Izolacja przeciwwodna dwie szczelne wanny, tunel Wisłostrady, Warszawa, etap 2001 2002
Detal A
Detal B
taśma dylatacyjna
Czynniki wpływające na na wymiary przekroju poprzecznego tunelu samochodowego: wysokość tunelu w świetle powinna wynosić nie mniej niż 4.5 m (skrajnia tunelu określona przepisami), szerokość jezdni w tunelu powinna być równa szerokości jezdni poza tunelem, szerokość pasa rozdzielającego staramy się zachować niezmienioną, należy przewidzieć chodniki bezpieczeństwa o szerokości 0,75-1,0 m, rozmieszczenie elementów wyposażenia i instalacji np. przyjęty system wentylacji,
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 17 czerwca 2011w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty metra i ich usytuowanie. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa użytkowników i personelu obsługi : p.poż, wentylacja, instalacje sygnalizacyjne i alarmowe, drogi i środki ewakuacyjne,
Regulacje prawne Unii Europejskiej dot. wyposażenia tuneli drogowych zaliczanych do sieci komunikacyjnej Europy TEN (Trans European Network) Systemy bezpieczeństwa w tunelach urządzenia do monitorowania stanu wentylacji, urządzenia do monitorowania stanu ruchu pojazdów, urządzenia do monitorowania stanu zagrożenia pożarowego, urządzenia do monitorowania zawartości zanieczyszczeń stałych i gazowych w powietrzu systemy zarządzania transportowego i awaryjnego.
Podstawowe cele wentylacji tuneli (samochodowych): usunięcie zanieczyszczeń powietrza w tunelu (gazów i spalin), usunięcie pyłów i dymów zmniejszających widoczność, regulacja temperatury powietrza w tunelu. Nawrat S., Napieraj S., Wentylacja i bezpieczeństwo w tunelach komunikacyjnych, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo Techniczne, Kraków, 2005
Podział systemów wentylacji: - naturalna, - mechaniczna; - podłużna (wzdłużna), - poprzeczna i półporzeczna - mieszana; podłużna z wentylatorami strumieniowymi
półpoprzeczna poprzeczna
Schematy wentylacji tuneli (samochodowych): system wzdłużny wentylacja naturalna, wentylacja naturalna z szybem, wentylacja naturalna wspomagana depresją mechaniczną (z szybem (szybami) lub bez nich), System poprzeczny i półpoprzeczny wentylacja mechaniczna półpoprzeczna przyspągowa, wentylacja mechaniczna półpoprzeczna przystropowa, wentylacja mechaniczna poprzeczna pełna, system mieszane (kombinacje kilku systemów), systemy specjalne
rozporządzenie: wentylacja naturalna - dla tuneli o długości do 400 (w wykopie) lub 600 m - ruch jednokierunkowy, bez zatorów; (dłuższe przy korzystnych warunkach topograficznych i rezerwie mechanicznej) - do 200 m - ruch o dużym natężeniu, z zatorami, dwukierunkowy; wentylacja mechaniczna - wzdłużna nie większa 1000 m długości tunelu; - poprzeczna większa niż 1000 m.
Przekroje tuneli samochodowych - przykłady
Przekroje tuneli samochodowych - przykłady
W systemie wentylacji metra wykorzystuje się zróżnicowane warunki termiczne w różnych porach roku w celu ustabilizowania temperatury powietrza na stacjach metra. Wtłaczane w okresie letnim powietrze bezpośrednio do pomieszczeń stacji powoduje jej ochłodzenie. Zanieczyszczone powietrze wydala się szybami rozmieszczonymi na szlaku. W zimie nawiew świeżego powietrza odbywa się poprzez szyby na szlaku, a wyciąg na stacjach, dzięki czemu do pomieszczeń stacji dociera ogrzane powietrze utrzymujące wysoką temperaturę.
efekt tłoka powietrznego: poruszający się pociąg w tunelu spręża przed sobą powietrze, za nim zaś wytwarza się strefa obniżonego ciśnienia. Powstaje cyrkulacyjny ruch powietrza w obu równoległych tunelach szlakowych, zgodny z ruchem pociągów. W celu wyeliminowania tego zjawiska stosuje się tzw. łączniki wentylacyjne (np.: metro warszawskie o powierzchi około 90 m2, na końcach stacji co wydatnie zmniejsza ilość powietrza wtłaczanego przez pociąg do hali peronowej)
Elementy odwodnienia tuneli Kanalizację tunelu należy zaprojektować bardzo starannie i z dużym zapasem, aby uniknąć zalania tunelu wskutek katastrofalnych opadów atmosferycznych. Dla tuneli drogowych najkorzystniejsze jest zatem jednostronne pochylenie niwelety, które umożliwia grawitacyjne odprowadzenie wody z tunelu. Jeśli tunele mają profil wklęsły, nieodzowne jest zainstalowanie w nich przepompowni. Dla przechwycenia wody deszczowej, spływającej rampą dojazdową projektuje się zazwyczaj dwie przepompownie przy portalach tunelu. Ponadto przepompownia lokalizowana jest w najniższym punkcie tunelu. Stacje te przetłaczają wodę do kolektora wody deszczowej kanalizacji miejskiej.
AlpTransit Gotthard Normalprofil TBM-Vortrieb przepływ grawitacyjny na odcinkach tunelu ze spadkiem
Układ podłużny metra. Lokalne nachylenie trasy jest wykorzystywane do płynnego, oszczędnego ruchu pojazdów szynowych. Wzniesienie trasy przed stacją ułatwiają wyhamowanie pociągu, a spadki poza stacją umożliwiają dodatkowe zwiększenie jego przyśpieszenia. Najczęściej minimalne spadki wynikają z warunków odwodnienia i wynoszą 0,2-0,3%. Maksymalne spadki nie powinny przekroczyć 4%.
Charakterystyczne profile podłużne tuneli metra głębokiego: a kortowy, b pilasty, (1 przystanki, 2 rampy zjazdowe, 3 rampy wyjazdowe)
Tunel drogowy, płytki, jednonawowy