PRZEDSZKOLNE CO NIE CO

Transkrypt

1 PRZEDSZKOLE SAMORZĄDOWE NR 3 W BIAŁEJ PODLASKIEJ UL. JANOWSKA 19 C Rok 2015/2016 NR 1 Numer 1 Wrzesień/październik W tym numerze: KONTAKT TEL (83) DYREKTOR ; ADMINISTRACJA ps3@poczta.onet.pl STRONA INTERNETOWA Dni adaptacyjne w naszym przedszkolu 1 Serdecznie witam wszystkich rodziców naszych wychowanków w nowym roku szkolnym. Z pewnością będzie to rok pełen wrażeń, nie tylko dla Państwa, ale przede wszystkim dla Waszych pociech. Będzie on pełen ciekawych doświadczeń. W czasie tego roku dzieci przyswoją nie tylko nowe umiejętności, lecz także będą czerpać radości ze wspólnej zabawy, czy z pierwszych sukcesów. SERDECZNIE WITAMY! Dziękuję za zaufanie jakim nas Państwo obdarzyli, powierzając naszej opiece swoje dzieci. Pragnę zapewnić, że dołożymy wszelkich starań, aby Wasze pociechy czuły się u nas dobrze i bezpiecznie. Mamy nadzieję na dobrą współpracę z Państwem, aby móc efektywnie wychowywać i wspierać rozwój dzieci. Dyrektor Przedszkola Samorządowego Nr 3 mgr Janina Malczuk Pozwól dziecku na samodzielność 20 przykazań Janusza Korczaka dla rodziców Dlaczego warto dzieciom czytać książki? Zasady zdrowego odżywiania Na wesoło 5 DNI ADAPTACYJNE W NASZYM PRZEDSZKOLU Coś dla przedszkolaka 5 W ramach programu adaptacyjnego pod koniec sierpnia w naszym przedszkolu odbyły się zajęcia adaptacyjne, mające na celu ułatwienie nowym przedszkolakom przekroczenie progu przedszkola. Dzieci wspólnie z rodzicami poznały przedszkole, swoją salę, łazienkę, szatnię, ogród przedszkolny, a przede wszystkim panie opiekujące się ich grupą. Obecność rodziców podczas pierwszych wizyt w przedszkolu, przyjazna atmosfera oraz możliwość poznania nowego otoczenia przyniosły dzieciom, jak również nauczycielkom wymierne korzyści. Udział w spotkaniach adaptacyjnych wielu dzieciom ułatwił łagodne wejście w świat przedszkola, nam zaś pozwolił na wcześniejsze poznanie nowych wychowanków. Umożliwiło nam to od samego początku podejmować takie oddziaływania wychowawcze, które są dostosowane do potrzeb powierzonych nam dzieci. Nauczycielki grup młodszych

2 Pozwól dziecku na samodzielność Przedszkole podejmuje współpracę z rodzicami w celu skoordynowania działań służących nadrzędnemu celowi jakim jest dobro dziecka, któremu należy stwarzać warunki optymalnego rozwoju. Wspólne działania wychowawców i rodziców prowadzą nie tylko do przygotowania dziecka do szkoły, ale przede wszystkim do życia w zgodzie z ludźmi, z przyrodą i samym sobą. Ujednolicone oddziaływania rodziny i przedszkola prowadzą do wychowania dziecka z myślą o przyszłości, w której każdemu będzie żyć i pracować. Wiek przedszkolny powinien dziecku przynieść radosne przeżycia. Współpraca będzie udana, gdy nauczyciele będą widzieć w rodzicach przyjaciół i odwrotnie, rodzice w nauczycielach, gdy współpraca będzie oparta na wzajemnym zrozumieniu i życzliwości, na zasadzie partnerstwa. Każde dziecko, jeśli ma wynieść korzyść z przebywania w zespole przedszkolnym, musi umieć przystosować się do wymagań, jakie narzuca życie zespołowe: do dużej grupy dzieci oraz do obecności osób obcych, którym trzeba się podporządkować. Jeżeli chcemy aby dzieci rozwijały się w atmosferze pogody, radości, wzajemnego poszanowania, aby w przyszłości dobrze przygotowały się do twórczego udziału w życiu społecznym, już od najmłodszych lat zapoznajemy je z prawami i obowiązkami dziecka. W przedszkolu prowadzimy wiele zajęć na temat praw i obowiązków, tworzymy kodeksy grupowe wraz z dziećmi, wykonujemy znaki graficzne przedstawiające informacje, nakazy i zakazy. Jednym z wielu celów, które stawia przedszkole, jest wyrabianie samodzielności dzieci, umiejętności Jeśli rodzice zbyt późno zaczną wymagać od dziecka samodzielności, mogą natrafić na bunt i opór współdziałania i działania na rzecz innych. Dzieci muszą wiedzieć, że nie wolno: zabierać zabawek, książek, narzędzi, z których korzystają inni w danym momencie; niszczyć wytworów zabawy lub pracy kolegów, przeszkadzać w zabawie, wchodzić na teren zabawy innych; zabierać cudzych rzeczy przyniesionych do przedszkola lub stanowiących wspólną własność; hałasować w czasie odpoczynku; korzystać z cudzego, ręcznika, szczoteczki do zębów itp.; stosować jakichkolwiek form agresji bić, gryźć, pluć, sypać piaskiem itp. w wypadku nieporozumienia. Dzieci muszą wiedzieć również, że zawsze należy: podejść do nauczycielki, gdy ona je prosi; informować o każdej sytuacji, w której jakiemuś dziecku grozi niebezpieczeństwo; pomóc każdemu, kto potrzebuje pomocy. Umowy, nakazy i zakazy realizowane są w konkretnej działalności dziecka i często są im przypominane. Dzieci mają świadomość, że nieprzestrzeganie i nie respektowanie wymagań dorosłych przynosi szkodę im samym i ich kolegom. W ciągu najbliższych miesięcy będziemy przyzwyczajać dzieci do samodzielności w zakresie czynności samoobsługowych, zaspokajania potrzeb fizjologicznych, samodzielnego korzystania urządzeń sanitarnych, właściwego posługiwania się szczoteczką do zębów, umiejętnego i kulturalnego jedzenia, wkładania i zdejmowania obuwia, odnoszenia zabawek na ich stałe miejsca, wieszania ubrań na wieszaku przy własnym znaczku. Jeśli rodzice zbyt późno zaczną wymagać od dziecka samodzielności, mogą natrafić na bunt i opór. Przyzwyczajone do wygód dziecko będzie protestować, będzie miało poczucie krzywdy i niesprawiedliwości. Dzieci nadmiernie chronione przed pracą, a tym samym samodzielnością, od razu da się zauważyć na tle grupy. Dziecko takie jest nieszczęśliwe, gdyż nie umie sprostać najprostszym zadaniom, często zauważa swoją inność i z tego powodu mogą występować dodatkowe kłopoty i niepowodzenia. Dziecko powinno, oprócz czynności samoobsługowych, nauczyć się wykonywania doraźnych poleceń dorosłych, niestety wiele dzieci ma z tym trudności. Pamiętajmy, że to, co dziecko wykona samo, ma większą wartość dla jego rozwoju niż to co my za niego zrobimy. Ograniczając aktywność i samodzielność dziecka, nie pozwalamy na gromadzenie doświadczeń, nawet tych przykrych, może ono stać się osobą niezaradną i niesamodzielną, stale szukającą czyjejś pomocy. Samodzielność jest ważnym czynnikiem prawidłowej egzystencji dziecka, zwłaszcza w przedszkolu a później szkole. Pozwólmy dziecku na samodzielność od najmłodszych lat, pocieszając, chwaląc, nie krytykując, nie mówiąc ja to zrobię lepiej. Powinnyśmy być blisko dziecka, obserwować jego poczynania i w razie potrzeby pomóc, czyli włączyć się w działanie, a nie wyręczać. Agata Żuk Str. 2

3 20 przykazań Janusza Korczaka dla rodziców 1.Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony. 2.Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję poczucia bezpieczeństwa. 3.Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe. 4.Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą. 5.Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy. 6.Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych. 7.Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości. 8.Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga! 9.Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę. 10.Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy. 11.Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi. 12.Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy. 13.Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa. 14.Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie. 15.Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej. 16.Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są. 17.Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło. 18.Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy. 19.Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało. 20.Nie bój się miłości. Nigdy Beata Zachariasz Dlaczego warto dzieciom czytać książki? Dorośli na ogół wiedzą o tym, żę trzeba dzieciom opowiadać lub czytać bajki. Ale jak to robić, by miały z tego radość i pożytek? Można sięgnąć po utwory zapamiętane z dzieciństwa, ale trzeba też wzbogacać literaturę o pozycje nowsze, współczesne. Warto pamiętać o tym, że małe dziecko w swoich pierwszych kontaktach z literaturą potrzebuje bliskiego kontaktu z Pośrednikiem lektury - mamą, tatą, nauczycielem. Bo z mimiki, tonu głosu, gestów dorosłego czerpie dodatkowe wiadomości o ocenie zdarzeń i postaciach świata przedstawionego, odważnie wyraża swoje emocje, cieszy się z teatralizowania tekstu. Książka rozbudza wyobraźnię, inspiruje do spontaniczności, rysowania, tańca, śpiewu. Otwiera dziecko na świat, na ludzi i siebie samego. Sprawia to regularny, a więc uspokajający rytm słów, harmonia obrazów uwalniająca maluszka od wczesnodziecięcych urazów i kompleksów, z których on sam nie zdaje sobie sprawy. Więc po to trzeba dzieciom opowiadać i czytać książki dla nich przeznaczone. Stanisława Sałamach Rok 2015/2016 NR 1 Str. 3

4 Zasady zdrowego żywienia To, jak się odżywiamy dziś, zaprocentuje w przyszłości. Dlatego warto już od najmłodszych lat życia naszych pociech zadbać o prawidłowe i racjonalne żywienie. Prawidłowe odżywianie polega na przestrzeganiu zasad zdrowego żywienia zgodnie z aktualną piramidą żywienia. Nie potrzebne są do tego skomplikowane jadłospisy czy wyszukane produkty. Nie potrzebne są także specjalne umiejętności kulinarnych, aby serwować dziecku i całej rodzinie zdrowe posiłki. Wystarczy kierować się kilkoma prostymi zasadami: 1. Podstawa diety to produkty zbożowe. Białe pieczywo, biały ryż i makarony powinniśmy zastąpić produktami pełnoziarnistymi, takimi jak: pieczywo razowe, graham, pełnoziarniste makarony, brązowy ryż, grube kasze, zwykłe płatki owsiane, jęczmienne, pszenne, otręby. 2. Warzywa (surowe, krótko gotowane w wodzie lub gotowane na parze) i owoce powinny być składnikiem każdego posiłku. 3. W każdym posiłku (z wyjątkiem podwieczorku) powinno znajdować się pełnowartościowe białko pochodzące z chudego mięsa (kurczak, indyk, chuda wieprzowina, cielęcina, królik), ryb, jaj lub mleka i przetworów mlecznych. 4. Powinniśmy zrezygnować z tłuszczu pochodzenia zwierzęcego (smalec, słonina, boczek, tłuste mięsa i wędliny) na rzecz olejów roślinnych (rzepakowy, sojowy, słonecznikowy, oliwa z oliwek i inne). Jednakże dzieciom w wieku przedszkolnym należy podawać masło zamiast margaryny. 5. Do minimum powinno się ograniczać cukier, słodycze i słodzone napoje, a także słone przekąski (chipsy, chrupki) i dania typu fast-food W ciągu dnia należy spożywać 4-5 niezbyt obfitych posiłków, najlepiej o stałych porach. Przerwy między nimi powinny wynosić 3 do 4 godzin. Trzeba pamiętać, aby wypijać około 2 2,5 litra płynów na dobę. Najlepiej, jeśli to będzie woda mineralna, herbata, herbatki ziołowe i owocowe bez cukru. Przedszkolak powinien wypijać około 1,5 litra płynów, oczywiście najlepiej niesłodzonych. 5 zasad zdrowego odżywiania Monika Puchacz Str. 4

5 Na wesoło Przed sprawdzianem nauczyciel oświadcza: - Wierzę głęboko, że dzisiaj nikogo nie przyłapię na ściąganiu, - I my też wierzymy! - odpowiada chórem klasa. Przedszkole Samorządowe Nr 3 Biuletyn Przedszkolne co nie co jest dwumiesięcznikiem przeznaczonym dla rodziców Na zajęciach nauczycielka pyta: - Jasiu, co wiesz o jaskółkach? - To bardzo mądre ptaki. Odlatują, gdy zaczyna się rok szkolny. Mama pyta sie swego synka: - Kaziu, jak się czujesz w szkole? - Jak na komisariacie: ciągle mnie wypytują, a ja o niczym nie wiem. Redaktor: Agata Żuk Rok 2015/2016 NR 1 Str. 5