ZAŁĄCZNIKI SPRAWOZDANIA KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2014) 96 final ANNEES 1 to 2 ZAŁĄCZNIKI do SPRAWOZDANIA KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW Sprawozdanie z wdrażania globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności w latach PL PL

2 ZAŁĄCZNIK I Partnerstwa na rzecz mobilności Rozmowy zakończone Rozmowy w toku Do rozważenia w 2014 r. Do rozważenia, gdy pozwolą na to okoliczności Algieria Egipt Libia Maroko Tunezja Jordania Liban Syria Armenia Azerbejdżan Białoruś Gruzja Mołdawia Ukraina Republika Zielonego Przylądka Następujące państwa można uznać za państwa kandydujące do partnerstwa na rzecz mobilności: Algieria: W kontekście trwających negocjacji dotyczących nowego planu działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa Algieria wyraziła zainteresowanie rozpoczęciem dialogu w kwestiach migracji, mobilności i bezpieczeństwa w związku z możliwym nawiązaniem zorganizowanej współpracy z UE w dziedzinie migracji. Partnerstwo na rzecz mobilności może stanowić tego rodzaju ramy w zależności od gotowości Algierii do rozpoczęcia negocjacji z UE dotyczących umowy o readmisji. Ukraina: Współpraca w zakresie migracji i mobilności z tym państwem jest już szczególnie zaawansowana, m.in. w kontekście dialogu wizowego między UE i Ukrainą, przy czym Ukraina ze swojej strony nie wyraziła dotychczas zainteresowania ustanowieniem partnerstwa 2

3 na rzecz mobilności z UE. Może to jednak nastąpić w najbliższych miesiącach, w zależności od rozwoju sytuacji w tym państwie. Białoruś: Pomimo złożonych stosunków politycznych między UE a Białorusią, m.in. ze względu na kwestie dotyczące praw człowieka, obszary współpracy istnieją i mogą stanowić podstawę przyszłego dialogu, np. w kwestiach związanych z handlem ludźmi, zarządzaniem granicami i azylem. Ponadto kilka problemów dotyczących Białorusi można rozwiązać w ramach GPMM. Podczas szczytu Partnerstwa Wschodniego zorganizowanego w Wilnie Białoruś oświadczyła, że jest skłonna do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umów o ułatwieniach wizowych i umów o readmisji. W tym kontekście można rozważyć ustanowienie partnerstwa na rzecz mobilności. Parlament Europejski w swoim zaleceniu z dnia 12 września 2013 r. w sprawie polityki UE wobec Białorusi 1 zachęcił do ustanowienia partnerstwa na rzecz mobilności między UE a Białorusią. 1 Dokument Parlamentu Europejskiego nr 2013/

4 ZAŁĄCZNIK II Wspólne programy w obszarze migracji i mobilności Rozmowy zakończone Rozmowy w toku Do rozważenia w 2014 r. Do rozważenia, gdy pozwolą na to okoliczności Chiny Indie Indonezja Nigeria Republika Południowej Afryki Ghana Kazachstan Brazylia Liczba państw, które kwalifikowałyby się do wspólnego programu w obszarze migracji i mobilności jest w zasadzie o wiele większa niż w przypadku partnerstw na rzecz mobilności, a ustalenie priorytetów jest bardziej skomplikowane. Wśród potencjalnych kandydatów znajdują się partnerzy strategiczni UE oraz partnerzy, którzy stanowią przedmiot zainteresowania UE w co najmniej jednym z czterech priorytetów tematycznych GPMM. Wybierając priorytetowych partnerów wspólnego programu w obszarze migracji i mobilności, należy wziąć pod uwagę priorytetowy charakter i wykonalność pod względem politycznym i gospodarczym oraz możliwości i ograniczenia pod względem zasobów finansowych i ludzkich. W związku z tym należy prowadzić współpracę dwustronną z państwami będącymi przedmiotem zainteresowania UE z uwagi na zapewnienie wzrostu gospodarczego. Ponadto zgodnie z konkluzjami Rady w sprawie GPMM z dnia 29 maja 2012 r. priorytetowo należy traktować ważne pod względem strategicznym państwa usytuowane wzdłuż szlaków migracyjnych oraz państwa pochodzenia i tranzytu, a zwłaszcza państwa, które podzielają interesy UE i są gotowe podjąć wzajemne zobowiązania razem z UE i jej państwami członkowskimi. Następujące państwa można uznać za państwa kandydujące do wspólnego programu w obszarze migracji i mobilności: Chiny: UE zadeklarowała zainteresowanie intensyfikacją współpracy z Chinami w obszarze powrotów i mobilności. Ustanowienie wspólnego programu w obszarze migracji i mobilności dodatkowo ułatwiłoby i ustrukturyzowałoby dialog oraz zapewniłoby platformę do prowadzenia konkretnej i bardzo potrzebnej współpracy w kwestiach migracji i mobilności. Wraz z rozwojem gospodarczym Chiny zyskują coraz większe znaczenie jako państwo docelowe (legalnych i nielegalnych) migrantów i stoją przed istotnymi wyzwaniami 4

5 związanymi z opracowaniem niezbędnych odpowiedzi ustawodawczych i politycznych. Sytuacja ta stanowi możliwą podstawę do wymiany i współpracy z UE również w wymiarze wykraczającym poza bieżące kwestie związane z wizami i readmisją. Indonezja: Indonezja jest państwem o priorytetowym znaczeniu dla UE ze względu na swoją wielkość, demografię, gospodarkę i znaczenie geopolityczne. Indonezja dobrze wpasowuje się w rozwijającą się koncepcję stworzenia ram polityki wizowej w zakresie migracji i mobilności jako środka pobudzania wzrostu gospodarczego. Konieczne jest sformułowanie odpowiedzi na zapytania i wnioski Indonezji w związku z jej statusem w zakresie wiz Schengen i podjęcie znaczącej i zorganizowanej wymiany informacji w tym zakresie. Wspólny program w obszarze migracji i mobilności zapewniłby odpowiednie ramy dla zbadania takich konkretnych kwestii, zapewniając jednocześnie ogólną platformę znaczącej wymiany w kwestiach polityki i ukierunkowanego rozwoju projektów i innych działań. Republika Południowej Afryki: Z państwem tym prowadzony jest już dialog w kwestiach migracji na szczeblu lokalnym oraz możliwe jest dalsze pogłębienie tej współpracy. Sytuacja Republiki Południowej Afryki jest pod pewnym względem podobna do sytuacji UE. Republika Południowej Afryki jest bowiem głównie państwem docelowym dla pracowników i osób ubiegających się o azyl pochodzących z państw sąsiednich. Sytuacja ta powoduje, że Republika Południowej Afryki musi prowadzić wymianę najlepszych praktyk w celu zwiększenia swoich zdolności w zakresie zarządzania tymi przepływami. Może to szczególnie dotyczyć np. zwiększenia mobilności określonych kategorii podróżnych i wzmocnienia zdolności państwa w obszarach ochrony międzynarodowej i zarządzania migracją pracowników. Ghana: Państwo to otrzymało już ofertę partnerstwa na rzecz mobilności pierwszej generacji i wywiera istotną presję migracyjną na UE. Istnieją również znaczne możliwości współpracy w kwestiach związanych z migracją i rozwojem, ponieważ państwo to w coraz większym stopniu staje się regionalnym węzłem migracyjnym i uznaje znaczenie migracji w swoim programie rozwoju. Propozycję ustanowienia wspólnego programu w obszarze migracji i mobilności przekazano władzom Ghany już w 2012 r., jednak od tego czasu pory nie otrzymano pozytywnej informacji zwrotnej. Państwo to umieszczono w tabeli jako do rozważenia, gdy pozwolą na to okoliczności, ale nie zaleca się dalszych aktywnych interwencji UE. Kazachstan: Kazachstan jest kluczowym partnerem UE w Azji Środkowej. UE jest gotowa pogłębić współpracę i kontakty z Kazachstanem poprzez wynegocjowanie nowej wzmocnionej umowy o partnerstwie i współpracy. UE jest również gotowa do promowania wymiany i poprawy kontaktów międzyludzkich między Unią a Kazachstanem w ramach różnych programów, w których mobilność osób ma istotne znaczenie. Kazachstan kilkakrotnie wyraził zainteresowanie dalszym pogłębianiem współpracy w kwestiach migracji. Brazylia: Wzmocniona współpraca dwustronna z Brazylią stwarza korzyści dla obu stron. W ramach wspólnej strategii UE-Brazylia obie strony zgodziły się rozszerzyć współpracę na kwestie gospodarcze, w tym konkurencyjność i inwestycje. W tym celu UE i Brazylia kończą opracowywać plan działania, który zawiera działania mające ułatwić mobilność naukowców, studentów i przedsiębiorców między Brazylią a UE. Brazylia znajduje się na liście państw o priorytetowym znaczeniu, z którymi UE powinna nawiązać bardziej konkretne partnerstwa i w odniesieniu do których powinna określić szczególne obszary współpracy w zakresie handlu ludźmi. Brazylia zmienia obecnie swoje przepisy dotyczące migracji, przy czym jednocześnie zmieniają się tendencje migracyjne między Brazylią a UE, co stwarza szczególnie ciekawą okazję do wzmocnienia współpracy. 5

6 Podejście regionalne zapewnia niekiedy skuteczniejsze wykorzystanie zasobów i znacznie lepsze wyniki w zakresie polityki niż byłoby to możliwe w ramach dwustronnego dialogu i współpracy. W tym kontekście nowo ustanowione partnerstwo na rzecz migracji między państwami położonymi wzdłuż jedwabnego szlaku może prowadzić do ewentualnego wzmocnienia dialogu i współpracy w zakresie zarządzania przepływami migracyjnymi z wieloma ważnymi krajami pochodzenia i tranzytu, w tym Iranem i Pakistanem, dlatego też należy zintensyfikować współpracę z tymi państwami w ramach podejścia regionalnego. Podobnie, zamiast rozwijać współpracę dwustronną z poszczególnymi państwami Afryki Wschodniej, np. z Kenią, w której przebywa ogromna liczba uchodźców, ustanowienie ukierunkowanego procesu dialogu na szczeblu regionalnym w ramach dialogu UE-Afryka z państwami Afryki Wschodniej położonymi wzdłuż szlaku migracyjnego wydaje się obecnie bardziej wykonalne z uwagi na nieregularnie zmieniające się przepływy w tym regionie i konieczność kompleksowego i skutecznego zapobiegania przemytowi migrantów i handlowi ludźmi z Rogu Afryki oraz zwalczania tych procederów. 6