ELASTYCZNOŚĆ DZIAŁANIA (GIĘTKOŚĆ) Elastyczność działania w grze sportowej to możliwość dostosowywania działania do zmieniających się sytuacji w grze w taki sposób, aby mimo zmiany sytuacji były one skuteczne.
ELASTYCZNOŚĆ DZIAŁANIA (PRZYKŁAD) (poprawnie prowadzenie piłki z przeciwnikiem) z przeciwnikiem posiadającym długie kończyny to, wymusza na prowadzącym piłkę obszerne jej prowadzenie, z przeciwnikiem dysponującym dużą siłą fizyczną, wymusza to na prowadzącym piłkę skoncentrowanie się na grze barkiem w bark" (przeciwstawianie się presji fizycznej), z przeciwnikiem dysponującym dużą szybkością działania, wymusza to na prowadzącym tzw. krótkie prowadzenie piłki i jej osłanianie.
RÓŻNORODNOŚĆ DZIAŁANIA (ALTERNATYWNOŚĆ) Zawodnik w grze ma do wyboru różne działania, które umożliwiają realizację celów w grze.
RÓŻNORODNOŚĆ DZIAŁANIA (PRZYKŁAD) Miarą różnorodności działań gracza jest zdolność rozwiązania określonej sytuacji za pomocą różnych działań, np. stworzenie sytuacji dogodnej do zdobycia punktu przez wybór jednego z działań: dryblingu lub podania piłki do partnera.
SZYBKOŚĆ DZIAŁANIA Szybkość działania dotyczy działań indywidualnych gracza względnie zależnych od partnerów.
SZYBKOŚĆ DZIAŁANIA (PRZYKŁAD) W Ataku szybkość jest wynikiem: szybkości podjęcia decyzji w wyborze działania oraz szybkości przemieszczania się i/lub piłki W Obronie: szybkości antycypowania działań przeciwnika.
SZYBKOŚĆ DZIAŁANIA Szybkości działania w grze podkreśla Chmura (2001) twierdząc, że zdolność do szybkiego wykonywania działań przejawiająca się łączeniem kilku elementów technicznych w jeden kompleks ruchowy w określonej sytuacji meczowej jest jednym z podstawowych kryteriów świadczących o umiejętności gry.
SZYBKOŚĆ WSPÓŁDZIAŁANIA Szybkość współdziałania dotyczy działań bezwzględnie zależnych od partnerów i silnie jest zdeterminowana sprawnością umysłową graczy tj. wiedzy o współdziałaniu i kojarzeniu faktów w grze.
SZYBKOŚĆ WSPÓŁDZIAŁANIA (PRZYKŁAD) Według Chmury (2001) szybkość współdziałania przejawia się w zdolności do szybkiego wykonywania działań taktycznych, czyli np. wykonania różnych form ataku szybkiego i kontaktu oraz szybkości przechodzenia z ataku do obrony i odwrotnie
ZASKOCZENIE DZIAŁANIEM Ważnym kryterium określającym umiejętność działania gracza jest powodowanie sytuacji, której przeciwnik nie spodziewał się lub, której nie uwzględniał w trakcie podejmowania działania w ataku lub obronie
ZASKOCZENIE DZIAŁANIEM (PRZYKŁAD) Doświadczony sportowiec w sposób świadomy zaskakuje przeciwnika w następujący sposób: przechodząc z gry głęboką obroną do gry z wykorzystaniem skracania pola gry, włączając do akcji ofensywnej obrońców, stosując różnorodne zwody z piłką lub bez piłki, wykorzystując zmianę tempa, kierunku lub szybkości działania, współdziałając z wykorzystaniem antycypacji, wprowadzając do gry nowe warianty taktyczne.
ZASKOCZENIE DZIAŁANIEM Zaskoczenie działaniem uzyskujemy poprzez stosowanie różnorodnych forteli, które polegają na umyślnym stworzeniu przeciwnikowi niespodziewanej sytuacji, na wprowadzeniu w błąd i wywołaniu czasowej jego bezradności.
ZASKOCZENIE DZIAŁANIEM (FORTELE) 1. Chwilowa koncentracja zawodników w miejscu rozgrywania piłki. 2. Zużytkowania na własną korzyść słabości w grze przeciwnika 3. Pozorowanie działań 4. Antycypowanie działań
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ