BOLKOWINKA NR 4/2013 Przedszkole Nr 63 Warszawa, ul. Bolkowska 4 tel www. przedszkole63.waw.pl

Transkrypt

1 BOLKOWINKA NR 4/2013 Przedszkole Nr 63 Warszawa, ul. Bolkowska 4 tel www. przedszkole63.waw.pl Drodzy Rodzice w Wasze ręce oddajemy drugi w roku szkolnym 2013/2014, numer naszej Przedszkolnej gazetki. Życzymy przyjemnej lektury

2 W tym numerze: 1. Jak pomóc dziecku w dobrym starcie do szkoły? 2. By pięknie mówić - kącik logopedyczny. 3. Cała Polska czyta dzieciom - Mały srebrzysto-włosy anioł. 4. Co u nas słychać?- z życia Sówek i Biedronek. 5. Coś dla Przedszkolaka- dokończ, pokoloruj, zgadnij Z życia Przedszkola. 7. Podziękowania.

3 1. Jak pomóc dziecku w dobrym starcie do szkoły? Od chwili, kiedy decyzją MEN wprowadzono obniżenie wieku startu szkolnego, w klasie I szkoły podstawowej mogą znaleźć się zarówno 6-, jak i 7-latki. Rok różnicy w tym okresie rozwojowym powoduje duże kontrasty, między innymi w rozwoju grafomotoryki oraz spostrzeżeń wzrokowych. Różnice te spowodowane są przyspieszeniem rozwoju (tzw. skok rozwojowy w wieku 5;6 6;5), a więc odmiennym tempem i rytmem zmian w układzie nerwowym u dzieci, a także we wszystkich pozostałych układach (rola aktywizacji układu hormonalnego). Oznacza to, że uczniowie młodsi będą mieli mniejsze możliwości rozwojowe w porównaniu z dziećmi starszymi. W pracy z dziećmi w przedszkolach, a także w pierwszych klasach, należy uwzględniać różnice możliwości rozwojowych trzeba je znać i dopasować do nich wymagania, by nie zniechęcać podopiecznych. Aby dziecko mogło rozpocząć z powodzeniem naukę w szkole, powinno być wystarczająco dojrzałe. Uczenie się jest niezwykle skomplikowaną czynnością, należy więc wnikliwie prześledzić elementy składające się na dojrzałość szkolną. Główne problemy związane z psychoruchowym rozwojem dziecka. Stosowane w psychologii rozwojowej pojęcie rozwój psychoruchowy oznacza, że istnieje ścisła zależność między rozwojem ruchowym a rozwojem psychicznym dziecka. Im ma ono więcej doświadczeń ruchowych różnego rodzaju, tym więcej informacji przyswaja, utrwala i integruje, a poziom różnych form jego aktywności jest wyższy. Dziecko, przychodząc na świat, ma ukształtowane wrodzone połączenia nerwowe między narządami zmysłowymi a ośrodkami ruchowymi w rdzeniu kręgowym i w korze mózgowej. Dzięki nim reaguje na wiele bodźców. Od ok. 3-4 miesiąca życia pełną kontrolę nad ruchami przejmuje kora mózgowa, a u dziecka zaczyna się intensywny rozwój ruchowy. W korze mózgowej powstaje wiele połączeń między ośrodkami ruchowymi a wzrokowymi, słuchowymi, czuciowymi itp. Małe dziecko już w wieku 5-6 miesięcy na widok kolorowej, dużej zabawki zaczyna pełzać w jej kierunku i świadomie próbuje chwycić ją w ręce. Pełzanie przekształca się stopniowo w czworakowanie; potem dziecko klęczy, stoi, zaczyna chodzić itd. Wyciągając ręce do zabawki która jest raz dalej, a raz bliżej, nisko lub wysoko, leży na czymś lub pod czymś dziecko poznaje zależności przestrzenne.

4 Ruchy manipulacyjne pozwalają poznać wielkość zabawki, jej ciężar, kształt, rodzaj powierzchni i wszystko to skojarzyć z jej wyglądem. Właściwa koordynacja wzrokowo-ruchowa jest u człowieka podstawą procesów poznawania i działania. Aktywność ruchowa jest podstawą wszechstronnego rozwoju: Dzieci powyżej 5-6 lat zaczynają odczuwać głód ruchu. Brak realizacji tej potrzeby może prowadzić do niepokoju ruchowego, zachowań agresywnych, objawów nerwicy, pogorszenia nastroju oraz zmniejszenia odporności (mniejsza ilość tlenu). Głód ruchu jest silny zwłaszcza u chłopców. Wśród rówieśników szczególnie akceptowane zaczynają być osoby sprawne ruchowo. Dzieci, chcąc podkreślić swą sprawność, porównują się ze sobą. Mniej sprawne przedszkolaki przy braku odpowiedniej opieki wychowawczej mogą być odsuwane od zabawy, wyszydzane, traktowane jako gorsze. Uczmy więc dzieci, aby nie krzywdziły innych. Zachęcajmy je do biegania, skakania, ścigania się, do gry w piłkę, jazdy na rowerze, na sankach, na hulajnodze, do huśtania się na huśtawce, skakania na skakance (pierwszych prób tej aktywności) itp. Dzieci, które we wczesnym dzieciństwie nie czworakowały, a obecnie mają trudności w prawidłowym rozwoju ruchowym i w utrzymaniu równowagi, najprawdopodobniej będą miały zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, trudności w orientacji na kartce papieru oraz zaburzenia spostrzegania wzrokowego. Sprawne ręce konieczność w szkole! Początki nauki szkolnej to głównie pisanie, liczenie i czytanie. Dziecko poznaje za pomocą spostrzegania wzrokowego znaki graficzne litery i cyfry (są one odpowiednio symbolami głosek i liczb). Zaczyna je odwzorowywać, pisząc w zeszytach w linie i kratki oraz w ćwiczeniach. Zanim dziecko dojrzeje do nauki pisania, musi ćwiczyć sprawność rąk, wykonując różnego rodzaju czynności. Już od 4 miesiąca życia zaczyna ono rozwijać poszczególne chwyty sposoby trzymania przedmiotów w rączkach; powyżej 9 miesiąca ma te chwyty już opanowane i (a nawet jeszcze wcześniej) manipuluje przedmiotami: chwyta, przekłada, ściska, uderza, wyrzuca, bierze do buzi itp. Wszystko to służy ćwiczeniom rąk, ich koordynacji oraz poznawaniu przedmiotów za pomocą dotyku, smaku, węchu i słuchu. Rozwojowi manipulacji towarzyszy rozwój spostrzeżeń, szczególnie wzrokowych. Dzięki wszechstronnemu pobudzaniu kory mózgowej tworzą się nerwowe szlaki przesyłowe i dokonuje się integracja ruchowo-zmysłowa. Intensywny rozwój sprawności i koordynacji pracy rąk zachodzi w przedszkolu. Oprócz czynności samoobsługowych ważne w ćwiczeniu i usprawnianiu rąk są tzw. ruchy narzędziowe. Są to te, które wykonuje się pod kontrolą wzroku. Dzięki nim za pomocą narzędzi i różnych materiałów możemy coś zmieniać, tworzyć, składać, rozkładać na części itp. Ruchy narzędziowe umożliwiają dzieciom ćwiczenie różnych mięśni dłoni, palców oraz różnych sposobów chwytania. Najmłodsi trenują ruchy

5 nadgarstków, przygotowując się nie tylko do pisania, lecz także do wykonywania przy użyciu rąk wielu skomplikowanych czynności w dorosłym życiu. Doskonali się w ten sposób koordynacja wzrokowo-ruchowa. Sześciolatek z prawidłowo rozwiniętą sprawnością rąk potrafi: Robić z plasteliny małe kuleczki i wylepiać nimi niewielkie kształty. Lepić plastelinowe figurki ludzi i zwierząt, kształty liter, cyfr itp. (szczególnie formowanie kuleczek z plasteliny ćwiczy te palce, które potem trzymają ołówek). Dziecko lubi takie zabawy. Wycinać nożyczkami różne kształty z papieru (koło, kwadrat, prostokąt, trójkąt), a także wycinać po łuku owalne kształty; składać papier na 4 części i wycinać w nim otwory o różnych konturach po rozłożeniu powstaną ażurowe serwetki. Dziecko z dużą sprawnością wycinania potrafi wyciąć po konturach uproszczone sylwetki zwierząt i ludzi, choć jeszcze niedokładnie. Trudność w przypadku wycinania polega na skoordynowaniu kilku czynności: prostopadłego ustawienia ostrzy nożyczek w stosunku do kartki papieru, przesuwania ostrzy w przód z jednoczesnym otwieraniem ich i zamykaniem, a także zmiany położenia kartki w stosunku do ostrzy. Oprócz sprawności rąk angażowane jest również przewidywanie forma myślenia. Wbijać młotkiem kołki i gwoździe ta czynność również wymaga koordynacji pracy rąk i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Posługiwać się śrubokrętem odkręcać i wkręcać wkręty. Tworzyć budowle z różnego rodzaju klocków wymaga to precyzji ruchów rąk, koordynacji rąk i koordynacji wzrokowo-ruchowej przy współudziale spostrzegania, wyobraźni i myślenia. Składać równo kartkę papieru na pół i jeszcze raz na pół, a także składać równo kartkę po przekątnej. Wszystkie te sprawności, będąc częścią zabaw, wykonywane są z dużą przyjemnością, a jednocześnie uczą dziecko pokonywania trudności. Czynności grafomotoryczne to także ruchy rąk pod kontrolą wzroku. Wśród nich ważną rolę odgrywają rysunki, szlaczki i odwzorowywanie figur geometrycznych. Rysunki Dziecko sześcioletnie, u którego nastąpił pierwszy etap kostnienia nadgarstka, tak bardzo lubi rysować i kolorować, że samo poświęca tej czynności wiele czasu. Postacie ludzkie rysowane są jako proporcjonalne, z dużą liczbą szczegółów (brwi, rzęsy, palce, szyja, wcięcie w talii itp.), a ubranie ma już kieszenie, guziki, plisy, falbanki, obcasy (postacie mam dziewczynki zwykle rysują na wysokich obcasach itp.). Na obrazkach pojawiają się coraz częściej elementy krajobrazu: słońce, drzewa, krzewy, trawa, kwiatki, zwierzęta im lepsza wyobraźnia dziecka, tym więcej szczegółów. Barwy używane przez dzieci coraz częściej odpowiadają rzeczywistości. Pierwsze szlaczki elementy powtarzające się rysowane są przez dzieci dopiero powyżej 4 roku życia, i to na polecenie osób dorosłych: dzieci w wieku

6 4-5 lat rysują szlaczki z linii pionowych i poziomych typu: I I I I I I, - -, I_I_I_I_I lub podobne; dzieci powyżej 5 lat rysują już szlaczki z linii ukośnych w stosunku do brzegów kartki: /////// ; \\\\\\\\\ ; VVVVVVV. Takie szlaczki w większym stopniu angażują nadgarstek i dla wielu dzieci stanowią trudność (można zachęcać najmłodszych do rysowania zębów smoka lub kolców na grzbiecie smoka, krokodyla czy też dinozaura wówczas chętniej pokonają przeszkodę); dopiero dzieci powyżej 6 lat (a i to nie wszystkie) stają się zdolne do rysowania szlaczków literopodobnych z linii płynnych (kostnienie nadgarstka umożliwia ich rysowanie bez odrywania ręki). Rysowanie szlaczków jest dla najmłodszych na tyle trudne i monotonne, że powinni wykorzystywać je głównie do ozdabiania czegoś: sukienek dla lalek, dachówek na domku, linii ozdobnej samochodu, bombek na choinkę, łańcucha na choinkę, baranka, ramki rysunku itp. Odwzorowywanie i rysowanie figur geometrycznych Oprócz sprawności ręki, w proces rysowania i odwzorowywania zaangażowane jest spostrzeganie wzrokowe. Szczególnie ważna jest koordynacja wzrokowo-ruchowa, czyli wykonywanie odpowiednich ruchów ręki pod kontrolą wzroku. Tę funkcję najłatwiej jest ćwiczyć u dziecka, zachęcając je do odwzorowywania i rysowania różnych figur geometrycznych. Rysowane przez dzieci figury są jeszcze nierówne, nie zawsze utrzymywane są odpowiednie kąty, ale obrazek przypomina podany wzór. Dzieci po skończeniu 5 lat próbują same odwzorowywać litery drukowane, składające się głównie z linii pionowych, poziomych i ukośnych, a brzuszki tych liter często przypominają kwadraty lub trójkąty. Dopiero dzieci powyżej 6 lat (te, u których nastąpiło kostnienie nadgarstka) zaczynają interesować się i odwzorowywać litery pisane. Rola lateralizacji w koordynacji wzrokowo-ruchowej Naszymi czynnościami psychicznymi kieruje kora mózgowa, która pokrywa obie półkule mózgu. Drogi nerwowe wychodzące z półkul krzyżują się poniżej nich, w efekcie czego czynnościami ruchowymi naszej prawej strony ciała steruje lewa półkula, a czynnościami strony lewej prawa. Dominacja jednej półkuli mózgowej nad drugą, a tym samym przewaga czynnościowa jednej strony ciała nad drugą, zwana jest lateralizacją. Dominująca strona ciała pełni funkcje kierownicze, jeżeli chodzi o wykonywanie ruchów, a strona niedominująca funkcję pomocniczą (np. gdy piszemy ręką prawą, to lewa przytrzymuje i przesuwa zeszyt, ustawia go pod odpowiednim kątem i przewraca kartkę, aby jak najmniej zaburzać czynność główną, a jednocześnie pomóc w jej wykonywaniu). Lateralizacja, czyli przewaga czynnościowa, dotyczy narządów parzystych zaangażowanych w wykonywanie czynności a więc dominuje jedno

7 z oczu, jedna z rąk, jedna z nóg i jedno ucho (kierujemy dominujące ucho w kierunku źródła dźwięku, przystawiamy do niego telefon komórkowy itp.). Jak więc widać, lateralizacja to nie sama dominacja jednej ręki nad drugą, lecz dużo więcej. Jeżeli jedna z półkul dominuje wyraźnie, mamy do czynienia bądź z prawostronnością, bądź z lewostronnością. U większości ludzi dominującą jest lewa półkula są prawostronni i właściwie cała kultura materialna (różne urządzenia, wytwory, książki itp.) jest dostosowana do nich. Bywa też tak, że żadna z półkul wyraźnie nie dominuje mówimy wówczas o lateralizacji niejednorodnej (np. ktoś jest lewooczny, praworęczny, obunożny i lewouszny; mogą występować różne kombinacje); w jednej z półkul dominują ośrodki sterujące ruchami jednych narządów, w drugiej zaś innych. Każda niejednorodność utrudnia koordynację ruchów, koordynację wzrokoworuchową, orientację w otoczeniu typu prawo-lewo, góra-dół. U dzieci z lateralizacją niejednorodną mogą w szczególnym stopniu występować obiektywne trudności w początkowym okresie nauki: pismo lustrzane (u dzieci lewoocznych, ponieważ kierunek patrzenia narzuca oko lewe, a ruchy gałki ocznej przebiegają od prawej do lewej strony); dzieci mogą pisać od środka kartki i mieć kłopoty z pisaniem liter i cyfr w odpowiedniej liniaturze; mogą czytać od prawej strony, przestawiać w trakcie czytania (bądź pisania) kolejność liter, sylab itp.; mogą być mniej zręczne i bardziej gapowate niż rówieśnicy; w starszych klasach mogą występować kłopoty w orientacji na mapie, w zapamiętywaniu kolejności cyfr w datach, kolejności elementów we wzorach, a także wiele innych trudności. Źródło: Wychowanie w Przedszkolu 2. By pięknie mówić - kącik logopedyczny. Kontynuując temat z poprzedniego numeru Bolkowinki przedstawiamy kolejne formy wspólnych ćwiczeń logopedycznych z dzieckiem. Ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne wypracowują celowe ruchy warg, języka, żuchwy i podniebienia miękkiego. Im sprawniejsze będą narządy artykulacyjne, tym bardziej precyzyjna będzie wymowa. Ćwiczyć należy nawet kilka razy dziennie 5 7 minut. ĆWICZENIA JĘZYKA Język na defiladzie. Wysuwanie języka - język wąski i szeroki. Kierowanie języka w kąciki ust: w prawo i w lewo - przy szeroko otwartych ustach; unoszenie języka na górną wargę - język wąski i szeroki, usta szeroko otwarte. Unoszenie języka za górne zęby i cofanie go do podniebienia miękkiego.

8 Liczenie zębów. Dotykanie językiem poszczególnych zębów - po kolei. Kotek oblizuje się. Oblizywanie zębów ruchem okrężnym. Oblizywanie warg ruchem okrężnym przy szeroko otwartych ustach Kotek pije mleko. Mlaskanie czubkiem języka. Mlaskanie środkiem języka. Przyssanie języka do podniebienia miękkiego. Język malarzem dzieci naśladują malarza, który pędzlem maluje obrazy. Język to pędzel. Dzieci czubkiem języka naśladują malowanie różnych wzorów: kropek, kółek, linii, kwadratów, trójkątów. Za każdym razem moczą pędzel w farbie (dotykanie czubkiem języka wałka dziąsłowego), malują wzór, płuczą pędzel (oblizywanie językiem dolnych dziąseł od wewnętrznej strony); Karuzela - dzieci bardzo lubią kręcić się w koło, twój język także. Włóż język między wargi a dziąsła i zakręć nim raz w prawą, raz w lewą stronę; Słoń - ma długą trąbę i potrafi nią wszędzie dosięgnąć. Ciekawe czy potrafisz dosięgnąć językiem do ostatniego zęba na górze i na dole, z prawej i lewej strony; Wahadełko kierowanie czubka języka w kąciki ust; Młotek - wbijamy gwoździe w ścianę. Spróbuj zamienić język w młotek i uderzaj o dziąsła tuż za górnymi zębami, naśladując wbijanie gwoździa; Wysuwamy język na brodę, zwijamy w łyżeczkę i chowamy do buzi; Masaż języka wysuwanie i cofanie języka przez lekko zwarte zęby; Masaż podniebienia język jest masażystą i masuje podniebienie od zębów w stronę gardła i z powrotem; Naśladowanie różnych zwierząt: - krokodyl szerokie otwieranie buzi, wysuwanie żuchwy do przodu, naśladowanie kłapania paszczą - zły pies zagryzanie górnymi siekaczami dolnej wargi, udawanie warczenia psa, - wyjący pies naśladowanie wycia psa do księżyca (a-u, a-u), - konik kląskanie czubkiem języka o wałek dziąsłowy, - kameleon jak najdłuższe wysuwanie języka i chowanie go do buzi, - żabki robienie z buzi dużego balonu, naciskanie lekko paluszkami na policzki. ĆWICZENIA WARG Szerokie otwieranie ust i zamykanie. Wysuwanie warg do przodu (jak przy samogłosce u), rozchylanie warg (jak przy samogłosce e). Ruchy wysuwania i rozchylania warg powinny być wykonywane naprzemiennie. Wargi płasko złączone. Rozciąganie warg poprzez cofnięcie kącików ust (jak przy samogłosce i). Układanie dolnej wargi na górną i odwrotnie. Wysuwanie warg do przodu, ściągnięcie ich i przesuwanie w kąciki ust: w prawo, w lewo.

9 ĆWICZENIA ŻUCHWY Szerokie otwieranie ust (jak przy wymawianiu głoski a), zęby są widoczne. Wysuwanie żuchwy, zakładanie dolnych zębów na górną wargę i poruszanie dolnymi zębami po górnej wardze. Cofanie żuchwy, zakładanie i poruszanie górnymi zębami po dolnej wardze i brodzie. Naśladowanie przeżuwania. Naśladowanie żucia gumy. ĆWICZENIA PODNIEBIENIA MIĘKKIEGO Zmęczony piesek. Język wysunięty z szeroko otwartych ust, wdychanie i wydychanie powietrza ustami. Chory krasnoludek. Kaszlanie z językiem wysuniętym z ust. Balonik. Nabieranie powietrza ustami, zatrzymanie w policzkach, następnie wypuszczanie nosem. Chrapanie na wydechu i wdechu. Wymawianie sylab: ku ko, ku ko, uku oko, uku oko, kuku koko, kuku koko, Zabawa Miś, który jest językiem : Dzisiaj twój język będzie małym misiem, a buzia jego domkiem. Miś obudził się wcześnie rano przeciągnął się i trochę poziewał. Zrobił poranną gimnastykę kilka podskoków (unoszenie języka na górny wałek dziąsłowy przy szeroko otwartych ustach), troszkę pobiegał (wypychanie językiem policzków). Potem umył ząbki (oblizywanie językiem górnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych, a następnie otwartych ustach).wyjrzał przez okno (wysuwanie szerokiego języka na zewnątrz jamy ustnej). Zobaczył swoją koleżankę i przesłał jej całuski (cmokanie ustami - naśladowanie posyłania całusków).

10 3. Cała Polska czyta dzieciom Mały srebrzysto-włosy anioł. Mały anioł o srebrnych włosach miał kłopoty. Był tak niegrzeczny, że Święty Piotr wezwał go do siebie. - Podejdź tutaj nicponiu - powiedział. - Coś mi się zdaje, że nie rozumiesz, że u nas w Niebie każdy ma coś do roboty, zwłaszcza teraz, w święta. Każdy z nas musi uszczęśliwić kogoś na Ziemi. - Święty Piotr spojrzał surowo i dodał: Jednak ty byłeś tak leniwy, że nie możesz u nas zostać. Leć na Ziemię i spraw, żeby ktoś był szczęśliwy. Dopiero wtedy będziesz mógł wrócić do Nieba". I oto mały anioł znalazł się za bramą niebios. Zastanawiał się, co właściwie ma począć. Sfrunął na Ziemię, gdzie wszystko było pokryte miękkim, puszystym śniegiem. Aniołkowi było bardzo zimno w cieniutkiej koszulce. Pierwszą istotą, jaką napotkał, był zając, który grzecznie powiedział: Dzień dobry!" Mały anioł chciał właśnie odpowiedzieć, gdy wtem usłyszał stukot kopyt i dźwięk dzwonka u sań. To był Święty Mikołaj jadący swoimi saniami. Kiedy Święty Mikołaj dostrzegł małego anioła, zatrzymał sanie i zapytał: Co ty tu robisz na Ziemi?" Anioł spuścił ze wstydu głowę i przyznał się, że był w Niebie niegrzeczny i leniwy. - Aha, leniwy - powiedział Święty Mikołaj. - No to chodź ze mną, pomożesz mi dzisiaj w nocy. Wsiadaj do sań! No i Święty Mikołaj zabrał małego anioła do sań i pojechali. Jechali dość długo, aż sanie raptownie zatrzymały się. Święty Mikołaj opróżnił swój worek, w którym były choinkowe ozdoby, i anielskie włosy. - Może zechciałbyś mi pomóc przy ubieraniu choinek? - zapytał Święty Mikołaj. - Och, chętnie - odpowiedział radośnie mały anioł. - Cieszę się - powiedział Święty Mikołaj. - Ponieważ jestem wyższy od ciebie, będę ubierał choinkę od góry, a ty od dołu. No i Święty Mikołaj i aniołek razem ubierali drzewka, zawiesili też na nich małe prezenty. Wkrótce wszystkie ozdoby i anielskie włosy znalazły się na choince. Święty Mikołaj ruszył w dalszą drogę, aby przywieźć większe prezenty, obiecał też małemu aniołowi, że go zabierze po powrocie. Wtedy aniołek odkrył, że jedno maleńkie drzewko nie zostało jeszcze przystrojone. Co robić? Nagle wpadł na wspaniały pomysł! Miał przecież złote gwiazdki na swojej koszulce! Pozrywał je i zawiesił na gałęziach drzewka. Co by tu

11 jeszcze dołożyć? Ależ oczywiście! Pasemka swoich cudownych srebrzystych włosów! Ustroił nimi drzewko - a kiedy już skończył, wyglądało naprawdę pięknie. Nawet zwierzęta wyszły z lasu, by je podziwiać! Święty Mikołaj wrócił, a gdy zobaczył, czego dokonał mały anioł, bardzo go chwalił. - To był wspaniały pomysł - rzekł. - Teraz musimy wszystkie drzewka zawieźć do wioski. Może znajdzie się tam ktoś, kto weźmie twoją choinkę. Potem Święty Mikołaj wraz z małym aniołem wsiedli do sań i ruszyli przez zaśnieżone pola. W oddali pojawiły się migocące światła domów. Święty Mikołaj wjechał saniami na plac pośrodku wsi i rozdawał prezenty. Anioł zwijał się i pomagał jak umiał najlepiej. Przyszła wreszcie kolej i na choinkę tak pięknie przyozdobioną jego własnymi srebrnymi włosami i gwiazdkami z jego koszulki. Wziął drzewko i poniósł je w dół ulicy, do domku, gdzie mieszkało troje dzieci. Dzieci właśnie pomagały mamie myć naczynia, kiedy anioł cichutko, na paluszkach wślizgnął się do domu, postawił choinkę i położył pod nią prezenty. Wymknął się z domu, podfrunął pod okno i zajrzał do środka. Widział, jak dzieci wyszły z kuchni, zobaczyły choinkę, a potem uszczęśliwione radośnie śpiewały i tańczyły wokół drzewka. Krzyczały: Jaka piękna! i Kto ją nam przyniósł? Anioł uśmiechnął się był szczęśliwy. Pośpieszył do Świętego Mikołaja. - Czy mogę cię dokądś zawieźć - zapytał Święty Mikołaj. - Tak, bardzo proszę - odpowiedział aniołek. - Zawieź mnie, proszę, do lasu, tam gdzie cię spotkałem. Muszę wracać do Nieba. - Dobrze - powiedział Święty Mikołaj i ściągnął lejce. - Bardzo dziękuję ci za pomoc. Postaram się, aby Święty Piotr dowiedział się o tym. - Bardzo dziękuję! Do widzenia! - zawołał mały anioł i znikł w ciemnościach nocy. Kiedy mały anioł wrócił do Nieba, Święty Piotr oczekiwał go w bramie. Popatrzył srogo i powiedział z wyrzutem: Co ty z siebie zrobiłeś? Spójrz na swoje włosy! A gdzie podziały się twoje złote gwiazdki?" Gdy mu aniołek opowiedział, co stało się z jego włosami i złotymi gwiazdkami, Święty Piotr bardzo się ucieszył. - Właściwie teraz możesz wrócić do Nieba! - orzekł. Święty Piotr był tak uradowany postępkiem małego anioła, że podarował mu nowe złote gwiazdki. Starsze anioły przyszyły mu je do koszulki. A srebrne włosy wkrótce przecież odrosną! Źródło:

12 4. Co słychać u......sówek Witamy Was, drodzy czytelnicy po 2miesięcznej przerwie. W między czasie działo się u Nas naprawdę wiele ciekawych rzeczy- dni mijały nam bardzo szybko i dostarczały mnóstwa radości. DO najważniejszych wydarzeń ostatnich tygodni możemy zaliczyć pasowanie na prawdziwą Sówkę. Podczas uroczystości przysięgaliśmy być grzeczni, koleżeńscy oraz... Zaprosiliśmy rodziców do wspólnego kolędowania podczas spotkania wigilijnego. W grudniu odwiedził Nas Mikołaj- aż 3razy. Najpierw odwiedził Nas z okazji swoich imienin- na Mikołajki otrzymaliśmy od Niego podarki. 10tego grudnia bawiliśmy się wspólnie z Mikołajem i jego pomocnikami. A podczas wspólnej wigilii z Naszymi rodzicami pozostawił Nam prezenty na schodach prowadzących do przedszkola- ach co to był za miesiąc;). Obchodziliśmy Święto Pluszowego Misia oraz Święto Górników Barbórki. Podczas andrzejek wywróżyliśmy sobie przyszłość z wosku i naszych kapci. Odwiedziliśmy zaprzyjaźnione przedszkole. Podczas wizyty mieliśmy okazję obejrzeć przedstawienie o Królewnie Śnieżce. Przed nami obchody Dnia Babci i Dziadka oraz wiele, wiele innych ciekawych wydarzeń... Ale o tym już w następnym numerze Pozdrawiamy...Biedronek Oj zima już niedaleko, a nasze biedronki wcale nie są senne i skore do jakiegoś odpoczynku zimowego. Działo się, działo... Była wspaniała wycieczka po Starówce, były teatrzyki w przedszkolu, kolejne spotkanie z panią Basią Ciemską i Jej książeczkami. Byliśmy gościnnie w zaprzyjaźnionym przedszkolu, na przedstawieniu o królewnie Śnieżce, Jesteśmy wspaniałymi małymi patriotami. Ile wiemy o naszej Ojczyźnie, mogli się przekonać nasi rodzice podczas wspólnej zabawy z okazji Święta Niepodległości i wspólnego robienia Kokard narodowych. Wspólnie z młodszymi kolegami i koleżankami wesoło i pyszniutko świętowaliśmy Święto Pluszowego Misia ( wspólnie z naszymi prywatnymi ukochanymi misiami). Natomiast ostatnio było u nas bardzo andrzejkowo. 10 naszych Biedronek walczyło o medale na Spartakiadzie Przedszkolaków, zajęliśmy IV zaszczytne miejsce!!! Odwiedził Nas Święty Mikołaj- była wspaniała zabawa. Wspólnie z rodzicami uczestniczyliśmy w Spotkaniu Wigilijnym.

13 5.Coś dla Przedszkolaka- dokończ, pokoloruj, zgadnij... Pokoloruj, wytnij, sklej i powieś swoją ozdobę na choinkę.

14 6. Z życia Przedszkola. Co już było 13 wrzesień- spotkanie z Panią Policjantką 25 wrzesień- Wycieczka do Muzeum Archeologicznego 2 październik- zajęcia otwarte u Biedronek 19 wrzesień- teatrzyk O Prosiaczku Brudasku 26 wrzesień- spotkanie z Panią Barbarą Ciemską 3 październik- wycieczka do gospodarstwa agroturystycznego Virga na Święto Pieczonego Ziemniaka 4 październik- Powitanie Pani Jesieni - dzień pomarańczowy w przedszkolu 9 październik- Biedronki z wycieczką na Starówce 10 październik- teatrzyk Bajka o orzełku 14 październik- spotkanie ze Stomatologiem 15 październik- zebranie u Sówek 16 październik- zebranie u Biedronek 21 październik- spotkanie z Panią Barbarą Ciemską 24 październik- rozstrzygnięcie konkursu Warszawska Jesień 29 październik- warsztaty z Panią Psycholog u Sówek 7 listopad- Pasowanie na przedszkolaka 13 listopad- Mała Królewna - teatrzyk 25 listopad- Święto Pluszowego Misia 25 listopad- Spotkanie z Panią Strażniczką Miejską 29 listopad- Andrzejkowe wróżby 3 grudzień- spotkanie z pszczelarzem 6 grudzień- Mikołajki w Przedszkolu 8 grudzień- Spartakiada Przedszkolaków 10 grudzień- Gwiazdkowe spotkanie z Mikołajem 18 grudzień- Spotkanie Wigilijne u Biedronek 19 grudzień- Spotkanie Wigilijne u Sówek 18 i 19grudzień- Rozstrzygnięcie konkursu Ozdoby bożonarodzeniowe Co będzie 15 styczeń- Pingwinek w zimowej zadymce" styczeń- Dzień Babci i Dziadka 28 styczeń- Bal karnawałowy 19 marzec- Mam braciszka - teatrzyk 4 kwiecień- Kapela góralska 8 maj- Skarby Warszawskiego rynku 4 czerwiec- Festyn rodzinny czerwiec- zakończenie roku WAKACJE ;)

15 7. Podziękowania. Drodzy Rodzice, dziękujemy Wam serdecznie za zaangażowanie w życie Naszego Przedszkola, za zaufanie, wszystkie miłe słowa. Szczególnie serdecznie pragniemy podziękować: Mamie Wiktora za kolorowanki, Mamie Bartusia za cudowne dyplomy na Sówko-Pasowanie, Mamie Daniela za artykuły papiernicze, Wszystkim Rodzicom, którzy uczestniczyli w akcji "Cała Polska czyta dzieciom", Mamie Mateuszka S. Za udział w akcji "Włącz książkę, włącz czytanie", Wszystkim Rodzicom z Grupy I "Sówki" i Grupy II "Biedronki" za ogromne zaangażowanie w przygotowywanie uroczystości, Rodzicom "Biedronek" za aktywne kibicowanie podczas "Spartakiady Przedszkolaków". DZIĘKUJEMY

16 Przedszkolakom i Ich Rodzicom życzymy aby Święta Bożego Narodzenia i Wigilijny wieczór upłynęły w szczęściu i radości przy staropolskich kolędach i zapachu świerkowej gałązki. Pracownicy Przedszkola Nr 63