Wykorzystano materiały. Układ napędowy - podzespoły. Przekładnia główna. opracowanie mgr inż. Ireneusz Kulczyk

Transkrypt

1 Wykorzystano materiały Układ napędowy - podzespoły Przekładnia główna opracowanie mgr inż. Ireneusz Kulczyk Zespół Szkół Samochodowych w Bydgoszczy 2008 aktualizacja 2011, 2012 Sprawdziany Wykład

2 Przekładnia główna jest stale zazębioną przekładnią zębatą zawsze o przełożeniu* zwalniającym, służącą do zwiększenia momentu obrotowego, przenoszonego z silnika przez skrzynkę biegów oraz do przekazania tego momentu do mechanizmu różnicowego, a dalej przez półosie dopiast kół napędowych pojazdu.

3 * Przełożeniem pary kół zębatych nazywa się stosunek liczby zębów koła napędzanego do liczby zębów koła napędzającego. Dla przełożenia zwalniającego stosunek ten jest zawsze liczbą większą od 1. * W przypadku przekładni ślimakowej przełożenie wyrażone stosunkiem prędkości obrotowej ślimaka do prędkości obrotowej koła ślimakowego (ślimacznicy), równe jest stosunkowi liczby zębów ślimacznicy do liczby zwojów ślimaka.

4 W zależności od konstrukcji układu napędowego, a precyzyjniej - od usytuowania silnika, przekładnia główna: załamuje przebieg momentu obrotowego pod kątem prostym* - tak jest w przypadku, gdy oś symetrii wału korbowego silnika ustawiona jest prostopadle do osi symetrii półosi napędowych; przesuwa go o pewną odległość - jeśli oś symetrii wału korbowego silnika jest równoległa do osi symetrii półosi napędowych. *Kąt załamania może być także różny od prostego.

5 Ze względu na konstrukcję przekładni i budowę układu napędowego rozróżnia się przekładnie główne: walcowe ślimakowe stożkowe

6 Przekładnia główna walcowa (czołowa)

7 Przekładnia główna walcowa (czołowa) realizowana za pomocą pary kół zębatych walcowych. Wyróżnia się w niej: - małe koło przekładni - napędzające, oraz - duże koło przekładni - napędzane. Zastosowanie głównie w samochodach osobowych z napędem przednim z silnikiem umieszczonym poprzecznie oraz jako drugi zespół kół w przekładni podwójnej;

8 Przekładnia główna ślimakowa

9 Przekładnia główna ślimakowa wyróżnia się w niej: - koło napędzające - ślimak oraz - koło napędzane ślimacznicę Przekładnia ślimakowa ma bardzo wąskie zastosowanie głównie do konstrukcji specjalnych ze względu na bardzo duże tarcie wewnętrzne. Charakteryzuje się jednak bardzo dużą wartością przełożenia.

10 Przekładnia główna stożkowa Kąt załamania przekładni = 90 stopni

11 Przekładnia główna stożkowa realizowana za pomocą pary kół zębatych stożkowych Wyróżnia się w niej: - zębnik - koło zębate napędzające na wałku atakującym, oraz - koło talerzowe - napędzane. Zastosowanie powszechnie w samochodach osobowych, ciężarowych i autobusach z silnikiem umieszczonym wzdłużnie lub czasem poprzecznie, jako przekładnia pojedyncza albo pierwszy zespół przekładni podwójnej;

12 Przekładnia główna stożkowa Kąt załamania przekładni 90 stopni

13 Koła zębate przekładni stożkowej mogą być ustawione względem siebie w dwóch różnych konfiguracjach. Stąd rozróżnia się: Przekładnie proste - o osiach symetrii zębnika i koła talerzowego przecinających się; Przekładnie hipoidalne o osiach symetrii zębnika i koła talerzowego przesuniętych względem siebie;

14 Przekładnia główna stożkowa prosta

15 Przekładnia główna stożkowa hipoidalna

16 Przekładnia hipoidalna jest obecnie szeroko stosowana ze względu na swoje szczególne cechy: dzięki wydłużeniu czynnej długości zębów przekładnia ma zdolność do przenoszenia znacznie większych obciążeń, aniżeli przekładnia stożkowa o takich samych wymiarach; przy przenoszeniu obciążeń o porównywalnej wielkości cechuje się większą trwałością; przy zachowaniu obciążeń i trwałości na poziomie jak dla przekładni prostej istnieje możliwość zmniejszenia wymiarów, szczególnie koła talerzowego;

17 przy przesunięciu ujemnym następuje obniżenie środka ciężkości pojazdu i możliwość obniżenia ramy pojazdu, szczególnie istotne w przypadku autobusów niskopodłogowych; przy przesunięciu ujemnym warunki smarne przekładni bardzo się poprawiają, szczególnie smarowanie łożysk wałka atakującego; przy przesunięciu dodatnim wzrasta możliwość prześwitu poprzecznego samochodu przeznaczonego do poruszania się w terenie;

18 uproszczeniu ulega możliwość wyprowadzenia napędu na kolejne osie w układzie tandem lub tridem; przy przesunięciu dodatnim warunki smarne przekładni maleją, dlatego stosuje się smarowanie ciśnieniowe; ze względu na występowanie poślizgu wzdłużnego zębów przekładnię cechuje znaczna cichobieżność.

19 Zębnik W zależności od wielkości konstrukcji może być ułożyskowany w różnoraki sposób. Ułożyskowanie musi zapewniać uzyskanie podobnych cech regulacji, jak w przypadku koła talerzowego (przesunięcie osiowe). Realizuje się to najczęściej poprzez stosowanie odpowiednich podkładek dystansowych i dokręcanie nakrętek. Regulując ustawienie osiowe zębnika i koła talerzowego należy tak ustawić koła, aby wartości luzów międzyzębnych były zgodne z zaleceniami fabrycznymi dla danej przekładni. Zwykle wynoszą one 0,1-0,35 mm.

20 Zębnik łożyskowanie klasyczne

21 Zębnik łożyskowanie klasyczne

22 Zębnik łożyskowanie przywierzchołkowe

23 Łożyskowanie koła talerzowego przekładni kątowej

24 Ze względu na liczbę współpracujących kół zębatych, a więc i na liczbę przełożeń, jakim podlega moment obrotowy doprowadzony do mostu, przekładnie główne można podzielić na: Pojedyncze realizowane za pomocą jednej pary kół zębatych; Podwójne realizowane za pomocą dwóch przekładni zębatych stożkowych lub stożkowych i walcowych, albo stożkowej i obiegowej;

25 Przykład przekładni podwójnej

26 Przykład przekładni podwójnej dwubiegowej

27 Przykład przekładni podwójnej dwubiegowej planetarnej 1. Koło atakujące I stopnia 2. Koło talerzowe I stopnia 3. Obudowa przekładni planetarnej 4. Koło pierścieniowe przekładni planetarnej 5. Satelit przekładni planetarnej 6. Jarzmo satelitów przekładni planetarnej 7. Koło słoneczne PP przesuwne 8. Mechanizm różnicowy 9. Obudowa mechanizmu różnicowego

28 Dziękuję za uwagę Kopiowanie i wykorzystanie bez zgody autora opracowania zastrzeżone opracowanie mgr inż. Ireneusz Kulczyk Zespół Szkół Samochodowych w Bydgoszczy 2008 aktualizacja 2011, 2012