WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI DLA KLASY SIÓDMEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI DLA KLASY SIÓDMEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ Klasy: 7AP, 7BP Nauczyciel: Jusyna Kurczab Podręcznik: Świa fizyki podręcznik dla klasy siódmej szkoły podsawowej. Auorzy: B. Sagnowska, M. Rozenbajgier, R. Rozenbajgier, D. Szo Gawlik, M. Godlewska. Wydawnicwo WSiP. Numer dopuszczenia 821/1/2017 Tyuły realizowanych działów 1. Wykonujemy pomiary 2. Niekóre właściwości fizyczne ciał 3. Cząseczkowa budowa ciał 4. Jak opisujemy ruch 5. Siły w przyrodzie 6. Praca, moc, energia mechaniczna Kryeria sopni szkolnych: W zarządzeniu Minisra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwienia 2007 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych usalono nasępujące kryeria sopni szkolnych: Sopień celujący orzymuje uczeń, kóry: posiadł wiedzę i umiejęności znacznie wykraczające poza program nauczania przedmiou w danej klasie, samodzielnie i wórczo rozwija własne uzdolnienia biegle posługuje się zdobyymi wiadomościami w rozwiązywaniu problemów eoreycznych lub prakycznych z programu nauczania danej klasy, rozwiązuje akże zadania wykraczające poza program nauczania ej klasy osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach przedmioowych i innych, kwalifikując się do finałów na szczeblu wojewódzkim (regionalnym) albo krajowym lub posiada inne porównywalne osiągnięcia. 1

Sopień bardzo dobry orzymuje uczeń, kóry: opanował pełny zakres wiedzy i umiejęności określony programem nauczania przedmiou w danej klasie sprawnie posługuje się zdobyymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy eoreyczne lub prakyczne ujęe programem nauczania, porafi zasosować posiadaną wiedzę do rozwiązywania problemów w nowych syuacjach Sopień dobry orzymuje uczeń, kóry: nie opanował w pełni wiadomości określonych programem nauczania w danej klasie, ale opanował je na poziomie przekraczającym wymagania w minimum programowym poprawnie sosuje wiadomości, rozwiązuje (wykonuje) samodzielnie ypowe zadania eoreyczne lub prakyczne. Sopień dosaeczny orzymuje uczeń, kóry: opanował wiadomości i umiejęności określone programem nauczania w danej klasie na poziomie nieprzekraczającym wymagań zawarych w minimum programowym rozwiązuje (wykonuje) ypowe zadania eoreyczne lub prakyczne o średnim sopniu rudności. Sopień dopuszczający orzymuje uczeń, kóry: ma braki w opanowaniu minimum programowego, ale braki e nie przekreślają możliwości uzyskania przez ucznia podsawowej wiedzy z danego przedmiou w ciągu dalszej nauki rozwiązuje (wykonuje) zadania eoreyczne lub prakyczne ypowe o niewielkim sopniu rudności Sopień niedosaeczny orzymuje uczeń, kóry: nie opanował wiadomości i umiejęności określonych w minimum programowym przedmiou nauczania w danej klasie, a braki w wiadomościach i umiejęnościach uniemożliwiają dalsze zdobywanie wiedzy z ego przedmiou nie jes w sanie rozwiązać (wykonać) zadań o niewielkim (elemenarnym) sopniu rudności 2

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI Przedmioowy sysem oceniania jes zgodny z Wewnąrzszkolnym Sysemem Oceniania. Formy sprawdzania wiadomości i umiejęności: sprawdziany odpowiedzi usne odpowiedzi pisemne (karkówki) zadania domowe akywność na lekcji praca samodzielna (referay, prezenacje, plakay ip.) Kryeria oceny prac pisemnych: 0% - 34% - ocena niedosaeczna 35% - 51% - ocena dopuszczająca 52% - 74% - ocena dosaeczna 75% - 89% - ocena dobra 90% - 100% - ocena bardzo dobra Kryeria oceny odpowiedzi usnych: Ocena bardzo dobra Ocena dobra Ocena dosaeczna Ocena dopuszczająca Ocena niedosaeczna - odpowiedź bezbłędna, samodzielna, wyczerpująca - odpowiedź bezbłędna, samodzielna, niepełna - odpowiedź nie w pełni samodzielna, pojawiają się błędy meryoryczne - odpowiedź niesamodzielna, pomijająca isone reści meryoryczne - odpowiedź niesamodzielna, poważne błędy meryoryczne lub brak odpowiedzi Zasady obowiązujące na lekcji fizyki: Sprawdziany są zapowiadane i zapisywane w dzienniku elekronicznym z wyprzedzeniem minimum 1 ygodnia. Sprawdziany są obowiązkowe. Uczeń, kóry nie zgłosił się na sprawdzian z przyczyn usprawiedliwionych, musi przysąpić do niego w ciągu dwóch ygodni od day powrou do szkoły, w erminie wyznaczonym przez nauczyciela. Jeśli obecność ucznia na sprawdzianie jes nieusprawiedliwiona, uczeń przysępuje do sprawdzianu na pierwszej lekcji, na kórą przyszedł. Poprawa oceny niedosaecznej ze sprawdzianu możliwa jes w ciągu 2 ygodni od momenu rozdania prac przez nauczyciela. Przy wysawianiu oceny końcowej pod uwagę brane są wszyskie uzyskane oceny w ciągu okresu/ roku szkolnego. 3

Karkówki mogą być przeprowadzane bez wcześniejszej zapowiedzi i obejmują maeriał rzech osanich emaów lekcyjnych (nie jednosek lekcyjnych). Oceny z nich uzyskane nie podlegają poprawie. Odpowiedzi usne obejmują maeriał rzech osanich emaów lekcyjnych (nie jednosek lekcyjnych), oceny z odpowiedzi usnych nie podlegają poprawie. Uczeń ma prawo być nieprzygoowanym do odpowiedzi usnej bez usprawiedliwienia dwa razy w półroczu. Zgłoszenie nieprzygoowania nie doyczy zapowiedzianych sprawdzianów. Nieprzygoowanie nie zwalnia ucznia z akywności na lekcji. Brak podręcznika i zeszyu na lekcji jes równoznaczne z nieprzygoowaniem do zajęć. Minimalna liczba ocen: 2 oceny z prac pisemnych i 1 ocena z odpowiedzi usnej. Wszelkie udowodnione przejawy nieuczciwości skukują oceną niedosaeczną. Przy ocenianiu nauczyciel uwzględnia możliwości inelekualne ucznia, wkład pracy i zaangażowanie oraz orzeczenie z poradni. Kryeria wysawiania oceny semesralnej i końcoworocznej Wysawiając ocenę semesralną i końcoworoczną bierzemy pod uwagę wszyskie oceny cząskowe. Ocena semesralna i końcoworoczna nie jes średnią arymeyczną ocen cząskowych. Najważniejsze są oceny ze sprawdzianów pisemnych. Oceny są jawne dla ucznia i jego rodziców. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE DO REALIZOWANYCH TEMATÓW DOSTEPNE SĄ W BIBLIOTECE ORAZ W PRACOWNI FIZYCZNEJ ( 212 ) 4

Przedmioowy Sysem Oceniania Klasa 7 1. Wykonujemy pomiary 1.1. Wielkości fizyczne, wymienia przyrządy, za pomocą kórych kóre mierzysz na co dzień mierzymy długość, emperaurę, czas, szybkość i masę mierzy długość, emperaurę, czas, szybkość i masę wymienia jednoski mierzonych wielkości podaje zakres pomiarowy przyrządu odczyuje najmniejszą działkę przyrządu i podaje dokładność przyrządu dobiera do danego pomiaru przyrząd o odpowiednim zakresie i dokładności oblicza warość najbardziej zbliżoną do rzeczywisej warości mierzonej wielkości, jako średnią arymeyczną wyników przelicza jednoski długości, czasu i masy zapisuje różnice między warością końcową i począkowa wielkości fizycznej (np. l ) wyjaśnia, co o znaczy wyzerować przyrząd pomiarowy opisuje doświadczenie Celsjusza i objaśnia uworzoną przez niego skalę emperaur wyjaśnia na przykładach przyczyny wysępowania niepewności pomiarowych posługuje się wagą laboraoryjną wyjaśnia na przykładzie znaczenie pojęcia względności oblicza niepewność pomiarową i zapisuje wynik wraz z niepewnością 1.2. Pomiar warości siły ciężkości 1.3. Wyznaczanie gęsości subsancji mierzy warość siły w niuonach za pomocą siłomierza oblicza warość ciężaru posługując się wzorem F = mg c podaje źródło siły ciężkości i poprawnie zaczepia wekor do ciała, na kóre działa siła ciężkości odczyuje gęsość subsancji z abeli mierzy objęość ciał o nieregularnych kszałach za pomocą menzurki 1.4. Pomiar ciśnienia wykazuje, że skuek nacisku na podłoże, ciała o ciężarze F c zależy od wielkości powierzchni zeknięcia ciała z podłożem podaje jednoskę ciśnienia i jej wielokroności wykazuje doświadczalnie, że warość siły ciężkości jes wpros proporcjonalna do masy ciała uzasadnia porzebę wprowadzenia siły jako wielkości wekorowej wyznacza doświadczalnie gęsość ciała sałego o regularnych kszałach oblicza gęsość subsancji ze wzoru m d = V szacuje niepewności pomiarowe przy pomiarach masy i objęości oblicza ciśnienie za pomocą wzoru F p = S przelicza jednoski ciśnienia podaje cechy wielkości wekorowej przekszałca wzór = mg i oblicza Fc masę ciała, znając warość jego ciężaru podaje przykłady skuków działania siły ciężkości m przekszałca wzór d = i oblicza V każdą z wielkości fizycznych w ym wzorze wyznacza doświadczalnie gęsość cieczy odróżnia mierzenie wielkości fizycznej od jej wyznaczania, czyli pomiaru pośredniego F przekszałca wzór p = i oblicza każdą S z wielkości wysępujących w ym wzorze rysuje wekor obrazujący siłę o zadanej warości (przyjmując odpowiednią jednoskę) przelicza gęsość wyrażoną w kg/m 3 na g/cm 3 i na odwró wyznacza doświadczalnie ciśnienie amosferyczne za pomocą srzykawki i siłomierza 5

mierzy ciśnienie w oponie samochodowej mierzy ciśnienie amosferyczne za pomocą baromeru 1.5. Sporządzamy wykresy na przykładach wyjaśnia znaczenie pojęcia zależność jednej wielkości fizycznej od drugiej 2. Niekóre właściwości fizyczne ciał na podsawie wyników zgromadzonych w abeli sporządza samodzielnie wykres zależności jednej wielkości fizycznej od drugiej opisuje zależność ciśnienia amosferycznego od wysokości nad poziomem morza rozpoznaje w swoim ooczeniu zjawiska, w kórych isoną rolę odgrywa ciśnienie amosferyczne i urządzenia, do działania kórych jes ono niezbędne wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do siebie wpros proporcjonalne, o wykres zależności jednej od drugiej jes półprosą wychodzącą z począku układu osi wyciąga wnioski o warościach wielkości fizycznych na podsawie kąa nachylenia wykresu do osi poziomej 2.1. Trzy sany skupienia ciał 2.2. Zmiany sanów skupienia ciał 2.3. Rozszerzalność emperaurowa ciał wymienia sany skupienia ciał i podaje ich przykłady podaje przykłady ciał kruchych, sprężysych i plasycznych podaje przykłady opnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, sublimacji i resublimacji podaje emperaury krzepnięcia i wrzenia wody odczyuje z abeli emperaury opnienia i wrzenia podaje przykłady rozszerzalności emperaurowej w życiu codziennym i echnice opisuje sałość objęości i nieściśliwość cieczy wykazuje doświadczalnie ściśliwość gazów wymienia i opisuje zmiany sanów skupienia ciał odróżnia wodę w sanie gazowym (jako niewidoczną) od mgły i chmur podaje przykłady rozszerzalności emperaurowej ciał sałych, cieczy i gazów opisuje anomalną rozszerzalność wody i jej znaczenie w przyrodzie opisuje zachowanie aśmy bimealicznej przy jej ogrzewaniu wykazuje doświadczalnie zachowanie objęości ciała sałego przy zmianie jego kszału podaje przykłady zmian właściwości ciał spowodowanych zmianą emperaury opisuje zależność szybkości parowania od emperaury demonsruje zjawiska opnienia, wrzenia i skraplania wyjaśnia zachowanie aśmy bimealicznej podczas jej ogrzewania wymienia zasosowania prakyczne aśmy bimealicznej opisuje właściwości plazmy opisuje zależność emperaury wrzenia od ciśnienia wyjaśnia przyczyny skraplania pary wodnej zawarej w powierzu, np. na okularach, szklankach i powierdza o doświadczalnie opisuje zmiany objęości ciał podczas opnienia i krzepnięcia za pomocą symboli l i lub V i zapisuje fak, że przyros długości druów lub objęości cieczy jes wpros proporcjonalny do przyrosu emperaury wykorzysuje do obliczeń prosą proporcjonalność przyrosu długości do przyrosu emperaury 6

3. Cząseczkowa budowa ciał 3.1. Cząseczkowa budowa ciał 3.2. Siły międzycząseczkowe podaje przykład zjawiska lub doświadczenia dowodzącego cząseczkowej budowy maerii podaje przyczyny ego, że ciała sałe i ciecze nie rozpadają się na oddzielne cząseczki wyjaśnia rolę mydła i deergenów opisuje zjawisko dyfuzji przelicza emperaurę wyrażoną w skali Celsjusza na ę samą emperaurę w skali Kelvina i na odwró na wybranym przykładzie opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego, demonsrując odpowiednie doświadczenie wykazuje doświadczalnie zależność szybkości dyfuzji od emperaury opisuje związek średniej szybkości cząseczek gazu lub cieczy z jego emperaurą podaje przykłady działania sił spójności i sił przylegania demonsruje skuki działania sił międzycząseczkowych uzasadnia wprowadzenie skali Kelvina 3.3, 3.4. Różnice w budowie ciał sałych, cieczy i gazów. Gaz w zamknięym zbiorniku podaje przykłady aomów i cząseczek podaje przykłady pierwiasków i związków chemicznych opisuje różnice w budowie ciał sałych, cieczy i gazów wyjaśnia, dlaczego na wewnęrzne ściany zbiornika gaz wywiera parcie podaje przykłady, w jaki sposób można zmienić ciśnienie gazu w zamknięym zbiorniku wyjaśnia pojęcia: aomu, cząseczki, pierwiaska i związku chemicznego objaśnia, co o znaczy, że ciało sałe ma budowę krysaliczną wymienia i objaśnia sposoby zwiększania ciśnienia gazu w zamknięym zbiorniku 4. Jak opisujemy ruch? 4.1, 4.2. Układ opisuje ruch ciała w podanym układzie odniesienia. odniesienia Tor ruchu, droga rozróżnia pojęcia or ruchu i droga podaje przykłady ruchu, kórego or jes linią prosą klasyfikuje ruchy ze względu na kszał oru wybiera układ odniesienia i opisuje ruch w ym układzie wyjaśnia, co o znaczy, że spoczynek i ruch są względne opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnej x oblicza przebyą przez ciało drogę jako s = x 2 x 1 = x 4.3. Ruch prosoliniowy jednosajny podaje przykłady ruchu prosoliniowego jednosajnego na podsawie różnych wykresów s () odczyuje drogę przebywaną przez ciało w różnych odsępach czasu wymienia cechy charakeryzujące ruch prosoliniowy jednosajny doświadczalnie bada ruch jednosajny prosoliniowy i formułuje wniosek, że s ~ na podsawie znajomości drogi przebyej ruchem jednosajnym w określonym czasie, oblicza drogę przebyą przez ciało w dowolnym innym czasie 7

4.4. Warość prędkości w ruchu jednosajnym prosoliniowym 4.5. Prędkość w ruchu jednosajnym prosoliniowym zapisuje wzór υ = s i nazywa wysępujące w nim wielkości oblicza warość prędkości ze wzoru υ = s 4.6. Ruch zmienny oblicza średnią warość prędkości υ śr = s 4.7, 4.8. Ruch prosoliniowy jednosajnie przyspieszony. Przyspieszenie w ruchu prosoliniowym jednosajnie przyspieszonym 4.10. Ruch jednosajnie opóźniony podaje przykłady ruchu przyspieszonego i opóźnionego z wykresu zależności υ() odczyuje przyrosy szybkości w określonych jednakowych odsępach czasu podaje wzór na warość przyspieszenia a = υ υ 0 posługuje się pojęciem warości przyspieszenia do opisu ruchu jednosajnie przyspieszonego podaje wzór na warość przyspieszenia w ruchu jednosajnie opóźnionym a = υ 0 υ z wykresu zależności υ() odczyuje jednakowe ubyki szybkości w określonych jednakowych odsępach czasu oblicza drogę przebyą przez ciało na podsawie wykresu zależności υ () warość prędkości w km/h wyraża w m/s uzasadnia porzebę wprowadzenia do opisu ruchu wielkości wekorowej prędkości na przykładzie wymienia cechy prędkości jako wielkości wekorowej planuje czas podróży na podsawie mapy i oszacowanej średniej szybkości pojazdu wyznacza doświadczalnie średnią warość prędkości biegu, pływania lub jazdy na rowerze opisuje ruch jednosajnie przyspieszony podaje jednoski przyspieszenia sporządza wykres zależności s () na podsawie wyników doświadczenia zgromadzonych w abeli sporządza wykres zależności υ () na podsawie danych z abeli przekszałca wzór υ () i oblicza każdą z wysępujących w nim wielkości opisuje ruch prosoliniowy jednosajny z użyciem pojęcia prędkości wykonuje zadania obliczeniowe z użyciem średniej warości prędkości wyjaśnia różnicę między szybkością średnią i chwilową sporządza wykres zależności υ() dla ruchu jednosajnie przyspieszonego odczyuje zmianę warości prędkości z wykresu zależności υ() dla ruchu jednosajnie przyspieszonego sporządza wykres zależności a () dla ruchu jednosajnie przyspieszonego opisuje spadek swobodny sporządza wykres zależności υ() dla ruchu jednosajnie opóźnionego przekszałca wzór a = υ 0 υ i oblicza każdą z wielkości wysępującą w ym wzorze podaje inerpreację fizyczną pojęcia szybkości warość prędkości w km/h wyraża w m/s i na odwró rysuje wekor obrazujący prędkość o zadanej warości (przyjmuje odpowiednią jednoskę) przekszałca wzór a = υ υ 0 i oblicza każdą wielkość z ego wzoru podaje inerpreację fizyczną pojęcia przyspieszenia wykonuje zadania obliczeniowe doyczące ruchu jednosajnie przyspieszonego wykonuje zadania obliczeniowe doyczące ruchu jednosajnie przyspieszonego podaje inerpreację fizyczną pojęcia przyspieszenia w ruchu jednosajnie opóźnionym 8

5. Siły w przyrodzie 5.1. Rodzaje i skuki oddziaływań na przykładach rozpoznaje oddziaływania bezpośrednie i na odległość wymienia różne rodzaje oddziaływania ciał podaje przykłady saycznych i dynamicznych skuków oddziaływań podaje przykłady układów ciał wzajemnie oddziałujących, wskazuje siły wewnęrzne i zewnęrzne w każdym układzie na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania ciał 5.2. Siła wypadkowa. Siły równoważące się podaje przykład dwóch sił równoważących się oblicza warość i określa zwro wypadkowej dwóch sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej o zwroach zgodnych i przeciwnych podaje przykład kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej, kóre się równoważą oblicza warość i określa zwro wypadkowej kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej o zwroach zgodnych i przeciwnych oblicza niepewności pomiarowe sumy i różnicy warości dwóch sił 5.3. Pierwsza zasada dynamiki Newona na prosych przykładach ciał spoczywających wskazuje siły równoważące się analizuje zachowanie się ciał na podsawie pierwszej zasady dynamiki opisuje doświadczenie powierdzające pierwszą zasadę dynamiki na przykładzie opisuje zjawisko bezwładności 5.4. Trzecia zasada dynamiki Newona ilusruje na przykładach pierwszą i rzecią zasadę dynamiki wykazuje doświadczalnie, że siły wzajemnego oddziaływania mają jednakowe warości, en sam kierunek, przeciwne zwroy i różne punky przyłożenia opisuje wzajemne oddziaływanie ciał na podsawie rzeciej zasady dynamiki Newona na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania, rysuje je i podaje ich cechy opisuje zjawisko odrzuu 5.5. Siły sprężysości podaje przykłady wysępowania sił sprężysości w ooczeniu wymienia siły działające na ciężarek wiszący na sprężynie wyjaśnia spoczynek ciężarka wiszącego na sprężynie na podsawie pierwszej zasady dynamiki wyjaśnia, że na skuek rozciągania lub ściskania ciała pojawiają się siły dążące do przywrócenia począkowych jego rozmiarów i kszałów, czyli siły sprężysości działające na rozciągające lub ściskające ciało przeprowadza rozumowanie prowadzące do wniosku, że warość siły sprężysości działającej na ciało wiszące na sprężynie jes wpros proporcjonalna do wydłużenia sprężyny 5.6. Siła oporu powierza i siła arcia podaje przykłady, w kórych na ciała poruszające się w powierzu działa siła oporu powierza wymienia niekóre sposoby zmniejszania i zwiększania arcia podaje przykłady świadczące o ym, że warość siły oporu powierza wzrasa wraz ze wzrosem szybkości ciała wykazuje doświadczalnie, że siły arcia wysępujące przy oczeniu mają doświadczalnie bada siłę oporu powierza i formułuje wnioski podaje przyczyny wysępowania sił arcia wykazuje doświadczalnie, że warość siły arcia kineycznego nie zależy od pola powierzchni syku ciał przesuwających się względem siebie, a zależy od rodzaju powierzchni ciał 9

5.7. Prawo Pascala. Ciśnienie hydrosayczne podaje przykłady pożyecznych i szkodliwych skuków działania sił arcia podaje przykłady parcia gazów i cieczy na ściany i dno zbiornika podaje przykłady wykorzysania prawa Pascala 5.8. Siła wyporu podaje i objaśnia wzór na warość siły wyporu podaje warunek pływania i onięcia ciała zanurzonego w cieczy 5.9. Druga zasada dynamiki Newona 6. Praca, moc, energia mechaniczna opisuje ruch ciała pod działaniem sałej siły wypadkowej zwróconej ak samo jak prędkość zapisuje wzorem drugą zasadę dynamiki i odczyuje en zapis mniejsze warości niż przy przesuwaniu jednego ciała po drugim demonsruje i objaśnia prawo Pascala wyznacza doświadczalnie gęsość ciała z wykorzysaniem prawa Archimedesa ilusruje na przykładach drugą zasadę dynamiki demonsruje zależność ciśnienia hydrosaycznego od wysokości słupa cieczy oblicza ciśnienie słupa cieczy na dnie cylindrycznego naczynia ze wzoru p = d g h wyjaśnia pływanie i onięcie ciał wykorzysując pierwszą zasadę dynamiki oblicza każdą z wielkości we wzorze F = ma z wykresu a(f) oblicza masę ciała rących o siebie i warości siły dociskającej e ciała do siebie objaśnia zasadę działania podnośnika hydraulicznego i hamulca samochodowego wykorzysuje wzór na ciśnienie hydrosayczne w zadaniach obliczeniowych wykorzysuje wzór na warość siły wyporu do wykonywania obliczeń objaśnia prakyczne znaczenie wysępowania w przyrodzie siły wyporu podaje wymiar 1 niuona kg m 1 N = 1 2 s przez porównanie wzorów F = ma i F c = mg uzasadnia, że współczynnik g o warość przyspieszenia, z jakim ciała spadają swobodnie 6.1, 6.2. Praca mechaniczna. Moc podaje przykłady wykonania pracy w sensie fizycznym podaje jednoskę pracy 1 J wyjaśnia, co o znaczy, że urządzenia pracują z różną mocą podaje jednoski mocy i przelicza je oblicza pracę ze wzoru W = Fs W oblicza moc ze wzoru P = oblicza każdą z wielkości we wzorze W = Fs objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy oblicza każdą z wielkości ze wzoru W P = podaje ograniczenia sosowalności wzoru W = Fs sporządza wykres zależności Ws () oraz Fs (), odczyuje i oblicza pracę na podsawie ych wykresów oblicza moc na podsawie wykresu zależności W () 6.3. Energia mechaniczna wyjaśnia, co o znaczy, że ciało ma energię mechaniczną podaje przykłady energii w przyrodzie i sposoby jej wykorzysywania wyjaśnia pojęcia układu ciał wzajemnie oddziałujących oraz sił wewnęrznych w układzie i zewnęrznych spoza układu 10

podaje przykłady zmiany energii mechanicznej na skuek wykonanej pracy wyjaśnia i zapisuje związek E = Wz 6.4. Energia poencjalna i energia kineyczna podaje przykłady ciał mających energię poencjalną ciężkości i energię kineyczną wymienia czynności, kóre należy wykonać, by zmienić energię poencjalną ciała i energię kineyczną ego ciała wyjaśnia pojęcie poziomu zerowego oblicza energię poencjalną grawiacji ze wzoru E = mgh i energię kineyczną ze wzoru E = mυ2 2 oblicza energię poencjalną względem dowolnie wybranego poziomu zerowego wykonuje zadania, obliczając każdą z wielkości wysępujących we wzorach na energię kineyczną i poencjalną ciężkości 6.5. Zasada zachowania energii mechanicznej podaje przykłady przemiany energii poencjalnej w kineyczną i na odwró, z zasosowaniem zasady zachowania energii mechanicznej podaje przykłady syuacji, w kórych zasada zachowania energii mechanicznej nie jes spełniona sosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do rozwiązywania zadań obliczeniowych objaśnia i oblicza sprawność urządzenia mechanicznego 11