Podatek od towarów i usług

Transkrypt

1 Styczeń 2013 Tax Newsletter Moore Stephens Central Audit PRECISE. PROVEN. PERFORMANCE. Podatek od towarów i usług Zbiorcza faktura korygująca Od pewnego już czasu obowiązują w prawie przepisy umożliwiające wystawienie jednej zbiorczej faktury dokumentującej udzielenie rabatu do wszystkich faktur wystawionych w danym okresie. Powstaje więc pytanie, czy taką jedną fakturę korygującą można wystawić w odniesieniu, do wszystkich faktur z danego okresu, które przyznawały rabat jedynie na wybrane pozycje/rodzaj asortymentu? Na tak zadane pytanie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi udzielił w dniu 15 stycznia 2013 roku odpowiedzi twierdzącej (IPTPP4/ /12-2/ALN). W uzasadnieniu wskazał: ( ) Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów płytek ceramicznych ( ). Do umów handlowych zostaną wprowadzone postanowienia, zgodnie z którymi Odbiorcom będą przyznawane rabaty uzależnione od wielkości (a czasami także od dynamiki wzrostu) zakupów u Wnioskodawcy ( ). Rabat będzie udzielany na wszystkie dostawy towarów (na cały obrót), ale podstawą kalkulacji Rabatu będzie wyłącznie obrót na wybranych i ustalonych między stronami grupach wyrobów. Innymi słowy, Rabat będzie obliczany na podstawie wszystkich albo tylko niektórych grup produktów będących w ofercie Wnioskodawcy i będących przedmiotem dostawy (np. wszystkie dostawy wyrobu A stanowią podstawę wyliczenia Rabatu, natomiast wyroby B są wyłączone z podstawy liczenia Rabatu). ( ) Z okoliczności sprawy wynika, iż niezależnie od sposobu wyliczenia rabatu przyznanego kontrahentowi za przyjęty przez strony umowy okres rozliczeniowy (miesiąc, kwartał, rok), udzielony przez Wnioskodawcę rabat będzie obniżał cały obrót uzyskany przez danego kontrahenta w przyjętym przez strony okresie rozliczeniowym. Odnosząc przedstawione w treści wniosku zdarzenie przyszłe do powołanych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca - rabat udzielany będzie kontrahentowi w odniesieniu do całości dokonanego z nim obrotu, tj. do wszystkich dostaw dokonanych na rzecz danego kontrahenta, zarówno wyrobów, których dostawa była podstawą kalkulacji rabatu jak i pozostałych wyrobów, to rabat może zostać udokumentowany poprzez wystawienie faktury korygującej uproszczonej, o której mowa w 13 ust. 3 rozporządzenia, zawierającej wszystkie wskazane w tym przepisie elementy. Zauważyć również należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca udzieli rabatu dotyczącego sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami, wtedy Wnioskodawca winien mieć na uwadze przepis 13 ust. 4 rozporządzenia, zgodnie z którym, kwotę rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, o których mowa w ust. 2 i 3, podaje się w podziale na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. W tym wydaniu Podatek od towarów i usług Zbiorcza faktura korygująca Strona 1 Premie pieniężne konsekwencje w przypadku niewystawienia faktury korygujacej Strona 2 Ubezpieczenie przy leasingu - a jednak zwolnienie z VAT Depozyt nieprawidłowy - VAT czy PCC? Strona 3 Podatek dochodowy od osób prawnych Niezamierzone inwestycje a przychód Strona 4 Podatek od nieruchomości Wielopoziomowy garaż - jak liczyć podstawę opodatkowania Strona 5

2 Strona 2 Tax Newsletter Styczeń 2013 Premie pieniężne konsekwencje w przypadku niewystawienia faktury korygujacej W ostatnim wydaniu pisaliśmy o uchwale NSA oraz wynikającej z niej ogólnej interpretacji Ministra Finansów mówiącej, że premia pieniężna to nic innego jak rabat, a w związku z tym jedynie słusznym jej udokumentowaniem jest faktura korygująca. Na tle powyższego pojawia się wątpliwość, czy jeśli faktura korygująca nie została wystawiona, a premia pieniężna została wypłacona kupującemu, to czy kupujący zachowuje prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktur, w stosunku do których została przyznana premia? Analiza uchwały NSA 2/12 z dnia 25 czerwca 2012 roku wskazuje, że kupujący nie traci prawa do odliczenia podatku VAT. W dniu 9 stycznia 2013 roku w interpretacji nr IPPP2/ /12-2/AO Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podzielił pogląd przedstawicieli NSA. W uzasadnieniu wskazał: ( ) Na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Ustęp 2 ww. artykułu stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego. Zgodnie z powyższym przepisem, w takim przypadku VAT wykazany w takiej fakturze musi zostać zapłacony, nawet jeżeli nie doszło do sprzedaży względnie sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu lub była zwolniona od podatku. ( ). Zauważyć należy, iż w odniesieniu do rabatów (premii pieniężnych), nie mamy do czynienia z fakturami wystawionymi błędnie czy też fakturami pustymi. W momencie wystawienia tych faktur wskazywały one rzeczywistą wysokość obrotu. Tym samym, art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku udzielenia rabatu lub premii pieniężnej związanej z osiągnięciem odpowiedniego poziomu obrotu, terminowym regulowaniem zobowiązań. Podstawę do ewentualnego zmniejszenia podstawy opodatkowania w przypadku udzielenia rabatu (premii pieniężnej) stanowi wystawienie faktury korygującej i posiadanie potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę, dla którego wystawiono fakturę. W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do rabatów (premii pieniężnych), nie znajduje zastosowania również art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością. W niniejszych okolicznościach, Wnioskodawcy po spełnieniu warunków określonych w umowie handlowej z kontrahentem udzielono rabatu lub premii pieniężnej związanej z osiągnięciem odpowiedniego poziomu obrotu czy terminowym regulowaniem zobowiązań. W związku z udzielonym rabatem, kontrahent nie wystawił na rzecz Wnioskodawcy odpowiedniej faktury korygującej. W okolicznościach przedmiotowej sprawy, faktura wystawiona przez kontrahenta przedstawiała rzeczywistą wysokość obrotu. Podmiot udzielający rabatu zobowiązany był do zapłaty podatku VAT w pierwotnej wysokości. Kontrahent, pomimo iż obowiązujące przepisy zobowiązują do udokumentowania udzielonego rabatu lub premii pieniężnej fakturą korygującą, nie wystawił odpowiedniej faktury korygującej na rzecz Wnioskodawcy. W związku z powyższym, kontrahent nie dokonał zmniejszenia podstawy podatkowania na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Mając na uwadze fakt, iż faktura dokumentuje rzeczywisty przebieg transakcji w świetle przedstawionego opisu sprawy wskazującego na brak udokumentowania fakturą korygującą udzielonego rabatu, a co za tym idzie, brak zmniejszenia podstawy opodatkowania przedmiotowej transakcji nie stanowi przesłanki pozbawiającej Wnioskodawcę prawa do odliczenia całości podatku naliczonego wykazanego w fakturze. Transakcja bowiem zaistniała i wykreowała podatek naliczony. Zatem do czasu, kiedy podmiot udzielający rabatu (premii pieniężnej) nie dokona korekty faktury, Wnioskodawca jako otrzymujący rabat lub premię pieniężną nie będzie zobowiązany do umniejszenia podatku naliczonego w związku z otrzymaniem rabatu lub premii pieniężnej. Tym samym, Wnioskodawca uprawniony jest do odliczenia całości podatku VAT wynikającego z pierwotnej faktury wystawionej przez kontrahenta w zakresie, w jakim nabyte towary są związane z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy. Powyższe potwierdzone zostało w przedmiotowej uchwale NSA, w której Sąd stwierdził, iż w sytuacji, gdyby udzielający rabatu nie udokumentował tego faktu fakturą korygującą, nabywca towaru nie zostałby pozbawiony prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego, gdyż w tej sytuacji nie miałby zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał NSA nieskorzystanie przez podatnika z instytucji zmniejszenia podstawy opodatkowania (obrotu), a tym samym zmniejszenia wielkości zobowiązania podatkowego (lub zwiększenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym) nie daje podstawy do pozbawienia kontrahenta podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do tej części obrotu, która odpowiada wysokości udzielonego rabatu (premii pieniężnej).

3 Strona 3 Tax Newsletter Styczeń 2013 Ubezpieczenie przy leasingu a jednak zwolnienie z VAT Wskutek uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z roku 2010 (sygn. I FPS 3/10), przedsiębiorstwa leasingowe, które obok czynszu (re)fakturowały koszty ubezpieczenia, zmuszone zostały do zastosowania stawki podatku VAT właściwej dla usługi leasingu. W praktyce oznaczało to więc, że do wartości składki ubezpieczeniowej doliczały należny podatek VAT według stawki 23%. W związku z wieloma krytycznymi głosami i wskutek zaistniałych sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi, wiosną 2011 roku polski sąd, pomimo powołanej powyżej uchwały, postanowił zapytać Europejski Trybunał Sprawiedliwości, czy w świetle przepisów unijnych usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu oraz usługę leasingu należy traktować jako usługi odrębne, czy jako usługę kompleksową opodatkowaną stawką podatku VAT właściwą dla usługi dominującej. Inaczej mówiąc, czy firma leasingowa wykonuje jedną usługę o charakterze kompleksowym i wówczas płaci 23 proc. VAT od całości, czy wykonuje dwie niezależne usługi: leasingu i ubezpieczenia i wtedy wykazuje VAT tylko od usługi leasingu (według stawki 23 proc. VAT), gdyż usługa ubezpieczenia jest zwolniona z podatku. W dniu 17 stycznia 2013 roku ETS orzekł, że jednak usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa oddania do użytkowania określonego przedmiotu (leasingu) stanowią dwie odrębne i niezależne usługi, co oznacza, że do każdej z nich powinna zostać zastosowana stawka podatku VAT właściwa dla charakteru i istoty każdej z tych różnych usług. W związku ze zmianą zasad dotyczących opodatkowania kosztów ubezpieczenia przez leasingodawców, należy się więc spodziewać nowej fali korekt rozliczeń podatkowych. Depozyt nieprawidłowy VAT czy PCC? W myśl art. 845 Kodeksu cywilnego - jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Depozyt nieprawidłowy uznawany jest, więc albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Przechowawca nieprawidłowy nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania przy umowie depozytu nieprawidłowego stanowi kwota lub wartość depozytu. Stawka podatku od umowy depozytu nieprawidłowego wynosi 2%. Przewidziano w ustawie o PCC jednak i takie sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. I tak, nie podlegają podatkowi PCC czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest: opodatkowana podatkiem od towarów i usług, względnie zwolniona z podatku od towarów i usług. Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. Teoretycznie więc umowa depozytu nieprawidłowego podlega opodatkowaniu PCC. Jeśli jednak odsetki z tytułu depozytu nieprawidłowego zostaną rozpoznane jako obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT, to powyższa czynność (depozyt nieprawidłowy) zostanie objęta zakresem podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nastąpi zwolnienie z obowiązku zapłaty PCC (IPPB2/ /12-4/MZ interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie).

4 Strona 4 Tax Newsletter Styczeń 2013 Podatek dochodowy od osób prawnych Niezamierzone inwestycje a przychód Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w grudniu 2012 roku rozpoznał następujący stan faktyczny: Spółka, w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, świadczy usługi polegające na zaopatrzeniu w wodę mieszkańców gminy, odprowadzaniu nieczystości oraz wykonuje inne świadczenia związane z utrzymaniem wodociągów. W związku z budową przez Inwestora wiaduktów nad torami kolejowymi (dalej: inwestycje ) wystąpiły kolizje sieci będących własnością Spółki z takimi inwestycjami. W związku z tym, zaistniała konieczność przebudowy sieci, polegająca na zmianie położenia poszczególnych odcinków sieci. Zastrzec przy tym należy, że odcinki sieci, wobec których koniecznym było dokonanie przebudowy były pełnowartościowe, nie wymagające napraw ani remontów, jak również, że w perspektywie bieżącego roku, i kolejnych lat Spółka nie miała wobec nich żadnych planów ani zamierzeń inwestycyjnych. W efekcie zrealizowanej przebudowy, dokonana została fizyczna likwidacja odcinków sieci, które uniemożliwiały przeprowadzenie przez Inwestora inwestycji, na skutek czego kolizja została wyeliminowana. Po zakończeniu przebudowy Inwestor przekazał protokolarnie, bez dodatkowego wynagrodzenia nowo wybudowane odcinki sieci, które Spółka włączyła do swoich zasobów jako składniki majątku trwałego, i które w praktyce zastąpiły zlikwidowane odcinki sieci. W wyniku dokonanej przebudowy sieć nie zyskała żadnej nowej funkcjonalności, żadnego nowego przeznaczenia ani możliwości szerszego niż przed przebudową wykorzystania. W dalszym ciągu - dokładnie tak jak przed przebudową wymuszoną kolizją - sieć służy Spółce do prowadzenia jej podstawowej działalności, tj. świadczenia usług polegających na zaopatrzeniu w wodę mieszkańców gminy, odprowadzaniu nieczystości oraz wykonywaniu innych usług związanych z utrzymaniem wodociągów. Powstała więc wątpliwość, czy przeprowadzona powyżej inwestycja powinna w Spółce skutkować powstaniem przychodu do opodatkowania z tytułu uzyskania nieodpłatnego świadczenia od Inwestora? Organ podatkowy w interpretacji nr IPPB5/ /12-2/KS uznał, że taki obowiązek nie powstanie. W uzasadnieniu zaś argumentował to następująco: ( ) aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Z opisu stanu faktycznego Spółki wynika, iż w związku z inwestycjami prowadzonymi przez podmiot trzeci (Inwestora) wystąpiły kolizje sieci będącej własnością Wnioskodawcy a prowadzonymi inwestycjami. W związku z tym, przeprowadzona została przebudowa ww. sieci, polegająca na zmianie położenia poszczególnych jej odcinków. Wnioskodawca podkreśla, że prace nad przebudową prowadzone były na odcinku, który nie wymagał napraw ani remontów, jak również Spółka nie miała żadnych planów ani zamierzeń inwestycyjnych wobec tych odcinków sieci. Prace nad przebudową sieci przeprowadzone zostały, zgodnie z zawartymi umowami, przez Inwestora, pod nadzorem Spółki. Wszelkie koszty związane z przebudową pokryte zostały ze środków Inwestora. Wnioskodawca zaznacza, iż na potrzeby przebudowy, na Inwestorze spoczywał obowiązek sporządzenia projektu (zatwierdzonego przez Spółkę), uzyskania niezbędnych pozwoleń i uzgodnień. Inwestor dokonał likwidacji odcinków sieci kolidujących z prowadzoną przez niego inwestycją, a efektem przebudowy jest zmiana położenia poszczególnych odcinków sieci na nieruchomości. ( ) Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż prace Inwestora mają na celu odtworzenie sieci (w sensie funkcjonalnym i użytkowym) i w ich wyniku nie zwiększy się wartość użytkowa sieci, po stronie Spółki nie powstanie przysporzenie w postaci korzyści znajdującej odzwierciedlenie w jej majątku. Odtworzenia odcinka sieci w innym miejscu, nawet jeśli byłby on dłuższy, bądź wykonany przez Inwestora w innej technologii lub z innych materiałów niż fragment pierwotny, a nie pozyskał żadnej nowej funkcjonalności, nowego przeznaczenia, czy możliwości szerszego niż przed przebudową wykorzystania, nie należy traktować w kategorii przysporzenia. Z uwagi na powyższe, nie można mówić o otrzymaniu przez Wnioskodawcę nieodpłatnych świadczeń. Zatem, przekazanej i wprowadzonej do zasobów Spółki przebudowanej sieci nie należy traktować jako nieodpłatne świadczenie, ponieważ, działanie to nie skutkuje faktycznym przysporzeniem majątkowym o konkretnym wymiarze finansowym. Inwestor przeprowadzając przebudowę ma za zadanie jedynie odtworzyć stan pierwotny sieci w sensie funkcjonalnym i użytkowym. Przesunięcie sieci, bez wprowadzenia ulepszeń nie skutkuje zatem powstaniem przysporzenia w majątku Spółki.

5 Strona 5 Tax Newsletter Styczeń 2013 Podatek od nieruchomości Wielopoziomowy garaż - jak liczyć podstawę opodatkowania Wielokondygnacyjny parking stanowi budynek, od którego należy opłacać podatek od nieruchomości. W przypadku budynków podstawę obliczenia podatku stanowi powierzchnia użytkowa. Podatnicy nie mają wątpliwości co do sposobu i podstawy opodatkowania wszystkich tych kondygnacji wielopoziomowego garażu, w których dany poziom zwieńczony jest dachem. Problem pojawia się dopiero wówczas, gdy na dachu ostatniej kondygnacji są wyznaczone niezadaszone już miejsca do parkowania. Czy ten niezadaszony poziom powinien generować dodatkową powierzchnię użytkową, a tym samym zwiększać podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości? W piśmie z dnia 21 marca 2011 roku PD MJ Urząd Miasta w Krakowie uznał, że powierzchnia tego niezadaszonego ostatniego poziomu nie powinna być brana pod uwagę do wyliczenia podatku. W uzasadnieniu wskazał: ( ) powierzchnia niezadaszonego tarasu parkingowego na dachu budynku (...) nie stanowi powierzchni użytkowej budynku w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. ( ) Parking położony na dachu budynku (...) nie posiada dachu, nie jest też ograniczony ścianami ze wszystkich stron - tzn. nie jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych. Parking ten nie może zatem być uznany za budynek. Tym samym powierzchni ww. niezadaszonego tarasu parkingowego nie można zaliczyć do powierzchni użytkowej budynku, w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określonej dla celów poboru podatku od nieruchomości. Organ podatkowy uznał jednak, że ta część niezadaszonego parkingu powinna jednak dla potrzeb podatku od nieruchomości zostać rozpoznana jako budowla. W uzasadnieniu organ podniósł co następuje: ( ) Zgodnie z tą ustawą, przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są m. in. budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 2 ust. 1 pkt 3). ( ) Zdaniem organu podatkowego, niezadaszony parking położony na dachu budynku jest budowlą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i mieści się w zakresie pojęcia obiektu budowlanego w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędącego budynkiem lub obiektem małej architektury. ( ) Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w prawomocnym orzeczeniu z dnia 20 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/G1 424/10, umiejscowienie budowli w budynku nie oznacza, że opodatkowaniu podlega tylko jeden z tych dwóch przedmiotów podatku od nieruchomości. Należy bowiem wskazać, że budynek podlega opodatkowaniu od jego powierzchni zaś budowla od jej wartości. Skoro nie jest kwestionowane to, że grunty podlegają opodatkowaniu (od powierzchni) również w części zajętej przez budynek czy budowlę, zaś w budynku opodatkowana jest powierzchnia użytkowa, kondygnacje z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych (art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy podatkowej) i nie ma przepisu ustawy podatkowej, który wyłączałby od opodatkowania powierzchnię budynku zajmowaną przez budowlę, to należy stwierdzić, że powierzchnia budynku (gruntu) podlega opodatkowaniu (z ustawowymi wyłączeniami), niezależnie od tego, jakie rzeczy, przedmioty czy urządzenia na niej się znajdują. Z powyższego, zdaniem Sądu, wynika, że budynek i budowla to dwa odrębne przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości, co powoduje, że w określonych okolicznościach faktycznych opodatkowaniu może podlegać powierzchnia budynku i wartość budowli w nim umiejscowionej. Skoro zatem dopuszczalne jest opodatkowanie budowli znajdującej się w budynku, tym bardziej nie ma przeszkód, aby budowlę garażu posadowionego na budynku centrum handlowego potraktować jako odrębny przedmiot opodatkowania. W związku z powyższymi ustaleniami, niezadaszony parking na dachu budynku będzie opodatkowany podatkiem od nieruchomości. Podstawę opodatkowania stanowić będzie, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z zastrzeżeniem ust. 4-6, wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Treści zawarte w powyższej informacji nie stanowią porady prawnej ani podatkowej. Moore Stephens Central Audit nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie informacji zawartych w przedmiotowej prezentacji bez zasięgnięcia dodatkowej opinii. Styczeń 2013 KONTAKT Moore Stephens Central Audit Sp. z o.o. ul. Sienna 82, Warszawa tel. +48 (022) fax +48 (022) Magdalena Bednarek - Sieradzka Doradca Podatkowy m.bednarek@msca.pl lub podatki@msca.pl