BIEDRONECZKI NR 8 KWIECIEŃ 2015 Wych. Katarzyna Dziubich Elżbieta Sobieraj DBAM O CZYSTOŚĆ Cele z programu 1. Motywowanie do radzenia sobie w trudnych sytuacjach 2. Rozwijanie umiejętności klasyfikowania przedmiotów
3. Rozwijanie zainteresowań muzycznych i tanecznych 4. Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych 5. Wyrabianie dbałości o ład i porządek 6. Rozwijanie wrażliwości słuchowej 7. Rozwijanie umiejętności porozumiewania się 8. Usprawnianie narządów artykulacji 9. Rozwijanie umiejętności dostrzegania i rozumienia rytmów 10.Motywowanie do wypowiadania się w różnych technikach plastycznych oraz rozwijanie wrażliwości na kształty i kolory 11.Rozwijanie umiejętności rozumienia istoty zjawisk atmosferycznych 12. Rozwijanie orientacji przestrzennej 13. Pomaganie dzieciom w przygotowaniu się do czytania i pisania Samych uśmiechów, przyjaciół stu, tysiąca przygód, bajecznych snów, worka prezentów, uciech bez liku, słonecznych dni, lodów na patyku i mnóstwa, mnóstwa słodyczy. TEGO SIĘ UCZYMY Urodzinki, urodzinki.. W kwietniu sto lat śpiewamy: Tymonkowi Czyścioszek Mam mydełko i ręczniczek, Mycie rączek dzielnie ćwiczę.
Wiem, gdzie w kranie woda płynie, Swoją buzię sam umyję. Rączki buzię, zęby też. Co mam w kubku, czy już wiesz? W kubku mam szczoteczkę swoją, Żeby ząbki myć wesoło! Szczotka z pastą za pan brat, Taki ze mnie czysty skrzat! Ten trzeci je podniesie (wysuwają środkowy palec) Czwarty do domu zaniesie (wysuwają czwarty palec) A tu mamy maluszka (wysuwają mały palec) Co wrzuca gruszki do brzuszka. Hop do wanny Mała pszczółka Bzyk, bzyk, bzyk, pszczółka mała, bzyk, bzyk, bzyk, miód zbierała. Bzyk, bzyk, bzyk, do dzbanuszka, bzyk, bzyk, bzyk, na kwiatuszkach. Bzyk, bzyk, bzyk, odleciała i do ula miód zabrała. Bzyk, bzyk, bzyk, w ulu pszczółki mają teraz miodu pełne półki. 1.Ciepła woda z kranu leci, chlapie i zaprasza dzieci. Ref.: Pucu, pucu, chlapu, chlapu, na co jeszcze czekasz gapo? Hop do wody, hop do wanny. Już brudasek wykąpany. 2. Mydło w wodzie już się kręci. Umyj nogi, umyj ręce. 3. Gąbka lekka tak jak puszek, Wyszoruje plecy, brzuszek. Paluszek i gruszka To jest kciuk- najgrubszy paluszek (wysuwają kciuk) To wskazujący- nazbiera nam gruszek (wysuwają wskazujący palec)
POCZYTAJ MI MAMO, TATO Czysty kotek 1. Kotek, kotek nosek myje pyszczek, pyszczek, uszka, szyję, a ja, a ja wraz z koteczkiem, piorę do nosa chusteczkę. ref: Woda z kranu kap, kap, kap Piorę chustkę chlap, chlap, chlap. Woda z kranu ciur, ciur, ciur. Piorę chustkę szur, szur, szur. 2. Kotek, kotek czysty, miły, dzieci, dzieci patrzcie proszę, a ja, a ja do przedszkola, co dzień czystą chustkę noszę. ref: Woda z kranu kap, kap, kap Piorę chustkę chlap, chlap, chlap. Woda z kranu ciur, ciur, ciur. Piorę chustkę szur, szur, szur Benio u dentysty Mało kto z nas lubi chodzić do dentysty. Wiele dzieci się tego bardzo boi. To jest bajka terapeutyczna napisana by pomóc dziecku, które boi się wizyty u dentysty dziecięcego. Gdy Kacperek obudził się tego ranka od razu zauważył, że w pokoiku się coś zmieniło. Krokodylek Benio, który był jedną z jego ulubionych zabawek leżał pod stolikiem i wyglądał jakby się przed czymś chciał schować. Było to bardzo dziwne bo chłopczyk nigdy go takim nie widział. Zwykle rano widział go na półce, tej samej, na której wieczorem go zostawił. Tym razem nie tylko w nocy się musiał przemieścić, ale nawet teraz nie za bardzo chciał spod stołu wyjść. Kacperek pochylił się i wszedł pod stół. Co Ci się stało? spytał Krokodylek nie od razu odpowiedział, ale jak już zaczął to mówił coraz szybciej, jakby się bał, że nie zdąży wszystkiego opowiedzieć
do końca. To dlatego, że mój Tata powiedział, że dzisiaj musimy pójść do dentysty A ja się tego trochę boję I właściwie to jeszcze nigdy tam nie byłem Ale wiem, że to jest coś z zębami I nie wiem co tam będzie Ale jak Tata to mówił to wcale nie brzmiało jakby to było coś fajnego wyrzucił z siebie Benio Chłopczyk chciał go zabrać spod stołu, ale jak to wszystko usłyszał to zatrzymał się i usiadł na podłodze, żeby mogli tam razem porozmawiać. Ale jak nie wiesz co będzie u dentysty to czego się właściwie boisz? spytał. No właściwie to nie wiem usłyszał Kacperek był raz u dentysty, ale już dość dawno temu i zaczął się zastanawiać co przyjacielowi o tym opowiedzieć. Dentysta to taki pan, który leczy zęby. Prosi żeby otworzyć buzię i pokazać je wszystkie. Ma takie małe lustereczko, którym każdy ząbek z osobna może obejrzeć. W ten sposób upewnia się czy wszystkie są zdrowe i dobrze rosną. Benio zastanowił się. Ale ja mam bardzo dużo zębów. U góry, u dołu, po bokach całe mnóstwo No to mu trochę to czasu zajmie zaśmiał się chłopczyk Krokodylek się wcale na to nie zaśmiał tylko cały czas o czymś myślał i w końcu spytał: A co się dzieje jak któryś z zębów nie jest zdrowy? Wtedy dentysta musi się zastanowić co z nim zrobić. On jest takim specjalistą od zębów i zawsze wie co najlepiej zadziała. Tak jak Tata, który jest mechanikiem samochodowym wie co i jak trzeba naprawić w samochodzie jak się zepsuje i nie chce jeździć. Wiesz co? dodał Kacperek jak chcesz to dzisiaj pójdę z Tobą i będę Ci towarzyszył przy wszystkim co będzie się tam działo. Od razu widać było, że Benia ta rozmowa i to zapewnienie uspokoiło. Wyszli razem spod stołu i do obiadu bawili się razem nie wspominając o popołudniowej wizycie. Do gabinetu dentystycznego nie było daleko, był na tym samym osiedlu tylko kilka domów obok. Mieścił się na parterze dużego budynku. Na szybie, która była z mlecznego szkła widać było napis Biały ząbek. Gdy szli razem Kacperek czuł, że krokodylek się denerwuje. Pomyślał, że będzie się starał pomóc przyjacielowi tak by się tak bardzo nie martwił. Wtedy o wiele sprawniej i przyjemniej wszystko pójdzie. Gdy weszli do środka gabinetu pierwsze co się rzuciło w oczy to jasne ściany i duży fotel na środku. Nie był to taki zwykły fotel jak w ich domku lub u dziadków, ale prawdziwy super-fotel. Miał niebieskawy kolor i coś czego ani Benio, ani Kacperek nigdy nie widzieli. Za naciśnięciem specjalnych przycisków zmieniał się zmniejszał, wydłużał, pochylał się tak, że wyglądał jak łóżko lub odwrotnie całkiem prostował. A wszystko to przy cichym brzęczeniu silniczków, które gdzieś w środku niego się znajdowały. Takich jakie są w najfajniejszych samochodach sterowanych na pilota. Stali obaj tym oczarowani patrząc i patrząc. I wiecie co? Pan dentysta pozwolił Kacperkowi przycisnąć jeden i drugi przycisk gdy Benio usiadł na fotelu. Razem ustawili wszystko tak, żeby się krokodylkowi jak najlepiej siedziało. Widać było, że jest mu teraz bardzo wygodnie. Jeszcze nawet dużo później, jak już wyszli z gabinetu stwierdzili, że taki fotel to oni chcieliby mieć w swoim pokoju. Koniecznie! Tymczasem rozglądali się dalej. Pan dentysta był ubrany w niebieski fartuch i czapeczkę trochę jak lekarz. Spokojnie i z uśmiechem przyglądał się jak z otwartymi ze zdziwienia buziami oglądają wszystko co jest w gabinecie. Do fotela przytwierdzone były urządzenia wyglądające jak małe wiertareczki. Było ich kilka ułożonych porządnie w równym rzędzie. Kacperek zauważył, że krokodylek spoważniał i zaniepokoił się nieco. Do czego mogą one służyć? Chłopiec widząc to spytał czy można je dotknąć i obejrzeć. Dentysta brał jedną po drugiej i pokazywał. Pozwolił nawet je na chwilę włączyć. Rzeczywiście zachowywały się jak małe wiertareczki. W niektórych wiertełka obracały się bardzo szybko i wydawały wysoki dźwięk taki jak głośny komar. Inne były grubsze i bardziej burczały niż brzęczały obracając się.
One też przydałyby się w domu przy zabawie klockami z drewna lub plastiku Na stole obok stał wielki biały ząb. Podeszli do niego i zaczęli razem oglądać. Dentysta popukał w niego i zaczął opowiadać. Ten tutaj jest bielutki i całkiem zdrowy. Jednak szczególnie gdy się niedokładnie rano i wieczorem czyści ząbki szczoteczką, to mogą zacząć chorować. Pojawiają się wtedy na nich ciemniejsze plamki. Żeby plamki się nie powiększały trzeba je wyczyścić i do tego właśnie służą te wiertareczki. Z ich pomocą usuwa się ciemniejsze miejsca tak żeby cały ząbek był znowu biały i śliczny. A czy to może boleć? spytał ostrożnie Benio Większość zęba nic nie czuje. Tak jak włosy lub paznokcie. Czy przy obcinaniu włosów bolą Cię one? spytał dentysta uśmiechając się. Kacperek roześmiał się. To było głupie pytanie, bo przecież oczywiście włosy nie bolą. Głupie było też bo przecież krokodylek nie miał włosów. Ale nic nie powiedział. Dopiero w środku zęba jest część która coś czuje. Nazywa się ona rdzeniem mówił dalej dentysta Tam dopiero można poczuć działanie tej wiertareczki. Jeżeli jednak regularnie sprawdza się zęby to plamki jeżeli nawet są to są malutkie. Wtedy da się je usunąć i ani trochę nie boli. dodał. Jak już wszystko sobie obejrzeliście to wskakuj na fotel powiedział do Benia znowu się uśmiechając. Krokodylek usiadł i otworzył jak najszerzej buzię. Ale one ma zębów! Rzeczywiście całe mnóstwo. Kacperek mógł to zobaczyć bo stał tuż obok. Dentysta obejrzał dokładnie każdy z osobna. Co chwila powtarzał Tu ładnie Tu też pięknie Czyściutko Bielutko Na koniec dodał: Masz piękne bialutkie ząbki. Jest tylko jedna drobna plamka, którą się musimy zająć Wziął jedną z wiertareczek i przez chwilę słychać było w całym gabinecie Bzzzzzzz. Krokodylek cały czas rozdziawiał buzię i siedział spokojnie. W pewnym momencie widać było, że coś poczuł bo przez chwilę poruszył się na fotelu, ale może się to chłopcu tylko zdawało. To już! usłyszeli Kacperek odetchnął bo dźwięk wiertareczki jednak za bardzo przypominał mu komary, których bardzo nie lubił. Dentysta był bardzo z nich zadowolony. Tak bardzo, że dał im naklejkę z rysunkiem kangura i napisem dzielny pacjent. Benio był z siebie bardzo dumny. W gabinecie było fajnie, ale przecież idąc nie wiedział tego. Dlatego przez całą drogę gdy wracali do domu dziękował chłopcu, że z nim poszedł. We dwóch było o wiele raźniej i przyjemniej. Wieczorem po kolacji gdy Kacperek mył się przed pójściem spać bardzo dokładnie umył ząbki. Dzięki temu u niego plamek na pewno nie będzie. Powiedział też do Mamy: Może pójdziemy wszyscy razem do dentysty. Niech obejrzy nasze ząbki i sprawdzi czy wszystkie są bielutkie i zdrowe. Bo najlepiej jest to robić regularnie. Wtedy wszystko jest zawsze w porządku. Żebyście widzieli jak zdziwiła się Mama Kacperka gdy to usłyszała. To była bardzo mądre i Mama zaraz dała mu wielkiego całusa. Czym jest autyzm? DLA RODZICÓW. Autyzm.. Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, które najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje pracy mózgu. Autyzm i jego pochodne, jak podaje statystyka, występują raz na 500 osób i występuje cztery razy częściej u chłopców niż dziewczynek. Dochody, stopa życiowa, czy wykształcenie rodziny
nie mają żadnego wpływu na występowanie autyzmu. Autyzm ma wpływ na rozwój mózgu w sferach rozumowania, kontaktów socjalnych i porozumiewania się. Dzieci i dorośli z autyzmem najczęściej mają kłopoty z komunikacją w grupie i wspólnych czynnościach. Zaburzenia utrudniają im porozumienie z innymi i stosunek do świata zewnętrznego. Chorzy mogą wykonywać te same ruchy ciała ( np. machanie ręką, kołysanie się ), nietypowe reakcje wobec ludzi, lub przywiązanie do przedmiotów, czy sprzeciwianie się jakimkolwiek zmianom w rutynie. W niektórych przypadkach może występować agresja i/lub samookaleczanie się. Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym- częstszym niż zespół Down'a. Jednak większość społeczeństwa, w tym wielu pracowników służby zdrowia, świata nauki, nadal nie rozumie jak autyzm oddziałuje na osoby chore i jaki jest najlepszy sposób pracy z osobami cierpiącymi na autyzm. Czy istnieje więcej niż jeden rodzaj autyzmu? Autyzm jest często określany jako zaburzenie spektralne, co oznacza, ze charakterystyka i objawy autyzmu mogą objawiać się dużą różnorodnością połączeń, od lekkich do ciężkich. Pomimo, iż autyzm określany jest specyficznym rodzajem zachowania, to jednak chore dzieci i dorośli mogą okazywać różne kombinacje zachowań i ich nasilenie. Dwoje dzieci z autyzmem mogą się całkowicie różnie zachowywać. Lekarze używają trzech innych grup ( PDD-NOS, syndrom Aspergera i syndrom Retta ) do określenia osób, które wykazują część, lecz nie wszystkie objawy autyzmu. Zdiagnozowanie autyzmu jest możliwe wtedy, gdy występuje odpowiednia ilość zachowań niewłaściwych dla danej grupy wiekowej. Syndromy Aspergera i Retta wykazują największy kontrast w stosunku do autyzmu. Większość znawców zgadza się ze stwierdzeniem, ze nie istnieje typowy rodzaj lub typowa osoba autystyczna. Różnice w zachowaniu dzieci są często bardzo subtelne. Każda diagnoza polega na obserwacji dziecka. Jaka jest przyczyna autyzmu? Naukowcy badają różne wytłumaczenia form autyzmu. I chociaż nie ma jak na razie jednej odpowiedzi, współczesne badania łączą autyzm z biologicznymi i neurologicznymi różnicami mózgu. MRI i tomografia wykazują nieprawidłowości w budowie mózgu, z wyraźnymi różnicami w rejonach móżdżku. W niektórych rodzinach zauważa się powrót choroby, co może sugerować, iż istnieje genetyczna podstawa autyzmu, ale jak do tej pory nie odkryto genu odpowiedzialnego za autyzm. Wiele starszych teorii powodów autyzmu zostało obalonych. Autyzm nie jest choroba psychiczną. Autystyczne dzieci nie są " niegrzeczne". Autyzm nie jest spowodowany złym wychowywaniem. W jaki sposób rozpoznać autyzm? Nie ma medycznych testów, które umożliwiłyby diagnozę autyzmu. Właściwa diagnoza musi mieć podłoże w obserwacji dziecka, jego stopnia komunikacji, zachowania i stopnia rozwoju. Jednakże, ponieważ wiele objawów autyzmu występuje także w innych chorobach, lekarz musi wykonać wiele dodatkowych badań, aby wykluczyć inne przyczyny. Rozpoznanie choroby jest bardzo trudne, gdyż objawy są tak zróżnicowane. Ważne jest zatem zlokalizowanie specjalisty, który ma doświadczenie w leczeniu autyzmu. Jak zachowują się osoby z autyzmem? Dzieci autystyczne rozwijają się w zasadzie normalnie aż do 24-30 miesiąca, kiedy to rodzice mogą zauważyć opóźnienie w mowie,
zabawach lub kontakcie z dzieckiem. Autyzm może się objawiać w następujących sferach: -mowa rozwija się słabo lub wcale, używanie słów bez znaczenia, porozumiewanie się gestami zamiast słów, słaba możliwość skupienia uwagi -dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha -nadwrażliwość na dotyk lub brak reakcji na ból, wzrok, słuch, dotyk, ból, węch, smak mogą być mniej lub bardziej upośledzone -brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponuje czynności, nie wymyśla zabaw -nadpobudliwość lub otępienie, częste wybuchy złego humoru bez powodu, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, może okazywać agresję lub autoagresję. Jakie są różnice? Różnice miedzy dziećmi autystycznymi są ogromne. Niektóre, z mniejszym stopniem autyzmu, mogą okazywać tylko niewielkie opóźnienie mowy i większe problemy w kontaktach ze środowiskiem. Mogą mieć przeciętnie lub ponadprzeciętnie rozwiniętą mowę, lecz maja kłopoty z wyobraźnią, lub ze współuczestniczeniem w grze z rówieśnikami. Inne dzieci, z większym stopniem autyzmu, mogą potrzebować pomocy z codziennymi potrzebami jak przejście przez ulice lub zrobienie zakupów. W przeciwieństwie do ogólnej opinii, wiele dzieci i dorosłych z autyzmem utrzymuje kontakt wzrokowy, okazuje uczucia, uśmiecha się i śmieje oraz okazuje całą gamę innych emocji, ale w różnym stopniu. Tak jak inne dzieci chorzy reagują pozytywnie lub negatywnie na środowisko. Autyzm może oddziaływać na to jak reagują i utrudnić im kontrolowanie ciała i umysłu. Choroba z czasem może zmienić się lub nawet ustąpić. Jakkolwiek nikt nie może przewidzieć przyszłości to są osoby autystyczne, które prowadzą samodzielne życie. Są też tacy, którzy będą zawsze zależni od rodziny i placówek specjalistycznych. Osoby autystyczne mogą także mieć inne choroby związane z praca mózgu, np. padaczkę, opóźnienie umysłowe lub choroby genetyczne. Około 2/3 chorych objawia opóźnienie umysłowe. U około 25-30% może rozwinąć się padaczka. Czy istnieje lekarstwo na autyzm? Wiedza na temat autyzmu pogłębiła się ogromnie od czasu pierwszego sformułowania autyzmu w 1943. Niektóre wcześniejsze dążenia do uleczenia wydają się dziś nierealne w świetle tego co jest wiadome na temat chorób mózgu. Wyleczyć znaczy "przywrócić do zdrowia fizycznego, psychicznego, stanu normalnego". W medycznym sensie nie ma leku na wyleczenie zmian w mózgu, które są czynnikiem autyzmu. Aczkolwiek ciągle znajdujemy lepsze sposoby rozumienia choroby i pomocy chorym w przystosowaniu się. Niektóre symptomy mogą z czasem zelżeć, inne mogą zniknąć. Przy właściwej opiece wiele zachowań autystycznych może być zmienionych na lepsze, nawet do momentu, gdzie mogą one ustąpić. Niestety,większość dzieci i dorosłych będzie okazywała pewne stopnie autyzmu przez całe życie. Możliwe są różne rodzaje terapii w zakresie mowy, zachowania, wzroku, słuchu, terapie muzyczne, a także leki i zalecenia dietetyczne. Terapie powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb chorego. Źródło: Internet Katarzyna Dziubich Elżbieta Sobieraj