POTENCJA WÊGLOWODOROWY ŒRODKOWOJURAJSKICH CZARNYCH UPKÓW SFEROSYDERYTOWYCH (FORMACJA UPKÓW ZE SKRZYPNEGO) PIENIÑSKIEGO PASA SKA KOWEGO W POLSCE

Transkrypt

1 GEOLOGIA 2009 Tom 35 Zeszyt 3/ POTENCJA WÊGLOWODOROWY ŒRODKOWOJURAJSKICH CZARNYCH UPKÓW SFEROSYDERYTOWYCH (FORMACJA UPKÓW ZE SKRZYPNEGO) PIENIÑSKIEGO PASA SKA KOWEGO W POLSCE Source rock potential value of Middle Jurassic spherosyderitic black shales (Skrzypny Shale Formation) of the Pieniny Klippen Belt in Poland Jan GOLONKA 1, Irena MATYASIK 2 & Micha³ KROBICKI 1 1 Akademia Górniczo-Hutnicza, Wydzia³ Geologii, Geofizyki i Ochrony Œrodowiska; al. Mickiewicza 30, Kraków; jan_golonka@yahoo.com, krobicki@geol.agh.edu.pl 2 Instytut Nafty i Gazu; ul. Lubicz 25a, Kraków; matyasik@inig.pl Abstract: The organic-rich sediments were deposited during the marly stage of the proto-pieniny basin evolution (Early Jurassic-beginning of Middle Jurassic) when this basin was relatively narrow, before the origin of Czorsztyn Ridge. After the ridge uplift sedimentation changed from anoxic to oxic, calcareous. The Rock-Eval pyrolytical analysis revealed that the Aalenian-Early Bajocian black spherosyderitic shales of the Skrzypny Shale Formation are enriched in the organic matter, but the character of kerogen and TOC content indicate the lack of good source rocks within the Middle Jurassic of the Pieniny Klippen Belt. Key words: Jurassic, Pieniny Klippen Belt, Rock-Eval analysis, kerogen, organic-rich black shales S³owa kluczowe: jura, pieniñski pas ska³kowy, analiza Rock-Eval, kerogen, czarne ³upki wzbogacone w substancjê organiczn¹ WSTÊP Dla optymalizacji strategii poszukiwañ nowych z³ó w polskich Karpatach Zewnêtrznych niezbêdne jest skoncentrowanie uwagi na nowych, mniej znanych systemach naftowych, miêdzy innymi na systemie zwi¹zanym ze ska³ami macierzystymi osadzonymi w jurze i wczesnej kredzie. Systemy takie istniej¹ niew¹tpliwie w basenie œl¹skim i w obrêbie jurajsko-kredowego pó³nocnego obrze enia basenów karpackich, wspó³czeœnie znajduj¹cym siê pod nasuniêciem allochtonicznych jednostek fliszowych (Maksym et al. 2001, Zdanowski et al. 2001, Golonka et al. 2008) b¹dÿ pod utworami miocenu zapadliska przedkarpackiego (Matyja 2009), czy jeszcze dalej na pó³noc podkredowe utwory jury w niecce

2 44 J. Golonka, I. Matyasik & M. Krobicki Nidy (Z³onkiewicz 2009). Ci¹gle nie do koñca jest wyjaœniona rola ska³ zawieraj¹cych substancjê organiczn¹ pieniñskiego pasa ska³kowego w ewentualnym formowaniu siê systemów naftowych. Prawid³owe odtworzenie historii basenu, w którym osadza³y siê ska³y wzbogacone w substancjê organiczn¹ i zrozumienie jego uwarunkowañ paleogeograficznych i paleotektonicznych jest bardzo wa ne dla oceny potencja³u wêglowodorowego. Ma to szczególne znaczenie w obszarach o ekstremalnie skomplikowanej strukturze tektonicznej, do których nale y pieniñski pas ska³kowy (Birkenmajer 1977, 1986). Wyniki ostatnich badañ (Golonka et al. 2000, 2003, 2006, Golonka 2004, 2007) pozwalaj¹ na lepsze odtworzenie mezozoicznej paleogeografii i ewolucji tego rejonu w nawi¹zaniu do tektoniki p³yt i pozycji g³ównych elementów skorupy w globalnym uk³adzie odniesienia. PALEOGEOGRAFICZNA POZYCJA SKA WZBOGACONYCH W SUBSTANCJÊ ORGANICZN PIENIÑSKIEGO PASA SKA KOWEGO Powstanie basenu, w którym osadza³y siê sukcesje osadowe pieniñskiego pasa ska³kowego, wi¹ e siê z rozpadem Pangei we wczesnej jurze i utworzeniem siê Tetydy alpejskiej (Withjack et al. 1998, Golonka et al. 2003, Golonka 2004, Golonka & Krobicki 2004) stanowi¹cej przed³u enie systemu centralnego Atlantyku, w której sk³ad wchodzi³y miêdzy innymi oceany: liguryjski, penniñski (Penninicum) i basen protopieniñski (Fig. 1). Termin basen protopieniñski okreœla obszar sedymentacji sukcesji osadowych pieniñskiego pasa ska³kowego przed wypiêtrzeniem siê grzbietu czorsztyñskiego, tzn. przed póÿnym bajosem (Krobicki & Wierzbowski 2004, Krobicki & Golonka 2006). Postulowane przez Birkenmajera et al. (1990) otwarcie basenu protopieniñskiego w triasie nie zosta³o potwierdzone wynikami nowszych badañ. Przes³anki owego triasowego otwarcia oparte s¹ wy³¹cznie na obecnoœci egzotyków pelagicznych wapieni triasu znajdywanych w utworach klastycznych, redeponowanych do basenu pieniñskiego w póÿnej kredzie (Birkenmajer 1988, Birkenmajer & Wieser 1990, Birkenmajer et al. 1990). Sk³ad fragmentów wapieni i innych ska³ pochodz¹cych z po³udniowej krawêdzi basenu pieniñskiego pasa ska³kowego w Polsce i przyleg³ych obszarach S³owacji a znajdowanych w górnokredowych i paleogeñskich utworach fliszowych pieniñskiego pasa ska³kowego i jednostki magurskiej, reprezentuje sekwencje ró - ni¹ce siê znacznie od sekwencji znajduj¹cych siê w pó³nocnej czêœci Karpat Centralnych na obszarze wokó³tatrzañskim, a tak e od sukcesji pieniñskiego pasa ska³kowwgo (Golonka 2005, Golonka et al. 2005). Wystêpuj¹ tu miêdzy innymi wspomniane wy ej g³êbokowodne wapienie triasowe (Birkenmajer et al. 1990), lecz równie s³abo zmetamorfizowane wapienie dewoñskie (Tomaœ et al. 2004), p³ytkowodne wapienie jurajskie (Matyszkiewicz et al. 2004), szerokie spektrum ska³ wêglanowych reprezentuj¹cych urgon (Krobicki & Olszewska 2005), a tak e jurajskie metamorficzne ³upki glaukofanowe (blueschists) (Faryad 1997). Ska³y te w czêœci reprezentuj¹ prawdopodobnie wewnêtrzne jednostki Karpat Centralnych, a tak e Karpat Wewnêtrznych, a wiêc Gemericum oraz Meliaticum i rejony przyleg³ych grzbietów oraz obszarów platformowych (Golonka 2005, Golonka et al. 2005).

3 Potencja³ wêglowodorowy œrodkowojurajskich czarnych ³upków sferosyderytowych Fig. 1. Generalny zarys pieniñskiego pasa ska³kowego z lokalizacj¹ badanych ods³oniêæ (A) i tektonicznym szkicem bloku Homoli, czêœæ pó³nocna (B) (geologia wg Birkenmajera 1970, 1983): 1 intruzje andezytowe (œrodkowy miocen, sarmat), 2 paleogen autochtoniczny typu magurskiego, 3 jednostka Grajcarka, 4 jednostka czorsztyñska, 5 depresja potoku Skalskiego (p³aszczowina niedzicka), 6 blok Homoli (jednostka czorsztyñska z nasuniêt¹ p³aszczowin¹ niedzick¹ i branisk¹), 7 uskoki Fig. 1. General sketch of the Pieniny Klippen Belt with location of studied outcrops (A) and tectonic sketch of the Homole block, northern part (B) (geology after Birkenmajer, 1970, 1983): 1 andesite intrusion (Middle Miocene: Sarmatian), 2 autochthonous Magura-type Palaeogene, 3 Grajcarek Unit, 4 Czorsztyn Unit, 5 Skalski Stream depression (Niedzica Nappe), 6 Homole block (Czorsztyn Unit with overthrust Niedzica and Branisko nappes), 7 faults

4 46 J. Golonka, I. Matyasik & M. Krobicki Jednoczeœnie badania paleomagnetyczne sugeruj¹ znaczne kenozoiczne rotacje teranów Karpat Centralnych i Wewnêtrznych w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (Márton et al. 1996, 1999, 2000). Rekonstrukcje palinspastyczne nakazuj¹ powa ne potraktowanie tych danych i przywrócenie teranów do ich pierwotnej pozycji (Csontos & Vörös 2004, Golonka 2004). Równie analiza ska³ magmowych i analiza paleotektoniczna wskazuje na wyraÿne rotacje teranów. W wyniku tej rotacji ustabilizowa³ siê wspó³czesny kierunek wergencji p³aszczowin centralno- i wewnêtrznokarpackich, podczas gdy pierwotna, póÿnokredowa wergencja by³a skierowana na wschód lub pó³nocny wschód. Kolizja teranów Karpat Centralnych i Wewnêtrznych, teranu Cisy i bukowiñsko-getyckich nast¹pi- ³a w albie a zakoñczy³a siê w póÿnej kredzie. W wyniku kolizji powsta³y p³aszczowiny a poszczególne sukcesje uk³ada³y siê nastêpuj¹co: Bukkum, Meliaticum, Ailicicum, Turnaicum, Gemericum, Veporicum, Fatricum, Tatricum. Sukcesje te by³y zorientowane prostopadle, lub skoœnie do krawêdzi basenów fliszowych i basenu pieniñskiego pasa ska³kowego na prze³omie kredy i paleogenu, a tak e w okresie paleogeñsko-neogeñskim a do reorganizacji wywo³uj¹cej rotacje. Egzotyki znajdowane w gómokredowych i paleoceñskich utworach fliszowych pieniñskiego pasa ska³kowego i jednostki magurskiej mog³y pochodziæ z jednostek znajduj¹cych siê dziœ daleko na po³udnie od pieniñskiego pasa ska³kowego i fliszowych Karpat Zewnêtrznych (Golonka 2005, Golonka et al. 2005). Ci¹g³a sedymentacyjna historia basenu protopieniñskiego zaczyna siê we wczesnej jurze (Birkenmajer 1977, 1986, Krobicki et al. 2003, 2006, Golonka & Krobicki 2004, Schlögl et al. 2004) (Fig. 1). Osady bogate w substancjê organiczn¹ bêd¹ce potencjalnymi ska³ami macierzystymi osadza³y siê w pocz¹tkowym okresie istnienia tego basenu (wczesna jura-pocz¹tek œrodkowej jury) w okresie, gdy by³ on stosunkowo w¹ski, a wiêc przed wypiêtrzeniem siê grzbietu czorsztyñskiego. By³ to okres optymalny dla powstawania ska³ macierzystych, gdy wtedy mog³y zaistnieæ wszystkie niezbêdne czynniki pozwalaj¹ce na koncentracjê materii organicznej w ska³ach. Panowa³y wówczas warunki dysaerobowe b¹dÿ anoksyczne (Tyszka 1991, 1994), po³¹czone z wystêpowaniem pr¹dów wznosz¹cych (upwelling) (Tyszka & Kaminski 1995, Tyszka 1997), panowa³ okres wzglêdnego spokoju tektonicznego, a dostawa materia³u klastycznego do zbiornika by³a niewielka. Aaleñskowczesnobajoskie ³upki formacji ³upków ze Skrzypnego reprezentuj¹ utwory zawieraj¹ce najwiêcej substancji organicznej. Formacjê t¹ tworz¹ czarne ³upki ilaste ze sferosyderytami, nale ¹ce wed³ug Birkenmajera (1977) do ró nych sukcesji pieniñskiego pasa ska³kowego. Zdaniem obecnych autorów podzia³ na sukcesje nie powinien obejmowaæ ska³ osadzonych przed powstaniem grzbietu czorsztyñskiego. Wed³ug Krobickiego & Wierzbowskiego (2004, 2009) nie ma obecnie adnych przes³anek, aby s¹dziæ, e istnieje w polskiej czêœci pieniñskiego pasa ska³kowego ci¹g³e przejœcie pomiêdzy czarnymi ³upkami sferosyderytowymi formacji ³upków ze Skrzypnego a wapieniami krynoidowymi (formacja wapienia ze Smolegowej czy formacja wapieni z Flaków), reprezentuj¹cymi osady powsta³e na sk³onie grzbietu czorsztyñskiego. WyraŸna luka stratygraficzna oraz gwa³towna zmiana sedymentacji z niedotlenionych utworów toarku, aalenu i najwczeœniejszego bajosu na dobrze dotlenion¹ sedymentacjê wapienn¹, wskazuje na bardzo gwa³towne pionowe ruchy tektoniczne

5 Potencja³ wêglowodorowy œrodkowojurajskich czarnych ³upków sferosyderytowych zwi¹zane z powstaniem tego grzbietu (Krobicki & Wierzbowski 2004, Krobicki 2006, Krobicki & Golonka 2006). Wed³ug K. Górniak i jej wspó³autorów (Górniak et al. 2008) cechy litologiczne utworów formacji ³upków ze Skrzypnego rejonu Jaworek reprezentuj¹ facjê ³upków normalnych. Œrodowisko, w jakim powstaje facja ³upków normalnych to: po³o enie granicy miêdzy warunkami utleniaj¹cymi i redukcyjnymi w obrêbie osadu i natlenionych wód nad osadem. W takim œrodowisku mo liwy jest rozwój epifauny i infauny oraz nagromadzenie jej w osadzie. Jednoczeœnie s¹ to warunki geochemiczne, w których mog¹ tworzyæ siê konkrecje syderytowe. METODYKA BADAÑ GEOCHEMICZNYCH SKA ZAWIERAJ CYCH SUBSTANCJÊ ORGANICZN I WYNIKI ANALIZY ROCK-EVAL Analizê pirolityczn¹ Rock-Eval wykonano w Zak³adzie Geologii i Geochemii Instytutu Nafty i Gazu w Krakowie, stosuj¹c aparaturê Rock-Eval 6 model Standard. Podstawowymi wielkoœciami mierzonymi przez Rock-Eval s¹: S 1 zawartoœæ wolnych wêglowodorów obecnych w próbce i uwolnionych w trakcie pirolizy w temperaturze 300 C. Wielkoœæ podawana jako S 1 wyra- ona jest w mg wêglowodorów na g ska³y; S 2 iloœæ wêglowodorów powsta³ych podczas pierwotnego krakingu kerogenu w temperaturze C. Wielkoœæ ta podawana jako S 2 jest nazywana szcz¹tkowym potencja³em wêglowodorowym i wyra ona jest w mg wêglowodorów na g ska³y; S 3 iloœæ CO 2 wydzielana podczas krakingu kerogenu w piecu pyrolitycznym, wyra ona w mg CO 2 na g ska³y; S 4 iloœæ CO 2 wydzielana podczas spalania wêgla rezydualnego w piecu oksydacyjnym; T max temperatura T max, okreœlana w punkcie maksimum piku S 2, czyli z punktu maksimum generowania wêglowodorów; RC zawartoœæ rezydualnego wêgla organicznego powsta³ego w czasie spalania w temperaturze programowanej do 850 C; Min C zawartoœæ wêgla mineralnego bêd¹ca sum¹ wêgla mineralnego otrzymanego z pirolizy i utleniania. Powy sze wielkoœci pomierzone stanowi¹ podstawê do konstrukcji wskaÿników wykorzystywanych do oceny materii organicznej obecnej w próbce. S¹ nimi: ca³kowita zawartoœæ wêgla organicznego TOC liczona jako suma wolnych wêglowodorów (S 1 ), wêglowodorów powsta³ych podczas krakingu kerogenu (S 2 ) oraz CO 2 powsta³ego podczas spalania rezydualnego wêgla organicznego (S 4 );

6 48 J. Golonka, I. Matyasik & M. Krobicki wskaÿnik S 2 /S 3 ; wskaÿnik produkcyjnoœci PI liczony jako S 1 /S 1 +S 2 ; wskaÿnik wodorowy HI liczony jako S 2 /TOC, wyra ony w mg wêglowodorów na g TOC; wskaÿnik tlenowy OI liczony jako S 3 /TOC, wyra ony w mg CO 2 na g TOC. Wszystkie te wielkoœci i wskaÿniki daj¹ pe³n¹ charakterystykê badanej substancji organicznej, tzn. okreœlaj¹ jej iloœæ, typ i stopieñ przeobra enia. Iloœæ materii organicznej oznaczana jest jako ca³kowita zawartoœæ wêgla organicznego (TOC). TOC wspólnie z innymi parametrami, tj. S 1 czy S 2, pozwala oceniæ czy analizowana ska³a jest ska³¹ potencjalnie macierzyst¹. Tabela (Table) 1 Wyniki badañ pirolitycznych Rock-Eval utworów czarnych ³upków formacji ³upków ze Skrzypnego pieniñskiego pasa ska³kowego rejonu Jaworek Results of Rock-Eval pyrolysis of black shales of the Skrzypny Shale Formation of the Pieniny Klippen Belt of Jaworki area Próbka T max [ o C] S 1 [mghc/ g ska³y] S 2 [mghc/ g ska³y] S 3 [mgco 2 / g ska³y] PI [S 1 / (S 1 +S 2 )] S 2 /S 3 PC [%] RC [%] TOC [%] HI [mg HC/g TOC] OI [mg CO 2 /g TOC] Bia³a Woda 1.1 Bia³a Woda 1.2 Bia³a Woda Baba Baba Baba Wyniki analiz zestawiono w tabeli l, gdzie zawarto najwa niejsze parametry z pirolizy i oksydacji próbek, których lokalizacja przedstawiona jest na figurze 2. W ods³oniêciach Bia³a Woda i Baba wystêpuj¹ czarne ³upki sferosyderytowe formacji ³upków ze Skrzypnego sukcesji czorsztyñskiej (Birkenmajer 1977, 1979, Tyszka 1994, Tyszka & Kaminski 1995). Dla klasyfikacji typu kerogenu wykorzystuje siê diagramy klasyfikacyjne, które s¹ zmodyfikowanymi diagramami van Krevelena ujmuj¹cymi takie parametry, jak HI-Ol oraz HI-T max (Fig. 3, 4).

7 Potencja³ wêglowodorowy œrodkowojurajskich czarnych ³upków sferosyderytowych Fig. 2. Paleogeografia basenu protopieniñskiego i obszarów przyleg³ych we wczesnej/œrodkowej jurze (pliensbach-aalen), pozycja p³yt litosfery mln lat temu (wg Golonka et al. 2005, zmodyfikowane). Skróty: EA Wschodnie Alpy, Hv szelf helwecki, IC Karpaty Wewnêtrzne, Me Ocean Meliata, Moesia Mezja, PKB basen protopieniñski, Pe ocean penniñski, Rh Rodopy, Ti p³yta Cisy, Tr ocean transylwañski, Va ocean Vardaru Fig. 2. Palaeogeography of the proto-pieniny Basin with surrounding regions in Early/Middle Jurassic time (Pliensbachian-Aalenian), lithospheric plate position Ma (after Golonka et al. 2005, modified). Abbreviations: EA Eastern Alps, Hv Helvetic shelf, IC Inner Carpathians, Me Meliata Ocean, PKB proto-pieniny Basin, Pe Penninic Ocean, Rh Rhodope, Ti Tisa, Tr Transylvanic Ocean, Va Vardar Ocean

8 50 J. Golonka, I. Matyasik & M. Krobicki Fig. 3. Klasyfikacja kerogenu na podstawie wyników badañ pirolitycznych Rock-Eval Fig. 3. Organic matter characterization based on Rock-Eval pyrolysis results Fig. 4. Klasyfikacja kerogenu na podstawie wskaÿników HI i stopnia dojrza³oœci termicznej szacowanej z T max Fig. 4. Organic matter characterization as suggested by the hydrogen index versus maturity estimated from T max

9 Potencja³ wêglowodorowy œrodkowojurajskich czarnych ³upków sferosyderytowych WNIOSKI Wszystkie badane próbki charakteryzuj¹ siê nisk¹ zawartoœci¹ wêgla kerogenowego i jednoczeœnie niskim potencja³em wêglowodorowym. Próbki te zawieraj¹ typ kerogenu charakteryzuj¹cy siê stosunkowo wysokim wskaÿnikiem tlenowym, albo s¹ to próbki w du ym stopniu zwietrza³e (utlenione). W oparciu o zamieszczone diagramy klasyfikacyjne (Fig. 3, 4) próbki te zawieraj¹ III typ kerogenu (l¹dowy). Wed³ug Górniak et al. (2008), badaj¹cych biomarkery ³upków formacji ³upków ze Skrzypnego, stopieñ natlenienia kolumny wody podczas ich sedymentacji okreœla stosunek pristanu do fitanu, który przyjmuje wartoœci w zakresie , co sugeruje typowo tlenowe warunki sedymentacji substancji organicznej, a sk³ad n-alkanów wskazuje na spor¹ zawartoœæ l¹dowej materii organicznej. Materia organiczna badanych ska³ jest mieszanego, l¹dowo-morskiego pochodzenia z wyraÿn¹ przewag¹ morskiej substancji organicznej (Górniak et al. 2008). Wyniki badañ biomarkerów z grupy hopanów i steranów, gdzie obserwowano wysokie zawartoœci C 29 norhopanu, C 31 homohopanów i moretanów oraz dominacjê C 29 steranów œwiadcz¹ o obecnoœci terygenicznej materii organicznej deponowanej w warunkach tlenowych (Fig. 5). W analizowanych próbkach nie stwierdzono obecnoœci innego, bardzo charakterystycznego wskaÿnika l¹dowej materii organicznej a zarazem wskaÿnika wieku geologicznego oleananu. Oleananan jest diagenetycznym produktem powsta³ym ze specyficznych zwi¹zków wystêpuj¹cych w ywych roœlinach typu angiosperm, których bujny rozkwit przypada na okres œrodkowej kredy (turon). Fig. 5. Spektrogram masowy m/z 191 ekstraktu bitumicznego z próbki powierzchniowej ods³oniêcia Bia³a Woda Fig. 5. Typical m/z 191chromatogram for Bia³a Woda outcrop Na podstawie badañ biomarkerów oszacowano tak e stopieñ przeobra eñ termicznych, który dla wszystkich próbek wykazywa³ wartoœci równowa ne w skali refleksyjnoœci witrynitu w zakresie %, co koresponduje z pomierzonymi wartoœciami T max. Charakter kerogenu i zawartoœæ wêgla organicznego sprawia, e badane ska³y pieniñskiego pasa ska³kowego nie stanowi¹ dobrej ska³y macierzystej. Praca by³a finansowana ze œrodków Komitetu Badañ Naukowych w latach jako projekt badawczy 4 T12B Paleotektoniczne uwarunkowania powstawania ska³ macierzystych w jurze i wczesnej kredzie Karpat Zewnêtrznych oraz grantu AGH DS nr

10 52 J. Golonka, I. Matyasik & M. Krobicki LITERATURA Birkenmajer K., Przedeoceñskie struktury fa³dowe w pieniñskim pasie ska³kowym Polski. Studia Geologica Polonica, 31, Birkenmajer K., Jurassic and Cretaceous lithostratigraphic units of the Pieniny Klippen Belt, Carpathians, Poland. Studia Geologica Polonica, 45, Birkenmajer K., Przewodnik geologiczny po pieniñskim pasie ska³kowym. Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, Birkenmajer K., Uskoki przesuwcze w pó³nocnym obrze eniu pieniñskiego pasa ska³kowego w Polsce. Studia Geologica Polonica, 77, Birkenmajer K., Stages of structural evolution of the Pieniny Klippen Belt, Carpathians. Studia Geologica Polonica, 88, Birkenmajer K., Exotic Andrusov Ridge: its role in plate-tectonic evolution of the West Carpathian Foldbelt. Studia Geologica Polonica, 91, Birkenmajer K. & Wieser T., Okruchy ska³ egzotycznych z osadów górnej kredy pieniñskiego pasa ska³kowego okolic Jaworek. Studia Geologica Polonica, 97, Birkenmajer K., Kozur H. & Mock R., Exotic Triassic pelagic limestone pebbles from the Pieniny Klippen Belt of Poland: a further evidence for Early Mesozoic rifting in West Carpathians. Annales Societatis Geologorum Poloniae, 60, Csontos L. & Vörös A., Mesozoic plate tectonic reconstruction of the Carpathian region. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 210, Faryad S.W., Petrological model for blueschist facies metamorphism in the Pieniny Klippen Belt. W: Grecula P., Hovorka D. & Putiš M. (eds.), Geological evolution of the Western Carpathians, Mineralia Slovaca Monograph, Bratislava, Golonka J., Plate tectonic evolution of the southern margin of Eurasia in the Mesozoic and Cenozoic. Tectonophysics, 381, Golonka J., Mesozoic plate tectonics of the Inner Carpathians rotational approach. Geolines, 19, Golonka J., Late Triassic and Early Jurassic palaeogeography of the world. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 244, Golonka J., & Krobicki M., Jurassic paleogeography of the Pieniny and Outer Carpathian basins. Rivista Italiana di Paleontologia e Stratigrafia, 110, Golonka J., Krobicki M. & Tomaœ A., Paleogeografia Karpat centralnych i wewnêtrznych ujêcie rotacyjne. W: Cieszkowski M.. & Golonka J. (eds.), Wapienie organogeniczne i organodetrytyczne w Karpatach Zewnêtrznych i ich znaczenie dla rekonstrukcji paleogeograficznych, Seminarium naukowe, Kraków ,

11 Potencja³ wêglowodorowy œrodkowojurajskich czarnych ³upków sferosyderytowych Golonka, J., Oszczypko, N. & Œl¹czka, A., Late Carboniferous Neogene geodynamic evolution and paleogeography of the circum-carpathian region and adjacent areas. Annales Societatis Geologorum Poloniae, 70, Golonka J., Krobicki M., Oszczypko N., Œl¹czka A. & S³omka T., Geodynamic evolution and palaeogeography of the Polish Carpathians and adjacent areas during Neo- Cimmerian and preceding events (latest Triassic earliest Cretaceous). W: McCann T. & Saintot A. (eds.), Tracing tectonic deformation using the sedimentary record, Geological Society, Special Publications, 208, Golonka J., Gahagan L., Krobicki M., Marko F., Oszczypko N. & Œl¹czka A., Plate tectonic evolution and paleogeography of the circum-carpathian region. W: Golonka J. & Picha F. (eds.), The Carpathians and their foreland: Geology and hydrocarbon resources, American Association of Petroleum Geologists Memoir, 84, Golonka J., Matyasik I., Skupien P., Wiêc³aw D., Waœkowska-Oliwa A., Krobicki M., Strzeboñski P. & Vašíèek Z., Górnojurajsko-dolnokredowe ska³y macierzyste w zachodniej czêœci Karpat Fliszowych. Geologia (kwartalnik AGH), 34, 3/1, Górniak K., Bahranowski K., Gawe³ A., Marynowski L. & Szyd³ak T., Middle Jurassic black shales (Skrzypny Shale Formation) paleoenvironmental significance of one of the oldest deposits of the Pieniny Klippen Belt. Geoturystyka (Geotourism), 13, Krobicki M., Field trip A From Tethyan to Platform Facies. Outer Carpathians. Stop A5 Falsztyn Czorsztyn Succession (Aalenian-Bajocian). W: Wierzbowski A., Aubrecht R., Golonka J., Gutowski J., Krobicki M., Matyja B.A, Pieñkowski G. & Uchman A. (eds), Jurassic of Poland and adjacent Slovakian Carpathians, Field trip guidebook, 7 th International Congress on the Jurassic System, Krakow (Poland) , Krobicki M. & Golonka J., Field trip A From Tethyan to Platform Facies. Pieniny Klippen Belt. W: Wierzbowski A., Aubrecht R., Golonka J., Gutowski J., Krobicki M., Matyja B.A., Pieñkowski G. & Uchman A. (eds), Jurassic of Poland and adjacent Slovakian Carpathians, Field trip guidebook, 7 th International Congress on the Jurassic System, Krakow (Poland) , Krobicki M. & Olszewska B., Urgonian-type microfossils in exotic pebbles of the Late Cretaceous and Palaeogene gravelstones from the Sromowce and Jarmuta formations (Pieniny Klippen Belt, Polish Carpathians). Studia Geologica Polonica, 124, Krobicki M. & Wierzbowski A., Pozycja stratygraficzna i paleogeograficzne znaczenie bajoskich wapieni krynoidowych w ewolucji pieniñskiego basenu ska³kowego. Tomy Jurajskie, 2, Krobicki M. & Wierzbowski A., Œrodkowojurajskie wapienie bulaste sukcesji czertezickiej pieniñskiego basenu ska³kowego Polski fakty i kontrowersje. Przegl¹d Geologiczny, 57, 7,

12 54 J. Golonka, I. Matyasik & M. Krobicki Krobicki M., Poprawa P. & Golonka J., Wczesnojurajsko-póŸnokredowa ewolucja basenu pieniñskiego pasa ska³kowego w œwietle analizy subsydencji tektonicznej. W: Oszczypko N., Uchman A. & Malata E. (eds), Rozwój paleotektoniczny basenów Karpat Zewnêtrznych i pieniñskiego pasa ska³kowego, Instytut Nauk Geologicznych UJ, Kraków, Krobicki M., Kruglov S.S., Matyja B.A., Wierzbowski A., Aubrecht R., Bubniak A. & Bubniak I., Relation between Jurassic klippen successions in the Polish and Ukrainian parts of the Pieniny Klippen Belt. Mineralia Slovaca, 35, 1, Maksym A., Baszkiewicz A., Gregosiewicz Z., Liszka B. & Zdanowski P., Œrodowiska sedymentacji i w³aœciwoœci zbiornikowe utworów najwy szej jury i kredy dolnej rejonu Brzegówka-Zagorzyce na tle budowy geologicznej S czêœci zapadliska przedkarpackiego. Przegl¹d Geologiczny, 49, 5, Márton E., Mastella L. & Tokarski, A.K., Large counterclockwise rotation of the Inner West Carpathian Paleogene Flysch evidence from paleomagnetic investigation of the Podhale Flysch (Poland). Physics and Chemistry of the Earth (A), 24, Márton E., Vass D. & Túnyi I., Rotation of the south Slovak Paleogene and Lower Miocene rocks indicated by paleomagnetic data. Geologica Carpathica, 47, Márton E., Vass D. & Túnyi I., Counterclockwise rotations of the Neogene rocks in the East Slovak Basin. Geologica Carpathica, 51, Matyja B.A., Development of the Mid-Polish Trough versus Late Jurassic evolution in the Carpathian Foredeep area. Geological Quarterly, 53, 1, Matyszkiewicz J., Olszewska B., Krobicki M. & Golonka J., Ewolucja póÿnojurajskiej platformy wêglanowej na podstawie badañ egzotyków z utworów paleocenu warstw jarmuckich (pieniñski pas ska³kowy, jednostka Grajcarka). W: Krobicki M. (Ed.), Egzotyki karpackie znaczenie w rekonstrukcjach paleogeograficznych, Ogólnopolske seminarium, Kraków , Schlögl J., Rakús M., Krobicki M., Matyja B.A., Wierzbowski A., Aubrecht R., Sitár V. & Józsa Š., Beòatina Klippe lithostratigraphy, biostratigraphy, palaeontology of the Jurassic and Lower Cretaceous deposits (Pieniny Klippen Belt, Western Carpathians, Slovakia). Slovak Geological Magazine, 10, 4, Tomaœ A., Olszewska B., Golonka J., Cieszkowski M. & Krobicki M., Devonian exotics in the Pieniny Klippen Belt and their significance for the late Paleozoic tectonic reconstructions of the West Carpathians. Geolines, 17, Tyszka J., Palaeoenvironment of basinal Middle Jurassic carbonates, Pieniny Klippen Belt, Carpathians. Bulletin of the Polish Academy of Sciences, Earth Sciences, 39, 3, Tyszka, J., Response of Middle Jurassic benthic foraminiferal morphogroups to disoxic/oxic conditions in the Pieniny Klippen Basin, Polish Carpathians. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 110,

13 Potencja³ wêglowodorowy œrodkowojurajskich czarnych ³upków sferosyderytowych Tyszka J., Miliammina gerochi n.sp. a Middle Jurassic rzehakinid (Formaniniferida) from quasi-anaerobic biofacies. Annales Societatis Geologorum Poloniae, 67, Tyszka J. & Kaminski, M.A., Factors controlling the distribution of agglutinated foraminifera in Aalenian-Bajocian dysoxic facies (Pieniny Klippen Belt, Poland). W: Kaminski M.A., Geroch S. & Gasiñski M.A. (eds), Proceedings of the Fourth International Workshop on Agglutinated Foraminifera, Krakow (Poland) , Grzybowski Foundation Special Publication, 3, Withjack M.O., Schlische R.W. & Olsen P.O., Diachronous rifting, drifting, and inversion on the passive margin of central eastern North America: an analog for other passive margins. American Association of Petroleum Geologists Bulletin, 82, Zdanowski P., Baszkiewicz A. & Gregosiewicz Z., Analiza facjalna utworów najwy - szej jury i kredy dolnej rejonu Zagorzyc. Przegl¹d Geologiczny, 49, 2, Z³onkiewicz Z., Profil keloweju i górnej jury w niecce Nidy. Przegl¹d Geologiczny, 57, 6,