Dziedziczenie cechy zdeterminowanego wzrostu lucerny siewnej (Medicago sativa L.)

Podobne dokumenty
Dziedziczenie cechy wiechowatości kwiatostanów lucerny mieszańcowej (Medicago x varia T. Martyn)

Przydatność genu lp do zwiększenia plonowania nasiennego lucerny siewnej (Medicago sativa L.)

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA. w 2011 roku

Struktura plonu wybranych linii wsobnych żyta ozimego

Zmienność u soi (Glycine max L. Merrill) indukowana mutagenem chemicznym

pochodzenia Kod kraju Hodowla Roślin Strzelce sp. z o.o., ul. Główna 20, Strzelce 2 Augusta 2002

Ocena zdolności kombinacyjnej kilku cech użytkowych grochu siewnego (Pisum sativum L.)

BIAŁA BARWA KWIATÓW U KONICZYNY CZERWONEJ (Trifolium pratense L.)

Alternatywne kierunki użytkowania roślin motylkowatych drobnonasiennych

Ocena zdolności kombinacyjnej linii wsobnych kukurydzy

ŁUBIN WĄSKOLISTNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

Elementy struktury plonu nasion i niektóre cechy morfologiczne mutantów łubinu andyjskiego (L. mutabilis Sweet) w 2001 roku Komunikat

Zakres zmienności i współzależność cech owoców typu soft flesh mieszańców międzygatunkowych Capsicum frutescens L. Capsicum annuum L.

Nauka Przyroda Technologie

ŁUBIN WĄSKOLISTNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

Zainteresowanie nasionami łubinu wyraźnie wzrasta w ostatnich latach. Z racji swojego pochodzenia łubiny mają małe wymagania cieplne przez cały okres

13. Soja. Uwagi ogólne

Zdolność kombinacyjna odmian lnu oleistego pod względem cech plonotwórczych

KR Odmian w. Kod kraju. Poznańska Hodowla Roślin sp. z o.o., ul. Kasztanowa 5, Tulce 2 Dukat NK/wcz 2006 PL

ŁUBIN WĄSKOLISTNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

Formy ozime strączkowych, czyli co nas wkrótce czeka

Opracowała: Krystyna Bruździak SDOO Przecław. 13. Soja

Łubin wąskolistny. Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń

Nasiennictwo. Tom I. Spis treści

Program wieloletni: Tworzenie naukowych podstaw

Zadania z genetyki. Jacek Grzebyta. 21.XII.2005 version Powered by Λ. L A TEX 4 Unicode

Zmienność cech ilościowych w populacjach linii DH i SSD jęczmienia

12. Łubin wąskolistny

Identyfikacja QTL warunkujących długość liścia flagowego w dwóch populacjach mapujących żyta (Secale cereale L.)

Prof. dr hab. Helena Kubicka- Matusiewicz Prof. dr hab. Jerzy PuchalskI Polska Akademia Nauk Ogród Botaniczny Centrum Zachowania Różnorodności

Tab Bobik. Warunki agrotechniczne doświadczenia. Rok zbioru 2014

WPŁYW SYSTEMU UPRAWY, NAWADNIANIA I NAWOŻENIA MINERALNEGO NA BIOMETRYKĘ SAMOKOŃCZĄCEGO I TRADYCYJNEGO MORFOTYPU BOBIKU

Tab Bobik. Warunki agrotechniczne doświadczenia. Rok zbioru 2013

13. Soja mgr inż. Aneta Ferfecka SDOO Przecław

Zainteresowanie nasionami łubinu wyraźnie wzrasta w ostatnich latach. Z racji swojego pochodzenia łubiny mają małe wymagania cieplne przez cały okres

ANNALES. Małgorzata Wyrzykowska. Prognozowanie plonu nasion lucerny (Medicago sp. L) na podstawie wybranych elementów struktury plonu

Ocena zdolności kombinacyjnej linii wsobnych kukurydzy (Zea mays L.)

Wpływ różnych poziomów wilgotności gleby na rozwój i plonowanie dwóch genotypów łubinu białego (Lupinus albus L.)

Nano-Gro w badaniach rolniczych na rzepaku ozimym w Polsce w latach 2007/2008 (badania rejestracyjne, IUNG Puławy)

Zmienność. środa, 23 listopada 11

GROCH SIEWNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej I. Wstęp

a) Zapisz genotyp tego mężczyzny... oraz zaznacz poniżej (A, B, C lub D), jaki procent gamet tego mężczyzny będzie miało genotyp ax b.

Charakterystyka cech plonotwórczych mutanta karłowego fasoli zwyczajnej (Phaseolus vulgaris L.) na tle odmiany wyjściowej Bor

GROCH SIEWNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

GROCH SIEWNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

ŁUBIN WĄSKOLISTNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

Gromadzenie, charakterystyka, ocena, dokumentacja oraz udostępnianie zasobów genetycznych fasoli i soi. Podsumowanie I Etapu

Analiza genetyczna długości i szerokości liścia flagowego i podflagowego u żyta ozimego (Secale cereale L.)

ANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN POLONIA. Ocena przydatności wybranych odmian gryki Fagopyrum esculentum Moench

Spis treści Część I. Genetyczne podstawy hodowli roślin 1. Molekularne podstawy dziedziczenia cech Dariusz Crzebelus, Adeta Adamus, Maria Klein

Charakterystyka mutantów soi otrzymanych po zastosowaniu mutagenów chemicznych i fizycznych

Zadanie 2.4. Cel badań:

Przedmowa 9 Początki hodowli i oceny odmian roślin warzywnych w Polsce Hodowla roślin kapustnych Znaczenie gospodarcze Systematy

Bobik mgr inż. Michał Soja SDOO Przecław

GROCH SIEWNY WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

Groch siewny odmiany ogólnoużytkowe

Analiza dialleliczna mieszańców pojedynczych kukurydzy

Soja. Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń

4. Łubin wąskolistny -Krzysztof Springer, Marcin Zabornia ZDOO Nowy Lubliniec

Wyniki doświadczeń odmianowych SOJA 2014, 2015

Zad. 2.2 Poszerzenie puli genetycznej jęczmienia

OKREŚLENIE PRZYDATNOŚCI SIEWU PUNKTOWEGO W UPRAWIE ZRÓŻNICOWANYCH ODMIAN GROCHU SIEWNEGO

KOD OPIS ROZWOJU Z BULWY OPIS ROZWOJU Z NASION

Dziedziczenie tolerancji na toksyczne działanie glinu u wybranych odmian pszenicy jarej (Triticum aestivum L.)

Wartość hodowlana wybranych linii wsobnych kukurydzy

Zmienność i współzależność niektórych cech struktury plonu żyta ozimego

Hodowla roślin genetyka stosowana

1.4 PROWADZENIE CENTRALNEJ DŁUGOTERMINOWEJ PRZECHOWALNI NASION ZASOBÓW GENETYCZNYCH ROŚLIN UŻYTKOWYCH, PROWADZENIE HERBARIUM Grzegorz Gryziak

Temat badawczy 1 Ocena wewnętrznej struktury genetycznej odmian populacyjnych i mieszańcowych żyta. Wyniki (opisać)

Selekcja koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.) uwzględniająca długość i liczbę główek

w badaniach rolniczych na pszenicy ozimej w Polsce w latach 2007/2008 (badania rejestracyjne, IUNG Puławy)

Jan Schmidt, Ogród Botaniczny KCRZG IHAR-PIB w Bydgoszczy

13. Łubin żółty

Porównanie mieszańców międzygatunkowych Lupinus albus (sensu lato) Lupinus mutabilis pod względem wybranych cech ilościowych

Pszenżyto ozime i jare - opóźniony termin siewu mgr inż. Aneta Ferfecka - SDOO Przecław

Lista Odmian Zalecanych do uprawy w województwie lubelskim w roku 2019 Bobowate grubonasienne, Bobik, Groch siewny, Łubin żółty, Soja

Pszenżyto: w czym tkwi jego fenomen?

Genetyczne uwarunkowania mrozoodporności pszenicy i jej współdziałanie z wybranymi cechami użytkowymi

1.1. Łubin wąskolistny

Groch siewny odmiany ogólnoużytkowe

13. Soja - mgr inż. Aneta Ferfecka SDOO Przecław

Mieszańcowe i populacyjne odmiany rzepaku: jaką wybrać?

Dziedziczenie tolerancji na toksyczne działanie glinu u wybranych odmian pszenicy jarej (Triticum aestivum L.)

wykład dla studentów II roku biotechnologii Andrzej Wierzbicki

Stabilność produktywności nasiennej kostrzewy łąkowej ze szczególnym uwzględnieniem osypywania nasion

Tabela 65. Groch siewny badane odmiany w 2017 roku.

3. Bobik - mgr inż. Michał Soja SDOO Przecław

Zadanie 2.4. Dr inż. Anna Litwiniec Dr inż. Barbara Skibowska Dr inż. Sandra Cichorz

Dziedziczenie cech warunkujących plonowanie owsa jarego (Avena sativa L.)

REAKCJA NASION WYBRANYCH ODMIAN OGÓRKA NA PRZEDSIEWNĄ BIOSTYMULACJĘ LASEROWĄ. Wstęp

Podstawy genetyki. ESPZiWP 2010

PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

Łubin wąskolistny. Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń

OFERTA HANDLOWA RZEPAK 2017

Zmienność wykształcenia pylników w obrębie roślin pszenżyta ozimego z cytoplazmą Triticum timopheevi *

Łódzki Zespół Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego

ZMIENNOŚĆ FAZ FENOLOGICZNYCH ZIEMNIAKA. ZRÓŻNICOWANIE ODMIAN

soja & łubin OFERTA SPRZEDAŻY NASION SOI

Cytometryczna analiza polisomatyczności organów roślin z rodziny Fabaceae

Transkrypt:

NR 281 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2017 ZBIGNIEW BODZON Zakład Traw, Roślin Motylkowatych i Energetycznych Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Państwowy Instytut Badawczy w Radzikowie Dziedziczenie cechy zdeterminowanego wzrostu lucerny siewnej (Medicago sativa L.) Inheritance of determinate growth habit in alfalfa (Medicago sativa L.) Obiektem badań była spontaniczna mutacja lucerny polegająca na wytwarzaniu kwiatostanów na wierzchołkach pędów form z długim gronem, prowadzącym w konsekwencji do zakończenia dalszego wzrostu roślin. Celem przeprowadzonych badań było określenie sposobu dziedziczenia cechy zdeterminowanego wzrostu. Ocenę ekspresji tej cechy przeprowadzono w obrębie potomstw S 1 i S 2, pochodzących z samozapyleń rośliny zmutowanej oraz mieszańców F 1, F 2 i F 3, uzyskanych ze skrzyżowania roślin o typowym, niezdeterminowanym pokroju z roślinami zmutowanymi. Analiza stosunków rozszczepień fenotypowych, przeprowadzona z użyciem testu chi-kwadrat wykazała, że cecha zdeterminowanego wzrostu lucerny warunkowana jest jednym genem w układzie czterech alleli recesywnych (ti ti ti ti). Słowa kluczowe: cecha recesywna, cecha zdeterminowanego wzrostu, dziedziczenie, kwiatostan wierzchołkowy, lucerna, mutacja spontaniczna The aim of research was to explain mode of inheritance of the alfalfa spontaneous mutation that causes the formation of inflorescence on the stem top of the forms with long racemes, thus leading to termination of the plant growth. The inheritance of this character was studied in S 1 and S 2 progenies obtained by selfing a mutant plant, as well as in F 1, F 2 and F 3 generations of hybrids obtained by crossing indeterminate plants with S 2 mutant progenies. The analysis of segregation in the selfed progenies of the mutant plants and in F 1 F 3 progenies of the hybrids showed that the determinate growth character is controlled by a single gene in the configuration of four recessive alleles ti ti ti ti (ti top inflorescence). Key words: alfalfa, determinate growth, inheritance, lucerne, recessive trait, spontaneous mutation, top inflorescence WSTĘP Lucerna jest jedną z najważniejszych roślin pastewnych w krajowej produkcji rolniczej. W programach hodowlanych nowych odmian, obok ulepszania parametrów jakościowych, zdrowotności i odporności roślin na czynniki stresowe, jednym Redaktor prowadzący: Henryk J. Czembor 77

z priorytetowych kierunków jest zwiększenie poziomu plonowania nasiennego. W Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie prowadzone są badania nad zwiększeniem produktywności nasiennej lucerny poprzez wykorzystanie genów warunkujących cechy determinujące tworzenie nasion, a także nad poszerzeniem zakresu zmienności poprzez wykorzystanie, poza zmiennością rekombinacyjną, także mutacji. Obiektem badań była spontaniczna mutacja lucerny polegająca na wytwarzaniu kwiatostanów na wierzchołkach łodyg form lucerny z długim gronem, prowadzącym w konsekwencji do zakończenia dalszego wzrostu roślin. (rys. 1). 78 Rys. 1. Cecha zdeterminowanego wzrostu lucerny Fig. 1. The determinate growth habit in alfalfa Występowanie zjawiska samokończenia wzrostu (cecha zdeterminowanego wzrostu) opisano także u form lucerny z typowymi, krótkimi gronami (Staszewski i in., 1992). Cecha ta bywa często wykorzystywana w hodowli odmian innych gatunków: soi, łubinów, fasoli, bobiku, wyki a także pomidora i papryki. Rośliny lucerny wytwarzające kwiatostany wierzchołkowe charakteryzują się większym wyrównaniem dojrzewania strąków i nasion. Cecha ta może przyczynić się do zmniejszenia strat podczas zbioru nasion, wynikających z osypywania się najwcześniej dojrzewających strąków, a także

strat nie w pełni jeszcze dojrzałych nasion. Badania wykazały, że formy lucerny o zdeterminowanym typie wzrostu wytwarzały więcej gron w porównaniu z roślinami wzorcowymi o klasycznym, typowym pokroju, przewyższając je plonem nasion (Bodzon, 2007). Wykorzystanie tej cechy w hodowli lucerny mogłoby stworzyć nowe możliwości zwiększenia jej plonu nasion. W programach hodowli lucerny najbardziej przydatne są cechy warunkowane przez pojedyncze geny dziedziczące się w sposób prosty (Hill i in., 1988; Rumbaugh i in., 1988; Staszewski i in., 1989, 1992; Staszewski i Bodzon, 2002; Bodzon, 2007). Z tego względu celem przeprowadzonych badań było określenie sposobu dziedziczenia cechy zdeterminowanego wzrostu. MATERIAŁ ROŚLINNY I METODY BADAŃ Materiał do badań stanowiły: linie wsobne S 1 i S 2 mutanta tworzącego kwiatostany wierzchołkowe ti (top inflorescence). Spontaniczna mutacja ti została wyodrębniona w liniach hodowlanych długogronowej odmiany Ulstar. rośliny odmiany Ulstar, które użyto jako formy mateczne w krzyżowaniach z liniami S 2 mutanta ti. Badania genetyczne przeprowadzono w latach 2010 2015. Analizę sposobu dziedziczenia cechy zdeterminowanego wzrostu przeprowadzono na roślinach potomstw S 1 i S 2, pochodzących z samozapyleń mutanta oraz pokolenia F 1, F 2 i F 3 uzyskanych ze skrzyżowania roślin odmiany Ulstar o typowym pokroju z roślinami zmutowanymi. Samozapylenia i krzyżowania wykonano ręcznie w szklarni. Rośliny wysadzone pojedynczo w wazonach o pojemności 10 l doświetlano w fazie kwitnienia, zawiązywania i dojrzewania strąków lampami sodowymi, utrzymując temperaturę na poziomie 23 25 C w dzień i 12 15 C w nocy, przy wilgotności względnej powietrza ok. 75%. Uzyskane nasiona posłużyły do przygotowania rozsad, z których założono doświadczenia polowe. Rozsadę przygotowywano w szklarni, w doniczkach torfowych o pojemności 0,3 l napełnionych substratem torfowym, do których wysiewano pojedynczo nasiona. Ośmiotygodniowe rośliny sadzono na poletkach stosując szeroką rozstawę rzędów, wynoszącą 0,5 m i obsadę 12 roślin na m 2, zapewniając tym samym dobre warunki do maksymalnego wzrostu i rozwoju poszczególnym roślinom. Doświadczenia założono w Radzikowie na glebie bielicowej wytworzonej z glin zwałowych, zaliczanej do III klasy bonitacyjnej. Obserwacje ekspresji cechy zdeterminowanego wzrostu przeprowadzono w doświadczeniach w jednym powtórzeniu, w pierwszym roku wegetacji, oceniając rośliny w fazie dojrzewania strąków. WYNIKI BADAŃ I DYSKUSJA Obserwacje ekspresji cechy zdeterminowanego wzrostu przeprowadzone w obrębie potomstwa S 1, uzyskanego z samozapylenia mutanta ti wykazały że wszystkie rośliny wytwarzały kwiatostany wierzchołkowe (tab. 1). Spośród 670 przebadanych roślin pokolenia S 2, otrzymanego poprzez samozapylenie roślin S 1, tylko cztery rośliny nie 79

tworzyły kwiatostanów na wierzchołkach łodyg. Analiza z zastosowaniem testu chikwadrat wykazała, że stwierdzone odchylenie jest nieistotne i mogło być spowodowane błędem przypadkowym, jakim najczęściej jest niezamierzone przedostanie się pyłku z innych roślin na znamiona zapylanych kwiatów. Wariant krzyżowania Crossing variant Segregacja cechy zdeterminowanego wzrostu (ti) Determinate growth (ti) segregation Obserwowane fenotypy Phenotypes observed Przewidywany stosunek genotypów Theoretical ratio of genotypes ti Ti ti Ti wartość value Chi -kwadrat Chi -square Mutant ti - samozapylenie (selfpollination) 287 0 287 0 0 1 S 1 S 1 - samozapylenie (selfpollination) 670 4 674 0 0,024 0,87 S 2 Ulstar (Ti) S 2 F 1 6 1238 0 1244 0,029 0,85 F 1 (ti) - samozapylenie (selfpollination) 34 1124 32,17 1125,83 0,107 0,74 F 2 F 2 (ti) F 2 (ti) F 3 1144 6 1150 0 0,031 0,82 Tabela 1 Ocenie poddano także mieszańce uzyskane ze skrzyżowania roślin odmiany Ulstar, o typowym niezdeterminowanym pokroju, z roślinami samokończącymi, wybranymi z potomstwa S 2 mutanta. Ogółem opisano 1244 rośliny pokolenia F 1 stwierdzając, że pod względem typu wzrosty nie różniły się od odmiany Ulstar. Wyjątek stanowiło sześć roślin, które wytwarzały kwiatostany wierzchołkowe, jednak test chi-kwadrat potwierdził wysokie prawdopodobieństwo zgodności uzyskanego rozkładu tej cechy z rozkładem przewidywanym (p = 0,85), a zatem pojawienie się w badanej populacji sześciu roślin samokończących mogło być spowodowane czynnikami przypadkowymi. Obserwacje ekspresji cechy zdeterminowanego wzrostu mieszańców pokolenia F 2 wykazały znaczne zróżnicowanie roślin pod względem tej cechy. Wśród 1158 ocenionych roślin wyodrębniono 34 wytwarzające kwiatostany na wierzchołkach łodyg. Obserwowane stosunki rozszczepień fenotypów były zgodne z rozkładem teoretycznym wynoszącym 1:35, (p = 0,74). Badaniami objęto także potomstwa F 3, pochodzące z krzyżowań siostrzanych roślin o zdeterminowanym typie wzrostu, wybranych w pokoleniu F 2. W analizowanym materiale roślinnym wyodrębniono jedynie 6 roślin nie tworzących kwiatostanów na wierzchołkach łodyg. Pozostałe rośliny tworzyły kwiatostany wierzchołkowe. Analiza statystyczna potwierdziła wysoką zgodność uzyskanego rozkładu z rozkładem teoretycznym. Stosunki rozszczepień, obserwowane w potomstwach S 1 i S 2 rośliny zmutowanej dowodzą, że rośliny wytwarzające kwiatostany wierzchołkowe są homozygotyczne pod względem tej cechy. p 80

Mieszańce F 1, otrzymane w wyniku skrzyżowania roślin odmiany Ulstar z homozygotycznymi roślinami zmutowanymi, odtwarzały fenotyp o niezdeterminowanym typie wzrostu, a zatem analizowana cecha ma charakter recesywny. Rozszczepienia cech obserwowane w grupie mieszańców F 2, otrzymanych w drodze samozapyleń roślin F 1, były charakterystyczne dla genotypów duplex rozpatrywanych w jednym locus, co świadczy o monogenicznym uwarunkowaniu tej cechy. Brak dalszych rozszczepień w pokoleniu mieszańców F 3 potwierdza, że cecha zdeterminowanego wzrostu dziedziczy się jednym genem w układzie czterech recesywnych alleli (ti ti ti ti). Prosty sposób dziedziczenia tej cechy umożliwia wykorzystanie jej w hodowli nowych form lucerny. W literaturze brakuje publikacji dotyczących sposobu dziedziczenia cechy zdeterminowanego wzrostu lucerny. Samokończące formy lucerny z krótkimi gronami badali Dzyubenko i Dzyubenko (1994), Staszewski i in. (1992, 2001), Bodzon (2007) oraz Wyrzykowska i in. (2007), jednak badania tych autorów dotyczyły głównie produktywności nasiennej. Bernard (1972) w prowadzonych badaniach stwierdził, że typ wzrostu łodyg soi jest warunkowany dwoma parami alleli Dt1dt1 i Dt2dt2. Cecha zdeterminowanego wzrostu warunkowana jest jednym genem z dwoma recesywnymi allelami dt1dt1. Pozostałe możliwe układy alleli obu par warunkują typy pośrednie między samokończeniem i całkowitym brakiem tej cechy, przy czym allel dt1 jest epistatyczny w stosunku do Dt2- dt2. Mikołajczyk i in. (1984) w badaniach łubinu białego wykazali, że cecha zdeterminowanego wzrostu warunkowana jest jednym recesywnym genem (2002). Ten sam sposób warunkowania cechy zdeterminowanego wzrostu stwierdzono u bobu (Filipetti, 1986), bobiku (Avila i in., 2006), fasoli (Singh, 1982), (Bassett, 1989), gorczycy sarepskiej (Kaur i Banga, 2015), kozieradki pospolitej (Avtar i Jhorar, 2002), sezamu indyjskiego (Uzun i in., 2013) i nikli indyjskiej (Mir i in., 2014). Wyniki badań uzyskane w niniejszej pracy potwierdzają wnioski tych autorów dotyczące sposobu dziedziczenia tej cechy także u innych gatunków roślin. Prosty sposób dziedziczenia cechy zdeterminowanego wzrostu lucerny stwarza możliwość wykorzystania jej w hodowli. Dotychczas opisano szereg genów, głównie recesywnych, warunkujących cechy morfologiczne lucerny. Na uwagę zasługują badania prowadzone przez Barnesa (1966), który opisał geny warunkujące różne zabarwienie płatków korony kwiatowej. Cechami warunkowanymi pojedynczymi genami są także: karłowatość roślin (Talbert i Bingham, 1990), jasnozielona barwa liścieni (Childers i McLennan, 1961), żółta barwa liści, poprzeczna pasiastość liści (tzw. zebrowatość liści) (Childers, 1962), (Stanford, 1956), plamistość liści (Azizi i Barnes, 1977), postrzępienie liści (Baenziger, 1977), występowanie wąskich blaszek liściowych (Brick i in., 1984). Również cechy związane z budową tkanek mechanicznych korzeni oraz zdolność do regeneracji, występująca w przypadku mechanicznych uszkodzeń tkanek łodygi, warunkowane są przez pojedyncze geny (Brick i Barnes, 1981, 1982; Elgin i in., 1971). Opisane wyżej cechy nie zostały jednak dotychczas wykorzystane w hodowli lucerny. Interesującą mutacją, która znalazła takie wykorzystanie, jest cecha długiej osadki 81

82 Zbigniew Bodzon kwiatostanowej. Zmutowana forma lucerny, opisana przez Staszewskiego (1986), odznaczała się około dwukrotnie dłuższymi osadkami kwiatostanowymi i około dwukrotnie większą liczbą kwiatów w kwiatostanach w porównaniu z roślinami wzorcowymi o typowych, krótkich gronach. Cecha ta, warunkowana jednym recesywnym genem (Bodzon, 1998), została wykorzystana do utworzenia nowej polskiej odmiany lucerny, charakteryzującej się wyższym plonem nasion w porównaniu z wzorcami (Staszewski i Bodzon, 2002), którą wpisano do Krajowego Rejestru Odmian w 2004 r. pod nazwą Ulstar. Równie interesującą wydaje się także cecha wiechowatości kwiatostanów, warunkowana jednym recesywnym genem (Bodzon, 2013), która zdaniem tego autora może być wykorzystana w hodowli nowych, wysoko produktywnych form lucerny. Ta spontaniczna mutacja polega na wyrastaniu dodatkowych gron w miejscu kwiatów. Kwiatostan przybiera kształt wiechy złożonej z kilkunastu rozgałęzień, a liczba kwiatów, w porównaniu z gronami, ulega zwielokrotnieniu osiągając liczbę kilkudziesięciu. WNIOSKI 1. Cecha zdeterminowanego wzrostu lucerny ma charakter dziedziczny i warunkowana jest jednym genem w układzie czterech alleli recesywnych. 2. Prosty sposób dziedziczenia tej cechy stwarza możliwość wykorzystanie jej w hodowli nowych odmian lucerny. LITERATURA Avila C. M., Nadal S., Moreno M. T., Torres A. M. 2006. Development of a simple PCR-based marker for the determination of growth habit in Vicia faba L. using a candidate gene approach. Mol. Breed. 17: 185 190. Avtar R., Jhorar B. S. 2002. Inheritance of determinate growth habit in fenugreek (Trigonella foenumgraecum L.). J. Spices and Aromatic Crops 11 (2): 146 147. Azizi M. R., Barnes D. K. 1977. Characterization and inheritance of a spotted leaf trait in alfalfa. Crop Sci. 17: 126 132. Baenziger H. 1977. Inheritance of the torn leaf mutation in alfalfa. Can. J. Plant Sci. 57: 47 50. Barnes D. K. 1966. Flower color inheritance in diploid and tetraploid alfalfa: a reevaluation. Tech. Bull. No. 1353. Agricultural Research Service USDA. Bassett M. J. 1989. List of genes. Annu. Rep. Bean Improv. Coop. 32:1 15. Bernard R. L. 1972. Two genes affecting stem termination in soybeans. Crop Sci. 12: 235 239. Bodzon Z. 1998. Inheritance of spontaneous long peduncle mutation in alfalfa (Medicago sativa L.). Plant Breed. Seed Sci. 42/1: 3 9. Bodzon Z. 2007. Wykorzystanie mutacji genowych do ulepszania produktywności nasiennej lucerny (Medicago sativa L.). Biul. IHAR 244: 239 248. Bodzon Z. 2013. Dziedziczenie cechy wiechowatości kwiatostanów lucerny mieszańcowej (Medicago varia T. Martyn). Biul. IHAR 267: 153 159. Brick M. A., Barnes D. K. 1981. Inheritance and anatomy of a lobed-cambium trait in alfalfa roots. J. Hered. 72: 419 422. Brick M. A., Barnes D. K. 1982. Inheritance and anatomy of root bark area in alfalfa. Crop Sci. 22: 747 752. Brick M. A., Barnes D. K., Dobrenz A. K. 1984. Inheritance and anatomy of a narrow leaflet trait in alfalfa. Crop Sci. 24: 787 790.

Childers W. R. 1962. The nature and inheritance of a yellow-leaf character in Medicago sativa L. Can. J. Bot. 40: 89 93. Childers W. R., McLennan H. A. 1961. The inheritance and histology of a chlorophyll deficient character in Medicago sativa L. Can J. Bot. 39: 847 853. Dzyubenko N. T., Dzyubenko E. K. 1994.Usage of ti mutants in a breeding of alfalfa. Russ. J. Genet. 30: 41. Elgin J. H., Barnes D. K., Kreitlow K. W. 1971. Description and inheritance of a tumor trait on stem cuttings of alfalfa. J. Hered. 62: 189 192. Filipetti A. 1986. Inheritance of determinate growth habit induced in Vicia faba major by ethyl methane sulfonate (EMS). Fabis Newsl. 20: 12 14. Hill R. R. jr., Shenk J. S., Barnes R. F. 1988. Breeding for yield and quality. In: Alfalfa and alfalfa improvement. Hanson A. A., Barnes D. K., Hill R. R. jr. (eds.), Monograph. 29 Am. Soc. Agron.: 809 825. Kaur H., Banga S. S. 2015. Discovery and mapping of Brassica juncea Sdt 1 gene associated with determinate plant growth habit. Theor. Appl. Genet. 128 (2): 235 245. Mikołajczyk I., Stawiński S., Wiza M. 1984.Directions actuelles de l ameloration et l etat actuel des recherches sur l acclimation du lupin blanc en Pologne, in: International Lupin Association (ed.) Proc. 3 rd International Lupin Conference, La Rochelle: 570 571. Mir R. R., Kudapa H., Srikanth S., Saxena R. K., Sharma A., Azam S., Saxena K., Penmetsa R. V., Varshney R. K. 2014. Candidate gene analysis for determinacy in pigeon pea (Cajanus spp.). Theor. Appl. Genet. 127: 2663 2678. Rumbauhg M. D., Caddel J. L., Rowe D. E. 1988. Breeding and quantitative genetics. In: Alfalfa and alfalfa improvement. Hanson A. A., Barnes D. K., Hill R. R. jr. (eds.), Monograph. 29 Am. Soc. Agron.: 777 808. Singh S. P. 1982. A key for identification of different growth habits of Phaseolus vulgaris L. Annu. Rep. Bean Improv. Coop. 25: 92 95. Stanford E. H. 1956. The zebra leaf character in alfalfa and its dosage-dominance relationship. Agron. J. 51: 274 277. Staszewski Z. 1986. Long peduncle lp mutation - a promise for seed yield improvement of alfalfa. Rep. of the XXX th North American Alfalfa Improvement Conference. University of Minnesota: 75 Staszewski Z., Bodzon Z. 2002. Przydatność genu lp do zwiększenia plonowania nasiennego lucerny siewnej (Medicago sativa L.). Biul. IHAR 221: 167 173. Staszewski Z., Bodzon Z., Staszewski L. 2001. Influence of some recessive genes on plant and inflorescence characteristics in alfalfa. Plant Breed. Seed Sci. 45 (1): 43 53. Staszewski Z., Jagodziński J., Bodzon Z. 1989. Ocena przydatności w hodowli mutacji lp lucerny o długiej szypułce kwiatostanu. Biul. IHAR 171 172: 297 301. Staszewski Z., Staszewski L., Osiński R. 1992. Top flowering spontaneous mutation of Medicago sativa L. The future of lucerne. Proc. of the X th Eucarpia Meeting of the Group Medicago. Lodi.: 392 395. Talbert L., Bingham E. T. 1990. Tetrasomic inheritance of an irregular dwarf trait in tetraploid alfalfa. J. Hered. 81: 397 399. Uzun B., Yol E., Furat S. 2013. Genetic advance, heritability and inheritance in determinate growth habit of sesame. Austr. J. Crop Sci. 7 (7): 978 983. Wyrzykowska M., Ziemiańska J., Lisowska M. 2007. Zmienność i współzależność cech lucerny (Medicago sativa ssp. L) o różnej długości kwiatostanu. Biul. IHAR 246: 169 177. 83

84 Zbigniew Bodzon