Warsztat Nataszy Żelazinsky w trakcie konferencji ukazujące techniki aktywizujące, stosowane przez nią w ramach koncertów dla dzieci :

Transkrypt

1 Warsztat Nataszy Żelazinsky w trakcie konferencji ukazujące techniki aktywizujące, stosowane przez nią w ramach koncertów dla dzieci : I. Ćwiczenia wzmagające koncentrację, uwagę, refleks, zarazem energetyzujące i rozluźniające, a przy tym integrujące grupę. W prowadzeniu tej swoistej rozgrzewki zwraca uwagę zastosowanie elementu zabawy, zaskoczenia nagłe zatrzymania, zmiany kierunku ruchu, jego intensywności, zakresu i tempa oraz płynne przejścia pomiędzy ćwiczeniami. Jeśli następuje zatrzymanie ruchu, to jest ono także ćwiczeniem. Cały czas utrzymanie skoncentrowanej uwagi, bycie w gotowości. Uczestnicy stają w okręgu. Prowadząca nawiązuje kontakt wzrokowy z grupą i wyciąga ręce przed siebie z dłońmi skierowanymi wnętrzem do podłogi, a krawędziami wewnętrznymi równolegle do korpusu ciała, cały czas nie tracąc kontaktu wzrokowego. Następnie, odwracając nagle dłonie wewnętrzną stroną do góry, zaczyna je bardzo powoli unosić (mniej więcej do poziomu szyi), po czym znowu skierowuje dłonie wnętrzem do podłogi i powoli sunie nimi w dół (mniej więcej do bioder). Osoby w kręgu podążają za jej ruchami, starając się z nimi zsynchronizować swój ruch, w skupieniu. Mowa ciała i sugestywny ruch prowadzącej sprawiają, że grupa wie, co należy robić i podporządkowuje się. Jest w postawie prowadzącej jakby niewerbalny przekaz Uwaga, za chwilę coś niezwykłego się tutaj wydarzy. Dłonie: Prowadząca unosi prawe ramię prosto przed siebie, palce trzęsące się i (dłonie wierzchem do góry, luźno) ramię unosi wysoko w górę i po okręgu opuszcza za sobą i tak kilka razy. Następnie to samo lewą ręką, a potem machanie obiema

2 rękami wyciągniętymi przed siebie i kręcąc tułowiem na boki, jakby otrzepując dłonie na sąsiada z prawej i lewej strony, patrząc mu w oczy. Nagłe zmiany kierunków, obroty ciała na boki z dłońmi w górze. Machanie luźnymi dłońmi przed sobą z wnętrzami dłoni skierowanymi przed siebie, a następnie z kiśmi dłoni luźno zwisającymi, potem za sobą, i na zmianę lewa przed sobą, prawa z tyłu i vece versa. Następnie skłon i unosimy prawą nogę machamy dłońmi pod prawym kolanem, potem zmiana na lewe kolano. Nagłe uniesienie ramion (cały czas machając dłońmi) i opadnięcie przed sobą powtórzone kilkakrotne w różnych tempach. Raz krótsze, raz dłuższe utrzymanie ramion przed sobą. Nogi: Ramiona nieco rozstawione na boki, dłonie lekko uniesione, urzymujące równowagę. Prawa noga, wyprostowana powoli uniesiona przed siebie i machanie stopą, najpierw w górę w dół, powoli, potem okręcanie w kostce i coraz szybsze kółka, aż do trzepotu. Stop. Lewa noga uniesiona, kręcenie stopą, coraz szybsze... Ruchy prowadzącej są nieco teatralne, jakby w gotowości do skoku i z ciągłym utrzymywaniem kontaktu wzrokowego z całą grupą jakby to był jeden organizm, a prowadząca była jego mózgiem. Nagły skłon i ręce złożone jak do modlitwy. Powrót do pozycji luźno wyprostowanej. Kolejny skłon i z rękami złożonymi rozglądanie się na boki. Pocieranie dłonią o dłoń i rozglądanie się na boki. Cały czas trąc dłońmi powrót do pozycji wyprostowanej.

3 Z pocierania przechodzimy do powolnego oddalania jednej dłoni od drugiej (w pionie, dłonie skierowane do siebie wnętrzami) a następnie składania jednej na drugiej tak, jak na początku obiema dłońmi, teraz robimy to jędną oddalając od drugiej. Kolejno prowadząca dołącza do tego ruchu głośne wdechy i wydechy (jakbyśmy oddalając dłonie nabierali nimi powietrza i wydychali je zbliżając do siebie) i powtarza kilkakrotnie to ćwiczenie raz szybciej, raz wolniej, oddalając dłonie na mniejszą lub większą odległość. Chwila koncentracji i po następnym dynamicznym wdechu z jednoczesnym bardzo dużym rozszerzeniem dłoni (prawe ramie wyciągnięte nad głową) dynamiczny powrót i klaśnięcie. Powtórka tego gestu w szybszym tempie kilkakrotnie. Za którymś razem prowadząca zatrzymuje się po klaśnięciu wprawdza to element zaskoczenia. Powtarza raz jeszcze to ćwiczenie, nieco szybciej. Za którymś razem po klaśnięciu kilkakrotnie zmianaa ułożenia dłoni (obracenie złożonymi dłońmi tak, aby raz prawa była na wierzchu a raz lewa) i powtarza ćwiczenie z klaskaniem, ale ze zmienionym ułożeniem dłoni (czyli jeśli wcześniej prawa się unosiła, to teraz lewa). II. Formy łańcuchowe : Prowadząca puszcza klaskanie w obieg tzn. każdy ze stojących w kręgu klaszcze w kierunku osoby, którą ma po lewej stronie, patrząc na nią, aż oklask powróci do prowadzącej można zaobserwować różnice w tempie przekazywania oklasku przez różne osoby w kręgu. Na zakończenie prowadząca symboliczne łapie klaśnięcie. Za drugim razem przekazuje je osobie z lewej strony, a ta przekazuje kolejnej itd.. Kończąc ćwiczenie łapie i daje komendę Uwaga, teraz szybciej lub

4 w równym tempie. Tempo się wyrównuje, różnice w szybkości przekazu się zmniejszają. Prowadząca łapie ostatnie klaśnięcie i szybko puszcza je z powrotem (czyli przekazuje osobie od której przejęła). Po złapaniu tego klaśnięcia w obieg zostaje puszczony krótki dźwięk szsz na ucho sąsiada z lewej strony. Za drugim razem tempo przekazu przyspiesza się. Przy zmianie kierunku obiegu prowadząca jednocześnie podaje osobie stojącej po jej drugiej stronie klaśnięcie. Na zakończenie łapipe dźwięk, który wraca do niej z jednej a klaśnięcia z drugiej strony. III. Stopniowanie dynamiki: Najpierw jednym palcem (prowadzący unosi go wyraźnie w górę, aby pokazać o co chodzi) głaskanie, a następnie lekkie uderzanie w otwartą dłoń, przysłuchiwanie się, przyłożenie dłoni, o którą uderza palec do ucha. Następnie prowadzący unosi dwa palce i uderza nimi w otwartą dłoń kilkakrotnie (grupa oczywiście naśladuje, cały czas prowadzący utrzymuje kontakt wzrokowy) to samo z trzema palcami, czterema i w końcu uderza (klaszcze) całą dłonią o drugą dłoń. Coraz intensywniejsze oklaski przed sobą, coraz głośniejsze i szybsze, następnie znowu zwolnienie i ściszenie. Dłonie w poziomie przed sobą. IV. Usuwanie napięcia z ciała: Prowadząca powraca do jednego palca ciche klaskakanie, głaskanie, od tego przechodzi do pocierania dłonią o dłoń, następnie dłonią pociera ramię, drugą drugie ramię, potem głaskanie, pocieranie, otrzepywanie delikatne pozostałych części ciała: barków, twarzy, klatki piersiowej, brzucha, ud wnętrza i

5 zewnętrznych krawędzi nóg, tyłu ud, bioder, lędźwi, barków i głowy na koniec i... V. Puls i dynamika: Po pogłaskaniu twarzy, czoła, głowy prowadząca unosi ręce nad głowę (zgięte w łokciu, dłońmi skierowanymi do siebie poziomo - środkowymi palcami) i unosi je i opuszcza nad głową licząc wyraźnie: 1, 2, 3, 4, 5 (one, two, three, fore, five). To samo na ramionach, do kolan, do stóp coraz głośniej licząc. Następnie sygnał na 4 (uniesione 4 palce) i cicho (palec na usta) i następuje powtórzenie ćwiczenia, ale z liczeniem na 4 i szeptem. Sygnał na 3 (uniesione 3 palce) i średnio głośno (balans dłonią poziomo ustawioną na wysokokści dolnych żeber) Sygnał na 2 (2 palce) i w końcu na 1 (bardzo szybko i dynamicznie). VI. Skrócona część oddechowa i głosowa: Głośne dmuchanie, wydychanie powietrza przed siebie Językiem, szybko: te, te, te, te, te, te, te itd. Wyraziste wypowiadanie z kiwaniem głową: tak, tak, tak, tak, tak, tak na zmianę z mocnym, głębokim, głośnym, mówionym w przykucnięciu i przekonująco: nooooo, noooo, nooo, noo no, no.