PL B1. RESZKE EDWARD, Wrocław, PL BUP 04/16. EDWARD RESZKE, Wrocław, PL SŁAWOMIR GRÜNBERG, Yonkers, US

Transkrypt

1 PL B1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: (22) Data zgłoszenia: (51) Int.Cl. A63C 17/06 ( ) A43B 5/04 ( ) A43B 5/16 ( ) (54) Wiązanie stabilizujące, zwłaszcza łyżworolki (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 04/16 (73) Uprawniony z patentu: RESZKE EDWARD, Wrocław, PL (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 03/17 (72) Twórca(y) wynalazku: EDWARD RESZKE, Wrocław, PL SŁAWOMIR GRÜNBERG, Yonkers, US

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest wiązanie stabilizujące, zwłaszcza łyżworolki, przeznaczone do usztywnienia stawu skokowego i zabezpieczenia go przed kontuzją, stosowane bez specjalnego obuwia zespolonego z rolkami wrotkami, czy też łyżwami. Łyżworolki znane z polskiego zgłoszenia wzoru użytkowego nr W.92023, mają korpus zbudowany z dwóch symetrycznych elementów, z których każdy ma płozę i półpodstawki mocujące. Oba elementy połączone są trwale czterema śrubami, na których ułożyskowane są kółka. Przednie i tylne części elementów połączone są wymiennym łącznikiem. Łyżworolka z kółkami wyposażonymi w nadmuchiwane opony oraz z ramą zabezpieczającą kostkę i nogę, znana jest z chińskiego wzoru użytkowego nr CN Łyżworolka ma podstawę, do której od spodu zamocowane są na wspornikach kółka z oponami, natomiast do górnej powierzchni podstawy zamocowane są elementy mocujące przednią część buta oraz z tyłu ogranicznik buta połączony trzema zawiasami z ramą zabezpieczającą wyposażoną u góry i powyżej kostki w rozłączne elementy mocujące. Łyżworolki znane z opisu patentowego nr US , stanowi stabilizator składający się z pojedynczych prętów ułożonych po zewnętrznych stronach obu nóg i połączonych wahliwie z podstawą łyżworolek, ponadto wyposażone w zespoły sprężynowe usytuowane powyżej kolan. Pręty połączone są z pasem biodrowym, który z kolei połączony skrzyżowanymi pasami obejmującymi bark, przy czym, ruch jednego barku wspomaga uniesienie wraz z zespołem sprężyn uniesienie przeciwległej łyżworolki. System wiązania rolek znany z opisu patentowego nr EP składa się z podstawy, płytki podtrzymującej, zamocowanej do podstawy oraz elementu obuwniczego, umieszczonego na płytce podtrzymującej. Element obuwniczy zawiera część tylną, górną cholewkę i cholewkę przednią. Górna cholewka jest zamontowana obrotowo ku tyłowi w sposób bezpośredni lub pośredni do płytki podtrzymującej. Rolka zawiera co najmniej jedną część kabelkową umieszczoną bocznie na jednym z boków górnej cholewki, której dolna końcówka jest zamontowana bezpośrednio lub pośrednio do odpowiedniego boku płytki podtrzymującej. Rolka zawiera również system naprężenia części kabelkowej, umieszczony między górną cholewką i górną końcówką części kabelkowej, co umożliwia w pierwszej pozycji ustawienia naprężyć część kabelkową i tym samym zablokować obrót do tyłu górnej cholewki, a w drugiej pozycji umożliwia poluzowanie części kabelkowej i tym samym pozwala górnej cholewce obrócić się do tyłu. Cholewka przednia jest wyposażona w mechanizm mocujący na podbiciu buta i zawiera pasek uciskowy, zawierający dwie końcówki, zamocowane do górnej cholewki w taki sposób, że odchylenie górnej cholewki do tyłu powoduje poluzowanie paska uciskowego, podczas kiedy odchylenie górnej cholewki do przodu powoduje zaciśnięcie paska uciskowego i zamocowanie przedniej cholewki na podbiciu. Niedogodność stosowania układów fabrycznie zespolonych polega na kłopotliwym przebieraniu obuwia oraz konieczności ścisłego wiązania celem uzyskania dostatecznej sztywności zespolenia z nogą użytkownika. Niestety takie połączenie bywa niewygodne i zwłaszcza starsi użytkownicy silnie odczuwają ten dyskomfort. Przyczyną tego faktu jest, jak się wydaje, niezbędne ściśnięcie kostki i wysoka sztywność obuwia powyżej kostki. Wrażenie uwięzienia i masywności uzyskiwanego usztywnienia są dla niektórych osób bardzo silnie odczuwane. Tymczasem najważniejsze usztywnienie dyskutowanego połączenia powinno dotyczyć ruchów bocznych zaś ruchy w płaszczyźnie przód-tył nie muszą być mocno ograniczane. Istota wiązania stabilizującego, według wynalazku, polega na tym, że stabilizator połączony jest zawiasem ze sztywną podstawą, ponadto stabilizator ma rozłączny element mocujący usytuowany w górnej części podudzia tuż pod kolanem Korzystnie, stabilizator wykonany jest w postaci widełek dwuramiennych, których łącznik osadzony jest w zawiasie, zaś górne końce ramion połączone są sztywno jarzmem z rozłącznym elementem mocującym. Korzystnie, zawias zamocowany jest w sztywnej podstawie pod pietą lub pod śródstopiem, najkorzystniej w odległości 1/3 od ogranicznika ruchu pięty. Korzystnie, stabilizator wykonany jest z płaskiej deski u dołu połączonej zawiasem z tylną częścią podstawy, zaś u góry uformowanej do kształtu podudzia. Korzystnie, elementy mocujące stanowią paski z klamerkami lub rzepy. Korzystnie, do spodu sztywnej podstawy zamocowane są kółka lub łyżwy.

3 PL B1 3 Wiązanie stabilizujące, według wynalazku, pozwala użytkownikowi na wykorzystanie własnego obuwia do poruszania się na sportowych wrotkach, rolkach, nartach lub łyżwach, a zastosowanie zawiasu ruchomego w płaszczyźnie przód-tył, pozwala na korzystanie z tych atrakcyjnych form ruchu z zachowaniem niezbędnych warunków bezpieczeństwa. Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania uwidoczniony jest na rysunku, na którym Fig. 1 przedstawia wiązanie stabilizujące umocowane do podudzia obutej nogi użytkownika wyposażone w rolkę w widoku aksonometrycznym, Fig. 2 wiązanie stabilizujące umocowane do podudzia obutej nogi użytkownika wyposażone w rolkę w widoku z przodu, Fig. 3 szczegóły wiązania wyposażonego w łyżwę w widoku z boku, Fig. 4 szczegóły wiązania wyposażonego w rolkę w widoku z boku, a Fig. 5 szczegóły wiązania wyposażonego w rolkę ze stabilizatorem wykonanym z płaskiej deski w widoku z boku. P r z y k ł a d 1 Wiązanie stabilizujące, zwłaszcza łyżworolki ma stabilizator ST połączony zawiasem ZA ze sztywną podstawą PO wyposażoną z tylnej części w ogranicznik ruchu pięty PP, zaś w przedniej części w dwa rozłączne elementy mocujące pierwszy RZ1 i drugi RZ2, które stanowią paski z klamerkami. Stabilizator ST wykonany jest w postaci widełek dwuramiennych, których łącznik osadzony jest w zawiasie ZA, zaś górne końce ramion połączone są sztywno jarzmem US z rozłącznym trzecim elementem mocującym RZ3, który stanowi pasek z klamerką i usytuowany jest w górnej części podudzia PUD tuż pod kolanem. Zawias ZA zamocowany jest w sztywnej podstawie PO pod pietą. Do spodu sztywnej podstawy PO zamocowane są kółka R. P r z y k ł a d 2 Wiązanie stabilizujące, zwłaszcza łyżworolki wykonane jak w przykładzie pierwszym z tą różnicą, że zawias ZA zamocowany jest w sztywnej podstawie PO pod śródstopiem w odległości 1/3 od ogranicznika ruchu pięty PP, ponadto elementy mocujące RZ1, RZ2, RZ3 stanowią rzepy. P r z y k ł a d 3 Wiązanie stabilizujące, zwłaszcza łyżworolki wykonane jak w przykładzie pierwszym albo drugim z tą różnicą, że stabilizator ST wykonany jest z płaskiej deski u dołu połączonej zawiasem ZA z tylną częścią podstawy PO, zaś u góry uformowanej do kształtu podudzia PUD, ponadto do spodu sztywnej podstawy PO zamocowane są łyżwy L. Zastrzeżenia patentowe 1. Wiązanie stabilizujące, zwłaszcza łyżworolki zawierające ramę stabilizatora połączoną ze sztywną podstawą wyposażoną z tylnej części w ogranicznik ruchu pięty, zaś w przedniej części w co najmniej dwa rozłączne elementy mocujące, znamienne tym, że stabilizator (ST) połączony jest zawiasem (ZA) ze sztywną podstawą (PO), ponadto stabilizator (ST) ma rozłączny element mocujący (RZ3) usytuowany w górnej części podudzia (PUD) tuż pod kolanem. 2. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że stabilizator (ST) wykonany jest w postaci widełek dwuramiennych, których łącznik osadzony jest w zawiasie (ZA), zaś górne końce ramion połączone są sztywno jarzmem (US) z rozłącznym elementem mocującym (RZ3). 3. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że zawias (ZA) zamocowany jest w sztywnej podstawie (PO) pod pietą. 4. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że zawias (ZA) zamocowany jest w sztywnej podstawie (PO) pod śródstopiem, korzystnie w odległości 1/3 od ogranicznika ruchu pięty (PP). 5. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że stabilizator (ST) wykonany jest z płaskiej deski u dołu połączonej zawiasem (ZA) z tylną częścią podstawy (PO), zaś u góry uformowanej do kształtu podudzia (PUD). 6. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że elementy mocujące (RZ1, RZ2, RZ3) stanowią paski z klamerkami. 7. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że elementy mocujące (RZ1, RZ2, RZ3) stanowią rzepy. 8. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że do spodu sztywnej podstawy (PO) zamocowane są kółka (R). 9. Wiązanie, według zastrz. 1, znamienne tym, że do spodu sztywnej podstawy (PO) zamocowane są łyżwy (L).

4 4 PL B1 Rysunki

5 PL B1 5

6 6 PL B1

7 PL B1 7

8 8 PL B1 Departament Wydawnictw UPRP Cena 2,46 zł (w tym 23% VAT)